ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
T128wl
Zenuwpijnen overal?
AKKER.CACHET5
No. 9218
MAANDAG 5 NOVEMBER 1934
74® Jaargang
De nieuwe spelling.
Binnenland
TELEFUNKEN JL\
Feuilleton
De man van Nergenshuizen
3.
GOEDKOOPSTE fli
"AKKERTJES"
TER NEUZENSCHE COURANT
Buiten Ter Neuzen
ABONNEMENTSPRIJSBinnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden
tr. per post 1,55 per 3 maanden Bjj vooruitbetaling fr. per post 5,60 per jaar
Voor Beigie en Amerika 2,overige landen f 2,35 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor het bultenland alleen by vooruitbetaling.
Uitgeefster: Ftrma P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeNVan 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer j 0.20.
KI.F.IOT. ADVERTENTIeNper 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en clichds worden naar plaatsruimte berekecd.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrygbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
DIT BEAD VEBSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND.
Overeenkomstig een door de ver. ,,De
Zeeuwsche Pers" vastgesteld advies,
besloten wij ten aanzien van de nieuwe
spelling te bepalen:
1lngezonden stukken, met den naam
onderteekend, worden desgewenscht
in de nieuwe spelling opgenotmen.
2. Losse, onderteekende bijdragen van
medewerkers, niet tot den vasten
redactiestaf behoorende, worden des
gewenscht in de nieuwe spelling op-
genomen.
Adverteerders zijn geheel vrij de
oude of de nieuwe spelling te ge-
bruiken.
DE D1RECTIE VAN DE
TER NEUZENSCHE COURANT.
ONGEEIJKE CONCURRENT IE-
VOORWAARDEN VOOR DE NEDERL.
■KDRIJFSAUTQHOUDERS TEGENOVER
DE BUITENEANDSCHE.
Is Nederland te zoetsappig?
Alle landen zijn er op uit, om de bedrijven
dev ingezetenen te steunen, al was het maar
enkel tegen buitenlandsche mededinging. Men
bym het daarmede niet eens zijn, de omstan-
lUgheden geven er aanleiding toe en men
heeft te aanvaarden. Als de behandeling van
de bedrijven in het eigen land en die uit het
tauitenland naar gelijke voorschriften plaats
vindt, heeft men weinig in het midden te
brengen. Het wordt anders, als hetgeen voor
don een geldt voor den ander niet telt.
Dit is in hooge mate het geval met betrek
tot het internationale vervoer van goe
deren en personen tegen hetaling. Duitsch-
lind heeft het goederenvervoer voor derden
door middel van buitenlandsche motorrijtui-
gen vrijwel belet. In October 1931 is daar een
verordening uitgevaardigd, volgens welke het
vervoer van goederen tegen hetaling aan ver-
gunningsrecht is onderworpen. Sedert Augus
tus 1933 staat evenwel de afgifte van de be-
treffende vergunningen stop, om, naar des-
feijds werd medegedeeld, een behoorlijk over-
Hioht mogelijk te maken in verband met het
voornemen, een nieuwe verordening op het
vervoer in het leven te roepen. Het organisa-
ttevermogen schijnt onze oosterhuren op dit
•unt in den steek te hebben gelaten, althans
de herhaaldelijk aangekondigde verordening
ia er nu, ruim een jaar later, n6g niet. Er
sdjn er, die meenen, dat het uitblijven der ver
ordening juist een knap staaltje van organ!
satiekunst is.
(Hoe het zij, de Nederlandsche bedrijfsauto-
houders zitten met gebonden handen en de
Duitsche komen naar Nederland met hunne
vrachtauto's goederen halen en met hun auto
bussen halen zij uit plaatsen in Nederland
clubs en andere gezelschappen af, om er in
Duitschland mede rond te toeren en ze na af-
loop in Nederland terug te brengen. De Ne-
derlanders hebben het voor het nakijken.
Beigie is al even zorgzaam voor de eigen
vervoermiddelen, als afwrjzend tegenover de
bnitenlandsche. Met be trekking tot de beta-
ling van wegenbelasting, die na 15 Juli van
dit jaar over de geheele linie werd gevor-
derd heeft men voor de personenwagens en
autobussen spoedig een regeling van weder-
keerige vrijstelling getroffen,
Voor de vrachtauto's geschiedde dit niet.
De Belgische vrachtauto's zijn in Nederland
zooals de Nederlandsche in Beigie onderwor
pen aan heffing uit hoofde der wegenbelas-
tingwet, maarterwijl de Belgische be-
lastingadministratie zlch op het standpunt
stelt, dat taxi's en luxe-verhuurauto's niet
tot de gewone personenauto's zijn te rekenen
en dus terdage belastingplichtig zijn, komen
de Belgische verhuurders met wagens van die
categorien onbelemmerd naar Nederland
dat de taxi's en luxe-verhuurautomobielen
wel in het genot der vrijstelling doet deelen
om hier onder de oogen van de Nederland
sche ondernemers de vrachtjes weg te pik-
ken. De wegenbelasting, die Beigie voor dit
soort wagens heft, bedraagt frs. 14 per dag,
wat soms nauwelijks aan een rit kan worden
verdiend.
Met het reizigersvervoer per autobus is
men in Beigie, als het buitenlandsche wagens
betreft, bijzonder lastig. Hoe men over het
toelaten van een verkeer met buitenlandsche
autobussen, touringcars en personenrijtuigen
denkt, is het best aan te geven door de op-
merking van een Belgisch belasting-ambte-
naar: „Een in Beigie wonend persoon be-
hoeft niet met een buitenlandsch motorrijtuig
te worden vervoerd". Naar deze opvatting
worden de buitenlandsche bedrijfsautohou-
ders in het algemeen behandeld.
Intusschen vindt ook hier plaats wat aan
den Duitschen kant gebeurt: Belgische auto
bussen komen ongehinderd in Nederland de
vrachtjes halen voor toeren in Beigie en ook
hier hebben de Nederlanders het voor het na
kijken. Deze zouden hetzelfde in Beigie niet
moeten probeeren.
Frankrjjk maakt het nog bonter en men
zou haast zeggen, dat men het daar speciaal
op ons land heeft gemunt. De toelating van
vrachtauto's is door Frankrijk altijd al be-
moeilijkt. Dit soort motorrijtuigen werd n.l
tot heden niet op triptiek in Frankrijk toe-
gelaten. Het verkeer met Frankrijk is voor
deze wagens slechts mogelijk tegen hetaling
der invoerrechten of tegen borgstelling.
Sedert 23 October j.l. is ook aan deze gerin-
ge toelatingsmogelijkheid nog geknabbeld.
Aan Nederlandsche vrachtauto's zal voortaan
de toegang tot Frankrijk alleen worden ver-
A
Vroaqi In/lchb'nqen bij dp
Tb/pf unken Service Stations
(Ingez. Med.)
gund, als het transport als op ziehzelfstaand
is te' beschouwen. Als echter een Nederland
sche vrachtauto meer dan eenmaal per drie
maanden een transport naar Frankrijk wil
uitvoeren, zal het vervoer reeds niet meer als
exceptioneel gelden. Bovendien geldt deze ri-
goureuse bepaling nit- slechts voor transpor-
ten voor derden, maar eveneens voor het ver
voer van eigen goederen. Voor Belgische
vrachtauto's geldt deze bezwarende bepaling
niet.
Nederland is v voor de buitenlandsche be-
drijfsauto's lang zbo lastig niet, maar die li-
beraliteit gaat, zooals uit het bovenstaande
blijkt, ten koste van onze bedrijfsautohou-
ders.
De B.B.N, heeft zich reeds tot onze Regee-
ring gewend met het verzoek, zooveel moge
lijk gelijkmaking van bepalingen, d.w.z. con-
currentievoorwaarden te bevorderen.
De bedrijfsautohoudferS zien met belang-
stelling het resultaat van de B.B.N.-bemoei-
ingen tegemoet. Zij hebben het door de las-
ten, die in het eigen land reeds worden opge-
legd en straks nog aanzienlijk verzwaard zul-
len worden, al moeilrjk genoeg. Er behoeft
geen ongelijke behandeling van buitenland
sche zijde by te komen.
„KOSTEN EN LASTEN OMEAAG."
Het Verbond van Nederlandsche Werkgevers
richt zich in een brochure, getiteld ,,Kosten
en lasten omlaag" tot den minister-president,
Dr. Colym.
In de inleiding wordt er op gewezen, dat
alle welvaartsbronnen van Nederland zonder
uitzondering aan een op<}rogingsproces onder-
hevig zijn. Industrie, land- en tuinbouw, vee-
teelt, handel en verkeer, Dankwezen enz, ver-
toonen een ongunstig beelcL De her-orientee-
ring van Nea.-Indie op auiten-Europeesche
landen doet vreezen, dat hier grootendeels van
een blijvend verlies sprake is.
Zoolang nog eenig wereldverkeer mogelijk
is, dient Nederland pal te staan om van dit
wereldiverkeer, hoe ingekrompen het ook zij,
een zoo groot mogelijk deel te bemachtigen.
„Bevordering van den uitvoer is dus noo-
dig, eenerzijds om den voor onze productie
en volksvoeding noodzakelijken invoer te
kunnen betalen, anderzijds om daarboven pro
ductie en vervoer te stimuleeren. Het con-
stateeren van deze dubbele noodizakelrjkheid
brengt ons aldus de schrijvers op het
punt, van waaruit o.i. een nieuw offemsief ten
bate van de Nederlandsche welvaart mogelijk
moet zijn. Dit punt is een verlaagd kosten-
peil."
De brochure gaat dan verder met te con-
stateeren, dat de Regeering de noodzakelijk
heid daarvan inziet, doch dat het aanpassings-
proces te langzaam in zijn werk gaat. Snel
handelen wordt geboden geacht.
Komend tot de fiscale politiek wordt be-
toogd, d-at verlaging der belastingen in het
belang van de productieve krachten van ons
volk door verlaging der uitgaven dringend ge
boden is. Met cijfers wordt dit) nader toege-
licht, waarna er op wordt gewezen, dat met
de belastingpoiitiek der Regeering de in be-
trekking tot den landbouw getroffen maat-
regelen het nauwste verband houden.
Die maatregelen mogen in zoodanigen om-
vang slechts gehandhaafd worden als de on-
verbiddelijke noodzakelijkheid mieebrengt De
heffingen bahooren te worden herzien, wan-
neer de wereldmarktprijzen omhoog gaan.
Men bedenke, dat de landbouwsteun thans
per jaar 25 per hoofd der hevolking be
draagt, zijnde f 100 per gezin van man, vrouw
en twee kinderen. Te ver gaande steunver-
leening legt ongemotiveerd hooge lasten op
den consument, waardoor de zoo noodige aan-
passing aan een lager kostenniveau wordt be-
lemmerd.
Als de economische omstandigheden het toe-
iieten, zouden adressanten zich tegen anderer
actie voor verhooging van steun en werkver-
schaffingsloon niet verzetten, doch onder de
huidige omstandigheden hebben zij een ande-
ren plicht. Thans moeten zij, hoe zwaar het
hun ook valt, wijzen op de noodzakelijkheid
van een vermindermg van de totaal uitge-
keerde steunbedragen met inbegrip van de
kosten van werkverschaffing. Vendere ver
laging kan uitsluitend plaatselijk worden be-
oordieeld en daarbij zal naar hun gevoelen
naast de betalingsmogelijkheid het loonpeil
in het vrije bedrijf richtsnoer van de te nemen
maatregelen moeten zijn.
Vergelijking met de loonen van arbeiders
in de landbouw- en exportbedrijven doet adr.
voorts pleiten voor verlaging van de loonen
in de beschutte bedrijven en van de gemeen-
ten.
Verder wordt gewezen op de sociale lasten.
Het schrappen van de ongevallen van den
weg uit de Ongevallenwet wordt steeds drin-
gender noodig, terwijl ook verlaging van de
uitkeeririgspercentages in ziekte-, ongevallen-
en Invaliditeitswet onvermijdelijk wordt. Een
lager totaal van de sociale lasten is onver
mijdelijk.
Huishuren van 6 a 7 zijn voor den vali-
den arbeider haast niet meer te betalen. Als
er een punt is, waar persoonlijke leiding van
den minister van Sociale Zaken vereischt is,
dan is het op dit gebied. Overleg met tal van
organisaties (hypotheekbanken, notarissen,
arbeiders, bouwers, woningbouwvereenigin-
gen enz) zal noodig zijn om foinnen afzien-
baren tijd tot een bevredigend resultaat te
komen. De huishuur is in vrijwel alle ge-
meenten te hoog in de grootste wel het meest.
Op grond van een aantal geiproduceerdie
cijfers stelt adressant vast, dat de dringend
noodige daling van kosten van levensonder-
houd nog niet heeft plaats gevonden by de
woninghuren, de fondsgelden, contributies,
periodieken, diversen (w.o. hulp in de huis-
houding) en bij eenige levensmiddelen als
brood, melk, vetten, aardappelen.
Voorts ontbreekt het in ons land volko
men aan populaire voorliohting op het ge
bied der prijzen, welke voor bepaalde waren
worden gevr&agd. Terwijl de gcoenten op de
veiling ,,doordraaien" worden in steden en
dorpen nog stevige prijzen gevraagd. Een on
onderzoek naar de gerechtvaardigde kosten
van distributie en van gemaakte winsten zou
zeer groot nut kunnen verrichten. En bij het
berekenen van reparaties ziet men hetzelfde.
Door raadgeving omtrent de voedingwijze kan
de calorische waarde der voeding in vele ge-
vallen worden opgevoerd, zonder dat daarvoor
meer gelid noodig is.
Adr. is zich er van bewust, dat zijn oor-
deel over de maatregelen, die tot economisch
herstel noodig zijn, in sommige kringen wei
nig vriendelijk zal worden ontvangen. Hij
troost zich met de gedachte, dat ook de maat
regelen van het Kabinet aan soortgelijke cri-
tiek bloot staan en doet tenslotte een drin
gend beroep op de Regeering om het tempo,
waarin het aampassingsproces zich moet vol-
trekken, te verhaasten.
Van die verschietende pijnen,
dan hier, dan daar Ze blijven
weg met een of twee van die
Volgens rtcvpf von Apotheker Dumont
K K ER
(Ingez. iVleO.
door
VICTOR BRIDGES.
(Nadruk verboden.)
3) Vervolg.)
„Is er iets bizonders bij, waaraan U de voor-
keur geeft?" vroeg hij vriendelijk, ,,ik geloof
dat de kookfantasie van Milan nogal belang-
rijke afmetlngen heeft."
Ik haalde mijn schouders op. ,1k zal in ieder
gerval min of meer toeschouwer zijn", zei ik.
,,Het beste zal, dtmkt mij, zijn, dat U de
kwestie maar oplost."
Northcote keek de kaart nogmaals door en
bestelde toen een paar gerechten, waarvan de
namen mij niet in het minst betreffende de
^ijzen inlichtten. „En hreng een flesch
Heiidsieck van '98", voegde hij er bij „en ook
wat van dien ouden brandy."
De hediende hoog en na de stoelen voor ons
gereed gezet te hebben, verliet hij geruischloos
het vertrek. Ik was vreeselijk benieuwd, of
de bizonder treffende gelijkenis van North
cote en mij hem had verbaasd, maar in dien
het zoo was, dan had hij daarvan, door geen
enkel teeken blijk gegeven.
,.Zoo'n oberkeliner" merkte ik op, „oefent
wel het meest kunstige vak uit."
„Ja", zei Northcote, terwijl hij aan tafel
plaats nam, ,,en bijgevolg ook het meest ver-
aehtelijke."
,T>at klinkt wel een beetje ondankbaar",
vond ik.
Northcote keek mij door dringend aan. ,,Kunt
U zich iemand voorstellen die niet totaal ver-
achtelijk is en zich opzettelijk vervormt tot
eer slaafsche machine, met het doel om een
gemakkelijk leven te hebben? Ik heb veel
meer achting voor een dief, dan voor een
volmaakten tafeldienaar."
Ik lachte. „Het is mogelijk," antwoordde
ik. „In ieder geval moet ik bekennen, dat er
zijn, die aan langvimgerigheid te voorkeur
geven."
„Wat is U" vroeg hij plotseling.
De vraag deed mij door verrassing schrik-
ken en ik aarzelde een oogenblik.
„Ik vraag het niet .uit bloote nieuwsgderig-
heid," zei hij.
,.Dat veronderstelde ik ook niet" antwoord
de ik hoffelijk. „Daarom aarzelde ik met mijn
antwoord."
Hij glimlachte en keek mij op zijn eigen-
aardige verwarringbrengende manier aan.
,Laat ons daarom openhartig tegenover
elkaar zijn", zei hij plotseling. „De zaak is
deze, dat U het toevallig in uw macht heeft,
mij een belangrijken dienst te bewijzen, mijn-
heer Burton."
Hij hield even op.
„Werkelijk?" zei ik schijnbaar onverschil-
lig, terwijl ik een sigaret opsitak.
,,Daartegenover staat"', vervolgde hij, „dat
ik met zekerheid U van dienst kan zijn."
Ik dacht onmiddellijk aan zijn onmetelijke
rijkdommen en aan mijn mooie goudveld in
Bolivia.
„Het is wel mogelijk", zei ik eenigszins
ernstig. Hij leunde voorover en legde zijn
handen op de tafel en ik zag, dat zij zwaar
gespierd en door de zon bruin-gebrand waren;
het waren handen van iemand, die zwaren
lichamelijken arbeid had verricht.
„Maar ik moet meer bizonderheden van U
weten", zei hij.
„Wie zijt gij Waar komt gij vandaan?
Welke eischen stelt U aan het leven?"
Toen hij de laatste vraag stelde, ging de
kamerdeur open en bracht de kellner het
souper binnen. Terwijl de bediende hezig was
met de schotels en den wijn inschonk, die
voortreffelijk was sprak Northcote over
ve'schillende alledaagsche onderwerpen, waar-
op ik hem slagvaardig antwoord gaf, maar ik
was toch geheel vervuld van de suggereerende
woorden, welke hij zooeven tot mij had ge-
sproken. Ik was vreeselijk nieuwsgierig, wat
toch in 's hemelsnaam de dienst kon zijn,
welken ik hem kon bewijzen. Dat het betrek-
king had op onze sprekende gelijkenis, daar
van voelde ik mij heilig overtuigd, maar be-
halve dat, was het onmogelijk iets te gissen.
De geheele geschiedenis onze ontmoeting op
de kade, zijn uitnoodiging om te soupeeren en
de vreemde toespeling op een onbekend voor
nemen was z66 plotseling, zo6 onverwacht
en romantisch, dat ik een gecvoel had, of ik de
held geworden was uit een gemodemiseerd
Duizend-en-een-nacht sprookje. Toch kon het
geen kwaad, als ik hem met zijn eerlijk ver-
leden en mijn kommervolle tegenwoordige
omstandigheden hekend maakte. Er was
niets, behalve de ligging van mijn goudveld,
dat ik verborgen behoefde te houden en het
scheen goed te pas te komen, dat ik hem als
tegenprestatie voor den onhekenden dienst,
welken hij van mij vroeg, voor mjjn onder-
neming kon interessreeren. Hoe het ook zij,
nieuwsgierigheid alleen al, zou mij op de zaak
doen ingaan, nu het zoover gekomen was. Ik
voelde bij instinct, dat de voorstellen van
mijnheer Northcote van beslist belangrijken
aard zouden zijn.
Ik begon dus, zoodra de kellner het vertrek
had verlaten, glimlachend de nieuwsgierigheid
van mijn dischgenoot te bevredigen.
,,Er valt per saldo niet veel te vertellen",
zei ik. ,,Om te beginnen, ik ben vier en
dertig".
Hij staarde mij soherp aan. ,,U lijkt vijf
jaar ouder", sprak hij.
„Ja", gaf ik ten antwoord, „als men vijf-
tien jaar in Zuid-Amerkia heeft geploeterd,
dan laat dat kennelijke sporen achter",
Er gleed gedurende een paar seconden een
glimp van verrassing over zijn gelaat. Dan
lachte hij droogjes.
„0", zai hij. „3n. welk gedeelte van Zuid-
Amerika is U geweest?"
,,In de meeste", zei ik, ,,maar Argentinie
ken ik het best".
„Wat deed U daar?'!
,,Het zou korter duren, om te zeggen, wat
ik niet deed. Ik ben boer geweest, veekooper,
winkelier, soldaat, gaudzoeker en nog in ver-
schillende andere vakken, die zich van tijd tot
tijd voordeden. Zuid-Amerika is een goed
land, om iemand te leeren een breeden kijk
op Het leven te hebben en om te werken".
„Dat geloof ik ook", zei hij. ,,En wat voert
U naar Engeland?"
>„Een onjuist begrip van den Engelschen
onaememingsgeest", antwoordde ik.
;,Mijn laitste succes in -Zuid-Amerika was,
AUTONOME CLEARING OP 16 NOV.
Gunstig verschil met den ouden
toestand.
De opzegging van het Nederlandsch
Duitsche clearingsverdrag zal, meldt ,,De
Telegraaf" zoo binnen den termijn van veer-
tien dagen geen overeenstemming is verkre-
gen over een nieuwe regeling, tot gevolg heb
ben, dat op 16 November wederom de auto-
dat ik een goudveld ontdekte en ik zou mij al
sterk moeten vergissen als er niet een massa
in zat Nu ben dk hierheen gekomen, om
kapitaal bijeen te krijgen".
„En is het U mislukt?"
Ik lachte. ,,De Britsche kapitalisten", zei
ik, ,,zijn nog even rijk als toen ik hier kwam."
Hij knikte. „Wat is U nu voomemens te
g£ian doen?"
,,Zoo spoedig mogelijk naar New-York te
gaan", antwoordde ik.
,,1-Ieeft U veel vrienden in Londen?" vroeg
hij.
,,Mijn kostjuffrouw is vriendelijk genoeg,
zoolang ik mijn kostgeld betaal, maar dat is
dan ook het begin en het einde van mijn
vri endenkring"
Er ontstond een korte stilte. Toen stond
Northcote van zyn stoel op, liep naar de deur
en deed haar op slot. Ik volgde zijn bewe-
gingen met aandacht. Daama kwam hij weer
bij mij aan tafel zitten en stak een sigaret op.
„Mijnheer Burton", sprak hij:, ,,op welke
waarde schat U uw leven? Ik bedoel, tegen
welke som zoudt U bereid zijn een zeer groote
kans te loopen, 't leven te verliezen?"
Hij stelde de vraag op zoo'n zakelijken toon
en zonder de minste emotie, dat ik een glim-
lach niet kon onderdrukken.
„Dat weet ik werkelijk niet", zei ik. ,,Als
ik van meening was, dat het waarde had, zou
ik het in publieke veiling brengen".
Hij boog zich over de tafel heen naar mij
toe en keek mij recht in m'n oogen.
,,Indien U wilt doen, wat ik verlang", zei hij
langzaam, „zal ik U tienduizend pond geven
HI.
Ik ben tamelijk aan verrassingen gewoon,
maar in dit onverwachte aanbod lag zooveel
heerlijikheid opgesloten, dat het mij den adem
benam. Ik leunde achterover in mijn stoel en
keek mijn dubbelganger met ongeveinsde be
wondering aan.
„U doet werkelijk zaken op groote schaal,
mijnheer Northcote", zei ik. ,,Betaalt U
contant?"
Als antwoord haalde hij uit zijn binnenzak
een lederen tasch te voorschijn. Hij opende
nome clearing in werking treedt Daarmede
keert dus de toestand terug, die van 15 Aug.
tot 24 Sept. bestond.
Niettemin is een practisch verschil van be-
langrijke beteekenis De op 15 Augustus inge-
voerde autonome clearing gold slechts voor
verplichtingen, die ontstaan zouden uit import
van Duitsche goederen van dien datum af.
Voor dien datum ontstane, doch na 15 Aug.
vervallen verplichtingen, vielen er dus buiten.
Men heeft er de Nederlandsche regeering
een verwijt van gemaakt, dat zij niet alle ver
plichtingen onder de autonome clearing liet
vallen O.i. was dit een ongerechtvaardigd
verwijt, omdat onze regeering bij deze een-
zijdige clearing-afkondiging niet gerechtigd.
was die met terugwerkende kracht te doen
ingaan Het gevolg was echter, dat nog
millioenen guldens vrij de grens over konden.
Indien echter op 16 November de autonome
clearing weder in werking treedt, zal dit
practisch niet meer het geval zijn en nage-
noeg het geheele betalingsverkeer uit hoofde
van de goederenhandel er onder vallen.
Het thans opgezegde clearingverdrag im-
mers bepaalde, dat alle van 24 September af
vervallen verplichtingen onder de clearing
vielen, ook dus die, ontstaan uit voor 15 Aug.
aiangegane contracten. Het vrije betalingsver
keer was slechts nog mogelijk voor uit im
port v66r 15 Augustus ontstane verplichtin
gen, die v66r 24 September vervielen, doch op
dien datum nog niet voldaan waren. Deze
figuur kan men thans practisch zoo goed als
uitgeschakeld achten. Bij herstel der auto
nome clearing zal practisch de geheele beta-
ling der door Nederland aan Duitschland we-
gens goederen-iirport verschuldigde bedragen
onder de clearing vallen, hetgeen men als een
gunstig onderscheid met de situatie van 15
Augustus tot 24 September kan beschouwen.
AANVANKELIJKE MEDEDEELING VAN
DE VER. VAN VEEYVEIDERS EN
-MESTERS IS ONJUIST.
Men verzoekt publicatie van het volgende:
De Nederlandsche Vereeniging van Veewei-
ders en -mesters heeft aan den minister van
Economische Zaken, op diens verzoek een na-
dere uiteenzetting gegeven van haar bewering,
dat verschillende adviseurs van de Ned. Vee-
houderij Centrale reeds maanden lang, specu-
leerend op te nemen regeeringsmaatregielen..
jong vee opkochten. Bedoelde nadere uiteen
zetting, welke dezer dagen werd gepubliceerd
heeft den minister aanleiding gegeven den
regeeringscommissaris voor den Akkerbouw
en de Veehouderij een opdracht te verleenen
om in samenwerking met den directeur van
den Centralen Crisis Oontroledienst naar, deze
aangelegenheid met spoed een onderzoek in
te stellen en daaromtrent aan den minister
te rapporteeren.
Aanstonds kan echter reeds worden opge-
menkt, dat de aanvankelijke mededeeling van
de Vereeniging van Veeweiders en -mesters,
dat adviseurs van de Ned. Veehouderij Cen
trale bij deze aangelegenheid betrokken zou
den zijn, niet juist is, daar de in het bericht
bedoelde personen In 't geheel geen adviseurs
der Ned. Veehouderij Centrale zijn.
haar en haalde er vier bankbiljetten uit,
welke hij op tafel legde.
,.Hier is tweeduizend pond", sprak hij kalm.
Indien U met mijn aanbod accoord gaat, zal
ik U een cheque voor de rest geven".
Ik beschouwde de bankbiljetten met den-
zelfden nieuwsgierigen eerbied, waarmede
men hooggeplaatste vreemdelingen gadeslaat.
Er was geen twijfel aan, of zij waren echt. Ik
stak, uitwendig zeer bedaard, een sigaret op.
,,Het moet, dunkt me, wel een onaangenaam
karweitje zijn", zei ik eenigsizins spijtig. Voor
de eerste maai sedert ik hem had ontmoet,
lachte mijn gastheer. Het was een onver-
biddellijke laoh, die niet de minste vroolijk-
heid uitdrukte en in het geheel niet aarnnoe-
digend werkte.
,,Ja", zei hij droogjes, ,,als ik er een bel
schrijving voor zou openen, geloof ik niet, dat
er veel deelnemers zouden opdagen". Toen
zweeg hij even. „Alvorens ik verder ga", ver
volgde hij, „vraag ik U, wilt U mij uw woord
van eer geven, hetgeen ik U ga zeggen, stipt
geheim te houden, of U het al dan niet accep-
teert?"
,,Zeker", zei ik zonder de minste aarzeling.
,,Goed dan". Wederom hield hij even op,
alsof hij over de keuze van zijn woorden na-
dacht. Binnen eenige dagen, zei hij lang
zaam, ,,zal ik, indien ik niet zekere maat
regelen neem, dood zijn".
Ik dacht onmiddellijk aan het kleine voor-
val met dien landlooper op de kade en ik
voelde, dat hij de waarheid sprak.
,,Om U de voile waarheid te zeggen", sprak
hij, ,,ik moet verdwijnen. Als ik onder mijn
eigen naam in Londen blijf wordt ik vast en
zeker vermoord. Het mag 'n kwestie van
dagen of weken, misschien van maanden zijn
dat zal hoofdzakelijk van mijzelf afhangen
maar het einde is zeker en onafwendbaar".
Ik sohonik mij zelf een glas brandy in en
hield het tegen het licht.
,,De toestand", zei ik, heeft tenminste de-
verdienste van zeer eenvoudig te zijn".
Dezelfde koude glimlach speelde om zijn
mond.
(Wordt vervolgd.l
