ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
My 11 EUand
Eerste Blad
No. 9056
WOENSDAG 18 OCTOBER 1933.
73e Jaargang
BIIIIN L A S D
FEUILLETQN
BUITENLAND
ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden Buiten Ter NeuzeD
fr. per post 1,55 per 3 maanden Bfl vooruitbetaling fr. per post 5,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika f 2,overige lan den /2,35 per 3 maanden Sr. per post
Abonnementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling.
UltgeefsterFirma P. J. VAN DE SANDE.
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels 0,80
Voor elken regel meer 0,20.
KLEENE ADVERTENTIeN per 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en cliches worden naar plaatsruimte berekend
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. - Inzending van advertentien liefst 6en dag voor de oltgave.
DIT BEAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND
MR. J. J. E. HARTE VAN TECKLENBURG
80 JAAR.
Onder zeer veel blijken van belangstelling
heeft Zondag Mr. J. J. L. Harte van Tecklen-
buxg, lid van den raad van state, zijn 80sten
verjaardag gevierd.
Naniens de Koningin ontving de beer Harte
van Tecklenburg een telegrafischen geluk-
wensch. Voorts werd hem door de leden van
den raad van state een zilveren vaas aange-
boden met een inscriptie, vermeldende de
jaren dat de heer Harte van d(it hooge col
lege deel heeft uitgemaakt. Dit geschenk
houdt verband met het feit, dat de heer Harte
onlangs 25 jaar lid van den raad van state is
geweest.
In den loop van den dag kwamen o.m. de
vice-president van den raad van state. Jhr.
Beelaerts van, Blokland, Minister Dr. Deckers,
vele leden van den raad van state alsmede
tal van andere personen den heer Harte van
Tecklenburg gelukwenschen.
Ook mocht hij van. verschillende zijden
bloemstukken ontvangen.
DE WINKELSLUITINGSWET.
De heer Van Hellenberg Hubar heeft op het
wetsvoorstel tot wijziging der winkelsluitings-
wet eenige amendementen ingediend.
Daar de geldende wet ook den verkoop van
consumptieijs vrij l£iat, kunnen tal van win-
kels, tegen de bedoeling van den wetgever in
den ganschen Zondag geopend zijn. Een der
amendementen beoogt, hieraan een einde te
maken.
Een ander amendement betreft de automa-
ten. De voorsteller zegt:
De automatenverkoop, zooals deze zich
heeft ontwikkeld, maakt de gansche winkel-
sluitingsregeling goeddeels waardeloos. Daar-
am is noodig geen zg. bijvulverbod, door me-
nige gemeenten reeds vastgesteld, door ons
hoogste rechtscollege evenwel in strijd met de
wet geacht. Een bijvulverbod zal dus in de
wet zelf moeten worden opgenomen. Om con-
trole van dit verbod mogelijk te maken, moet
worden bepaald, dat een automaat niet geheel
of gedeeltelijk in een winkel mag worden ge-
plaatst, wil men deze althans benutten in
sluitingstijd.
HET VRAAGSTUK VAN DE VERLAGING
DER WONINGHUREN.
Donderdag heeft een commissie uit het
hoofdbestuur van den Algemeenen Nederland-
schen Huurdersbond een onderhoud gehad met
den secretaris-generaal van het departement
van sociale zaken, waarbij de voorzitter, de
heer J. G. B. L. de Jong gelegenheid had de
bestaande wanverhouding tusschen huurprijzen
en de sterk verminderde inkomens, zoowel van
particulieren als van neringdoenden in het al
gemeen, uiteen te zetten. De secretaris, de heer
D. la Crois, verstrekte verscheidene mededee-
lingen omtrent den toestand van de plaatse-
lijke afdeelingen. Uitdrukkelijk werd in dit
onderhoud gewezen op de groote noodzakelijk-
heid een dringende en bevredigende oplossing
van het huurvraagstuk te vinden. De commis
sie gaf als haar meening te kennen dat de
huren in de eerste plaats in evenredigheid ge-
bracht moeten worden met de sterk vermin
derde inkomens. Voorts dienen bouwkapitalen
tegen lage rente beschikbaar te worden ge-
steld, de lasten verlaagd, vermindering van
hypotheekrente en op alle te duur geworden
huizen sterk te worden afgeschreven. Om tot
een directe oplossing te komen achtte men in-
voering van huurcommissiewetten noodzake-
lijk.
De secretaris-generaal betoogde met klem,
dat de regeering volkomen overtuigd is van
de urgentie van het huurvraagstuk en niets
na zal laten om zoo spoedig mogelijk tot een
bevredigende oplossing te komen.
VERBOND VAN NEDERLANDSCHE
WERKGEVERS.
In een zeer druk bezochte buitengewone al-
gemeene ledenvergadering van het Verbond
van Ned. Werkgevers, te Amsterdam gehou-
den, werd de volgende motie aangenomen:
De algemeene ledenvergadering enz.;
gezien den zorgwekkenden toestand, waar-
in het bedrijfsleven verkeert;
overwegende dat, waar de bestaansmogelrjk-
heid van onze bevolking staat en valt met
de mogelijkheid van den export van onze in-
dustrie- en landbouwproducten, een verlaging
van het prijzen- en kostenpeil noodzakelijk is;
overwegende, dat deze verlaging bevorderd
behoort te worden door een krachtig ingrijpen
der regeering over de geheele lijn, waarbij o.m.
de volgende punten bijzondere aandacht ver-
dienen
1. verlaging van de kosten van overheids-
diensten en overheidsbedrijven,
2. verlaging van de kosten van levenson-
derhoud,
13. verlaging van het huurpeil van arbei-
derswoningen,
4. verlaging der steunuitkeeringen bij
werkloosheid,
5. afschaffing van zakelij'ke belastingen,
zooals de zakelijke bedrijfsbelasting;
overwegende, dat het voorts noodzakelijk is
dat de regeering door onderhandelingen met
het buitenland den export stimuleert;
overwegende, dat het onvermijdelijk is, dat
de regeering over exceptioneele bevoegdheden
beschikt, ten einde
den goederenruil voor verderen teruggang
te behoeden,
de betaling van voraeringen op buitenland-
sche debiteuren te beveiligen en
oneerlijke concurrentie op de eigen markt
o.m. door middel van valuta-manupulaties af
te werpen;
stelt vast, dat de nood zoo hoog is geste-
gen, dat op een snel en doortastend beleid in
nauw overleg met de centrale industrieele
organisaties moet worden aangedrongen en
draagt aan het bestuur op de wenschen, in
deze motie neergelegd, opnieuw ter kennis
van de regeering te brengen.
AFSCHAFFING VAN DEN ZOMERTIJD.
In him memorie van antwoord betreffende
hun voorstel tot afschaffing van den zomer
tijd zeggen de heeren van den Heuvel en Bak-
ker o.m. het volgende;
Dat er steeds meer aanpassing zou zijn ge-
komen aan den zomertijd is naar hun meening
volkomen onjuist gezien.
Wei is in sommige streken te dien aanzien
sprake van een zeker fatalisme, omdat men
zich van den zomertijd niets aantrekt; zelfs
worden daar de dorpsklokken niet verzet. Men
fulmineert daar niet meer tegen de wet, om
dat men deze volkomen negeert.
In streken, waarin dit niet wel mogelijk is,
is zeker van aanpassing geen sprake, maar
blijft het verzet onverminderd voortduren en
dat is naar het oordeel van de voorstellers
alleszins verklaarbaar. Ten eerste schept de
zomertijd op het platteland groote verwarring
omdat volgens den zonnetijd wordt gewerkt
en de dagindeeling niet verandert, zoodat men
steeds heeft te worstelen met groote twee-
door
VICTOR BRIDGES.
(Nadruk verboden.)
31) (Vervolg.)
,,Wel ik wil niet zeggen, dat u ongelijk
dermee gehad heb", zei Bascomb dan, aarze-
lend. „Maar ik zou d'r toch maar niet te
gerust op zijnmet hem in 't zelfde huis
en dan met den naoht. Als u mijn zin doet,
meneer, doet u 's nachits zijn deur op slot en
laat Satan op de mat slapen".
,Dan maken we hem achterdochtig en dat
mag niet", zei ik. ,,Als we dingen doen, die
hem op zijn qui vive doen zijn, komen we niets
te weten. Onze eenige kans bestaat hierin,
dat we 't hem buitengewoon gezellig maken
zoo, dat hij zich thuis voelt misschien
dat hij zich dan in een cnbewaakt oogenblik
verraadt".
,,Dat kan", gaf Bascomb na een paar
oogenblikken nadenken toe. „Als je denkt,
dat je reuze-knap bent dat is de zekerste
manier om je te vergaloppeeren". Hij keerde
zich am, zette 't blad neer en begon het tafel-
laken op te vouwen. „Ik zal in elk geval
doen wat ik kan, meneer", zei hij. ,,'t Zal niet
aan mijn Liggen, als hij zich hier niet thuis
voeR".
Die belofte nam me een pak van het hart,
want zonder Bascomb's medewerking zou
mijn plan onuitvoerbaar geweest zijn. De eer
ste voorwaarde voor het welslagen was, dat
Manning er ook maar geen vermoeden van
had, dat hij verdacht of bespionneerd werd.
Hij het eerste alarm zou hij zich natuurlijk
sluiten als een oester, die je uit het water
haalt, terwijl een schijnibaar onbevangen en
vriendschappelijike behandeling het gevolg
ken habben, dat h!ij. zich, uit pure onnaden-
kendheid, versprak. Het leek me niet be-
paatd prettig, om een heelen avond vriendelijk
tegen hem te moeten zijn, maar het doel, dat
slachtigheid op het gebfed der tijdregeling.
Voorts schept de zomertijd een grooten last
voor dat deel der platielandsbevolking, dat
zich aan den zomertijd moet houden. Het be-
teekent voor hen, dat z,e in de maand Juli al
reeds's morgans in het duister hun werk moe
ten verrichten, terwijl 'dit er zelfs toe leidt,
dat men een uur langtper dag moet arbei-
den. Deze last moet worden gedragen om den
stedelingen een uur meer zonlicht te doen ge-
nieten, doch hoe onbillijk is een dergelijke
regeling, te meer omdat ieder eigener bewe-
ging in staat is, om het voile daglicht te ge-
nieten, door daartoe tijdig genoeg 's morgens
op te staan.
DE R. K. STAATSPARTIJ EN DE
DICTATUUR.
In een manifest der R. K. Staatspartij tot
alle Nederlanders, in het bijzonder tot alle
Katholieke Nederlanders staat het volgende
betreffende de houdimg der partiji t.o.v. de
dictatuur:
,,Een regeeringsvorm echter, waarin elke
parlementaire zelfstandigheid als verzet wordt
beschouwd, verwerpt de Katholieke Partij,
als volkomen in strijd met de geschiedenis
en den aard van ons volk. Zulk een regee
ringsvorm is een gevaar voor gezag en vrij-
heid beide.
Daarom stelt de Katholieke Partij zich
met beslistheid te weer tegen elken vorm van
dictatuur."
DE VEIUGI1EIDSWEEK DER K.N.A.C.
Maandagmorgen 9 uur is te 's-Gravenhage
de veiligheidslaan van de K.N.A.C., ter ge
legenheid van de veiligheidsweek, in gebruik
genomen, in tegenwoordighedd van den bur-
gemeester en tal vap verkeersautoriteiten.
Met pavoiseering en Ofanje doeken was deze
controleweg Liggen de naast de Boorlaan
tegenover den Dierentuinj feestelijk getooid.
De eerste wagen, die aan de beproeving
werd onderworpen, was die van den burge-
meester. Zeven stopplaatsen moesten worden
ondergaan: le de inschrijving; 2e controle
koplampen en stadslampen; 3e en 4e con
trole acihterlicht, ruitenwisscher, claxon, num-
merplaat, stoplamp en speling stuurrad; 5e
controle wielsporing en wielstand; 6e rem-
proeven en 7e afgifte van de ingevulde con-
trolekaart enz.
Tot en met de 5e controle bleek de wagen
van den burgemeester perfect te zijm, doch
bij de remproef kwam een eigenaardige ver-
rassing: de remmen als zoodanig werkten
best, maar de verdeeling op de remtrommels
was niet in orde!
Er werd even gedelibereerd, wat de con-
trolecommissie zou doen, nu 't technisch ap-
paraat had beslist, dat 's burgemeesters wa
gen het volledig testimonium (uiterlijk aan
te geven door een vlaggetje) niet toekwam.
De burgemeester zelf was intusschen met de
commissie van meening, dat voor hem geen
afwijking van het reglement mocht gelden en
dus kreeg 's burgemeesters auto het vlagge
tje niet!
De chauffeur kreeg order, dadelijk naar
zijn service-station te rijden om den wagen
aan een zoodanige revisie te onderwerpen, dat
ook ten opzichte van de verdeeling van de
remkrachten de volgende proef met glaos zou
kunnen worden genomen.
NAAR WIJZIGING VAN MENGGEBOD.
Naar aanleiding van geruehten, dat er
plannen zouden bestaan, om binnenkort min
der boter in de margarine te gaan mengen,
dan tot nu toe, hebben wij, schrijft ,,De Tele-
graaf" te bevoegder plaatse inlichtingen inge-
wodnen.
Naar men ons verzekert, zijn er op dit
oogenblik nog geen stappen gedaan, om tot
een wijziging van de mengverhouding te
komien.
Intusschen wil daWniet zeggen, ,dat de be
staande mengverhouding in de toekomst
geenerlei verandering zal kunnen ondergaan
De mengverhouding is geen wet van Meden
en Perzen, maar past zich aan bij de omstan-
ddgheden van het oogenblik.
Daarom is het niet geheel uitgesloten dat,
indien de sehaarsehte aan natuurboter, die
zich gaat manifesteeren, doorzet, in de toe
komst tot wijziging van de mengverhouding
zal moeten worden overgegoan.
ik voor oogen had, was de moeite waard en ik
heb altijd veel voor de goede zaak over gehad.
Met het oog op die zware tank, die me
wachtte, ging ik dien avond vroeg naar bed.
Toen ik den volgenden morgen frisch wak-
ker werd seheen de zon valop mijn raam
binnen en onder het aamkleeden spiedde ik
over de oppervlakte van de baai, in de hoop
ergens in de verte een donker hoofd boven
het zachit-deinende water te zien uitkomen.
Ondanks mijn teleurstelling, beeindigde ik
mijn toilet in de beste stemming. Over een
paar uur had ik een afspraak met haar
dan zag ik haar weer en het gitig niet aan,
om te zware eischen aan de Voorzienigheid
te stellen.
Een paar uur conscientieus bewerken van
het grasveld hielp me door een ochtend been,
die me anders eindeloos lang gfevallen zou
zijn. Maar toch was ik dankbaar, toen de
klok half drie aanwees en ik in mijn roeiboot
stapte, die me in tien minuten naar den
steenen steiger van Pen Mill bracht. Zooals
gewoonlijik stond Jimmy me op te wachten.
Ik gooide hem de lijn toe, vertelde hem, dat
ik tegen vLjf uur wel terug zou zijn en begaf
me op weg, dwars het grasveld over en den
weg naar Shalston op.
De afstand, dien ik moest loopen, bedroeg
een kleine vier kilometer. Ik had het zoo ge-
regeld, dat ik precies op tijd een minuut
of vijf voor Christine op de afgesproken
plaats zou zijn. Dat leek me het verstandig-
ste, want ik voelde er niets voor om een half
uur in een klein stadje als Shalston rond te
flaneeren en om een kwartier of langer in een
dorps-taartjeswinkel te moeten wachten, leek
me niet bepaald een ideale bezigheid voor
een man.
Na een minuut of twintig loopen passeerde
ik een stnalle laan, die recht op de kust langs
de baai afliep. Tijd om de zaak te onder-
zoeken had ik niet, maar ik kan wel met
zekerheid aannemen, dat dit de laan was,
waarlangs Manning gewoonlijk naar zijn boot
ging. Ik boopte vurig, dat hij rustig in zijn
kajuit mocht zitten, want, hoe verlangend ik
ook was om hem 's avonds te zien, 'n ont-
moeting op dit oogenblik zou me bepaald on-
pleizierig aangedaan hehben.
DE INVOERBEPERKING VOOR GRAAN
IN BEEGIe.
De correspondent der N. R. Crt. te Brussel
meldt, dat vermoedelijk tengevolge van
het vinnige protest van den Antwerpschen
groothandel, het in den Moniteur Beige ver-
schenen koninklijk besluit houdende beperking
van den invoer van graan nog altijd niet in
toepassing is getreden. Het blijkt, dat het
consentensysteem, door de regeering bedacht,
in de praktijk niet te verwezenlijken is.
De voorzitter van de Antwerpsche Kamer
van Koophandel, Jussiant, zal deze week over
de mogelijke intrekking van dit besluit met
den Minister van Landbouw, prof. Sap, con-
fereeren.
DE COCKERILLWERVEN GESLOTEN.
De correspondent der N. R. Crt. te Brussel
meldt, dat, zooails hij enkele dagen geleden
liet voorzien, de scheepswerven der firma
Cockerill te Antwerpen haar personeel in
totaal ongeveer 1000 man hebben ont-
slagen. Een der voomaamste Belgische ree-
derijen blijkt er eveneens aan te denken,
tegen het einde van het jaar haar bedrijf stop
te zetten. Ongeveer 43 pet. van de Belgische
handelsvloot zou thans reeds opgelegd zijn.
EEN PROCES WEGENS HOOGVERRAAD
Een Brusselsch advocaat, mr. Hamaide,
heeft bij den procureur des Konings een
klacht ingediend tegen den leider der Dinaso-
beweging, J. van Severen, wegens complot
tegen de veiligheid van den Belgischen staat.
Mr. Hamaide beweert, dat de Dinasoleider
in verbinding staat met een vreemde mogend-
heid en dat het feit te ijveren voor de tot-
standkoming van een Dietschen staat die de
Belgische eenheid zou verbreken, als hoog-
verraad moet worden beschouwd. De aan-
klager hoopt dan ook dat de procureur des
Konings order zal geven een gerechtelijk on-
derzoek ten laste van de Dinaso's en van hun
leider te openen.
DE DREIGENDE STAKING IN DE MIJN-
INDUSTRIE.
Zondag en Maandag is, onder de Belgische
mijnwerkers, door de socialistische vakver-
eeniging, een referendum gehouden over de
afkondiging van de algemeene staking in de
mijnindustrie, indien tot een nieuwe loons-
verlaging mocht worden overgegaan. Overal,
in de Borinage, in het bekken van Charleroi,,
in het Naamsche mijngebied en in het land
van Luik blijken de deelnemers aan het refe
rendum zeer talrijk te zijci geweest. In de
Borinage, waar 14.000 arbeiders aan het refe
rendum deelnemen, hadden Maandagochtend
reeds meer dan 11.000 mijmwerkers hun stem
w-.. - xxsMfr-jsam
Gelukkig bleef een dergelijke onaangename
gebeurtenis uit. Ik bleef seherp uitkijken,
maar ondertusschsn stapte ik flink door en
am precies tien minuten voor half vier ging
ik de eerste huisjes van Shalston voorbij,
Een wandeling van een paar minuten door de
hoofdstraat bracht me op mijn plaats van be-
stemming een ouderwetsch winkeltje met
een mooien ouden gevel en een uitstalkast vol
taartjes, caikejes en dergelijk soort lekker-
nijen.
Ik duwde de deur' open; een ouderwetsche
koperen bel kondigde, rumoerig-klingelend,
mijn komst aan. Op hetzelfde oogenblik, dat
dk de deur dioht deed kwam een vrouw van
een jaar of veertig met een gevuld, blozend
gezicht van achter een haag van versche
brooden te voorschijn en keek me, aver de
toonbank vragend aan.
„Goeden middag", zei ik. „U heeft boven
een kamertje waar je een kopje thee kunt
drinken, niet?"
,,Ja, meneer," was het aanmoedigend ant
woord. „Een frisch kamertje, aan den voor-
kant. Dezen kant op, meneer."
Ze wees me den weg; een deur achter in
den winkel door en langs een gang, belegd
met pas gawreven linoleum en een niet hooge
trap naar boven.
„Ik verwachit iemand," begon ik, toen we
boven stonden, een dame. Als ze komt, wilt
u haar dan vertellen, dat ik er al ben?"
„Zeker, meneer. zeker",, was het antwoord.
Misschien wil u dan wachten, tot ze komt,
v66r u wat bestelt?"
,,'Dat is wel het ved'ligsite" zei ik. ,,'t Kan
zijn, dat ze een speciaal soort taartje wil
hebben."
Ik ging de bewuste tea-room aan den voor-
kant binnen. Het was een klein vertrek, ge-
meubeld in den: stijl, dien men gewoonlijk den
naam van Engelands koningin Victoria geeft.
Er stond een piano, een groote, rood pluche
canap6 met een gehaakte antimakassar en
twee stoelen, overtrokken qmet hetzelfde ma-
teriaal, elk aan een kant naast den sohoor-
steen. De open haard was gevuld met ge-
kleurd papier, en van den sohoorsteenmantel
bekeek een opgezette kanarie met onbewogen
blik een reproductie achter glas van een
drukken morgen in het Paddington Station.
Twee teksten, een ge-encadreerd certificaat
van het een of andere koekebakkers-gild en
een dozijn foto's van populaire badplaatsen
in lijstjes van rood pluche legden de laatste
hand aan een meer karakteristiek dan artis-
tiek geheel.
Ik deponeerde miijm hoed op de canape en
plantte me in een eenigszins uitdagende hou-
ding op het haardkleedje. Lang behoefde ik
niet te wachten want voor er een paar minu
ten verloopen waren, werd beneden een deur
open gedaan. Ik hoor.de voetstappen in de be-
linoleumde gang en het geluld van stemmen.
Mijn hart begon op een eigenaardige manier
te kloppen; ik had moeite am stil te blijven
staan. En toen ging de deur open en kwam
Christine, mooi en frisch als altijd, binnen. Ik
greep haar handen.
,,Wat hen ik talij, dat je gekomen bent," be
gon ik onbeheerscht. ,,'t Is of ik je in jaren
niet gezien heb."
'Ze keek me met een half-humoristische,
half-bestraffende udtdrukking in haar oogen
aan.
,,Mr. Dryden!" verweet ze me fluisterend.
,,Ze kunnen elk woord, dat u zegt, beneden
verstaan."
Ik liet haar handen los en ging gehoorzaam
een stap achteruit.
„Ja, dat kan", zei ik. „Maar ik vergat ook
dat er meer menschen in de wereld zijn dan
jij en ik."
Ze kwam de kamer in.
„En daarbij komt ook nog," ging ze voort,
,,dat ze elk oogenblik met de thee haven kun
nen komen. Ze hebben me beneden verteld.
dat u wou wachten tot ik er was en daarom
heb ik 't toen maar meteen besteld."
,,Je bent toch niet van plan om dadelijk
weer weg te loopen?" vroeg ik ongemst. ,,Er
zijn beigen dingen, die ik met je moet be-
spreken."
Haar gezicht je betrok; of ze zich opeens
iets herinnerde.
,,Lang kan ik niet blijven, op z'n hoogst een
half uur."
„Een half uur!" herhaalde ik teleurgesteld.
,,Je kunt in een half uur toch niet behoorllijk
thee drinken! 't Is gewoonweg gevaarlijk om
uitgebracht. Ongeveer 90 pet. dezer stem-
men waren voor een eventueele algemeene
staking.
RAADSEKEN EN PARADOX EN.
Het kenmerk van den international en toe
stand is achrijft de N. R. Crt., voor het oogen-
Iblik groote radeloosheid. Men is Dinsdag
te Geneve voor tien dagen uit elkaar gegaan
na een antwoqrd aan Duits-chland op zijn op-
zegging van deelneming aan de ontwajpe-
ningsconferentie te hebben goedgekeurd. Als
Mussolini er niet in slaagt Duitschland tot
andere gedachten te brengen, wat zal men
dan moeten beginnen, wanneer men over tien
dagen weer bijieenkomt? Men schijnt daar
op het oogenblik liever niet aan te denken en
houdt vast aan de hoop, dat tenslotte alles
weer eenigszins terecht komt tot het vol
gende conflict. Het komt er nu in de eerste
plaats op aan de dingen gaande te houden
krachtens de oude leer dat men hopen kan,
zoolang er leven is.
Intusschen staat het werkplan, dat Sir
John Simon Zaterdag heeft voorgelezen en
Berlijn onmogelijk goed verwerkt kan heh
ben, toen het een besluit daarover nam, nog
steeds in het middelpunt der belangstelling
van de ingewijden ter conferentie. Het plan
is opgesteld met meer of minder gul gegeven
instemming van Engelschen, Franschen,
Amerikanen en Italianen. Frankrijk zou het
nu liefst een meer positieven vorm zien aan
nemen en heeft gewild dat de anderen het
als ontwerp voor de conferentie officieel aan-
vaardden. Die had dan ten minste iets tast-
baars gehad, dat men Duitschlanl kon voor-
leggen. En tegelijk zou dan eenstemmigheid
ook voor de toekomst beter gewaarbargd
zijn, dan op dit oogenblik nu Italie zich maar
heel losjes met de anderen verbonden voelt en
men er eigenlijk geen oogenblik zeker van
kan zijn, dat men Italie op zijn zijde houdt.
De Franschen zgn er echter niet in ge-
slaagd dit gedaan te krijgen, maar zij geven
hun poging nog niet op.
Mussolini gaat intusschen voort Berlijn te
bewerken en zijn verdrag der vier mogend-
heden te redden en hij hoopt er zelfs resul-
taat van te zien. Het is intusschen geen on-
aardige paradox, dat Mussolini nu vol ijver
bezig is om een lid van den Volkenbond te
behouden. Zijn liefde voor dit instituut is
niet altijd zoo groot geweest. Slaagt hij en
tracht hiji vervolgens een conferentie van de
vier bijeen te krijgen, dan lijkt het zeer
twijfelaehtig of Frankrijk bereid zou zijn mee
te doen. Frankrijk heet er niet voor te voe-
len, het vraagstuk der bewapening voor die
vierschaar te brengen. Ook Engeland zou op
het oogenblik niet bijster geestdriftig meer
daarvoor gestemd zijn. Maar daar is Mac-
Donald de trouwe verdediger van het verdrag,
zoodat Mussolini uit Londen geen weigerend
antwoord zou hoeven te verwachten, maar
zonder Frankrijk zal het nu eenmaal niet
gaan.
Dinsdag waren er in de vergadering te
Geneve, waarin Henderson zijn antwoord op
het befaamde telegram van von Neurath
vooriegde, merkwaardige dingen waar te
nemen. Men meenide dat het antwoord zon
der protest zou worden aanvaard. Dat is
echter anders uitgekomen. Hongarijie ver-
klaarde heel voorziohtig niet te kunnen mee-
doen, omdat het zich nu eenmaal in dezelfde
positie als Duitschland, in die van verslagen
mogendheid, bevond.
De Hcngaren pasiten echter wel op niet
verder te gaan in die betooging van solidari-
teit dan strikt noodzakelijk was. Belang-
wekkender nog was het protest der Russen.
Zij hadden, geen eigenlijk bezwaar tegen het
telegram; dat kon wat hun betreft door den
voorzitter heel goed verzonden worden, maar
wanme dranken haastig achter mekaar op te
drinken."
Verdere protesten mijnerzijds werden on
mogelijk gemaakt door een luid gekraak van
de trap, dat de komst van de juffrouw met
de blozende wangen aankondigde. Voorafge-
gaan door e.eti gerinkel van aardewerk kwam
ze binnen, verborgen achter een reusachtig
blad.
Ze zette het op tafel neer en bekeek ons-
met moederlijk welgevallen.
„Als u nog wat anders wil heibben, dan
roept u't maar over de leuniag naar beneden,"
zei ze. ,,Mijn zuster is naar een begrafenis
en ik ben alleen thuis, dus u begrijpt
Ik bekeek den geweldigen stapel geibakjes
en waagde de aarzelende opmerking, dat wij
er waarschijnlijik wel genoeg aan zouden
hebben.
„U hoeft niet voorzichtig te wezen, juf
frouw" weadde ze zich, glimlachend, tot
Christine, ,,'t Is allemaal eigen maaksel. U
kan er net zooveel van eten als u wilt."
Ze ging weg en deed de deur achter zich
dicht. Ik inspecteerde de stoelen en zette den
minst ongemakkeli.ke bij de tafel neer.
„Jij mag theeschenken," zei ik grootmoedig.
,,Ik heb er genoeg van om 't altijd zelf te
moeten doen."
Zonder een woord ging Christine achter het
theeblad zitten. Terwijl zij haar handschoe-
nen uittrok, sleepte ik den tweeden stoel naar
de tafel en ging naast haar zitten.
„Ik hoop, dat je niet boos op me bent over
gisteren," begon ik. „Spicnneeren is anders
mjjn gewoonte niet. 't Was de eerste keer.
dat ik me er aan schuldig maakte."
Ze druppelde wat melk in de kopjes en gaf
mij er een.
,,Nee," zei ze dan, ,,ik ben niet boos. Waar-
om zou ik boos zijn? Je bebt alle reden om
ons niet te vertrouwen en het recht om te
doen, wat jezelf het beste lijkt."
Ze keek me niet aan en er klonk in haar
stem een gelaten verbittering, die mij een
schuldig gevoel gaf.
(Wordt vervolgd.)
