De Les van Pietje.
QBMENQDE BEHICHTEN
taiNi ir^gnmK
DE SPECULAASVRIJSTER.
oca^
Wacht U bi| den
BRUGGEDEELTE INGEZART.
Zondagmiddag stend een groote menigte te
wachten aan het Eindhovensch kanaal te
Eindhoven op de komst van St. Nioolaas.
Door de overbelasting van de houten nood-
brug brak plotseling een groot gedeelte van de
brug, met het gevolg, dat cngeveer tier, per-
sonen te water raakten, waarvan het grcotste
deel kinderen waren. Omstanders en perso-
neel van den havendienst boden onmiddellijk
de noodige hulp, zoodat men vermoedt, dat
alien zijn gered. Om zekerheid te krijgen, dat
zich niemand meer in het water bevond, heeft
de havendienst ongeveer een uur gedregd.
Niets werd echter opgehaald, zoodat met
groote zekerheid aangenomen kan worden,
dat dit ongeluk geen slachtoffers heeft ge-
eischt.
Een nader bericht meldt:
In minder dan een tijd lagen een 20 per-
sonen in het water of tusschen de balken en
planken en op een deksohuit, die gelukkiger-
wijs juist onder de brug langs den kant ge-
meerd lag. Eenige omstanders begaven zich
oogenblikkelijk te water oan hulp te bieden en
slaagden erin een aantal vrouwen en kinderen,
die reeds ondergegaan waren, op den kant te
werken. Een 60-jarige vrouw uit Straten, de
wed. Aarts was al 2 maal in de diepte gezon-
ken, doch een koene duiker wist haar op te
halen en in bewusteloc-zen toestand naar den
kant te brengen. Op de schuit waren veel
kinderen door het vallen van de balken min
of meer licht gewond, doch doktoren waren
aanstonds ter plaatse om geneeskvndige hulp
te bieden. Een aantal automobilisten stelden
hun auto's dadelijk beschikbaar om de slacht
offers naar hun woningen te vervoeren. Het
mag een geluk heeten dat er een boot onder
de brug lag, anders waren er zeker menschen-
leivens te betreuren geweest. Met het haven-
bootje en van den kant af heeft de politie nog
geruimen tijd gedregd.
De boot nfet St. Nioolaas was intusschen
doorgevaren naar de haven waar evenwel het
gerucht van het ongeluk al was doorgedron-
gen, zoodat de ontvangst niet dat opgewekte
karakter droeg, waardoor zij zioh anders
pleegt te kenmerken.
VEELBEEOVEND JONGMENSCH.
Een 21-jarig jongmensdh heeft een pension-
gast van zijn ouders, die in de Joh.an Maet-
suyckerstraat te A'dam wonen voor 95 op-
gelicht en gepoogd dezen ook nog voor twee-
I houderd gulden te benadeelen. Hij heeft doar-
toe eerst het postspaanbankboekje van den
pensiongast bemachtiigd, is daarmed'e naar het
1 posfckantoor gegaen, heeft daar een valsche
J handteekening gezet en heeft /95 opge-
I nomen.
Verder heeft hij den pensiongast een tele-
1 gram gezonden onder een valschen naam, met
Van Sinterklaas! zei vader en gaf aan
ieder een groot pak.
Jantje had het papier er het eerst afge-
wikkeld en juichte:
Fijn, een zandwagen. dank je wel Sin
terklaas!
In den loop van den middag traden er
een dame en een heer der winkei binnen.
Beiden waren heel deftig gekleed en de
winkeiier boog als een knipmes. Waar-
schiinlijk op het verlangen van de dame
werd de etalagekast geopend en alle lek-
kernijen hoorden den winkeiier vragen:
Doet U een keus, dame."
De dame liet haar blikken in het rond
gli.iden en de marspeinen koning beefde
van angst. Plotseling wees de dame naar
1e speculaas-vrijster en zei lachend: Nee
maar, hebt U die ook! Die wil ik heel
srraag hebben. Harry!
De heer lachte eveneens en gaf den win
keiier bevel de speeulaaspop in te pakken.
De winkeiier scheen een beetje teleurge
steld en vroeg:
Wilt u niets van marsepein, dame?"
Aeh. zeide de dame en keek een beetje
sreringsrhattend naar de genoemde lekker-
nij. ereeft u mij dat poppetie nog maar."
De winkeiier deed een greep en de ko
ning van marsepein was onttroond.
Toen de eta Inge weer werd gesloten.
heerschte er even stilte. Daama begon de
chocolade W te bulderea van het lachen
en zei:
Oh, oh, die koning
Hou je mond zei de groote botcrlet
ter, die tot nu toe nog had gezwegen, de
koning heeft zijn straf en die is al erg ge-
noeg. Bovendien is het nu duidelijk ge-
bieken. wie in deze 6ta!age de belangrijk-
ste plaats heeft ingenomen in geen
geval de snoevers.
Geen der voorwerpen waagde het thans
den -boterlett.er tegen te spreken.
Ach jo, zei Pietje, ga slapen. En te
gelijkertijd draaide hij Jantje den rug toe.
Klaas Vaak stro-ide zand en spoedig
waren de broertjes in droomeland. Hoeveel
uren Pietje had geslapen wist hij niet,
doch hij werd op een vreemde manier
wakker. Iemand tikte hem op den schou
der. Even knipperde hij slaperig met de
oogen. sloeg ze toen helder op en het
eerste wat hij zag was een lange witte
haard. Hij keek omhoog.... ee, maar dat
was toch onmogelijk, daar daar stond
Sint Nicolaas. En hij glimlachte, en naast
hem stond Zwarte Piet en die glimlachte
ook. Tegeiijkertijd schoot hem te binnen
wat voor leelijks hij de laatste dugen had
gedacht en zonder dat hij er iets aan kon
doen, schoten hem de waterlanders in de
ogen. Hij verborg het hoofd snikkend in
marsepeinen koning bromde tegen de
groote W van chocolade. die in haar groep
de leiding had genomen
Wat ben jij eigenlijk voor een mis-
baksel Je hebt niet eens een sierl'jke krul,
je bestaat uit niks anders dan vier hou-
tige stokjes
En jii poppetje van marsepein, pas jij
maar op. dat ik me straks niet boven op je
laat vallen, want dan is er niks meer van
je over dan een plasje gesmolten suiker.
De fondant- en chocoladegroepen juich-
ten luid over dezen uitstekend geslaagden
aanval. doch de marsepeinen koning liet
het er niet hi) zitten en schold al weer
terug:
Wat ben jij waard vierstok! Kiik eens
naar je prijskaart: dertig cent. Kijk eens
naar de mijne: een gulden Eigenlijk ben
ie nog geen dubboltie waard en moest mijn
nriis worden verdubbeld
Euide bijval van de marsepeingroep.
De chocolade W trok weer ten aanval:
Wat wou jii zeggen. suikeroapionge
tje? Onze baas heeft je maar een prijsje
gegeven omdat de menschen je toch niet
koopen. Je ligt hier aileen voor pronk.
nietsnut die je bent."
Ja. ja. riepen alien in koor
Luister dan wat ik ga zeggen. Wan
neer ik morgen niet door de menschen ben
Tekocht. rriogen jullie voor mij die specu
laas-vrijster als aanvoerder kiezen.
Alle groepen keken naar de ouwe vrij
ster. die nog geen enkele keer aan de ritzle
had deelgenomen. Toen ze plotseling het
middelpunt van belangstelling vormde.
kleurde ze een beetje doch ze zei niets
Hoor ie dat speculaas-vrijster. zei de
chocolade W een beetje schamper, morgen
avond ben ie koningin.
zijr. kussen en huilde, huilde Na enkele
minuten voelde hij eon zaclde liand ver
zijn hoofd striii'en. hij l-ee'; "*v omhoog
on o wat f;!n. thans '--order
aan het bed. Tegeiijkertijd wierp hij zich
in haar armen en hij horten en stooten
vertelde hij haar van de komst van S:a-
terklaas en van zijn wantrouwen. Moeder
zei niet veel, legde hem weer in bed, dek-
te hem warm toe en voor "i wegging gai
ze hem nog een' extra dikke nachtzoen.
Pietie viel onmiddellijk daarna weer in
slaap.
Pietje werd den volgenden morgen wak
ker door een tor van zijn broertje.
Jo, word wakker, het is vandaag
Sinterklaas!
Het laatste woord miste zijn uitwerking
niet, Pietje was op eens klaar wakker. Op
hetzelfde oogenblik kwamen moeder en va
der de slaapkamer binnen en in hun ar
men droegen ze groote pakken.
De speenlaas vrijster zei weer niets, ze
vi elde zich in dozp 6talage van allemaal
chocolade- en suikergoed niet erg op haar
gemak. Ze honrde er eigenlijk niet thuis..
evenmin als de boterletter, die zich ook
afzijdig hield.
Toen de speculaas vnjster niets zei, l'e
'hp 7l'P7nfl 11n
en gingen voort met kraikeelen. Dit duurde
tot het aanbreken van den nieuwen dag.
Gewoonlijk waren echter alle partijen op
dat oogenblik zoo uitgeput, dat ze geen
woord meer konden spreken.
Den ochtend. die nu volgde, heerschte
er een groote spanning in de 6talage. De
marsepeinen koning had eigenlijk een
beetje spijt van zijn woorden; het vooruit-
zicht om gekocht te worden leek hem niets
aanlokkelijk toe. doch dit durfde hij niet
bekennen. In stilte hoopte hij echter, dat
hij dien avond nog op zijn plaatsje zou
staan.
cCO "o ^<*f°
Ergens ver in Spanje, in "n onvruchtbare
bergstreek, staat een prarhtig wit kas'teel
met kanteelen en toiens. die op een boo
gen ouderdom wijzen. Wanneer de zon er
overdag op scliijnt is liet door de weer-
kaatsing omhuld door een witton glood en
zoodoende voor hot inenschelijk oog on-
zichtbaar, 's naclits. ii.jkt het een droom-
kasteel. aan wrlks liestaan men moeilijk
kan gelooven.
De eigenaar van dit praclifige kasteel
laat sleclits eens in het jaar van zich iioo-
ren. De menscjien in den omtrek hebben
hen nog nimmer met eigen oogen aan
schofiwd. doch men verteit dat de kasteel-
bewoner in den nacht van den vierden op
den vijfden December zijn woning ver-
laat en in gezelscliap van zijn zwarten
dienaar en z"n witten schimmel in een
nacht vele landen van do wereld bezoekt.
Groote en kleine menschen verblijdt hij
dan met zijn geschenken en als eenige
dank hiervoor verlangt hij van de kinde
ren een aardig briefje, wat hooi voor zijn
schimmel en een paar liedjes gezongen
aan den vooravond van zijn verjaardag.
Ja, Sint Nicolaas is een groot en edelmoe
dig mensch, die op zijn geboortedag het
liefst duizenden menschen met blijde ge-
zichten ziet.
Jullie hebt je natuurlijk al eens afge-
vraagd hoe Sinterklaas zoo precies te we-
ten kan komen wat jullie op zijn verjaar
dag graag als geschenk wilien hebben. Het
lijkt heel ingewikkeld, maar het is toch
heel eenvoudig. Sint Nicclaas heeft een
bondgenootschap met de maan en jullie
weten, dat de maan in .lie groote en klei
ne kamers kan kijken en tevens kan af-
luisteren. wat de menschen met elkaar be-
spreken. En daar de wenschen en verlan-
gens bijna altijd 'savonds worden bespro-
ken (de kinderen bepraten het geheimzin
nig onder de dekens en de ouderen in de
kamer onder het lamplicht) kan de maan
alle gesprekken stilletjes afluisteren en
Sinterklaas hiervan regelmatig op de hoog-
te houden.
Zoo keek de maan op zekeren avond in
de kamer van Jantje en Pietje en luister-
de naar wat Pietje aan zijn jongere broer
tje Jantje te vertellen had
Wat vraag jij voor Sinterklaas? had
Jantje aan Pietje gevraagd.
Ach ja, zei Pietje wijsneuzig, er be
st!;:'! immers geen Sinterklaas meer. Jij
krijgt je zandwagen van vader en moeder
Het is nietes, zei Jantje.
Het is welles. zei Pietje, Karel, die
al tien jaar is, iieeft het me zelf verteld.
Ik gel oof d'r niks van, hield Jantje
vol.
Pietje zvveeg, een bee'je teleurgesteld
loor het gebrek aan vertrouwen en de
maan glimlachte.
Op Sinterklaasavond zong Pietje wel
met zijn broertje en zijn zus.je Marietje
Sinterklaasversjes, doch het ging niet van
liarte. Onder het zingen keek hij eens ver-
stolen naar vader en moeder en toen hij
zag, dat ze glimla hten, mcende hij te be
grijpen waarom. Na stroo in hun schoen
tjes te hebben gedaan, gingen ze naar
bed.
Toen ze naast elkaar lagen zei Jantje:
Stel je voor dat Sinterklaas ons van
nacht eens wakker rnaakt
Pietje aarzelde,. hij herinnerde zich le-
vendig wat hem den dfgeloopen nacht was
overkomen doch toen hij scluiw naar zijn
moeder keek, knikte deze hem bomoedi-
gend toe. Pietje wikkelde het papier los
en nee maar, hoe was het mogelijk,
daar lag voor hem "n groote meccanodoos.
vvaarnaar hij al zoo lang had verlangd. In
plaats van te juichen. keek hij stil naar de
doos en weer kwamen de waterlanders.
Ben je niet hli.j, Pietje? vroeg vader.
Pietje knikte.
Bedank Sinterklaas maar heel zacht
jes, zei moeder
Dank je we), Sinterklaas, zei Pietje.
bijna fluisterend. En misschien was dit
wel liet mooiste en diepst gemeeude be-
dankje, dat Sinterklaas op dien morgen
van den zesden December ontving.
Sinterkiaassprookje.
In de etalege van den suikerbakker
heerschte ieder jaar in het begin van de
r.iaand December een groote verdeeldheid.
Overdag wanneer de menschen zich voor
de spiegelruiten verdrongen, ging het nog
wel, doch wanneer eenmaal de liehten
waren gedoofd, begon het lieve leventje
eerst recht, dan werd er naar hartelust ge
kibbeld en gekpakeeid.
Het was steeds hot oude liedje. Nauwe
lijks had de suikerbakker zijn kunststuk-
ken ten pronk gesteld, of de etalage spl.t-
ste zich in verschillende groepen. Daar had
je bijvoorbeeld de marsepeingroep, hiertoe
behoorden niet aileen de doozen met roze
en witte marsepein, doch eveneens de big-
getjes. de paardjes, kortom de geheeie
marsepein-inventaris met aan het hoofd
eon marsepeinen koning en koningin. Deze
groep was de meest verwaande, zij was er
Yieilig van overtuigd, dat hot voor de ove
rige lekkernijen een voorrecht mocht hee
ten, in hun tegenwoordigheid te vertoeven.
Natuurlijk namen de overige groepen. bij
voorbeeld de fondant- en chocoladegroe
pen, hiermede geen genoegen; zij somden
alle goede hoedanigheden van hun soort
op en eindigden ten slotte met het vernieti-
gend oordeel. dat de menschen van het
eten van marsepein maar pijn in hun
buik kregen.
Twee dagen vert Sinterklaas was het
wederpm een kabeal van ie vvelste De
't Was op een verschrikkelijk kouden
Decembernacht, dat een groote, roode
stoomboot met snelle vaart de richting in-
sloeg naar een achteraf gelegen dorpje
aan zee. 't Schip was z66 zwaar beladen en
er lager zooveel zakken en doozen op T
dek, dat je de drie dikke schoorsteenpij-
pei. amper zien kon.
„Denk je dat we nog op tijd in Binkel-
dorp aan Zee kunrien arriveeren?" vroeg
St. Nicolaas fwant diens sehip was het),
aan de kapitein.
„Ik zal 't probeeren", antwoordde deze
eerbiedig, „alle knechts zijn aan 't werk
gezet, maar 't helpt niet veel. t I ijkt er
op of Jan de Wind ons dezen keer eens te
grazen wil nemeri!' Nauwelijks had de ka
pitein dit gezegd of hup daar werd 't
schip weer door een groote golf in de hoog
te getild. 't Was z66 erg. dat. St. Nicolaas
er duizelig van werd
Even daarna lag t schip totaal stil. St.
Nicolaas. die daar niets van snapte, liep
nieuwsgierig t dek op. Een knecht met n
zwartgebrand gezicht fluisterd" Sint iets
in 't oor. „Haa! vlug de beTe bril, die ik
heb", commandeerde St. Nicolaas, ..dan
kan ik Rinkeldorp eers goed opnemen.'
Want ongemerkt waren ze in dat kleine
dorpje aangekomen.
Tranen liepen den goeden Sint over t
gezicht, toen hij dat rustige stille dorpje
met zijn honderden bruggetjes over t wa
ter gadesloeg.
..Wat jammer dat we hier toch niet eer
der konden zijn". zuchtte St. Nicolaas, „wat
moeten die kindertjes, die hier wonen. wel
gedacht hebben, nu ik dit jaar niet 66n keer
voor hen heb kunnen strooien Ze slapen
natuurlijk al lang en denken dat zc cp mijn
feestdag ook niets zullen krijgen.
„Piet". sprak Sint« ..laten we maar di
rect aan 't werk gaan. Waarom liggen we
hier eigenlijk stil?"
„Omdat we met onze grootr mot niet on
der de Rinkeldornsche brugjes door kun
neu", zei Piet bedremmeld.
,,Dat is erg" peinsde Sint Nicolaas, „er
wat vangea we nou aan?"
,,We hebben er al een middel op gevon
den"glunderde Zwartv Piet ondeagend.
„al de bootjes, die er maar in 't dorp te
vinden zijn, worden hierheen gehaald en
dan laden we alles uit df stoomboot er in
over."
Dat vond St. Nicolaas een prachtidee.
Hij duwde zwarte Piet een dikke oranje-
appel ervoor in zijn hand. „En nou opschie-
ten". riep de Sint hem na. iik heb geen ge-
duld meer. Ik wil al die brave kindertjes
uit Rinkeldorp wel eens in hun bedje zien
liggen."
Z66 kwam 't. dat er in den nacht vah
vijf op zes December ir de grachten van
Rinkeldorp een ongevyone drukte heersch
te. Een heele stoet van kleine booties gleed
voorzichtig over t water voort 't Was een
nrachtig gezicht. Sint Nicolaas' knech-
ten met hun mooie gekleurde pakjes aan
stonden recht op in dp kleine viartuigies.
Overal bengelden er lampions aar. zoodat
de heel gracht verlicht was. In 't eerste
hnotie zat St. Nicolaas zelf en hij had al
de verlanglijsten in zijn hand, dan volgden
de hooties voigepront met speelgoed
Wat had de goede. oude Sint "t dien
nacht druk! Pas toen 't weer licht werd
had elk huis een heurt gehad. In de klomp-
ies. die de Rinkeldr.i psche ionaens en
meisies aan de voordeur hidden gezet.
iegde Sint Nicolaas een briefje en daarin
had hii geschreven:
..Beste kinderen. Denk niet dat Sint jul
'ie veraeten was. omdat hii dit laar niet
kwam strooien. 't Stormde zoo erg op zee.
dat hii niet eerder k^men kon. Wees braaf
pn doet uw oioters eeen verdriet. dan ver
?eet de oude Sint 't volgend jaar de Rjn-
keldornsche ionaens en meisies ook niet.'
Je begriipt. dat a'ie kinderen den vol
aenden moraen in de wolken waren. Al
leen de ouders keken wel wat raar op. toen
ze hun booties allemaal op verkeerde nlaat
sen vastgehonden vonden en nog wel met
hier en daar een st.ikie speelaoed er in
Maar dat was't geheim van Sint Nicolaas
natuurliik. dip wist daar alles van!
En toen alle jongens en meisies St. Ni
colaas ee.n hartelijk vaarwel toezongen, en
hem z66 hartelijk bedankten dat hij 't van
verre hooren kon, toen toeterde Sint Nico
laas met de groote stoombootfluit, n£t zoo-
iang tofc hij z66ver weg was, dat de kinder-
tjes t ii-ci meer hou.eii konden.
Een luid protestaejoel van de marsepein-
bende
Stilte, schreeuwde de koning. groen van
marsepein. hebben jullie de beleediging
gehoord. die jullie koning is aangedaan?
Za! U t niet vergeten,
Nu ik 't vnend'lijk vraag?
't Is niet om de cadeautjes
Maar 'k zi° u nog eens graag.
Want ik vind het eenig.
n Deftige oude heer.
Die yoor alle kmd'ren
Zoo n reis maakt, ied'ren keer.
Nu nog zooveel daagjes
En dan komt de pret.
Dat tel ik op mijn vingen,
Des avonds uit, in 't bed.
Mag 'k U vast bedanken,
'k Weet wel dat U 't doet;
Sinterklaas is altijd
Voor kind'ren lief en goed.
