ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSGH-VLAANDEREN
^/erkouden
No. 9245
WOENSDAG 9 JANUARI 1935
75© Jaargang
Binnenland
Feuilleton
De man van Nergenshuizen
EERSTE BLAD
AMBTENARENGERECHT TE
's GRAVENHAGE.
BURDEMEESTER VAN ALBURY
NAAR ONS LAND.
BUITENLANDSCHE ARBEIDSKRACHTEN.
v wmmar.*.- rv; vw -ntwyxyy*! +rj*ttc»nkm*UKJi.Tmn MtKXif WjawTMMUmK- 41 xwm?
i -flpnmni ■wawwiwiwhwihi
whwimnn»
NEUZENSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJSBinnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post f 1,55 per 3 maanden By vooruitbetaling fr. per post f 5,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika f 2,overige ianden 2,35 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor het bultenland alleen by vooruitbetaling.
UitgeefsterFlrma P. J. VAN DE SANDE
GIRO 88150
TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeNVac 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer 0.2&.
KLEINE ADVERTENTIeN: per 5 regels 50 cent brj vooruitbetaling.
Grootere letters en cliches worden naar plaatsruimte berekecd.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen vermtnderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst 6£n dag voor de nitgave.
DIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND.
DE G EZONDHEIDSTQESTANI) VAN DE
KONINGIN.
Reeds geruimen tijid doen in de residentie
geruchten de ronde omtrent den gezondheids-
toestanid van H.M. Koningin WiLhelmina. Met
name neeimt mem het als vaststaamd aan, dat
de vorstin binnenkort een operatie zou hebben
te ondergaan, en zelfs weet men te vertellen,
dat daarvoor reeds een ventrek in het Paleis
Huis ten Bosch, waar de Koningin en de Prin
ses nu aJ maanden lang vertoeven, in gereed-
lieid zou zijn geforacht. Wij zx>uden aldus de
Arnhemsche Courant, van deze igeruchten
geen melding hefbben gemaakt, ware het ndet,
dat thans Engelsdhe bladen het beriobt van
een spoedige operatie van H.M. de Konicigin
lamceeren. Van zeer ibevoegde zijde verzeker-
de men 't blad nu, dat deze gerudhten van
alien grond ontbloot zijn en dat er geen sprake
van is, dat onze Koningin een operatie zal
moeten ondergaan.
Wei heeft de gezondlheidstoestand van onze
vorstin en met name haar zenuwigestel, zeer
geleden onder de zware schokken die zij het
vorige jaar door het overlijden in een korte
spanne tijds van Haar Moeder en Haar Ge-
maal heeft moeten doorstaan. Juist in den
laatsten tijd echter is, zoo verzekerde men
het blad, de gezondheidstoestand van de Ko
ningin zeer verbeterd en zij voelt ziclh thans
vodlkamen wel.
EEN GIFT VAN H.M. DE KONINGIN.
Van H.M. de Koningin mochit het bestuur
van de vereeniging tot instandihouding van
een fonds voor Nederlandsche Beeldende Kun-
stenaars en hum weduiwen en weezen 'n aan-
elenlijke gift ontvangen, welke in deze voor
beeldende kunstenaars zoo moeilijke tijden
dufldbel welkom was.
KEN FILMBIOGRAFIE VAN PRINSES
JULIANA.
Als venvalg op Neerlands Oranjefilm is
thans een film betreffende het leven van
Prinses Juliana vervaardigd, waarvan gister-
avond in besloten gezelschap een vertooning
is ge even.
De film is samengesteld door de HAVO-
anderneming uit een groot aantal opnamen
van nationale gelbeurtenissen, welke H. K. H.
in den loop der jaren heeft bijgewoond en
welke destijds door de N.V. Profilti werden
vereeuiwigdvoor zoover uit de eersbe levens-
jaren van de Praises nog geen films waren
verkregen, zijn een aantal fobo's uit die jaren
kiekjes waanvan er versdheddene nog on-
bekend zijn voor het publiek daarin inge-
lascht, terwijl het geheel in dhroniologische
voXgorde is gezet en muzikaal is geillustreerd.
Zoo zien wij de doopplechtighedd op 30 April
1909, de Prinses als balby, als opgroeiend kind,
ate studentewe omtmoeten haar verder op di
verse bezoeken door Nederland, hij de weer-
macht, bij de installable van het Nationaal-
Crisis-comitd, bij de hulde in het Stadion, bij
de ter aarde bestellimg van Haar Gnootmoeder
en van Haar Vader; tezamen met de Koningin
bij diverse gelbeurtenissen en tenslotte o.m. hij
de opening van het nieuwe hoofdkwartier van
de Nederlandsche padvinders.
iDe vertooning van deze interessamte film,
die over eenigen tijd in het openbaar zal ge-
edhiieden duurt ongeveer 5 kwartier.
MINISTER KALFF ONGESTELD.
Naar gemeld wordt is de minister van wa
ters taat, ir. J. A. Kalff, lijdende aan een aan-
val van griep, iwelke met een niet onbelang-
door
VICTOR BRIDGES.
(Nadruk verboden.)
27) (Vervolg.)
„Prachtig", kondigde hij aan. ,,'t Is zoo
good als dicht. ,,Dat is het resultaat van een
gezond gestel en zedelijke levenswijze. Van-
daag zullen wij het verband er nog omlaten,
alleen maar voor de zekerheid, maar morgen
kan het er af."
,,Laat ik dan, voor je het nieuwe verband
legt, esrst een had nemen", zei ik. ,,Zeg, wat
ik zeggen wilde, kan jij chauffeeren?"
Billy knikte. ,,Ik heb het zeer veel gedaan.
In Buenos-Ayres rijdt allds auto tegenwoor-
dig."
,rDan moet je mij er vandaag heenrijden.
Ik ben geen professor in het chauffeeren en
met dezen arm heb ik een grondig excuus."
„Laat het maar aan mij over", zei Billy
rustig. Wij namen ieder een bad, waama Billy
mijn arm verbond en ik beloonde zijn vrien-
delijkheid, door hem mijn scheergereedschap
te leenen. De emotie van de keukenmeid over
het verdwijnen van Milford deed aan het be-
reiden van een uitstekend ontbijt geen schade
en wij deden het overvloedig eer aan, doch
Billy, die sterk onder den indruk van de
luxueuse schotels was, het meest.
Het was inmiddels tien uur geworden. Om
half elf was de auto besteld. Ik stak een pijp
op en benutte den tijd, dien ik nog over had,
om naar beneden te gaan en te kijken, wat er
van mijn personeel was overgeschoten. Ik be-
gon te vreezen, dat met het oog op de laatste
gebeurtenissen, zoowel de keukenmeid als het
kamermeisje hun dienst zouden opzeggen of
wegloopen, terwijl ik weg was en dit was een
treurspel, dat ik vast besloten had, zoo mo-
gelijk, te voorkomen.
Zij waren beiden in de keuken en met de
wetenschap, dat een vlugge aanval het beste
verdedigingsmiddel is, opende ik terstond het
vuur.
rijike temperatuursverho'oging gepaard gaat, i
zoodat hij althans deze week niet in staat zal
zijn, zijn werkzaamheden aan het departement
te hervatten.
Bij beschikkimg van den minister van Justi-
tie is aan den heer W. Drop te Rotterdam op
zijn verzoek eervol ontslag verleend als lid
van het amlbtenarengerecht te 's Grajvenhage
en is bepaald, dat het aantal leden van dat
gerecht voorloopig met een wordt vermtnderd.
BOTER EN MARGARINE.
Naar de N. R. Crt. vemeemit, zal het per
centage boter dat krachtens regeeringsvoor-
schrift in de margarine moet worden ge-
mengd zeer binnenkort van 25 worden ge-
bracht op 15 pet.
Zooals onlangs is gemeld, zou de burge-
meester van Albury, die op het oogenblik in
Indie veirtoefi, het voomemen koesteren dit
jaar naar ons land te komen.
Thans kan het Hbl. met vrij groote zeker
heid mededeelen, dat de heer Wough in Juli
a.s. Nederland zal bezoeken.
ONDERHANDELINGEN MET BEXGIE
BEGONNEN.
Maandagmorgen zijn, meldt het „Handels-
blad", te Brussel de economieche beprekingen
tusschen Nederland en Belgie begonnen. Zij
zullen vermoedelijk tot Woensdag duren en
dan onderbroken worden om later te 's-Gra-
venhage te worden voortgezet. De Belgische
delegatie, die onder leading van den heer Sue-
tens staat, telt voorts onder haar leden de
heeren Verboom, van het Belgische departe
ment van buitenlandsche zaken, Hespel, van
het ministerie van landhouw, en van Iseghem,
handelsattach^ van het Belgische gezantschap
te 's-Gravenhage.
Wg hebben den indruk gekregen, dat de
Belgische regeering ten aanzien van de be-
scherming van den landbouw, die naar men
weet, in het middelpunt dezer besprekingen
zal staan, nog niet definitief positie heeft ge-
kozen, zoodat men eigenlijk nog niet precies
weet, wat men de Nederandsche gedelegeer-
den moet voorstellen. Handel en nijverheid
toesdhouwen de tot dusver gevoerde landlbouw-
politiek als een der ernstigste hinderpalen
voor de uitlbreiding van den Belgischen ex
port en eischen, dat het landlbouw-protectio-
nisme hinnen redelijke grenzen zal worden
teruggehracht. Zij vinden hierlbij steun in
het departement van Buitenlandsche Zaken
en in dat van Handel en Nijverheid.
IMaar het ministerie van landbouw, dat zich
tot dusver tegen deze edsehen met kracht
heeft verzet, schijnt ook thans nog niet tot
noemenswaardige concessies toereid te zijn.
Onder deze omstandigheden acht men het in
goed ingelichte kringen te Brussel zeer twij-
feladhtig of de Nederlandsch-Belgische onder-
handelingen tot een voelbare verbetering van
het wederzijdschie handelsverkeer zullen lei-
den. Ook in de kringen van de Nederland
sche delegatie, zijn, naar ons heden gebleken
is, de verwachtingen niet al te hoog gespan-
nen.
Maandagmdiddag hooid onze gezant, jhr. mr.
Tjarda vaa Starkenborgh Stachouwer, den
Nederlandschen gelegeerden in het gezant
schap een noemmaal aan.
DE ONDERWIJZERSOPLEIDING.
De Oommissie van voortoeireading uit de
Tweede Kamer, in welker handen het wets-
,,Dat is een lastig geval met Milford", ze*
ik. ,,Het lijdt geen twijfel, dat de goede man
't in zijn hoofd heeft gekregen. Ik zal nog
dazen morgen een onderzoek instellen en ik
verwacht, dat wij hem spoedig zullen vinden,
maar inmiddels weet ik nog niet, wat ik zal
doen. Na hetgeen wij hebben ondervonden,
zou ik niet gaarne een nieuwen huisknecht
nemen, zonder de strengste inlichtingen in te
winnen. Zouden jelui samen op het huis wil-
len passen, zoolacig ik afwezig ben? Ik weet
heel goed, dat het niet gemakkelijk is en daar-
om zou ik jelui dubbel loon willen betaien, als
het jelui aannemelijk voorkomt."
Mijn royaal aanbod bleek succes te hebben.
Beide vrouwen verklaarden zich bereid en in
staat, om het vraagstuk op te lossen. De keu
kenmeid ging zelfs zoover, te verzekeren, dat
zjj alles in het werk zou stellen, om het een
heer, zooals ik was, naar den zin te maken.
Zij schenen bijzonder verlangend, om nog ver
der over de verdwijning van Milford uit te
weiden, doch ik ging, onder voorwendsel, dat
ik mijn koffer aog moest in orde maken, vlug
de trap op naar de hal, waar ik Billy vond,
die de marmeren pilaren aan 't bewonderen
was.
„Dat hutje zal esn lieven duit gekost heb
ben", zei hij critisch. ,,Ik zou wel eens willen
weten, hoeveel inkomsten die Northcote heeft."
„Nu, het is vierhonderd pond per jaar min
der dan het was", zei ik, terwjjl ik met vol-
docning op mijn gordel klopte. „Kom, ga mee
naar boven en help mij de riemen van mijn
koffers vastmaken."
Wij waren juist met ons werk klaar, toen
wij de auto hoorden voorrijden en toen ik uit
het raam keek, zag ik den trouwen Simpson
uitstappen.
„Hij zal de koffers wel in de auto dragen,
Billy. Doe maar geen moeite."
Ik ging naar beneden om den chauffeur
mijn bevelen te geven en terwijl een en ander
in den wagen werd gezet, nam ik twee van de
beste jassen van Northcote mede; een voor
Billy en een voor mij.
,,Hoe loopt de wagen, Simpson?" vroeg ik,
toen de chauffeur klaar met laden was en de
deur beleefd voor mij open hield.
,,Zeer goed, mijnheer", antwoordde hij be-
ontwerp inzake de nieuwe regeling van de
ondeiwijzersopleiding gesteld was, heeft ver-
slag uitgelbracht. Een der voomaamste be-
palingen van dit wetsontwerp is een splitsing
van de onidenwijslbevoegdiheid in twee deelen:
een volledige, die verkregen wordt na een
vijfjarige opleiding en e4n, speciaal voor on-
derwijizeressendie verkregen wordt na een
driejarige opleiding en die slechts bevoegd-
heid geeft om in de laagste twee klassen les
te geven.
In haar eonclusie schrijft de oommissie, dat
vele leden tegen het ontwerp emstige bezwa-
ren hadden en het, deels uit financieele over-
wegingen, deels op grond van de overtuiging,
dat de speciale driejarige onderwijzeressen-
opleiding uit den booze is, voorhands moeilijk
zouden kunnen aanvaarden.
Daartegenover stonden andere leden, die
zich met de strekking van het ontwerp zeer
wel konden vereenigen. Zij vertrouwden, dat
door gemeen overleg de hoofdstrekking van
het ontwerp, 'n heperking en tevens verbete
ring van de onderwijzersopleidmg, zal worden
hereikt.
In zijn antwoord op deze samenvatting be-
strijdt minister Marchant de aangevoerde ern-
stige hezwaren. Het landsbelang eischt, dat
geen gelden uit de openlbare kassen worden
besteed om meer onderwijzers op te leiden,
dan voor het onderwijs noodig zullen zijn; het
landsbelang eischt tevens, dat de onderwij
zers, op wie in een moeilijke toekomst een
zeer zware taak zal komen te rusten, zoo
goed mogelijk worden opgeleid.
Vele vreemdelingen moeten verdwijnen.
Het R. N. schrijft:
(Het gelaat van dezen tijd is niet vriendelijk
en dat kan ook moeilijk anders wanneer een
worgende hand van de crisis zich om de keel
klemt. Daardoor kan zelfs Nederland niet
meer zoo gastvrij zijn tegenover vreemdelin
gen als spneekwoordelijk was in het verleden.
(Duizenden Nederlanders zijn werkloos. Hon-
derden buitenlanders hebben hier wel werk.
Nu de ianden tegenwoordig in de eerste plaats
aan zdchzelf denken en het land zooveel mo
gelijk afsluiten voor buitenlandsche elemen-
ten voor zoover daar geen behoefte aan is,
is ook de Nederlandsche Regeering er toe
overgegaan de eigen landgenooten in Neder
land te Ibeschermen tegenover vreemdelingen.
Zoo is er de wet gekomen, volgens welke de
vreemdeling een vergunning noodig heeft om
hier te mogen werken. Op I Januari is deze
wet in werking getreden.
De aanvragen om ver'guruling zijn zeer tal-
rijk geweesit en Rotterdam is de eenige groote
gemeente die op 31 December gereed was met
het uitlbrengen van advies aan den Minister
op al de ingekomen vragen by de Arbeids-
beurs aldaar, Amsterdam, Den Haag, Utrecht,
enz. zijn nog met het onderzoek van de aan
vragen bezig.
Het ministerie is uit het heele land met
aanvragen 14.000 in totaal overstroomd
en daar alle gevallen stuk voor stuk moeten
wiorden becordeeld, is er in tal van gevallen
een voorloopige beslissing genomen. Vele
vreemdelingen hebben een vergunning gekre
gen, volgens welke zij nog een paar maanden
kunnen blijven werken. Die voorloopige be
slissing lijfct dikwijls verontrustend. Wan
neer een vreemdeling, die reeds 25 jaar in
Nederland werkt, slechts een voorloopige ver
gunning krijgt voor een paar maanden, dan
voelt hij zich toch niet veilig, maar het schy'nt
niet de bedoeling te zijn dergelijke menschen
uit hun betrekking te zetten, waarin zij reeds
hebben gejuhileerd. Het Ministerie heeft
met het geven van een voorloopige vergun-
leafd. „Ik heb 'm gisterenmiddag goed na-
gezien en. ik geloof niet, dat U ergens last
mede zult hebben. De benzinetank van aeh-
teren is gevuld."
„Mijnheer Logan zal sturen", zei ik. ,.Ik
heb mijn arm bezeerd."
Billy, die al achter het stuurrad zat, onder-
zocht even de hefboomen, vroeg daama nog
een en ander aan Simpson, schakelde den
stroom in en liet de auto zachtjes over de
straat glijden.
,,Goddank, dat wij weg zijn", zei ik met een
zuchtje van verlichting. „Ik begon juist ge-
noeg van Park-Lane te krijgen."
Hij glimlachte en nadat hij keurig voor een
razende autobus was uitgeweken en een an
dere den pas had afgesneden, reed hij den
Knightbridge op, nog voor de verontwaardigde
chauffeur van de laatste kans had ons een
vloek na te zenden.
„Zijn wij niet op den verkeerden weg?"
vroeg Billy. ,,Hoe luidt het programma?"
,,Ik moet eerst een telegram aan Maurice
zenden", zei ik; „dan gaan wij een beetje uit-
rusting voor jou halen. Wat dunk je van
Hajrrod?"
„0, Harrod is best", zei BOly. ,,Ik ben niet
ydel."
Hy draaide de Napier naar links den Bromp-
tcnroad op en stopte voor het prachtige ma-
gazijn. Toen wij door de draaiende tochtdeu-
ren gingen, overhandigde ik hem een bundel-
tje bankbiljetten.
,,Koop maar, waar je zin in hebt, Billy en
stop het in den wagen. Ik ga even telegra-
feeren."
Mijn telegram aaci Maurice bevatte de vol-
gende woorden:
,,Doe geen moeite my van den trein te
halen. Ik kom met de auto. Ben tegen
etenstijd aanwezig.
NORTHCOTE."
Nadat ik het had verzonden, kocht Ik een
goede kaart van Essex, Suffolk en omstreken
en ging toen Billy opzoeken.
Ik cntdekte hem in de overhemdenafdeeling
en ondergoederenmagazyn. Een bediende met
ninig echter even den tijd voor een bezonken
oordeel voor een definitieve beslissing.
Intusschen, al is de Regeering soepel met
de toepassing van deze nieuwe wet, zij geeft
toch niet teveel toe aan sentimenteele over-
wegingen en staat op het standpunt, dat
wanneer er in een betrekking voor een bui-
tenlander een gelykwaardige Hollandsche
werkkracht kan worden aangesteld, dan gaat
de Hollander voor.
Dan krijgt de vreemdeling geen vergun
ning om te werken en wanneer hij dan zonder
middelen van bestaan koimt en zich bij Maat-
schappelijk Hulpbetoon moet vervoegen, dan
zit er niets anders op voor deze vreemdeling
dan in zijn eigen land bij Maatschappeiy'k
Hulpbetoon aan te kloppen, want de uitgaven
van dezen dienst bedragen bier reeds zoovele
millioenen, dat men in dezen tijd er niet aan
kan denken ook niet-Nederlaniders te onder-
steunen. Die worden tenslotte als zijnde zon
der middelen van bestaan over de grens ge
zet.
Dat is de harde consequentie van deze wet.
Het gelaat van dezen tijd is niet vriendeiyk.
De wet treft niet alleen eenvoudige arbei-
ders, doch ook directeuren van naamlooze
vennootschappen, die in den zin der wet ook
wenknemers zijn (van de naamlooze vennoot-
schap). Dergelijike directeuren, die niet de
Nederlandsche natlonaliteit bezitten, hebben
ook een vergunning noodig en wanneer de
Regeering meent, dat op de plaats van dezen
directeur even goed een Hollander kan zitten,
die voor de funotie even geschikt is, dan moet
ook de directeur van vreemde natlonaliteit
plaats maken. Dit geldt o.a. ook voor agen-
ten van scheepvaartmaatschappijen, wanneer
men meent, dat even goed een 'Hollandsche
reedery het agentschap kan waamemen.
De Regeering wil haar landgenooten in
dezen tijd niet laten verdringen door buiten
landers. Er zijn in Nederland 120.000 vreem
delingen van wie 40.000 Duitschers, docb in
Duitschland zijn maar 18.000 Nederlanders,
van wie er 10.000 werkloos zijn, die op den
langen duur op kosten van Nederland komen.
De Regeering meent dus, dat zeker in
Nederland de Hollander voorgaat en daarom
kan zelfs de Minister van Economische Zaken
beslissen, dat een buitenlander hier geen eigen
zaak mag beginnen, wanaeer daaraan econo-
misch geen behoefte bestaat. Voorts kan van
de wet ook gebruik worden gemaakt om on-
gewenscbte vreemdelingen te weren de wet
is vooral ook van belang voor de toekomst!
of thans uit het land te zetten. Buiten
landsche Zaken en Justitie bemoeien zich
daarom ook met de toepassing van de wet en
onder die omstandigheden is het begrijpeiyk,
dat niet direct op 1 Januari alle beslissingen
konden zijn genomen, terwijl trouwens de ad-
vdezen op alle aanvragen nog niet waren bin-
nengekomen.
Men komt voor moeilijke gevallen te staan.
Er zijn Hollanders, die nog ee.n pleegkind
hebben uit den tijd, dat Oostenrijksche kin-
deren naar Nederland werden gestuurd om
hier op te stenken. Het is nmuner de bedoe
ling geweest, dat deze kinderen (hier zouden
blijven. Er zijn er toch gebleven of ze zijn
teruggekomen en die kinderen zijn nu groot
geworden, hebben haer een betrekking gevon-
den, maar ze zijn Oostenrijker of Oostenrijk-
sohe. Wat moet men nu doen als de Hol
lander voor gaat?
Er zijn hier ook verscheidene Joodsdhe emi-
granten uit Duitschland, een apart probleem.
In hun vaderlanid zijn deze menschen niet wel
kom. Ze zijn destijos naar Nederland ge-
vlucht. Het is niet de bedoeling geweest, dat
ze hier zouden blijven, maar ze kunnen niet
direct weg, zijn hier een poosje geholpen, met
wat geld begint de vader van zoo'n gevlucht
emstig gelaat was bezig een grooten lederen
koffer vol te paikken.
„Heb je gevonden, wat je zocbt?" infor-
meerde ik.
„Billy knikte: ,,Zij doen bun best!", zei hij
vriendelijk. ,,Niet het soort, dat ik gewend
ben, maar toch goed genoeg voor de provia-
cie."
Het gezicbt van den bediende was een stu-
die, maar wij hadden geen tijd er ons in te
verdiepen, want er waren nog verschillende
artikelen noodig, zooals een spons, tanden-
borstel en dergelijke kleine onmisbaarheden
om de uitrusting te completeeren. Toen wij
alles bij elkaar en in den nieuwen lederen kof
fer hadden gepakt, gingen wij naar de auto
terug en plaatsten den koffer bij de andere
bagage. Nadat wij onze plaatsen hadden in-
genomen, nam Billy het stuurrad ter hand en
spreidde ik de kaart op mijn knieen uit.
„Vooruit maar", zei ik, ,,langs de bank en
dan het West-End in."
En met vroolijk getoeter, aanvaardden wij
onze reis.
XIII.
Precies half vijf reden wy de buitenwijk van
Woodford binnen. De wagen had prachtig ge-
loopen; met uitzondering van een kleine bot-
sing met een groentenkar in de buurt van
Chelmsford, was onze reis een eentonig suc
ces geweest. Wij hielden stil voor ,,de Ploeg",
een ouderwetsche, degelijke herberg in het
centrum van het stadje. Er hing een rood en
wit uithangbord, dat den automobilisten reeds
van verre aankondigde, hier te stoppen, want
dat er een Garage" ter beschikking stond.
,,Dit ziet er nog al fatsoenlijk uit", zei ik.
,,Als het buiten van Maurice niet al te ver hier
vandaan is, zou je het best hier je intrek kun
nen nemen."
Wij reden met de auto het binnenplein op
en stapten uit; onze bagage lieten wij er in
en gingen de gelagkamer binnen. Er zaten
twee mannen in een hoek met elkaar te praten
en een juffrouw van middelbaren leeftijd voer-
de de heerschappij over het gebied, dat in der
gelijke inrichtingen met den naam ..buffet"
bestempeld wordt.
ASPIRIN oefent een gun-
stige invloed uit op de
circulatie van het bloed,
verwijdt de kleinste bloed-
vaten en bevordert zo de
bloedsomloop. Vandaar L J
zijn Aspi ri n-tabletten bij r.
verkoudheid onontbeeriijk.
Uitsluitend verkrijgbaar in de oranje-bandouisjes va»
20 tabl. 70 cts. en oranjezakjes van 2 tabl. a 10 c4s-
(In^ez. Med
gezin een handeltje, de kinderen gaan in be
trekking tegen een laag loon, omdat alle beet-
jes voor het gezin helpen. Wat moet men
met deze menschen doen? Terug kunnen ze
niet, maar de kinderen hebben bier betrekkin-
gen, die ook Hollanders zouden kunnen be-
zetten en Hollanders gaan voor.
Men komt voor pynlijke gevallen te staan
en moeilijke gevallen. Er zijn buitenlanders,
die men een vergunning iwil onthouden, die
een contract hebben met de firma, waar joj
werken, volgens hetwelk zy sledhst kunnen
worden omtslagen met een opizeggingatermijn
van drie maanden. Wanneer de aangevraag-
de vergunning dus is geweigerd, zou de firma
drie maanden salaris moeten uitbetalen en
daarmee zjou de firma worden gedupeerd. Het
is trouiwens reeds voorgekomen, dat een werk-
gever op 31 December jl. bericht kreeg, dat
aan een van zijn arheiders een vergunning is
geweigerd Maar de arbeider, die per week
wordt hetaald, kan pas Zaterdag by bet uit
betalen van het loon met een week worden
opgezegd. Een vreamd geval. Zoo doen zich
allerlei moeiiykheden voor. Wat moet er bq-
voorbeeld gescbieden met een buitenlander,
die met een Hollandsche vtouw is getrouwd?
Het schynt, dat men in zulke gevallen een
vergunning niet weigert, omdat daardoor ook
de 'Hollandsche vrouw zou worden gedupeerd,
doch men heeft toch even weer voor een pro
bleem gesitaan.
Met alle aanvragen am vergunning krijgt
men nu echter een aarddigen indruk van het
aantal buitenlaniders, dat in ons land werkt,
al dient men er rekening mee te houden, dat
de wet niet alle bedrqven omvat doch 21 be-
drijiven. Kantoorhedienden, indien niet op
banken of bij zaken in effecten, en dienst-
boden vallen er bijvoorbeeld buiten. Ook
eigenaren van zaken (geen N.V.) Het is ook
wel gebleken, dat hier lang niet uitsluitend
Duitschers zijn. Er zijn ook bijrvoorfbeeld Tta-
Ik nam mijn hoed voor haar af en bestelde
twee whiskies.
„Kent U misschien Asbton, het buiten van
mijnheer Maurice Eurnivall
,,Ashton!" herhaalde zij. „Ik beb dec. naam
wel eens gehoord; 't moet hier ergens in de
buurt zijn. Ik denk, dat de veldwachtex het
U wel kan zeggen. Mijnheer Rowe! deze heer
zou graag willen weten, waar Ashton is"
Een van de mannen in den hoek keek op.
„U behoeft niet ver te loopen", sprak hij
„Recht de stad door en dan links af den heu-
vel af. De poort van de oprijlaan is aan de
rechterhand."
Ik bedankte hem en noodigde hem uit een
glas met cas te drinken, hetgeen hij met vrien-
delijke bereidwilligheid aannam. Voor een
veldwachter zag hij er nog al schrander uiL
,,Kan ik hier voor eenige dagen een slaap
kamer krijgen?" vroeg Billy terloops.
„Ja, dat zal wel gaan, mijnheer", antwoord
de de dame achter het buffet. ,,Ik zal mijn
heer Martin even roepen."
Zij ging de deur uit en kwam eenige oogen-
blikken later terug met den herbergier; een
voor zijn soort zeer tenger man met bakke
baarden en zonder colbert.
Billy herhaalde zijn verzoek en ontving be
richt, dat er ruimte genoeg was en of wij
maar mede naar boven wilden komen. Een
wenteltrap voerde cas naar de bovengang.
,,'Dit is Een mooie ruime kamer", zei hij,
terwijl hij een deur aan de linkerhand opende.
,,'t Is aan de hoofdstraat ook een moos
uitzicht."
,,'t Is goed", zij Billy. „Als er een op-
stootje, of een paar vechtende bonden zijn of
een paard op hoi of iets dergelijks, is het al
tijd een mooi uitkijkje. Enfin ik zal 'm itr
ieder geval nemen."
,,Kunt U ons thee met lets er hy bezorgen?
vroeg ik.
De herbergier ik vergat nog te zeggen
dat er een permanente glimlach om zijn mond
speelde, die op den duur een gevoel van mede-
lijden opwekte de herbergier dan, knikte
,,Zekerlijk, mijnbeer. Ik zal het in de eet-
zaal laten opdienen. Dezan kant, mijnheeren.'"
(Wordt vervolgd.v
