Ter Neuzensche Courant
Tweede Blad
Als de heide bloeit
Binnenland
Feuilleton
Wat na Adoea?
Woensdag S October 1935.
No. 9360.
Addis Abeba onder den indruk van
het verlies van Adoea.
VAN
BEZOLDIGING GEMEENTE-
VELDWACHTEBS.
I>e Minister van Binnenlandsche Zaken heeft
in afwijkin-g van zijn missive van 13 Sept. aan
een tweehonderd gemeentebesturen het vol
gende doen weten:
In verband met bet voornemen, de sala-
rieering van het rijksperscneel met ingang
van 1 Jan. 1936 met 5 pet. te verlagen en de
salarissem van het personeel der ond^erschei-
dene publiekrechtelijke lichamen voorzoover
noodig en mogelijk in deze verlaging te doen
deelen, heb ik ernstig overwogen, of onder
deze omstandigheden het door mij als in het
algemeen wenschelijk geachte norm voor de
bezoldiging der -gemeenteveldwachtfers aange
geven salaris, kan blijven gehandhaafd.
Na ampeie overweging ben ik tot de over-
tuiging gekomen, dat het alth-ans voorloopig,
met wenschelijk moet worden geacht, het bij
mijn schrijven van 28 F-ebr. 1935 aangegeven
normsalanis lager te stellen.
UIT HET COMMUNISTISCHE
FINSTERWOLDE.
De heeren H. J. .Siemons en P. Jansen, wet-
houders van Finsterwolde, hebben den volgen-
den brief geschreven aan den Minister van
Binnenlandsche Zaken:
„Op de vragen van het Tweede Kamerlid
Schalker, betreffende de aanwijzing, door den
Comxnissaris der Koningin in de provincie
Groningen, van een loco-burgemeester in de
gemeente Finsterwolde, heeft Uwe Excellentie
o.a. het volgende geantwoord:
„Die ondergeteekende zou het niet juist
achten, in dit en andere voorkomende geval
ien van toepassing van artikel 84, lid 3 der
gemeentewet. In het openbaar mededeeiing
te doen van de motieven, die tot deze toe-
passing hebben geleid, aangezien deze mo
tieven betrekking kunnen hebben op om
standigheden van particulieren aard".
Met dezen vorm van beantwoording van de
bedoelde vragen laat Uwe Excellentie dus in
het midden de vraag of omstandigheden van
particulieren aard, den Oommissaris der Ko-
ningin aanleiding kunnen hebben gegeven, bij
de benoeming van een loco-burgemeester in
onze gemeente, van de hem gegeven bevoegd-
heid in art. 84 lid 3, gebrudk te maken en de
functioneerende wethou-ders bij deze benoe
ming te passeeren.
Hoewel iedere inwoner onzer gemeente weet,
dat op het particuiiere leven van ondergetee-
kenden, H. J. Siemons en P. Jansen, resp. le
en 2de wethouder van Finsterwolde, ook niet
het geringste zou zijn aan te merken, spreekt
het vanzelf, dat dit niet aan iedereen in den
lanide, die kennis neemt van u-w antwoord,
bekend kan zijn.
Zij moeten dan ook ten sterkste opkomen
tegen de wijze waarop Uwe Excellentie, door
dit antwoord, aan de veronderstelling, die
noodzakelijk bij vele burgers moet rijzcn, als
zou op hun particuiiere leven lets zijn aan te
merken, wat hen voor de functie van loco-
burgemeester ongeschikt maakt, hebt voet
gegeven.
Zij mogen niet verhelen, dat zij zich daar-
door ten zeerste beleedigd gevoelen en spreken
de steilige verwachting uit, dat Uwe Excel
lentie, door een duidelijke openbare uitspraak
Uwerzijds, hen van de onrechtvaardige blaam,
die door Uw antwoord op hen is gelegd, zult
zuiveren, wat naar hun meening wel op de
beste wijze zou kunnen geschieden, door de
werkelijke reden, die in dit geval den Com-
missaris der Koningin tot zijn beslissing heeft
geleid, mede te deelen".
EEN NIEUW URGENTIE-PROGRAMMA
VOOR DEN LANDBOUW.
De drie Oentrale landbouworganisaties en
de Algemeene Nederlandsche Zuivelbond zijn
tot overeenstemming gekomen, betreffende de
volgende richtsnoeren voor de te volgen regee-
ringspolitiek met betrekking tot den land-
bouw:
I. De toestand van den Ned. landbouw
wordt tengevolge van het feit, dat de in uit-
zicht gestelde prijzen niet voor alle produc-
ten zijn bereikt, terwijl daamaast het kosten-
peil in Nederland zich niet bij deze producten-
prijzen heeft aangepast, onbevredigend geacht.
Inzonderheid de veehouderij is door het bij
voortduur verliesgevend zijn van het bedrijf,
in een zoo benarde positie gekomen, dat in-
standhouding nauwelijks meer mogelijk is.
Het is daarom gewenscht, dat ten behoeve
van de veehouderij ten spoe-digste maatregelen
worden getroffen, welke er toe kunnen lei-den,
dat deze belangrijke tak van bedrijf weer
loonend wordt.
Dit kan naar hot oordeel van C. L. O. en
F.N.Z. worden bereikt door:
a. het volgen van een prjjs-politiek betref
fende boter, margarine, vetten en olien, zoo
dat de boter, die in den zomer geforceerd moet
worden geexporteerd, in het binnenland tegen
lageren prijs wordt opgenomen. Om dit moge
lijk te maken is noodlig, dat het margarine
contingent wordt verlaagd en de heffing op
margarine, spijsvetten en olien voldoende en
blijvend wordt verhoogd, teneinde ongemoti-
veerde winsten in de betreffende bedrijven te
voorkomen en de positie van het Landbouw-
ensisfonds te verbeteren;
b. Met een heffing op consumptiemelk en
op technisehe spijsvetten en -olien zoodamg
het Landbouwcrisisfonds te stijven, dat een-
voldoende bijslag op de melk kan worden ge
geven;
c. het zoogenaamd wintermelken, te be-
vorderen door in den winter meer bijslag per
K.G. melk te geven dan in den zomer, waar-
door de veehouderijbedrijven zich gelaidelijk
kunnen aanpassen en wordt bevorderd dat de
totale melkproductie gelijkmatiger over het
geheele jaar wordt verdeeld;
d. een regeling te treffen, waardoor de
melkbeperking op alle veehouderij'bedrijven
even gelijkmatig kan worden toegepast;
e. het bevorderen van het gebruik van
ondermelk als veevoeder, hetzij in verschen
of geconserveerden vorm, teneinde de ipositie
van den kaasproducent te verbeteren;
f. het winnen van eiwitrijk voeder (ook
gras);
g. het spoedig uit de markt nemen van een
voldoend aantal stuks vee, teneinde te voor
komen dat de veeprijzen to-taal ineenstorten.
II. Naast het loonend maken van het vee-
houdersbedrijf worde gestreefd naar een con
stant loonend prijspeil voor akkerbouwpro-
ducten.
III. De nood van den kleinen boerenstand
is zoo hoog gestegen, dat onmiddellijke voor
ziening vereischt is.
REIZIGERSTARIEVEN NEDERLANDSCHE
SPOORWEGEN.
Terugbetaling op biljetten indien de
reis wordt afgebroken.
De Ned. Spoorwegen zullen ten gerieve der
reizigers, de volgende bepalingen toepassen.
Indien vaststaat dat een gewone enkele reis-
kaart, geldig tusschen twee in Nedierland ge-
legen stations, slechts gebruik gemaakt is
voor een gedeelte van de reis, kan, echter uit
sluitend op den dag der geldighei-d, het station
waarop de reds geeindigd is, aan den reiziger,
mits deze het station nog niet verlaten heeft,
restitutie geven van het bedrag, dat gevonden
wordt door den op de kaart aangegeven prijs
te verminderen met den prijs van het station
af, waarop de reis werd aangevangen.
Indien de houder van een gewone retour
kaart de heenreis onderweg eindigt of op het
station van bestemming de terugreds niet
wenscht af te leggen, kan hem, op den dag
der geldigheid van de kaart, terugbetaald
worden het verschil tusschen den prijs der
retourkaart en den prijs voor de afgelegde
reis. De houder van een gewone retourkaart
den BoschAmsterdam eindigt ibijvoorbeeild
de heenreis te Utrecht of wenscht de terug-
reis niet af te leggen. In dit geval wordt
terugbetaald de prijs der retourkaart, ver-
minderd met den enkelennreisprijs den Bosch
Utrecht of den BoschAmsterdam.
CONFLICT IN DE SCHOEN-INDUSTRIE.
In de schoenindustrie dreigt een aantal con-
flicten uit hoofde van geschil tusschen de
werknemersorganisatie en enkele werkgevers
over het sluiten van een colleotief arbeids-
contract, dat bereids door 60 leden van de
Nederlandsche federatie van scho-enfabrikan-
ten is onderteekend. Aan een drietal fabrieken
is nu een ultimatum gesteld tegen 12 October.
Komt geen vergelijk tot stand, dan zal de
arbeid in die bedrijven Maandag 14 October
worden gestaakt.
Het betreft de Tilpa pantoffelfabriek m de
Korenbloemstraat te Tilburg, met een perso
neel van ca. 30 personen, alien georganiseerd
in den Ned. RjK. Pabrieksarbei-dersbond
St. Willebrordus, verder de firma Victor Lar-
sen, Oiisterwij'k, met een ongeveer gelijk aan
tal werklieden en de N.V. Wellen Co., Nij-
megen, waar 120 man in dienst zijn. Bij de
beide laatste fabrieken zijn ook de modeme en
christelijke vakbond betrokken. Naar gemeld
wordt zullen op verschillende andere plaatsen
soortgeldjke acties worden ingezet.
Vanneer wij nu d,e televisie-apparater. op de
markt zouden moeten brengen, zo-uden deze in
een prijsklasse van f 1500f 1600 vallen
deze woorden schetste de heer Odinot,
dlirecteur van de Nederlandsche Siemens
Maatschappij, afdeeling Telefunken, den hui-
ctegen stand van zaken op het gebied der
televisie- en radiotechniek.
Telefunken neemt een belangrijke plaats
in op dit gebied en is vooral bekend geworden
door de proefnemin-gen op het gebied der
televisie, welke in den laatsten tijd in weten- 1
schappelrjke en vakkringen groote bewonde-
ring gewekt hebben. De televisiezender van
Telefunken te Berlijn is naar men weet afge-
brand, doch het volgend jaar zal er een nieuwe
verrijzen, welke ongetwijfeld weer verschil
lende verbeteringen en nieuwe vindingen zal
toonen.
Televisie geen laboratoriumwerk meer, doch
uit het stadium der proefnemingen gekomen
en binnen het publieke domein -gebracht, dat
is eigenlijk het groote resultant van Telefun-
ken's arbeid.
Gp een persbijeenkccist, belegd door Te.e-
funken, werd ons omtrent deze ingewikkelde
en moeilijke mateTie 't een en ander mede-
gedeeld. Hoe moeilijk dit terrein is, kan men
slechts bij benadering aangeven. Een aantal
jaren geleden was het publiek nog -onder den
indruk van het radio-wonder. De ontvangst
van muizek en van toespraken met een radio-
toestel was toen nog een merkwaardighei-d,
waarvoor men de moeite over had bij iemand
op een bezoek te gaan, die in he-t bezit was
van een ontvangtoestel. Tegenwoordig is de
radio een der meest populaire instrumenten
in een ieders huiskamer geworden en wat de
kwa-Liteit der ontvangst betreft, is men z66
verwemd, dat het beste nauwelijks goed ge-
noeg geacht wordt. Deze mentaliteit is ook
van invloed op de televisie. Men wil geen
onduidelijke beelden, of beelden, waarbij de
beeldvorming zichtbaar is. Neen, men wil
zijn toestel inschakelen, de muziek hooren en
tevens het beeld van den kunstenaar zren,
rustig en scherp, zooals de bezoekers van een
con-certzaal. Tal van minder geslaagde tus-
schenvormen, welke het ideaal benade.rden,
maar nog niet bereikten, doch die in de radio-
ontwikkeling suecessievelijk door het publiek
zijn gekocht, blijven bij de televisie binnen het
laboratorium. Had men eenige jaren geleden
nog een zeer groot aantal lampen noodig bg
©en televisie-ontvanger, het vorig jaar had
men dit reeds kunnen red-uceeren tot 39 lam
pen en het nieuwe televisie-ontvangtoestel, dat
Telefunken thans gebouwd heeft, bezit slechts
13 lampen. De ontvangst is volkomen rustig
en wanneer men het kastje, waarin het ont-
vangapparaat is gebouwd, beziet, maakt dit
zoo'n eenvoudigen indruk, dat men nauwe-
'ijks onder deii indruk komt van het technisch
wonder, dat hier tot stand -is gebracht.
Deze televisie-ontvangers worden ook reeds
in serie gebouwd, een bewijs,
lengte, minder dan een decimeter, dus op de
centimetergolven. Is de decimetergolf nog in
onderzoek,, tot de centimetergolf is men op dit
oogenblik nog niet toe. Voor deze korte
g-clven worden door Telefunken speciale
lampjes geconstrueerd. Belangrijk is -dit bij-
voorbeeld voor de zeevaart, wanneeir een
De negus geeft den moed nog niet op.
(Het is overigens bewonderenswaardig welke
bergen werk de keizer op het oogenblik weet
te verzetten. Twinti-g uur per dag en meer is
hij in touw. En bij dit alles bewaart hij zijn
rustige, gentlemanlike houding, hoewel de
vele zorgen hem diepe plooien in het gelaat
dichte mist of hagelstorm den zeevaarder zou j gegroefd hebben. Ondanks het feit, dat met de
beletten op de lichten van een vuurtoren td moneliikheid van een Italiaansch
varen. Wanneer een zender bij het vuur-
torenlicht opgesteld zou worden en met dit
zou meedraaien en een schip is voorzien van
een daarvoor geconstrueerd-en ontvanger, dan
zou het lichteffect door den ether overge-
bracht worden en telkens wanneer een straal
den ontvanger trof, zou men op het schip het-
zelfde effect hebben als wanneer men het
vuurtorenlicht zag.
Het spreekt vanzelf, dat dit nog ongekende
mogelijkheden in zich bergt. W-ij denken hier-
bij aan vliegvelden en ook aan de geheime
draadooze telefonie. Ook de televisie-repor-
tage ziet zich hier voor een groote ontwikke
ling geplaatst.
A1 dezs dingen zijn bij Telefunken in ge-
stadig onderzoek.
De Nederlandsche Siemens Maatschappij,
die in ons land de hoofdver-tegenwoordiging
heeft van de Telefunken deed op bovenbe-
doelde persconferentie ook nog eens uitkomen,
dat het onjuist is deze maatschappij niet te
willen zien als een Nederlandsche maatschap
pij, omd-at Siemens geen fabrieken in ons land
heeft. De Nederlandsche Siemens Maatschap
pij heeft in Holland meer dan 500 man perso
neel, alien Hollanders en waaronder ruim 40
Delftsche ingenieurs. Er zijn 1000 handelaren,
die uitsluitend of bijna uitsluitend Telefunken
verkoopen en meer dan 50 van het geld,
dat een apparaat kost, blijft in Nederland in
den vorm van rabatten .invoerrechten en ver-
looning.
Een onderhoud met den Negus.
Beslissende slag bij Harrar veitwacht.
V/P.'B. (Kabelbrief
Addis Abeba, 7 October 1935.
De Jobstijd-ing, dat Adoea en de heiiige stad
Aksoem in handen van de Italianen waren
gevallen, ondanks krachtigen tegenstand van
het noordelijke Abessrjnsche leger, werd hier
op straat door groote groepen menschen be-
sproken. Men zag tranen en gebalde vuisteh
en met groote moeite kon men de opgewon-
den bevolking er van terughouden, een aan-
val op de Italiaansche legatie te doen. De
rechtvaardigheid gebiedt echter mede te dee-
len, dat de houding van de Abessijnsche be-
dat "men het volking tegenover het Italiaansche gezant-
laboratorhim-tijdperk te WnJa Zoo** y
^eel^J vvorS6^!^ ^et tbT wrkoop overge- militaire wachten, die de ieden van het ge-
gaan, uitsluitend omdat men in de nabije toe-
i. lr,innon tffkrVvpr
komst nog teveel hoopt te kunnen verbeteren
en vooral omdat men hoopt door techmsche
vervolmaking de toestellen in een lagere pnjs-
klasse te kunnen brengen.
Dit is voorloopig nog een verschil met de
radio-toestellen. Ir. Schalkwijk, die ons m-
wijd-de in de technisehe geheimen van de
Telefunken-constructie, deelde ons tenmmste
zantschap op hun uitgangen moeten begelei-
den, munten uit door een rustige gediscipli-
neerde houding. Een Italiaansche attach^,
waarmede Uw correspondent een kort onder
houd had, gaf zulks ook zonder meer toe.
Om incidenten te vermijden heeft de politie
intusschen ook alle te Addis Abeba gevestig-
de Italiaansche winkels en zaken gesloten. De
eigenaars werden met hun familie onder poli-
tie-bescherming naar het gezantschapsgebouw
- Lie-oesciienniug umi un
mede, dat er bij radio-ontvangst overgebracht. Opmerkelijk was daarbij, dat de
rva/tm nritlPlTliPPl TlifiUWG 'QilHSTCIl IT1GC1 LC Il l.lJ,n-n.lrr. i4n tnlonr.
RADIO EN TELEVISIE.
Met de Nederlandsche
Pers
komst geen principieel nieuwe dingen meer
verwachten zijn, tenzjj er natuurlijke belang
rijke nieuwe uitvindingen gedaan zouden
Dat wil echter niet zeggen, dat Telefunken
dit iaar niets nienws brengt op het gebied der
radio-toestellen. Het is thans voor het vierde
i-aar dat deze ondememing superheterodyne
toestellen op de markt brengt en wel met
stii-gend succes, hetgeen o.a. blijkt uit het feit,
dat alle andere fabrieken Telefunken op dit
pad zijn gevolgd.
Ir. Schalkwijk gaf aan de hand van een
interessante serie lichtbeelden een college over
d-e constructie van de lampen, lets wat te
tenich is om door niet-deskundigen volkomen
begrepen te worden.
Hit knoopte aan zijn beschouwmgen ver
schillende mededeelingen vast, welke een
kijkje gaven achter de coulissen van het
Telefunken-wereld-radiobedrijf. O.m. sprak hrj
over de toepassing van zware zendlampen in
Weenen, Munchen, Berlijn, Breslau ffli ook in
den nieuw-en om-roepzender op 1875 M. koox-
wijk Daar worden thans Telefunken zend
lampen gebruikt met een vermogen van 300
K.W.
Een initeressant terrein, wat eigenlijk nog
in het eerste stadium van on-twikke-ling is,
is dat der decimeter-golven
bij de Telefunken.
„Technisch zijn wij zoover, dat wij tele
visie zo-uden kunnen invoeren. Dat dit nog
niet gebeurt, is een uitvloeisel van verschil*
len-de commercieele omstandigheden. Wij
nieenen zoo wel het belang van de ontvan-
gers ais van de ui-tzenders te dienen door dit
standpunt nog eenigen tijd te blijven in-nemen.
Roman van ANNY v. PANHUYS.
(Nadruk verboden.)
22)
(Vervolg.)
Antoon werd bang vooy de dikke keuken-
meid. A1 had hij in het begin niet begrepen,
wat eigen-lij'k haar bedoelingen waren, nu
wist hij het. Als hrj zich in zijn eigen kamer-
tje veilig v-oelde voor de verliefde blikken en
wocrden van Mientje, dan lachte hij erom,
dat zij werkelij-k scheen te denken, dat hij zich
zou laten inpalmen.
Een beaachtzame, kalme Hollandsche vrouw
en een Boheemsch muzikant
Neen, die pasten niet bij elkaar daar kon
toon geen gelukkig huwelijk van komen. En
een Boheemsch muzikant, dat was hij en
bleef hij!
Een, twee, drie, een, twee, drie
Ja, als de enge'tjes in den heme] zoo'n wals
konden hooren, zouden zij dan ook niet aan
bet dansen ^.aan? Maar Mientje wiegde
hoogstens met net hoctd heen en weer, meer
maatgevoel was er niet in haar te vinden.
Een muzikant en een keukenmeid! Neen,
dat ging niet en Antoon ontweek haar zoo-
veel hij kon. Niet altijd gelukte dit.
Mientje zocht telkens weer de gelegenheid
op om met Antoon over haar verlangens te
spreken en op een avond, toen hij geheel in
zijn spel opging, was zij heimelijk de trap
opgegaan en his een dief in zijn kamertje
geslopen.
Het was al tamelijk duister in het vertrek
en aileen het schijnsel van een straatlantaam
wierp een smalle lichtstraal door de kamer.
Antoon stond er midden in. Hij keerde het
gezicht naar het raam en merkte pas, dat
iemand achter hem naar binnen was geslopen,
toen twee stevige armen om zijn hals werden
gelegd. Van schrik had hij bijna zijn viool
laten vallen, todh gelukte het hem die vast te
bouden. Maar bijna ruw maakte hij1 zicb los
uit de ougewenschte omhelzing.
Wat bezielt je om mij zoo te overvallen?"
riep hij boos uit. „Bijna was mijn viool ge
vallen en misscthien kapot gegaan".
Mientje lachte. „Des te beter, want je
scbijnt je tegenwoordig om niets meer te be-
kommeren, dan om dat fiedelding
Antoon autwoordde niet o-p dat smalend
gezegde, maar vroeg barsch: „Heeft me-
vrouw mij noodig?"
Piano, piano, liefste Antoon fluisterde
(ie keukenmeid, blij, dat zij nu ook eens een
Italiaansch woordje kon zeggen. Dat moest
den muziekliefbebber tooh wel imponeeren.
Och, wat pianoIk wil weten, wat dat
be'teekent. Het past je niet om zoo maar in
mijn kamer te sluipen en mij in mijn studxe
te storen".
Antoon was in alle emst boos; zou hy dan
niet eens meer binnen de vier wanden van
zijn kamer veilig zijn voor de aldoor sentimen-
teeler wordende keukenmeid?
Zij wilde alweer haar armen om zijn hals
slaan, maar nu kon hij haar ontwij-ken. „Juf-
frouw Mientje, mevrouw roept u! Laat me-
vrouw niet wachten, anders ga ik naar haar
toe en vertel, wat u gedaan hebt".
Nu liet zij het hoofd zakken en ging met
loome schreden naar de deur. Daar draaide
zij zich nog eens om en zei: ,,Dat iemand
die zoo -kan spelen, ge-en hart bezit, zou ik
nooit geloofd hebben. Maar nu weet ik het
De aeur ging toe en Antoon was weer ai
leen. -Diep ademde hij, als iemand, die aan
een groot gevaar ontsnapt is en eerst moest.
hij een beetje tot bedaren komen, nu hij zich
veilig wist.
„Brutaal schepsel!" bromde hij. Maar dan
drukte hij weer de viool aan zijn kin. Een
twee, drie, een, twee, drie
Van dien dag af bleef Mientje tegenover
Abessijnsche bevolking, ondanks de teleur-
stelling over de eerste nederlagen van het
leger, geen- enkel protest tegen de Italianen
liet hooren. Men had het kennelijk te druk
met andere dingen, want de oorlog heeft alle
handen in den weer gebracht. De vrouwen
houden zich ijverig bezi-g met de vervaardi-
ging van verbandstoffen. Uw correspondent
heeft het genoegen mogen smaken ook de
jongste dochter van keizer Haile Selassie bij
dezen Sameritanenarbeid gade te slaan. Te-
midden van een aantal kwalijk riekende vrou
wen uit het volk verriehtte zij haar werk in
een van de zalen van het hospitaal met veel
toewijding. In dit hospitaal heerscht overi
gens op het oogenblik een koortsachti-ge be-
drijvigheid. Niet aileen, dat alle soldaten, die
uit Addis Abeba naar het front vertrekken
op bevel van den keizer ingeent moeten wor
den, welk werk door Amerikaansche artsen
wordt verrich-t, doch ook de malaria, die in
Abessinie veelvuldi-g voorkomt, maakt op het
oogenblik veel slachtoffers, waaronder ook
mijn oollega Wilfred Barber, van de Chicago
Tribune en de Daily Herald, die Zaterdag aan
een aanval van malaria is overleden. Bij zijn
begrafenis had een kleine, doch indrukwek-
kende plechtigheid plaats, waaraan alle te Ad
dis Abeba vertoevende buitenlandsche corres-
pondenten deelnamen. Vele hartelijke woor-
De"^ golven li-ggende tusschen 10 en 100 M. den werden door zijn collega's, die ondanks de
noemen wij korte golven en die -tusschen 1 en concurrence op de jacht naar primeurs
10 M ultra-korte golven. Met de tegenwoor-
dige ontvangtoestellen kan men deze golven
normaal opvangen. Thans werkt men echter
ook -op golven onder 1 M., de z.g. decimete
o-olven en het is niet onmogelijk, dat men m
de toekomst ook zal gaan zend-en op een golf-
hier
een zeer prettige gemeenschap vormen, ge-
sproken. Ook de negus liet zich hij deze plech
tigheid vertegenwoordigen, welke geste door
de buitenlandsche joumalisten, die weten hoe-
veel dingen de keizer op het oogenblik aan
het hoofd heeft, zeer op prijs gesteld werd.
mogelijkheid van een Italiaansch bombarde-
ment van Addis Abeba, waarbij de vliegers
van den duce in de eerste plaats natuurlrjk
het keizerlijk paleis ais doel voor hun bom-
men zouden kiezen, rekening moet worden
gehou-den, denkt de keizer er niet over zijn
won-ing te verlaten. Eerst als zijn aanwezig-
heid aan het front gewenscht wordt, zal hij
zich daarheen begeven.
Uw correspondent had, nadat de val van
Adoea hier bekend was geworden, de gelegen
heid eenige woorden met den negus te wisse-
len. Hoewel het verlies van Adoea en vooral
van de heiiige stad Aksoem hem zeer ter
harte ging, had hij nog geenszins de hoop ver-
loren. „De houding van mijn troepen is voor-
treffelijk geweest", verklaarde de keizer,
„mijn verwachtingen dienaangaande zijn verre
overtroffen". Verder was de keizer de mee
ning toegedaan, dat het terrein van den strijd
zich thans naar de om-geving van den spoor-
weg van Dziboeti naar Addis Abeba zou ver-
plaatsen. Hij sprak de hoop uit, dat zijn troe
pen door de geleden nederlaag zouden kunnen
herstellen. Ook op het zuidelij-k front zullen
de Abessijnen thans verwoed tegenstand bie-
den. 150.000 Ethiopische soldaten zijn op het
oogenblik in de omgeving van Djidjiga ge-
concentreerd. De Abessijnsche generaal Ne-
siboe heeft zijn hoofdkwartier ook in de om
geving van 1 aatstgenoemde stad opgeslagen.
In D-iridawa heeft men den oorlogstoestand
afgekondigd. De bevolking werd daarvan door
bodes, die van huis tot huis gingen, op de
hoogte gebracht. Een koerier, die uit deze
stad te Addis Abeba aankwam, wist te ver-
tellen, dat de bevolking bij het aanhooren van
deze afkondiging in een paniekachtige schrik
geraakte, daar men er uit op maakte, dat de
Italiaansche vliegtu-igen thans elk oogenblik
boven de stad konden verschijnen.
Harrar, de operatiebasis van de Abessijnen
in het zuid-oosten biedt op het oogenblik een
wonderlijken aanblik: Ethiopiers uit alle dee
len van het omliggende land stroomen te
voet, of op m-udldieren naar de stad. Over den
schouder dragen zij geweren, die volkomen uit
den tijd zijn. Den roep van keizer Haile Se
lassie gehoorzamend, spoeden zij zich naar de
verzam-elplaatsen. Men vreest, dat de mili
taire voorbereidingen in Harrar niet lang voor
de Italianen verborgen kunnen blijven. Men
rekent dan ook ieder oogenblik op luchtaan-
vallen. Bovend-ien gelooft men, dat Harrar
al zeer spoedig het aanvalsdoel van de Ita
liaansche tanks zal wbrden. Zeker is intus
schen, dat Harrar het centrum van de beslis
sende' slag aan het zuidoost-front zal worden,
en in de Abessijnsche hoofdstad vertrouwt
men er op, dat de troepen in dezen hoek van
het land meer weerstand zullen bieden dan
bij Adoea.
ANDRe LATEIDLADE.
(Naxiruk verboden.)
De eerste slag is gewonnen!
Met het zegevierende leger in de gevallen stad,
(Per Koerier tot Asmara, verder telegrafisch.)
ADOEA, 7 Oct. 1935 (VPB.) Adoea is ge
vallen! De eerste slag is gewonnen! Onbe-
schrijfelijk is de geestdrift van de troepen. die
eindelijk „den smaad van Adoea", zooals ieder
een hier het noemt, hebben ua-tgewischt door
-dit wapenfei-t, waarvan men het belang niet
mio-et onderschatten. Naast de strategische
waarde van dit -plaatsje want het is ten
slotte weinig meer dan een onoogelrjk nest
staat de moreele waarde, die veel hooger is.
Mussolini heeft uitstekend de kunst verstaan,
om te werken op zucht naar vergelding. die
op den bod-em van het hart van elk-en Italiaan
sluimer-t. De venovering van Adoea moest het
uitgangspunt zijn van dezen veldtocht. Nu
1896 (toen generaal Beratieri -hier verslagen
werd) in de schadUw is gesteld door 1935,
hebben de I-talianen hun eerste troef in handen.
De modeme bevvapening zegeviert.
De Italiaan is een goe-d soldaat, en Mus
solini heeft er voor gezorgd, dat hij ook goed
gewapend is. Deze lenige, gebruinde kerels,
in de kracht van hun leven, gaan onbevreesd
den strijd tegemoet. Onder de kreten van
,,Ewiva Italia!" en „Ewiva il Duce!" bezet-
ten zij hun stellingen en stormen zij op den
vijand in. Wanneer men zich hier bevindt, on
der het gedonder der kanonnen, he-t geknetter
van de mitrailleurs, het geronk van de vlieg-
machines, onderbroken door het doffe gedreun
van de bommen, waarmede de vliegers den
vijan-d hestoken laat men zich medesleepen.
De opwinding, die van deze militaire operatdes
op groote sehaal uitgaat, is nog heel iets an
ders dan het bijwonen van manoeuvres in het
vaderlan-d
die
dat
hem koel en ernstig. Kort na die scfene ver-
telde zh hem, dat zij zich waarschynlijk ver-
loven zou met iemand in Delft, met wien zg
al sedert haar kinderjaren bevriend was ge
weest. H;j was een zeer weigestelde winke-
lier.
Dat zei zij aileen om Antoon te ergeren en
hem te toonen, dat er anderen waren
haar wel begeerden, maar er was van
heele praatje niets waar.
Toch had het geen succes, want Antoon
antwoordde, dat een Delftsche winkelier uit
stekend bij haar paste. Lachend ging hij
voort: „In het huwelijk moeten twee personen
met elkaar overeenkomen. Kijk eens aan,
juffrouw Mientje, als ik zou trouwen, dan
moest het met zoo'n pittig, levendig schepsel-
tje zijn, dat bij mij past. Dan wordt het een
eoht vroolijk huwelijk, zoo iets als een Ween-
sche wals. Maar om de waarheid te zeggen,
denk ik niet aan een huwelijk, daarvoor heb
ik den tijd voorbij laten gaanHij streek
in gedachten over zijn voorhoofd
tijd, toen ik Bohemen verliet
To-enter-
was daar een
jong, knap meisje
Die kon dansen; Beter
vlugger dan welk ander meisje ook. Ik
beminde haar en wij beloofden elkaar trouw te
blijven, maar terwijl ik met mijn viool rond-
zwierf en op de kermissen speelde heb ik haar
ver-geten. Ik had geen geld willen overleggen
om daarmede een eigen haard te stichten...
Antoon s-prak eigenlijk zonder er aan te
denken, dat Mientje bij hem in de keuken zat.
Och, dat mooie, vroolrjke meisje was natuurlvjk
al lang getrouwd! Hij kon toch met ver
wachten, dat zij hem a! die jaren trouw zou
M-aar van dat oogenblik af liet haar beeld
hem niet meer los. Waar hij stond of ging,
meende hij haar naast zich te zien. Aldoor
meer sprak hij erover om naar zijn vaderland
terug te keeren en eindelijk ging hij naar
me'"ouw en vertelde haar, dat hij het niet
langer kon uithouden. Het heimwee had hem
tc pakken.
Josine glimlachte en zei: ,,Ja, dat komt
van die aardige walsen, daardoor is je ver-
langen steeds grooter geworden". Zij wilde
hem niet beletten heen te gaan, maar verzocht
aileen, dat hij nog een paar weken zou wach
ten, tot zij een dienstmeisje in zijn plaats had
aangenomen, want nu was een huisknecht
toch met meer noodig.
Mientje deed, alsof het haar volmaakt on-
verschillig was, dat Antoon weg wilde gaan.
Zij vond, -dat hij wel gek was, omdat hij niet
dankbaar -haar en haar mooi spaarbankboekje
aanvaar-dde.
Josine was in die dagen zeer zenuwachtig.
On; haar rouw mocht zij eigenlijk geen pu
blieke vermakelijkhei-d bijwonen. Hier echter
was het een hijzonder geval en hoewel zij nog
zwaren rouw droeg, liet zij zich toch door
niemand het recht ontnemen om het laatste
werk van haar overleden echtgenoot te leeren
kennen. Wle zou haar dat kwalijk kunnen
nemen
Geen noot van de partituur kende zij,
slechts de prachtige recensies in de Ameri
kaansche bladen had zij gelezen.
Haar moetder, burgerlijk, kleingeestig
vrouwtje, zei: ,,Neen, kind, dat gaat niet. Je
kunt in ge-en geval naar Amsterdam gaan.
Veronderstel. dat iemand van onze kennissen
j-e daar zag? Wat een sohandaal zou dat
geven! Een weduwe, die lang vo6r het eerste
rouwjaar voorhij is, naar een operavoorstel-
ling gaat!"
,3et is de laatste opera, die mijn man ge-
componeerd heeft", antwoordde Josine een wVillebrands
beetje bits. „Het gaat dus niet om een wille- 1 stonden.
keurige voorstelling." Ja, ze ergerde zich,
omdat haar moeder dit niet scheen te begrij-
pen. Ook de majoor meende, dat het onmoge
lijk was.
„Het past niet, en daarmee is het uit!" zei
hij op een toon, alsof hij een stout kind iets
onbehoorlijks verbood.
Nu vroeg Josine niet meer om raad, maar
besloot toch haar plan door te zetten. Zij
moest en zij zou gaan.
Niet aileen verheugde zij zich, dat zij dan
toch het laatste werk van haar man zou
leeren kennen, maar zij voelde het als een
plicht, er bij tegenwoordig te zijn. Reeds
uikwijls had zij zich verweten, dat zij te gauw
gehoor had gegeven aan de welsprekende
woorden van den theateragent en zij dacht er
ernstig over na, of inderdaad de woorden, die
Maurits zoo kort voor zijn dood had gespro-
ken, zoo moesten verklaard worden als de ge-
wiekste zakenman het voorstelde.
Maar al die twijfels konden niet meer baten,
de eerste voorstelling van ,,Veroverd Land"
was reeds aangekondigd.
Toen vernam zij tot haar verbijstering, dat
tegeJijk een opera in een acte van Dirk Wille-
brands zou opgevoerd worden, de opera, waar
aan hij in Parijs zijn eerste succes te danken
had.
Zou Dirk daarbij tegenwoordig zijn?
Neen, in de krant stond, dat de jonge eom-
ponist waarschijnlijk niet ^zou komen, daar
hij door zijn positie in Parijs gebonden was.
Zij behoefde dus niet bang te zijn om hem in
den schouwburg te ontmoeten... Toch zou zij
zich van harte verheugen, als haar achtemeef
succes zou hebben.
Het was toch maar heerlijk, dat die eerste
mislukking niet voorgoed zrjn energie had ge-
broken. Wel was die eenigszins verlamd ge
weest, maar blijkbaar had hij zich weten te
herstellen en nu hadden de vleugelen van zijn
genie zich des te krachtiger ontplooid. Het
leek haar een gunstige voorbeschikking, dat
de namen van Maurits van Kempen en Dirk
te samen op het programma
Als zij, zooals zoo dikwijls, aileen zat te
mijmeren, dacht zij aan -hetgeen toen gebeurd
was, en waardoor Dirk uit Den Haag verdre-
ven was. Nu meende zij bijna, dat haar man
te hardvochtig jegens Dirk was geweest. Was
het niet een te groote beproeving voor hem
om zijn eerste werk, waarop hij al zijn hoop
had gesteld, eenvoudig te verbranden? Zou
hij niet het goede er uit hebben kunnen nemen
om dan het minderwaardige te vernietigen
(Wordt vervolgd.)
