ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
Myn Eiland
No. 9059
WOENSDAG 25 OCTOBER 1933,
73e Jaargang
ARBEIDSBEMIDDELING.
FEUILLETON
ABONNEMENTSPRI.IS: Binnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post /1,55 per 3 maanden Bfl vooruitbetaling fr. per post 5,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika 2,overlge lan den /2,35 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor bet buitenland alleen bij vooruitbetaling.
TTltgeefster Flrcna P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150
TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels 0,80
Voor elken regel meer 0,2©
KLEINE ADVERTENTISN per 5 regels 50 cent bfl vooruitbetaling.
Grootere letters en cliches worden naar plaatsruimte berekend r
-Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzend'mg van advertentien liefst 6en dag voor de uitgave,
DIT BI.AI) VERSCHIJNT I ED F, REN MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND
WAARSCHUWING INZAKE
EVANGELISATIE „HELPT ELKANDER-
GEVESTIGD TE UTREOHT.
Burgemeester en Wetihouders van TER
NEUZEN, brengen ter openbare kennis, dat
beit Centraal Archief en Inlichtingenbureau
inzake Maatschappelijk Hulpbetoon voor
Nederland te Amsterdam, waarschuwt tegen
de z.g. Evangelisatie ,,Helpt Elkander", adres
Laan van. SoQStbergen 41 te Utrecht.
Door deze installing wordt niet het gering-
ate maatscbappelijk werk verricht; het ge-
collecteerde geld komt alleen ten goede aan
de leiders en helpers.
Deee inrichtiing veridient dan ook niet de
minste steun.
Ter Neuzen, den 25 October 1933.
Burgemeester en Wethouders voomoemd,
J. HUIZINGA,, Burgemeester.
B. I. ZONNEVIJLLE, Secretaris.
EEN INTERVIEW MET DEN DIRECTEUR
DER ARBEIDSBEURS.
Het belang van goede arbeidsbemid-
deling. De beteekenis der Arbeids-
beurs als Sociale Dienst.
(2. Slot.)
U zegt, in de meeste plaatsen is d4
Anbeidsmarkbdienst volledig betrokken in de
algemeene werkloozenzorg. Maar dat is toch
hier in onze gemeente ook het geval
Ja, dat is te zeggen de werkloosheidsver-
zekering en de arbeidsbemiddeling zijn hier on-
dergeibracht bij een en denzelfden dienst, zoo-
als in bijna alle gemeenten het geval is.
Tevens worden de werkzaaimheden voor het
orgaan van Steunverleening practisch ook
door dezen dienst verricht, daar de heer Jan-
sen secretaris van het orgaan is, zoodat door
zijn persoon nauw contact met de arbeids
bemiddeling is gewaabborgd. Wat dit aangaat
bestaat in onze gemeente dus vrijwel reeds
jaren de toestand zooals die in dit opzicht
thans door den Minister wordt verlangd, n.l.
nauiwer contact tusschen den Dienst der
Werkloosheidsverzekering en Arbeidsbemidde
ling en de Steunverleening, door welke samen
werking met mogelijk wordt, meer eoonomisch
dus zuiniger te werken en doeltreffender, dus
beter overzicht en betere controle.
Dus, als ik U goed begrijp, dan wilt dit
zeggen, dat bij ons de regeling reeds bestaat,
zooals die bij de meeste gemeenten nog zou
moeten worden ingevoerd. Dan zouden wij
dus die gemeenten vodr zijn.
Juist, indien en hier kom ik weer aan
het kardinale punt indien de arbeidsbemid
deling zoo werkte, als ze zou moeten werken
en daar ontbreekt nog al wat aan. En daar
raak ik meteen de groote moeilijkheid in deze
aangelegenheid.
Wat de groei van de sociale dienst betreft,
zou ik in Ter Neuzen van een omgekeerde
chronologisohe volgorde kunnen spraken t.o.v.
de meeste andere gemeenten. Vrijwel overal
was de ontwikkeling als volgt:
Eerst zijn de arbeidsbeurzen opgericht; ik
heb U de moeilijkheden reeds geschetst maar
U ook aangetoond, dat zij langzamerhand het
vertrouwen van het publiek hadden gewon-
nen. Het was dus reeds een ibestaand insti-
tuut, besohikkende over talrijke relaties en
belangrijke gegevens van de arbeidsmarkt,
teen in 1917 het Werklcosheidsbesluit in wer-
king trad. Voor de daaruit voortvloeiende
werkzaamheden werd dankibaar en met suc-
ces gebruik gemaakt van deize waardevolle
door
VICTOR BRIDGES.
(Nadruk verboden.)
34) (Vervolg.)
,,'k Ben net effetjes weg geweest," legde
hij me uit. „Thee gedronken in ,,Het Wapen".
Als bewijs voor de waarheid van het excuus
slikte hij een groote portie van het onder-
broken feestmaal in.
„Hindert niets," troostte ik hem. ,,Je ktmt
niet hard werken zonder flink te eten." Onder
het spreken gaf ik hem het gewone bewaar-
geld en stapte in. „Ik heb een werkje voor je,
Jimmy", ging ik voort. „Als je tenminste
een jongen bent, die zijn mond dicht kan
houden."
Een ge rusts tell ende knik was het antwoord.
„Ken je Miss de Roda?" vroeg ik hem.
„De juffrouw, die op het oogenblik op „De
Laurieren" woont?"
Even bleef het stil.
„Die met dat aardige gezicht?" kwam er
toen.
,,Ja," zei ik met overtuiging. ,,Kijk, 't kan
zi'm, dat ze je vandaag of morgen een briefje
voor me geeft. Als ze 't doet, kan ik er dan
van op aan, dat je 't me onmiddellijk brengt?"
Hij kni-kte met grooten nadruk. Vijf m:nu-
ten nadat ze 't mijn gegeven heb daar kan
je van op aan, m'neer."
,,En niet praten erover, James", ging ik
voort. „Zelfs niet met je vriendjes?"
„Denk ik niet aan," was het besliste ant
woord. ,,D'r is niemand, die een geheim beter
bewaren ken als ik."
gegevens, of de werkzaamheden werden
rechtstreeks aan het orgaan der arbeidsbe
middeling opgedragen. Later, toen de ver-
schillende steunregelingen in het leven wer
den geroepen, werd ook weer de hulp van de
arbeidsbemiddeling gevraagd. Hoe is dit
echter in Ter Neuzen en in verschillende an
dere kleine gemeenten. Hier was v66r 1917
de Arbeidsbemiddeling van weinig beteekenis.
Toen echter de gemeente in Juli 1919 toetrad
tot het Werkloosheidshesluit en dus van ge-
meentewege, in samenwerking met het Rijk,
subsidies aan de werkloozenkassen werden
verstrekt en dus door het Rijk, door middel
van de gemeenten, controle op deze kassen
moest worden uitgeoefend, werd er hier eigen-
lijik eerst definitief een arbeidsbeurs opgericht
en werd een Directeur aangesteld. De werk
loosheidsverzekering werd bierbij onderge-
braoht en nog later, in 1931, werd de Direc
teur, en daarna de eerste ambtenaar, secreta
ris van het orgaan voor steunverleening.
Hier rustte dus wel in erge mate het nood-
lot op haar geboorte, n.l. de arbeidsbeurs werd
hier niet aangezien als arbeidsbemlddelings-
instituut, maar meer als een crisisinstelling,
een noodizakelijk kwaad, zooals alle instellin-
gen voor werkloosheid. Arbeidsbemiddeling,
werkloosheidsverzekering, steunverleening, ar-
menzorg, het „prikken", alles werd samen-
gevat onder den begrip, werkloozenzorg. Het
is dus verklaarbaar, dat door werkgevers
hier weinig of geen gebruik van de arbeids
beurs wordt gemaakt voor aannemen van
bun personeel. Voegt U daarbij nog
het gebouw, waarin deze dienst is gehuisvest,
en dat als het ware den buitenstaander toe-
roept: ,,Komt hier maar niet, want hier
heerscht de crisis", dan is daarmede de geringe
beteekenis der arbeidsbemiddeling in onze ge
meente vrijwel voor het grootste gedeelte ver-
klaard.
Nou, nou, nu maakt U het toch wel een
beetje bont.
Het kan zijn, maar een feit is het toch, dat
Uw firma er nog nooit aan gedacht heeft,
haar personeel over de beurs aan te vragen.
Nu haalt u een voor uwe installing niet
gelukkig gekozen voorbeeld aan, aangezien
onze firma, ondanks de uitbreiding sdnds de
laatste halve eeuw, steeds haar personeel heeft
kunnen aankweeken en ondanks de over het
algemeen minder gunstige omstandigheden dit
ook steeds onafgebroken in dienst heeft kun
nen houden. Aangezien niemand {ijdelijk ont-
slagen werd en dus ook niemand van ons
personeel ten laste der gemeenschap is ge-
komen is het ook niet noodig geweest per
soneel aan te nemen.
Dat is dan een heel bijzonder geval. Maar
er is bij het betrekken van personeel over de
arbeidsbeurs nog een ander belang betrokken,
dat ik u zoo aanstonds zal duidelijk maken.
Maar volgens Uw redeneering zou het
dus zeer nadeelig voor de arbeidsbemiddeling
zijn om de andere sociale dieasten er ook onder
te brengen.
Zeker, een nadeel blijft er altijd van over,
dat is niet anders, doch er staan daar veel
grootere voordeelen tegenover en de nadeelen
kunnen, door de wijze, waacop bet gebeel ge-
regeld kan worden, tot een minimum terug-
gebracht worden. De wet c*p de Arbeids
bemiddeling legt dan ook geen bezwaren in
den weg van het systeem van samenvoeging
van arbeidsbemiddeling en werkloosheidsver
zekering en het is zeer waarschijnlijk, dat in
dien het Kondnklijk Besluit wordt vervangen
door een Wet op de werkloosheidsverzekering,
de uitvoering daarvan algemeen in handen van
de arbeidsmarktorganen wordt gelegd.
De groote beizwaren, die U nu zelf wel ge-
makkelijk kunt afleiden, blijven:
le. Het cachet der beurs, als zuiver be-
mdddelingsinstituut, gaat er door achteruit,
indien aan de beurs voortdurend ook die men-
schen komen stempelen, welke voor steunuit-
Zijn toon, waarin de trots om die overtui
ging doorkionk, koesterde me vertrouwen in
en in het geruststellende weten, dat ik door
Jimmy een betrouwbaren berichtendienst in
het leven geroepen had, nam ik de riemen
en roeide weg.
Bij mijn binnenkomen in de hal, zag ik op
het tafeltje naast den kleerenstandaard een
brief liggen. Ik maakte hem juist open, toen
de groene deur van de keuken openging en
Bascomb met een blad vol borden binnen-
kwam.
,,Vanmiddag door den brievenbesteller ge-
bracht, meneer", vertelde hij. ,,Dat en papie-
ren om in te vullen precies waarvoor weet
ik nde."
Ik draaide de enveloppe om; het adres van
den afzender was: Wilmot en Drayton, The
Temple, Londen.
,,En hoe staat het met vanavond?" vroeg
ik. ,Heb je voor een behoorlijk maal kunnen
zorgen
Bascomb khikte stuursch. .Behoorlijk ge-
noeg tfenminste voor dengeen, die hiei
komt eten. Ik ga juist de tafel dekken."
,,Goed maar kom me zeggen, als de
dokter er is. Ik ga me even verkleeden. En
ik vind het niet noodig, dat hij beneden het
rijk alleen heeft".
,,Daar zal ik wel voor zorgen, mijnheer.
was het antwoord. Met die woorden liep hij
door en verctween met zijn borden door de
deur van de eetkamer.
Dadelijk toen ik op mijri kamer was haalde
ik Drayton's brief uit de enveloppe. Bij uit-
zondering was hij niet get^'pt hij (had hem
zelf geschreven en hiji was gedateerd op den
vorigen dag.
Waarde Dryden.
Als je je landgoed vier-en-twintg uur
alleen kan laten, zou ik je lieflijk aangezicht
graag op mijn kantoor zien. Er ligt een sta-
peltje brieven op je handteekening te wach-
ten en er zijn een paar dingen quaesties
over het bewuste eiland die beter bespro-
keering in aanmerking komen. Men zal dan
gemakkelijk arbeidsbemiddeling gaan asso-
cieeren met het begrip steunverleening.
2e. de idee van dienstbaarheid, dat de ar
beidsbemiddeling in wezen immers is, wordt
licht vervangen voor dat van controle, daar
dikwijls een en dexelfde ambtenaar beide
werkzaamheden moef verrichten, wat nog
sterker wordt indien de steunverleening er ook
aan gekoppeld is, zoodat de ambtenaar ook
nog dikwijls moet beoordeelen of iemand voor
steun in aanmerking komt en voor welk he-
drag. De arfbeiders zden dan in de beurs niet
meer in de eerste plaats de hulp, de raads-
man, doch de controle-instelling, waardoor de
beurs dus dikwijls een deel van hun sympathie
moet inboeten.
3e. loopt de arbeidsbemiddeling de kwade
kans, door de opeenihooping van werk, welke
de steunverleening en de werkloosheidsverze
kering meebrengen en waarvoor als regel geen
voldoend aantal werkkrachten wordt beschik-
haar gesteld, wat „stiefmoed.erlijk" behandeld
te iworden, waardoor zq op den achtergrond
gedrongen wordt, wat de practijk ook inder-
daad uitwrjst. Nu is dht aan den eenen kant
niet zoo heel erg, daar de csmvang van de
bemiddeling in deze trjden gering is, echter
moet er een grens zijn en het apparaat moet
ook gaaf blijven, opdat, indien we weer een
opleving in het bedrijfsleven krijgen, de ar
beidsbeurs haar taak ten voile kan uitvoeren.
De groote kunst is nu, om de verschillende
diensten zooveel mogelijk van elkaar te laten
profiteeren, doch overigens streng gescheiden
te houden. De beste oplossing hiervoor wordt
geacht te zijn, een dienst, met verschillende
gescheiden afdeelingen'en dan met den Direc
teur als verhindingsschakel. En dit geheel na-
tuurlijk onder rechtstreeks toezicht van het
gemeentabestuur, verder verschillende com-
missies van advies, bestaande uit werkgevers
en werknemers.
Ik heb het eens heel'-a&rdig hooren zeggen
als volgt:
In de familie der werkloosheid is de arbeids
bemiddeling de man en de verzekering de
vrouw, wier huishouding niet gelukkig kan
zijn, wanneer zij niet ten nauwste samen-
werken.
De waarheid, welke hierin schuilt, blijkt
wel heel sterk uit een berieht, dat onlangs in
de bladen voorkwam, over fraude van werk-
loozen in Belgie, waar de samenwerking niet
zoo is, als ze moet zijn. De arbeidsbemiddeling
is daar in handen der vakvereenigingen. Vol
gens dat berieht was de Belgische Staat voor
millioenen benadeeld, wat door een strenge
controle aan (het licht was gebracht. 25.000
werkloozen zouden uit zich zelf geen aangifte
meer hebben gedaan, 28.000 personen waren
definitief en 7000 voorloopig van uitkeering
buitengesloten. De wekelijksche uitkeeringen
zouden van 16 millioen tot 10 millioen zijn ge-
daald, dus met ruim een derde. Zoo iets is in
Nederland, dank zij de betere inrichting, uit-
gesloten.
En wat zijn Uwe ervaringen over de
werkwilligheid van den arheider in venband
met de steunmaatregelen
Ja, dat is een vraag, welke tegenwoordig al
heel dikwijls gesteld wordt en waarop het ant
woord in den regel niet lang uitblijft en door-
gaans in het nadeel der werkloosheidsverzeke
ring en steunverleening uitvalt. Ik zou echter
de vraag zoo willen formuleeren: Wat zijn de
groote voordeelen voor den arbeider en de
maatschappij van vrijiwillige verzekering en
ook steunverleening, eh hoe kunnen we het
beste de nadeelige gevolgen opheffen en be-
strijden. Want dat de steunverleening dik
wijls een funeste invloed heeft is helaas niet
te loochenen. Dat dit echter ook schromelijk
overdreven wordt is even waar. Dat een volk,
waarvan een groot deel langen tijd niet werkt
en op steun is aangewezen, moreel achteruit-
gaat, dat spreekt natuurlijk van zelf. Maar
ken, dan sdhriftelrjk behandeld kunnen
worden.
Ik hoop, dat je alles naar je zin hebt
bevonden en dat Bascomb plus hond zich
onderhoudende buisgeoooten hebben getoond.
Gisteren heb ik onzen wederzijdschen
vriend, inspecteur Campbell, gesproken. Hij
vroeg speciaal naan jumj en maakte zich er
blijkbaar bezorgd over of alles je wel naar
den vleeze ging. Ik krijg den indruk, dat hij
lichtelijik gepiqueend is professicneel dan
altijd over zijn onmaeht, om iets van
wijlen je oom te weten te komen. Ik kreeg
den indruk, dat hij het een geweldig myste-
rieus geval vindt en dat (hij niet anders ver-
wacht dan dat er van daag of morgen ver-
wikkleingen komen. Laten we hop en, dat ze
dan den zeer aangenamen vorm van een bun-
deltje vermiste effecten aannemen.
Schel me op, zoodra je in stad bent, dan
spreken we iets in den vorm van lunch ot
diner af.
t. a t.
George Drayton.
Ik legde den brief op het nachttafeltje neer
en begon me langzaam te verkleeden.
Ik voelde er wel wat voor om den volgen-
den dag naar stad te gaan Londen in de
lente had voor mij een groote aantrekklngs-
kracht. En na een week van .eiland en niets
dan eiland" was ik juist rijp voor een goed
diner en een bioscoop of een schouwburg.
En tegelijk, bedacht ik, kan ik inspecteur
Campbell, die me ter gelegenheid van onze
lunch in Holbom zijn adres gageven had,
wel eens gaan opzoeken. Van het eerste
oogenblik af had ik vertrouwen gesteld in den
bonkigen pienteren Schot en het idee dat hij
nog steeds belang in de eilandaangelegenheid
stelde, dead me niet weinig genoegen.
Met een ding loon hn me helpen en juist
op dat eene punt ken zijn hulp van onschat-
bare waarde worden. Hij was er juist de man
naar om alle wetenswaandrgheden uit den
levensloop van dr. Manning op te graven en
oak staat vast, dat vooral de vrijwillige ver
zekering een vaste kern en een zeker bewust-
zijn van veiligheid in het leven van millioenen
arbeiders heeft gebracht, waarvan we de
waarde voor de maatschappij niet mogen on-
derschatten. Hierdoor wordt dit gevaar om
tot pauperisme te vervallen verkleind en niet
vergroot. De drang om werk te zoeken wordt
door de verzekering niet weggenomen, maar
komt in een ander aspect te staan. Het
wanhopende ervan, wat het anders ken-
merkt, wordt weggenomen. Is een arbei
der uitgetrokken, dan zal hij slechts noode
van den steun gebruik maken en de eer
ste de beste gelegenheid aangrijpen, om
door werk in het onderhoud voor zich en
zijn gezin te voorzien. Dat is het oer-
instinct, dat zeer sterk in den arbeider leeft,
en dat door niets kan worden ongedaan ge
maakt. Echter, er is een gevaarlijke kant aan
verbonden, welke grooter wordt, indien de
controle onvoldoende of slap is. Want de mo-
reele ontmoediging, welke steeds het gevolg
is van ,,het zonder werk zijn", kan niet door
verzekering worden weggenomen. Het zelf-
bewustzijn verdwijnt met de betrekking. Maar
hier moet men den werklooze te hulp komen.
Men moet niet dadelijk gaan veroordeelen,
maar men mag ook niet blind zijn voor de
gevaren, welk6 aan een dergelijken toestand
zijn verbonden. En hier treedt de Dienst
der Werkloosheidsverzekering in samenwer
king met de Arbeidsbemiddeling op. Zij is den
arheider een krachtige steun, welke hem, soms
tegen zijn zin, weer in het rechte spoor leidt.
De werklooze mag niet het gevoel krijgen, dat
hij uitgestootenis, dat hij geen contact meer
heeft met de mdatschappij. Dat voert tot pau
perisme. Het werkloos-zijn op zich zelf is al
erg genoeg. Alleen zij, die dat zelve hebben
ondervonden, kennen de verschrikkingen ervan.
Maar nu geloof ik, dat U, hoewel ik U
in veel gelijk kan geven, de zaken toch een
beetje te veel van de theoretische zijide be-
kijkt.
iNeen, integendeel, bet zijn juist de ervarin
gen, welke ik, en ieder ander, die in het sociale
leven werkt en zijn oogen open heeft, in de
praktijk opdoet. U moet natuurlijk begrijpen,
dat ik hier alleen het oog heb op de bona-fide
arbeiders. Er zijn natuurlijk een groot aantal
menschen, die steeds op alle mogelrjke manie-
ren, behalve door werken, aan den kost trach-
ten te komen. De werkloosheidsverzekering en
steunverleening kan van luiaards geen ijverige
menschen maken, integendeel, zij speelt ze in
den kaart. Dit zijn de gevaarlijke individuen,
de gevaarlijke factoren voor de steunverlee
ning, die ook nog vaak anderen be'invloeden.
Door de handelingen van deze categorie
komen de excessen naar voren, waardoor men
maar al te gauw geneigd is, door generalisatie
de geheele steunverleening en werkloosheids
verzekering te veroordeelen. Deze moeten ook
niet met denzelfden maat gemeten worden als
de bona-fide werklooze. Het is alweer de ar
beidsbeurs met zijn groote bekendiheid op de
arbeidsmarkt, die het kaf van het koren weet
te scheiden. t
Het gebeurt herhaaldelijk, dat iemand, die
steun ontvangt, wel eens tracht om werk, dat
sleohts een dag of een halve dag of eenige
uren duurt, te ontloopen en dat is een heel
gevaarlijke kant van het chapiter. Gestfeld,
een arheider met vrouw en 3 kinderen, die
enkel-uitgetrokken is, ontvangt per week 13.
Dit is natuurlijk nog van andere factoren af-
hankelijk, maar laten we dit geval nu eens als
voorbeeld nemen.
Nu wordt hem, buiten de beurs om, werk
aangeboden voor bijv. een dag. Hij kan daar
mee verdienen 3. Wanneer hij dit, zooals hij
moet doen, aan het eind van de week opgeeft,
ontvangt hij aan steun minder: twee-derde
van deze verdienste, dus twee-derde van 3 gld.
is 2 gld. In het geheel ontvangt hij dan 11 gld.
uitkeering plus zijn 3 gld. verdienste, in totaal
als ik hem ertoe kan bewegen, om dat werkje
ter hand te nemen zonder overbodige vragen
te stellen, was mijn reis naar Londen zeker
niet tevergeefsch.
Al mediteerend stak ik me In het gemak
kelijk zittend pak van grijze tweed, dat ik
tot eiland-avondtoilet geproclameerd had.
Ik was bijna klaar, toen ik de bel hard
hoorde overgaan en even daarna kwam Bas
comb de trap op.
Toen hij de gang doorliep, deed ik de deur
van mijn kamer open.
„Hij is d'r" kondigde mijn huisknecht met
een krommen duim in de richting van de hal
aan.
,,Waar heb je hem gelaten?" vroeg ik.
,,In de hal", was het antwoord. ,,Daar zat
hij warm en op zijn gemak met Satan
bij 'm".
TIENDE HOOFDSTUK.
Waarschijnlijk was het antwoord van Bas
comb sarcastisch bedoeld, maar een pdttores-
kere beschrijving van het tooneel, dat me be
neden wachtte, had hij niet kunnen geven.
In den gemakkelijken stoel, dien hij had
kunnen vinden, lui uitgestrekt en met zijn
beenen over elkaar, zat dr. Manning. En op
het haardkleedje, een meter van hem af, stend
Satan. Eilke spier van zijn groot, krachtig
lichaam was gfjspannen en zijn wantrouwende
hondeziel uitte* zich in den strakken, achter-
dochtigen bliK^ waarmee hij den indringer
stand aan te kijken.
Bij het hooren van mijn voetstappen keek
dr. Manning on.
,,Mijn excuses, dat ik er niet was om u
te ontvangen" begon ik. ,,Maar Satan heeft
de honneurs waargenomen, zie ik!"
Manning sprong veerkrachtig uit zijn stoel
op en stak me de hand toe. Niet zonder,
even, een gevoel van weerzin drukte ik die.
„Ik ben misschien wat vroeg", zei hij met
z':n melodieuse, uiterst beschaafde stem.
„Maar ik was vergeten hoe laat u gezegd
had dat u gewend was te eten".
14 gld. Hij had niet gewerkt, dan zou hij die
week 13 gld. hebben. Ergo, voor een dag wer
ken krijgt hij 1 gulden meer. Dat is de funeste
redeneering, daar men uitgaat van den stenn
en dan uitrekent, hoeveel men meer ontvangt,
als men werkt. De juiste wijze is natuurlijk,
dat, indien men korten tijd gewerkt heeft,
men rekent hoeveel steun er dan bij moet, om
zioh te kunnen redden. En hier treedt de con
trole ook op, en grijpt zoo noodig in. Dit is,
voor den werknemer zoo op het eerste gezicht
niet altijd prettig, maar ook een dokter moet
wel eens iets doen, wat voor den patient niet
altijd aangenaam is, maar waarbij tenslotte
toch zijn eigen belang is gemoeid.
Gaat dit werk nu, zooals ik veronderstelde,
buiten de arbeidsbeurs om en is de arbeider
in de veronderstelling, dat de ambtenaar, be-
last met de steunverleening, met zijn ver
dienste niet op de hoogte is, dan is de verlei-
ding, vooral bij de minder goede elementen,
dikwijls zeer sterk, om zijn verdienste niet op
te geven. Dit kan men nu wel dadelijk ten
strengste veroordeelen, en het is natuurlijk
ook niet te verdedigen, maar men moet toe-
geven, dat de verleiding zeer groot is, want
de steun is niet zoo en kan ook niet zoo zijn,
dat men nog iets- of veel overhoudt, indien de
huur is betaald en de mond opengehouden kan
worden. Heeft men dan, zooals men zegt, eens
een ,,buitenkansje", want zoo wordt het wel
eens beschouwd, gezien de soms zeer lange
periode van werkloosheid, dan is het soms zeer
moeilijk, om dit geld precies op te geven, in
dien de ambtenaar er niet mee bekend is, en
het spreekwoord zegt: ,,De gelegenheid maakt
den dief"! Er is na een langen tijd van werk
loosheid aan veel gebrek gekomen en alles
te weten is veel vergevem. Doch, het is ontoe-
laatbaar en er moet ten strengste op worden
toegezien. Is de arbeider echter overtuigd, dat
zijn verdiensten bekend zijn, dan zal het niet
bij hem opkomen, zijn verdiensten te verzwij-
gen en loopt dus niet het risico van allerlei
nadeelige gevolgen voor zijn verkeerde han-
delwijze, waardoor zijn geheele gezin in erge
mate getroffen kan worden. Onze dienst helpt
den arbeider dus in zekeren zin, om zich voor
zichzelf te beschermen en dus ziet U, dat de
beurs ook in dit opzicht zijn roeping nog kan
nakomen, n.l. den arbeider behulpzaam te zijn.
Aha, nu zie ik waar U heen wilt. U wilt
dus zeggen, dat indien de arbeidsbeurs met
alle werkgelegenheden op de hoogte is, en ook
steeds weet, wanneer de arbeider werkt, zij
dus het beste haar taak, ook in dit opzicht,
kan vervullen.
Juist mijnheer, en zooals U zelf begrijpen
kunt, is dit alleen en ook maar alleen onder
deze voorwaarden mogelijk, indien de werk
gevers voor elke behoefte aan personeel de
beurs inisohakelen. Maar nu moet ik U direct
meteen nog op een gevaar wijizen, wat dit kan
meebrengen, indien het niet als regel ge-
schiedt, daar niet de bedoeling bij ons voox-
ligt, om de arbeidsbeurs door de werkgevers-
te laten gebruiken als een soort boeman, om
de arbeiders te noodzaken werk te aanvaarden,
waar ze niet veel zin in hebben, waar dan oak
dikwijls nog het loon een factor speelt.
Ja, maar dat blijft er dan toch tenslotte
van over.
Neen, dan zou dit de idee van arbeidsbe
middeling in een geheel ander licht zetten,
dan zou het geheel indruischen tegen den
oorspronkelijken opzet. Men moet van het
standpunt uitgaan, dat men over de geheele
linie de maatschappij het beste dient en zich
zelf ook, door bij behoefte aan personeel..
hetzij voor het bezetten van de goede plaat
sen in zijn bedrijf, hetzij voor de minder goede,
zich steeds tot deze instellmg te wenden, door
zoodoende mee te werken aan het verkrijgen
van een goed overzicht van vraag en aanbod
op de arbeidsmarkt, waardoor de arbeidsbeurs
het beste in staat gesteld wordt om alle be-
langen zoo goed mogelijk te ddeneir.
Moohten door ons onderhoud vooroordeel-en
en onjuis-te opvattingen weggenomen zijn, dan
zou dit voor mij al een heel groote voldoening
zijn.
En hiermede was dit zeer belangwekkende
onderhoud geeindi-gd. Veel wisten we reeds,
doch ons werden zeer zeker ook nieuwe ge-
zichtspunten geopend, en wat ons betreft, we
willen onzen nieuwen Directeur met zijn nijve-
ren helper, den heer Jansen, gaarne de sym
pathie en het medeleven voor zijn Dienst toe-
wensohen, welke zij daarvoor noodig hebben.
,,Dat verschilt nog al", zei ik, „maar de
gewone tijd is halfacht". Ik nam zijn kof-
fertje op, dat naast hem stand. ,,Laat ik u
even naar uw kamer brengen", ging ik
voort. „Als we dan weer dadelijk naar be
neden gaan, hebben we nog j-uist den tijtl
voor een sigaret en een cocktail. Ik houd er
niet van om meteen aan te vallen".
,,Nee, dat is een onbeschaafde gewoonte",.
stemde hij in, ,,maar, eerlijk gezegd, maak
ik me er wel aan schul-dig. Door het leven
op een boot krijg je van die osigemanierde
dingen".
Die laatste bewering had ik met overtuiging
kunnen onderschrijven, maar het leek me ver-
standiger, om mijn opinie in dezen voor me
te houden. Zwijgend ging ik hem voor naar
zijn kamer, die aan denzelfden kant van de
gang naast de mijne was.
Ik inspecteerde de waschtafel en nadat alles
in orde bevonden was, zei ik hem, dat ik in
de hal op hem zou wachten en ging naar be
neden.
Een minuut of tien later kwam hij de trap
af, juist toen ik de laatste hand legde aan
een paar cocktails, die een mixer" in Buenos-
Aires me benijd zou hebben.
„Verduiveld blij, dat ik weer eens wat
-goeds proef", zei hij, nasmakkend. ,,-De
Engelschen zijn als ras niet kwaad, maar van
cocktail mixen hebben ze geen verstand".
(Wordt vervolgd.v