Feuilleton- vertellingen
Gemengde Berichten
Pluimvee-Rubriek
het stamboek daar eveneens kunnen uitkomen;
mocht het niet doorgaan, dan zal het stamlboek
in 1935 een afzonderlijke tentoonstelling orga-
niseeren.
Besloten werd de volgende jaarlijksche ver-
gadering wederom in Den Haag te houden.
Bij de nondvraag werd aangedrongen op
meer faciliteiten voor den uitvoer van stam-
boekpaarden naar Duitschland. Mr. Winter-
mans adviseerde, deze aangelegenheid te be-
spreken met de vierde afdeeling van het depar-
tement.
Voorts werd de wenschelijkheid bepleit van
een gunstiger verdeeling van het subsidie van
defensie, opdat ook de koudbloedfokkerij daar-
van kunne profiteeren, waarbij werd opge-
merkt, dat deze fokkerij voor legerdoeleinden
eveneens nuttig kan zijn.
Vullen paard en motor
elkander aan?
De heer L. A. Bom, algemeen secretaris der
vereeniging, hield tenslotte een causerie over
het onderwerp: „Vullen paard en motor el
kander aan?"
Spreker wenschte deze vraag niet uit eng
egoistisch oogpunt, doch van algemeen stand-
punt te bezien.
Na eenige aardige vergelijkingen getroffen
met de postkoets van een eeuw geleden en met
het proces van verdringing van het paard zoo-
als de auto dat na de komst van spoor- en elec-
trische tramwegen heeft voortgezet, consta-
teerde spr., dat de Wetten der oeconomie door
de mechanische krachten niet overal in even-
wicht zijn gebracht, doch dat daarbij altijd de
paarden een zekere rol spelen. De stelling,
dat het paard zijn geheele positie aan de
mechanische ontwikkeling zal hebben prijs te
geven, is aldus spreker evenzoo diwaas
gebleken als de fantasie, dat de oeconomie
weer in normale banen geleid zal kunnen wor-
den bij uitsluitend gebruik van paarden.
De vraagstukken dan ook, welke zich bij
tractie in het algemeen voordoen, moeten
geenszins hun oplossing zoeken in het verwer-
pen van het eene en het goedkeuren van het
andere, doch veel meer in het zoeken naar een
oorzakelijk verband tusschen beide, de mecha-
nisatie en het paard, zoodat niet paard of
motor aan de orde is, doch paard en motor.
Is het niet merkwaardig, dat de uitvinding
der spoor- en tramwegen de oorzaak is ge-
worden tot een sterke opleving van de paar-
denfokkerij De ontlwikkeling van handel en
industrie, welke de uitvinding en toepassing
dezer mechanische middelen hebben opgevolgd,
mag hiervan de oorzaak zijn geweest. Nieuwe
mogelijkheden voor het gebruik van paarden
werden erdoor geschapen. En zeker niet min
der opvallend is het feit, dat de auto geen
aanleiding is geworden tot een onordelijk ver
band tusschen het paardenbestand en de
mechanische krachten. In het Duitsche rijk
werden geteld in 1913 ongeveer 3.180.000 paar
den begen 3.200.000 in 1929, terwijl het aantal
mechanische krachten als motorfietsen, auto's
en tractors in die jaren toenam van 95.000 tot
990.000. Dus een stijging van den paarden-
stapel ondanks een vertienvoudiging van de
mechanische tractie. Frankrijk geeft onge
veer hetzelfde beeld.
Voor kleine bedrijven, welke in Nederland
in hoofdzaak bestaan, zullen paarden een regel-
matigen en gunstigen invloed der werkzaam-
heden bevorderen, terwijl in groote bedrijven
van 50 en 60 H.A. of daanboven, de motor be-
langrijke diensten kan beWijzen.
Naar de meening van spreker, die zijn be-
toog nog met verschillenide voorheelden illu-
streerde, kan trekpaardfokkend Nederland de
toekomst met gerustheid tegemoet gaan.
(Applaus.)
De vergadering werd daama gesloten.
BKABANTSCHE BRIEVEN.
Ulvenhout, 27 Februari 1934.
Menier,
eene" nestn^ar
aandere gehucht,
van nederzetting tot nederzetting in ons Bra-
baantsche land, van stam tot stam en nouiw
en dan arriveert ie in de stejen en ieveraans
waar ie komt, lot ie 'n spoor na van gerokte-,
botrammen- en knakworst. En as 't meuge-
lijk vfras, alle worst bij mekaar te doen, dien
d'n Joost al geleverd hee aan kommenijs- en
slagerswinkeltjes, aan grossiers en kruieniers,
dan kost ie er alle wegels van ons plattelaand
in versieren, mee gierlandes van boom tot
boom.
Maar genogt, daar ga-g-et nouw nie over!
'k Wouw 't nie hebben g'ad over d'n Joost
z'n worsthaandel, maar 'k wouw gezeed heb
ben, hoe z'nen worst 'm ieveraans ibrengt. Hoe
ie dus veul menschen ontmoet en hier diitte
en daar datte weer opdoet.
Veural in deuizen tijd, en nouw ie, mee d'n
grooten vasten, weinig zaken doet en dus
veul meer over koeikes en kalfkes praat, dan
over d'n worst van die stomme dieren, nouw
wit ie ons, zoo 's Zondagsmiddags onder de
propperij van alles tie vertellen. Kunstjes
mee de kaarten, mopskes, vertesseltjes,
afijn, hij haalt soms d'n lesten druppel
bloed uit d'n Fielp z'n teenen, waant d'n bak-
ker houdt nie „van die tijdverknoeierij as-t-er
gekaart mot worren," zee-t-ie.
Maar en daar ga-g-et nouw over, d'n
lesten Zondagmiddag zouw d'n Joost ons da
nuuwe spulleke leeren, bridgen!
Da-d-had ie in Eindhoven opgedaan en om
dat er zo'n drukte over da nuuwe kaartspul-
leke gemokt wondt, sommige kraanten
staan er zelfs vol van, daar zijn geleuf ik
al 'n soortement bridge-perfesters en zoow,
wilden wij er toch wel 's ietske meer van
weten
't Kostte niks en d'n mensch is nooit te
oud om weer wa nuuws te leeren.
En sjuust as d'n Blaauwe had gegeven en
't spul beginnen zouw, zee d'n Joost zoow:
,,'k heb van de week gebriidst."
„Ge wa? vroeg d'n Blaauwe mee 'n onge-
leuvig gezicht.
„Gebridst. Witte nie wa bridsen is?"
,,Ja, genogt," zee d'n Tiest en onderwijle
gaf ie deur: ,,da's eten fijnmaken mee oewen
vurk, teugen da ge uit gaat scheien, maar
da's toch niks betzonders, Joost? Ollee, gij
zegt 't, Fielip."
„Piek," zee d'n bakker mee 'n effen gezicht.
Hij had ze dus prachtig.
„Paaas," riep d'n Joep.
,,Piek mee," zee ik.
„Dus twee miekers," zee d'n Blaauwe. „Op-
letten Joep, gaan d'r in!"
„Mondhouwen," commandeerde d'n Fielp:
„aanders leg lk m'n kaarten neer."
„Oew eigen nie verraaien," treiterde d'n
Tiest: ,,tijd genogt as ge betalen mot, bakker."
Efkens was er gin aander gerucht, as 't
neertikken van de kaarten, hoe laanger hoe
vlugger, harder en harder, boem, boem en
pats! D'n bakker hong!
,,Ha'k oew toch veuruit gezeed!" sardde
d'n Blaauwe: „en opgelet, Joep, nouw dieen
aander piekert (da was ik) even aan d'n hog-
sten boom van Ulvenhout opgehangen."
D'n bakker had al drie slagen en ik nog
ginnen eenen en 't kunsje is: am mee pick
eenen slag thuis te halen! Ginnen meer, gin
nen minder!
„Aasteiblief," zee d'n Blaauwe: „Schuppen-
haas Dre, komt er 's aan, as ge kunt! Hartes
die hedde nie meer! Klaveren koning.
„He'k d'n aas veur," zee ik. En 'k was er
uit. D'n bakker zat er in. Da kan ie nie
hebben amico
,,Mee zukke kaarten pieken is gin kunst,"
zee-t-ie afgunstig teugen mijn: „zoow piekte
m'n grotmoeder al in d'ren tijd; ge mot wa
durven wagen, da's de kwestie!"
Ginimensch gaf 'm aantwoord. Vier paar
ogskes wieren overentweer geknipt, in span-
nende stilte.
„Waar of nie?" vroeg d'n bakker aan
't gezelschap, waant hij wier 'n bietje ver-
legen onder die stilte, die 'm mddr teugen-
sprak, dan tien Tiesten zouw zijn gelukt.
Weer gin aantwoord. Alleen, na twee laan-
ge, laange minuten, zee d'n Tiest: „piek is wel
't moeilijkste van heeJ 't kaartspul."
De lachende, grijnzende stilte wier onver-
dragelijk veur d'n Fielp.
Ik snoot m'n neus 's uit, d'n Joost trommel-
de mee z'n vingers op 't tafeltje, d'n Blaauwe
stopte 'n pepke en liet z'n oogen van d'n een
naar d'n aander gaan en d'n Fielp z'n oogen
zwommen in 'n zee van onzekerheid en z'n
haanden leeen op tafel, naast mekaar, te
beveo. van woede. Toen schoot d'n Joep in
'nen lach, dat ie er benauwd van wier.
,yDie krijgt 't, Fielp," ze d'n Blaauwe
kurkdroog.
En tip, tip, tip, vielen de kaarten weer neer,
as ik gaf.
En as d'n Joep mee een haand aan z'nen
buik en mee een haand veur z'n oogen weer
'nen benaaudwen laohenden uithaal dee, dan...
kwats! mikte d'n bakker z'n pilske in d'n
Joep z'nen lachenden ver-openstaanden mond.
Maar 't meeste liep laanks d'n buitenkaant in
z'nen nek...!
't Gekke was: d'n bakker kalmeerde daar-
van en d'n Joep ok. Kalm. en bedaard schol-
den ,ze mekaar uit, omdat er wa gezeed moest
worren, maar meenen deeen ze 'r niks van.
En as d'n Joep weer droog was, dan zee
d'n Joost: „wil ik jullie da nuuwe spulleke
nouw's leeren?"
„As me uitscheien mee proppen," zee d'n
Fielp: ,,daar is al weer tijd genogt verknoeid,
Zijn we-n-al 'n ketier bezig en is er, ocherme,
den piekske gespuld."
„Leg 't maar 's efkens uit, horre," zee d'n
Blaauwe.
„Welja," zee ik: ,,'k heb er al zoowveul van
gaheurd, vertel dp, Joost!"
D'n bakker zuchtte, bestelde 'n nuuw pilske
en gong efkens weg. Stil protest. „Waar
't bakske van de Gouwen Koei al nie goed
veur is" zee d'n Tiest.
„Wablief?'' riep d'n bakker.
Niemand lusterde.
,,Me zullen 't strak 'nen piek laten halen
mee dertien slagen, jongens," stelde d'n Tiest
veur. 'k Zal de kaarten effen steken. Zoow,
harten vier en twaalf schuppes."
„Gaat ie veur de negen," zee d'n Joost.
„Gin denken aan, Joost, hij hee de piekziek-
te, veural nouw ie er zoow smerig ingeluisd
is. Hij piekt op veurhaand, mot veurkomen
en hij haalt achter mekaar dertien slagen!
Daama zal ie wel tijd hebben om naar da
bridgen te lusteren.
,,Zijn jullie klaar?" vroeg d'n Fielp, toen ie
trugkwam.
„Of ge nooit komt," zee d'n Tiest, die op
zukke momenten goud weert is!
,,Ik heb gegeven, Fielp," gong ie deur: ,,gij
mot 't zeggen."
D'n bakker nam z'n kaarten, begost te neu-
rien en zee toen heel, heel doorgewoon:
,,Mnouw, ik doei nog 's 'n piekske", en hij
keek ons stuk veur stuk aan of ie zeggen
wouw: pieken is ommers zoo moeilijk, ee!
.Jtotkaarten," zee d'n Tiest veur z'n eigen
,,bah, daar kan 'k nouw net niks mee be
ginnen".
,,Pas," zee ik: „snertkaart."
„Pas," zee d'n Joost: „kom maar op, Fielp!"
,,M-m-mot ikzelf veurkomen," vroeg d'n
bakker
D'n Joost knikte, zoow seerjeus of ie 'n
bestelling worst opsohreef.
„Deer dan, eerst m'nen piek" en dapper
smeet ie Scthuppenaas op tafel.
„Drommels, die hee ze goed, mannen!"
zee d'n Blaauwe eenbiedig.
„Deer," zee d'n Fielp: harten vier!"
D'n Joep gooide de twee bij, d'n Blaauwe
bekende nie en d'n Joost de drie."
D'n Fielp was al zuur.
,,Da's twee," zee d'n Tiest mee 'n stalen
gezicht.
D'n bakker geleufde z'n eigen nie.
„Zeg," zee-t-ie: ,,zeg, blaauw stuk eten,
hedde gij gin hartes? Of zitte gij te ver-
zaken, zwijn Hij was as 'nen doek zoow
wit geworren, d'n Fielp.
,,Hier, Dre," zee d'n Blaauwe: ,,gij lummelt
toch, heb ik hartes in m'n haanden?"
Ik schudide m'nen kop: „ginnen, Fielp," zee
ik: ,,neee, d'n Tiest spult royaal, horre!"
,,Ongeleufelijk," zuchtte d'n bakker: ,,dan
haal ik, da-ida-dan haal ik, dan haal ik dartien
slagen!" En hij plukte en draaide aan z'n
kaarten, of ie z'n eigen oogen nie geleufde.
,,Asteblief, zee-t-ie en hij lee de zaak neer,
open: ,,asteblief
Wij leeen ok de kaarten neer, d'n Blaauwe
schommelde ze rap deur mekaar en zee toen:
„Oohirre, Fielp, wa-d-'n prachtkaart!"
,,Prachtkaart?" zee-t-ie heesoh.
,,Zeldzaam! Man, veur de negen en ge haalt
twaalf slagen! Kan 'n kind zien!'
Wij lachten, lachten, ollee, lachen was 'n
verlossing. Waant wel vijf minuten had 't ons
uitgabroken
Toen gong d'n bakker 'n lichtje op. ,,Zeg,
zeg, hebben jullie m'n kaarten gestoken?"
,,Ja," zee d'n Blaauwe ontkennend: ,,Ja!
Wij wouwen jouw mee alle geweld 'nen frikko
(13 slagen) kedow geven, sufferd!"
„Ge hedt ze gestoken," hiew d'n Fielp vol
en hij sloeg op tafel, da-d-et daverde: „ge-
stoken, sloebers! Ge wiest veuruit (toen viel
ie deur de mand) ge wiest veuruit da'k piek
gong!"
Nouw, amico, wat er toen 'n leut gewist
is...! Daar sting ie, d'n prop-president, in z'n
hemd.
't Eindelijke gevolg was, dat d'n Joost ons
't bridge mocht verklaren.
,,Kek," zee d'n Joost: ,,'t is 'n Engelsch
spulleke en zoow zijn dan de namen in 't spul
allegaar Engelsch.
Brits," ibeteekent „brug". ,,Britsen" is dus
zoowveul as en toen bewoog ie z'n haand
op en neer of ze 'n poes aaide ,,britsen is
dus zooveul as „overbruggen".
„Jaja," zee d'n Blaauwe: „in't vervolg spre-
ken we hier niemeer van 't „bruggeske van
Kaat van Haperen," maar van „Kaat torits".
„,Zoow gayg-et nie," waarsohouwde d'n
Joost: „lustert nouw 's even seerjeus.
Ik speul b.v. mee jouw as maat, Drd, en d'n
Fielp mee d'n Tiest. Ik en gij, en d'n Fielp
en d'n Tiest motten nouw mee 't biejen naar
mekaar overbruggen. Ik zeg b.v. „ruiters".
Dan witte gij dus, da'k ruiters heb. Hedde
gij ze nouw nie slecht in die kleur, dan doede
gij er eentjg bovenop. Of... hedde goeie kla-
vers, dan zegde gij twee, of drie klavers, b.v.!"
,,Stop," ze d'n Blaauwe: „da's flaauwe kul,
Joost. Da's nie britsen, da's nie bruggen, da's
doodgewoon oew kaarten verraaien!"
„Is er piek bij," vroeg d'n Fielp toen.
,,Neee!"
,Miseer?"
„Neee!"
„Troela?"
„Neee!"
„Dan weten me 't," zee d'n bakker: „me
gaan weer proppen, mannen!"
„Wacht nouw efkens," vroeg d'n Joost:
,,'k Zal%de kaarten deelen, en dan speulen me
'n potje veur de aardigheid. Zoow, da's da!
Lot 's zien we gij hedt, bakker? Bie maar
edn harten. Da beteekent zeuven slagen
halen. „Bieen noemen ze in dit spul „kollen".
„Edn hart", riep d'n bakker.
„En gij Drd, lot 's kijken," zee d'n Joost:
,,gij kunt zeggen: twee klaver."
Zoow gong da nog wa deur, en op 't lest
wisten me persies van mekaar, wa me in ons
haanden hadden en om 't nog mooier te ma-
ken,, wier d'r een man z'n spul heelegaar open
geleed.
D'n Fielp haalde zes harten mee d'n Tiest.
Da was dan twaalf slagen.
,,Da's klein slem," zee d'n Joost.
,,En wa-d-is dan groot slijm?" vroeg d'n
Tiest. „Alles," zee d'n Joost weer.
„Krijgen me veur da kleine slijm wa hek-
stra?"
„Neee, dan hadde 't motten kollen!"
„Ikke?"
„Ja, of d'n bakker."
„Ziede nouw bakker," zee d'n Tiest toen
„ida-d-et niks is mee jouw. Pieten kunde nie
en oew kollen is ok al niks!"
„Nouw za'k de punten 's tellen," zee d'n
Joost. Jullie kolden vier harten, da's d'n
mansj."
„Hede?"
„D'n mansj! Da's honderd punt onder de
lijn. Twee slagen erboven, da's nog's 60 punt
boven de lijn en nouw staan jullie op d'n
robber! 'k zal nog 's geven. Ik pas. Gij
Tiest. „Ik kol," zee d'n Blaauwe: „ik kol, ik
kol islijm in de schuppes."
„Klein slem, dus," zee d'n Joost: „Gij Dre?"
„Pas."
Bakker
„Groot slijm in de schuppes."
„Mottefl jullie alles halen!" zee d'n Joost.
D'n bakker lee z'n kaarten open en d'n Tiest
scbold 'm uit veur „slijm-koller-van-niks
Ze haalden vijf slagen.
„Ik doebleer," had d'n Joost gezeed. En toen
d'n Tiest gevraagd had, waarom ie da dee en
wat da beteekende, toen zee d'n Joost: „omda
ge ze nie haalt en as ik dan doebleer, dan
tellen de punten dubbel."
„Ga-d-oewen gaank," zee d'n Tiest: „wij
staan toch al 160 punten veur!"
Maar toen 't spulleke weer gedaan was
toen rekende d'n Joost uit:
Zeuven slagen tekort en geduhbeld, da's
zeuventienhonaerdenveftigpunt. Guilie stond
gevaarlijk, da's nog's dubbel, das dus drieduu-
zenidvefhonderd punt veur ons."
,,En meugen wij nouw ons 160 prrnt toch
houwen?" vroeg d'n Tiest onnoozel.
„Tuurlijk!"
„Da's aardig" zee d'n Blaapwe. ,,En om
hoeveul speulen ze da spulleke", Joost? „Om
'n dubbeltje per punt?" en mee pakte-n-ie
naar z'n portemonnee. „Dan za'k eerst 'n
tweede hiepeteek op m'n gedoeike motten
nemen", zee d'n Blaauwe.
Zoow hebben wij dan gebridged, amico.
Maar toen Joost ging praten van drie-
duizend prmten tegelijk, toen zijn me-d-er
afgeschejen.
Kollen, bridsjen, slijm, robber, mansj, hon-
neurs, doebelen, 't is ons te buitenlaandsoh!
En 'n administratie mee duizenden telling,
neee, en toen de Joost vertelde, dat er al echt-
scheidingen in de weareld waren gekomen van
da spulleke, toen wier 't ons heelegaar te ge-
leerd.
,,Dan haal ik lieven 'nen vuilen piek", zee
d'n bakker! Wat 'm gaauw gelukte...!
Staampvol.
Veul groeten van Trui en as altij gin horke
minder van oewen
toe a voe
DRe.
ZILVERMEEUW VLIEGT WEER.
Het Fokker-vliegtuig ,,Zilvermeeuw", dat
eenigen tijd in de loods heeft gestaan omdat
de motoren vemieuwd moesten worden is
Dinsdag weer in de lucht geweest. In het toe-
stel zijn drie nieuwe motoren gemonteerd. Ook
Woensdag werd een proefvlucht gemaakt en
de machine voldeed uitmuntend aan de ver-
wachtingen, zoodat het 1 Maart a.s. dus Don-
derdag in den dienst zal worden opgenomen.
Het toestel, dat proefvluchten maakte met
Smirnoff, wordt op den dienst Amsterdam
Berlijn gebezigd.
HET jGESLAOHTE VARKEN OP EEN
NATIONAAL-SOCIALISTISCHE
VERGADERING.
Naar de ,,Tel." verneemt, heeft het cnder-
zoek naar die herkomst van het te Rotterdam
op een vergadering van de N. S. B. meege-
brachte varken, uitgewezen, dat dit varken,
dat voor den uitvoer bestemd was, gesmok-
keld moet zijn, in dien zin, dat het in plaats
van naar het buitenland in het binnenland is
verkocht.
Zooals men weet, verkoopt de varkenscen-
trale alle varkens. De kooper van een voor
het buitenland bestemd dier krijgt een der
aangesloten fabrieken aangewezen, waar hij
zijn varken of varkens kan gaan afhalen. In
plaats van het dier nu over de grens te bren-
gen, heeft men het teruggebracht en in Neder
land verkocht.
De Varkenscentrale heeft maatregelen ge
troffen om aan dergelijke praktijken een eind
te maken. Een verbagenwoordiger van de fa-
briek zal n.l. in het vervolg met de papieren
mederijden om te controleeren, dat een voor
het buitenland verkocht varken inderdaad de
grens overgaat.
WITTE MUIZEN IN AMSTERDAMSCHE
BIOSCOOP LOSGELATEN.
Zondagavond hebben bezoekers van het
Rembrandt-Theater te Amsterdam als pro
test tegen het vertoonen van de film „Vluch-
telingen" eenige witte muizen tijdens de voor-
stelling in de zaal losgelaten. Veel succes heb
ben de protesteerenden hiermede niet bdbeikt.
Slechts enkele bezoekers hebben de beestjes
waargenomen, die spoedig in hoeken en gaten
van de zaal verdwenen waren. Opschudding
in de zaal, waarop men blijkbaar gerekend
had, heeft niet plaats gevonden.
DE GEFOPTE MOLENAAR.
Een molenaar te Hellendoom werd er van
verdacht, profijt te trekken uit de omstandig-
heid, dat hij by het sanatorium woonde. Hij
had n.l. geen verlof, maar de politie vermoed-
de, dat hij regelmatig dranken verkocht aan
bezoekers van het sanatorium, die op de auto
bus moesten wachten. Om hem erin te laten
loopen, werd een val opgezet.
Op een voor den molenaar kwaden dag dien-
de zich een heer bij hem aan, die voorgaf
sanatoriumbezoeker te zijn. Hij was, naar hij
zeide Rotterdammer, die zijn zieken groot-
vader had opgeizocht en thans wachtte op de
bus. De molenaar zeide, dat hij een geruimen
tijd moest wachten, waarna de vreemdeling
vroeg, of hij een kop koffie kon drinken. Dat
kon, volgens den molenaar.
Nadat de bezoeker zijn koffie had genut-
tigd, vroeg de onbekende:
Wat krijg je van me
Nou, een dubbeltje, antwoordde de mole
naar. De gast betaalde, maar ontpopte zich
hierop als de nieuwe veldwachter...
De zaak kwam voor den kantonreohter.
Het O.M. eisohte 50 boete of 50 dagen
hechtenis. De kantonreohter sloot zich bij
dezen eisch aan, zoodat deze kop koffie den
molenaar op 49,90 komt te staan.
OPLICHTING DOOR MIDDEL VAN
GESTOLEN GIRO-CHeQUES.
Ongeveer veertien jaar geleden is in een
groot modemagazijn in de Kalverstraat te
Amsterdam een actentasch gestolen, waarin
zich een chdque-boekje van het gemeente
girokantoor bevonid. De politie heeft toen den
diefstal niet kunnen achterhalen. Dezer dagen
echter hebben herhaaldelijk winkeliers aangif-
te gedaan, dat een man en een vrouw goederen
bij hen gekocht hadden, welke zij betaalden
met cheques van het gemeente-girokantoor
die dan oninibaar bleken. Zoo waren er winke
liers opgelicht voor kleedingstukken, anderen
voor schoeisel of levensmiddelen, weer een
andere voor vier gouden ringen.
Zaterdagmorgen kreeg de politie van het
bureau Singel telefonisch bericht, dat zich in
een winikel in de Kalverstraat een man en een
vrouw bevonden, van wie de winkelier ver-
moedde, dat zij bezig waren te trachten hem
er op dezelfde manier in te laten loopen.
Eenige minuten daarna waren er eenige
rechercheurs in den winkel, die het echtpaar
aanhielden.
Bij huiszoeking zijn in de woning van dit
echtpaar alle opgelichte goederen behalve de
gouden ringen, doch hiervan de beleenbriefjes,
aangetroffen, en ook de indertijd gestolen
cheque-formulieren van het gemeenteigiro-
kantoor.
De man en de vrouw zijn opgesloten.
DE STERKE AFKOELING.
De weerkundige medewerker van het Vader-
land schrijft:
De laatste dagen hebben ons vrij onver-
wachts een zeer sterke afkoeling gebracht.
Deze afkoeling was voorafgegaan door een
eigenaardige, ongewoon sterke temperatuur-
stijging en deze laatste op haar beurt door een
dagenlang bijna onveranderlijke temperatuur,
waarbij de thermometer tot het niveau van
het vriespunt was gedaald. In den loop van
Zaterdag trad in het Westen des lands een
stijging in van ongeveer elf graden Celsius en
in het midden van het land van bijna veer
tien graden. Of deze plotselinge verwarming
alleen het gevolg was van een inval van warme
lucht of van een Fdhnwerking, is niet met
zekerheid uit te maken, hoewel voor de laat
ste verklaring de groote droogte van de lucht
pleit, die gelijktijdig tot op groote hoogte in
den dampkring werd waargenomen.
Deze sterke temperatuurstijging werd toen
gevolgd door eenigen regenval tijdens het voor-
bijtrekken van een V-vonnige depressie. De
niet-actieye weerstoestand met de stabiele
temperatuur was dus overgegaan in een ac-
tieve, waarschijnlijk in verband met het door-
komen van een krachtigen en zeer kouden
luchtstroom uit het Noorden, die over de Wes-
telijke deelen van Europa in aanraking kwam
met de warme lucht.
Het is nu deze zeer koude luchtstroom,
welke de sterke afkoeling heeft gebracht, sen
afkoeling, welke den thermometer tot bene-
den het vriespunt heeft doen dalen. Dat deze
afkoeling geheel onverwachts is gekomen mag
niet beweerd worden. Reeds eenigen tijd
trokken bijzonder lage temperaturen in het
verre Noordwesten de opmerkzaamheid en er
is daarop ook in vorige beschouwingen gewe-
zen. Het was evenwel niet met zekerheid te
zeggen of en wanneer de koude lucht naar het
Zuiden zou doorbreken. Dit is nu geibeurd.
De zeer koude luchtmassa met een tempera
tuur van meer dan 15 graden onder nul, zette
hare Zuidwaartsche beweging tusschen Zater
dag en Zondag in en de koude lucht bereikte
in den loop van Maandag ons land.
Behalve een paar kleinere koude-invasies,
die eenigen tijd geleden hebben plaats gehad
is dit de eerste krachtige, die de beteekenis
heeft van het begin, en dan van het vrij vroe-
gere begin van het seizoen der vroege lente-
koude met het daaraan verbonden buirge weer.
De eerste echt Maartsche buien, hoewel nog
zeer licht, zijn nu gevallen.
Deze verschijnselen kunnen als een beves-
tiging worden opgevat van de reeds enkele
malen door my geuite bewering, dat de ge
heele winter ditmaal vervroegd is geweest en
dat de kans groot zou zijn, dat ook de lente
vroeger dan gewoonlijk zou komen. Wij heb
ben trouwens reeds eenigen tijd uit de berich
ten uit Amerika over de strenge koude die was
ingevallen, de conclusie kunnen trekken, dat
ook in het verre Westen hetzelfde feit aan
den gang was, zij het in veel sterker mate.
Deze inval van koude lucht zal waarschijn
lijk weer spoedig tot staan komen maar daar
na herhaald worden. Aan dezen overgang
van den winter op de lente is nu eenmaal niet
te ontkomen.
DOOR KOLENDAMP VERGIFTIGD.
In een slaapzaal van Dartmouth College te
Hannover in New Hampshire werden Zondag
9 studenten door den rector, die hen kwam
wekken dood gevonden, vergiftigd door, kool-
oxyde. Bij onderzoek bleek, dat gedurende
den nacht de kachelpijp naar den schoorsteen
was gesprongen, waardoor de kolendamp in
de kamer kwam en de studenten om het leven
bracht.
HEN ERNSTIG VLIEGONGELUK.
|Uit Salt Lake City wordt gemeld, dat het
groote verkeersvliegtuig van de Trans Con
tinental Air Transport, dat Vrijdag vandaar
vertrok met 7 mannelijke en 1 vrouwelijke pas-
sagier aan boord, in een sneeuwstorm is ge-
raakt en sedert dien werd vermist, Zondag
30 mijl ten Oosten van Salt Lake City in de
Watchibergen, aan den rand van een diepe en
smalle kloof, de Parely Camyon, vemield is
gevonden. Alle 8 inzittenden werden dood in
het toestel gevonden.
ONTVANGER BEROOFD.
Te Marseille is een ontvanger van de belas-
tingen in zijn auto door acht bandiejen over-
vallen. De mannen dwongen hem met de
revolvers in de hand twee zakken af te staan,
in een waarvan zich 180.000 francs bevonden.
De dieven konden met hun buit ontkomen.
WERVELSTORMEN.
In de staten Mississippi, Alabama en Georgie
hebben hevige wevelstormen gewoed. Zeven-
tien menschen zijn gedood en ongeveer veertig
gekwetst.
GESLOTEN SPOORWEG-BOOMEN
OPEN GEMAAKT.
Nabij Perigueux is een auto met vier perso-
nen door een trein gegrepen en vemield. De
vier inzittenden, een chauffeur, diens vrouw
en twee kinderen, kwamen om het leven. De
chauffeur had de spoorwegboomen, die geslo
ten waren, door de dochter van den baanwach-
ter laten openen en reed door, juist toen de
trein passeerde.
EEN GEWAPENDE KRANKZINNIGE
IN DE BERGEN.
Een jongmensch uit Lauterbrunnen, dat uit
het krankzinnigengesticht te Waldau (bij Bern
in Zwitserland) was ontsnapt, beklom de zeer
moeilijke Milchpassloch. De jongen was ge-
wapend en bedreigde, wie hem te na kwamen.
Daar bet in het gebergte thans bitter koud is,
vreest men dat de jongen thans wel zal zijn
omgekomen.
EEN GEVLUCHT SCHOLIER IN DE
BERGEN OMGEKOMEN.
Naar uit Schesslitz (opper-Franken) gemeld
wordt, is in een rotsholte by de Edelweisswand
te Wurgau het lijk gevonden van den ongeveer
16-jarigen scholier Georg Eischner uit Hall-
stadt. Eischner was het ouderlijk huis eenigen
tyd geleden ontvlucht. Sedert zijn verdwijning
had hij in de Jura-bergen een avontuurlijk
leven geleid. Het hoi in de rotsen diende hem
tot slaapverblijf. Toen men het lijk vond,
werd vastgesteld, dat de jongen een been ge-
broken had. Daardoor had hij niet meer met
de buitenwereld in contact kunnen komen en
moest hy in zijn hoi liggend een vreeselijken
dood sterven.
Vragen, deze rubriek betreffende
kunnen door onze abonn^'s worden
gezonden aan Dr. Te Hennepe,
Diergaardesingel 96a te Rotterdam.
Postzegel voor antwoord insluiten
en blad vermelden.
DE GROOTE INTERNATIONALE
TENTOONSTELLING TE
PARIJS.
De tyd loopt enorm snel en eenmaal in de
week een artikeltje onder het hoofd ,,Pluim-
veehouderij" geeft niet veel kans eenigszins
diep op allerlei zaken in te gaan. Gaame had
ik de lezers nog wat meer van mijn reis naar
Berlijn verteld en de interessante dingen die
daar op de groenweek-tentoonstelling te zien
waren, doch toen de lezers dit verslag lazen
zat ik reeds weer in Parijs en bestudeerde
daar de Fransche toestanden op kippengebied.
Om nu niet al te veel achter te komen, moet
ik Berlijn laten schieten en wat over Parijs
vertellen. Vooraf even een antwoord op een
aantal eensluidende vragen die ik de laatste
weken ontving. Zij betreffen namelijk alien de
nieuWe Duitsche boekjes over voedingsleer,
waarover ik een artikeltje geschreven heb. De
lezers vragen mij nu die boekjes voor hen te
bestellen, maar daar kan ik niet aan begin
nen. Ik geef den naam van het boekje en den
uitgever en nu is de weg dat men zich tot een
boekhandelaar wendt en het boekje daar be-
stelt.
Dus, nu dan over de tentoonstelling in Pa
rijs. Van verschillende kanten had men mij
sterk afgeraden er heen te gaan, doch men
moet niet al te bang zijn als de couranten vol
sitaan over relletjes en schietpartijen. Vooral
in groote steden kan men op de eene plaats een
geweldige vechtpartij hebben en op een an
dere plaats kalm ergens een kopje koffie
drinken. Dat heb ik in andere steden meege-
maakt, waar ik ook nooit eenige last onder-
vonden heb en zoo was het ook in Pary's. Men
zag er wel de sporen van de beroeringen op
fie boulevards waren de roosters die rondom de
boomen op den grond liggen en de hekjes die
de jonge boompjes beschermen, weggenomen
doch overigens was het er rustig. Eigenlijk
prettig rustig, want door de staking der taxi-
chauffeurs waren de straten begaanbaar en
was het oorverdoovend getoeter der taxi's ver-
stomd. Wel reden er nog massa's particuliere
auto's doch wat aan Parjjs vooral in de druk-
ke straten een typisch cachet geeft zijn de
taxi's, die als een zWerm muggen door elkaar
krioelen. Het bezwaar voor de vreemdelingen
was echter zeer groot, aan de stations heb ik
heel wat wanhopige families gezien, bepakt
en gezakt, niet wetend hoe ze het punt van
bestemming zouden bereiken. Wie eenigszins
thuis is in de stad maakt gebruik van de
autobussen of de ondergrond-lijn, maar daar-
mede schiet men 's avonds laat ook niet veel
mee op.
In de buurt van de tentoonstelling was er
van de beroeringen al heelemaal niets te be-
speuren, ja zelfs was zoowel de opkomst van
het publiek als de tentoonstelling grooter dan
verleden jaar. Frankrijk beweegt zich op het
gebied der pluimveehouderij in stijgende lijn
en vooral nu men den import van eieren en
slachtpluimvee uit het buitenland zooveel mo-
gelijk belemmert, vertoont de Fransche pluim
veehouderij een flinke opleving. Dit laat zich
gemakkelijk begrijpen als men weet, dat te
Parijs een versch ei, wat men'noemt „een ei
van den dag" ongeveer 12 'Hollandsche centen
opbrengt. Vandaar het streven van velen,
waaronder ook landgenooten, om in de om-
streken van Parijs thans met de pluimveehou
derij te beginnen en de producten in de stad
aan den man te brengen.
De opbloei der Fransche pluimveehouderij
was vooral goed te zien aan de groote belang-
stelling van de industrie voor deze tentoon
stelling. Ik telde meer dan honderd firma's,
die daar exposeerden met broedmachines, kui-
kenbatteryen, pluimveevoer, boeken, tijd-
schriften enz. Een sterke tegenstelling dus
met Duitschland, waar Wel het aantal dieren
goed was, doch de industrie daar geen gelijken
tred mee had gehouden.
In Gent was wel groote belangstelling der
industrie en thans te Parijs hadden we een
groot aantal dieren en daamaast de indus
trie, die met allerlei nieuwe zaken aanwezig
was en die, zooals mij spoedig bleek, ook goede
zaken deed.
Voeg daar dan bij. dat naast de pluimvee-
houders uit Frankrijk het Parijsche publiek
bij duizenden en duizenden deze tentoonstel
ling bezoekt, soms ongeveer 200.000 in totaal
en de lezer zal begrijpen dat er in de Fransche
pluimveehouderij volop leven valt te consta
te eren.
Dr. TE HENNEPE
