il RFMFFM NIEUWS- EN ADVERTENTIEBUD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
il
Het Mysterie van Gresford Hall.
%eh> md wot cjoedt)
No. 9440
VRIJDAG 17 APRIL 1936
76e Jaargang
Binnenland
Feuilleton
EERSTE BLAD
EEN H Z WASCH
IS EEN GENOT OM TE ZIEN
Als de H.Z. wasch ophangt is zij zoo
prachtig helder, dat het werkelijk een
genot is om er naar te kijken. En bovendien gaat het
wasschen verrassend gemakkelijk en kost bijna niets meer.
17* cts ZELFWERKEND WASCH MID DEL
poets dus Uw
tanden met
NederlandscheTandpasta
Tube 60 en 40ct
TER NEUZENSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRWSBinnen Ter Neuzen f 1.25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post 1,55 per 3 maanden Bij voor uitbetaling fr. per post 5,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika 2,—, overige lan den 2,35 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor bet buitenland alleen bij vooruiti etaling.
Uitgeefster: Finna P. J. VAN BE SANDE
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer 0.20
KLEINE ADVERTENTIeN: per 5 .regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en clicb6's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Intending van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
BIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MA AN DAG- WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND.
TWEEDE KAMER.
Wetsvoorstel-K. ter Laan tot wijziglng
van de leerplichtwet.
Verschenen is de memorie van antwoord op
h-eA voorloopig verslag over het voorstel van
wet van den heer K. ter Laan c.s.. tot wijzi-
ginjg van de Leerplichtwet.
De voorstellers zeggen o.m.: De regeering
ern de gemeentebesturen dragen tezamen de
geweldige zware lasten, die de werkloosheid
ap bun schouders legt. Een deel van die las-
ten zou verdwijnen bij aanneming van dit
voorstel: lokalen moeten worden bijgebouwd
en voorzien van meulbelen en leermiddelen.
Ben aantal onderwijzers, te schatten op 1500
of 1600, zou moeten worden aangesteld. Zoo
is bet niet overdreven can te beweren, dat een
belangrijk gedeelte van die kosten die het
voorstel ongetwijfeld met zich zal brengen,
kan worden beschouwd als strekkende ter be
striding van de werkloosheid, die juist ook
onder de jongere onderwijzers zoo buitenge-
woon schrijnend is, terwijl er bbvendien op
dit oogenblik vele honderden onderwijzers op
wachtgeld zijn gesteld, zoodat de meerdere
koisten veel geringer zouden zijn, dan vele
Jed en zich hebben voorgesteld.
Of de uitibreiding van de leerplioht zich niet
eer tot bet vakonderwijs zou moeten uitstrek-
ken, gelijk verschillende leden doen opmerken,
deze vraag kunnen de voorstellers niet be-
vestigend (beantwoorden.
De bovengenoem de argumenten geld en vol-
strekt niet in dezelfde mate ten aanzien van
het vakonderwijs. Daarvoor zullen inderdaad
gunsti-ger tijdsomstandigheden moeten worden
afgewacht.
Sedert de indiening in Januari 1033 zijn de
toestanden in het gebeele land zooveel moei-
lijker geworden, dat ihet voorstel noig drin-
gender noodzakelijik is te achten, terwijl door
de nu mogelijke herplaatsing van wachtgel-
dere de kosten zeer sterk zijn gedaald.
De voorstellers hilbben iZidh insgelijks scherp
voor oogen gesteld de moeilijkheden, die ver-
lemging van de leerplicht voor de kleine boe-
ren kan mtebrengen, wanneer de kinderen
een jaar langer niet in bun bedrijf kunnen
meehelp^n.
De voorstellers zijn overtuigd, dat de ver-
lenging van de leerplicbt voor geen enkele
groep der bevolking van meer beteekenis en
dringender noodizakelijkheid is dan voor den
kleinen boerenstand, die behoefte hesft aan
velerlei kennis en kundigheden, en die zal
moeten eischen, dat de kinderen goed onder-
legd de cursussen op vakgebied kunnen
voigen.
Van zeer groote beteekenis ook de ibetere
aansluiting tusschen leerplichtlwet en arbeids-
wet, die tot heden zeer veel te wenschen
overliet. Gevolg daarvan imimers was en is,
dat menige jongen, die de school had verla-
ten, en nog geen arbeid mocht verrichten,
langs de straat zwierf, met al de nadeelige
gevolgen van dien.
Voor alles is van belang, dat onze geheele
jeugd de zegeningen ondenvindt van een vol
jaar langer schoolopvoedirtg en onderwijs,
waardoor eerst het mooie werk van de lagere
selhool wordt bekroond.
Het verplicht stellen van de gelegenbeid
tot verstrekking van scboolvoedinig en -klee-
dtng behoeft niet af te stuiten op bet kos-
tenlbezwaar. Daartoe zijn de benoodigde
siotnmen niet groot genoeg. Geheel anders
staat het met de beginselbetzwaren tegen bet
verplicht stellen van de voeding en kleeding.
Het kornt den. voorstellers voor, dat verstrek
king van voeding en kleeding aan kinderen,
die op school moeten komen, daartoe door den
leerplicht gedrwomgen, even natuurlijk Is als
de verstrekking van leermiddelen.
Het landbou'wverlof is al zeer ingeperkt
gedurende de jaren, dat de leerplichtwet
werkt. De voorstellers gaan nu een stap ver-
der met hun voorstel om bet geheel uit de
wet te scbrappen. Voor den landbouw is bet
van geen beteekenis meer. Voor de kinderen
is het geheel verkeerd. En in dezen trjd van
werkloosheid zal het nog minder dan anders
hinderen, dat deize zeer schadelijke kinder-
arbeid eindelijik voorgoed onmogelijk gemaakt
wordt.
i
ALARM IN BE STELIJNG VAN
DEN HELDER.
I
De correspondent van het HandelsWaa
meldt uit Den Helder:
Dinsdagavond half tien trokken geheel on-
verwachts, mariniers door de stad, die met
schetterende trompetten alarm aankondigden.
In alle deel en van de stad verschenen zij, de
stilte van den regenachtigen avond met bur
scherpe klanken verscheurend. Er was ge-
vaar! De marine werd opgeroepen om zoo
spoedig mogelijk slagvaardig te zijn. Het was
zeer interessant de reactie op het getrompet-
ter te zien. Matrozen, korporaals, onder-
officieren en officieren zag men op de fiets,
springen en zich naar hun schepen of de hun
aangewezen plaatsen begeven. Sommigen had-
den in hun haast zich niet de moeite genomen,
om cape of jekker aan te trekken, en spoed-
den zich zoo door den regen naar de buiten-
haven. Hier was het een drukte van belang.
Sirenes loeiden, stralenbundels van zoeklichten
zig-zagden door het luchtruim. Behalve de
marine-menschen was ook de halve burgerij
hier present, want deze mist niet gaarne iets,
wat de marine aangaat. Het krioelde hier
van fietsers; auto's konden slechts zeer moei-
lijk een doortocht vinden. Aan boord van de
schepen klonken korte, scherpe bevelen. Du
valreepen werden bestormd door hen, die zich
kwamen melden. In geweldige kolommen
steeg de rook uit de schoorsteenen van de
oorlogsschepen omhoog. Zeer snel waren zij
stroom- en vertrak klaar. Belangstellend
wachtte de burgerij op het moment, dat de
schepen naar buiten zouden vertrekken, docn
dit lag blijkbaar niet in de bedoeling. Circa
elf uur was de oefening ten einde. Zij verliep
zeer naar wensch, zooals men ons op hec
bureau van den Marinestaf mededeelde. In
zeer korten tijd was aan het alarm gevolg ge-
geven en waren alien op hun posten.
De Minister van Defensie a.i., Zijne Exc.
H. Oolijn, die momenteel in de stelling ver-
toefde, zal zeker met genoegen dezen vlotten
gang van zaken gadegeslagen hebben.
De stad, die gedurende korten trjd in rep
en roer was geweest. vond weldra de rust
terug.
DE HEFFING OP ROFF1E.
Artikel II van de Landbouwcrisiswet is toe-
passelijk verklaard op de koffie. Dit is ge-
schied bij het Woensdag uitgegeven Kon. be-
sluit no. 750, dat Donderdag reeds in werking
trad.
Krachtens deze wettelijke bepaling kan de
invoer van crisisproducten slechts geschieden
onder door de Kroon te stellen voorwaarden.
Als voorwaarde kan ook worden gesteld de
betaling, of het aangaan vaJi de verplichting
tot Jaetaling van een door den Minister van
Landbouw telkens voor een door hem te be-
palen tijdvak vast te stellen bedrag per door
hem daarbij te noemen eenheid.
OP JULIANA-DAG VKIJ VAN SCHOOL?
Naar de „Tel." uit onderwjjskringen ver-
neemt, is bij de bevoegde onderwijs-instanties
advies gevraagd omtrent het voornemen van
het Amsterdamsche gemeentebestuur, om op
den verjaardag van de Prinses voortaan aan de
leerlingen der openbare scholen vrijaf te
geven. De adviezen zijn dezer dagen ingezon-
den en men verwacht dan ook, dat binnenkort
het gemeentebestuur bekend zal maken, dat
op Juliana-dag de openbare scholen gesloten
zullen zijn.
CONTROLE OP DEN INVOER VAN
CITROENEN.
Ten einde den invoer van Italiaansche citroe-
nen, in strijd met den algemeenen maatregei
van bestuur, waarblj Nederland de sancties
tegen Italie instelde, geheel en al onmogelijk
te maken, heeft de Minister van Buitenlana-
sche Zaken bepaald, dat voor den invoer van
citroenen in den vervolge noodig zal zijn een
schriftelijke verklaring van de Nederlandsche
Groente- en Fruitcentrale te 's Gravenhage,
waaruit blrjkt, dat de in te voeren citroenen
van anderen dan van Italiaanschen oorsprong
zijn. Voordien kon de importeur volstaan me:
het overleggen van een certificaat van oor
sprong, afgegeven door een Kamer van Koop-
handel of een andere daartoe bevoegde in-
stantie.
DE CRISIS-INVOERHEI11NG OP KOFFIE
VASTGESTELD.
Bij een afgekondigde „crisis-koffiebeschik-
king 1936" zijn de bedragen, verschuldigd bij
den invoer van koffie, vastgesteld voor bet
tijdvak van 16 April—31 December 1936. Zij
bedragen: voor ongebrande koffie in de
hoomsehil 10 per 100 kilogram; voor an-
dere ongebrande koffie 12 per 100 kilogram
voor gebrande koffie 16 per 100 kilogram; 1
voor extracten en essences: voor elk percent
extractgehalte f 0,70 per 100 kilogram.
ging zijn ambt reeds overgedragen aan den
oudsten wethouder, en zijn ontslag aange-
vraagd. Tot groote verbazing van heel den
Raad en heel de gemeente, kwam enkele we-
ken later een ukase van Den Haag, dat er
voor schorsing van den burgemeester geen
aanleiding was, dat diens verzoek om eervol
ontslag, niet was ingewilligd en dat de bur
gemeester zijn ambt weer zou hervatten. En
inderdaad verscheen de burgemeester weer op
bet gemeentehuis en hervatte zijn arbeid. Het
bleek, dat deze eigenaardige houding van den
minister was beinvloed door een bezoek, dat
de burgemeester met zijn broer, de heer Weit-
kamp, aan het departement had gebracbt.
Direct daarop greep echter de Justitie in en
richtte zich tot den minister, dat het uitge-
sloten moest zijn, dat deze burgemeester zijn
ambt hervatte en dat, na alles wat gebeurd
was, waarvoor de burgemeester strafrecbtelijk
zou worden vervolgd, hem geen toegang meer
tot bet gemeentehuis kon gegeven worden.
En daarop kwam het nog vreemdere besluit
uit Den Haag, waarbij dezen burgemeester
met ingang van 1 April eervol ontslag werd
verieend, ,,met dank voor de bewezen dien-
sten".
DE OPHEFING VAN HET NATIONALE
CRISIS-COMITe.
EERVOL ONTSLAG ONDANKS WAAR-
SCHUWING VAN DE JUSTITIE.
Nog wel met dank voor bewezen
diensten.
Het is een wonderlijke g^chiedenis daar in
Ambt-Hardenberg.
De ontvanger van die gemeente heeft ern-
stig gefraudeerd, maar al spoedig bleek, dat
de burgemeester ook niet vrij uitging. Het is
zelfs nog de vraag, wie bier de hoofdschuldige
was. En toch werd aan den burgemeester
eervol ontslag verieend met dank voor de be
wezen diensten.
„Ons Noorden" gee ft hieromtrent de vol-
gende bijzonderheden:
„Toen in bet najaar van 1935 de malver-
saties aan het licbt kwamen van den ontvan
ger te Hardenberg, bleek, dat reeds zeer lang
bij den Raad bet vermoeden bestond, dat de
boeken niet in orde waren. Maar de burge
meester weigerde alle inlichtingen en hield den
ontvanger de hand boven bet hoofd, hetgeen
zelfs tot schetpe conflicten met de wethouders
leidde. Toen jeindelijk de zaak niet meer te
verzwijgen viej en de ontvanlger zelf aan een
commi3Sie uit I den raad verklaarde, dat zijn
boeken niet kldpten en tot zjjn schorsing werd
overgegaan, bleek al direct^ dat deze ontvan
ger een willoos werktuig was geweest in han-
den van den burgemeester. De ontvanger bad
groote bedragen- verduisterd, maar ter wille
van den burgemeester. Zelf bad hij er geen
cent van geprofiteerd. Zooals ook voor de
rechtbank is gebleken. r:
De ontdekking leidde tot een scherp con
flict tusschen den burgemeester en den Raad
en met algemeene stemmen werd verzocht den
burgemeester onmiddellrjk te schorsen. De
burgemeester bad intusschen eigener bewe-
In verband met de opheffing op 1 Mei van
het Nationaal Crisis-Comitd, heeft de minis
ter van binnenlandsche zaken een uitvoerige
circulaire aan de burgemeesters gezonden,
waaraan bet volgende is ontleend:
In het algemeen vexleende het Nationaal
Crisis-Comity hulp voor een maal aan hen,
die door de crisisomstandigheden in moeilijk
heden waren geraakt en die schroomden zich
te wenden tot or.ganen van burgerlijke armen-
zorg. Van dezen oorspronkelijken opzet is
men in de practijk steeds meer afgeweken.
Velen, die reeds ondersteuning van organen
van burgerlrjke armenzorg genoten, ontvingen
aanvullende hulp van plaatselrjke Crisis-
comitd's. Deze aanvullende hulp bestond
voomamelijk in steun in natura, als kleeding,
dekking, schoeisel, brandstof en levensmid-
delen.
Daamaast werd door het Nationaal Crisis-
Comitd en wordt nog door de plaatselijke
comitd's op vrij ruime schaal credietsteun
verstrekt, in den vonm van voorschotten voor
zakendoeleinden, in boofdzaak aan kleine
middenstanders, zulks mede in samenwerking
en overleg met vak- en standsorganisaties.
Behalve met deze twee vormen van hulp-
verleening heeft het Nationaal Crisis-Comite
in samenwerking met de plaatselijke comity's,
zich bezig gehouden met de verstrekking van
giften in geld aan personen, die tengevolge
Vein de oeconomische moeilijkheden zich zonder
hulp niet kunnen handhaven, doch door een
gift van eenige beteekenis kunnen worden
hersteld in bun zelfstandig bestaan. Ophef-
fende armenzorg alzoo, die armlastigbeid wil
voor komen.
Voorzoover de drie genoemde onderdeelen
betreft, zrjn in bet volgende aanwijzingen te
viiiden, op welke wijze de aanpassing aan de
huidige situatie naar mijn meening behoort te
geschieden.
Naar het Engelsch van
SIR WILLIAM MAGNAY
(Nadruk verboden.)
16Vervolig.
Hoofdstuk XII.
Ben handelaar in imitaties.
Tussohetn zijn brieven op de ontbijttafel had
top item Wilson een scbrijven van Sir Percy
Brayshaw geivondeu, met een hartelijke uit-
noodiging om eenige dagen op de Hall te
komen doobbrengen. Na 't ontlbijt scbreef nij
terug, dat bij heel gaarne izou komen en juist
was hij bezig zijn brief te sluiten, toen hjj
Archer Cardan voorbij zag ryden in de rich-
ting van bet station. Wilson keek op zijn
borioige en binnen vijf minuten was bij ook op
weg naar het station, waar hij net aankwam
teem de Londensche Express werd gesigna-
leerd. Op 't perron liep Archer Cardon met
een kleine reistascb in de hand en een over-
jas over den arm. In de drukte van den bin-
nenkomen-den trein leek het heel gewoon dat
Wilson de tegenwoordigbeid van den man,
met wien hjj slechts vluchtig bekend was,
niet opmerkte. Cardon stapbe in een ledige
eerste klas coupe, terwijl Wilson doorliep en
plaats nam in een van de voorste wagens. De
kaar.tjes werden nagezien en de twee uur on-
aflgebroken rit naar Lon'den ving aan, met
Cardon veili'g en wel in den trein.
Toen men Paddington bereikte, was Wilson
een van de eerste passagiers, die uitstapte en
hij wandelde op z'n gemak over bet perron,
als met de bedoeling de beste taxi uit te
pikken.
Evenals bij de voriige gelegenbeid, toen in-
specteur Myrtle met denizelfden trein reisde,
scheen Archer Cardon gedurende de reis
spoorloos verdwenen te zijn. E.n totaal an-
der soort man stapte uit het compartiment,
waar hij te Gilchester ingestapt was en dat
overiigens ombezet was geweest. Hij had
kunnen doorgaan voor een tweede-raiugs
zakmman uit de provincie. Grijize strepen
liepen door zijn haar; zijn oogen gingen half
schuil achter een goud-omranden bril; bij
droeg een ouden, breedigeranden vilten hoed
en een licbte overjas zooals men er zooveel
ziet. Met zijn tasch in de band, -gebogen en
een weinig kreupel, liep hij op zijn weg naar
de taxi-standplaats, naar het scheen, onopge-
merkt voorbij kapitein Wilson, die in gedach-
ten venzonken leek.
Een pas of zes vender keerde Wilson zich
om en toen de armoedige passagier in een
taxi stapte, liep hij vlug den weg op en sprong
zelf in een anderen.
„Vol'g dien taxi 7320", beval hij: „Niet te
dicbt, maar zorg, dat je hem in het oog
houdt."
De chauffeur knikte met een begrijpenden
grijns in de acbtervolging begon.
't Bleek een tamelijk lange jacbt te zijn,
tot ten slotte in een afgelegen, weinig aan-
zienljjke buurt, de eerste taxi zijne bestem-
ming scheen te naderen, want de chauffeur
reed minder hard, uitkijkend naar een hem
blijkbaar onlbekende straat.
Eindelijk was deze bereikt; de taxi draaide
den hoek om en verdween.
„Stop voor je de straat inrijdt," riep Wil
son tot zijn chauffeur. Toen ze stilhielden,
sprong hij eruit, gaf den man snel bet gereed-
gehouden geld en sloeg met een paar vlugge,
doelbewuste schreden, zonder echter een schijn
van haast, den hoek om. En zijn chauffeur
zag met een half-begrijpende verrassing een
P. GROOT PAR
(Ingez. Med.l
man de taxi verlaten, die er heel anders uit-
zag dan het ..fijne vrachtje" dat er was in
gestapt. De slappe hoed was vervangen door
een wollen pet; do. licbte tweed overjas was
nu donker; het na de mode gekleede kranige
heerschap, dat hemwaan, bet Paddington-sta-
tion gehuurd had, was uitgestapt als een zon-
derling iemarad, die in de grauwe, sohunnige
omgeving valstrekt niet misplaatst scheen.
Tot de cverigens vrij duidelijke gevolgtrek-
king gekomen, dat 't een detectieve-zaakie
was, zette de man zijn motor aan en r^ed
peinzend weg.
Ondertusschen had de eerste taxi, een eind
de straat in, gestopt voor een huis, dat van
buiten niet de minste aanwijzing gaf, wat of
wie zijn bewoners waren. De passagier stapte
uit, betaalde den chauffeur en liep verder. Er
waren op dit oogenblik nogal wat voetgan-
gers en indien hij den gewcon uitzienden man,
die den hoek omkwam, ook opmerkte, dan
zou hij in hem zeer zeker niet zijn eleganten
kennis uit Gresford herkend hebben.
Toen de weggezondeoi taxi de straat uit-
draaide, verbaastte zijn passagier zijne schre
den, stak vlug de straat over en verdween in
een huis, waarvan de straatdeur openstond.
't Was een van die kleine, ouderwetsche
woningen die in dit deel van Donden zoo over-
vloedig voorkamen en mi als kantoren ver-
buurd zijn aan kooplieden, die des avonds
terugkeeren naar hun huizen in de voorste-
den. Op 't horretje voor bet vuile venster
stond de naam J. J. Poynder Zoon in ver-
bleekte gouden letters. Kapitein Wilson wan
delde zoover hij kon, zonder bet gezicht op
Poynderis deur te verliezen. en wachtte daar
terwijl hij de eene pijp na »de andere rookte.
Het was bijna een uur later voor de man, die
hij bespiedde, naar buiten kwam en vlug naar
den kant van de Goswellrstraat verdween.
Toen, alsof bet doen of la ten van den ander
hem niet langer interesseerdp, wandelde Wil-
(Ingez. Med. -
Steun in natura.
De verstrekking in natura heeft van den
aanvang af een zeer belangrijk deel uitge-
maakt van de steunverleening door het Natio
naal Crisis-Oomity en de Plaatselijke Crisis-
comite's. Echter valt niet te ontkennen, dat
zij meer en meer het karakter is gaan aan-
nemen van gewone armenzorg. Gezien her
uitgangspunt terugkeer voor zoover mo
gelijk naar den toestand van v66r 23 Novem
ber 1931 dien daarom naar mijn md&ning
de steunverleening in natura voortaan weer
geheel te worden overgelaten aan de normale
organen van kerkelijke, particuliere en bur
gerlijke armenzorg.
Ik ben mij ervan bewust, dat daar bet weg-
vallen van de hulp der plaatselijke Crisis-
comity's hier aanvankelijk in verschillende
gemeeuten een leemte zal ontstaan. Ter voor-
ziening in deze leemte zullen, naar ik Ver
wacht allereerst de kerkelijke en particuilere
instellingen van armenzorg op dit terrein een
nog grooteren ijver dan tevoren ontwikkelen.
Daarnaast zal echter een niet gering aantal
dergenen, die tot nu toe door de plaatselijke
Crisis-comite's werden geholpen, voor deze
voorziening zijn aangewezen op de organen
van burgerlrjke armenzorg.
Credietsteun.
Vele plaatselijke Crisis-comite's hebben aan
neringdoenden waardevclle hulp geboden door
het verstrekken van kleine voorschotten. In
tegenstelling met hetgeen ik hierboven op
merkte omtrent den steun in natura, acfyt ik
het niet de taak der gewone organen van
armenzorg, om dit deel van den arbeid der
plaatselijke Crisis-comite's over te nemen.
Ik vestig hier echter de aandacht op de zoo-
geDaamde borgstellingsfondsen voor den mid-
densChnd, welke beoogen, gelijk de naam aan-
geeft, borg te blijven vooi credieten, in het
algemeen tot een bedrag van ten hoogste f 500, -
welke aan kleine middenstanders, door hiulp-
banken en andere organen van vo-orschotver-
leening worden verstrekt. Zelf verleenen
deze borgstellingsfondsen dus geen voor
schotten. Deze fonisen zijn de aangewezen
instellingen om na de opheffing vanhet
son door tot hij aan een groot cafy kwam,
waar hij een glas bier besbelde en 't Lon-
densch adreslboek ter inzage vroeg. Hij zocht
het adres op, waarvoor hij de wacht gehou
den had en las ,,J. J. Poynder Zoon, hande
laar in echte en nagemaaktei juweelen."
Blijkbaar voldaan, wandelde hij terug naar
het huis, trad binnen en verzocht Mr. Poynder
te spreken.
De juwelier was een lange man van een
jaar of vijftig, met een kaal hoofd; hij had
het scherpe oog van den deskundige op het
gebied van kostbaarheden en de omzichtige
manier:n van den man, die door zijn positie
aan veel bedrog blootstond.
Wilson had zijn aan twee kanten draag-
bare jas weer omgekeerd, de pet in een van
de wijde zakken doen verdwijnen en zijn vil
ten heed opgeizet. Hij had nu weinig of niets
over zich van den cavalerie-officier, maar was
eenvcudig een heer, die een zakelijk bezoek
bracht.
,,Gceden mongm, mijnheer. Wat is er van
uw dienst?" sprak meneer Poynder, zijn be-
zoeker een beetje nieuwsgierig opnemend. Dit
was niet bepaald het soort van klanten dat hij
gewoon was te ontvangen.
,,Ik ben bier gekomen," zei Wilson terwijl
hij ging zitten, „om een opdradht uit te voe
ren, mij gegeven door een dame, met wie ik
bevriend ben. Bij informatie werd my uw
adres genoemd. Als ik het wel heb, handelt
u zoowel in nagemaakte als in echte steenen."
,,Een enkele keer kornt dat wel voor", ant-
woordde meneer Poynder voorzichtig.
Wilson knikte. „Dat werd mij verteld. Nu
is doze dame in het bezit van eenige zeer kost-
bare juweelen; sieraden, hezet met diamanten
en paarlen, zoowel als gekleurde steenen. Ze
wuue gaaine weien of het niet al te duur zou
zijn van sommige van deze kleinodieen imita
ties te laten maken. Ik veionderstel dat dat
tot uw vak behoort?"
,,Zeer zeker," antwoordde Poynder prompt.
,,Wij zullen de opdracht gaame uitvoeren. Ik
kan wel zeggen hoofdizakelijk voor dat doel
is, dat wy de nagemaakte steenen erop na-
houden. Veel menschen zijn etnigszins ang-
stig om in groote en wellicht gemengde ge-
zelschappen kostlbare juweelen te dragen en
beschouwen hut als een zeer natuurlij'ke zaak
wat het inderdaad ook is om zich bij die
gelegenheden met namaak sieraden te tooien."
Juist. Dat dacht ik wel," merkte Wilson
op.
,,'t Komt ook voor," zei Poynder met een
slluiw lachje, „dat deze namaaksels voor min
der onschuldige doeleinden vereisoht worden."
..BijVoorbeeM
..Wanneer de echte juweelen soms gebruikt
zijn, om aan geheime verplichtirugen te ,vol-
doen, en het gewenscht is dat bun afwezig-
heid niet opgemerkt wondt."
„Ja", antiwoordde Wilson met instemming.
,,Men hoort wel eens van die gevallen."
„Er zijn in de groote wereld," v; rvojgde de
handelaar, ,^verscheidene dames met goed-
klinkende namen, die zul'ke praohtige naboot-
sinigen dragen van de kostbare sieraden, die
ze eens bezeten hebben, dat zelfs hun familie
en vriemden geen flauw vermoeden hebben
dat ze verwisseld zyn."
„Slechts een deskundige zou het kunnen
ontdekken?"
.Juist."
„Zoodat er, alles bij elkaar genomen, veel
in dat soort van zaken omgaat?" opperde
Wilson.
,,Dat kunt u gerust aannemen; met deze
onder alle standen heerschende mode om te
pas en te onpas juweelen te dragen. Iedereen
moet ze hebben, maar lang niet iedereen kan
de echte bekostigen. In elk geival hebben wy
er geen klagen over."
(Wordt vervolgd.)
