ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
AKKER.CACt
No. 9246
VRIJDAG 11 JANUARI 1935
75e Jaargang 3
De volksstemming van
Zondag 13 Januari 1935
Feuilleton
De man van Nergenshuizen
Binnenland
EERSTE BLAD
•is:
"AKKERTJES'
1BS5U9
■rzsssi tcsszz
NEUZENSCHE CO U RANT
ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post 1,55 per 3 maanden B(j vooruitbetaling fr. per post 5,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika f 2,overige ianden 2,35 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor het bultenland alleen bjj vooruitbetaling.
(Jltgeefster: Flnna P. J. VAIN DE SANDE
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels f 0,80 Voor elken regel meer f 0,2©
KLEINE ADVERTENTIeNper 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en clichd's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien brj regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aapvraag
verkrtjgbaar is. Inzendtng van advertentien liefst een dag voor de nftgave.
DIT BEAD VERSCH1JNT IEDEREN MA AN'I) AG-, WOENSDAG- EN VRIJDAG A V OND.
Wij hopen, dat onze oud-Minister van
Financien. Jhr. Mr. D. J. de Geer, gelijk
krijgt, die in een fraai hoofdartikel in het
Algemeen Weekhlad voor Christendom
en Cultuur vrij optimistische klanken
heeft doen hooren, vooral ten aanzien van
de huidige internationale politiek. „Er zijn"
zoo schreef deze ter zake zeker niet
onkundige politicus ,,enkele teekenen.
die een bevestigend antwoord schijnen te
rechtvaardigen n.l. op de vraag, of er
grond bestaat om voor 1935 iets beters te
verwachten. En dan vervolgt hij: ,,Inzon-
derheid aan den internationaal-politieken
heme! is den laatsten tijd de lucht eenigs-
zins opgeklaard". Jhr. De Geer denkt
daarbij o.a. aan het Saargebied. De ern-
stige gevaren, die uit dien hoek dreigden,
acht hij, zoo niet alle voorteekenen be-
driegen, bezworen. Niet het minst door
het beleidvol optreden van den Volken-
bond, zijn, zoo schrijft hij, nagenoeg alle
kwesties, die zich bij of na de volksstem
ming kunnen opdoen, op bevredigende
wijze opgelost. En het meest verheugende
verschijnsel daarbij acht hij wel (en wij
hooren hier uit des oud-Ministers ge-
schreven woord hetzelfde, wat hij ook in
de Tweede Kamer reeds met veler in-
steimming had gezegd) dat voor de hand-
having van de rechtsorde gebruik ge-
maakt wordt van de gewapende macht
van volkomen gedesinteresseerde landen,
waarmede een voortreffelijk antecedent
geschapen wordt van een internationale
politiemacht, zooals wij die in de toekomst
noodig zullen hebben om den oorlog tus
schen beschaafde volken overboaig te
maken.
Dit alles en nog zoo veel meer wijst op
het naderen van een hoogst belangrijke
beslissing, en omdat de 13de Januari zoo
dicht voor de deur staat, meenen wij goed
te doen om ook hier ter plaatse aan deze
kwestie nog wat meer aandachf te schen-
ken dan anders door korte en zeer ver-
spreide courantenberichten misschien het
geval zou zijn.
Wij mogen er dan wel allereerst aan
herinneren, hoe door Hitler naar aanlei-
ding van de breuk met Geneve uitdrukke-
lijk" is verklaard, dat, als het Saargebied
weer tot het Duitsche vaderland zal zijn
teruggekeerd, het Rijk geen territorial
verlangens meer zal hebben. welke een
reden tot oorlog zouden kunnen vormen.
Men kan zoo'n mededeeling naar twee
kanten uitleggen men kan er uit lezen,
dat het toch wel heel verblijdend zal zijn,
als een behoorlijke meerderheid voor ver-
eeniging met Duitschland zich uitspreekt,
omdat dan immers verdere oorzaken voor
een oorlog (die natuurlijk weer in een
wereldoorlog zou ontaarden) zouden zijn
weggenomen, maar men kan Hitler s
mededeeling ook zoo opvatten, dat een
beslissing ten gunste van Frankrijk of ook
maar het enkele behoud van de huidige
•echtsorde voor Duitschland wel een aan-
door
VICTOR BRIDGES
(Nadruk verboden.)
(Vervolg.)
28)
Wij gingen de trap af en een groote kamer
binnen, die vrij overdadig was behangea met
afbeeldingen van beroemde renpaarden, afge-
wisseld door portretten van de geheele konin-
klijke familie.
Binnen enkele minuten bracbt een Suffolk-
eebe schocne, van buitengewoon mollige ver-
houdingen, een reuzenblad binnen de thee
was tip-top complet en bestond, bebalve dan
uit dit geurig mengsel, waarvoor wij de Zonen
van het Hemelsche Rijk niet dankbaar genoeg
kunnen zijn, uit jam, waterkers, geroosterd j
brood, boter en eenige soorten cake.
Terwijl wij met deze ingredienten mond en
maag in staat stelden, zieh nuttig en aange-
naam bezig te houden, overlegden wij ons
„plan de campagne" en maakten naar bEste
weten, de meest praktische afspraken. Wij
kwamen overeen, dat ik den volgenden mor-
gen voor het ontbijt stilletjes Ashton zou ver-
laten en Billy op den hoofdweg van Wqod-
fiord ontmoeten. Hij zou in dien tusschentijd
alle mogelijke inlichtingen, betreffende Mau
rice en zijn omgeving inwinnea en speciaal
scherp navraag doen, of er soma esn beer met
een gabroken neus of een sportman met schou-
ders van ongelij'ke hoogte, getracht hadden
het landschap dezer schoone omgeving door
hun aanwezigheid verder op te tooien.
,.Ik zal mijn auto bij jou laten, Billy en een
rjjtuig nemen, om naar Maurice te gaan. In-
gevai wij er een overhaast gebruik van wil-
len maken. hebben wij 'm steeds te onzer be-
schiikking."'
„Maar", opperde Billy, zouden ze je niet
vragen, waar je den wagen hebt gdaten
leiding tot een oorlog zouden kunnen
vormen.
De stembus zal aanstaanden Zondag
geopend zijn van 's morgens half negen
tot s avonds acht uur. In de stemlokalen
heeft de voorzitter van het stembureau
ook zeggenschap over de politie. De stem-
biljetten dragen in het Franseh en in het
Engelsch het opschrift: ..Societe des
Nations" en ..League of Nationsen
daaronder staat in het Duitsch te lezen:
,,Abstimmungs-kommission des Volker-
bundes". Men krijgt een keus uit drie mo-
gelijkheden: Men kan stemmen voor het
behoud van de huidige rechtsorde (z.g.n.
..status quo"), men kan stemmen voor
vereeniging met Frankrijk, of voor ver-
eeniging met Duitschland.
De vraag zal allicht door onze lezers
worden gedaan: wat eigenlijk het Saar
gebied is en door wat voor bevolking het
bewoond wordt. Geographisch vormt het
Saargebied een schakel tusschen Rijnland
en Lotharingen, en zoo behoorde het tot
het midden der 17e eeuw onbetwist tot
het Duitsche Rijk. Maar Lodewijk XIV
drong ook hier binnen, hoewel reeds aan
het einde dier eeuw Frankrijk weer moest
wijken met behoud van Saarlouis (door
Vauban gebouwd). Nog volgde er een
Fransche periode van 1792 tot 1815, maar
toen moest Frankrijk zich uit dit gebied,
dat als kolengebied inmiddels veel belang-
rijker was geworden, weer terugtrekken,
al bleven er sinds dien wel sympathien
bij sommigen achter.
De bevolking was al vrijwel Duitsch,
maar een sterke immigratie uit het overige
deel van het Duitsche rijk deed die
Duitschgezindheid nog toenemen. Van
grensbewoners met veeivuldige en hechte
verwantschapsbanden over de grens,
werden de Saarlanders, althans in de
,rootere centra, nu voor een niet onbe-
angrijk deel Pruisen en zelfs ,,100
Duitschers". Toen dan ook na beeindi-
ging van den grooten oorlog Frankrijk een
Eoging deed om tegelijk met den Elzas en
otharingen ook het Saargebied binnen
zijn grenzen te trekken, en zich beriep op
de aanwezigheid aldaar van 150.000
Franschen, die dat zouden zijn „de coeur
et de volonte" (met heel hun hart en wil)
zooals Clemenceau dat uitdrukte, was
dat wel zeker sterk overdreven.
Sinds 1920 is er een heftige strijd ge-
voerd tusschen de Duitsche en de Fran
sche politieke en economische machten om
de sympathie te winnen van de Saar-
bewoners. En het moet gezegd worden,
dat daarbij de Reaeeringscommissie van
en uit den Volkenoond niet altijd geheel
onpartijdig te werk ging. Maar later
kwam er een kentering, vooral toen ook
Duitschland in den Volkenbond trad.
De volksstemming, die a.s. Zondag zal
gehouden worden is de eenige, die in het
verdrag van Versailles werd bepaald en
die nog altijd niet is gehouden. Had
Amerika zich indertijd niet verzet. dan
zou het Saargebied dadelijk aan Frank
rijk zijn gekomen, nu werd de beslissing
nog vijftien jaar verschoven. En het is be-
grijpelijk, dat er een groot interesse is aan
beide zijden voor dit rijke mijn- en indu-
striegebied, met een productie van 10 tot
,,Ik zal hun de waarheid zeggen, of ten
minste ongeveer. Ik zal zeggen, dat de motor
nagezlen moest worden en wij den auto in de
garage achtergelaten hebben."
Billy keek mjj bewonderend aan.
„Jack", lacbte hij, „in jou is een talentvol
predikant verloren gegaan."
Wij bestelden een rijtuig waarin ik mijn
bagage borg; daama gaf ik Billy nog eenige
bankbilietten, uit voorzor.g voor mogelijke ge-
beurlijkheden, en met een ernstige vermaning
om de appelroode Norfolksche schoone niet
bet hof te maken, staple ik in het rijtuig en
reed in de richting van het buiten van mijn
gastvrijen neef, met een mengeling van
nieuwsgierigheid en ongeru&theid, wat de
komende dagen zouden brengen.
Ashtcci zag er uit, als een welgevormd huis,
half steen, half hout. Het stond op eenigen
afstand van den weg; het was omgeven door
een mooien tuin en had hoog geboomte op
den acbtergrond. Toen ik door de oprijlaan
reed, zag ik twee heeren op een bank in den
tuin zitten en toen ik naderbij kwam ontdekte
ik, dat een van hen Maurice was. Zoodra mijn
rjjtuig voor de deur stllhield, stonier) zij bei-
den op en staken het grasperk over om mij te
verwelkomen.
„Bonjour": zei Maurice, „zeg, ik dacht dat
je met je auto zou komcn."
Ik gaf hem 'n hand en evenzoo zjjn met-
gezel, een gezet man met fleurig gelaat: hij
maakte op mij den indruk van een bookmaker,
die zijn sohaapjes op het droge heeft, maar
het was duidelijk, dat hij mij kende.
,,Ik ben ook met mijn auto gekomen",
antwoordde ik, „maar ik heb 'm in Woodford
laten staan. Er mankeert iets am den motor,
want hij heeft aldoor slecht gewerkt
,,Dat is zoo vervelend met motoren", zei de
welgedane bookmaker; ,,elk oogenblik man-
keeren ze iets."
,,Heb je den chauffeur meegebracht?"
vroeg Maurice, toen er een bediende kwam.
om mijn bagage uit het rijtuig te haien.
Ik schudde ontkennend mih hoofd.
„Neen", zei ik. „Ik vond het ditmaal niet
noodig, hem mee te nemen".
Dit, zal iedereen toestemmen was vol-
13^ millioen ton steeokool per jaar, en
met een bevolking van meer dan 800.000
menschen. Toch is er nog een andere
aameiding voor de onrust, \Vant ook in
dit gebied hebben sociaiisme en commu-
nisme hun aanhangers gcvonden, terwijl
bovendien in dit vroeger vrijwei geheel
kathoiieke land ook het Centrum een zeer
invioedrijke rol speelde en nog speelt.
Hitler en de zijnen vonden in het Saar
gebied eenig verzet, en hier hebben de
oude Duitscne partijen, die eiders geheel
verdwenen en opgerost schijnen te zijn,
zich nog kunnen nandhaven. Het Saar
gebied is dus op dit punt eenigszins te
vergelijken met Uostenrijk. Van een be
volking, die enkele jaren geleden onge-
twijfeid voor een zeer sterk percentage
gestemd zou hebben voor terugkeer tot
Duitschland, staan nu aanziemijke groe-
pen vijandig tegenover het Hitler-regime.
iVlerkwaardige opvattingen en zeer uit-
eenioopende meeningen worden daar dus
aangetroffen. Uitgesioten wordt nog niet
geacht de mogelijkneid, dat een groot deel
der bevolking zich zal uitspreken voor be-
stendiging van den ..status quo", en dus
onder het Voikenbonds-regime zal willen
blijven. Ook dit zou voor Frankrijk van
groote beteekenis kunnen zijn, en zoo zien
wij dan dit wonderiijke gebeuren, dat de
westelijke buren haast even sterk een
stemming voor Frankrijk als voor den hui-
digen toestand in de hand trachten te
werken. Menschen, die dezer,dagen zich
in het Saargebied ophouden, hebben zoo
hier en ginds eens het oor te Hiisteren ge-
legd, en bijvoorbeeld op een, eenheids-
front-vergadering gehoord, hoe er zoo
juist een christeiijke volksbond was opge-
richt, waarin Kathoiieke en Protestant-
sche Saarbewoners zich met nadruk uit-
spraken voor den status quo", en dus
ook samenwerken met het reeds bestaande
eenheidsfront van S. D. A. P. en Commu-
nisten onder de leuze „Zu Deutschland,
gegen Hitler, fur Status Quo Deze
bond is van zeer recenten datum, maar er
schijnt daarbij voor velen het verlossende
woord te worden gesproken, en een oud
moedertje durfde uit te roepen: ,,Oh,
krummes Kreuz, was hast du Deutsch
land gebracht Elend, Hunger und
Thranen
Zoo staan wij dan ook in deze wel voor
een zeer onzekere toekomst. Men heeft
gelezen en ook in illustraties kunnen zien,
hoe op het moment in het Saargebied vrij
wel alle uiterlijke propaganda is stopgezet.
Maar daarbinnen kookt het. Wij zullen
nu spoedig den uitslag weten, en hoe die
ook uitvailein elk geval zal straks de-
wereld verlost worden van een der allerA
moeilijkste en gevaarlijkste vraagstukken,
die door en na den wereldoorlog aan de
orde werden gesteld.
Dankbaar mag worden erkend, dat de
Volkenbond reeds zeer veel heeft gedaan
tot oplossing van dit zoo moeilijk pro-
bleem. Wij hopen vurig, dat alles nu en
later in goede orde mag verloopen, en dat
onze Nederlandsche magistraten en onze
Nederlandsche militairen spoedig na een
wel volbrachte taak weer hier mogen
terugkeeren.
komen waar. Misschien is het veroeelding
geweest, maar ik meende een glunp van vol-
doenicig op het gelaat van mijn neef te zien
verschrjnen.
„Daten wij in den tuin gaan zitten, of wil
je liever thee of iets anders gebruiken?" zei
Maurice. „Baradell is naar de stad en blijft
daar vannacht; York en L,ady Baradell zijn
uit, maar tante Mary is thuis. Weet je niet
waar zij is, Vane?"
Ds dikke bookmaker streek zijn knevel om-
hoog.
„Rozen spuiten", antwoordde hij laconiek.
,Miss York is bij haar."
Ons gesprek werd afgebroken door het
plotselinge verschijnen van de twee dames in
kwestie, die van achter een heestergroep te
voorschijn traden en naar ons toe kwamen.
Tante Mary was een dame van middelbaren
leeftjjd, met een kalm gelaat en grijs haar;
haar metgezisllin, een groote bevallige jonge
dame van ongeveer acht en twintig in een
keurig tailor-made costuum.
Het was een angstig oogenblik voor mij,
want ik vermoedde, dat ik vsrondersteld werd
hen beiden te kennen, doch de wijze, waarop
zij mij groettea, nam alien twijfel op dit punt
weg.
„Ik ben blij, dat U kon komen". zei tante
i Mary, zonder echter eenig zichtbaar enthou-
siasme aan den dag te leggen. ,,'t Gehaurt
maar zalden, dat ge U van Donden kunt los-
rukken
,,'t Gebeurt ook maar zelden, dat ik zoo'n
hartelijke uitnoodiging ontvang", antwoordde
ik, terwijl ik haar hartelijk de hand schudde.
Zij keek mij eenigszins verrast aan en plot-
seling schoot het mij te binnen, dat ik wel een
beetje te vriendelijk in mijn optreden was,
voor den eehten Northcote.
Of tante Mary familie van mij was, bleef
mij ten eenecimale onbekend, maar waarsehijn-
lijk kende zij mijn dubbelganger tamelijk goed
en in dat gaval zou zij zonder twijfel op de
hoogte van zijn karakter zijn. Ik moest dus
terdege op mijn hoede zijn. Miss York toon-
de meer neiging tot vriendelijk zijn.
,,Ik heb gehoord, dat U uw auto heeft
medegebracht, mijnheer Northoote. Ik hoop.
DE NEDEREANDSCH-BEEGISCHE
HAN IKELSBEilPRFi'tLNGEN.
De correspondent van de N. R. Crt. te
Brussel meldt Woensdagavond
De Nederlandsch-Belgische handelsonder-
handelingen hebben vandaag te Brussel een
einde genomen. De beide delegaties hebben na
de plenaire vergadering een communique aan
de pers verstrekt, waarvan de vertaling luidt
als volgt:
„Zooals voor den aanvang van de bespre-
kingen tusschen de betrokken regeeringen
was overeengekomen, zijn de op 7 Januari met
Belgie geopende onderhandelingen voor de
vernieuwing van het contingenteeringsaccoord
dat 1 Februari a.s. vervalt, vandaag onder-
broken. Zij zullen 25 Januari in Den Haag
worden hervat. In den loop van de te Brussel
gehouden bijeenkomsten hebben de twee dele
gaties na een algemeene gedachtenwisseling
zich beperkt tot de mededeeling van hun
resp. mogeljjkheden en het bespreken van de
vraagstukken, die nog op een oplossing wach-
ten alvorens een nieuwe overeenkomst kan
worden gesloten.
Er is overeengekomen, suib-commissies sa-
men te stellen met het doel de versehillende
kanten der vraagstukken te bestudeeren en
een oplossing voor te bereiden, die behandeld
zal worden op de plenaire vergaderingen,
welke 25 Januari worden hervat. Er zijn drie
van die sub-commissies. De eerste zal zich
bezig houden met de industrieele contingen-
teeringen. De tweede met de landbouwcontin-
genteering en de derde met den handel in
kolen in beide landen. Gebleken is, dat de te
regelen kwesties zekere moeilijkheden opleve-
ren, doch de twee delegaties hebben goede
hoop tot een compromis te komen, waarbij de
essentieele belangen van de beide landen ge-
vrijwaard blijven."
Tot daar het officieele communique.
De moeilijkheden op het stuk van
steenkolen.
Zoowel van Nederlandsche als van Belgi-
sche zijde hoorde ik, dat de beide partijen ern
stige moeilijkheden ondervinden om den be
staande wederzijdschen export zooveel moge-
lrjk te handhaven. Vooral de van Belgische
zijde getroffen en verder in uitzicht gestelde
maatregel inzake de steenkolenindustrie ma
ken een accoord op dit gebied vrij moeilijk.
Men weet, dat de Belgen den invoer van cokes
die tot dusver vrij was, met ingang van 1 Ja
nuari ondergeschikt hebben gemaakt aan het
voorleggen van een consent. Met ingang van
1 Februari zal, zooals ik reeds vroeger heb
gemeld, de invoer van cokes belast worden
met 10 fr. per ton voor de cokes ten behoeve
van de metaalindustrie en 15 fr. per ton voor
de andere cokessoorten. Deze maatregel valt
geheel uit ten nadeele van Nederland, daar,
afgezien van het groot-hertogdom Luxem
burg, hetwelk zich in Duitschland van cokes
voorziet, Belgie alleen uit Nederland cokes
invoert. De maandelijksche invoer van deze
cokes bedraagt ongeveer 24.000 ton, waarvan
3000 ton uit Sluiskil en de rest uit Neder-
landsch-Limlburg. Ook is de Belgische regee-
ring van plan de reeds bestaande belasting
op den invoer van steenkolen nog te verhoo-
gen met 5 fr. per ton. In deze omstandigheden
zal het weldra zoo goed als onmogelijk wor
den nog Nederlandsche kolen uit te voeren
naar Belgie, waar men ze nochtans, vooral in
het Ludksche industriegebied, moeilijk kan
missen.
In den loop van de Brusselsche besprekin-
gen is, naar mij uit gesprekken met diverse
gedelegeerden is gebleken, alweer de zwakke
dat zij groot genoeg is, om ons alien te ber-
gen."
Ik lachte. „Ik heb het juist tot Woodford
kunnen brengen", zei Ik, ,,ea toen geraakte
de motor defect. Binnen een paar dagen zal
een en ander wel weer in orde zijn, denk ik."
,,'n Aardig smoesje, vindt U niet, Miss
York?" lachte sir George Vane, geheel cabe-
wust van de waarheid, welke in zijn scherts
lag opgesloten.
,,Nu, 't komt er niet op aan", viel Maurice
hierop in. „Je zou den wagen toch niet ge
bruiken, als hij hier was. Wij gaan morgen
op jacht, overmorgen is er een tuinpartijtje bij
Cuthberth en den volgenden dag cricketwed-
strijd; daar moet Berty revanche halen."
„0..., cricket", zei Miss York minachtend,
Bertie is dol op cricket. Speelt U het ook,
mijnheer Northcote?"
,,Heel weinig", zei ia ernstig en ik hoorde
Maurice in zichzelf lachen.
Er klonken nu voetstappen in de oprijlaan
en wij keken alien op.
,,'t 13 Bertie met Lady Baradell", zei Miss
York: „ik hen nijuwsgierig te hooren, waar
zij geweest zijn."
Ik herinnerde mij plotseling, den beteekenis-
vollen grijns, waarmede Maurice den naam
Baradell had genoemd, toen hij bij mij in
Park-Lane op bezoek was; daarom nam ik de
nader oijl mender met oegrijpelijik. belang-
stell'ng en nauwkeurig op.
Bertie was, zooals ik begreep een broer van
Miss York; hij was naar mijn schatting der-
tig jaar en ik vond hem het zuivere type van
een militair. Om zijn gezellin te beschrljven
zijn enkele woorden meer noodig.
Groot en bevallig was zij en zij kwam naar
ons toe, met die eigenaardige, bijna onbe-
schaamde zelfvoldaaoheid, welke moots vrou-
wen meestal aan den dag leggen. Ontegen-
zeggelijk was zij mooi, doch in vergelijkmg
met Mercia (ik vergeleek tegenwoordig in-
stinctmatig iedereen met Mercia) was het de
schconheid van het vuur tegenover die van
den zonneschijn. Vuur scheen werkelijk een
zeer passende vergelijking voor Lady Baradell.
Het glinsterde in haar wondermooie bronzen
haren, het smeulde op gevaarlijke wijze in het
Pijn in rug en lendenen? Dar
lastige gevolg van een zit-
tend leven behoefl Uw dag
niet te bederven of U belet-
Nederlandse'i jel yjj le gaan. Neem daar-
rodvc> voor 'n "AKKERTJE" en Ge
zijt geholpen. Neem AKKER-
CACHETS in htos, ze komen
telkens van pas bij Hoofd-
fijn, Kiespijn, Zenuwpijn,
heumatische pijnen, enz.
Gebruik dus voortaan uitsiuitend t
Volgens recept van Anothe'ier On
(lug. Med.)
kant van de Nederlandsche steenkolenpositie,
welke hoofdzakelijk een gevolg is van het ge-
mis aan overleg en samenwerking tusschen de
staatsmijnen en de particuliere mijnen in Ne-
derlandsch Limburg, tot uiting gekomen. De
Belgen, die een compacte belangengroep vor
men, moeten het in die omstandigheden bijna
altijd van de Nederlandsche steenkolenprodu-
centen winnen.
TROEPEN IN HET SAARGEBIED BLIJVEN
WAARSOHIJNLIJK TOT BEGIN APRIL.
Naar het Hbld. meldt, is het zeer waar-
schijnlijk, dat ingeval het Saargebied zich
Zondag a.s. in meerderheid voor aansluiting
hij Duitschland uitspreekt, de buitenlandsche
troepen met inbegrip van de Nederlandsche,
tot begin April in het Saargebied zullen blij
ven. Verwacht wordt, dat tegen dien tijd de
officieele overdracht van zaken aan de Duit
sche overheden dan haar beslag zal hebben
gekregen.
BEBOUWING WIERINGERMEER.
Toestand per 1 Januari j.I
Op 1 Januari j.I. was er van de ciTca 18000
H.A. grooten Wieringermeerpolder in cultuur
gebracht ongeveer 11500 H.A. Hiervan was
voor akkerbouiw ruim 5000 H.A. beschikbaar.
Van deze oppervlakte is geoogst dertien mil
lioen K.G. zaad. Tevens werd er vijftien mil
lioen K.G. hooi gewonnen.
Dank zij het gunstige weer in de oogst-
periode, kon alles op tijd ondergebracht wor
den. Wat verder de uitibreiding der bebouw-
de kommen aangaat, daarin is niet veel ver-
andering gekomen. Vanwege de directie werd
niet aanigebouwd, alleen een beetje particu
liere bouiw kon gecomstateeid worden.
Buiten de kom echter werd de bouiw van
boorenbehuizdngen kracihtig ter hand ge
nomen. Zoo staan er nu bijna geheel voltooid
115 boerderijen, zoodat vordg jaar circa 42
nieuwe gebouwd zijn. Van deze hoeveelheid
zijn er thans 40 uitgegeven. Nu is het dus niet
alleen meer de cultuurmaatsdhapprj, die den
landlbouiw drijft, maar daamaast kexmen oak
particuliere ondernemers. Enkelen daarvan
zijn reeds gearriveerd.
VERLAGING ZIEKTEWTTTPREMIE.
Gelijik indertijd reeds is aamgekondigd zou de
ziektewetpremie met ingang van 1 Januari
1935 verlaagd worden tot 2 pet. Uit het feit,
dat het K. B., waarbij de premie voor de
diepe bruin van haar oogen, met die eigen
aardige goudgetinte irissen. Haar onbehoor-
lijk, gewaagd costuum vea gevlamde stof was
in volmaakte overesnstemming met haar
uiterlijk.
„En dus heeft de groote man zich over ons
ontfermd", sprak zij met langzame, muzikale
stem. „Was Londen zoo vreeselijk warm,
mijnheer Northcote
„Ik schijn een onverdiende reputatie te ge-
nieten", verweerde ik mij.
Lady Baradell trok haar wemkbrauwen op
en keek glimlachend rend.
,,Saul onder de profetenf" riep zij. .Mau
rice, wat is er met hem gebeurd?"
Ik wachtte het antW'Oord van Maurice met
eenigszins boosaardig genoegen af.
„Ik weet het niet", sleeptongde hij. „Ik heb
het hem een paar dagen geleden ook al ge-
vraagd en toen zei hij, dat men aangenaani
moet zijn, als de gelegenheid zich voordoet,.
al was het alleen maar voor de variatie."
Hierop volgde een algemeen gelach, dat ech
ter plotseling werd afgebroken door het geluicf.
van een gong.
„Tijd voor toilet maken", kondigde tante1
Mary aan. ,,Och hemel, wat gaat de tijd toch
Wij gingen alien naar het huis en Maurice
stak zijn arm door den Aiijnen alsof hij mijn
trouwste vriend was en zei, dat hij mij foavdn
zou brehgen en mij mijn kamer laten XSe~>.
Het was een groote, vriendelijke kamer, die
op den tuin uitkeek.
„Deze zal wel naar je zin zijn, denk ik", zei
hij. ,,Niemand zal je hier storen; alleen de
heer en mevrouw Baradell hebben een kamer
aan het einde van de gang. Ik hoop, dat er
voor een en ander goed is gezorgd."
„Ja, dat zal wel in orde zijn", zei ik, „wel
bedankt."
„Om acht uur gaan wij aan tafel", zei Mau
rice, terwijl hij de deur uitging en haar ach
ter zich sloct. Ik kleedde mij langzaam en
zorgvuldig en liet onder dit belangrijk werk
alle gebeurtenissen sinds mijn aankomst nog
eens de revue passeeren.
(Wordt vervolgd.)
