ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
De Vier
Eerste Blad.
Wij gaan
overal mee
No. 9020
WOENSDAG 26 JULI 1933
73e Jaargang.
BINNSNLAND
FEUILLETON
BUITEVLilD
DE ECONOMISCHE OONFERENTIE TE
LONDEN.
want wij "Akkerljes" zijn trouwe
r e i s-makkertjes, die U dadelijk af-
helpen van hoofdpijn, kiespijn, spier-
pijn, zenuwpijn, kou, griep of "kaler".
Ideale pijnslillers ensmaakloos.
Akker-Cacheis kosten slechts 50 ct.
per 12 stuks. Overal verkrijgbaar I
TER NEUZENSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post /1,55 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post f 5,60 per jaar
Voor BelgiS en Amerika 2,overige lan den 2,35 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor het buitenland alleen brj vooruitbetaling.
Ultgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels 0,80
Voor elken regel meer f 0,20
KEEENE AJDVERTENTI6N per 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling. —J
Grootere letters en cliches worden naar plaatsruimte berekend
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrrjgbaar is. Inzendmg van advertentien liefst eon dag voor de uitgave.
DIT BEAD VER8CHIJNT IEDEREN MAA NDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND.
GEMEENTE TER NEUZEN.
AANGIFTE BEVOUKINGSREGISTER.
Burgemeester en Wethouders van TEK
NEUZEN
Ove'rwegende: dat het van belang is, dat
de bevolkingsregisters nauwkeurig worden
bjjgehouden en de krachtige medewerking van
de ingeeetenen een eerste vereischte hiertoe is,
herinneren aan de bepalingen van het
Koninklijk Besluit van 12 December 1322,
Stjbld. no. 670, volgens welke men aangifte
moet doen ten gemeentehuize bij vestiging in
deze gemeente onder overlegging van een ge-
tuigschrift van verandering van werkelijike
woonplaats en dit getuigschrift moet aanvra-
gen ter gemeentesecretarie bij vertrek naar
een andere gemeente.
Verder wordt herinnerd aan de navolgende
artikelen der algemeene politie-verordening
dezer gemeente:
Artikel 6.
Onverminderd het bepaalde bij art. 7 van
het K. B. van 27 Juli 1887, St.lbld. 141 is
ieder hoofd van een geizin, dat binnen de ge
meente verhuist, voor zich en de leden van
zijn gezin verplicht daarvan binnen VEER-
TIEN DAGEN kennis te geven ter gemeente
secretarie met nauwkeurige vermelding van
straat en huisnuxnmer der nieuwe woning en
opgave van het aantal personen waaruit het
huisgezin bestaat.
Artikel 7.
Iedere hoofdlbewoner van een gebouw of
een gedeelte daarvan is verplicht binnen
VEERTIEN DAGEN ter gemeentesecretarie
kennis te geven van het vertrek of de aan-
komst van leden van het gezin en inwonende
dienstboden.
Bij opname in of vertrek uit instellingen
van weldadigheid, zal de aangifte moeten ge-
schieden door het hoofd der instelling.
Artikel 120.
Eerste lid. Overtreding van een der artike
len van deze verordening wordt gestraft met
een geldiboete van ten hoogste vijf en twintig
gulden of eene hechtenis van ten hoogste zes
dagen.
Ter Neuzen, 25 Juli 1933.
Burgemeester en Wethouders voomoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
B. I. ZGNNEVIJELiE, Secretaris.
WERKVERSOHAFFING UN
ARBEIDSWET.
Destijds is ten aanzien van den werktijd bij
de werkverschaffing als normalen arbeidstijd
aangenomen een werkweek van vijftig uur.
Aangezien men echter met deze regeling in
strijd kan komen met de bepalingen van de
Arbeidswet, is door den minister van sociale
zaken bepaald, dat brj die werkverschaffings-
objecten, welke naar het oordeel van de ar-
beidsinspectie onder de Arbeidswet vallen, niet
langer dan aoht en veertig uur per week zal
mogen worden gewerkt.
MEER GEEIJKHEID IN SAEARISSEN
VOOR OVERHQEIDSPERSONEEU.
Naar de Telegraaf verneemt zullen de wel-
dra b\j de Staten-Generaal in te dienen nieuwe
door
FRANCIS BEEPING
(Nadruk verboden.)
61)
(Vervolg.)
Opeens voelde ik een hand op mijn schouder.
Mijn chef stond naast me.
,,Ga 's even mee, John," zei hij.
Hij keek en sprak, of er iets ernstigs ge-
beurd was. Ik stond op en ging met hem mee
naar een van de rood fluweelen zetels op het
middengedeelte, die voor leden van het Secre-
tariaat en de secretarissen van de delegaties
gereserveerd zijn.
,,Euister 's", begon hij, toen hiji zat. „Wat
heb je uitgevoerd?"
„Uitgevoerd?"
„Ja. De politie is erze vragen naar
jou. En ze hebben me een bevel tot inhech-
tenisneming laten zien?"
„Hoe bedoelt u dat? Een bevel tot inhech-
tenisneming!"
,,Ja. Het woord venklaart zichzelf."
..Onmogelijk!"
,,Nee. Niet onmogelijk. Je vrienden hebben
ze al."
„Wat? U wilt toch niet zeggen dat Hazel-
rig en Granby
„Ja dat waren de namen."
,,Waarom? Wat wordt ze in 's hemelsnaam
ten laste gelegd?"-
Mijn chef legde zijn hand op mijn schouder
en keek me recht in mijn oogen.
,,Moord," zei hij zacht.
Het bloed vloog me naar het hoofd.
„Dat is belachelijk," begon ik meteen
zweeg ik, want de deur achter den stoel van
den voorzitter klapte open. De Spaansche
afgevaardigde kwam haastig binnen, op den
wettelijke maatregelen met betrekking tot de
salarissen van het personeel van provincien,
gemeenten, waterschappen, veenschappen en
veenpolders bestaan in een aanvulling van de
Ambtenarenwet, welke aan de Kroon grootere
bevoegdheden zal verzekeren dan zij tot dus-
ver had. Evenals voor de provinciale ambte-
ppre" roods u-oval is, zal zij namelijk het
svoegd gezag van ge-
jitnoodigen tot nieuwe
j Lgelinj te gaan en indien dit
.uai toe niet bt jkt te zijn zelf de rege-
ing kunnen vas en.
Aan de groote ongelijkheid van salarieering
van het overheidspersoneel, thans in ons land
bestaande, zal met gebruikmaking van deze
nieuwe bevoegdheden dan een einde kunnen
worden gemaakt.
Bij Kon. besluit zijn tot afgevaardigden van
de Nederlandsche regeering ter economische
en monetaire conferentie te Londen benoemd
prof. mr. G. W. J. Bruins, koninklijk commis-
saris van de Nederlandsche Bank en mr. J.
W. Beijen, directeur der Rotterdamsche Bank-
vereeniging, thans plaatsvervangend afge
vaardigde.
In verband met bovenstaande verneemt de
N. R. Crt., dat aangezien minister Colijn en
de president der Nederlandsche Bank, mr.
Trip, niet meer in de gelegenheid zullen zijn
de bijeenkomsten van de Londensche confe
rentie geregeld bij te wonen, de Nederlandsche
delegatie uitgebreid is met prof. Bruins. Ook
is in verband hiermede mr. Begen, thans
plaatsvervangend gedelegeerde, benoemd tot
gedelegeerde.
DE FIN AN CIEEEE MOEIEIJKHEDEN
TE ZAANDAM.
Ten einde het overleg tusschen de partijen
te bevorderen, is besloten de op Donderdag
uitgeschreven raadsvergadering, waarvoor de
leden de agenda reeds hadden ontvangen, niet
te doen doorgaan. Vermoedelijk zal nu de
eerstvolgende raadsvergadering worden ge-
houden op Maandag a.s.
Dinsdagmiddag zijn B. en W. nog weer bij-
een geweest ter bespreking van de brandende
kwestie. Naar de N. R. Crt. verneemt, is de
toestand van de geldmiddelen der gemeente
van dien aard, dat men het niet heel lang
meer zonder hulp van buiten zal kunnen
stellen.
PALEISREVOLUTIE IN DE N.S.N.A.P.
De N. R. Crt. schrijft:
De geschiedenis van de Nat. Soc. Ned. Ar-
beiders Partij, het Nederlandsche filiaaltje van
Adolf Hitler c.s., begint steeds meer als twee
druppels water te gelijken op de geschiedenis
van de Commun. Partij Holland, het Neder
landsche filiaal van Stalin c.s. Ook bij de
N.S.N.A.P. heeft nu een afzetting van den lei-
der plaats gehad door de Duitsche macht-
hebbers.
In Het Volk lezen wjj namelijk, dat Zater-
dag in een stormachtige vergadering in de
zaal van het „Heijdenschlosschen" de Neder
landsche nationaal-socialisten op aansporen
van de Duitsche nazi's Albert van Waterland,
den rijksleider der N.S.N.AJ3. te Amsterdam,
van zijn functie ontheven hebben. In zijn
plaats is aangesteld Adalbert Smit, die nu uit
Den Haag in bet rijksnaziheim den schepter
zal zwaaien.
Het gehucht Horbach ligt vlak bij de Neder
landsche grens in de buurt van Aken. De zaal
,,Heydenschlosschen" ligt slechts een honderd
meter van het Duitsche grenskantoor verwij-
derd. Om zeven uur Zaterdagavond zou hier
voet gevolgd door twee of drie secretarissen
met acte-tasschen onder hun arm. De laatste
draaide zich half om, toen de deur aehter hem
dichtsloeg en liet zijn blik langzaam over de
rijen aanwezigen gaan.
Dat was de Hertog van Mendoza.
TWJNTIGSTE HOOPDSTUK.
Ik houd me gereed om tusschenbeide te komen.
Opeens begreep ik alles Granby en
Hazelrig gearresteerd, de formule met den
inhoud van him zakken ergens gedeponeerd,
de agenten van Mendoza in de buurt om partij
van de situatie te trekken.
Ik stond halverwege van mijn stoel op.
„Ik moet den Secretaris-Generaal spreken,"
hakkelde ik.
Maar ik was al te laat. De vergadering was
geopend en de leden waren druk in de weer
met de bezwaren van Herr von Schlamacher.
,,Ik moet de Secretaris-Generaal spreken,"
herhaalde ik koppig. ,,'t Gaat om de for
mule
Welke formule?"
,,De gift van Mr. Hazelrig aan den Bond,"
legde ik hem uit.
Mijn gedachten stormden voortNog een
paar minuten, en ik werd gearresteerd voor
moordJules Lemaitre, Helmuth von
ArtingHazelrig moest bij deze zitting
aanwazig zijnZijn naam stond op de
agenda. Maar Hazelrig zat al achter slot en
grendel. En Granby eveneens. En daar stond
Mendoza. Hij had me gezien en grinnikte als
een sater.
,,Kalm blijven, John."
Dat was mijn chef. Die was altijd kalm. Ik
had me diikwijls afgervraagd, hoe hij zijn zou,
als er iets emstigs, iets verschrikkelijks ge-
beurde. Nu wist ik het.
De Poolsche afgervaardigde was lang van
stof. Hoe dikwijls had ik dat alles al niet ge-
hoord. ,,Opper-Silezie was in alle opzichten
een aardsch paradijs. Nog nooit was daar een
onderwijizer ontslagen. Het kon natuurlijk
waar zijn, dat een zeker doortrapt individu,
die blijk had gegeven van minder goede be-
een openbare vergadering van de N.S.N.A.P.
worden gehouden. De rijksleider A. van
Waterland (Albert de Joode) zou spreken. Uit
Dusseldorp waren twee afdeelingen S.A.-man-
nen naar de met hakenkruizen behangen zaal
gekomen.
Als spreker op het podium vertoont zich dan
niet van Waterland,ioch Adalbert Smit in
zwart uniform met orunje op den kraag. Ruim
anderhalf uur praat hij vol. Albert van
Waterland heeft u bedrogen, kameraden. Aan
de hand van een uitvoerige correspondence en
vele feiten kan ik u aantoonen, dat van Water-
land liegt, bedriegt en steelt. Hij heeft u be
drogen door Joden aan te nemen als lid."
(Gebrul: „Weg met hem", en verder grove
schimp.)
Als het applaus na zijn rede verstomd is,
wordt Smit door de vergadering, die onder
leiding staat van den Akenschen districtslei-
der L Kleynen uit Horbach, tot rijksleider der
Nationaal-Socialistische Nederlandsche Arbei-
derspartij benoemd verklaard. De vergadering
staat op, brengt den heilgroet en bruit en
loeit.
Kleynen kondigt na een korte pauze een
nieuwen spreker aan. Sturmbannifuhrer Aug.
Klass uit Dusseldorp, die een nazikroeg leidt
op de Friedrich Ebertstrasse. Hij wenscht
Smit geluk met zijn benoeming en Holland
geluk met een man als Smit.
„Wij hebben een langen en wreeden strijd
moeten voeren. Driehonderd S.A.-mannen zijn
in den rug neergeschoten. Wij hebben den
moed niet laten zakken. Wij zijn hard geble-
ven en hebben ons verdedigd tot den laatsten
druppel bloed. Wij nazi's hebben onze doode
kameraden in het bloote lijf moeten begraven,
omdat Joden en Marxisten ons de bruine hem-
den van het lijf reten. Dien smaad is thans
gewroken en voorgoed. Een lange en wellicht
nog bloediger strijd zal u wachten in Holland.
Maar „seid hart, seid hart". Dat zeg ik u,
verschoon niets en niemand. Anders zult gij
falen. Wij zullen u te hulp komen. Op onzen
steun kunt gij ten voile rekenen". (Voetgetrap
en gejuich.)
Een donderend applaus breekt los, als hij de
rol aanroert, die het Nederlandsche konings-
huis moet spelen ten opzichte van de nazi-
beweging. „Het Nederlandsche koningshuis
moet de nazi's aannemen. Het zijn zijn be-
schermers. Als het niet goedschiks wil
dan...". Gebrul overstemt zijn woorden. Hier
en daar brokstukken van het Horst-Wessel-
lied niet het Wilhelmus!
Dan betreedt een zekere Schultius, die te
Dusseldorp als Regierungsrat een belangrijken
post bekleedt op het Landesfinanzamt, het
podium.
.Albert van Waterland is een gemeene be-
drieger. Hij heeft enkele weken geleden Smit
bij ons aangeklaagd met valsche bewijzen. Wij
hebben van Waterland naar Dusseldorp ont-
boden om daar zijn aanklacht tegen Smit in
een vergadering te herhalen. Smit verscheen;
van Waterland niet. Doch wij hebben ons
hiermee enkel niet tevreden gesteld en zijn
naar Holland, naar 's-Gravenhage en Scheve-
ningen gegaan. Wat wij daar zagen, heeft
ons in de meaning versterkt, dat Smit jullie
geboren leider is.
Smit wordt in Den Haag, als hij over de
straat gaat, door kinderen en grooten be-
spuwd, omdat hij de Joden bestrijdt. Juist om
deze bespuwing houden wij het met Smit,
want van Waterland bespuwt men niet, om
dat hij geld van Joden aanneemt en hen op-
neemt in zijn groep.
Na van Waterland nog eens goed met scheld-
woorden beklad te hebben, komt een andere
Duitsche nazi-map op het spreekgestoelte.
Deze biedt officieel de hulp der Duitsche
nazi's aan, wanneer zij zich bedreigd gevoe-
doelingen ten opzichte van de politieke over-
tuiging van zijn leerlingen, een wenk ontvan
gen had, om zijn ontslag te nemen! Maar
nooit, neen nooit, zou Polen, de tradities van
vrijbeid van gedachte en geweten getrouw
enz. enz." De woorden rolden voort. Maar
zelfs de traag-wloeiendste rivier bereikt einde-
lijk veilig en wel de zee en na een poos ging
Mr. Tannefski op zijn gemak zitten en dronk
een slokje uit het glas water, dat zijn Spaan
sche collega zorgzaam voor hem ingeschonken
had. Ik zat nog steeds besluiteloos voor me
uit te kijken. Wat moestwat kon ik
doen? Mendoza aan de kaak stellen, de invrij-
heidstelling van Hazelrig vragen, de formule
opeischen? Mendoza zou me natuurlijk van
repliek weten te dienen en in elk geval leek
het me onmogelijk om zoo iets radicaals te
doen, dat Hazelrig nog op tijd ter vergade
ring aanwezig was.
Nu stond Mendoza achter den stoel van den
Premier. Hjj grinnikte nog steeds. Irritee-
rend, maar van den man was het te begrijpen.
Hij had ons even netjes schaakmat gezet. De
Raad vergaderde weer pas over drie maanden
en in drie maanden kon er veel gebeuren. Die
aanklacht wegens moord was natuurlijk on-
zin maar we zouden haar dan toch moeten
ontzenuwen en dat kostte tijd. En onder-
tusschen hadden de Staalkoningen de formule.
Ik zag, om zoo te zeggen, het heele tooneel,
zooals 't zich een half uur te voren had afge-
speeld de politie, die mijn twee wanboffen-
de vrienden fouilleerde, het vinden van de
lange enveloppehet requireeren van den
een of anderen vriend, die haar hals over kop
naar den man bracht, die het heele zaakje
geensceneerd had. En dan stelden ze zich in
verbinding met Donna Concepcion
Op dat oogenlblik zag ik den portier binnen-
komen. Een indrukwekkende verschijnlng
in blauw en goud, die op zijn teecien de deur
inkwam. In zijn hand had hij een enveloppe
een lang, geel couvert, aan een kant ge-
scheurd en met drie groote roode zegels erop.
Ik begreep onmiddellijk, wat ik zag. Die en
veloppe had ik in Graniby's handen gezieo,
toen ik op het erf van Donna de Moraima
naast hem stond. De portier sloop op zijn
len. „W'ij zijn ten alle tijden bereid jullie te
steunen bij den opmarsch uit Limburg, wan
neer jullie daar vasten voet gekregen hebben.
De verslaggever vertelt dan verder, hoe men
hem herkende tusschen het nazi-publiek, hoe
hij werd lastig gevallen en hoe hem zelfs een
schot werd nagezonden. In een auto ontsnapte
hij naar ,,het vrije Nederland, welks vrijheid
men nu dubbel beseft," zooals nu in Het Volk
geschreven wordt over het land, dat in het
soc.-dem. partijorgaan anders ook wel het
land van den terroristische Deckers en hon-
ger-Ruys genoemd wordt.
Bij het verslag van Het Volk kan nog wor
den aangeteekend, dat er in Nederland eigen-
lijk twee N..S.N.A.P.'s bestaan, die oorspron-
kelijk een organisatie uitmaakten. Deze is in
twee groepen uiteengevallen, die elkaar we-
derzijds geroyeerd hebben en dus denzelfden
naam behielden: een N.S.N.A.P. te Amster
dam zetelende, met de Joode, alias van Wa
terland, als leider, en een N.S.N.A.P. in den
Haag zetelende, met Haighton als leider en
de hierboven genoemde Adalbert Smit als re-
dacteur van het orgaan. Hoe Smit nu rijks
leider kan worden, terwijl Haighton nog als
zoodanig staat aangeduid in het laatste nr.
van het partijorgaan, is niet duidelijk.
De Joode was degene, die onlangs in Gogh
aan ir. Mussert en zijn nat.-soc. aanhang van
de Nat. Soc. Beweging een ontnuchterende
ontvangst door de Duitsche nazi's bezorgde.
Nu is hijzelf buiten de deur gezet.
HET FINANCIEEL BEEEID VAN HET
BEEGISCHE KABINET GOEDfGEKEURD.
In de Belgische Kamer is Dinsdagnamiddag
gestemd over de motie van vertrouwen in het
financieele beleid van de regeering. Drie jmo-
ties waren ingediend: de eerste (een motie
van onvoorwaardelijk vertrouwen) kom^nde
van de katholieke en liberale fracties, de an
dere twee, tegen de regeering gericht en uit-
gaande van de socialistische groep en van de
drie communistische afgevaardigden. Nadat
de meerderheid der Kamer zich had vereenigd
met het voorstel, in de eerste plaats, over de
katholiek-liberale motie van vertrouwen te
stemmen, werd deze motie aangenomen met
97 tegen 79 stemmen en 6 onthoudingen.
In de wandelgangen van het Parlement deed
gisteren het gerucht de ronde, dat de huidige
minister van binnenlandsche zaken, burggraaf
Poullet, om gezondheidsredenen, binnen zeer
korten tijd, uit de regeering zal treden. Hij
zou worden opgevolgd door mr. Van Cauwe-
laert, minister van staat, oud-burgemeester
van Antwerpen en voorzitter van de katho
lieke Vlaamsche Kamerfractie.
GOERINGS TERREUR HET ZACHTE
LIJNTJE.
Koning Knoet de Groote gebood, schrijft de
N. R. Crt., de wateren der zee niet verder te
stijgen, maar zij gehoorzaamden niet. De ko
ning liet het bij deze les aan zijn vleiende
hovelingen, reed terug naar Winchester, depo-
neerde zijn kroon in de kathedraal en kon
nooit meer worden overreed die te dragen.
Hitler heeft de wateren van de revolutie
geboden weg te ebben van de Duitsche lan-
den. Zij hebben die naar zijn meening nu vol-
doende bevloeid; het slib der revolutie bedekt
het heele rijk. Nu acht hij het tijdstip geko
men om den aldus vruchtbaar gemaakten
bodem te bewerken. Ook hij weet dat dit niet
gaat zoolang de wateren van de revolutie er-
over heen klotsen.
De wateren gehoorzamen zoomin Hitler als
teenen naar de groep secretarissen achter den
zetel van den Spaanschen vertegenwoordiger'
toe en gaf ze aan Mendoza.
Wat ging die er nu mee doen? Die enve
loppe was regelrecht van het hoofdbureau van
politie gekomen en Mendoza's eerste gedachte
zou zijn, daar was ik z£ker van om
haar zoo gauw mogelijk ergens veilig achter
slot en grendel te stoppen. En jadaar
had je het al hij had zich omgedraaid en
stond naar de deur te knken.
Instinctief rees ik halverwege van mijn
stoel op. Ik had maar ££n gedachte Men
doza niet uit het oog te verliezen, te zorgen
dat hij niet de zaal uit kon. Op een gegeven
oogenlblik zou de Raad aan zijn laatste
agenda-punt toe zijn: Gift aan den Bond van
Mr. Julius P. Hazelrig. En dan moest ik
Mendoza aan de kaak stellen, de vergadering
vertellen, dat hij „de gift" in zijn zak had!
Vastbesloten stond ik op en begon lang
zaam maar zeker op de deur af te manoeu-
vreeren. Mendoza was er dichter bij dan ik,
maar gelukkig hield de een of ander hem
staande en in elk geval was hij nog een tien
meter van de deur af.
Een stem aan de Raadstafel las op:
Handel in opium en andere verdoovende
middelen."
Het op een dreun voorlezen van een rapport
begon. Mendoza werd nog steeds aan den
praat gehouden. Een paar maal keek hij naar
de deur, die ik, eindelijk, na ontelbare par
don's en „mag ik u even lastig vallen", be
reikt had. H\j zag me staan en onze blikken
grepen, gedurende enkele seconded, ineen. Ik
zag hem verstrakken. Wat zou hij! nu weer
bedenken Op de andere deur afgaan
deze deur nemen en me gewoon opzij-drin-
genme midden in de vergadering laten
arresteereci?In elk geval werd het een
scene, zelfs als hij op de andere deur aftrok.
Want dan probeerde ik het met kabaal maken.
De formule zat id z ij n zak en het zou hem
niet gemakkelijk vallen, daaxvoor een geloof-
waardigen uitleg te vinden.
Onder mijn opgewonden denken door hoor-
de ik een eigenaardig geluidiets, dat op
het verre donderen van de zee leek. Het
AKKt R
(Ingez. Med.)
zij Knoet den Groote hebben gehoorzaamd.
Hitler is echter meer man der werkelrjkheid
dan deze groote voorganger. Misschien komt
het doordat hij in een technisch zooveel ont-
wikkelder tijd leeft. Hoe het zij, hij gaat niet
heen om zijn kroon neer te leggen maar hij
geeft zijn aanvoerders bevel: Drijft die wate
ren in kanalen; dijkt het land in, opdat wij de
overstrooming kwijt raken.
Dit was ongeveer de voorstelling van zaken
die wij kregen toen wij van de oekazen van
Goering en zijn toelichting daarop kennis
namen en de opmerkingen naar aanleiding
daarvan lazen van onzen Berlijnschen corres
pondent.
De terreur nu te onderdrukken, daartoe is
de leiding van het nationaal-socialisme niet in
staat. Men krijgt veeleer den indruk dat iedere
poging daartoe onaangename reacties uitlokt
in de gelederen der „onderwereld". Hitler heeft
■het drastisch begin van het arresteeren van
ongehoorzame, hyperrevolutionaire volgelin-
gen, dat de oorlogsverklaring aan die onder-
wereld leek, niet voortgezet, Wat wij steeds
hebben gevreesd vindt voortdurend bevesti-
ging: Hij is de revolutionaire krachten, die hij
ontketend heeft, niet meester. Zij laten zich
niet bevelen en niet onderdrukken. Nu gaat
men hun dan met beleid te lijf. Wat zij wen-
schen zal geschieden; waar zij zich belaagd
voelen en het is merkwaardig te vernemen
wat zij reeds als belaging beschouwen zul
len zij bloedig worden gewroken. Maar de
willekeurige lynchjustitie, die maanden lang
als een semi-officieele en onbestreden wijze
van strafoefening en onderdrukking heeft ge-
woed, moet ophouden.
De „onderwereld" moet weten dat als hun
het recht van strafoefening uit handen wordt
genomen, de strafoefening zelf daarom niet
minder afdoende zal worden. Men belooft haar
doodstraffen bij de vleet. Wat tot deze be-
lofte als voorwendsel heeft gediend onze
Berlijnsche correspondent heeft het opgesomd.
en het is waarlijk niet veel. Maar geen justi-
tie van boven af, hoe draconisch ook, kan voor
de vijanden van het nationaal-socialistisch be-
wind zooveel gevaar opleveren als wat hun
totnogtoe dreigde. De gerechtigheid der S.A.
was summier, overijld, oncritisch vaak, en
bovenal row en wreed in haar methoden. Be-
kwam van buiten, maar de dikke, hechte
muren van het gebouw dempten het tot een
gemurmel af. Ook kon het wel een echo van
den storm van gevoelens en gedachten in me
zijn. Maar neen, het was het gedempte
juichen van een opgewonden volksmenigte.
Niemand verlangt het woord? Dan is het
rapport zoo goedgekeurd."
De voorzitter was weer aan het woord.
„We zijn nu gekomen tot punt twaalf van
de agenda. Gift aan den Volkenbond van Mr-
Julius HazelrigMisschien wil Mr. Hazel
rig zoo goed zijn aan de Raadstafel plaats te
nemen."
Nu moest ik handelen het oogenblik,
waartegen ik als een berg opgezien had, was
d&ar. Ik moest wat doen en dat onmid-
d e 11 ij kMendoza ter verantwoording
roepenKabaal schoppen De Fran-
sche tolk, een groote joviale man met een
witte gardenia in zijn knoopsgat, stond op en
maakte vage gebaren in de richting van de
twee zaalwachters.
,,Mr. Hazelrig!Mr. Hazelrigzei
hij. „De Raad wacht."
Nu of nooitIk deed een stap in de
richting van de Raadstafel.
Op dat oogeniblik kreeg ik een stomp in
mqn rug. Iemand snoof en blies krachtig in
mjjn linkeroor en meteen werd ik onceremo-
nieel op zij geduwd. Een lange, magere figuur
met zilvergrijs haar drong langs me heen.
Hazelrig!En geen twee passen erach-
ter Graaby!
Ik greep Gramby bij zijn schouder en draaide
hem een halven slag om. Zijn das zat onder
zijn eene oor en zijn gezicht had een te ge-
zonde tint. Mijn verlichting was z66 groot,
dat ik een oogenblik niet in staat was een
woord uit te brengen. Als in een droom
zag ik Hazelrig op de tafel in het midden van
de zaal toeloopen. De tolk verzocht hem, door
een sierlijken armzwaai, op een stoel aan het
eene uiteinde van den paardehoef te gaan zit
ten. Dat deed Haizelrig. Hij liet zich neer,
haalde een zakdoek uit zijn zak en bette zijn
voorhoofd af.
(Wordt vervolgd.)
