Mijn Eiland
Ter Neuzensche Courant
Tweede Blad
bihienland
BTJITSNLAHS
FEUILLETON
Woensdag 2 Aug. 1933. Ho. 9023
VAN
VALSCHE RENTEZEGELS.
De vereeniging van Raden van Arbeid
meldt:
Uit berichten in de dagbladen is gebleken
dat er valscbe rentezegels in omloop zijn. In
venband hiermede komt het't bestuur der ver
eeniging van Raden van Arbeid gewenscht
voor het publiek te waarschuwen niet in
te gaan op aanibiedingen van onbekende ver-
koopers van rentezegels. Deze zegels zijn
uitsluitend verknijigbaar bij de Raden van
Arbeid, de postkantoren en bij de door de
Raden aangestelde wederverkoopers. Aanbie-
dingen, waarbij de rentezegels beneden de
werkelijke op de zegels vermelde waarde wor-
den aangeboden, verdienen als regel wanitrou-
wen.
Raden van Arbeid bij het constateeren van
geplakte valsche zegels, zooals dit te Rotter
dam is geconstateerd, moeten het bedrag ten
voile bij den betrokken werkgever navorderen.
V AC ANTIE-CURSUS OVER DE WATEREN.
A/b Prinses Juliana, d.d. Dinsdag.
Men schrijft aan de N .R. Crt.:
Maandagmorgen is het instructie-vaartuig
Prinses Juliana uit Amsterdam bij bui'ig weer
uitgevaren naar de Noordzee om het slechte
weer teruggekeerd en binnendoor naar Dordt
gegaan. Daar lag het Dinsdagochtend aan de
Handelskade gereed voor directeuren en
leeraren van binnenvaartscholen, die aan
board van dit mooie schip den jaarlijkschen
vacantiecursus zullen volgen. Er is groote
belangstelling voor. Het vaartuig is met een
zeventig koppen bemand.
Vandaag gaat de reis naar Ter Neuzen.
De directeur van het Onderwijsfonds voor de
scheepvaartde heer G. de Jong, heeft den
drijvenden leergang geopenid met een opwek-
kend, hartelijk woord. Vervolgens zouden de
heeren F. J. H. Geraerts, referendaris van het
bureau scheepvaart aan het departement van
oeconomische zaken, en P. Kuyper, inspecteur
van den Raad, lezingen houden over „de wet
voor de evenredige vrachtverdeeling in de bin-
nenvaart" en „de sociale verzekering voor den
binnenschipper". s Avonds leidt de burge-
meester, de heer Huizinga, in Ter Neuzen een
vergadering, waar de propagandafilm „Na
tien jaar" vertoonid wordt.
Woensdag door het kanaal naar Gent. Qn-
derweg spreekt M. Braamz uit Rotterdam
over het onderwerp, dat hiij, reeds eerder in
deize courant heeft behandeld: „uniformiteit
in de reglementeni".
In Gent worden de eursisten officieel ont-
vangen. 's Middags wordt hun op het s.s.
Artevelde een tocht door de haven aangebo
den, onder leiding van de heeren L. van de
Putte en Blonde, handelsbestuurder en haven-
kapitein. 's Avonds opnieuw de film op het
doek voor vele Belgische genoodigden.
Donderdag van Gent naar Breskens. De
heer J. P. Klokje vertelt dan over het ver-
eenigirugsleven van de Nederlandsche schip-
pers in de middeleeuwen. De heer J. L. Lentiz,
inspecteur van de bevolkingsregisters, spreekt
over de registratie van de binnenschippers.
En na de plechtige on-tvangst te Breskens
worden de leergangers 's avonds onthaald op
muziek- en zanguitvoeringen.
Vrijdag terug naar Gouda. Deze dag zal
gewijd zijn aan de bespreking van het nieuwe
leerplan voor de binnenvaartscholen, zooals
de heeren A. de Vos en A. Banning, directeu
ren te Rotterdam en Amsterdam, het ont-
worpen hebben. De directeur van het onder
wijsfonds, de heer De Jong, besluit dan den
cursus met een verhandeling over de opleiding
van de schippersjeugd.
Wind en weer dienende een aardige tocht,
waarop stellig voor het in ens waterland zoo
belangrijke bedrijf van de binnenvaart zeer
nuttige zaken besproken zullen worden door
bij uitstek beivoegde mannen van het vak.
ZAANDAM BUIGT HET HOOFD.
De gemeenteraad van Zaandam heeft, na
zijn uitdagenide motie van 27 Juni, het hoofd
gebogen voor de regeering en met 15 tegen 8
stemmen de door Den Haag geeischte bezui-
nigingen en wijzigingen op de begrooting 1933
overeenkomstig het voorstel van B. en W. aan-
Vier soc.-dem. leden stemden v66r.
genomen.
WILLEM DE ZWIJGER TE ORANGE
HERDAOHT.
Zondag heeft de Fransche stad Orange in
het departement Vaucluse de nagedachtenis
van prins Willem van Oranje gehuldigd, naar
aanleiding van het feit, dat het in dit jaar
vierhonderd jaar is geleden, dat de prins het
levenslicht aanschouwde.
Om negen uur 's ochtends zijn de feestelijk-
heden begonnen. Het was prachtig weer toen
ridders in het costuum van den tijd aan een
dichte menigte van inwoners en belangstellen-
den van elders de aankomat van den prins
binnen zijn stad aankondigden. Ten stadhuize
van Orange ontvingen Monis, de prefekt van
het departement en Gout, de burgemeester
van Orange, de afgezanten van Koningin Wil-
helmina, graaf Dumonceau en kapitein Sirte-
ma van Grovestins, aan wde een jongmeisje
kostelijke bloemen aanbood. Een muziekkorps
bracht het Nederlandsche Volkslied en ver
volgens de Marseillaise ten gehoore. Nadat er
een gedenksteen was onthuld, uit welke blijkt
dat de weg, leidende naar de bouwvallen van
het kasteel van Orange voortaan zal heeten:
,,Montee du Chateau des Princes d'Orange"
(opgang naar het kasteel van de prinsen van
Oranje) bracht de burgemeester in herinne-
ring wat ook Orange aan het liberate beleid
van prins Willem heeft te daniken.
De historicus Bergier schetste het levens-
werk van prins Willem van Oranje en drs.
St als uit Amsterdam sprak uit naam van de
aanwezige Nederlanders een woord van dank.
In de Protestantsche kerk werd een spe-
ciale dienst gehouden, waarbij ds. Boegner,
voorzitter van de vereeniging van Protestant
sche kenken in Frankrijk, -een redevoering
hield. Hij schetste Willem van Oranje als een
van de grootste strijders voor de hervorming
en als een van de mooiste karakters van de
16e eeuw. Hij herinnerde aan het huwelijk
van den Prins met de dochter van den admi-
raal de Coligny, waarvan koningin Wilhel-
mina dus een afstammeling is. Deze herinne-
ring, zeide ds. Boegnar, brengt voor altijd de
harten in Frankrijk en Nederland tot elkaar
in een vrome genegenheid voor Orange, het
land van den dienaar Gods.
Ds. Gounelle, te Parijs, hofprediker van ko>
ningin Wilhelmina, voerde vervolgens het
woord en zeide o.m., dat ,,alles wat Oranje
betreft en Franrijk belang inboezemt, konin
gin Wilhelmina, die hij de eer had te vertegen-
woordigen, interesseert.
Om drie uur trok de historische optocht,
waarvan prins Willem de hoofdfiguur was
onder de toejuichingen der menigte de stad
binnen. De stoet ging langs het stadhuis, op
welks balkon de autoriteiten en de afgezan
ten van koningin Wilhelmina zich hadden op-
gesteld.
Om zes uur verscheen Daladier, de minister-
president, met den minister van koophandel
ten stadhuize, waar hij door prefekt en bur
gemeester werd ontvangen. Graaf Dumon
ceau hield hier een toespraak, waarin hij
schetste welke banden de stad Orange en ge-
heel Frankrijk met Nederland verbinden.
In zijn antwoord heeft Daladier o.m. ge-
zegd, dat Frankrijk alle moeilijkheden van
het oogenblik te boven zal komen met behulp
van de bevriende mogendheden. Vervolgens
heeft hij den lof van Willem den Zwijger, dien
roem van Nederland, gezongen.
De avond van Zondag is besloten met een
voorstelling in het antieke openlucht-theater.
Spelers vain de Oomedie Frangaise hebben er
een voor de gelegenheid geschreven stuk,
Willem de Zwijger, vertoond. Onder het zeer
talrijke publiek bevond zich ook Jhr. Loudon,
de Nederlandsche gezant te Parijs.
HEFFING VAN EEN OMZETBELASTING.
De heer Kortenhorst heeft op het ontwerp
tot heffing van een omzetbelasting een amen-
dement ingediend, waarvan de strekking is de
tegemoetkoming aan den Nederlandschen pro-
ducent te vergrooten. De kosten en risico's aan
deze belasting verbonden, worden door het
regeeringsvoorstel onvoldoende vergoed. Bo-
vendien zal onder de tegenwoorddge abnor-
male omstandigheden, nu de prijizen van de
buitenlandsche goederen in het algemeen lager
zijn dan die der in eigen land geproduceerde,
deze belasting tot averechtsche protectie aan
leiding geven.
Mr. H. P. MARCHANT KOMT MET
NIEUWE PLANNEN.
De minister van Onderwijs enz. mr. H. P.
Marchant, heeft zijn memorie van antwoord
uitgebracht op het voorloopig verslag van de
Eerste Kamer over het ontwerp van wet tot
beperking van udtgaven, welke voor de open-
bare kassen voortvloeien uit de uitvoering
der Lager Onderwijswet 1920.
De Kamer moge den minister ten goede
houden, aldus schrijft hij, dat hij te dezer
plaatse niet treedt in een principieel debat
over den aard en de relatieve waarde van de
beide takken van ons volksonderwijs. Hetdoel
is alleen, afgezien van de vraag, of de gel-
decide wetgeving een doelmatige regeling in-
houdt, met het oog op den zeer ernstigen toe-
stand onzer financien de ruimte van beweging
door deze wetgeving geboden, tijdelijk in te
perken.
Het ontwerp, waarover thans het oordeel
der Kamer wordt gevraagd, is inderdaad
slechts een klein onderdeel van het geheel
van maatregelen, waardoor de regeering de
kosten van het onderwijs hoopt te kunnen
terugbrengen. Het spreekt vanielf, dat die
maatregelen moeten voorafgaan, welke zon-
der tijdroovende hervorming effect kunnen
hebben.
Opvoering van het aantal leerlingen per
leerkracht is stellig een doeltreffend middel
tot besparing van kosten. Het middel kan
bovendien ongelimiteerd werken.
Er bestond voor den minister geen aanlei
ding om aanstonds naar dit middel te grijpen,
omdat de jongste toepassing er van kort te
voren bij de wet van 30 December 1932 had
plaats gevonden, en deze maatregel ingevolge
de door de Staten-Generaal aanvaarde over-
gangsbepaling eerst met 1 Januari 1935 tot
volledige uitvoering zou geraken.
Intusscheo heeft de minister zich genoopt
gezien het initiatief te nemen tot een wets-
wijziging, waardoor de werking van deze over-
gangsbepaling tot 1 .Tanuari 1934 wordt inge-
kort Hij doet dit niet, omdat hij den maat
regel wenschelijk of onverdeeld nuttig acht,
maar omdat hij moet zoeken naar maatrege
len, die het onderwijs zoo min mogelijk schade
doen, en hrj daaronder de vervroegde invoering
van een regeling, waartoe reeds besloten is,
meent te mogen rangschikken.
De minister houdt zich vooralsnog over-
tuigd, dat hij het hiergestelde doel, practische
distributie van scholen over beschikbare
schoolruimte, zonder dwingende wetswijziging
zal kunnen bereiken.
Het is den minister nog altijd niet duidelijk
waarom bij een verstandige toepassing van
de voorgestelde regeling kinderen van ouders
die de openbare school niet begeeren, hier-
heen zouden worden gedreven, terwijl dit
thans niet het geval zou zijn. Als met die
kinderen een openbare school zou kunnen
worden gevuld, zullen hun ouders de begeerde
bijzondere school moeten hebben.
ROOSEVELTS PROEFNEMING.
De eerste ontvangst van de groote wel-
vaartscampagne door Roosevelt, met generaal
Johnson als chef van zijn generalen staf, on-
demomen, schijnt, schrijft de N. R. Crt., niet
ongunstig te zijn. Men kant het recept, min
der werkuren om meer menschen aan het
werk te krijgen, hoogere loonen om de koop-
kracht der menschen weer op peil te brengen.
Of de noodzakeiijke duurte der artikelen het
effect weer niet grootendeels te niet zal doen
Men schijnt te meenen van niet. Of loonsver-
hooging zonder voorafgaande prijsverhooging
voor het meerendeel der bedrijven mogelijk is
Men vraagt er niet naar. Aan alle kanten
stelt men maximum-werktijden en minimum
loonen vast. Zaterdag hadden reeds 16.000
werkgevers in de groote steden de z.g. nood-
codes, in de wandeling „blanket-codes" ge-
naamd, geteekend. Ook van de kleine plaat-
sen komen geestdriftige berichten van toetre-
ding. Het is alsof het land in oorlog is en
van alle kanten de vrijwilligers toesnellen; ten
deele omdat zij inderdaad geestdriftig zijn, ten
deele omdat zij goed beseffen, dat er een stok
achter de deur staat om hen te treffen, die
niet vrijwillig gaan. Echter ook van niet
rechtstreeks betrokkenen komt er hulp, van
bankiers, die tot steun van de beweging ter
bestrijding van de werkloosheid hun oredieten
zooveel mogelijk zullen verruimen, van de
radio, die zijn 610 omroepstations ten dienste
stelt van de beweging, van een vrouwenorga-
nisatie met meer dan twee millioen leden, die
zegt, dat zij de winkels zullen boycotten,
welk niet den blauwen adelaar toonen als be-
wijs, dat de eigenaar de National Recovery
Administration zijn medewerking heeft toege-
zegd.
iHet is voorwaar geen kledn doel, dat Roose-
velt zich gesteld heeft, zes millioen werkloo-
zen nog voor den winter aan het werk te krij
gen, met hooger loan voor alien! Men is er
dan' nog wel niet, want er zijn op het oogen
blik naar schatting nog 13 millioen werkloo-
zen, al hebben er sinds Maart al twee millioen
werk gevonden. Maar de rest schijnt men te
hopen van de aldus bereikte verbetering, hoe
kunstmatig die ook zij.
Toen president Roosevelt Maandag in een
toespraak zijn plan aanjkondigde, kreeg hij
dadelijk talrijke bewrjzen van instemming.
Sindsdien is er een circulaire met een beroep
tot medewerking uitgegaan aan de vijf mil
lioen werkgevers in den lande, welke Zater
dag bezorgd was en dien dag alweer aanlei
ding gegeven heeft tot een reeks verklaringen
en telegrammen van medewerking.
Toch vindt de actie ook wel verzet. Ook van
een kant, waarvan men dit misschien niet zou
verwachten. Een deel der de-mocraten, van
Roosevelts eigen aanhang dus, acht de neiging
tot dwang, die achter de actie steekt, uit den
booze. Newton D. Baker pleit voor een zekere
mate van controle van het parlement, een
ander, Walter Lippmann, meent, dat de regee-
r*. 1
door
VICTOR BRIDGES.
(Nadruk verboden.)
1)
EERSTE HOOFDSTUK.
Met mijn ellebogen op de verschansing
stond ik naar een boot, om me naar den wal
te laten brengen, uit te kijken, toen ik opeens
een fermen tik op mijn schouder kreeg. Ik
keerde me om; daar stond Ross, de scheeps-
dokter, zooals gewoonlijik met een groote
sigaar in zijn mond.
Hallo, Dryden!" began hij met zijn pret-
tige, joviale stem. „Zooals gewoonlijk druk
bezig?"
'k Had juist vijf uur hard werken achter
den rug het lossen van een groote boot is
geen peulschilletje en dus reageerde ik op zijn
poging om geestig te zijn, met de minachting,
die ze verdiende.
„Ga je aan wal?" vroeg ik.
Hij schudde zijn hoofd. ,,Ik ben geen tweede
stuurman op de ,,Neptunus". Ik moet werken.
Om drie uur komt een wagonlading nikkers
aan boord en je weet, hoe het met hun oogen
staat". Hij tikte de asch van zijn sigaar; als
een gnijis wolkje dwarrelde ze naar omlaag,
naar het blauwe water van de baai. „En
daarbj) komt nog dit", g!ng hij cnversohillig
voort. „Wat heb ik eraan, of ik aaar den wal
ga. Ik ken Oporto op een prik
„Er zal wel wat nieuws te ruiken zijn",
lachte ik. „Ik ga in elk geval ik heb meer
dan genoeg van dit schip
Ross knikte begrijpend. „Ja, 't is een hon-
denleven", zei hij. ,,Ik ben al dikwijls van
plan geweest om t stop te zetten en me
ergens, in Harley Street, als specialist in het
een of ander te vestigen. Maar het grootste
bezwaar is mijn ingekankerde eerlijkheid en
waarheidsliefde".
„Binnen een week pakte je je koffers zei
ik en verdween je naar Trmboectoe of Yoko
hama. Jij habt niet mijn kalmen, rustigen
aard. Er zijn van die menschen, die door hun
slechte geweten voortdurend opgejaagd
worden
,,Mijm geweten is 't niet", was het opge-
wekte antwoord. ,,Om me daardoor te laten
ringelooren, heb ik jaren geleden al afgeleerd.
Nee, 't is een soort van gewoonte geworden.
En heb je die eenmaal, dan kom je er niet
meer af. Zoo iets als met alcohol of opium!"
Hij keek me quasi ernstig aan. „Laat mijn
lot een waarschuwing voor je zijn, Dryden.
Als je een-eigen-huisje-met-vrouw-en-kinderen
en kippetjes en konijntjes-in-den-achtei tuin-
aspiraties in je voelt, zeg dit leven dan vaar-
wel nu je nog jong en onbedorven bent. Over
een paar jaar is het te laat".
Daarom ga ik nu maar vast naar den
wal", zei ik, „met jou als afschrikwekkend
voorbeeld voor oogen
Hij lachte in 't minst niet beleedigend. „Ga
jij maar naar den wal en zeg, als je toco
winkelen gaat, want dat komt er natuurlijk
van, koop dan een nieuwe pijp voor me. Mijn
oude is bepaald on-hygienisch".
„Wat ik zeg-gen wou", ging hij na e
zwijgon voort, met zijn oogen op de langzaam
naderbij komende boot. ,,Als je een beetje
gelr.k hebt, loop je misschien tegea Miss de
Rcda op. Een half uur geleden heeft ze zich
naar den wal laten roeien'
Wat? Alleen?" verbaasde ik me.
,'ja. Alleen", was het bemoedigende ant-
ring tevreden moet zijn met den steun van de
groote fabrikanten; hij is bang, dat er anders
onder de menigte een geest van vervolging
zal ontstaan tegen den „kleinen man", van
wien juist generaal Johnson zooveel verwacht.
Deze aanvoerder is dan ook heel andere denk-
beelden toegedaan en meent, dat er alleen heil
van den aangeprezen maatregel te verwachten
is, als iedereen er aan meedoet.
Andere bezwaren komen van bedaohtzame
lieden, die vragen waar de proefneming het
land heen zal brerigen. Niemand gelooft, dat
een dergelijke systematische proefneming na
twee jaar zoomaar ongedaan gemaakt kan
worden, alsof er niets gebeurd zou zijn. Voor
de verwezenlijking van het plan is een groote
mate van organisatie noodig, overleg tusschen
patroons en werklieden, erkenning daardoor
in veel grootere mate dan tot dusverre in de
Ver. Staten het geval was, van de vakbewe-
ging. Dat zijn dingen, die, eenmaal tot stand
gekomen, van blijvenden aard zullen zijn. Het-
zelfde geldt voor de verhooging der invoer-
rechten, welke door de binnenlandsche pnijs-
opjaging noodig zal worden, gelrjk generaal
Jolmson reeds te verstaan heeft gegeven.
Dat er onder deze omstandigheden patroons-
vereenigingen zijn, die aarzelen aan de code
voor hun vak mee te werken, kan geen ver-
bazing wekken. Men mag hun zeker geen
kortzichtigheid of dwarsdrijverij verwijten, te
minder, nu Johnson gedreceteerd heeft, dat
de vaststelling van minimumloonen geen vrij-
brief mag zijn voor hen, die thans meer beta-
len, om door loonsverlaging het effect van den
maatregel van arbeidsverkorting weer geheel
of gedeeltelijk teniet te doen. Het nationaal
verbond van fabrikaniten heeft nog een ander
bezwaargeopperd. Als men bij minder werk-
tijd de arbeiders hetzelfde loon moet blijven
betalen als zij nu verdienen, wordt voor den
overgangstijd, dat de prijzen nog niet behoor-
lijk gestegen zijn, de druk van de loonen op
de productiekosten voor vele fabrikanten te
zwaar. Met name kleine bedrijven zouden er
onderdoor gaan en zoo zou de toepassing van
de code de werkloosheid niet verkleinen, maar
vergrooten. Dit bezwaar echter is al eenigs-
zins ondervangen in de circulaire van John
son, die bepaalt, dat daar, waar de verminde-
ring van de werkuren met toepassing van het
minimum-uurloon, zou leiden tot een verlaging
van het weekloon ,,een billijke compensatie"
moet worden gegeven. Het is maar de vraag
wat de patroons onder billijke compensatie
zullen verstaan en of de werklieden en de re
geering met hun denkbeelden dienaangaande
accoord zu^en gaan, terwijl voorts voor de
patroons, die tot dusver bij meer werkuren
geen hooger uurloon betaalden dan het nu
vastgestelde, het bezwaar, door het nationaal
verbond gesteld, geheel niet ondervangen is.
Dat Ford de code voor de auto-industrie
nog niet geteekend heeft, zit ook in het feit
dat hij thans een aanzienlijk hooger loon be-
taalt (minimum 50 cts. per uur) dan het code-
minimum van 40 n 43 cts. (dollarcents wel te
verstaan) per uur. Voor het overige wordt
voor hem de vermindering van werktijd min
der erg, daar hij altijd voor korte werktijden
is geweest. Vroeger werkten zijn arbeiders 5
dagen van 8 uur in de week (thans is het,
meenen wij, iets langer)de codewet stelt het
maximum aantal wgrkuren voor den werk-
man op 40, doch het minimum aantal werk
uren van de fabriek per week op 52.
Wat overigens het beizwaar van de fabrikan
ten inzake de prijsstijging in den overgangs
tijd betreft, vergeten zij, dat de overeenkomst
door Roosevelt ontworpen, den onderteekenaar
verplicht voor reeds gecontracteerde goederen
boven den contractueelen prijs een billijken
opelag te betalen aan leveranciers, die zich
ook bij de N. R. A. hebben aangesloten. Ook
voorziet deze overeenikomst in een mogelijk-
heid tot tegemoetkoming (na een soort arbi
trage) aan de bezwaren van hen, wier be
drijven de nieuwe lasten door bijzondere om
standigheden niet zouden kunnen dragen.
Wij gelooven, dat de fabrikanten in dit ge- j gewekt.
val maar beter bonne mine konden maken. Bij
de huidige stemming, die Wij herhalen het
aan een oorlogsstemming doet denken,
heeft de dictator al bij voorbaat gewonnen
spel bij het opleggen zijner eischen. Naar de
letter zal het plan zeker lukken, de vraag
blijft maar of het inderdaad baat zal bren
gen.
om "en nabij 70.000 pond sterling per week
kosten. In Engeland wordt het aantal uit
Duitschland geivluchte Joden geschat op meer
dan 1000 en de Engelsche steun-organisaties
worden eveneens met emstige financieele
moeilijkheden bedreigd. De Herald ziet in
Hitler's besluit een middel om de Jodenver-
volging tot in het buitenland door te zetten.
woord. ,,Oompje voelt zich niet wel genoeg,
om als chaperon te fungeeren".
„Wcn.der, dat hij haar dan heeft laten
gaan", bedacht ik. „Wat een vrijheid opeens!
En dat na de zorgvuldige manier, waarop hij
haar de heele reis achter slot en grendel ge
houden heeft".
Ross glimlachte toegeeflijk. ,,Hij vindt waar-
schijnlijk, dat ze „proof" is tegen de gewone
soort verleidingen. Natuurlijk is hij alleen
bang voor een romantisch-uitzienden tweede-
stuurman". Onder het praten waren we naar
de trap geloopen. „Je zult straks een boot
noodig hebben, om je terug te brengen. Denk
erom, dat we precies om zes uur weggaan".
„Dat komt wel in orde", zei ik, met mijn
voet al op de bovenste tree. „Ik huur wel
een van die schilderachtige boeven .op het
strand dan hoef ik niet precies om zoo en
zoo laat terug te zijn".
Ik liep vlug naar beneden en nam mijn
plaats in tusschen de passagiers, die opeens
lust gekregen hadden den voet op Portugals
dierbaren bodem te zetten. Een oogenblik
later voeren we dwars de baai over, op de
steenen aanlegplaats af.
Gedurende den overtocht, onder het drukke
praten van mijn medepassagiers door, bleef ik
aan de twee menschen denken, over wie Ross
en ik het gehad hadden. Als stuurman op
een van de groote mailbooten op Zuid-Ame-
rika ben je wel gewend aan opvallende typen,
maar Senor de Roda en zijn nichtje "naddea
van het eerste oogenblik af mijn belangstel
ling opgawekt.
Ze waren in Manaos aan boord gekomen
en toevallig was ik aan dek, toen zij uit de
boot stapten. Dadelijk troffen me twee din
gen: ten eerste het feit, dat de Roda er uitzag
als iemand, die met den dood in zijn schoencn
loopt en ten tweede, dat Miss Roda het
mooiste meisje was, dat ik ooit g?zien had.
Ik ben niet bepaald knap in het dichterlijk be-
schrijven van iemands uiterl vkmaar als u een
TER NEUZEN, 2 Augustus 1933-
AVERIJ AAN DE WESTSLUIS TE
TER NEUZEN.
Daaromtrent schrrjft de Antwerpsche
„Neptune":
Zooals wij gisteren reeds mededeelden is de
linkerbuitendeur van de Westsluis te Ter
Neuzen Zaterdagavond door het s.s. ,,Otto",
van de „Wilson" aangevaren en beschadigd.
Het is ook bekend, dat de scheepvaart in
die sluis is gestremd, doch dat de middensluia
voor schepen van een middelmatige grootte
toegankelrjk is.
De maatregelen voor de reparatie dezer
sluis zijn met een bewonderenswaardige voort-
varendheid genomen. Bijzondere omstandig
heden voorbehouden, kunnen wij verzekeren.
dat de groote sluis Maandagavond 7 uur weer
zal kunnen functionneeren.
Het is ons een groot genoegen, hulde te
brengen aan de heeren ingenieurs van den
Nederlandschen Waterstaat, den Havenmees-
ter van Ter Neuzen, en aan de Belgische
ingenieurs van de ,,Ponts et Ghaussees welke
reeds Zondagmorgen bij het krieken van den
dag ter plaatse waren om de maatregelen.
welke de toestand zou vereischen te nemen.
Het reparatiemateriaal, dat uit Rotterdam,
moest komen, was reeds om 8 uur op weg.
Het incident zal dus gelukkigeiwijze geen
bedenkelijke gevolgen hebben doch het is weer
eens te meer bewezen, dat de klachten der
Gentenaren ter verkrijiging van hun tweede
nieuwe sluis volkomen gerechtvaardigd zijn
en dat de huidige toestand voor de gebruikers
van de haven van Gent niet vol te houden is.
ZWEMDEMON STRATIE EN ZWEMPOLO-
WEDSTRIJD.
De tegen j.l. Zaterdag aangekondigde
demonstrates konden niet doorgaan omdat de
Haarlemsche gasten, die daaraan zouden
medewerken moesten telegrafeeren, dat zij
wegens de weersomstandigheden, die hun
tocht vertraagden, niet tijdig zouden kunnen
tegenwoordig zijn. De demonstrates werden
verdaagd tot Maandagavond.
Er waren in de bad- en zweminrichting zeer
vele belangstellende toeschouwers opgekomen.
Door een aantal dames van de Ter Neu
zensche zwem- en poloclub „De Schelde"
werd onder grooten brjval een keurige demon
strate gegeven in figuurzwemmen, welke
hun instructeur, den badmeester Bode, alle
eer aandeed. Door leden van de Haarlem
sche zwemdub werden demonstrates gegeven
in duiken en in het uitvoeren van verschil-
lende zwemmethodes, ook in het keeren bij
wedstrijden. De gasten bleken goed thuis in
het zilte nat. De toeschouwers genoten van
een en ander ten zeerste, vooral daar de heer
Th. Holsken, secretaris der zwemclub Haar
lem, de leider van de excursie en de oefenin-
gen alvorens de oefeningen werden uitgevoerd,
daaromtrent een theoretische uiteenzetting
gaf.
Vervolgens werd een zwempolo-wedstrijd.
gehouden tusschen 2 gecombineerde zevental-
len van „De Schelde" en „Haarlem" Derge
lijke wedstrijd is hier nog niet gehouden en
was voor velen nieuw. Zij bliijikt ook zeer
interessant en zal vermoedelijk de ambitie
daarvoor onder de zwemmers wel hebben
Het slot der demonstratie was ..Bartjes
doodenrit", waarbij de badmeester per fiets
van de springplank in het bad reed, en daar-
mede zijn duikkunst op uitnemende wijze
demonstreerde.
Des avonds vereenigden de leden der beide
clubs zich met introducee's in het „Hotel
Centraal" op een gezelligen avond.
GEEN JOODSCH STEUNGELD MEER UIT
DUITSCHLAND.
De Daily Herald meldt, dat Hitler een be
sluit heeft uitgevaardigd, waarbij de verzen-
ding van fondsen uit Duitschland naar alle
landen, waar Duitschers zich aan achtervol-
ging in hun land hebben onttrokken, wordt
verboden. Tot nu toe was er voor hen in
Duitschland. die hun gevluchte verwanten wil-
den bijstaan, gelegenheid geweest per maand
ongeveer 200 Mark het land uit te zenden voor
dat doel. Het geld ging gewoonlijk naar de
talrijke organisaties, welke in Engeland,
KrankIV,k, Nederland en andere landen zijo
ontstaan om de voor het Naizi-bestuur ge
vluchte Duitschers te helped. Als gevolg van
het regeeringsbesluit worden deze organisa
ties financieel zwaar getroffen. In Frankrijk
alleen wordt het aantal Joodsche vluchtelin-
gen op 35.000 geschat en hun onderhoud moet
-i ii
van de sierlijkste vrouwefiguren van Greuze
neemt, die modem aankleedt en u die dan
voorstelt, vol leven en een tikje gebruimd door
de zomerzon, dan heeft u zoo ongeveer wat
ik bedoel. 't Was gelukkig, dat er op dat
oogenblik niemand in de buurt was, want
ik stond haar aan te gapen als een onbehou-
wen boerenkinkel en de vriendelijkhaden, die
ik daarover te slikken gekregen zou hebben...
De Roda zelf gunde ik natuurlijk geen blik,
maar ik had toch wel een indruk van hem
gekregen. Een groote, zwaargebouwde man
van een jaar of vijftig, vroeg oud door een
slechte gezondheid, met een bleek-geel ge-
zicht, waaruit een paar donkere oogeq^onder
zware, overhangende wenkbrauwen koud en
hard en toch met iets wanhopigs in hun diep-
ten de wereld inkeken.
Het volgende oogenblik waren ze voorbij
geweest en had ik me, met moeite, tot mijn
gewone houding van beleefde belangstelling
en oplettendheid kunnen terugdwingen.
Dienzelfden middag had ik den administra
tes om inlichtingen gevraagd, maar behalve
hun naam, 't feit, dat hun bestemming Lcn-
den was en dat ze op de twee beste hutten
van het schip .beslag gelegd hadden, had hij
me niets kunnen vertellen.
Na een paar dagen hoorde ik van Ross, die
in zijn hoedanig'heid van medicus al gauw te
hulp geroepen was, het een en ander. De
Roda zelf had een hartkwaal, die wel tijdelijk
verbeteren kon, maar waarbij herstel, een vol
komen herstel, uitgesloten was. Het meisje
was blpkbaar zijn nichtje en in tegenstelling
met den oom, die een volbloed Zuid-Amerikacn
was, „half" Eagelsch ze sprak de taal ten-
minste gemakkelijk en bijna zonder eenig
accent.
Volgens Ross was ze even beminnelijk en
charment als mooi, maar dat was ean be-
wering, die ik zelf nog niet aan de werkelijk-
heid had kunnen toetsen. Oom en nicht waren
gereserveerd in het kwadraat; van het oogen-
BEVRACHTINGSCOMMISSIE VOOR
ZEEUWSCH-VLAANDEREN EN DE
ZEEUWSCHE EI LANDEN TE
TER NEUZEN.
Ingevolge de wet van 5 Mei 1933, houdende
bijdelijke maatregelen ter bevordering van
eene zooveel mogelijk evenredige vrachtver
deeling in de binnenscheepvaart, is een Konin--
klijk besluit uitgevaardigd, waarbij aan de
Kamers van Koophandel is opgedragen bet
benoemen van Bevrachtingscommissies.
De Kamer voor Zeeuwsch-Vlaanderen te
Ter Neuzen en die voor de Zeeuwsche Eilan-
den te Middelburg kregen daarbij opdracht tot
het benoemen eener commissie voor het be-
vrachtingsdistrict gevormd door hun gebied.
dat geheel Zeeland omvat, met uitzendering
van de eilanden Tholen en St. Philipsland, die,
bij West-Brabant zijn ingedeeltf.
Gevolg gevende aan die opdracht, werden
blik van hun inscheping af hadden ze zich
•zoo afzijdig van hun medepassagiers gehou
den, als op een mailboot mogeljk is. Roda's
gezondheid had de eerste paar dagen een ver-
blrjf in zijn hut noodzakelijk gemaakt en ze
waren pas in de eetzaal verschenen, toen de
reis al voor meer dan de helft achter de rug
was. Maar zelfs te midden van de algemeene
vroolijkheid bleven ze de eenzelvige men
schen, die ze van het begin af geweest waren..
Ze hadden met den administrateur een rege
ling getroffen, waarbij hun een tafeltje voor
twee toegewezen werd en voorzoover ik erover
kon oordeelen, cnthielden ze zich systema-
tisch van praten met hun mede-passagiers.
Het eenige waartoe ze zich lieten verleidea
was een korte groet.
Nu en dan wandelden ze samen het dek op
en neer. Miss de Roda jong en veerkrachtig,
de Roda zelf een gebogen figuur met een
mager, geelibleek gezicht, waaruit de donkere
oogen strak en broeiend recht voor zich uit
staarden. En op sommige middagen kwam het
jonge meisje alleen, met een boek aan dek..
Maar de ondernemende geesten onder de man-
nelijke passagiers, die dan van de gelegen
heid wilden profiteeren, om zich aan haar
voor te stellea en een praatje te beginnen,
keken bij hun exit uit het rustige hoekje, door
haar uitgekazen, niet, of ze bepaald tevreden
met het resultaat waren.
Midden in mijn overpeicizingen legde de
boot, schurend langs het hout, bij den steiger-
aan, waarop een viertal inboorlingen van
Leixoes onze komst hadden staan afwacht
In verhouding tot zijn niet bepaald reusach-
tige afmeting heeft Leixoes een merkwaardig
groot quantum inwoners, die den heelen lieveu
dag diets behoeven te doen en die toch be-
hoorlijk den kost verdienen door middel van
hun slciveade vrouwen.
(Wordt vervolgd.
