ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Mijn Eiland
AKKER.QCHEI5
Als Gij
niet kunt slapen
No. 9091
WOENSDAG 10 JANUARI 1934
74e Jaargang
Binnenland
Feuilleton
DE WET OP DE STRANDVONDER!J.
VEREENIGING VOOR VOLKENBOND
EN VREDE.
omdal Ge gekweld word! doorhoofd-
pijn, kiespijn, rheumalische pijnen,
zenuwpijn, spierpijn of migraine,
neem aan een "AkKERTJE" le baal
neem
Ze zullen snel en zeker Uw pijn
verdrijven en U heerlijk doen in-
slapen. Heb ze sleeds in huis
TER NEUZENSCHE CO U RANT
ABONNEMENTSPRIJSBixmen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post f 1,55 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post f 5,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika f 2,overige landen f 2,35 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Uitgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150 TEEEFOON No. 25.
ADVERTENTIeNVan 1 tot 4 regels f 0,80 Voor elken regel meer 0,20.
KLEINE ADVERTENTIeNper 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en cliche's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien brj regelabonnement tegen vermindeird tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
DIT BEAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND.
DRANKWET.
Burgemeester en Wethouders van TER
NEUZEN, brengen ter openbare kennis in-
gevolge artikel 38, juncto artikel 16 der
Dimnkwet, dat bij hen is ingekomen een ver-
zoek can een Verlof A van ESDUARDUS
AUGUSTUS GUILT iTET, van beroep schilder,
wonende te Ter Neuzen, voor de beneden-
localiteit van het perceel plaalselijk gemerkt
41 en gelegen aan den Sbatdonstweg.
Binnen twee weken nadat deze bekend-
making is geschied, kan ieder tegen het
verleenen van het verlof schriftelijk bezwaren
indienen bij Burgemeester en Wethouders.
Ter Neuzen, den 9 Januari 1934.
Burgemeester en Wethouders voomoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
B. I. ZONNEVIJLLESecretaris.
LEVERING RIJWIELEN VOOR
DE POLITIE.
Burgemeester en Wethouders van TER
NEUZEN, vragen v66r of op den 16 Januari
19S4, des namididags 2 uur, prijsopgaaf voor
de levering van negen abonnemeintsrijwielen,
ten dlenste van de politie.
Nadere inlichtingen zijn te bekomen bij den
heer Inspecteur van Politie.
Ter Neuzen, den 9 Januari 1934.
Burgemeester en Wethouders voomoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
B. I. ZONNEVIJLLE, Secretaris.
Dr. COLIJN OVER DE VOORUITZICHTEN
IN 1934.
Het „Handelsblad" heeft een onderhoud ge-
had met den minister-president, dr. H. Colijn,
die zjjn meening heeft weergegieven over de
vooruitzichten van 1934.
Dr. Colijn begon met op te merken, dat er
z.i. weinig lichtpunten zijn, die recht geven
om te vertrouwen, dat er in het jaar 1934
naerkbare verbeteringen in den eoonomischen
Westand zullen optreden.
Er is weinig uitzicht, dat het goedenenver-
keer zich op vrijeren voet zal gaan ontwikke-
l«n. Integendeel wijzen de teekenen er op, dat
de autarkische stroomingen in verschillende
landen hun hoogtepunt nog niet hebbec be-
raikt. Nederland heeft in zijn productie-sys-
taem meer aanpassing gekregen bij de moge-
Hkheden van afzet en daarom mag dan ook
■let worden gehoopt, dat de toestand in ons
tarnd slechter zal worden.
Ons volk, zeide dr. Colijn, heeft zijn gezond
aarstand temidden van zeer drukkende om-
standigheden niet verloren. Waarom de pre
mier echter liet voorafgaan: Er zijn natuuriijk
wel enkele verschijnsslen, zooals bijvoorbeeld
in het optreden van verschillende fascistische
organisaties tot uiting komt, die wijzen op
gernis aan evenwichtig oordeel.
(Men heeft zich te weinig doordrongen van
hat besef, dat er geen sprake is van een voor-
b5gaan.de crisis. Reeds in 1921, aldus dr.
Oolijn tot den verslaggever, heb ik het uitge-
nproken, dat men rekenen moet met het neer-
ploffen op een veel lager stabilisatievlak.
Omdat men deze werkelijkheid niet tjjdig
ender oogen heeft gezien, is de vraag om hulp
van den Staat veel sterker geworden, dan
anders het geval zou zijn geweest. Wie de
erisisverschijnselen ziet als van voorbijgaan-
door
VICTOR BRIDGES.
(Nadmk verboden.)
59) (Vervolg.)
Ik las het briefje vlug door en keerde me
daarop naar Jimmy, die nog steeds op dezelf-
de plaats stond.
„Heeft die vrouw nog iets tegen je gezegd,
toen ze je dit briefje gaf?"
lrNee alleem dat ik d'r moest zeggen, of
u 't gekregen had, ja of neen. Ze zou op den
hoek van Butcher's Lane op me wachten."
„Dan kan je haar zeggen, dat 't in orde is",
zei ik, terwijl ik den kostbaren brief in mijn
zak liet verdwjjnen. „Je weet zeker niet of
Mr. de Roda al terug is de 00m van de
juffrouw
Jimmy knikte. ,,Ja, die is d'r weer. 'k Heb
'm vanmiddag in een motonboot zien thuis-
komen. Die boot leit er nog even om de
bocht in 't stille water."
„Hoe weet je dat het Mr. de Roda was?"
vroeg ik.
..Wel, omdat George Ellis hem en dien
Craill samen naar den wal heb zien roeien. Ik
heb 't George aan me vader hooren vertellen.
't Is wat een mooie boot, m'neer, de „Zee-
meeuw", vroeger hab-ie van kapitein Stainer
in Harwich gehoord. Zeker 'm verkocht, zegt
George, omdat die daar weggong."
..Zeewaardig?" informeerde ik.
Jimmy knikte enthousiast. ,En of!" zei hij
beslist. ,,Kapietein Stainer gong er wel mee
naar Frankrijk en George zegt, dat 't fijn was,
zooals-ie zich hield."
Ik haalde mijn portefeuille te voorschijn en
nam er een briefje van tien shilling uit.
,,Hier, jong," zei ik, ,,ga maar gauw terug
en stel dat oude dametje gerust. Zeg maar,
dat ik den brief heb en dat ik zal doen, wat
den aard, komt er naturlijk lichter toe te
roepen om steun, dan wie zich realiseert, dat
we met blijvende to est and en te maken heh-
ben. Immers de normale Nederlander begrijpt
wel, dat staatssteun ami het bedrijfsleven be-
zwaarlijk een blijvend karakter dragen kan.
Hoe eerder men zich realiseert, dat men weer
op eigen beenen moet staan, hoe beter het
voor ons volk ep zeker voor ons volkskarakter
zal zijn. Dat daarbij ook het begrip van sa
menwerking van alle groepen der maatschap-
pij versterkt zal moeten worden, ligt voor de
hand. Ook in dezen zin dat geen enkel volks-
deel zich zal mogen inbeelden dat het zal
kunnen vrij loopen van de gevolgen der ver-
anderde tijdsomstandigheden. Alleen door
samen te dragen, wat gedragen moet worden,
kunnen we komen tot aanpassing van die ver-
anderde tijdsomstandigheden. Die samenwer-
king en het samen dragen van de moeilijk-
heden staan niet los van het politieke leven.
Dat was de hoofdreden, die mij hij de kabi-
netsformatie in Mei van het verleden jaar
heeft geleid tot de gedachte dat ook in poli
ticks, iedere groep die bereid was aan die
samenwerking mee te doen, bij de politieke
verantwoordelijkheid voor de verschillende
maatrsgelen op economisch gebied behoorde
te worden betrokken. Ik meen, dat reeds nu
geffiegd kan worden, dat dit voorgaan op po
litick terrein reeds goede vruchten heeft af-
geworpen, ook voor de gedachte van het ge-
meenschappelijk dragen van de moeilijkheden
van dezen tijd. Al moet ik er dadelijk de aan-
dacht op vestigen, dat we met het aanpassings-
proces nog maar in het eerste stadium zijn.
Dr. Colijn meende, dat er geen enkele reden
is om te meenen, dat onze staatsinstellingen
de proef niet zouden kunnen weerstaan.
Den grootsten lof had de premier voor de
samenwerking tusschen alle regeeringsinstan-
ties. Er wordt blijk gegeven van bijzondere
opofferingsgezindheid, waarin ook de S.D.A.P.
die niet in het kabinet is vertegenwoordigd,
niet is achtergebleven.
Een zwak punt is nog de onvoldoen.de be-
reidwilligheid van de gemeenteraden, om te
doen, wat de nood van den tijd eischt.
Wanneer de toestanden zich blrjven ont-
wikkelen zooals zulks in de laatste maanden
het geval is geweest, zal er naar mijn mee
ning geen enkel gevaar bestaan voor een
groeiende volksbeweging, die onze beproefde
staatsinstellingen onder den voet zou loopen.
Men moet bovendien niet vergeten, dat waar
zulks wel is geschied, dit plaats vond in lan
den, waar de volken nog maar zeer kort had-
den geleerd deel te nemen aan de behartiging
van hun eigen belangen. In Nederland Is dat
anders. Van den Bourgondischen tijd af, Is het
Nederlandsche volk gewoon geweest in 66n of
anderen vorm zelf deel te nemen aan de ver-
zorging van eigen behoeften.
Over de plaats van Nederland temidden
der andere mogendheden zeide dr. Colijn ten-
slotte, dat die behoort tie blijven, wat zij al-
tijd is geweest, d.i handhaving van ongerepte
zelfstandigheid en ons dus afzijdig houden van
elke verbintenis met anderen, die aan onze
tenecht geroemde zelfstandigheidspolitiek af-
breuk zou doen. En dat geldt niet alleen in
den engeren politieken zin, maar ook op het
terrein van de handelspolitiek. Wij zijn een
volk, dat door handel en scheepvaart groot is
geworden. En beide vorderen, dat onze vlag
in aHe havens en onze goederen in alle landen
hun plaats weten te heroveren. Dit brengt
mee, dat Nederland vooraan behoort te staan
bij de bevordering van pogingen tot nauwere
intemationale samenwerking. Ook in dit op-
zicht hebben we een verleden, waarop we met
voldoening kunnen terugzien. En we stellen
er een eer in, in dit opzicht niet achter te blij
veo. bij hen, die ons voorgingen. Stellig zijn
juffrouw de Roda me gevraagd heeft."
Ik hraoht den jongen, die absoluut overbluft
was door zoo'n rrjkdom en van verbouwereerd-
heid stotterde, naar de deur en toen hij in de
struiken verdwenen was, grendelde ik de voor
deur opnieuw en ging de kamer weer in.
Als ik in mijn leven ooit een verstandigen
zet gedaan had, dan was het dit annexeeren
van Jimmy als postilion d'amour geweest,
Zonder hem had Christine me dit laatste
briefje, dat zulke emstige verwikkelingen
vermoeden liet, niet kunnen laten brengen en
het nieuws over de Roda, dat de jongen zoo
langs zijn neus weg verteld had, was die tien
shilling dubbel en dwars waard geweest.
Want voor dien plotselingen aankoop van
een zeewaardige motorboot bestond maar 66n
uitleg. Manning en de Roda waren de mee
ning toegedaan, dat het oogeniblik voor htm
„coup" gekomen was. In de overtuiging, dat
ik dien nacht alleen in huis zou zijn, hadden
ze besloten, de diamanten te stelen, mij en
passant even af te maken en dan met den
ibuit er vain door te gaan, naar- Holland of
Belgie, waar ze, met de minste kans op signa
leering, van de steeaen af konden komen. En
daar ze van Christine's betrouwibaarheid niet
zeker waren, hadden ze haar zoolang in haar
kamer opgesloten.
Het eenige zwakke punt in hun plan de
campagne, waarvoor ik overigens niets dan lof
bad was de oude Fransche dienstbode. Haar
genegenheid voor Christine had het van haar
angst voor de anderen gewonnen. En terwijl
ze voorgaf htm bevelen op te volgen, had ze
met Christine afgesproken, in alles h&Ar te
helpen.
Als alles goed van stapel liep, was dat een
regeling, die onze plannen keurig in de hand
werkte. Het eerste, wat we volgens Campbell
te doen hadden, was Christine en de Roda in
onze handen zien te krijgem. Om half negen
of misschien wat later konden hij en Dean
uit Martlesea terug zijn, en het zou de zaak
geweldig vereenvoudigem, als de helft van het
werk, dat de basis van onze actie vormde, daa
al gedaan was.
Maar aan den anderen kant was ik niet
blind voor het gevaar van de ondememing.
de vooruitzichten op het oogenblik, vooral op
handelspolitiek gebied niet gunstig, maar het
is niet aan te nemen, dat 'n Richard Cobden
slechts 66nmaal geboren zou worden. Er komt
een tijd, dat de autarkische strevingen tot
een zoodaeiige inschrompeling van welvaart
en cultuurleven zullen leiden, dat men een-
maal weer de boeien, die nu geslagen zijn, zal
verbreken.
En het moet Nedierland's eer zrjn, at tijd
door daartoe te blijven opwekken.
In het Staatsblad is afgekondigd het
Kaoinklijk besluiit tot v&ststelling van een al-
gemeenen maatregel van bestuur, ter uitvoe-
ring van de wet op de strandvonderij, welke
ibestuursmaatregel in working zal treden
met ingang van den weg, waarop de voren-
genoemde wet van kracht wordt.
Voor de toepassing van deze wet worden de
volgende watergebieden beschouwd tot de zee
te behooren en de stranden en oevers daar-
van tot het zeestrand:
de Dollart, de Lauwerzee, de Waddenzee en
het IJsselmeer in hun geheel, de Nieuwe
Waterweg en de Nieuwe Maas in hun geheel,
alsmede de overige Zuid-Hoilandsche en Zeeuw-
sche stroomen, begrensd in het Noorden door
den Noordelijken oever van de Brielsche Nieu
we Maas, van de Botlek en van de Oude Maas,
in het Oosten door den Zuldelijken oever van
de Oude Maas onder Dordrecht, den Oostelij-
ken oever van de Dordtsche Kil en het vaste
land van Noord-Brabant van de spoorbrug bij
Moerdijk tot de NederlandschBelgische
grens, in het Zuiden door het vasteland van
Zeeuwsch-Vlaanderen, met uitzondering van
het Spui.
Een, door de Regeering daartoe te benoemen
persoon treedt inplaats van den burgemeester
als strandvonder op te: Dordrecht, 's-Graven-
hage, Rotterdam, met uitzondering van het
deel der gemeente, dat vormt Hoek van Hol
land in den zin der wet van 31 December 1913,
en Rotterdam voor het deel der gemeente, dat
vormt Hoek van "Holland in den zin der voren-
genoemde wet; Warffum voor bet deel der
gemeente, dat het eiland Rottumeroog vormt.
De vorenbedoelde strandvonders zullen een
herkenningsteeken dragen, him door de Com-
mfssaris der Koningin te verschaffen.
Het door den strandvonder in rekening te
brengen bebeerloon wordt, naar de bruto
waarde der beheerde zaken, bepaald:
le. Ingeval van verkoop der zaken door
den strandvonder, op 10 van de eerste f 500,
8 van de volgende 500, 6 van de vol
gende 1000, 4 van de volgende f 1000, 3
van d© volgende f 1000 en 2 van hetgeen
de /4000 te boven gaat.
2e. Bij afgifte der zaken aan den recht-
hebbende of bij verkoop ten overstaan van een
ander ambtenaar dan de strandvonder, op
8 van de eerste 500, 6 van de volgende
f 500, 4 van de volgende 1000, 3 van
de volgende 1000, 2 van de volgende
1000 en 1% van hetgeen de /4000 te
boven. gaat.
Terzake van de verrichtingen van den hulp
strandvonder wondt afzonderlijk beheerloon
niet in rekening gebracht.
Ontplofbare stoffen mogen door den strand
vonder niet worden verkocht, dan met toe
stemming van den Minister.
Prijsvraag.
Reeds gedurende een reeks van jaren wordt
door de ,,Vereeniging voor Volkenbond en
Vrede", in overleg met de Union der Volken-
bondsvereenigingen, die zorg draagt, dat
zulks ook door andere landelijke Volkenbonds-
Als Christine's poging om te ontvluchten mis-
lukte, bavond ze zich, tot wij haar te hulp
konden komen, werkelijk in groot gevaar, en
gelukte die, dan nog bestond de kans dat haar
vlucht onmiddellijk ontdekt werd. En in dat
geval ikon het huis wel eens aangevallen wor
den, v66r Dean en Campbell terug waren.
Precies wdnnddr ze terug konden zijn, was
niet te zeggen en waar zooveel op het spel
stond, was Manning er niet de man naar, om
er bp te gaan zitten en alles weloverdacht en
volgens de regelen der kunst te doen.
Ik haalde mijn revolver uit mijn heupzak,
schudde de kogels er uit en keek elk onderdee!
na. Het smeuige klik-klak was geruststellend
en dus nam ik de kogels een voor een weer
op en laadde elke kamer. Als het tot vechten
kwam, was ik in alle opzichten in het voor
deel. Ik ben een behoorlijk schutter en tenzij
ze de heele zaak in de lucht lieten vliegen,
kon ik de vesting gemakkelijk tegen een half
dozijn aanvallers verdedigen. Niemand kon
binnenkomen, op welke manier ook, zonder
zich binnen het bereik van mijn revolver te
plaatsen en ik was vast van plan, om Craill
en Manning zonder vorm van proces neer te
schieten, als ze ook maar het tipje van hun
neus lieten zien.
Ik keek op de klok. Half zeven! Nog twee
uur voor het moment om in actie te komen
dhhr was bij die gedachte voelde ik de
ergemis in me opstijgen. Bij wijze van aflei-
ding ging ik naar boven en sloot mrjn slaap-
kamerraam en daama ging ik met mijn pjjp
in mijn gewone hoekje bij den haard zitten en
wachtte en wachtte
Ergerlijk traag kroop de minutenwijzer naar
de zeven en begon daarna weer aan zijn ein-
deloos-langen kringloop. Maar met zijn aan
komst bij de twaalf was mijn geduld ten ein
de. Ik sprong op en begon heen en weer te
loopen zonder de nadrukkelijke waarschu-
wing in Christine's brief, om onder geen be
ding v66r half negen weg te gaan, zou ik nu
al op het uiterste eilandpuntje, de bewuste
lairidingsplaats, afgestapt zijn. Maar haar in-
structies waren te positief dan dat ik aan de
absolute noodzaak, om me eraan te houden
had kunnen twijfelen en ik voelde er niets
Ncderfandtch Ongeevenaard tegen Hoofd-
Product pijn, Kiespijn, Rheumaiische
pijnen, Zenuwpijn, Vrouwen-
pijnen. Per 12 si. slechts 50 ct.
von Apotheker Dvmont
(Ingez. Med.)
vereenigingen geschiedt, een Prijsivraag uit-
geschreven, die den Volkenibond of een daar-
aan verwant onderwerp tot uitgangspunt
heeft.
In verband met de conclusien, waartoe de
Jeugdonderwijscommissie onzer Vereeniging is
gekomen, is besloten voor 1934 drie gesplitste
prijsvragen, met ieder een afzonderlijk onder
werp, uit te schrijven en wel voor;
a. Kweekelingen, werkzaam aan een der
in Nederland bestaande Kweekscjiolen voor
het L. O., in het bijzonder degenen van het
derde of vierde studiejaar;
ib. Jonge, reeds in functie of in het bezit
van het betreffend diploma zijnde onderwijzers
en onderwjjizeressen, echter tot den leeftijd
van 26 jaar;
c. A.s. leerkrachten voor het voortgezet
en middelbaar onderwijs, event, studeerende
aan een onzer Universiteiten, in het bijzonder
in aardrijkskunde, geschiedenis of staats-
wetenschappen.
De onderwerpen voor deze prijsvraag luiden
voor de bovengenoemde drie categorien, resp.
a. Hoe ziet gij „het belang van den Vol
kenbond ter bevordering van den vrede" voor
de tegenwoordige jeugd? (Gedacht wordt
aan een verslag van meeningen en inzichten
der jongeren, met de bedoeling een inzicht te
krijgen in de houding der jeugd ten opzichte
van de betrokken vraagstukken en in de vele
weerstanden, die blijkbaar nog te overwinnen
zrjn, o.a. het opkomend nationailisme.)
b. Hoe kan in Uwe oogen de Volkenbond
de vredesgedachten bevorderen en is dit met
de gedachte van Pan-Europa of de Vereenigde
Staten van Europa te vereenlgen?
c. Kan men bij een beschouwing van de
ontwikkeling van den Volkenbond sinds 1920
in het algemeen of ten aanzien van bepaalde
punten van vooruitgang of van achteruitgang
qpreken
(Men denke b.v. aan het ideaal van univer-
voor, om het welslagen van haar plan door
een onvergeeflijk gemis aan zelfbeheersching
in gevaar te brengen.
Eindelijk sloeg het half negen met een
zucht van verlichting stond ik op. Zonder
leven te maken sloot ik de voordeur open en
ging naar buiten. Op de stoep bleef ik staan
en inspecteerde, met mijn revolver in de hand,
het tooneel voor me. £n de nu snel vallende
schemering zag de turn er opvallend vredig
uit. Een zacht ritselen in de toppen van de
boomen was het eenige geluid, dat de stilte
verbrak en na even luisteren trok ik de deur
zoo zacht mogelijk achter me dicht en ging
het pad door de boschjes op.
Bij het hekje bleef ik staan en keek om me
heen. Het pad aan den anderen kant was nu
zoo donker, dat het bijna niet van de flan-
keerende struiken te onderscheiden was.
Ik trachtte de duistemis met mijn blik te
doortboren en luisterde scherp toe, maar be-
halve nu en dan het kraken van dood hout,
bleef alles stil. Die wandeling door de bosch
jes trok me niet bepaald aan, maar het was de
eenige weg naar de landingsplaats, tenzij ik
me niet aan Christine's instructies hield, en
na anderhalf uur geduldig wachten was ik
niet van plan, op het laatste oogenblik mijn
eigen zin te gaan volgen.
Ik duwde het hekje open en ging er door.
Nog even bleef ik staan luisteren dan greep
ik mijn revolver stevig beet en ging onver-
schrokken de duistemis tusschen de boomen in.
V66r ik twee stappen gedaan had, botste
ik met mijn voet tegen een stuk staaldraad
op, dat een paar centimeters boven den grond
dwars over het pad gespannen was. Door den
onverwachten schok verloor ik mijn even-
widht. De revolver schoot uit mijn hand en
v66r het goed tot me doordrong, wat er ge-
beurde, sloeg ik voorover en kwam met mijn
voile gewicht op mijn reohterschouder terecht.
Gp hetzelfde oogenblik kraakte het in de
struiken en sprongen twee mannen op me af.
En liet zich op mijn beenen vallen en greep
mrjn knieen vast. En de tweede sprong met
een schok, die me den adem beciam, midden
op mijn rug.
Half versuft als ik was en met een gebroken
salitedt, de samenstelling van den Volken-
bondsraad, de doeltreffendheid der beslechting
van geschillen de voorkoming van gewapende
conflicten en dgl.)
De Vereeniging voor Volkenbond en Vrede
stelt drie prijzen, elk van f 150 beschikbaar
voor de best geoordeelde opstellen, welke
bedragen moeten worden aangewend om, in-
gaande ongeveer 20 Augustus, de bekroonden
in staat te stellen gezamenlijk een reis naar
Geneve te maken, daar 10 a 12 dagen te ver-
bljjven, onder deskundige leiding het werk
van den Volkenbond te aanschouwen en ver
schillende belangrijke conferenties bij te wo-
nen, in het bijzonder die georganiseerd tijidens
den zomercursus van de Union bovengenoemd
en die van het Bureau International d'Educa
tion. De deelnemers treffen te Geneve de
bekroonde deelnemers uit andere landen.
De antwoorden moeten uiterlijk 1 Mei a.s.
zrjn ingezonden bij den Voorzitter van de
Jeugdonderwijscommissie van de ..Vereeniging
voor Volkenbond en Vrede", den heer J.
Bastiaans, Zonnelaan 18 te Hilversum. Zij
mogen ten hoogste bedragen 3000 woorden,
(dus ongeveer zooveel ails 5 bladzijden filio
getypt). De ingezonden opstellen moeten aan.
het hoofd zijn voorzien van een motto; bijge-
voegd dient te zijn een gesloten couvert, aan
den buitenkant vermeldend hetzelfde motto,
bevattende naam en adres van schrijver of
schrijfster.
De bekroonde opstellen bijven eigendom der
vereeniging.
KANAAL DOOR ZUID-BEVELAND.
De „Maiasbode" schrijft:
De Memorie van Antwoord op het Voor-
loopig Verslag der Tweede Kamer op 't wets-
ontwerp tot verbreeding van het kanaal door
Zuid-Beveland en de verhooging van de spoor
brug over dat kanaal is een fier en kloek
stuk.
Er klinkt een toon in, zooals ons volk dien
gaaroe hoort: rustig, krachtig, zeker.
Zuiver zakelijk en objectief kiest de regee
ring haar standpunt, zich baseerend louter
op den eigen aard en de eigen belangen van
de te beoordeelen kwestie, zonder zich bij haar
aldus verkregen inzicht te laten beinvloeden,
ofwel door vraagstukken daarbuiten gelegen.
ofwel door redeneeringen en daden van ande
ren, .die de zaak, waarop het aankomt, vol
gens haar niet raken.
Wij erkennen gaame, dat een dergeHJk
standpunt voor ons altijd een ongemeene be-
koring heeft gehad, al dient hieraan meteen
toegevoegd, dat het volstrekt afwijzen van
ieder verband met andere aangelegenhedem
toch niet de sterkste zijde is van dit fiksohe
staatsstuk.
Toejuiching zonder voorbehoud verdient de
uitdrukkelijke verklaring, dat de plannen der
regeering, louter gabaseerd op zakelijke over-
wegingen, door niemand of niets zijn be-
invloed en reeds dateeren van v66r den oor-
log; dat de Nederlandsche regeering tot
een noodig geoordeeldec verbetering van hi
verkeerstoestand overgaat, onafhankelijk van
de wenschen van derden betreffende een
rechtstoestand; dat zij intusschen elke
vreemde medeizeggingschap over Nederland
sche Tusschenwateren ,,energiek en catego-
risch" afwijst; dat Nederland voldaan heeft
aan alle verplichtingen en dat, wanneer het te
eeniger tijd nog iets meer zou willen doen, dit
zou geschieden ,,uit vrijen wil"; dat Ne
derland echter ook, wanneer het eigen belan
gen bedreigd acht, kan ,,denken aan tegen-
maatregelen".
Dit laatste is voor diplomatieke taal vrg
duidelijk.
Deze Memorie van Antwoord moet iedereen
de rustige zekerheid geven, dat bij onze re
geering 's lands rechten onaantastbaar veilig
zijn.
of ontwrichten schouder, deed ik toch nog een
wanhopige poging om me te verdedigen. Ik
gooide mezelf om en stootte tegelijk mijn elle-
boog in het gezicht van den man boven me;
een gesmoorde vloek vertelde me, dat ik
goed geraakt had. Maar vdor ik de bewer-
king kon herhalen, voelde ik zijn vingers om
mijn hals en tegelijk werd een koude metalen
ring tegen mijn voorhoofd gedrukt.
,,Hou je stil of ik schiet je voor je kop!"
Dat was Mannings stem. Hij beet me de
woorden toe en ofschoon hij fluisterde hoorde
je zijn vastberadenheid om de bedreiging ten
uitvoer te brengen.
Ik bleef stil liggen trouwens, met de sta-
len vingers om je keel kon je niet veel anders.
„Maak voort, de Roda", ging dezelfde stem
scherp-bevelend voort. ,,Bind zijn armen en
beenen vast. En doe 't vlug want we hebben
geen oogenblik te verliezen."
Ik voelde, dat mijn enkels tegen elkaar ge-
snoerd werden en met een ruk, die zich in
een seherpen scheut van pijn in mijn schouder
omzette, werden mijn armen naar achteren ge-
trokken. Een halve minuut later was ik ge-
bonden als een panklaar gemaakt stuk wild.
Manning liet mijn keel los en stond op.
„Bij het eerste geluid, dat je maakt," dreig-
de hij me fluisterend, „schiet ik je neer als
een hond."
,,Geef 'm een tik op zijn bol," stelde een
schorrige stem voor, „da's een heeleboel moeite
minder."
Ik hoorde Manning lachen, of iets in het
voorstel hem vermaakte.
,,Ik heb iets anders met Mr. Dryden voor,
Craill," zei hij. „Demk je, dat je hem naar het
huis zal kunnen dragen?"
Zonder antwoord te geven, bukte Craill
zich, greep me om mijn middel beet en heesch
me op zijn rug, of ik een zak meel was. En
gezien het feit, dat ik honderd - tachtig pond
weeg, was dat geen geringe krachtsprestatie.
Manning deed het hekje open en het vol
gende oogenblik was ik weer op weg naar
huis.
(Wordt vervolgd.)
