ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
%|i*
Als de heide bloeit
9348
WOENSDAG 11 SEPTEMBER 1935
75e Jaargang
Binnenland
Feuiileton
i tam
NEUZENSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden
fr per post 1,55 per 3 maanden - By vooruitbetaling fr. per post 1 5,60 per jaar -
Voor Belgie en Amerika 2,-, overige landen 2,35 per 3 maanden fr. per post -
Abonnementen voor het buitenland alleen by vooruitbetalmg.
ijtgeetster: Eirma P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeNVan 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer 0,20
Ki Ftxy, ADVERTENTIeN: per 5 regels 50 cent brj vooruitbetaling.
Grootere letters en cliches worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzendlng van advertentien liefst een dag voor de ultgave.
BEAD VERSCHUNT EEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND.
I) IT
WINKELSLUITINGSWET.
Burgemeester en Wethouders van TER
NEUZEN brengen, ter voldoening aan het
vrjfde lid van artikel 9 van de Winkelsluitings-
wet ter openbare kennis, dat door hen ont-
heffing is verleend van de verbodsbepalingsn
der genoemde wet, voor de Bazar te houden,
a. in het perceel Louisastraat Sluiskilop
12, 13 en 14 September 1935;
b. in het perceel Arsenaalstraat 5 op 2, 3
en 5 October 1935.
Ter Neuzen, 10 September 1936.
Burgemeester en Wethouders van Ter Neuzen,
J. HUIZINGA, Voorzitter.
B. I. 2/ONNEVULLE, Secretaris.
OPNEMEN ARBEIDSKRAOHTEN IN
LANDBOUWBEDRIJVEN
Ook voor de provincie Zeeland wordt thans
de gelegenheid gegeven, het opnemen van
arbeiders in de landbouwbedrijven te bevor-
deren door het geven van bijslagen van over-
heidswege. De bijslag van de overlherd wordt
gegeven in het loonbedrag, dat in een bedrijf
is uitbetaald boven een bepaald minimum-
bedrag. Dit minimum -bedrag wordt vast-
gesteld voor de verschillende gewassen, welke
in 1935 zijn verbouwd. De bijslag bedraagt
50 van het meerdere loon, dat voor werk-
zaamheden in het bedrijf is uitbetaald boven
het minimum loonbedrag dat is vastgesteld.
'Het loon voor alle werkzaamheden in het be
drijf dus ook voor greppelen, sloten schoon-
mak'en, draineren, ontginnen, repelen van
vlas enz. kan in de berekening van het uit
te keren loon worden opgenomen. Uitgezon-
derd is echter het loon uitgekeerd aan drensjt-
boden en/of vrouwen, die huiselijke werk-
zaamheden verrichten en loon uitbetaald aan
smeden, bouwvakarbeiders, rietmakers enz.
Als voorbeeld het volgende:
Wanneer een bepaald bedrijf in totaal
f 2200,aan loon heeft uitbetaald, terwijl het
minimum loonbedrag voor dit bedrijf, bere
kend naar de verschillende gewassen die ver
bouwd zijn, 2000,is, dan bedraagt de toe-
slag 50 '°7c van 200,2200,min
f 2000,—) is j 100,—.
Zij, die van deze gelegenheid gebruik wen-
sen te maken, kunnen zich ter gemeente-
secretarie vervoegen (elke werkdag van
92 uur) tot uiterlijk 21 September a.s.
Ter Neuzen, 11 September 1935.
Burgemeester en Wethouders van Ter Neuzen,
J. HUIZINGA, Voorzitter.
B. I. ZONNEVIJL.L.E, Secretaris.
DE KONINGIN EIGHT ONGESTEED.
;H.M. de Koningin is wegens litihte onge-
steldheid verplicht haar terugkeer een dag uit
te stellen. H.M. en Prinses Juliana zullen
hedenavond 11 September op denzelfden tijd
in den Haag (plm. 9 uur) aan het station
H. S. aankomen.
HET KONINKLIJK BEZOEK AAN DE
FOKVEEPARADE.
Het voorgenomen bezoek van H. M. de Ko
ningin aan de Fokveeparade van het rundvee-
stamboek op heden te Utrecht, kon door Haar
latere terugkomst geen doorgang vinden.
EERSTE KAMER.
Vergadering van Dinsdag 10 Sept.
Pwee dooden heeft de voorzitter, baron De
Vos van Steenwijk, herdacht, de lieve Vorstin-
ne, die aan het Belgische volk ontrukt is, en
den griffier der Eerste Kamer, die aan be-
Icwaamheid de schoonste karaktereigenschap-
pen paarae. Het plotselinge verscheiden van
Koningin Astrid heeft ons volk ten smarte-
lijkste getroffen; de ernstige, weemoedige
woorden van den president, waarbij zich Mi
nister Oolrjn aansloot, waren daarvan een ont-
roerende weerklank. De Ministers, die in
grooten getale opgekomen waren, de Kamer-
leden en de overige aanwezigen hebben in
stiile aandacht, staa.nde, de treffende woor
den van weemoedige herdenking aangehoord.
De rede welke de voorzitter daarna aan den
overleden griffier, wijlen Jhr. Beelaerts van
Blokland, gewijd heeft, kenmerkte zich door
sobere welsprekendheid en diep-menscheiyk
medeleven. Elke sentimentaliteit is baron De
Vos van Steenwijk vreemd; hier sprak echter
het hart van den president, die zich niet licht
geeft, die elke lyrische uitbundigheid schuwt,
maar die brj alle zelfbeheersching tegen het
slot de grootste moeite had zijn ontroering
te verDevgen. In den jongeren broeder van den
vice-president van den Raad van State is dan
ook een ncbel mensch heengegaan, veelzijdig
en met eei' ongemeene werkkraoht, heminne-
lyk en met een hartenveroverende ongekuns-
teldheid.
Ook de premier heeft geconstateerd, hoeveel
gezin, Eerste Kamer, regeering en land aan
Jhr. Beelaerts van Blokland verliezen.
Zoo er thans een leege zetel naast den voor
zitter is, de afgevaardigden zijn daarentegen
weder compleet. Mr. van Rappard, de opvol-
ger van wijlen Mr. Harm Smeenge, is namelijk
beeedigd. Hij trof in deze vergadering nog
zijn geestverwant Mr. Fock aan. Helaas, na
den tweeden Zaterdag in September zal deze
begaafde afgevaardigde evenals Prof. Kranen-
burg, Dr. Wibaut en enkele anderen geen deel
meer uitmaken van onzen senaat.
Jhr. Van Sasse van IJsselt, die nog veel
ouder is, maar wiens belangstelling hij het
klimmen van de jaren niet geminderd is, heeft
enkele criiische opmerkingen gemaakt over
het wetsomtwerp hetreffende het udtveikoopen
en opruimen in het winkelbedrijf. Minister
Gelissen heeft dit zonderlinge wetje verdedigd
en hoofaelyke stemming bleek niet noodig.
Ofschoon de Minister het er niet slecht af-
bracht, is het uitverkoopwetje ons na dit
jongste debat zeker niet sympathieker gewor-
den. V^elal zal alles om een terminologische
kwestie draaien. Voor de aanduiding ,,uitver-
koop" of „opruiming" zal meestal de vergun-
ning van de Kamer van Koophandel noodig
zijn; het komt er nu maar op aan, iets anders
van' dezelfde strekking te verzinnen, zonder
tegen een wetsartikel op te botsen.
Het loopt best, paaide de Minister, mits
men maar niet bepaalde bewoordingen ge-
bruikt Men zou ook van het Taboe-wetje
kunnen sprekon. Volgens den Minister zal
het de deloyale concurrence bij schijntuitver-
koopin kunnen voorkomen, al biedt bet den
miadenstand niet le Perou. Maar wat nood:
eenige andere wetsontwerpen zijn in voorbe-
reiding! Vermoedelijk werd hier op de vesti-
gingseischen enz., enz. gedoeld. Het Amster-
damsche voorbeeld is niet aanlokkelijk. Af-
wachten, of minister Gelissen er meer van
terectot brengt! (N. R. Crt.)
van Maastricht naar Born, een afstand van
ongeveer 24 |K.M., zal worden gevaren. Te
Born zullen de Koningin en Prinses, alsmede
de genoodigden, het aflaten van het water uit
de sluis en van de sluis aelf bezidhtigen;
daarna geschiedt het ve.rtrek naar Sittard,
I vanwaar de terugreis wordt aanvaard.
OFFIOIEELE OP EN ST FEEING VAN HET
J I LI A N A - K AN A AI
De talrijke genoodigden, die Maandag a.s.
de officieele openstellingvan het Juliana-
kanaal door Prinses Juliana, die door de Ko
ningin zal zijn vergezeld, zullen bijwonen,
worden kort na het middaguur te Maastricht
verwacht, waama per autobus wordt gereden
naar het gouvemementsgebouw te Maastricht.
Te 1 uur zullen hier de Koninklijke bezoek-
sters arriveeren. In het gouvemementsgebouw
worden redevoeringen uitgesproken door den
minister van Waterstaat en den commissaris
van de Koningin; vervolgens vertrekken de
vorstelijke personen en de genoodigden naar
het Raadhuis, waar de burgemeester een rede
zal uitspreken en de beroemde Maastrichter
Staar zich doet hooren.
In de Maas aan het Stadspark liggen inmid-
dels de booten gereed, waarmede te 2.20 uur
RADIO-UITZENDING OPENING
STATEN-GENERAAL.
Naar wij vernemen had de A.V.R.O. het
voomemen dit jaar de radio-uitzending van de
openlngsplechtigheid der Staten-Generaal
aldus te regelen, dat er een dubbele repor
tage zou gegeven worden, e6n van de plech-
tigheid buiten de Ridderzaal, te verrichten
door den heer W. G. de Bas en een van de
plechtigheid binnen de Ridderzaal, te verrich
ten door den heer D. Hans. De voorzitter
van de Vereenigde Vergadering der Staten-
Genraal heeft echter voor een reportage bin
nen de Ridderzaal geen toestemming kunnen
verleenen. Als gevolg hiervan komt dit deel
van het verslag te vervallen en heeft alleen
de uitzending van den heer De Bas plaats.
De heer D. Hans zal Dinsdagavond van
10.15 tot 10.45 voor de A.V.R.O. een overzicht
geven van den inhoud der Millioenen-nota.
IN MEMORIAM JHR. MR. G. SANDBERG.
Jhr. mr. R. Wittert van Hcogland, vlieger
van de luchtvaartafdeelmg te Soesterberg,
schrijft aan de N. R. Crt.:
Nederland heeft een dapperen zoon verloren,
gesneuveld bij de vervulling van zijn plicht;
de heele natie was trotsch op hem en zal hem
noode missen, hij was een ster van de eerste
grootte, een man zonder vrees of blaam.
De woorden, die thans volgen te zijner na-
gedachtenis, zijn gegrepen uit het hart van de
vliegers, die hem kenden, en hoogachten als
den grooten vlieger, die door zijn werk en zijn
kunde roeni oogstte voor het korps.
„Gerhard"* een oud-Hollandsche naam,
„sterk als een speer" beteekent het. Hoe juist
gekozen, want er ging een kracht van hem
uit, die alien trof, met wie hij in aanraking
kwam. Hij was instructeur bij de vliegschool
te Soesterberg; een bijzondere plaats nam
hij zelfs in; instructeur van den jachtvlieg-
dienst. Aan hem is het le danken, dat kon
worden overgegaan tot het oprichten van de
jachtafdeeling, bij uitstek de afdeeling waar
moed en vliegkunde zich vereenigen; tot den
geheel van doelbewuste kracht. Hij was de
leeraar die verkondigdei dat de vliagkunst
zonder gevaai is en zijn argumenten staafde
met zijn onnavolgbaar voorbeeld van feillooze
demonstratieviuchfenhier bewoog een mees-
terhand het vliegtuig.
Als hij opsteeg, was het telkens voor een
ieder van ons een openbaring van kunnen,
zelfbeheersching en vastberadenheid. Wie
herinnert zich niet den National en Lucht-
vaartdag in 1934, toen duizenden menschen
na zijn kunstvlucbt een spontane ovatie
bracbten, die niet eerier ophield, alvorens hij
ten tweede male zijn meesterschap vertoonde.
Hij verzamelde een school jachtvliegers om
zich heen, alien bezield door zijn meesleepemd
enthousiasme en helderen uitleg van de ge-
heimen der vliegkunst. Hij was het, die leerde,
dat moed het eerste is, het onontbeerlijke voor
den jachtvlieger; met onuitputtelijk geduld
wist hij de moeilijkste situaties glashelder te
ontleden, tot het vliegen een genoegen was
geworden in plaats van een gevaar. Hij door-
grondae ae karakters van zijn leerlingen en
stuwds hen vooruit, tot zij ook begrepen wat
vliegen was, vliegen als een vogel, die geen
vrees heeft, te vallen.
Allen, die zijn devies voLgden, zijn er wel
by gevaren „Doe altijd, wat moeilijk is, wat
je nog niet kent; niet het gemakkelijke; dan
blijft er niets moeilijks over!"
Zij vullen "thans de gelederen der jachtaf-
deelingen of vliegen met de K.L.M. ver over
de grenzen om het moederland met Ned.-Indie
door de lucht te verbinden. Daamaast had hij
een open oog voor het gevaar, dat overmoed
met zich meebrengt en hij vroeg van ons
alien in ruil voor zijn gave der vliegkunst
slechts karakter, d.w.z. de kracht der zelfbe
heersching, om niet meer te doen dat bewust
door oefening verkregen was.
,,La vie de l'avino de guerre est breve......"
Voor de jachtvliegers is het altijd oorlog; zij
zien in hun oefeningen en gevechtsformaties
die straks het vaderland moeten besehermen,
den dood dagelijks voor oogen. Zyn beste
vrienden sneuvelden door een noodlottig toeval
in het harnas bij de vervulling van hun plicht.
Het waren perfecte vliegers, want zy hadden
het geleerd van een meester. Him dood bracht
diepe rouw, even diep stond het vertrouwen
gegrift der jachtvliegers; vertrouwen in hun
vliegkunde, ongeschokt vertrouwen in Sand-
berg, die zelf pal stond in de gedunde gelede
ren, de tanden op elkaar, gereed om ons voor
te gaan op den ingeslagen weg, die goed was.
Meerdere malen uitgezonden naar het bui
tenland, om zijn vliegkunde met anderen te
meten, werd hy beroemd en geeerd in Zwit-
serland en Frankrijk, Roemenie en Belgie, tot
In Azie en China; hrj verdedigde de Nederland-
sche driekleur in tallooze wedstrijden en ver
zamelde roem voor de school te Soesterberg.
Zijn laAtste reis naar Klein-Azie maakte een
ontijdig einde aan dit krachtig leven. Hij had
nog zooveel willen werken en doen voor ande
ren. Ook deze opdracht deed hij voor een
ander; onuitputtelijke energie noopte hem
tot steeds grooter ontplooiing van zijn talenten.
Zijn plicht riep hem om onze driekleur te doen
verschynen hoog in de lucht boven Europa en
daarhuiten. Het werd een zegetocht, een aan-
eenschakeling van demonstrates, eindeloos
toegejuieht. Een eskader jachtvliegtuigen
begeleide hem tusschen de bergen van Zwitser-
land, als een hulde, een laatste uitgeleide; on-
weer en hagel striemden de lucht, maar hij
koos zijn weg, recht op het doel af, met weer-
galooze zekerheid, Belgrado, Sofia, overal
geestdriftAnkaramaar zijn tijd was
gekomen.
Hij heeft niet gefaald, zyn vliegkunst was
even beheerscht als uitstekend. Hij heeft ge-
vochten tot het einde. Een mannelijke kracht
werd gewonnen door de materie, die in al haar
vermetele perfectie de hand van dezen mees
ter der vliegkunst niet vermocht te volgen.
Gerhardsterk als een speer.
Hrj ruste zacht.
ONDERRIOHT IN Dli SPELLING
DE VRIES EN TE WINKEL.
Roman van ANNY v. PANHUYS.
(Nadruk verboden.)
11)
Vervolg.
,,Dirk, hoe kwam je er eigenlijk toe om
kapelmeester in Bon Plaisir te worden? Je
plaats is aan den dirigeer-lessenaar van de
groote Opera!"
Zij sprong op en Hep onstuimig op hem toe.
,,Hoe trotsch zal ik eens zijn, als ik je daar
zal zien staan en dan bij mijzelf zal kunnen
aeggen: „Eens heb ik onder zijn leiding gezon-
gen en gespeeld". Ja Dirk, voor ieanand als
jy is er geen springplank noodig. Je bent een
van die meesters, die over de anderen heer-
schenLater zal je je wel hesinneren, dat
ik het je voorspeld heb."
En Dirk drukte met vuur de hand van de
lieve vleister. Hoewel hij haar niet beminde,
deed het hem toch goed, haar warme lof te
hooren.
Langzamerhand wekte Margo aldoor meer
in hem het zelfvertrouwen op, dat hij meende
voor altijd verloren te hebben. Eens bracht
zy hem den tekst van een opera in ddn acte,
die een kennis van haar geschreven had en
Dirk, door haar overgehaald, begon de mu-
ziek ervoor te componeeren. Nooit had hij de
jonge actrice over zijn eerste opera gespro-
ken. Dat was hem niet mogelijk, dat hing te
zeer samen lhet zijn liefde tot Josine. Maar
eens, na een uurtje van gezellig samenzijn,
schonk hij haar het lied: Als de Heide bloeit.
Hij zat voor de piano en onwillekeurig gle-
den zijn vingers over de toetsen, tot het een-
voudige liedje door het vertrek klonk. Met ge-
dempte stem zoiig hij er de 'Hollandsche woor
den bij.
Nooit had hij tot nu toe iets gespeeld uit
de opera, die in de vlammen van den haard
terecht was gekomen. Als soms de een of
andere melodie of motief hem in de gedachten
kwam, zette hij dat met geweld van zich af.
Maar dat liedje hoorde er eigelijk niet bij, dat
had hij pas in het laatste oogenblik er tus
schen gescboven als een intermezzo en om-
dat het hem zoo beviel, vond het het jam
mer het te laten rusten in het graf, dat zijn
,,Overwinnaar" gevonden had.
„0, wat is dat mooi!" juichte Margo. „Mocht
ik dat lied maar eens voor het publiek zin-
gen! Denk je ook niet, Dirk, dat het een reus-
achtig succes zou hebben? Het kan gemak-
kelijk in een of andere operette gevoegd wor
den." Haar donkere oogen keken Dirk ver-
langend en smeekend aan.
„Ja, 't is goed, je moogt het zingen, maar
eerst moet ik probeeren, den HoHandschen
tekst in goed Fransch over te zetten."
Hij bedacht, dat hij Margo dat lied wel
geven mocht, zonder er Josine van in kennis
te stellen. De woorden waren van haar, maar
zij zou ze al wel lang vergeten hebben. Tekst
en melodie waren toch verbrand door hem,
die haar ecbtgenoot was.
Op een avond, toen Margo aan het einde
van de voorstelling bijzonder luidruchtig
was toegejuieht, kwam zij het tooneel weer
op en nadat zij Dirk onmerkbaar een teeken
had gegeven, begon het orkest het voorspel
van het liedje, dat nu door de kristalheldere
stem van de zangeres zoo eenvoudig, zoo on-
gekunsteld werd voorgedragen. Toen de laat
ste noot gezongen was, brak er een storm-
achtig applaus los, zoodat het kleine theater
er van dreunde.
Avond aan avond moest Margo Girardin
voor de Parijzenaars dat lied zingen en ten
laatste werd het een soort mode, naar het
voorstads-theater te gaan om de actrice dat
sentimenteele liedje te hooren zingen.
Dr. F. C. Dominicus, leeraar aan het Ly
ceum Stokroosplein te 's Gravenhage, heeft,
in opdracht van den wethouder van onderwijs,
een tooekje geschreven dat bedoeld is als hand-
leiding om de spelling de Vries en te Winkel
te leeren, voor hen, die de spelling-Marchant
kennen. Hierbij is uitgegaan van de veronder-
stelling, dat jongelui, die alleen de spelling
Marehant kennen, op vele kantoren geen
plaats zouden kunnen vinden. En de wethou
der heeft met zijn opdracht dan ook beoogd,
de kans op het vinden van een betrekking
voor die jongelui te verbeteren.
Uit den aard der zaak laat het boekje de
verschillen tusschen de twee spellingen zien;
het bevat ook eenige oefeningen. Voor de-
genen, die aan de spelling de Vries en te
Winkel vasthouden, kan het als opfrissching
van het geheugen mede zijn nut hebben.
HET VOEREN VAN NIET-VERBLINDENDE
RIJWIELVERLICHTING.
Aangezien de K.N.A.C. gedurende den laat-
sten tijd veelvuldige klaohten bereiken over
den hinder, welke het autcmabielverkeer on-
dervindt van het gebruik van rij'wiellampen,
welke een verblindend licht afgeven en tegen
dit euvel ook volgens de huidige verkeersbe-
pallngen met succes kan worden opgetreden,
heeft de K.N.A.C. aan de districtscomman-
danten van de rijksveldwacht in het belang
van de algemeene verkeersveiligheid ver-
zocht op het voeren van een niet-verblimSende
rijwielverlichting in hun district zooveel
gelijk te willen doen toezien.
VESTIGINGSWET OP KOMST.
De indiening van het wetsontwerp,
dende regelen nopens het stellen van i
gingseischen voor industrieele onderneirntt-
gen, is sjpoedig te verwachten. Het ontKcrp
bevindt zich reeds eenigen tijd bij den
van State. Wanneer dit college geen er
bezwaren heeft kan indiening in een der
weken van de nieuwe parlementaire zitJj*®*--
periode geschieden.
Ongeveer gelrjktydig zal minister GeHase«
dan waarschijnlijik aanhangig gemaakt
ben het wetsvoorstel, waarbij parlemewksiw
sanctie wordt gevraagd op de technoliagiiaefc-
economische reorganisatie aan het departenwa*
van Handel, Nijverheid en Scheepvaart vm
welke regeling de vestigingswet het comple
ment zal zjjn.
Gelijk bekend heeft de nieuwe bewindsnusa
de oprichting voorbereid van een nationraal
financieringsinstituut, dat in samenwerJdng
met den uit te breiden tec'hno.logisch-eeraia>-
mischen exploratiedienst van het depetrCe-
ment, in daarvoor in aanmerking koraeade
gevallen zal optreden als centrale industrie-
bank, waaraan regionale banken dan oo/Ier-
geschikt waren te maken.
NIEUWE PILOTEN VOOR DE K. E SL
De ondeihandelingen tusschen de K. E. li
en enkele huitenlandsche piloten zijn thans
zoover gevorderd, dat het vrijwel vast stoat
dat de Deensche piloot Steinbeck en de Oos-
tenrijksche piloot Holzman, in het midden van
deze maand in dienst van de K. L. M. zaBtat
worden gesteld.
De Deensche piloot Steinbeck is Zondaff
Schiphol aangekomen, teneinde de laatste I*-
spreltmgen te voeren met den onder-directeur
den heer Guilonard en den heer Aler chef van
den vliegdienst van de IK. L. M. De ptoten
zullen slechts in tijdelijken dienst van de K_
L. M. komen. De K. L. M. heeft namelijk op
het oogenhlik vooral behoefte aan piloten van
rijke ervaring, totdat het jongere gesladht op-
gegroeid is tot bestuurders van de klass-i van
Geyssendorffer, Scholte, Smirnoff, Van. Dyk,
Duimelaar, Parmentier, Moll enz.
De komst van den Deen en van den Oooten-
rijker beiden piloten met groote ervarinff
en schitterende reputatie zal het sek-nt
aanmeikelijk verliehten. Het is vrijwel seker
dat er nog meer huitenlandsche piloten zaHen
worden aangenomen. De onderhandaiiHg»
met verschillende anderen duren nog voorfc.
NEDERLANDSOH—BELGISCHE KWESTIlt
IN GENeVE.
De aanwezigheid in Genbve van de «van»-
ters van Buitenlandsche Zaken van I>5e<Ier-
lanri en Belgie zal, gelijk voor de haiwi ligt,
gelegenheid bieden tot verschillende gedaadi-
tenwisselingen, waarbij ook de viaagstu&kest
in verband met een eventueel NederlaiMfeeb-
Belgisch verdrag in al'gemeenen zin onder het
oog zouden kunnen worden gezien. Het sp«sekt
vanzelf, dat de economisoihe omstandigbodfin..
die het bedrijfsleven in beide landen voor vest
moeiilijke problemen plaatst, het ontwerpar
van grondslagen voor een overeenkomst. die-
met geven en nemen gepaard zal maeter gwan
niet vergemakkelijken. Wat de bekende ka.- -
nalenkwestie betreft, is de positie van de 3fc-
derlandsche havens in het algemeen en van
Rotterdam in het bijzondier door de devaivsati*-
in Belgie natuurlijk nog moeilijker gewoodCT;
dan voorheen, en onder deze omstandigbeden
zal er dan ook van belangrijke concessit ap
scheepvaartgehied van Nederlandsche zgde
bezwaarlijk sprake kunnen zijn. Van .33CagI-
schen kant zal .men dat op dit oogenblik Ian
ook wel niet verwachten. Een juister en dxri-
delijker begrip van de Nederlandsche omstm-
digheden zou aan een vriendschappelijice en
openhartige gedachtenwisseling ten gpode
kunnen komen. Ook het vraagstuk van I«et
Weldra neurieden de elegante leaiggangers
op de boulevards het na, de loopmeisjes en
modlnettes zongen het en de straatjongens
floten het schril en luid- over pleinen en
wegen.
Geheel Parijs kende het liedje ,,Als de Heide
bloeit"
En toch' wist niemand, wie de componist
was. Als een onbekende vogel, wiens schoon
gezang iedereen bekoort, maar waarvan nie
mand weet, van waar hij komt, was dat lied
over de wereldstad neergestreken. Dirk wilde
zich niet bekend maken. Hij verheugde zich
in stilte over het succes en deed Margo op
eerewoord beloven, dat zij aan niemand het
geheim zou verraden. Zelf was hij een beetje
verbijsterd over dat succes. Neen, dat had hij
niet verwacht en ook niet begeerd, toen hij
een Margo zijn compositie schonk.
Pakken brieven en drukwerken werden
sedert eenige dagen door de post in het huis
van professor van Kempen afgegeven. De
meeste vertoonden Amerikaansche postzegels
en Josine verwonderde er zich over, waarom
haar man, die anders met haar elken brief,
dien hij ontving, besprak, nu al die stukken
zoo geheimzinnig behandelde. Hoewel het
haar een beetje kwetste, liet hij er niets van
merken. Zij wilde niet nieuwsgierig lijken.
Maar opeens kwam haar een krant in han-
den, waarin een uitvoerig bericht stond om-
trent een nieuw werk van Maurits van Kem
pen, een opera in twee bedrijven, getiteld
„Veroverd Land". Bij de premiere hadden
het publiek en niet het minst de toonaange-
vende critici zich buitengewoon enthousiast
getoond. De opvoering had plaats gehad in
het Metropolitan Operahouse.
Het was een zeer eigenaardig werk, waarin
zich een jeugdige kracht openbaarde, die men
in de composities van den reeds bejaarden
professor de laatste jaren gemist had. Het
scheen, dat de pauze tusschen zijn laatste wer-
ken en dit nieuwe hem goed had gedaan en
dat zijn talent er door versterkt was ge
worden.
Aan dit bericht voegde de redactie van het
blad de opmerking, dat het ondenkbaar was,
hetgeen beweerd werd, dat deze opera alleen j
voor Amerika bestemd was en dat noch
Europa, noch Holland, het vaderland van den
componist, zijn werk zouden leeren kennen.
Josine zat in haar weelderig gemeubileerd
boudoir en hield de krant, waarin zij dat be
richt gelezen had, in haar slap afhangende
hand. Wat daar zwart op wit zag, leek haar
een moeilijk op te lossen raadsel.
Maurits zou dan een nieuwe opera geschre
ven hebben, zonder er haar iets van te zeg-
gen? Haar gedachten zochten naar een op-
lossing en opeens viel het haar irf dat haar
man in den laatsten tijd zooveel brieven en
drukwerken uit Amerika ontvangen had.
Dat bericht moest dus op waarheid berus-
ten. Daar ginds, in Amerika, was een nieuwe
opera van Maurits van Kempen opgevoerd en
zij, zijn echtgenoote, was er onkundig van ge-
bleven.
En toch had hij steeds een warme, oprechte
belangstelling getoond in alles, wat zijn kunst
aanging. Waarom had hij haar dan niets ge-
zegd over hetgeen haar zoo blij zou hebben
gemaakt
Zij vleide zich dieper in haar fauteuil en
haar blikken zwierven door het gezellige en
mooie vertrek, zoo geschikt om er te droo-
men. Josine was er graag, liever dan in de
andere salons en kamers, die van Kempen,
om zijn mooi vrouwtje een haar passend tehuis
te verschaffen, wel wat al te zwierig en pron-
kerig had laten inrichten.
Zij waren in het huis gebleven, waar de pro
fessor als vrijgezel jarenlang had gewoond,
maar de meubileering was geheel veranderd.
Geen prinses zou een luxueuser woning kun
nen wenschen, dan Josine Boymans, nu Josine
van Kempen, bezat.
Het groote, bedwelmende geluk, dat zij had
gehoopt te vinden aan de zijde van Dirk Wil-
lebrands, was haar deel niet geworden, maar
van Kempen schonk haar een warme, injnat
vaderlijke liefde, waarin zij een kaim en ras-
tig geluk vond en zij wilde zich daannatfe
tevreden stellen. Het zou ondankbaar zijn
om het niet te doen. Elke wensch van haar
werd vervuld, haar man zou zijn handers an
der haar voeten willen leggen, opdat de rawe
grond ze niet zou kwetsen.
Onwillekeurig liet zij de krant uit haar hand
op het tapijt vallen en dit geluid wekte haar
op uit haar droomerij. Te vermoeid om <rer-
der te denken, nam zij het blad op en begaf
zich naar de muziekzaal, waar de p nrfessar
werkzaam was. Hijzelf moest haar verklaren.
waarom hij gezwegen had, want wat zou zy
aan vrienden en kennissen antwoorden. als- zij
over die nieuwe opera begonnen te sprefoenT
Die krant werd toch door den beteren stand in
Den Haag algemeen gelezen..
Een beetje rood en buiten adem door het
snelle loop-en, kwam zij bij hem en hield hear
het blad onder de oogen. En nu zag zyp tot
haar verwondering, dat hij verbleekte aisoC
zij hem iets onaangenaams had getoond.
Waarom mocht ik daar niets van we ten 7"
vroeg zij zachtjes en er lag een verwijt in die
vraag.
Hij lachte, maar het klonk hard en ge-
dwongen.
,,'Het moest een verrassing voor je w-essen
Eerst wilde ik weten 8f mijn werk succes had
gehad, eer ik er met je over sprak. Het was
toch mogelijk, dat het een fiasco zou warden
en in dat geval zou ik gezwegen hebben... JSe
eens hier, kindje, ik ben niet jong meer en he-
zit niet meer de energie van vroeger. Ik vrees-
de, dat dit in mijn werk te duidelijk aou te
hooren zijn."
iHij trok haar naast zich op de kleine sofa.
,,Misschien vind je het vreemd, maar ik hoop
dat je mij begrijpt."
Smeekend keken de anders zoo koele,
heerschzuchtige oogen haar aan.
(Wordt vervolgd.
