tl RFMFFW NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
AKKERTJE3
No. 9425
WOENSOAG 11 M ART 1936
76e Jaargang
Binnenland
Buitenland.
EERSTE BLAD
De koorts daalt onmiddellijk,
De besmetting wordt gestuit,
De ziekte-duur wordt ingekort,
Steeds goede resultaten met
II
II
(AKKER-CACHETS)
Recept van Apotheker Dumont
III Mill Willi I
i rraun a* 1
TER NEUZENSCHE COURANT
AEONNEMENTSPRIJSBinnen Ter Neuzen 1.25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post f 1,55 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post 5,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika f 2,overige lan den 2,35 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor bet buitenland alleen bij vooruitt staling.
Uitgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer f 0,20
KLEINE ADVERTENTIeN: per 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en cliehd's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, betwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgavc.
DIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG- WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND.
EERSTE KAMER.
Vergadering van Dinsdag.
De begrooting van het departement van
kolonien voor 1936 wordt z.h.s. aangenomen.
Voorts wordt z.h.s. bekracMiging verleend
aan de ordonnantie van den G.-G. van Neder-
landsch-Indie inzake het uitvoerrecht op
rubber.
[Bij de begrooting van handel, nijverheid en
scbeepvaart voor 1936 wijst de heer de la
Bella (s.d.) op de beteekenis van de vakver-
eenigingen, welke door de nat.-soc. als hun
ergste hindernissen worden beschouwd in hun
pogen om de arbeiders gelijk te schakelen.
Voorts bepleitte spr. ordening van het be-
drijfsleven.
Landbouwcrisisfonds.
[Het debat over de begrooting van het Lan'd-
bouwcrisisfonds voor 1936 is voortgezet met
de rede van minister Deckers.
iHij begon eerst met een opmerking aan het
ad res van den heer Westerman, die geklaagd
had over de groote hoeveelheden crisis-voor-
sclhriften, waaruit niemand meer den weg
wist. De minister gaf naar aanleiding daar-
van een overzicht van de voornaamste land-
bouwsteuniwetten, welke er alle op gericht
zijn, de bedrijven in stand te houden, door
steun aan de producten te verleenen. Voor
dien steun behoeven de producenten zich niet
te schamen, evenmin als de industrieelen zich
sdhamen voor den steun, welke izij in de con-
tingenteeringen vinden.
Bij zijn ambtsaanvaarding vond de minister
een sterk gecentraliseerd apparaat, bestaande
uit 9 Regeeringscommissarissen en hij moest
daarmede werken.
Komend tot het heden, antwooidde de minis
ter aan den heer Efbels, dat reeds vroeger al
is verzocht, de begrooting van het Landbouw
crisisfonds tegelijk met de Rijksbegrooting in
te dienen. Dat is niet mogelijk. Men kan
slechts hoogst oppervlakkige ramingscijfers
geven van den te verwachten oogst. Niette-
min zal de minister trachten het tijdstip van
de indiening van de Landbouwcrisisfondsbe-
grooting dat van de Rijksb rgrooting zoo dicht
mogelijk te doen naderen.
Men moet de Regeering in deze maierie, die
aan g ote wisselvalligheden onderhevig is,
niet te zeer binden. De klachten over bureau
cratic zouden anders nog vermeerderen.
Vervolgens zette de minister uiteen dat de
opzet van de begrooting anders is dan in 1935,
toen de opbrengsten van een oogst op dezelfde
begrooting voorkwamen. Op practische gron-
den, omdat de omstandigheden zich, bij wijze
van spreken, van dag tot dag wijzigen, is van
dit systeem afgeweken. De opzet is wat con-
servatiever geworden; de kapitaaldienst ver-
bergt geen bijzondere risico's in zich. Van ca
mouflage van tekorten kan niet worden ge-
sproken. 'Het woord .camouflage" zou de mi
nister in geen enkele opzicht accepteeren. Met
nadruk kwam hij tegen het gehruik daarvan
op. Hij heeft daarom alleen reeds besloten
voor 1937 de begrooting in te richten op de
wijze van 1935, om daarmede tevens oneer-
Jijke bestrijding van deze begrooting buiten
de Kamer den kop in te drukken.
De minister kwam vervolgens tot het sys
teem van den landbouwcrisisdienst. Deze
dienst Volgt het product van de bron of de
grens tot den consument en daarvoor is een
sterk gecentraliseerd apparaat noodig. Er
wordt gestreefd naar vereenvoudiging. Voor
den aardappelsteun is reeds een groote ver
eenvoudiging bereikt; het nieuwe stelsel werkt
goed, maar toch zijn er nog klachten en dit
zal wel zoo blijven.
De richtprjjs voor de tarwe, welke is ver-
laagd, berust op diverse schattingen, welke
tenslotte een gemiddelde hebben opgeleverd.
Zoo gaat het met alle richtprijzen. De minister
had het vertrouwen dat wij er met 9 voor
de tarwe wel zouden komen.
Voor de kleine zelfstandige boeren, die een
belangrijke groep vertegenwoordigen van
menschen, die over niet meer dan 5 H.A. be-
schikken, wordt een aparte dienst in het leven
geroepen. De land arbeiders behooren niet tot
deze groep. Deze boeren waren er zoo slecht
aan toe, dat de minister gemeend heeft hun
op een bijzondere manier, door een uitkeering,
tegemoet te komen.
De richtprijzen zijn afgestemd op de middel-
groote bedrijven. De in het leven be roepen
aparte dienst voor de zelfstandige kleine boe
ren zal ressorteeren onder de directie van den
Landboutv. Dan komt vanzelf him eventueele
tewerkstelling in eigen bedrijf ter sprake, in
overleg natuurlijk met den minister van So-
eiale Zaken. Zij, die gedeeltelij'k in loondienst
werken, vallen er niet onder.
Over de loonen van de landarbeiders zal de
minister zijn beschermende hand uitstrekken.
'Het tewerkstellen van landarbeiders in be-
paalde streken is niet eenvoudig. De minister
verklaarde zich bereid in een bepaalde provin-
cie een proef te nemen. Hij gaf echter voor-
loopig de voorkeur aan loontoeslagen.
Hij zal verbindendVerklaring van loonover-
eenkomsten in plaats van verplichte arbitrage
emstig overwegen.
De akker'bouw dient te worden uitgebreid;
men moet daarbij eohter met voorzichtigheid
te werk gaan.
Het verstrekken van groenten - die anders
veraietigd zouden worden aan behoeftigen
heeft de aandacht van den minister. De be-
zwaren komen echter niet van de zijde van
den landbouw, doch van die der distributie.
De minister stelt geen vertrouwen in een
,,vast stelsel". Niemand kan in de toekomst
blikken. Noch de heer v. d. Sluis, noch de heer
Westerman. De minister weet niet, welke
maatregelen andere land en nog zullen nemen.
Wie een plan maakt, ziet dit opeens door
maatregelen van andere landen als een kaar-
tenhuis ineenstorten. Op den huidigen voet
kunnen wij met ons stelsel van landbouw-
steun niet zoo maar doorgaan. We moeten
vereenvoudigen en daarom is de commissie-
van Loon ingesteld. De centralisatie is te
sterk.
(Er is een commissie van advies ingesteld
voor de rechtspositie van het crisispersoneel.
De mogelijkheden van emigratie moeten
.reeds nu worden voorbereid.
De heer van Dis zou eigenlijk niets voor den
landbouw willen doen; alles maar op zijn be-
loop willen laten. Op dien weg kan de minis
ter hem niet volgen, in het belang van den
landbouw.
De minister zeide tensotte, dat de tijden
zeer zwaar zijn. We hopen, dat God ons na
de moeilijke jaren ook voorspoedige jaren zal
schen'ken. Slec'hts mogen we hopen, dat ons
geloovig landsvolk het vertrouwen op Gods
voorzienigheld niet zal verliezen.
Hiema volgden replieken.
OONTINGENTEERIING VEEVOEDER
KOOKTOESTELLEN.
Naar gemeld wordt, is een Kon. besluit ver-
schenen waarbij de invoer van veevoeder-
kooktoestellen wordt gecontingenteerd. Deze
contingenteering zal 9 maanden van kracht
zijn (tot 1 December 1936). Het percentage
van den toegestanen invoer is bepaald op 25
van den gemiddelden invoer in het overeen-
komstige tijdvak in 1934 en 1935.
TIEL KRIJGT EEN RAAIlWHTUIS CADEAU.
De gemeente Tiel is een niet alledaagsch ge-
schenk te beurt gevallen in den vorm van een
prachtig gebouw, dat zoo straks als nieuw
gemeentehuis zal kunnen dienen.
De raad van bestuur der N.V. Nederland-
sche Maatschappij van Bran'dverzekering, wel
ke sinds 1833 te Tiel is gevestigd en thans
wegens administratieve reorganisatie naar
Utrecht zal vertrekken, heeft n.l., volgens de
,,Geld.", besloten als blijk van erkentelijkheid
jegens de stad, waar deze bekende maatschap
pij meer dan 100 jaren was gevestigd, haar
groot kantoorgebouw Am'btmanstraat 13, aan
de gemeente Tiel ten geschenke aan te bieden.
DE BEWEGING VOOR NEDERLANDSCH
FABRIKAAT.
Met de organisatie van vijf groote tentoon
stellingen in verschillende middelpimten van
ons land, Amsterdam, Nijmegen, Rotterdam,
Groningen en 's-Gravenhage, doet de Ver-
eeniging ,,Nederlandsch Fabrikaat" dit jaar
een daad van onberekenbaar nationaal belang.
Tientallen van ja"ren heeft deze Vereeniging
reeds propaganda gemaakt voor het product
van eigen bodem, Overal, waar het noodig
was, stond ze op de bres in het belang van
de eigen industrie en dus van den Nederland-
schen werkman, en van elken Nederlander
zonder onderscheid. Dikwijls had ze te kam-
pen met misverstand, meestal met laksheid
en onnadenkendheid. En intusschen werd met
het steviger groeien van de crisis en de werk-
loosheid ook de noodzakelijkheid dringender,
om het geweten van ons volk wakker te
schudden. Er doet zich een eigenaardig ver-
schijnsel voor, n.l. dat de meest direct be-
langhebbenden bij de bevordering der eigen
industrie en van den eigen landbouw, n.l. de
werkloozen zelf nog zoo onverschillig staan
tegenover dezen strijd. Elenigen tijd geleden
werd in het maandblad ,,Nederlandsch Fabri
kaat" uitgerekend, dat behalve de 200 schoen-
fabrieken, die Nederland rijk is, er nog 60
van een gemiddeld even groote capaciteit zou
den kunnen gaan werken, indien iedere Neder
lander Nederlandsche schoenen droeg. Zoo is
het op tal van andere gebieden. Niet alleen
de groote orders zijn in dit opzicht van be
lang. Trouwens de publieke opinie bemoeit
zich daarmede wel voldoende. Als ze eens
dreigen naar het buitenland te gaan, dan
komen de ingezonden stukken in de bladen,
en de vragen in de Tweede Kamer vanzelf wel
los. Maar als het om schijnbaar kleine din-
gen gaat, als het uitgaven voor dagelijksche
levensbehoeften betreft, trekt men zich er
nog vaak zoo buitengewoon weinig van aan,
waar bet geld blijft, dat men uitgeeft, binnen
of buiten de grenzen. Men heeft wel eens
gehoord van de ,,macht van het kleine", maar
bedenkt niet, dat als door de ongeveer twee
millioen gezinnen in ons land per week 6en
gulden werd uitgegeven aan dingen uit het
buitenland, die in ons land even goed en goed-
koop worden gemaakt, dat twee millioen per
week ofhonderd millioen gulden per jaar
uitmaakt. Wij zullen ons niet begeven in uit-
gewerkte berekeningen, hoeveel werk voor
werklooze arbeiders, hoeveel bedrijvigheid,
hoeveel meer omzet voor den middenstand,
deze honderd millioen gulden zouden beteeke-
nen. De leuze, waaronder de actie van
Nederlandsch Fabrikaat wordt gevoerd,
,,Koopt Nederlandsche waar, dan helpen wij
elkaar", zegt zeer kemachtig in enkele woor-
den, waar het om gaat. De ideeele gedachte
van het saamhoorigheidsgevoel moet in tijden
van grooten nood, als waarin ons volk thans
verkeert, de drijfveer zijn van onze daden. Om
nu eenerzijds de gewetens wakker te schud
den, en anderzijds hen, die nog onbekend zijn
met het vele en veelsoortige, dat de eigen
industrie en landbouw voortbrengen, daarmee
in kennis te brengen, organiseert de Vereeni
ging „Nederlandsch Fabrikaat" deze 5 ten-
toonstellingen. Uit den nood van dezen tijd
zijn ze geboren, en de industrie, die anders
veelal schoorvoetend overgaat tot het maken
van de kosten, die verbonden zijn aan het
deelnemen van een tentoonstelling, heeft on-
middellijk met geestdrift gereageerd op den
oproep van Nederlandsch Fabrikaat". Daar-
uit bleek, dat ook de fabrikanten zelve ge-
voelden, dat tot deze daad in grooten stijl
moest worden overgegaan. Het belang ook
van den middenstand bij deze actie is zeker
niet gering. De middenstand toch is het kind
van de rekening, o<5k van de werkloosheid
onder de arbeiders. En bij elke poging, de
j werkgelegenheid onder hen te vergrooten (is
de middenstand ten zeerste gebaat. Wie dit
beseft, steunt dan o k met alle hem ten dien-
ste staande middeleu de beweging onder ons
volk, die door deze tentoonstellingen moet
worden opgewekt en versterkt. Daartoe zijn
tal van gelegenheden. De winkelier make
onder zijn klanten propaganda voor het Ne
derlandsch fabrikaat, want hij heeft groote
mvloed op wat de klanten koopen. Hij wekke
zijn leveranciers-fabrikanten op, deel te
nemen aan de tentoonstellingen; hij kan bij
de Vereeniging .Nederlandsch Fabrikaat",
Badhuisweg 145, Den Haag, een biljet aan-
vragen, dat hem straks voor de tentoonstelling
gaarne zal worden toegezonden, om het voor
zijn raam op te hangen; en hij bezoeke zelf
een der tentoonstellingen (de toegangsprijs
bedraagt slechts 25 cents) om er de kennis
op te doen, die hij noodig heeft, om propa
ganda te maken.
Slechts indien iedereen meewerkt, kan 1936
een zeer bijzonder jaar worden: n.l. het jaar,
waarin men begon Nederlandsche waar te
koopen, om zoodoende elkaar door den moei-
Iijken tijd heen te helpen.
DUITSCHLAND EN WIJ.
In de zeven punten welke de chef der Duit-
sche regeering als basis voor een vredesplan
voor Europa heeft voorgesteld, komt schr.
het ,,Handelsblad" - als vierde punt de mede-
deeling voor, dat Duitschland bereid is om,
ingeval Nederland dat wenscht en de andere
partijen van de non-agressie pacten met ga-
ranties in West-Europa het noodig achten,
ook Nederland in dit verdragssysteem te be-
trekken. Dit „systeem" bestaat uit een non-
agressie-pact voor 25 jaar tusschen Duitsch
land, Frankrijk en Belgie, met garantie van
Engeland en Italie. Of Hitler ook bedoelt
Nederland eventueel te betrekken bij het
luchtpact voor West-Europa dat hij ter aan-
vulling voorstelt in punt 5 van zijn plan, is uit
den tekst niet met zekerheid op te maken.
Een diepgaande bespreking van dit aanboa
aan Nederland kan in zooverre prematuur
heeten, als het pact met de andere west-
Europeesche mogendheden nog niet tot stand
is gekomen, zoodat het nog te vroeg is om
over Nederland's eventueele aansluiting te dis-
cussieeren. Maar over het beginsel van zulk
een aansluiting kan, dunkt ons, nu reeds wor
den gezegd, dat zij voor Nederland weinig aan-
trekkelijks zou bieden. Non-agressie-pacten
zonder meer zouden voor ons weinig zin heb
ben. Wij hebben door ons lidmaatschap van
den volkenbond en dpor onze onderteekening
van het Kellogg pact, iedere agressie onzer-
zijds reeds principieel uitgeschakeld. Een
non-agressie-pact met Duitschland zou dus
onzerzijds slechts een nieuwe herhaling van
een reeds dubbel bestaande belofte zijn.
Terwijl practisch bet gevaar van Neder
landsche agressie tegen Duitschland, Berlijn
wel geen al te groote zorgen zal berokkenen.
Een belofte van Duitschland om ons niet aan
te vallen zullen wij natuurlijk steeds gaarne
in ontvangst nemen, maar wanneer Duitsch
land wederom lid van den volkenbond zal zijn
geworden, iegt het die belofte ten opzichte van
alien door aanvaarding van art. 10 van het
bondspact automatisch af, en ware er voor
bijzondere herhaling aan ons adres weinig
aanleiding.
Multrilaterale non-agressie-pacten gekoppeld
aan de verplichting tot wederzijdschen mili-
tairen bijstand tegen een aanvaller (en dat
bedoelt Hitler), zouden ons echter op geheel
ander terrein brengen. Het bestaande Locamo-
verdrag dat zoo juist door Duitschland is op-
gezegd, geeft daarvan het beste bewijs. De
risico's ervan worden in eerste instantie vrij-
wel geheel door de betrokken groote mogend
heden beheerscht. Het eenige kleine land van
deze regionale groep: Belgie, wordt in 'die
risico's eenvoudig meegesleept zonder er veel
zelfstandig tegen te kunnen doen. Vandaar de
neiging tot wat wij genoemd hebben een
„vlucht in de zeifstanddgheid" die zich den
iaatsten tijd ook in Belgie sterker dan te-
voren heeft ontwikkeld. Wij kunnen ons daar-
aan tijdig spiegelen.
Onze beloften van non-agressie en onze ver-
plichtingen om deel te nemen aan sancties
tegen een staat die het bondspact overtreedt.
(m.a.w. die de territoriale en politieke integri-
teit van een ander land onuitgelokt schendt)
zijn neergelegd in en begrensd door ons lid
maatschap van den Volkenbond. Niemand
heeft reden om onze bedoelingen op dit punt
te wantrouwen, en indien wij zelf redenen
mochten hebben om zulke beloften en aan-
vaarde verplichUrigen van anderen te onzen
opzichte in cS vorm van bondsplichten te
wantrouwen en onvoldoende te acbten, dan is
er niet veel reden waarom wij ze in den vorm
van speeiale non-agressiebeloften met bij-
standsplichten we! zouden vertrouwen. Wan
neer andere landen door zulke verdubbeling
en ,,militarisatie" van beloften hun veiligheids-
gevoel kunnen vergrooten, en wanneer daar-
door de intemationale ontspanning kan wor
den bevorderd, dan zullen wij de totstand-
koming daarvan toejuichen. Maar voor ons
zelf bestaat daaraan, met alle waardeering
voor het aanbod van de Duitsche regeering,
geen behoefte. Integendeel zouden wij door
zulk een weg te betreden, afwijken van een
traditioneele zelfstandigheidspolitiek die voor
onszelven en voor de wereld om ons heen tot
dusver slechts gunstig is gebleken. En ook
zonder speeiale verdragen is er goede reden
om aarn te nemen, dat wie de „lage landen"
zou schenden meer tegenover zich zou vinden
dan ons alleen.
Overal bij Apolhekers
en Drogisten 12 sluks in
koker 52 cent, 3 stuks
in zakdoosje 20 cent.
Nederlandsch Fabrikaat
(Ingez. Med.)
HET ZELF MAKEN VAN MARGARINE.
De Rijkszuivelinspectie waarschuwt.
„Huishouding van Nu" gedesavoueerd.
Wij hebben er melding van gemaakt, zegt
het ,,'Hbl.", dat in het maandblad „Huishou-
ding van Nu", onder redactie van de door den
Minister van Sociale Zaken ingestelde Com
missie inzake huisho'udelijke voorlichting"
(welke zetelt op het departement) propaganda
is gemaakt voor het zelf maken van marga
rine door de huisvrouwen, zelfs werden recep-
ten daarvoor verstrekt.
Wij hebben er toen op gewezen, dat het zelf
bereiden van margarine, dus ook het aanzet-
ten daartoe, veiboden is aan een ieder, dus
66k aan de huisvrouwen en zelfs aan een
^■egeeringsdepartement of een door dit laatste
ingestelde commissie.
Het zeer wonderlijke geval deed zich dus
voor, dat vanwege het eene departement werd
gepropageerd hetgeen door een ander depar
tement is verboden, en strafbaar gesteld, iets
wat vrijwel het omgekeerde mag heeten van
een homogeen beleid.
Van verschillende zijden werd twijfel uitge-
sproken over onze bewering, dat huisvrouwen
zich sehuldig maken aan een verboden en
strafbaar feit, indien zij binnenskamers uit
plantenvet, kamemelk, slaolie en kleursel
margarine „fabrieken".
'De proef op de som onzer bewering is thans
een mededeeling van de Rijkszuivelinspectie in
de volgende aflevering van het genoemde, offi-
cieuze maandblad. Deze mededeeling luidt als
volgt
„De Rijkszuivelinspectie maakt de redactie
van ,,Huishouding van Nu" naar aanleiding
van het artikel ,,De boter op ons brood" er op-
merkzaam op, dat het bereiden van margarine
slechts is toegestaan aan erkende margarine-
fabrikanten en dan nog slechts onder zekere
voorwaarden.
,,'Het zelf bereiden van margarine vormt
daarom een wetsovertreding, die den bedrijver
ervan met den strafrechter in aanraking zou
kunnen brengen. De Rijkszuivelinspectie raadt
dus aan, ter voorkoming van moeUijkhedcn
om zich te onthouden van het zelf bereiden
van margarine."
Men ziet dus, dat onze bewering der straf-
baarheid, benevens de daaraan door ons vast-
geknoopte conclusies en beschouwingen, op
juistheid berusten.
Buiten beschouwing blijft de juistheid van
het verbod zelf, in dezen tijd van sterk ver-
minderde financieele draagkracht en dus ge-
stegen behoefte aan een goedkoop sp'ijsvet
voor de boterham. Want de goedkoopte s
de prikkel, welke het vindingrijke publiek er
toe drijft, om zijn margarine zelf te maken.
Vergeleken bij den tegenwoordlgen prijs der
sterk helaste margarine bedraagt de bespa-
ring ongeveer 50 pet. (hoewel het vochtge-
halte grooter is dan van ,,echte" margarine).
DE VOLKENBONDSRAAD IS TEGEN
VRIJDAG BIJEENGEROEPEN. f
Op het secretariaat van den Volkenbond is
Zondagavond het telegram ontvangen van de
Fransche regeering, waarin met het oog op de
Duitsche maatregelen in het gedemilitariseer-
de gebied de directe bijeenroeping wordt voor
gesteld van den Volkenbondsraad.
Dit telegram van de Fransche regeering is,
naar het secretariaat van den Volkenbond
mededeelt, direct ter kennis gebracht van de
overige leden van den Volkenbondsraad, zoo-
mede van de Belgische en de Duitsche re
geering.
Ook Belgie heeft op gelijlte gronden, n.l.
krachtens art. 42 en 43 van het verdrag van
Versailles en art. 1 van het pact van Locarno
bijeenroeping verzocht.
De president van den raad, Bruce Austra
liaheeft den raad bijeengeroepen' tegen Vrij-
dag 13 Maart des ochtends om 11 uur.
HITLER EN DE ANDERE STAATSLIEDEN
Eden heeft, schrijft de N. R. Crt., gespro-
ken. De Fransche pers is, uiteraard, niet
tevreden. Wij kunnen niet inzien, hoe Eden
een rede had kunnen houden, die de Fransche
pers bevredigd zou hebben. Dan had hij moe
ten zeggen, gelijk Sarraut, dat hij niet bereid
was, de Duitsche voorstellen in overweging
te nemen. En verder had hij moeten ver-
klaren, dat Engeland gereed stond ieder
oogenblik met zijn gewapende macht te hulp
te komen om de Duitsche troepen uit het Rijn-
land terug te drijven, als Frankrijk dat be-
geerde. Maar zoo kon Eden niet spreken.
Gelukkig voor Frankrijk. Want dan had de
Fransche regeering de Engelschen tot kalmte
moeten vermanen. Er moet iemand zijn, die
de realiteit van het bestaan van een onbere
kenbaar en gevaarlijk Duitschland niet uit het
oog verliest. Die rol was moeilijk geworden
voor Frankrijk, na de rede van Sarraut, en
paste ook niet bij de gemoedsgesteldheid,
waarin het Fransche volk nu stellig verkeert,
en waarin men het te Parijs ook gaarne zal
willen houden, om Duitschland, dat zich
militair nog niet heelemaal zeker voelt van
zijn zaak, eerbied te kunnen inboezemen. Voor
de Engelsche regeering is deze taak weg-
gelegd. Zij past ook precies hij de openbare
meening in Engeland. Men wil daar altijd
zien, dat de regeering het uiterste doet voor
het handhaven van den vrede. Desnoods met
geweld. Maar dit geweld dan werkelijk als
ultima ratio. De Engelschman moge denken
over het optreden ep de betrouwbaarheid van
Hitler zooals hij wil, altijd zal hij vinden dat
men met den man moet praten. Men moet
zeker genoeg zijn zichzelf, om niet te vreezen
te worden. gedupeerd. Het zelfvertrouwen
heeft sedert den oorlog steeds in ieder Opzicht
ontbroken in de Fransche politiek tegenover
Duitschland. Niet echter brj de Engelschen.
Dienovereenkomstig heeft Eden ook gespro-
ken. De Fransche bladen zijn wel niet tevre
den, maar zij begrijpen toch blijkbaar heel
goed, dat hij niet anders spreken kon dan hij
heeft gedaan. Zij zijn dan ook in werkelijk-
heid heelemaal niet boos. En de verstandigste
Fransche joiurnalisten beseffen blijkbaar ten
voile, dat het zoo juist was, evengoed als zij
het juist achten, dit piet ronduit te zeggen.
Ieder moet zijn rol spelen in dit spel.
Eden is duidelijk genoeg geweest. Hij heeft
verklaard, wat ook verklaard moest worden,
dat Duitschland het vertrouwen in ieder ver
drag, dat men ermede sluiten zal, diep heeft
geschokt. Inderdaad, waarom moet de wereld
zich verheugen over de mogelijkheid, met
Hitler een nieuw verdrag van Locarno te
sluiten, dat hij in een opwelling, en volgens
rechtsbeginselen die hij zelf, hij zelf alleen
bepaalt, zal kunnen opzeggen? Hitler heeft
het oude Locarno, zonder waarschuwing voor-
af, laten vertrappen onder de laarzen van de
opmarcheerende troepen en als een gunst biedt
hij de wereld een nieuw Locarno aan. Ook
aan ons, voor wien het, ten eenenmale onaan-
nemelrjk is.
Eden heeft, waarschijnlijk meer ter gerust-
steiling van Frankrijk dan ter afschrikking
van Duitschland, dat dergelijke plannen zeker
nu niet koestert, verklaard, dat Engeland
voortgaat bereid te zijn zijn plicht van steun-
verleening te vervullen als Frankrijk of Belgie
door Duitschland zou worden aangevallen,
zoolang niet een nieuw verdrag van waar-
borg gesloten is. Hiermede geeft Engeland
te kennen, dat, ondanks Hitler's nietigve'--
klaring van het verdrag van Locarno, en het
uitt.reden van Duitschland uft de gemeensehap
van Locarno, voor Engeland dit verdrag, wat
de overgebleven deelnemers betreft, nog vol-
komen geldig is. Baldwin heeft dat langs een
omweg nog eens bekrachtigd. De Volkische
Beobachter volgt de suggestieve methode van
Hitler's rede, welke daarin bestaat, zeer be-
twistbare dingen voor een oncritisch publiek
als vaststaande voor te stellen. Het blaa,
ervan uitgaande, dat de nietigheid van het
verdrag van Locarno reeds algemeen erkend
is, geeft aan Baldwin's woorden een uitleg-
ging alsof zij als een dreigement tegen Frank
rijk bedoeld waren. Kan men het de, aldus
monopolistisch voorgelichte Duitschers kwa-
lijk nemen, dat zij in de war raken?
Wat er is gebeurd wordt nu feitelijk en
psychologisch reeds aanmerkslijk duidelijiker.
Volgens het relaas van den Berlijnschen cor
respondent van de Times, zou, tengevolge van
een felle opwelling van Hitler, tot de bezet-
ting van het Rijnland besloten zijn in een be
spreking, waarin wel heethoofden als Goeb-
bels en Goering en wel volgzame zielen als
Ribbentrop en von Blomberg aanwezig waren,
maar waar von Neurath, de zeer actieve
Sehacht en von Fritsch, de ruggegraat van
de rijksweer, buitengelaten waren. Is flit
waarschijnlijk Er is een duidelijke aanwijzing
voor. Toen Hitler in tegenwoordigheid van
Von Neurath den Franschen gezant ontving,
verklaarde ds minister den diplomaat, dat
slechts troepen van geringe sterkte, bij wrjze
van symbolische handeling, het Rijnland zou-
