AL6EMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
M\jn Eiland
DEESSE
ASPIRIN
Eerste Blad.
No. 9037
MAANDAG 4 SEPTEMBER 1933.
73e Jaargang
BINNEN LAND 1®
BUITENLAND
FEUILLETON
aotcm
eenig op de wereld
TER NEUZENSCHE COURANT
^BONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden Bulten Ter Neuzen
fr. per post /1,55 per 3 maanden Bq vooruitbetallng fr. per post 5,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika 2,overige lan den 2,35 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor bet buitenland alleen bij vooruitbetallng.
IT'tgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE.
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeNVan 1 tot 4 regels 0,80
Voor elken regel meer f 9,20.
KLEENE ADVERTENTIeN per 5 regels 50 cent bg vooruitbetallng.
Grootere letters en cliche s worden naar plaatsruimte berekend
Handelsadvertentien brj regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzendlng van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
DIT BEAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- en VRI.TDAGAVONO.
BOYOOT VAN DUITSCHE GOEDEREN.
Op vragen van den heer Lovink:
1. Is het der regeering bekend dat hier te
lande reeds sedert eenigen tijd propaganda
wordt gemaakt voor een boycot van Duitsche
goederen
2. Zoo ja, vindt de regeering dan vrijheid
om eentge inlichting te geven over haar stand-
punt met betrekking tot zulke propaganda?
heeft de Minister van Buitenlandsche Zaken
geantwoord
1. Het antwoord op deze vraag luidt be-
vestigend.
2. De regeering wenscht zich in antwoord
op de tweede vraag te bepalen tot de verkla-
ring, dat zij een boycot als bedoeld afkeurt,
omdat daardoor zoowel oeconomische belangen
van Nederland als de goede betrekking tot een
bevriende natie zouden kunnen worden ge-
scbaad. Rechtstreeksche maatregelen tegen
boycot van vreemde goederen liggen eohter
buiten het vermogen der regeering.
DE LUCHTLIJN OP ZEELAND.
De exploitatie van de binmenlandsche lucht-
diensten wordt, zooals reeds gemeld is ,ook
gedurende den herfst voortgezet. Op de
Zeeuwsche luchtlijn worden na 4 September,
tot welken datum dagelijks twee diensten Am-
sterdam-Rotterdam-Haamstede-Knocke v. v.
worden uitgevoerd, ingrijpende veranderingen
van kracht.
In de eerste plaats vervalt de exploitatie op
het traject VlissingenKnocke/Zoute, daar
voor deze badplaatsen het seizoen ten einde
loopt. Op het overblijvende traject tot Vlis
singen wordt de uitvoering van den dienst be-
perkt tot Maandag, Donderdag en Zaterdag,
met dien verstande, dat op die dagen in een
ochtend- en een middagdienst in iedere rich-
ting is voorzien; des Zaterdags wordt de och-
tenddienst naar Zeeland tot na het middaguur
versohoven.
Deze dienstregeling duurt voort tot en met
18 September, den geprojecteerden einddatum
voor de Zeeuwsche luchtlijn. Echter koestert
de K.L.M. het voomemen, dit jaar de exploi
tatie voort te zetten en de lijn ook gedurende
den winter te bevliegen De dienstregeling zal
nader bekend wordsn gemaakt.
DE NOORD-BEVELANDSCHE BRUG.
Het Bestuur van de Vereeniging De Noord-
Bevelandsche brug heeft een vergadering ge-
houden met de heeren ir. Dorst en Van Gel-
deren Stort. Besproken is de bouw van een
brug over de Zandkreek. Genoemde heeren
verklaarden zich bereid een voorloopig ont-
werp met kostenberekening te maken en met
de hoogere colleges besprekingen te voeren.
Arhaesiebetuigingen op het gezonden adres
tot steun voor een brug werden ontvangen
van de gemeenten op Noord-Beveland, van de
gemeente Zierikzee, Vreemdelingenverkeer te
Zierikzeer, den burgemeester van Wolphaarts-
dijk, Vreemdelingenverkeer en De Hanze te
Goes.
EEN MERKWAARDIG PROCES.
Het is eea merkwaardig proces, dat ons
schrijft de N. R. Crt., aan het eind van deze
maand in Duitschland te wachten staat met
door
VICTOR BRIDGES.
(Nadruk verboden.)
14)
(Vervolg.)
den droevigen psychopaath Van der Lubbe
als eerste en den gewezen communistischen
leider Torgler als tweede hoofdpersocn en
drie Bulgaren als bijfiguren. Het merkwaar-
dige van dit proces is dat het een misdaad
tegen het gemeene recht behandelt, die door
het object, waartegen zij gericht was, en de
gevolgen die uit haar sijn vowtgwloeid een
politiek misdrijf is geworden. De brand in
den Rijksdag heeft als motief gediend voor
een felle vervolging tegen de communistische
partij. Daarom moeten communisten de schul-
digen zijn, ook al zouden zij niet de hand in
het spel gehad hebben. Het is zelfs nog niet
genoeg, dat de schuldigen communisten zijin,
de schuld moet berusten brj de partij, bij haar
voornaamste leiders. Vandaar dat Torgler
een der voornaamste beklaagden moet zijn.
Zijn partijgenoot Koenen, ook als zoodanig
genoemd, heeft tijdig Duitschland weten te
ontvluchten; Torgler heeft dat niet gewild.
Torgler en Koenen ontkennen namelijk alle
schuld; zeker, zij zijn de laatste Rijskdag-
leden geweest, die het gebouw voor den brand
verlaten heibben, daar ziji er in de commissie
kamers van hun partij nog hadden gewerkt.
Volgens hun lezing was er toen van een
band nog geen sprake en kan niemand bij het
vememen van den brand meer ontdaan zijn
geweest dan zij. Tot zoover is het nog slechts
een kwestie van gewone procedure. Het O.M.
beklaagt hen van aanstichtang of medeplich-
tighedd aan den brand, zij ontkennen. Nu
kronen echter de dingen, die het proces zijn
merkwaardigen, om niet te zeggen bedenke-
lijken kant geven. Politieke medestanders
van Torgler verzekeren niet alleen, dat hij
onschuldig is, maar zeggen ook den waren
sohuldige te kunnen aanwijzen, als hoedanig
zij Goering, den Pruisischen minister-presi
dent noemen. Deze nationaal-socialistische
voorman zou den brand geensceneerd hebben
om een rechtvaardiging te vinden voor een
vervolging der communisten, die him vemieti-
ging nabij komt en die verre overschrijdt, wat
in een beschaafde wereld als geoorloofd
wordt beschouwd.
Zooals het O.M. onomstootelijk Torglers
schuld meent te kunnen aantoonen, meenen
Torgler's vrienden het die van Goering te
kurmen doen. Zij zouden gaarne de bewijzen
daartoe bijbrengen, doch eischen daarvoor
waarborgen van veiligheid en onpartijdigheid
van het Duitsche gerecht, die dit alleen al uit
zelf-respect moet weigeren. Zelf eischt het
daartegenover van de heeren, die Torgler van
schuld vrijpleiten, dat zij hun bewijsmateriaal
aan het gerecht ter beschikking stellen. Dit
zou een gerechtvaardigde eisch zijn als men
van de onipartijdigheid van den Duitschen
rechter in dezen tijd venzekerd kon zijn. De
vrienden van Torgler meenen, dat zulks niet
het geval is en weigeren hun materiaal uit te
leveren. Zij koesteren daarbij de vrees, dat
overlegging van hun materiaal, zij het ook
in facsimile, nieuwe onschuldigen zou doen
ljjden, wat tevens hun eischen inzake van
vrijgeledde enz. van eventueele getuigen ver-
klaart. Er is hierdoor -een conflict geschapen,
dat onoplosbaar is en waaruit men van beide
kanten zooals geen* politieke munt tracht te
slaan, dan toch stemming tracht te maken
nog voor het proces begonnen is.
Voor het aanzien van Duitschland in de
wereld, voor dat van het nationaal-socialisme
in het bijzonder, is het te hopen, dat het pro
ces op zoodauige wijze wordt gevoerd, dat het
gespecialiseerd v. Linnen-
goed op maat en Borsten-
houders. Valdstr. 55, GENT
Ingez. Med.
Op de kist met zijn beenen kruiselings
onder zich, luisterde Ross opmerkzaam. Dat
hij daarbij mijn heelen vloer met asch be-
strooide, was van geen belong. Toen ik
eweeg, drukte hij zijn zooveelste sigaret uit
en keek me met een geamuseerden glimlach
aan.
,,'t Is toch een onrechtvaardige wereld",
filosofeerde hij ,.Hier zit ik mijn heele
leven heb ik op avonturen gejaagd en nooit
hob ik er ook maar 6en opgeschommeld
en daar lig jijzonder een vin te verroeren
duik je midden in den mooisten sensatie-
roman, dien je je denken kunt Hij mikte
het stompje van zijn sigaret door het open
raampje naar buiten. ,»Ik heb altijd gezegd,
dat jij voor romanheld geboren was", ging hij
voort ,,en ziedaar, met ten sprcng zit je
er tot je kin in".
„Ik geloof je graag", zei ik met een quasi
zuur gezicht, „maar op het oogenblik voel ik
me, of ik er met mijn hoofd op terecht geko
men ben". Ik hief me voorzichtig op mijn
elleboog op en keek hem aan. ,,Zeg eens
eerlijik, Ross", vroeg ik, „wat vin-je ervan?
Denk jij, dat die buil op mijn achterhoofd iets
met de overige geschiedenis te maken heeft?"
,,Ik zou 't wel denken", zei hij droogjes.
„Je hobt geen persoonlijke vijandtn, die wild
genoeg zijn om je met een slag van dit onder-
maansche af te willen maaien. Daarvoor ben
je te beminnelijk en te zacht van inborst".
,,Maar ik weet niemand, die voordeel bij
mijn dood zou heibben", protesteerde ik.
„Je kunt nooit weten", bedacht hij hoopvol
,,Misschien loopt er wel een bloeddorstig
familielid rend, die er op aast, om in jouw
schoenen te stappen." Hij wachtte even. „En
als 't dat niet is," ging hiji voort „dan is't een
van die familie-rvendetta's, zooals ze op Cor
sica hebben. Je oom heeft waarschijnlijk den
een of ander een minder frissche poets ge-
bakken en nu heibben ze een duren eed ge-
zworen om zijn heele geslacht tot den laatsten
man te verdelgen."
„Dank je wel," zei ik lachend. „Wat ben
jij toch een optimistische kerel, Ross!"
Hij heesch zich overeind en kwam naar
mijn kooi.
,,Maak je maar niet dik," kalmeerde hij me
„Ik ben een en al belangstelling en als het op
helpen aankomt, kan je door dik en dun op
me rekenen." Hij grinnikte vermaakt. ,,Maar
je moet goed vinden, dat ik je nu en dan er
tusschen neem die heele geschiedenis is
cngelooflijk fantastisch."
„Ja, dat is ze," gaf ik toe. „Maar toch zit-
ten er ergens - ook al weet ik niet wa&r
keiharde feiten neem alleen maar de
manier, waarop mijn hoofd pijn doet." Ik
liet me weer zakken om het heftige bonsen
te doen bedaren. ,,De quaestie is maar
wat moet ik doen?"
,,Beter worden", was het nuchtere ant
woord. „En dan zou ik als ik jou was, naar
dat geheimzinnige eiland gaan en m:,n oogen
eens goed den kost geven. Als er viezigheid
aan den knikker is, heb je kans, dat je er daar
vlugger achter komt dan wanneer je in Lon-
den blijft koekeloeren."
„Dat is mijn opvatting ook", stemde ik in.
„Ik had gisteren al bij mezelf uitgemaakt, dat
i'k er morgen op af zou trekken. Jij mag mee,
als je je netjes gedraagt. We huren een auto
en doen het koninklijk."
Ross schudde zijn hoofd. Morgen kan ik
onmogelijk. Ik heb mijn zuster in Croydon
beloofd. haar te komen opzoeken. Maar laten
we Donderdag gaan. Een dag langer rust kan
niet anders dan goed voor je zijn.'
,,Best. Dan houden we het op Donderdag,"
zei ik. ,,'t Komt er niet op aan wanneer we
rechtsbewustizijn van de wereld wordt be-
vredigd. Of daarbij de toedracht van de ge-
beurtenissen die aan den brand vooraf zijn
gegaan volledig aan het licht zal komen, is
nog niet zoozeer van belang als wel dat geen
onschuldigen worden veroordeeld. Als men
redenen heeft om zekere feiten, die politieke
tegenstanders als vasts taande aannemen, te
verdoezelen of te verduisteren, is men
daartoe bij machte. Als eohter de schuld
van de beklaagden, die men naast Van der
Lubbe heeft gesteld, niet kan worden aange-
toond, is het te hopen, dat zulks in het von-
nis ruiterlljik worde erkend. Het zal voor het
nationaal-socialisme beter zijn, dat achteraf
het motief, dat voor de scherpe vervolging
van de communisten is aangevoerd, zal blij-
ken een voorwendsel te zijn geweest, dan dat
de wereld, al ware het ook maar ten onrechte,
in de meening zou blijven, dat men onschul
digen heeft laten bloeden om achteraf een
verontschuldiging te formeeren voor daden,
waartoe men geen rechtvaardiging heeft
gehad.
De lieden, die meenen van het proces over
den brand in den Rijksdag een proces tegen
het nationaal-socialisme te kunnen maken
en die dreigen, als hun eischen niet worden
ingewilligd, buiten de Duitsche grenzen een
neven-proces te zullen voeren, mogen beden-
ken, dat zij hiermee den schijn op zich zullen
laden evenzeer partijdig te zijn in politiek op-
zicht als zij verwaohten dat de Duitsohe
rechter partijdig moet zijm. Zij zijn overtuigd
van de innerlijke waarheid van de zaak, die zij
voorstaan. Het is echter niet voldoende zelf
overtuigd te zijn, maar men moet ook ande-
ren overtuigen. Wij weten niet of het moge-
lijk ware geweest vooi; de commissie, die zich
het lot van Torgler c.s. heeft aangetrokken,
anders te handelen dan zij tot dusverre ge-
daan heeft, maar wel gelooven wij, dat zq
beeter zou hebben gedaan niet de kwestie
van de schuld van Goering of het nationaal-
socialisme op den voorgrond te stellen, maar
zich tot die van de onschuld van Torgler en
de Bulgaren te beperken. Wjj verwachten
van de Duitsche rechtspraak niet genoeg
onbevangenheid meer, dat zij de zaak Goering
aan de orde zou durven stellen, maar hopen
nog steeds op voldoende rechtsbesef bij1 haar
om geen schuld te construeeren waar geen
schuld aanwezig zou zijn. Een actie, die den
schijn op zich laadt, dat het er haar ten min-
ste evenzeer om te doen is het eerste aan de
kaak te stellen dan al het mogelijke te doen
om het laatste te bewerken, heeft een onaan-
genaam politiek bijsmaakje en kan het recht
niet te stade komen.
Wij willen gaarne vernemen, dat er nog
rechters zijn te Berlijn. Als dat moge blijken
hebbea wij aan rechters te Stockholm, Parqs
of Londen geen behoefte.
Men begrijipe ons goed; de actie om bewij
zen bijeen te brengen voor de onschuld van
Torgler c.s. is ons sympathiek. Dat men in
zijn zorg om die bewijzen tot gelding te bren
gen, tracht waarborgen te verkrijgen voor
een waarachtige rechtspraak met vertrouw-
bare verdedigers evenzeer. Het onrecht, dat
in landen als Italie en Rusland wordt ge-
pleegd met toegevoegde verdedigers, die zich
meer geroepen wanen om het O.M. bij te
staan dan de beklaagden, wier belangen zij
heeten te behartigen, schreit ten hemel. Tot
dusver is de actie, door de nationaal-socialis
tische „revolutie" in Duitschland ontvouwd
in vervolging van en wreedheid tegenover
politieke tegenstanders helaas niet achter ge
bleven bij de droevige voorbeelden door com
munisme en fascisme gegeven. Het gevaar
dat het met de Duitsche rechtspraak dien-
zelfden kant zal opgaan is, na wat ons reeds
gaan. Als die Bascomb maar vooruit weet
dat we komen."
„In orde", was zijn antwoord. ,,'t Is juist
een kolfje naar mijn hand. Van jongs af aan
heb ik Sherlock Holmes-neigingea gehad."
Hij bukte zich en nam het blad op. „En nu
hou jij verder je mond", ging hij opeens ern-
stig voort. „Stil liggen en probeeren te sla-
pen dat is voor het eerste uur jouw pro-
gramma. Om twee uur kom ik kijken, hoe
je bentSlaap je, dan ben je morgenoch-
tend boven Jan. Maar zelfs met een schedel
als de jouwe mogen we niets riskeeren."
Hij knikte me bemoedigend toe, schoof naar
buiten en drukte de deur achter zich dicht
Ik deed mijn best om zijn raad op te volgen,
maar gemakkelijk viel me dat niet. Als je
voor het eerst van je leven serieus verliefd
bent, opeens een erfenis krijgt en op het
kantje af aan een wissen dood ontsnapt, is
het beste ender discipline staand stel herse-
nen wel eens een tikje onhandelbaar. Maar
na een poos werd mijn uitputting, endanks
mijn stekende hoofdpijn, me toch de baas;
mijn opwinding trok weg en ik verzonk in een
soort van verdooving, die duurde tot den mid-
dag voor het grootste deel voorbij was.
Tegen vijven kwam de hofmeester me wat
eten brengen. Ik begon me nu al aanmerke-
lijk beter te voelen, en nadat ik al het natte
en het droge had laten verdwijnen en een
kalmeerende pijp had gerookt, duurde het niet
lang, of ik lag te slapen als een marmot.
Toen ik wakker werd, scheen de zon het
raampje binnen. Ross stond in het stemmige.
dcnkergrijze pak, dat hij altijd aantrekt als
hij aan wal gaat, voor mijn kooi en porde me
in mijn ziji.
„Goed geslapen?" informeerde hij ironisch.
„Gaat nogal," zei ik, terwijl ik me lui uit
rekte. „Hoe laat is het?"
,,Bij negenen," was het antwoord. „Giste-
ren, na de thee, ben ik nog naar je komen
kijken, maar je sliep als een os en dus vond
ik 't zonde om je te storen. Hoofdpijn wat
beter?"
Beter?" zei ik verontwaardigd. „Weg
Absoluut weg!"
„Zorg dan, dat-ie weg blijft. Houd je van
morgen nog kalm. 'n Beetje rotidscharrelen
van de nationaal-socialistische rechtsbeginse-
len verkondigd is, stellig niet denkbeeldig.
Elke actie daartegen, elke poging rechtsver-
krachting aan de kaak te stellen, verdient
toejuiching. Juist daarom echter is het te
wenschen, dat zij, die zoo'n actie ondememen
zich hoeden voor alles wat zweemt naar een
vervallen in de fouten van hun tegenstanders.
DE RIJKSDAGBRAND.
Naar aanleiding van de publicaties der
enquete-commissie inzake den brand in het
Rijksdaggebouw wordt van Duitsche zijde
medegedeeld
Beklaagde van der Lubbe heeft een volledig
onderzochte bekentenis over de daad zelf en
over zijn beweegredenen afgelegd. Het is ook
bekend, uit welk milieu van der Lubbe komt.
Het is Duitsch recht op grond van dergelijke
bewijzen een aanklacht in te dienen, in een
hoofdbehandeling de daad volledig op te hel-
deren en den dader te veroordeelen. Dat zal
geschieden met van der Lubbe en zijn mede-
beschuldigden. Al het andere, dat inzake de
brandstichting in het R\jksdaggebouw in het
buitenland wordt gezegd, kan slechts dan voor
de behandeling in Duitschland in aanmerking
komen, wanneer de beweerde feiten voor het
gerecht zoo geloofwaardig worden gemaakt,
dat het van die feiten gebruik kan maken
als materiaal voor de verdere behandeling
der zaak in juridischen zin.
TER NEUZEN, 4 September 1933.
RIJKSWATERSTAAT.
Met ingang van 1 September a.s. is be-
noemd tot sluisknecht te Wemeldinge de heer
A. Dierikx, thans brugknecht aan de Hoftk-
schebrug alhier.
KIND VOOR VERDRINjKEN GERED.
Zaterdagvoormiddag trachtte het 8-jarig
dochtertje van den heer Jenster aan het trapje
bij den middenkanaalarm aan den z.g. Sche-
pendij'k een vischje, dat dood aan de opper-
vlakte dreef, uit het water te soheppen. De
13-jarige Herman Wouters, dit ziende, waar-
schuwde het kind, zich niet te ver voorover
te buigen. Nauwelijks had hij dit gezegd of
zij viel te water. Herman, die behoort tot de
velec die in de Bad- en Zweminrichting de
zwemkunst hebben geleerd bedacht zich niet
om te water te springen en het kind, dat al
een eind uit den kant was gedreven, te grij-
pen en er mede naar den kant te zwemmen,
waama hij haar op het droge wist te krijgen.
PER FIETS IN HET KANAAE GEREDEN.
Zaterdagmiddag geraakte de 13-jarige
dochter van den heer Van Wijck, hoofd der
Herv. school, terwijl zij over de Rosegracht
fietste met haar rijwiel tusschen de daar
liggende spoorrails. Bij de poging om daar
uit te komen, reed ziji ter hoogte van den heer
Hamelink van den steilen kant te water.
De heer C. Hamelink Jr., die bij zijn vader
op de stoep zat, bedacht zich niet en sprong
onverwijld het meisje achterna, die hij spoedig
kon grijpen en voor verdrinken behoeden. Het
zou voor den redder niet mogelijk geweest
zijn met de geredde tegen den steilen muur
op te klimmen, doch men had ook van de
Oostsluis het gebeyrde bemerkt en kwam di
rect met een redding.boei en touw toegeloopen
waarmede men redder en geredde op het
droge kon halen. Daama werd ook het rijwiel
met een haak opgevischt.
heeft U oorpijn en neu-
ralgie? Waarom neemt
U niet Uw toevlucht
tot Aspirin? Het is een
voor het organisme
volkomen onschadelijk
middel en zal U in wei-
nige minuten van elke
pijn en het gevoel
van onbehagelijkheid
bevrijden.
en de auto bestellen en dien bokser van je
schrij'veei, dat we morgen een kijkje komen
nernen. Geef 'm een zachten wenk, dat hij
den hond moet wasschen en zichzelf scheren.
Ik houd van netjes, weet-je. En hoe strenger
en veeleischender je van meet af bent hoe
beter."
„Maak jij je maar niet bezorgd," zei ik
waardig. ,,Ik weet wat ik mezelf en m.jin-
positie verschuldigd ben."
Ross ging grinnekend weg. Ik liet me uit
mijn kooi vallen en trok op de badkamer af.
waar een schrobpartij, gevolgd door een koude
douche, de laatste hand aan mijn herstel
legde.
Toen ik op mijn terugweg de gang afliep,
botste ik tegen den hofmeester op. De man
had een briefje in de hand.
Ik zocht juist naar u, meneer," zei hij.
„Dit briefje is daar net door een jongen ge-
bracht. Er was geen antwoord op noodig
zei-die."
Hij stak me het bewuste briefje toe. Ik
bekeek nieuwsgierig het adres. Die hand
kende ik niet kleine ronde lettertjes vnn
een karakteristieke regelmatigheid.
„U bent, hoop ik, beter, meneer?" infor
meerde de man beleefd.
„0 ja, dank je wel," zei ik. ,,Ik voel me
weer gewoon. Zet mijn cntbijt maar voor me
klaar; over een kwartiertje zie je me ver-
schijnen."
Ik ging mijn hut binnen, gooide m'jn spons
en handdoek op tafel neer, ritste de enveloppe
open en haalde den inhoud er uit. Een blik
op de enderteekening en ik voelde me rood
worden.
Waarde heer Dryden.
Ik hob u iets te zeggen maar dat gaat
moeilijk in een brief. Als u nog op uw schip
bent en dit briefje u bijtijds bereikt, kunt
u dan misschien vanmiddag om half drie bij
het station van de cndergrondsche in Dover
Street komen? Ik zal zorgen er te zijn en
ik behoef u niet langer dan een paar minuten
op te houden.
Met vri-ecidelijke groeten,
Christine de Rod a.
Ulfsluitend verkrijgbaar in de oranje-bandbuisjes van
30 tabl. 70 cts. en oranjezakjes van 2 tabl. h 10 cts.
Ingez. Med.
C. J. M. V. ONTSPANNING-CLUB.
Zaterdag 2 Sept. j.l. werd de door de O. C.
uitgeschreven 35 K.M.-marsch gehouden.
Hiervoor hadden zich 23 personen (w.o. 1
dame), van hier en elders laten inschrijven.
Precies half twee werd vanaf „BetheT'
gestart.
Ditmaal werd de kop van de groep gevormd
door een peleton uit de leden der O. C., onder
leiding van den leider der afdeeling gymnas-
tiek, de heer R. Begeijn, dat het tempo aan-
gaf en niet moest worden gepasseerd.
Deze maatregel heeft goed voldaan. Ais
traject was gekozen: Ter NeuzenOthene
ReuzenhoekZaamslag veerAxelSluiskil
HoekTer Neuzen.
De voorgeschreven officieele 30 minuten
rust was bepaald te Sluiskil in het Hotel
Jacobs.
Het gebeele traject bleef de groep bijeen
en werd in keurig marschtempo geloopen.
Aan de verscbillende ccntroleposten was
voor drinkwater gezorgd.
Niemand was genoodzaakt de kamp op te
geven. D etoegestane tijdsruimte werd niet
geheel benut. Was bepaald, dat men zich
uiterlijk om 8 uur nam. op het beginpunt
moest melden, reeds om 7.35 nam. passeerde
de groep, vroolijk zingend door de Nooord-
straat.. Overal trokken de wandelaars veel
belaangstelling.
Een hartelijk woord van dank verdienen de
dames en heeren van de afd. Ter Neuzen van
het Roode Kruis, die de deelnemers weer ge
heel belangeloos begeleiden, om ontstane on-
gmakken even weg te nemen en verder de
dames en heeren, die overal post gevat had
den tot het uitoefenen van controle, enz.
Het weer was uitstekend, en hoewel het
aantal deelnemers vhr. beneden de verwach-
ting bleef, kan toch, dank zij de goede voor-
bereiding en organisatie, met veel genoegen
ook op deze goed geslaagde wandeltocht wor
den teruggezien.
Het bestuur der O. C. hoopt in deze richting
ook in de toekomst voort te gaan.
Naar wij vememen ligt h£t verder in het
voornemen der O. C. in de maand September
in onze stad een z.g. ,,Singelloop" (rond de
stad) uit te schrijven.
Men raaclplege daarvoor de advertentien
van a.s. Woensdag.
(KANOVAARDERS.
Veel bekijks trok gisteravond een heer en
dame, diie per kano uit de richting Antwer-
pen in onze haven arriveerden. Zij hadden hun
tent opgeslagen nabrj de middensluis. Het
Christine! Christine de Roda!
Wat een buitengewoon ,,toepasselijke"
naam! Precies de naam, dien ik uitgezocht
zou hebben, als de Voorziemigheid op het il-
lustere denkbeeld gekomen was, om mij in
dezen te raadplegen.
Ik ging met den brief in mijn hand op den
rand van mijn kooi zitten en staarde voor met
uit, zonder iets van mijn bekende omgeving
te zien. De eerste paar oogenblikken was het,
om zoo te zeggen, te prettig om waar te zijn.
En niettegenstaande het feit, dat ik haar zelf
verizocht had me te schrijven als ik haar met
het een of ander van dienst ken zijn, was dit
dit vlugge voldoen aan mijn verzoek, het
allerlaatste wat ik verwacht had.
Ik vouwde het briefje weer open en las
het van de eerste tot de laatste letter nog
eens door. Het was geschreven op een half
velletje papier en er stond geen datum of
plaats van afzending boven. Uit niets viel af
te leiden, van welk gedeelte van Londen het
afkomstig was. Waarschijnlijk had de jongen,
die het gabracht had, me wel meer kunnen
vertellen, maar die was natuurlijk al op den
terugweg en het was te gek om hem in mijn
pyjama achterna te gaan en dan met zoo'n
cnbenullige vraag voor den dag te komen.
Wat kon dat mysterieuse „iets" zijn, dat.
miss de Roda zoo spoedig er toe gebracht had
zich met me in verbinding te stellen? In haar
oogen moest 't iets gewichtigs zijn, anders;
was ze nooit tot zoo'n stap gekomen. Kon
het iets te maken hebben met mijn avontuur
op de werf? Als dat 't geval was, kwam ze
precies vier en twintig uur te laat. Maar zelfs
dan was 't een voldoening, dat ze zich be
zorgd over me gemaakt bad.
.Maar boven al die gedachten en het ge-
speel met mogelij'kheden stond het feit, het
zalige feit, dat ik haar over een paar uur
terug zou zien! Daarbij vergeleken beteeken-
de al het andere niets, minder dan niets. En
met dat weten sprong ik opgewekt van mijn
kooi op en begon me vlug aan te kleeden.
(Wordt vervolgd.)