ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
£ast van Vmtvppwf?
Als de heide bloeit
JOaxeer-OJJcerties^
No. 9342
WOENSDAG 28 AUGUSTUSJ935
75® Jaargang
Binnenland
Buitenland
Feuilleton
RAADSVERGADERING
TER NEUZEN, 28 AUGUSTUS 19&S.
ZENSC
.ffii - 4._o. x oft Vnnr p! kp-n rftp-p
ABONNEMENTSPRIJSBinnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per past 1,55 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post f 5,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika f 2,—, overige landen /2,35 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Uitgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDB
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer 0,20.
ICLEENE ADVERTENTIeN: per 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en cliche's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave-.
DIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-,
WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND.
De Burgemeester van TER NEUZEN brengt
ter algemeene kennis, dat een openbare ver-
gadering van de gemeenteraad is belegd tegen
Dinsdag 3 September 1935, des namiddags
2 uur.
Ter Neuzen, 27 Augustus 1935.
De Burgemeester voomoemd,
J. HUIZINGA.
KONINGIN EN PRIN9ES GAST VAN DEN
KONING VAN ENGELAND?
Naar de Sunday Times meldt, bestaat de
mogelijkheid, dat Koningin W'ilhelmina en
Prinses Juliana, wanneer Zij den terugreis
naar Nederland aanvaarden, een bezoek zullen
brengen een Balmoral, waar zich op het
oogenblik de koning en de koningin van En-
geiand bevinden. (Tel.)
MINISTERWISSELING.
De Staatscourant bevat een Kon. besluit,
waarbij met ingang van 2 Sept. 1935:
op de meest eervolle wijze ontslag wordt
verleend aan Dr. Ir. H. C. J. H. Gelissen, als
minister van Economische Zaken, en aan Mr.
Dr. L. N. Deckers, als minister van Defensie,
met dankbetuiging voor de vele en gewich-
tige diensten, door hen aan H. M. de Ko
ningin en aan den lande hewezen;
Benoemd is tot minister van Handel. Nij-
verheid en Scheepvaart, Dr. Ir. H. C. J. H.
Gelissen en tot minister van Landbouw en
Visscherij, Mr. Dr. L. N. Deckers.
Tijdens de ontstentenis van een minister
van Defensie is het beheer van het departe-
ment van Defensie a.i. opgedragen aan den
Minister van Staat, minister van Kolonien,
Dr. 'H. Oolijn, voorzitter van den Raad van
ministers.
HET WETSONTWERP VASTE HASTEN.
De Vereeniging van handelaren in bouw-
materialen in Nederland heeft tot den minis
ter van sociale zaken een adres gericht in
verband met het wetsontwerp verlaging vaste
lasten 1935. Daarin dringt de vereeniging aan
op heperking van het recht van executie op
grond van het feit, dat door geforceerde exe-
cuties de belangen van haar leden, die als
leveranciers veelal vorderingen hebben op de
bouwondernemers en hen die bij het bouw-
vak betrokken zijn, ernstig worden geschaad.
De vereeniging verzoekt ter zake nader te
worden gehoord.
EEN ONJUIST MINISTERIEEL
ANTWOORD?
Naar aanieiding van de vragen door den
heer Boon aan den minister van Ec. Zaken
gesteld en de daarop gegeven antwoorden,
zond het bestuur der Vereen. van Ned. expor-
teurs van peulvruchten en zaden een request
<«m den minister van Ec. Zaken van den vol-
genden inboud:
,,Het bestuur van de Ver. van Ned. Expor-
teurs van peulvruchten en zaden heeft kennis
genomen van de vragen, u door den heer Boon
gedaan en de door u daarop gegeven antwoor
den.
In de kringen, zoowel van binnenlandsche
handelaren, als van exporteurs heerscht hier-
over groote ontstemming. omdat:
1. uit uw antwoord is opgemaakt, dat u
verkeerd wordt ingelicht;
2. in de antwoorden tevens een onverdiende
blaam op de Ned. exporteurs van peulvruch
ten geworpen wordt.
Ad 1: Onjuist is de voorstelling, alsof de on-
verkochte voorraad van den oogst 1933 er ge-
deeltelijk de oorzaak van zal zijn geweest, dat
ongeveer de helft van den oogst 1934 onver-
kocht is gebleven. Het behoort toch tot een
hooge uitzondering, indien het nieuwe oogst-
jaar wordt ingegaan met een nagenoeg ge-
ruimden oogst van het vorige jaar.
De oorzaak, dat het Landbouw-Crisisfonds
(dus de Ned. gemeenschap) thans nog opge-
scheept zit met ongeveer de helft van den
oogst 1934 tegen een waarde van minstens 50
pet. boven den wereldprijs, is uitsluitend te
wijten aan de genomen regeeringsmaatregelen,
welke bovendien voor den oogst 1934 veel te
laat bekend werden gemaakt, waardoor eenige
kostbare maanden verloren gingen.
Ad 2: Kennelijk onjuist is eveneens de voor
stelling, alsof door de steeds scherper worden-
de onderlinge concurrentie van de exporteurs
het vertrouwen van de buitenlandsche afne-
mers verloren is gegaan.
Dat scherpe concurrentie afbreuk zou doen
aan den afzet van peulvruchten is volkomen
onjuist. Een scherpe concurrentie kan den af
zet van het artikel slechts bevorderen.
Alleen 't nadeel ligt aan de zijde van de ex
porteurs, die n.l. door deze scherpe concur
rentie slechts weinig of niets kunnen verdie-
nen. 'Het artikel wordt hierdoor dus goedkoo-
per en voor de importeerende landen aanlok-
kelijker.
Het is dan ook niet deze concurrentie, die
het vertrouwen in het Hollandsche product
verloren deed gaan, *immers de importeurs
werden op de juiste wijze en langs verschil-
lende wegen voorgelicht. Maar het was de ver-
keerde prijs-politiek van de Akkerbouwcen-
trale, waardoor het vertrouwen in het buiten
land werd geschokt.
De marktwaarde van het artikel, welke .het
eenige ricbtsnoer en de gezonde basis is voor
den handel. was door de manipulaties van de
Akkerbouwcentrale weggenomen en hiervoor
in de plaats werd gesteld een willekeurige
prijspolitiek, wat ten gevolge heeft gehad, dat
vele buitenlandsche afneniers zijn gedupeerd
[Het bestuur stelt zich voor op den verderen
inhoud binnenkort na een hierover te houden
ledenvergadering terug te komen, doch maakt
zich reeds thans spontaan tot tolk van haar
leden, die zich door het door u gegeven ant
woord ernstig gegriefd gevoelen."
GELUKKIGE GEMEENTE!
Men schrijft aan de N. R. Crt.
De kleine gemeente 's (Heer Abtskerke op
Zuid^Beveland (433 inwoners) hlijkt er finan
cieel goed voor te staan. De gemeenterekening
over 1934 sloot met een batig saldo van 2750,
of ruim f 2000 meer dan over 1933.
De gemeenteraad besloot Zaterdag j.l. de be-
lastingen aanmerkelijk te verlagen. De opcen-
ten op de grondbelasting (gebouwd) werden
van 80 op 40 en die op de personeele belas-
ting van 120 op 50 gebracht. Wij merken nog
op, dat in deze gemeente geen opcenten op de
fondsbelasting of vermogensbelasting worden
geheven.
DE AANDUIDING VAN HET GEWICHT
OP GROOTE STUKKEN.
Ten vervolge op een desbetreffend bericht in
de Staatscourant d.d. 5 Juli maakt het minis-
terie van buitenlandsche zaken bekend, dat op
29 Juli op het secretariaat van den Volken-
bond is ingeschreven de bekrachtiging door
Frankrijk van het Verdrag betreffende de aan-
duiding van het gewicht op groote stukken,
vervoerd per schip, aangenomen door de
twaalfde intemationale arbeidsconferentie van
1929 (Staatsblad 1933 no. 34).
DUITSCHE TARWE TEGEN NEDERI..
VARKENS.
De Rotterdamsche redacteur van het Han-
delsblad schrijft:
De Nederlandsche regeering heeft van
Duitschland 13.000 ton tarwe van den oogst
1934 gekocht. Het geldt hier een compensatie
transactie.
Tegen deze tarwe, die in Nederland zal wor
den ingevoerd, zal varkensvleesch en vleesch
in blik naar Duitschland worden uitgevoerd.
De 3000 ton Duitsche tarwe zijn reeds door
importeurs overgenomen; 10.000 ton moeten
nog geleidelijk aan de markt worden gebracht.
De prijs van deze tarwe is 4,90 per 100 KG.
Inbegrepen 1,50 monopolierechten. De eigen-
lijke tarweprijs zal dus /3,40 per 100 K.G.
zijn, gezien den prijs waarvoor andere uit-
heemsche tarwesoorten worden aangeboden,
een goede prijs is voor deze oude Duitsche
tarwe.
Een groot deel van de aangekochte tarwe
zal als veevoeder worden gebruikt. Daar ech-
ter het opnemingsvermogen van de markt niet
groot is, schijnt het niet uitgesloten te zijn,
dat ook nog een deel als broodgraan zal wor
den gebezigd.
Gebruik dan Laxeer-Akkertjes, de nieu
we vinding van Apotheker Dumont. Ge
proefi nieis. Geen kramp, geen over-
matige onilasting, geen her-constipatie.
Ze herstellen de normale werking Uwer
darmen en bevaiten bovendien besland-
deelen, die heel Uw gestel verbeteren.
Per 12 stuks 60 cent TTLaken ScAoortSchip
MEDEPIANDSCH PBODOCT
(Ingez. Med.)
Roman van ANNY v. PANHUYS.
(Nadruk verboden.)
7)
(Vervolg.)
DE WE HELD IN AFWACHTING.
De wereld is, schrijft de N. R. Crt., in af-
wachting. Goed beschouwd is er geen nieuws.
Er gebeurt wel veel, moeilij'kheden met het
Congres in de Ver. Staten, een redevoering
van Greiser over de betrekkingen tusschen
Rolen en Dantzig, kabinetswijzigingen in verre
landen, aanslagen, ongelukkenmaar dat
is niet het nieuws waar men op wacht.
Eigenlijk bestaat er maar voor een ding meer
dan pliaatselijke, dan nationale belangstelling,
dat is voor het geschil, als men het zoo noe-
men mag, tusschen Italie en Abessynie.
Ten aanzien nu daarvan is er eigenlijk
geen nieuws, kan er ook geen nieuws zijn
voordat 4 September de Raad van den Vol-
kenbond bijeenkomt. Dat beteekent natuur-
lijk niet, dat men in de diverse hoofdsteden,
die rechtstreeks of middellijk bij het geval
betrokken zijn, stii zit. Het is als in den oor-
log; als men dan las, dat er van het Weste-
lijk (of een ander) front geen nieuws was,
wist men, dat dit de stilte was, die aan den
storm voorafginig; de tijd noodig voor het
voorbereiden van nieuwe offensieven, terug-
tocbten, hergroepeeringen of wat het mocht
zijn.
Zoo is het thans op diplomatiek gebied ook
met Italie en Abessynie.Mussolini heeft
Maandag nog eens de puntjes op de i gezet,
maar in wezen komt zijn verklaring er alleen
op neer, dat Italie 4 September naar Gen&ve
zal gaan. Ook dat is eigenlijk geen nieuws,
Italie zou steeds naar Geneve gaan, het dreig-
de alleen maar weg te blijven als anderen het
zouden wagen voordien een houding aan te
nemen, die het Italie onmogelijk zou maken
najar Geneve te gaan. Dit dreigement was
gericht tegen Engeland, dat op zijn beurt af
en toe een dreigenden toon aansloegmaar
zioh intusschen ook wel waohtte iets te on-
dememen, dat de bijeenkomst van 4 Septem
ber in gevaar kon brengen.
Engeiand ziet niet graag, dat Italie zich
in Abessynie nestelt en heeft dienovereen-
komstig door vriendeiijke en soms zelfs ta-
melijk onvriendelijke pressie getracht Musso
lini van zijn plannen af te brengen. Het is
echter te verstandig zich hals over kop in
gewaagde avonturen te storten en zal zich
stellig ook niet alleen daaraan wagen. Toen
men nog in de periode van het schreeuwen
was, leek het wel of enkele Engelsche bladen
Engeland de rol van politie-agent wilden laten
spelen, maar nu het hoe langer hoe meer emst
wordt, wordt de Engelsche pers steeds be-
zadigder en schaart zij zich aohter de mannen
van invioed, die er steeds voor gewaarschuwd
hebben niet te ver te gaan, geen nieuwen
Europeeschen ooriog te ontketenen en voora!
te waken voor een ooriog, die Engeland aileen
zou moeten uitvechten.
Zij, die zoo spraken, dachten voomamelijk
aan de militairen (maritieme) verzwakking,
„Het verstandigste, wat gedaan kon wor
den", zei de majoor bedaard. „Als het werk
niet deugt, heeft het ook geen recht am te
blijven bestaan." Hij zette een heel vriende- terug naar de kamer van Dirk, waar de ma-
lijik, bemoedigend gezicht en hemam: „Weet J T wv.n w,i p
niet meer te vermoeien met al die fantaste-
ri^en. En nu is het gedaan... Ik wil er niets
meer van boorenVrouw, laten wij gaan
koffie drinken
Mevrouw Boymans liep al de kamer uit.
Dat woord: koffiedrinken hajd haar herinnerd
aan haar plicht als huisvrouw. De maaltijden
moesten op tijd gebruikt worden, dat was heel
wat gewichtiger dan al dat lawaai en dat
geredeneer, waar geen mensch uit wijs kon
worden. Haar man had groot gelijk; voor
i em and met een gestalte en houding als Dirk
was de militaire stand de eenige, die hem
paste.
Met de hulp van het dienstmeisje dekte zij
zorgvuldig de tafel, zette naast het bord van
haar man een flacon cognac en ging dan weer
die zulks voor Engeland zou meebrengen;
men mag gerust de oeconomische verzwak
king daamaast stellen.
Mussolini, verzekert dat het avontuur, dat
hij in Oost-Afrika op het oog heeft, Italie niet
zal beletten zrjn rol in Eur op a te blijven
spelen. De groote manoeuvres thans in Italie
gaande, moeten dat der wereld kond doen.
De News Chronicle be twist zulks; niet omdat
Italie de mannetjes en het oorlogstuig niet
zou hebben, maar wel omdat het Abessijnsche
avontuur, ja zelfs nu reeds de voorbereiding
ervan, het land oeconomisch te veel verzwakt.
Dat is een factor, die men niet uit het oog
moet verliezen, en die er ook wel eens den
doorslag toe zou kunnen geven, dat Italie op
den duur handelbaarder zal bljjken dan het
nu lijkt.
Zij, die binnen- en buitenslands Engeland
tegen overijling waarschuwen, zien teTecht
in, dat dreigen met sancties, zoolang er nog
geen reden toe bestaat op grond van het
Volkenbondsstatuut, verkeerd is, daar het
Italie slechts koppiger moet maken en voor
Engeland tot ongewenschte oonsequenties kan
leiden. Hoe vrijer men te Geneve tegenover
elkaar staat, hoe beter het is.
Voor zoover het binnenlandsche Engelsche
waarschuwingen betreft, richten zij zich
vooral ook tegen een afzonderlij.k optreden
van Engeland; zij achten dat niet alleen poli
tick en oeconomisch, maar ook militair on-
verantwoord. In dit verband loont het de
moeite kennis te nemen van een artikel van
Hector C. Bywater, den maritiemen corres
pondent van de Daily Telegraph, in het num-
mer van dit blad van vandaag, waarin hij
wijst op de beteekenis van de Italiaansche
vloot voor het huidige geschil. Koloniale ver-
overingen, het is een oude waarheid, zijn on
mogelijk zonder ein voldoende vlootmacht ter
bescherming van den veiligen overtocht van
militaire strijdkrachten. Italie bsschikt thans
over de vloot, die hiertoe noodig is, en dat
niet alleen, het besohikt ook over de lucht-
macht, die vereisoht is om die vloot tegen
andere vloten te beschermen. Misschien geen
marine is zoo'n eenheid als de Italiaansche.
Niet voor niets heeft Mussolini dadelijk nadat
hij aan het bewind was gekiomen niet alleen
het leger versterkt, maar ook gezorgd, dat
de veronderde, vrijwel waardelooze vloot werd
vernieuwd. Zij beschikt nu niet alleen over
een indrukwekkende reeks modeme oorlogs-
bodems, maar vormt een geheel, dat als zoo-
danig over een snelheid beschikt, die door
geen vloot ter wereld geevenaard wordt.
De gunstige maritieme ligging van Italie
maakt het mogelijk voor zijn doel uiterst
effectieve schepen te bouwen, daar het ze niet
voor verkeer over onmetelijtee afstanden be-
hoeft te gebruiken en dus geen snelheid aan
radius van actie heeft op te offeren. Die-
zelfde gunstige ligging maakt, dat het met
zijn vliegtuigsteunpunten het geheele gebied
van actie van zijn vloot kan bestrijken, zoodat
het haar een bescherming uit de lucht kan
bieden als geen enkel land ter wereld. Als
aanvalsinstrument in een grooten ooriog zou
de Italiaansche vloot mog.elijkerwijs te ieait
schieten, als veruedigingsmiddel en ter be
scherming van de verbindingslijnen dl«3 ae
kolonien, is zij van ongeevenaarde krabhs.
verklaart te meer de bezorgdheid van
dige en leidende figuren in Engeland voor
Ige'isoieerd optreden van dit land.
Eensdeels is deze stand van zaken
stellend voor Europa. Er hlijkt uit, dai
gevaar voor een Europeesch conflict
is; anderdeels is hij weer verontrustend, aoct-
dat er uit blijkt, dat Mussolini's positie ais
men even afziet*van de ruineuze oeconomisete-
gevolgen en de onvermijdelijke verzwakking,
die een ooriog op den duur altijd meebreugt
sterk genoeg is, om voet bij stuk te boodea.
Dit maakt de positie voor de anderen te
Geneve natuurlijik moeilrjk, maar er ligt I
een belofte in, en wel deze, dat men er
twijfel zijn uiterste best zal doen om <±e ge
volgen van het avontuur binnen de -engwtfe
perken te houden, die het behoud van. toset
aanzien van den Volkenbond zal tof1 laten.
je wat? Later schrijf je iets beters. In elk
geval is dat geen reden om op de piano los
te Ibeuken, alsof je er brandhout van wilt
maken. Wat stel jij je bespottelijk aan om
zco'n kleine teleurstelliing! Zoo heb ik het
niet gedaan, toen een prutser van een dokter
mrjn beetje rheumatiek aanzag alg een reden
om op pensioen gesteld te worden."
Josine wilde iets zeggen, maar Dirk keek
haar aan en die blik verzoeht haar te zwij-
gen. Iemand als majoor Boymans zou toch
nooit of nimmer kunnen begrijpen, hoe het
hem te moede was.
Maar zij wilde niet zwijgen. lets drong haar
tot spreken. ,,Hoe kon je dat toelaten? Die
prachtige muziek verbranden! Dat is toch
vandal) sme!"
,,Wat gaat jou dat aan, meisje, en wat be-
grijp je ervan?" De majoor stampte boos op
den grond. ,,Het verstandigste, wat die jon-
gen had kunnen doen, dat is soldaat worden,
zooals alJe leden van onze famille gedaan heb
ben. Dat zit er nu eenmaal bij ons in, wij
zijn militairen in hart en nieren. Laat de jon-
gen maar probeeren ergens een betrekking
als kapeimeester te veroveren, dan verdient
hij tenmmste zijn brood en behoeft zijn hoofd
joor en Josine gebleven waren. Zij wilde ze
roepen om te komen koffiedrinken.
Verschrikt bleef zij aan de deur staan.
Josine zat te huilen en het gezicht van haar
man was hooger gekleurd dan gewooniijk.
Dirk, als een beeld van verzet, stond met de
armen over elkaar midden in het vertrek.
„Wat is er gebeurd?" vroeg zij ontsteld en
toch nieuwsgierig, terwijl zij de een na den
ander aankeek.
„Wat modA heb ik ontdekt," schreeuwde
de majoor. ,,Dirk en Josine zijn op elkaar
veriiefdAlsof wij het meisje opgevoed
hebben, opdat zij zou trouwen met zoo'n mis-
lukt genie, dat niets is en niets kan."
,,Oom, dat beeft u nu al zoo dikwijls ge-
zegd", zei Dirk, op wiens gezicht drift en
verontwaardiging te lezen stonden.
„Ik zou wel eens willen weten, waarvan
die twee willen leven als dat huwelrjk ge-
sloten zou worden," ging de oude heer voort.
„Zoo ver is het immers nog niet. Wij zijn
jong en kunnen waohten, tot ik een behoorlijk
bestaan heb."'
„Dus een verloving op de eeuwigheid?
Voorloopig heb je toch absoluut geen vcor-
uitzichten. Het oordeel van je leermeester
moest je toch duidelijk aantoonen, dat je zOo-
genaamd talent niets waard is," zei de majoor
hoonend.
,,Waarom gaat u mij weer herinneren aan
datgene, wat ik een paar uur geleden heib
ondervonden Langzamerhand begon Dirk
zijn zelfbeheersching te verliezen. „Inp*aats
van mij te troosten en te bemoedigen, kamt
u voortdurend af, betgeen mij tot nu toe hei-
lig is geweest. En dan dat liedje van den
militairen stand! Alsof iedereen, die flink ge
bouwd is, daar neiging toe zou moeten gevoe
len! U spreekt en oordeelt over ding,en, waar
u boegenaamd geen verstand van hebt. Dat
heb ik tot nu toe verdragen, omdat moeder
erop gesteld was, dat ik hier zou blijven wo
nen en omdat Josine hier isZijn blik
ging naar het jonge meisje, dat op de sofa
zat met haar zakdoek tegen de oogen. „U
hebt mij voortdurend gekwest met de gering-
schatting van mijn kunst, maar dat u mij van
daag nog hoont en onze jonge liefde zoo rnw
en onbarmhartig wilt vernietigen, dat is te
erg, dat wil en kan ik niet verdragen!"
Mevrouw Boymans keek met ontzetting
naar den vermetele, die het waagde tegen
den majoor woorden te gebruiken, zooals nie-
mand het ooit zou hebben durven doen.
„En dien kerel heb ik drie jaren lang onder
mijn dak geduld?' 'Boymans werd blauwrood
van woede en zijn stem slorsg over.
Josine wrong wanhopig de handen. ,,Maar
Dirk, hoe kirn je je zoo tegenover vader ver-
geten7"
Snel trok de vrouw des huizes de deur dicht,
want nu pas dacht zij eraan, dat het dienst
meisje ibeneden misschien alles kon hooren.
Dirk wierp het hoofd achterover en zei:
„Neen, Josine, het is je vader, die te ver is
gegaan, niet ik. Als mijn opera niet is ge-
worden, wat ik ervan hoopte en verwachtte,
dan is daaraan zeker voor een groot ge-
deelte schuld te toon, die hier in huis heerscht,
het eeuwigeJongen, je had soldaat moeten
worden! Daarvan wordt men stompzinnig,
daardoor wordt de scheppingsdrang tegenge-
houden. Dat is alsof men met gloeiendie
„ROOSEVELT, DE VERKWISTER"
President Roosevelt is de grootste
kwister, die Amerika ooit heeft gekend,
schien de grootste van alle tijden." Deze be-
wering komt voor in een merkwaardig do«au-
ment, opgesteld door Charles Eaton, lid cam
het Representantenhuis.
In drie jaren tijds, aldus Eaton, heeft Roo
sevelt bijna evenveel uitgegeven als in de 124
jaren, van den eersten president, George
Washington af, tot President Wilson.
Het document somt verder op welke ver-
kiezingsbeloften Roosevelt niet is nagekomen.
en verzoekt hem om in een vergadering van
beide huizen van bet Congres uiteen te zetraai,
waarom hij zijn beloften niet heeft gebouden.
Eaton schrijft, dat de uitgaven van de
regeering Roosevelt zooals door den presi
dent zelf geraamd voor 1934, 1935 en 1SGS6
in totaal 24.206.535.000 dollar bedragen, ter
wijl alle regeeringen tezamen van Washing
ton tot Wilson toe, slechts 24.521.845.000
dollar hebben uitgegeven.
BURGEMEESTER GESCHORST.
De Echo de Paris meldt, dat minister-pre
sident Laval den burgemeester van Chelles
(departement Seine et Marne, 6800 inwunsra)
voor een maand heeft geschorst, omdat kij
op 14 Juli, den Franschen nationalen feekt-
dag de roode vlag had laten hijschen.
DE TER NEUZENSCHE BRADEdlH.
Er heerschte, met het oog op de tegen debe
week aangekondigde Braderij, reeds van af
Maandag in de Braderij-straten een gezeffige
drukte. De vlaggen waren over de stratfin
gespannen, hetgeen, zooals we in ons votig
nummer melden, reeds een feestelijk aanziwn
gaf, dat deden voorts oo,k de keurige etalages
van de diverse mooie winkels die onze stad rijk
is, en toen Maandagavond ook de verliclriai^
werd beproefd, was het vooral in de Nbord-
straat reeds druk, zoo-ook gisteravondL
Jammer was het, dat het weer, en de barn-
meter niet veel goeds voorspelde. We ieeiden
echter op hoop, en van morgen, toen bet Lajjd
werd om met de tentjes naar buiten te kcanen
was het mooi weer en bescheen de zou een
zeer bedrijvig tooneel, want allerwege was
men in de Noordstraat, Nieuwstraat. VIo«s-
wijkstraat en ook enkele Dijkstraters, drufc m
de weer, om de Braderij-inricbtingen geveed
te maken, tegen dat men dezen midd'ag de be-
zoekers wachtte.
En het begon tegen den middag reeds druk
te worden, velen van buiten bleken toen. a2 te
de stad tegenwoordiig te zijn.
Verschillende deelnemers aan de Bradea?®
enthousiasme onder een koude douche komt".
„Zwijg, ik wil niets meer hooren. Je staat
te preeken als een volksredenaar, die tot
oproer aanzet". De majoor beefde van drift.
„Maar ik duld het niet en daarom moet je
vandaag nog dit huis verlaten".
„Goed, ik zal heengaan, zoodra ik mijn
goed heb ingepakt", antwoordde Dirk koud
en tergend.
Josine gaf een gil. Neen, dat mocht niet
gebeuren. Zij probeerde de twee mannen met
elkaar te verzoenen, maar tevergeefs. Geen
van beiden wilde toegeven.
„Hendrik, de koffie staat klaar", het was
mevrouw Boymans, die het waagde, die
woorden tot haar man te richten.
Het was alsof dat eenvoudige woordje de
als met eiectriciteit geladen atmosfeer tot
ontspanning bracht. Een lachje, dat de
mondhoeken van den majoor omhoog trok,
deed zijn militaire snor trillen.
,,Ja, laten wij gaan koffiedrinken. Voor-
uit, Josine, droog je traantjes, Je weet, dat
ik het liefst door jou bediend wordt".
„Dirk, wees niet zoo koppig, vraag vader
excuus", smeekte het jonge meisje.
Maar hij keek haar niet eens aan. „Zwijg
maar, Josine. Ik kan mijn zelfbewustzijn niet
te grabbel gooien".
„Je bent boos, Drik, later zal je er spijt
van hebben. Komaan, wees lief en verdraag-
zaarn als vroeger. Je bent heelemaal niet
meer te herkennen". Haar hand zocht de zij,ne.
„Josine!' bulderde de majoor, en zijn stem
kondigde een dreigend onweer aan.
Zij volgde haar ouders, die naar de eet-
kajner waren gegaan. Een laatste blik wierp
zij qp Dirk, maar zijn oogen ontmoetten de
hare met zoo'n koele uitdrukking, da.t zij
sidderde. Luid snikkend trok zij de deur
aohter zich the.
Antoon Halek kwam bij zijn meester en
zei: „Een dame vraagt om mijnheer den pro
fessor te spreken". Tegelijk bood hij hem
een visitekaartje aan.
Van Kempen bekeek het vluchtig. Jastne
BojmansWie was dat? Die naam was
hem onbekend. Toch meende hij dien wei
eens gehoord te hebben. maar bij welke ge-
legenheid wist hij niet meer. W-aarschipiIijk
was het zoo'n dametje, dat meent, dat aan-
poneeren even gemakkelijk te leeren is ats
'n pullover te breien. Al een paar van zaJJoft
jnffertjes hadden het gewaagd zich tot uazt-
te wenden om les van hem te krijgen.
„Zeg maar, dat ik bezig ben en niet gt-
stoord kan worden", zei de professor en tEim
weer zijn brieven ter hand. Hij had juist zgm
post, ontvangen en gevoelde geen lust am zijn
tijd te verknoeien.
,,Dat heb ik die dame al gezegd". ant-''
woordde Antoon en zette een sluw gezirbt
„Ik ken toch mijnheer den professor, maar
zij b.ield zoo aan, dat ik het toch maar waag
de u te storen".
„Is het een jonge of een oude dame?""
„Jong. heel jong". Antoon spitste de iip-
pen „En gracioso, zeer bekoorlijk!"
Van Kempen moest lachen om het gezacUt
van zijn knecht en zei: ,,Och, laat haar .eSarr
maar binnenkomen".
In een eenvoudig, maar modieus toilet zat
Josine te wachten op den terugkeer van An
toon. Zij ademde verlicht, toen zij
dat de professor haar wel wilde ontvangec.
Even later stond zij voor hem; de verlegec-
heid deed haar zwijgen onder den blik van fie
koud'e, doordringende oogen.
De professor was uit ziin stoel opgestaaa
en zei: ,,U wilde mij spreken?"
Josine knikte en de blonde kruiletjes. fie
onder haar hoedje te voorschijn teams,
sidderden als gouiden zonnestraaltjes.
„Ik ben een achternicht van Dirk WiSer
brands", zei zij en nu voelde zij plotselmg
haar oogen vochtig worden. ,,Ik zou u wil
len vragen, mijnheer van Kempen, of u <safc
weet waar Dirk woont".
(Wordt vervoJgdt-i
