Ter Neuzensche Courant
Tweede Blad
BINHENLAND.
BUITEHLAHD
GEMKNGDE BEBICHTE1
Maandag 9 Oct. 1933. Mo. 9952
▼A*
GEKLEUBDE PETR.OLEUM.
Van bevoegde zijde wordt er de aandacht op
gevestigd, dat velen nog niet geheel op de
hoogte zijn van het „waarom" van de ge-
kleurde petroleum.
Daar de regeering een belasting heeft in-
gesteld op de benzine, hebben sedert eenigen
tijd versoheidene kleinere benzinehandelaren
deze benzinebelasting gedeeltelijk weten te
ontduiken door aan de benzine onbelaste petro
leum toe te voegen en dit mengsel als benzine
te verkoopen.
Om nu dit ontduiken onmogelijk te maken
en tevens den verkoop van min-derwaardige
benzine tegen te gaan, is een mengverbod tot
stand gekomen.
Hierbij is bet verboden benzine te vermen-
gen met stoffen, waarvoor geen benzinebelas
ting is betaald.
Om overtredingen te kunnen achterhalen is
bepaald, dat aan petroleum en andere hier-
mede overeenkomende stoffen de wettelijke
herkenningsmiddelen moeten zijn toegevoegd.
Door deze herkenningsmiddelen is de petro
leum direct aan te toonen bij voorkomen in
de benzine. De wettelijke herkennigsmiddelen
bestaan uit:
a. Blauwe kleurstof. Hierdoor zal de ben
zine vermengd met petroleum ook blauw zien
en dit zal het publiek natuurlijk direct op-
vallen.
b. Een onzichtbaar herkenningsmiddel „fur-
furol", waardoor langs chemischen weg de
petroleum in de benzine op een laboratorium
is aan te toonen.
De wettelijke herkenningsmiddelen zijn zoo
gekozen, dat ze geen invloed hebben op de
brandeigensohappen van de petroleum.
STRIJD OM EEN KAMERZETEL.
Te~" Utrecht kwam Zaterdag de nationale
Boeren-, Tuinders- en Middenstandspartij bij-
een, ter bespreking van de houding van Mr.
C. Vervoom, gekozen tot lid van de Tweede
Kamer, en van de handelingen der afgevaar-
digden van de drie Noordelijke provincies. Een
nieuw hoofdbestuur werd gekozen.
-Aan het eind der vergadering werd met op
twee na algemeene stemmen de volgende
mo tie aangenomen:
De vergadering van de Nationale Boeren-,
Tuinders- en Middenstandspartij veroordeelt de
wijze van candidaatstelling door de afgevaar-
digden van de drie Noordelijke provincies, als
zijnde buiten de wenschen en besluiten der al
gemeene vergadering om, waardoor de heer
Mr. Vervoom te Herwijnen als no. 1 gekozen
kon worden tot lid der Tweede Kamer der
Staten-GeneraalGezien, dat hij in spijt „van
die daad" slechts ruim 6000 stemmen op zijn
naam kon verkrijgen en de heer Braat in spijt
van ,,die daad" ruim 35000 stemmen op zijn
naam verkreeg, acht het daarom moreel on-
juist, dat de heer Mr. Vervoom die benoeming
aanvaardde, eischt van den heer Mr. Vervoom,
dat hij direct voor zijn lidmaatschap van de
Tweede Kamer bedankt ten behoeve van den
heer Braat.
ONRUST BIJ DE COMMUNISTEN?
Naar door Limburgsche en Noord-Brabant-
sche bladen wordt medegedeeld, is de commu-
nistische partij „Holland" bezig, haar archie-
ven in veiligheid te brengen, eveneens haar
geldmiddelen en de bescheiden van haar blad
de ..Tribune".
Blijkbaar vreezen de leiders, aldus die bla
den, een ingrijpen der Regeering in den vorm
van huiszoeking, waarvan het resultaat, waar
voor zij beduchi zijn, zou kunnen leiden tot een
algemeen verbod of opheffing van de partij.
Inderdaad blijken aan de Msb. bij nadere in-
formatie de communisten bezig, hun beschei
den in veiligheid te brengen. De aanleiding
daartoe schijnt te zijn gelegen in het feit, dat
van sommige zijden bij de Regeering wordt
aangedrongen op een krachtiger optreden
tegen de communistische partij. Of de Regee
ring aan dien aandrang gevolg zal geven, is
evenwel niet bekend.
UITVOER VAN KOUDBLOEDPAARDEN
NAAR DUITSCHLAND.
De commissie voor den uitvoer van koud-
bloedpaarden naar Duitschland verzoekt mede
te deelen, dat zij die meenen aanspraak te
kunnen maken op een aandeel in dien uitvoer,
zich om volledige inlichtingen te dier zake
schriftelrjk kunnen wenden tot het vleesch-
exportbureau Lange Burchstraat 39, Nij-
megen.
DR. H. COLION TERUGG^KEERD.
De voorzitter van den ministerraad Dr. H.
CSolijn, is Vrijdagmiddag per vliegtuig uit Ber-
lijn in ons land teruggekeerd en heeft in den
loop van dea mi-ddag zijn werkzaamheden ten
departemente hervat. Naar wij vernemen
heeft het bezoek van Minister Col:In aan Ber-
lijn in verband gestaan met het Duitsche
transfer-moratorium, waarover te Berlijn door
gedelegeerden der Nederlandsche regeering
onder-han-del-d werd met vertegenwoordigers
der Duitsche regeering.
DE HEER WENDELAAR KAMERLID.
De voorzitter van het Centraal Stembureau
heeft, in de plaats van den heer H. J. Knot-
tenbelt, benoemd verklaard tot lid van de
Tweede Kamer der Staten-Generaal, den heer
W. C. Wendelaar, burgemeester van Alkmaar.
Het ligt in de bedoeling van den Minister,
dat, zoo noodig van eenige opoffering van in
norm-ale omstandigheden te stellen eischen,
de wachtgelders in dienst moeten worden ge-
nomen.
Dit bericht is voor de wachtgelders uit het
burgerlijjk en militair personeel van het aller-
groots-te belang, omdat het door de aange-
geven maatregelen practisch zoo komt te
staan, dat op waohtgeld gesteld personeel
wordt herplaatst.
Dit heeft wei eens het een en ander te wen
schen overgelaten.
IEPENHOUT-VERBOP.
In het Staatsblad is opgenomen een Kon.
besluit, volgens hetwelk het is verboden tus
schen 15 Maart en 1 October iepenhout te
laten liggen, opgestapeld te houden of te
vervoeren.
De Minister van Economische Zaken is be-
voegd van zoodanig verbod geheel of ge
deeltelijk en al dan niet voorwaardelijk ont-
heffing te verleenen.
Het verbod is niet toep-asselijk op: a. ge
heel ontschorst hout; b. hout met een door-
snede kleiner dan 7 centimeter of afkomstig
van stammen of takken met een doorsnede
kleiner dan 7 centimeter; c. hout, dat onder
water ligt; d. hout, waarvan de schors in
haar geheel met timmermans carbolineum is
bestreken of op andere door den Minister te
bepalen wijze is behandeld.
Dit besluit treedt in working op 1 October
1933.
TRAGISCHE REIS VAN MINISTER COLIJN
NAAR LONDEN.
Het „Amsterdamsohe Effectenblad" bevat
het volgende teekenachtige stukje:
De Nederlandsche Minister-President draagt
het ideaal van een interaationalen terugkeer
tot het gezond verstand zooals hij het ziet
hoog in het hart.
De waanzin der tarieven en de morbide
valuta-politiek der landen die het gou-d ver-
lieten, zijn hem een gruwel, die het onder-
ling begrijpen en de mogelijkheid van samen-
werking tusschen de volken met groote stel-
ligheid den weg versperren.
Zoo hoog zit hem zijn ideaal, dat hij wei-
gerde te gelooven in de m-iislukkmg der Lon-
densche Conference, hoezeer deze mislukking
voor de geheele wereld evident was en het
doodvonnis beteekende van de intemationale
gedaohte.
Daarom is Minister Colijn, met^als eenige
bagage zijn kinderlijk vertrouwen, nogmaals
op reis gegaan, om, als een bedelmonnik voor
een heilig doel, aan de deuren te kloppen van
hen, die de wereld iets konden schenken. Hij
trok naar Londen en kreeg te hooren, dat de
Conferentie voorgoed had afgedaan, Hij sprak
er over economische mogelijkheden, de rege-
ling der productie van bedreigde artikelen,
doch sprak aan doovemans deur. Te Geneve,
waar de landen bijeen zijn voor andere doel-
einden, dan dat des heeren Colijn, vond hij
iedere deur gesloten.
En zelfs vermocht hij geen mondelinge uit-
eenzettingen te verkrijgen als antwoord op de
brieven, die hij als voorzitter van de economi
sche commissie tot de landen richtte.
En die onbeantwoord waren gebleven.
Het is onzen Minister-President vergaan,
zooals het Henderson vergaan is, toen hij
bedelde om gehoor voor een niet minder edel
doel.
De harten zijn verhard, de ooren gesloten.
de Minister thans van het advies der centrale
zal afwijken.
Daarmede is dan beslist, dat het rundvee
als vleesch-inblik op bonnen aan de weikioo-
zen zal worden verstrekt.
In aansluiting op het bovenstaande bericht
betreffende beschikbaarstelling aan steun-
behoevenden van het vleesch van een ge-
deelte of van alle voor menschelijk voedsel
geschikte runderen, welke aan den veestapel
zullen worden onttrokken, kan nader het vol
gende worden medegedeeld:
Uitgegaan wordt van de geda'chte, dat op
-nader te bepalen districtsplaatsen dit voedsel
voorloopig als vleesch in blik zal worden be-
schikbaar gesteld op bons, welke door de ge-
meentebesturen aan steunbehoevenden zijn
uitgegeven. Vooral zal rekening worden ge-
houden met de velen op het platteland, die
geen steun genieten.
HEX iiEbLENo VLAK.
MINISTER MARCHANT OVER ZIJN
DWERGSCHOLEN-CIRCULAIRE.
Minister March-ant heeft in antwoord op
schriftelijke vragen van het Tweede Kamer-
li-d Ketelaar nadere inlichtingen verstrekt over
zijn ciroulaire omtrent de opheffing van
kieine openbare scholen.
De Minister zegt in de eerste plaats dat de
bedenkelijke toestand van de publieke fin-an-
cien onverwijlde conoentratie ter bevordering
van bezuiniging eischt. Op het gebied der
lagere scholen is deze concentratie bevorderd
door het afnemen van het aantal kin-deren,
dat de openbare -lagere, scholen bezoekt, ter-
wijl de verbetering van wegen en van de mid-
delen van vervoer de mogelijkheid tot concen
tratie heeft verruim-d. Bovendien leidt con
centratie van kieine en ze-er .kieine scholen tot
inrichtingen van onderwijs met ten minste
drie leerkrachten en voldoende bezette klassen
tot verbetering van het onderwij]s zelf.
De regeering heeft er de voorkeur aan ge-
geven de gemeenteraden in de gelegenheid te
stellen tot opheffing te besluiten, ten einde
niet genoodzaakt te zijn zelf tot opheffing
over 'te gaan. Indien aan den minister over-
wegende bezwaren tegen opheffing worden
ken baar gemaakt, zal hij aan de hand der
verstrekte -gegevens nagaan of hij zelf -de op
heffing moet bevorderen.
Uiteraard kon de Minister aan de gemeente-
besturen -geen bevelen geven, daar de staats-
rechtelijke verhouding zich daartegen verzet.
In de eirculaire werd dan ook slechts een
dringend beroep gedaan op de medewerkinig
vail den burgemeester.
Uitvoerig betoogt de Minister, dat het uit
financieel oogpunt en wegens den feitelijken
toestand niet te verantwoorden zou zijn ge-
weest met de concentratie der openbare
scholen te waohten totdat tevens concentratie
van de bijzon-dere een feit zou zijn geworden.
STEUN AAN DEN MIDDENSTAND.
Naar ,,-de Tel." vercieemt moeten de maat
regelen, "die de regeering -heeft toegeze-gd in
het belang v-an den middenstand, in een ver-
gevorderd stadium van voorbereiding ver-
keeren en reeds tot in onderdeelen zijn uitge-
werkt.
De hoofdmaatregel moet zijn een crediet-
verleening. Daamaast worden nog andere
m-aatregelen, o.m. ter zake van het
afbeta-
lingssysteem, onder de oogen gezien. Van be-
MAATREGELEN TEGEN EXCESSIEVE
UITINGEN.
Men iherinnert zich, dat Minister Van
Schaik bij de hehandeling van het uniform-
verbod in de Kamer heeft aangekondigd,
maatregelen te overwagen tegen excessieve
u-it-ingen.
Naar vernomen wordt, is het on-twerp te-gen
zulke uitin-gen, welke beleedi-gingen bevatten
tegen pers-caen of groepen op openbare ver-
gaderingen gedaan, spoedig te verw-achten.
DE HERPLAATSING VAN WACHT
GELDERS.
De Minister van Binnenlands-che Zaken
heeft, n-aar ,,-de Volkskr." vemeemt bepaald,
dat in verband met de steeds grooter worden-
de gel-delijke belaa-gen welke voor den Staai
bij de toepassing -der wachtgeldregeling zijn
betrokken, het herplaatsen van waohtgeld-ers
krachtig ter -hand zal worden genomen.
Daarvo-or is met in-gang van 2 October bij
het departemeat van Binneniandsche Zaksn
eea tijdelijk zelfstandig plaatsingsbureau in
het leven geroepen. Dit bureau staat onder
leiding van den heer H. Steperda, inspectedr
bij het departement van financien.
voegde zijde wordt ech-ter verzekerd, dat een
definitieve besl-issing in dezen echter nog niet
is genomen. Intusschen schijnt het vrijwel
zeker, dat de bes-lissing niet al te lang meer
op zich zal laten wachten.
CRISISHEFFING OP SUIRER.
In suikerkringen verwacht men een crisis-
heffing op suiker van 6,75 a 8,12V2 per
100 K.G.; de suiker zal daardoor wederom
i a 5 -cent per pond duurder worden.
(N. R. Crt.)
Wanneer wij, schrijft de N. R. Crt., zien en
ihooren wat er op het oogenblik in de wereld
gedaan en gezegd wordt moet het ons voor
komen alsof de leering van den oorlog van
19141918 er heelemaal niet is geweest. Wij
denken daarbij nog niet eens aan de emstige
spanningen. die in Europa en Oost Azie vallen
waar te nemen. Wat in Duitschland gebeurd
is en verder nog zal gebeuren, is waariijk van
dien oorlog niet te scheiden. En ook de fel
ler wordend-e tegenstefling tusschen Rusland
en Japan hebbeiti wij met deze opmerking
niet eens op het oog. Klassiek vooroorlogsch
en een treffen-d bewiJIS hoezeer de leeringen
van den oorlog weer vergeten zijn, zouden wij
vooral allerlei diogen willen noemen die op
het gebied der bewapeming vallen waar te
nemen.
In de eerste, moeilijke jaren van na den
oorlog ibleek men in ieder geval te hebben
geleerd, dat bewapeningspolitiek een gevaar-
lijk spelletje is waarbij tenslotte niemands
veiligheid gebaat kan -zijn. Dit was d-e grom-d-
gedachte der Amerikanen toen zij te Was
hington in 1921 him voorstel tot beperking
der groote vloten deden. En de andere be-
trokkenen beaamden d-e juistheid ervan toen
zij deze, voor dien tijd zeer ongewone voor-
stellen, aannam-en.
Men had overwogen dat vergrooting van
leger en vloot slechts dezelfde maatregelen
bij anderen uitlokt; dat men el-kaar niet ge-
makkelijk kan overvleugelen, maar wel heel
igemakkelijk op ruineuze kosten kan jagen.
Men -had ontdekt dat weds-trijd in bewapening
vanzelf oorlogsgevaar oproept en dat beper
king van bewapening bij onderlinge afspraak
een kalmeerende uitwerking heeft die veel
verder gaat dan de geruststelling welke door
het niet-bouwen of afschaffen van oorlogs-
materieel op zich zelf al gewekt moet wor
den. Men wist toen dat het bouwen van
oorlogsschepen politick beschouwd, een bezig-
hei-d was die met het vervaardigen van vreed-
zamer werktuig niet kon worden vergeleken.
Dit was aliles heel vanzelfsprekende wijs-
heid, die een decennium lang leiddraad zou
blijven voor de mili-taire politiek van de zee-
mogen-dheden in het bijzcnder. De ontwape-
ningsconferentie werd uit dit besef geboren.
Zij zou de afsluiting vormen van de periode
waarin deze denkbeel-den tot ontwikkeling
waren gekomen; zij drei-gt dit ook werkelrjik
te worden maar op een heel andere wijze
dan wiijl twee jaar geleden hebben kunnen
droomen. In de tweed-e helft van deze maand
zal men te Geneve baginnen de rekening op
te maken van deze conferentie, en van deze
periode tegelijkertijd. Daarbij staat benau-
wend veel op het spel.
Over de ontwapeningsconferentie wi-lden
wij het nu echter niet hebben, maar over
speciale vers-chijnselen die ons anverkwijkkelijk
lijken. Daartoe hoorf een bepaal-de vorm van
„werkverschaffing", waartoe men in Amerika
reeds is overgegaan en waarmede Engelanid
.nu dreigt Amerika te gaan na voigen.
,,Om de nij-verheid werk te geven" laat
Roosevelt het 'heele vlootprogramma afwer-
ken waartoe de vlootovereenkomsten Amerika
het recht overlaten. Productieve werkver-
schaffin-g mag men dat waariijk niet noemen;
en als het onschadelijke werkversch-affing is
zou men de ontwapeningsconferentie onmid-
dellij|k moeten st-aken. Want dan konden
mogelijke resultaten van die conferentie op
het oogenblik even nuttige als onschuldige
sociaie maatregelen van dien aard in de ver-
schillenid-e landen slechts in den weg staan!
Geen politiek kind op aarde is echiter zoo aalef
te gelooven dat Roosevelt pu-ur om werkloo-
zen, die anders nog niet in het prodiuctie-
proces kunnen worden opgenomen, wat te
d-oen te geven, juist oorlogsschepen zou heb
ben besteld; dat nog wel terwijl Amerika het
Europa voortdurend tot een verwijt heeft ge
maakt, dat het niet ernstig genoeg werk
maakt van het inperken van zijn gevaarlijke
wapen-en.
Roosevelt past een politiek van verhoog-de
bewapening toe, die motiveeren-d-e met van
oud-s -bekende voor-wendsels, Het is de klas-
sieke diplomatic: men zegt het een en meent
het ander, zon-der iemand er mede te mislei-
den. Maar al-len glimlachen beleefd alsof zij
het gelooven en nemen hun tegenmaatregelen.
Engelatid b.v. zal zich hinnen de grenz-en van
de vdootovereenkomst van 1930 niet willen
laten overvleugelen. J-uist in de laatste dagen
hoorden wij in-der-daad alarmeerend-e herich-
ten over Britsche „werkversohaffing" van
dien aard. De militaire mogen-dheden gaan nu
als de on-twapeningsconferentie nog niet
boven alle verwachting verandering brengt
de een na de ander hun schaarsdhe, voor
productiev-e werkverschaffing nauwelijks be-
schikbare penningen, besteden op de door
Roosevelt aangegeven wijze. Dat is een voor-
beeld waarvan navol-ging nooit op zich heeft
laten wachten.
opwinding in de Japansche pers over allerlei
maatregelen der Russen. De Japansche
schepen hadden geen vrijstellin-g kunnen krij-
gtn van de bepalin-g die nu het gebruik van
een loods voorsehrijft voor ieder sch-ip dat de
haven van Wladiwostok aandoet. De bedoelde
bladen trokken daaruit de conclusie d-at de
Russen trouwens heel begrij|pelijk en vol-
strekt niet onwaArschijnlijk militaire toe-
bereidselen willen verbergen. Daar Rusland
in het Verre Oosten geen vloot heeft kunnen
deze slechts van defetisieven aard zijn.
Maar er is nog meer. Dagelijks staan de
bladen in Japan vol met verhalen over mili
taire maatregelen -der Russen in Oost-Siberie.
Het departement van oorlog verschaft daar-
voor de gegevens. De Russen zoudien 10
divisies met 300 gepantserde strij-dwagens
daar bijeen hebben gebracht en reeksem van
zware bombar-deervliegtuigen.
De correspondent merkte tegenover al deze
betoo-ginigen van ongerusthei-d op dat Japan
juist zijn zesde divisie, die voor de operaties
in Jehol in Februari naar het vastelan-d was
-gezcaden, naar huis teru-g heeft gehaald. Dat
is natuurlijk niet overeen te brengen met de
eohtheid van -de vrees, -die de militaire over-
heid in het lan-d predikt. De bedoeling van
die perscampagne is, in verband met den strijd
tusschen de -departemen-ten waarvan hier
boven sprake was, dan ook al te duidelij-k.
De strijd nadert nu, volgens den Times-
correspondent, zijn critiek stadium.
De Japanners passen een methode van
agitatie toe die wij van ou-ds kennen. Het is
een zeer gevaarlijke methode one-indig ge-
vaarlijker nog dan die van „werkverschaf-
fing" van president Roosevelt. Maar beide
methoden .hebben dit gemeen dat zij de
wereld steeds verder op een hellend vlak
brengen.
Zal men dat te Geneve nog kunnen stuiten
HET OUDE LLEDJE.
I
RUNDVEE
VERWERKT TGT
IN BLIK.
VLEESCH
officieele
Ofsohoca de Minister nog geen
beslissin-g genomen heeft, staat thans, naar
de Tel." van den heer Van Zwanen-berg ve-r-
nam, toch wel vast, 'dat ten aanzien van de
verwerking van het rundvee, nooh het plan
Ruiter, noch de -distributie van versch vleesch
in aanmerking komt, do-ch dat het vleesch in
blik zal worden verwerkt. Desbatreffende
vo-orstellen zijn door de crisis-rundvescentrale
aan den Minister gedaan.
Aangezien de Minister zich van den beginne
af geregeld van deze kwest-ie op de hoogte
heeft -doen houden, i-s niet aan te nemen, dat
De ou-de politiek zien wij in Japan in van
ou-ds nog beruchtere vormen toeigepast. Het
spreekt van zelf dat d-e Amer.kaansche maat
regelen de heeren te Tokio verre van onver-
sctaillig laten. In werkeljkheid wekken deze
nog meer hun ongerustheid dan de n-ieuwe
houding van Moskou. Het land verkeert
echter in desolate financiee-le omstandig
heden. Het gezag van de ministers van oor
log en marine is er groot, maar blijkbaar niet
minder dat van den minister van financien,
die financieele zuinigheid opmerkelijk effec-
tief verdedigd. Tusschen deze instanties
heerscht nu een fellen strijd. Het is merk-
waardi-g te zien, dat in het tegenwoordi-ge
Japan een dergelijk verzet van den minister
van financien tegenover de militaire depar-
tementen nog mogelijk is. Dat is het eenige
bem-oedigende aan het -geval.
Men moet met dezen strijd rekening houden
als men de alarmeerende berichten over de
spanning in het Verre Oosten tracht te beoor-
d eel en. Deze verliezeu dan niet weinig van
hun onr-ust-wekkend kara-kter. Wij v-onden
Don-derdag nog een belangwekkend en leer-
zaam relaas in de Times. De Tokiosche cor
respondent van da-t blad maakte melding van
Wat ons toeschouwers steeds weer treffen
moet bij de hehandeling van groote en voor
het heil van de wereld beslissende vraagstuk-
ken is, schrijft de N. R. Crt., de kortzichtige
zelfzuchtigheid van vele mogendheden en
vooral van vele groote mogendheden, die het
tot stand komen belet van overeenkomsten,
waarvan zij het noodzakelijke luidkeels ver-
kondigen.
(Pas hebben wij dat weer ter conferentie van
Londen beleefd. De heele wereld was overtuigd
dat de handelsbelemmeringen van dezen tijd
niet alleen de uitwerking van de economische
depressie hevig verergeren, maar dat zelfs
noemenswaard herstel onmogelijk zal zijn
zoolang zij in vollen omvang voortbestaan
Dit was nu een punt waarover alien het roe
rend eens waren. Zoodra men echter giog pra
ten over het toepassen van deze wijsheid EEN
bleek dat juist de grootste zondaars het minst
bereid waren tot de daden die daarvoor noo-
dig waren. Dan merkte men plotseling niets
meer van het gezonde inzicht dat te voren ge-
predikt was. O zeker, alien bleven voorstan-
ders van het opheffen van allerlei handelsbe
lemmeringen wanneer slechts anderen daar
mede begonnen! Zou dit geschieden dan wilde
men altijd natuurlijk met het voorbehoud
dat ieders „bijzondere omstandigheden" nood-
zakelijk maakten voorzichtig voigen. Ieder
wist precies wat anderen moesten doen en dat
was altijd juist datgene wat hij zelf nog niet
aandurfde.
Dat het risico van wat durf niet zoo groot
hoefde te zijn als het zekere verlies wanneer
van de onderhandelingen niets terecht kwam
uit deze waarheid durfde niemand de zeer
voor de hand liggende consequenties trekken.
Ongeveer precies zoo is het gegaan met de
ontwapeningsconferentie. Over de volstrekte
noodzakelijkheid van ontwapening en over de
gevaren van een mislukking der conferentie
was men het, eens. Maar zie, zij die voor-
stellen deden kwamen gewoonlijk met plannen,
die door hun staven met zorg waren uitge-
dacht om te dienen tot verhooging van eigen
veiligheid met zoo weinig mogelijk risico voor
eigen land. Men wilde afschaffen wat men
zelf niet bezat of men wilde afschaffen op een
wijze, waarbij aan eigen goede trouw alles, j
en aan de goede trouw van een mogelijken
vijand niets werd overgelaten. Men schroomde
ieder risico en scheen vergeten dat men van j
een mislukking wisse noodlottige gevolgen j
had voorspeld! Ontwapeningsconferentie en j
oeconomische conferentie hebben geleerd dat
wij uitstekende technische middelen bezitten
om een intemationale discussie op gang te j
brengen en gaande te houden; maar dat de
intemationale geest die daarvoor noodig is
nog ontbreekt.
Internationale geest er zijn landen, en in
vele landen zijn er groepen, voor wie deze
geest reeds tot een misdadig begrip is ge
worden. Men beseft daar niet meer dat voor
een gezonden nationalen groei de vrije oeco
nomische en intellectueele betrekkingen, die
een intemationale geest pas mogelijk maakt,
een noodzakelijkheid zijn. Men wil liever in
nationalen dwang verstikken, desnoods zelfs
in den strijd met andere naties ondergaan,
dan dat men in -ruimere intemationale atmos-
feer zou gedijen. De hoogste leiders in der-
gelijke landen verkondigen soms als de ge
volgen van de gezochte isolatie te beklemmend
worden denkbeelden van pacifisme en in-
tematlonalisme; maar intusschen worden hun
volgelingen voortdurend op zijn gevaarlijkst 1
nationalistisch en militaristisch opgezweept.
Zoo ziet het er op het oogenblik in de wereld
uit. En daarom mislukken de intemationale
conferenties, ja, mag men zelfs tevreden zijn
als zij- het bestaand gevaar niet nog vergroo-
ten wat b.v. met de ontwapeningsconfe
rentie nog heel goed het geval kon blijken.
Dat wij over deze dingen schrijven is, om- t
dat te Geneve discussies zijn gevoerd die ge-
heel van dezen geest zijn doortrokken. Het
liep over de minderheden. Het lot der Joden
in Duitschland heeft grooten indruk gemaakt
op het geweten der wereld. Men heeft er
weer eens uit geleerd hoezeer in een georden-
d-e wereld bescherming van minderheden nood- J
zakelijk kan zijn. j
■Ieder is het nu eens over de noodzakelijk
heid van bescherming der minderheden. Maar
ieder der -betrokkenen wil een toezicht waar
van slechts anderen den hinder hehben. De
Duitschers hebben te Geneve jaren lang uit-
voering der bepalingen van de vredesverdra-
gen geeischt; vooral de Polen, die daar meer
invloed en aanhang bezaten, hebben dit menig-
maal op ergelijke wijze weten te ontwijken.
Over e6n ding waren de door minderheids-
verdragen gebonden landen en Duitschland het
eens: Da bescherming moest algemeen wor
den, de band voor alien bestaan.
Het wargn landen als Frankrij-k en Italie
Italie vooral die daartegen in verzet kwa
men. Frankrijk wilde geen toezicht van bui
ten in den Elzas, de Italiaansche politiek van
dwang in de Duitsch sprekende wingewesten
kon een dergelijke inmenging niet verdragen.
Het toezicht van den Volken-bond heeft op
den duur meer beteekenis gekregen. Bevre-
digend was h-et echter nog niet. Daarom heh
ben nu een viertal landen allerlei maatregelen
voorgesteld, die hoe zuiver technisch ook op
zich zelf, het recht van toezicht grooter be
teekenis moesten geven.
De voorstellen waren van soberste redelijk-
heid. De betrokkenen zien er echter een uit-
breiding van hun verplichtingen in. Dat is
op zijn hoogst slechts formeele waarheid, doch.
het is voor hen aanleiding om te zeggeu dat
zij daartoe alleen bereid zijn als het VoLken-
bondstoezic-ht nu ook over alle minderhedeii
wordt uitgestrekt. Bij de houding van ItaKe
en Frankrijk staat dat gelijk met een wei-
gering.
Duitschland heeft dezen zelfden eisch ge
steld, en kan nu natuurlijk niet anders dan er-
mede in-stemmen. Maar de Joden, zoo verkon-
digt het, kunnen er nooit onder vallen. Dit
lijkt zonderling omdat zij er in Polen. Roe-
menie en andere landea met minderheids-
bescherming waar men hun een uitzonderings-
positie heeft aangewezen, wel onder vallen.
Wat zijn de Joden dan in Duitschland, als zij
geen minderheid zijn? Geen Duitschers van
bijzonderen godsdienst; want de nieuwe Duit
sche staat houdt zich, naar Berlijn beweert,
niet met den godsdienst van zijn onderdanen
-bezig! (Vele Duitsche prote-stanten zullen van.
andere meening zijn!) Zij hehben in Duitsch
land nog minder rechten dan vreemdelingen,
omdat de vreemdeling niet blootstaat aan al
ien dwang en beperking, die op de Joden.
wordt uitgeoefend. Yan hun burgerrechten is
niets overgebleven.
Zij zijn geen volksgenooten, maar staan wel
onder Duitsch gezag. Zij moeten uitgestooten
worden uit -de natie, als daartoe niet benoo-
rende,, maar vormen toch geen vreemde natio-
naliteit.
Als Goebbels verklaart waarom men de
Joden uit alle ambten heeft ontzet, zijn zij
voor hem wel degelijk een minderheid die tot
ongeevenredigde macht is gekomen. Want
waren zij in zijn oogen een integreerend deel
van de natie, zooals zij dat in andere westelijke
landen zijn, dan kon van onevenredigheid geen
sprake zijn. Dan had men slechts met het
overal ter wereld bekende verschijnsel te doen
dat bepaalde sociaie milieu's voorliefde of
-bijzondere geschiktheid voor bepaalde heroe-
pen vertoonen, een verschijnsel dat men ner-
gens als onnatuurlijk beschouwt en waarbij
vele samenlevingen gedijen. Maar waarom
hierover geredetwist?
Wat wij slechts wilden aantoonen is dit, dat
het vraagstuk van bescherming der minder
heden weer hetzelfde gebrek aan intematio-
nalen geest aan den dag brengt, dat ontwape
ningsconferentie en oeconomische conferentie
reeds hadden onthuld: Ieder weet wat noodig
zou zijn, maar geen belanghebbende is bereid
een voorbeeld te geven.
De wereld is vol hervormers, wereldverbe-
teraars, die precies weten wat anderen moeten
doen om ons leven gelukkiger en veiliger te
maken. Maar zij zijn niet thuis als datzelfde
ook van hen verlangd wordt.
POLITIEK TESTAMENT VAN
HINDENBURG?
Te Berlijn doen allerlei geruchten de ronde-
over de opvolging van veldmaarschalk Hin-
denburg. Het Tsjechische blad Bohemia, dat
goede relaties heeft in nationaal-socialistische
kringen, sehreef onlangs dat Rijkspresident
Hindenburg zelf zijn opvolging wilde regelen,
Tijdens zijn vacan-tie te Neudeck zou hij met
staatssecretaris Me issuer, zijm zoon kolonel
Hindenburg en zijn ouden vriend Oldenburg-
Janusohan een plan hehben bestudeerd, dat
beoogt in plaats van het Rijkspresidentschap
een nieuwe waardigheid in te stellen, die van
,,-staatshoofd" deze funotie zou in een persoon
samenvatten het presidentschap en het Rij-ks-
kanselierschap. Men zou dus aan het hoofd
van het Rij-k iemand krijgen met dezelfde be-
voegdheden als bijv. de president der Ver-
eenigde S taten.
Aan het „staatshoofd" zou worden toege-
voegd een staatsraad, die zou overeenkomen
met den Grooten Raad der fascisten.
De maarschalk zou erop staan zelf de leden
van dien staatsraad aan te wrjzen. De staats
raad zou een voorzitter kiez-en, die aldus de
twee-de persoon in het Rijk zou worden. Waar-
sohijnlijk zal Goring, mini-ster-president van
Pruisen, voor dezen hoogen post Worden aan
gewezen.
Deze aan president Von Hindenburg toege-
schreven plannen hebben de Duitsche politieke
kringen, die er kennis van kregen, ten zeerste
verrast. Het is miagel'ijjk, dat Von Hindenburg
1 een politiek testament nalaat, maar zijn alge
meen bekende trouw aan- de monarchie,
maakt het onwaarschijntijk, dat Von Hinden
burg voor wat zijn opvolging betreft een an
deren vorm zou kiez-en dan -het herstel van
het Huis Hohenzollem.
In monarchistische kringen beweert men te
weten, dat het testament een regent zou aan-
wij-zen en die regent zou -dan een prins uit het
Huis Hohenzollem zijn.
Men verzekert zelfs d-at Hitler accoord zou
gaan met dit plan. Men vreest echter dat an
dere vooraanstaande nationaal-socialisten er
tegen zullen zijn en dat dezen er niet gemak-
kelij'k toe zou-den zijn over te halen.
Op het jongste congres van Neurenberg
heeft een vooraan-s-taand nation-aal-socialist,
het enthousiasme ziende, waarmede Hitler
werd begroet, verklaard dat wanneer Hitler
laten uitroepen, hij dit gemakkelijk zou kun
nen laten geschieden.
REPRESAILLEMAATREGELEN
Wegens moedwillige vemieling van den eik,
door rijkskanselier Hitler in het stadspark te
Krefeld geplant, heeft de plaatselijke politie-
ohef last gegeven aan een aantal communis
tische gevangenen voor drie dagen het avcnd-
eten te onthouden. Ook te Dusseldorp is on
langs deze maatregel gen-omen, toen anti-nazi
biljetten op de muren der stad waren geplakt.
DE KEERZIJDE VAN DE 3 OCTOBER-
MEDAXLLE.
Bij de te Leiden gehouden 3 Octoberfeesten
zijn opgemaakt 19 processen-verbaal, ingevol-
ge de loterijwet, 4 wegens hazardspel, 5 we
gens dronkenschap, 2 wegens vernieling van
ruiten, spiegelruiten van de firma Hillen en
van hotel Bellevue, beide aan de Steenstraat;
2 inbraken werden tijdens de optocht ge-
pleegd, n.l. een op de Schelpenkade nr. 46,
waar bij J. H. d. B. zilveren voorwerpen wer
den gestolen en een in een perceel in de Java-
straat, bewoond door H. J. W. P., waar alle
kleerenkasten zijn leeggestolen. Verder zijn er
verscheidene kieine ongelukjes voorgevallen.
De Noord-Zuid-Hollandsche Tramweg Mij
heeft op haar lijnen vervoerd naar en van Lei
den 49.400 passagiers, de H.T.M. 8250 en de
Nederlandsche spoorwegen 17.900 passagiers,
BEDRIEGELIJKE BANKBREUK.
In het dorp Aalst nabij Zaltbo-mmel is ge-
arre-steerd de schilder L. V., verdacht van he-
driegelijke bankbreuk. Een groot aantal meu-
belen en een vat lijnolie zijn in beslag genomen.
V. was 1 September in staat van faillissement
verklaard. Het misdrijf, dat eenige dagen voor
dien datum moet zijn gepleegd is eerst na op
heffing van het faillissement wegens gebrek
aan actief, op 29 September ontdekt, zoodat
