ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
De Vier
en aaarom
Aspirin dewereld
No. 8968
WOENSDAG 22 MAART 1933
73e Jaargang.
B1NNENLAND.
F EJU I L L E T O N
m
BUITENLAND
EEN MENSCHENREDDER OVERLEDEN.
VERLAGING DER ALGEMEENE
PRODUCTIEKOSTEN.
omdaf
I
HOE DE NAZI'S TE WERK GAAN.
TER NEUZENSC
"•""rTr' "imen To>- Neuzer. 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per pr>*t 1.55 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post 5,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika f 2,overige landen 2,35 per 3 maanden fr. per post
Abbnnementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Uitgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels /0,8G Voor elken regel meer f 0,20.
KLEINE ADVERTENTIeN per 6 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en clichAs worden naar plaatsruimte berekend
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertcntien liefst een (lag voor de uitgave.
DIT BEAD VERSCHI.JNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND.
EERSTE HAMER.
Vergadering van Dinsdag.
Voortgezet wordt de behandeling van de be-
grootEug van buitenlandsche zaken.
[Minister Beelaerts van Blokland begint met
een donker gekleurde beschouwing van den
toestand van Europa, waar het vrije ruilver-
keer thans geheel onmogelijk is geworden.
Afgekeurd moet worden, dat men uit de te-
kortkomingen van den Volkenbond haar nut-
teloosheid afleidt. Men moet ook niet meenen,
dat de beteekenis van Geneve grooter zou
>$n, indien de delegaties anders waren samen-
gesteld. De afgevaardigden behooren slechts
de meening van hun regeering te vertegen-
woordigen. Dit geldt ook voor Nederland, en
klachten over de samenstelling van onze de-
legatie zjjn ongegrond, in het bijzonder die
over het ontbreken van ontwapenaars. A an de
Nederlandsche delegatie heeft het geringe re-
unltaat der ontwapeningsconferentie zeker
■let gelegen; daarvoor was een algemeene
vermindering van de bewapening een goed
van te veel waarde geacht.
De Nederlandsche regeering kan zich in
gvoote lijnen met het Britsche ontwapenings-
voorstel vereenigen, al acht spr. het toeken-
men van slechts 25.000 man aan Nederland een
inelegantie. Er is geen sprake geweest, dat
Nederland een stap heeft gedaan bij de be-
spneking der acht mogendheden, gelijk de heer
van Emibden meent. De houding van de Duit-
sche regeering ten aanzien van ons ruilverkeer
baart groote zorg. Wat betreft Ouchy, wil
spr tegenover den heer Blomjous het gevaar
vqor de Oost-Aziatische conferentie niet te
donker inzien.
DE AAN ST AANDE EMMABLOEM-
COLLECTE.
Op verzoek van den voorzitter van de Ne
derlandsche Centrale Vereeniging tot Bestrij-
ding der Tuberculose, werd H.M. de Koningin-
Moeder bereid gevonden om de navolgende
aanbeveling te verstrekken ten bate van de
aanstaande Emmabloem-collecte
„Waar Rijk, Provincie en Gemeente helaas
gsnoodzaakt zijn, den steun aan de tubercu-
loae-bestrijding te verminderen en ook zeer
vele particulienen hun contributies hebben
moeten beperken, daar dreigt deze zoo nood-
■akelijke arbeid te worden verlamd.
Dit groote gevaar kan alleen voorkomen
worden door eendrachtelijke samenwerking
van geheel ons volk.
De Emmabloem-collecte stelt een ieder in
de gelegenheid, hiervoor een offer te brengen
«n ook de kleine en allerkleinste gaven zul
len ertoe bijdragen, den nood en het leed der
Vuberculoselijders te helpen lenigen.
Moge mijn eenige wensch worden vervuld,
dat deze collecte door een groote opbrengst
uwe vereeniging steune in het volbrengen van
uwen moeiljjken, zegenrijken arbeid."
DE STILLE OMGANG.
In den nacht van Zaterdag op Zondag heb
ben de Roomsch-Katholieke Amsterdammers
en de pelgrims uit Utrecht, N.-Holland en het
Oooi aan den tweeden ,,Stille Omgang" deel
genomen. Ook dezen nacht heeft alles een
waardig beloop gehad. Incidenten deden zich
aergens voor. In de omgeving van de kerken
in de buurt van Elandsgracht en in de stra-
ten waar verleden week eenige groepen deel.
•emers door anderen gehinderd waren, had
de politie speciale maatregelen getroffen.
Dit jaar waren zeer velen met particuliere
door
FRANCIS BEEDING
(Nadruk verboden.)
15)
(Vervolg.)
„Wat zou hjj in zijn schik zijn, als hij u dat
hoorde zeggen", zei ik. En daama informeer-
de ik, plichtsgetrouw, wat ze na afloop van de
vergadering wilden doen.
„Ik zou u de verschillende afdeelingen kun
nen laten zien", opperde ik, toen ze me wei-
felend aankeken, niet bepaald enthousiast.
„0, wat leuk!" riep Miss Hazelrig uit. Haar
vader knikte instemmend.
„Als u dat zou willen doen, Mr. Baxter!"
»ei hij. „En daama zou u dan met ons kunnen
Raan lunchen."
Ik aarzelde.
„Als ik me niet vergis", ging hij bjj het zien
van mijn gezicht voort, „bent u een vriend van
kolonel Granby, niet?"
Ik keek hem verbaasd aan.
„Ja," zei ik dan, .kolonel Granfby en ik zjjn
al jaren vrienden."
„Dat treft goed". Hazelrig knikte tevreden.
.Kolonel Granby luncfht ook met ons. En nu,
als u er niets op tegen heeft, zou ik graag de
•pinie van uw Financieele Afdeeling over de
nieuwe Bulgaarsche leening willen weten."
Ik ging met mijn nieuwe kennissen de zaal
uit, spoorde den betrokken expert op en loodste
de dochter daama vastbesloten de bar binnen.
„U bent gewoonweg gedachtenlezer, Mr.
Baxter", zei ze, toen ik haar in een stoel
plantte en een van de fraai uitgedoste bedien-
den, die meer leek op een hoog geplaatst
kidalgo dan op iemand wiens werk het was,
«m zijn medemenschen te bedienen, wenkte.
„Ik had juist trek in een glas echte Spaan-
sche sherry," ging ze bij wijze van uitleg voort.
auto's naar den Omgang" gekomen, deze en
de ontelbare autobussen zag men tot ver in
de buitenwijken der stad geparkeerd staan.
De aartsbisschop van Utrecht, mgr. Jansen,
maakte den Omgang" aan den kop van de
groote groep Utrechtenaren. Hij droeg in de
St. Willebrorduskerk na afloop van den Om
gang" daar de Mis op. Mgr. J. D. J. Aenge-
nent, bisschop van Haarlem en dr. G. C. van
Noort zag men in het vroege ochtenduur te
midden van de duizenden hun bedetocht vol
brengen. In de kapel van het Bagijnhof droeg
Haarlem's bisschop de Mis op. De Volendam-
mers waren weer met extra-trams gekomen.
Zondag was het gedurende geheel den dag op
het Bagijnhof en in de versierde kapel een
gaan en komen van geloovigen en belangstel-
lenden. Van talrijke huisjes van het mooie
hof wappert de vlag. Deze week ziet men
ook kleine groepen vrouwen overdag den
„Stille Omgang" maken, en iederen avond is
er in de kapel van het Bagijnhof een proces-
sie, waaraan bruidjes en deputaties van ver
schillende Katholieke organisaties deelnemen.
RIJKSTUCHT- EN OPVOEDINGSWEZEN.
De heer H. J. de Groot, oud-inspecteur-
generaal van het nijverheidsonderwijs, heeft
met ingang van 1 April eervol ontslag ver-
zocht als voorzitter van het algemeen college
van toezicht, bijstand en advies voor het rijks-
tucht- en opvoedingswezen.
De heer de Groot, die ondanks het klimmen
der jaren (hij hoopt 1 April den 75-jarigen
leeftijd te bereiken) een uitstekende gezond-
heid geniet, heeft van de instelling van boven-
genoemd college in 1913 af onafgebroken
daarin zitting gehad en bekleedt sinds 1927
het voorzitterschap. In het bijzonder waren
de belangen van het nijverheidsonderwijs, dat
gegeven wordt aan de onder het toezicht van
dit college staande rijksopvoedingsgestichten
en particuliere stichtingen, aan zijn zorgen
toevertrouwd, zoodat de aftredende voorzit
ter tevens een 50-jarige werkzaamheid in
dienst van het nijverheidsonderwijs definitief
afsluit.
In den ouderdom van ruim 80 jaren is te
Den Helder overleden Jacob Bakker, bijge-
naamd ,,Tabbie", een van de oude zeehelden
behoorende tot het geslacht van Dorus Rrjkers.
Nog niet lang geleden herdacht hij zijn 80sten
verjaardag. In totaal heeft Tabbie in den
loop der jaren 211 menschen het leven gered.
Men schrijft ons:
Het economisch leven in Nederland is voor
een groot deel afhankelijk van den export. Om
op de wereldmarkt te kunnen cancurreeren is
het noodzakelijk, dat de productiekosten op
een gelijk niveau staan met de productie
kosten elders en met het prijsniveau op de
wereldmarkt. Wanneer zulks niet het gevai
is, heeft dit tengevolge, dat de Nederlandsche
export steeds verder achteruit gaat en dat er
hier een groote werkloosheid ontstaat, welke
tot algemeene verarmdng zal moeten leiden.
Op het oogenblik wordt de export steeds
minder en verliest de Nederlandsche export-
industrie steeds meer afzetgebieden, welk ver-
lies een blijvend karakter draagt. Ongetwijfeld
heeft dit versohijnsel tal van oorzaken. Vele
dier oorzaken hebben een intemationaal karak
ter en zjj uiten zich vooral in het afsluiten
van de landsgrenzen. Maar ook daar, waar de
grenzen niet gesloten zijn en derhalve de con-
currentie op voet van gelijkheid voor het
Nederlandsche product nog open staat, ver-
Die wensch kon gemakkelijk genoeg ver
vuld worden en van die taak kweet ik me met
het meeste genoegen. Voor iemand, die niet
met Ann Winspeare verloofd was, moest ze
ongetwijfeld iets heel aantrekkelijks hebben.
Ze had een wipneusje, maar erg wippen deed
het niet en haar teint was volmaakt. Wat zou
Granby van haar zeggen? Zonder erbij te
denken keek ik naar haar handen. Ze droeg
geen enkelen ring.
„Idioot!" schold ik mezelf uit. ,,Je bent zelf
nog niet eens getrouwd en nu ben je al aan
het koppelen!"
„Wat is die kolonel Granby voor iemand?"
begon mijn metgezellin opeens te informeeren.
In gloedrijke bewoordingen schetste ik den
held in quaestie innerlijk en uiterlijk. Granby
was er niet bij en dus hoefde ik zijn nederig-
heids-gevoel niet te sparen.
Julia Hazelrig luisterde zwijgend toe.
,,Mr. Baxter", zei ze toen ik zweeg, „u
maakt me heusch zenuwachtig. Hoe moet ik
doen als vader me voorstelt? Heeft hij geen
enkele fout? Geen kleintje zelfs?"
„Ja" bekende ik haar vertrouwelijk. „Die
heeft hij wel. En u zult er gauw genoeg ach-
ter komen, wat voor fout dat is, Miss Hazel
rig"-
Ze boog zich nieuwsgierig naar me toe, maar
op hetzelfde oogenblik zag ik Gautet binnen-
komen. En meteen herinnerde ik me de be-
langstelling van Granby voor den Franschman,
die hem „de weduwe" afhandig gemaakt had
en mjjn belofte, om te informeeren, wie de man
met het hooge voorhoofd was.
„E£n oogenblik, Miss Hazelrig," veront-
schuldigde ik me, ,daar zie ik iemand dien ik
noodzakelijk moet spreken. Maar het is heusch
maar voor even."
„0 natuurlijk!" was haar antwoord. „Gaat
u gerust."
Ik stond op, liep het zaaltje door en kreeg
Gautet juist bij de deur van de gang te pakken.
Hallo, Gautet!" begon ik. „Hoe is je de
Pelican bekomen?"
„Uitmuntend. We beginnen hier al aardig
wegwijs te worden."
,,Wien had je bij je?" vroeg ik. „Een lange
vent, Donna Concepcion houdt v.an lange,
lenige mannen."
liest Nederland steeds meer afzetgebied en
kan het niet tegen de buitenlandsche fabri-
katen concurreeren, hoewel de stemming
geenszins tegen ons is.
Dit wij st er op, dat de oorzaak van de moei-
lijkheden mede schuilt in een fout in het
Nederlandsche productie-apparaat. Deze fout
ligt hierin, dat de productiekosten in Neder
land te hoog zijn en de oorzaak van de te
hooge productiekosten ligt bij te hooge loonen.
In Duitschland hebben de loonen een ver-
mindering met 25 ondergaan, terwijl in Bel
gie en Frankrijk loonsverlagingen van 10
doorgevoerd zijn, waarbij men in aanmerking
moet nemen, dat de reeele loonen daar veel
lager waren dan hier te lande. Ook in de Ver-
eenigde Staten van Amerika zijn de loonen
belangrijk gedaald; o.a. voor de spoorweg-
anbeiders en in de bouwvakken. In de landen
met gedeprecieerde valuta zijn de loonen auto-
matisch naar beneden gegaan, maar behalve
deze daling, die bijv. voor Engeland neerkomt
op ongeveer 30 en voor Japan op ongeveer
40 zijn ook de geldloonen in deze landen
nog verminderd, in welke verlaging alle indu-
strieen zijn begrepen.
Deze loonsverlagingen dragen een zeer alge
meen karakter met het gevolg, dat daarvan
ook de exportindustrie in die landen profiteert.
Op de wereldmarkt ontmoeten elkaar de
Nederlandsche producten, gemaakt met hooge
arbeidsloonen en de buitenlandsche met veel
lagere loonen, met het gevolg, dat de Neder
landsche producten zich niet kunnen hand-
haven. Nederland moet beseffen, dat een blij
vend veel hooger loonnlveau dan in het buiten
land alleen kan berusten op een hoogere pro-
ductiviteit. Waar deze in dit geval geenszins
aanwezig is, moet de eenige bestaansmogelijk-
heid van de productie zijn gelegen bij een ge
lijk loonniveau en moet het vasthouden aan
een te hoog loonniveau noodzakelijk leiden tot
uitschakeling op de wereldmarkt van de
Nederlandsche industrie.
Algemeen is men in het bedrijfsleiven van
meening, dat een van de voomaamste oor
zaken van de moeilrjke aanpassing vein de
arbeidsloonen aan het algemeen prijsniveau is
gelegen in het feit, dat de Overheid veel hoo
gere loonen betaalt dan het particuliere be-
drijfsleven kan betalen. Wanneer op loons-
verlaging wordt aaivjedrongen, wordt van
werknemerszijde de aandacht gevestigd op de
veel hoogere loonen der Overheidsbedrijven,
waardoor iedere actie van werkgeverszijde om
het loonniveau aan te passen aan het prijs
niveau tot mislukking gedoemd is.
Uit hetgeen hierboven is opgemerkt blijkt
in het bijzonder, dat de loonpolitiek van de
gemeenten zeer nadeelig werkt op het particu
liere bedrijfsleven, hetgeen des te emstiger
gevoeld wordt nu zooveel groepen van arbei-
ders onder de gemeentelijke loonregeling
vallen.
Het is om deze redenen, dat in het belang
van het bedrijfsleven zoo spoedig mogelijk
maatregelen moeten worden getroffen, ten-
einde het loon in de gemeente-bedrijven meer
in overeenstemming te brengen met het loon
in het particuliere bedrijfsleven.
(Ingez. Med.)
in feqenstelling met vele .Ersaij'-preparaten, Aspirin
een beter functioneeren van het hart bewerkt, door-
dat het den bloedsomloop gunstig beinvloedt, de
kleinste bloedvaten verwijdt en zoo den bloeds
omloop vergemakkelijkt, hetgeen bij griep en an-
dere intectie-ziekten van niet geringe beteekenis
is, is Aspirin onschadelijk en fast noch hart noch
nieren aan.
Uitsluitend verkrijgbaar in de oranje-bandbulsjei van 20 tabl. 70 rfs. en oranjezakjes van 2 labl. 4 10 cts.
(Ingez. Med.)
DE DUUR VAN DEN ZOMERTIJD.
Op een vraag van het Tweede Kamerlid
Braat betreffende den langeren duur van den
zomertijd in 1933 vergeleken met dien in het
voorgaande jaar, heeft de Minister van Bin-
nenlandsche Zaken geantwoord:
Bij het bepalen van ingang en einde van
den zomertijd voor het jaar 1933 is, gelijk
gebruikelijk, rekening gehouden eenerzijds
met den datum van invoering van de nieuwe
jaardienstregeling der spoorwegen en ander-
zijds met het tijdstip, waarop naburige landen
w.eder overgaan tot den normalen tijd.
Dit bracht mede, dat in 1933 de duur van
den zomertijd langer is dan het vorige jaar,
toen deze duur, in verband met vallen van
Pinksteren op 15 Mei, bijzonder kort was.
EEN GEDENKTEEKEN OP DEN
AFSI.IITDIJK.
Men meldt uit Wieringen:
Op den afsluitdijk naar Friesland, ter
plaatse waar op 28 Mei van het vorige jaar
het laatste sluitgat De Vlieten is gesloten, is
men voomemens een gedenkteeken op te rich-
ten. Het zou komen aan de Zuidzijde (dus
de IJsselmeerzijde) van den dijk en zou be-
staan uit een belvedere van 20 k 25 meter
hoogte, waaruit men een schitterend uitzicht
zou hebben over den afsluitdijk, het meer
Flevo en de Waddenzee. Beneden zou er een
cafd komen. Ontwerper van het gedenktee
ken is de Hilversumsche architect Dudok. Het
geheel zou worden uitgevoerd door en voor
rekening van de N.V. Maatschappjj tot uit-
voering van Zuiderzeewerken alhier, die het,
na voltooiing, zou schenken aan den Staat
der Nederlanden.
Zijn oogen tintelden ondeugend.
,,'t Was zuur, dat geef ik toe." was zijn
antwoord. „Ze was niet erg te spreken over je
Engelschen vriend. Weet je wat ze zei? Dat
je onder het dansen, hem van versnelling kon
hooren veranderen. Leme»urier is meer een
kolfje naar haar hand.
,,Demesurier!". herhaalde ik.
lrDe man, die jullie allebei in de kou gezet
heeft," legde Gautet me uit. „Hjj ziet er bui-
tengewoon sympathiek uit, maar laat hem
maar schieten. Vooral wat de vrouwen be
treft. Behandel ze ruw en vertel ze niets
dat is zjjn motto."
Ik stond voor mijn doen ingespannen na te
denken. Jules had het over Lemesurier gehad
Lemesurier was de man, met wien Frau i
Schindler en Helmuth in Madrid een geheime
conferentie zouden hebben. En Helmuth had
den vorigen avond bij zijn binnenkomen in het
Pelican blijk van buitengewone tevredenheid
gegeven, toen hij zag hoe Lemesurier en „de
weduwe" met elkaar opschoten.
„Wat is die vriend van je voor iemand?"
tnformeerde ik bij Gautet.
,,Een echt gelukskind" was het antwoord j
van Gautet. „Zijn vader was Lemesurier van
St. Etienne de ijzer- en staalkoning. Is een
paar jaar geleden 't hoekje omgegaan en dit
jongmensch is zijn erfgenaam. Ik denk dat
hg hier in Madrid is, om onze ontwapenings-
pogingen gade te slaan. Natuurlijk voelt hij
niets voor 't idee maar erg bang zullen we
hem dezen keer niet maken, vrees ik."
Gautet heeft het altijd druk. Op dit oogen-
blik werd hij door den een of ander op den
schouder geklopt. Een handdruk en een glim-
lach, en weg was hij.
Ik ging naar Julia Hazelrig terug.
„Wat kijkt u emstig, Mr. Baxter," begon
ze. „Zijn de Tsjechen oubeleefd tegen de Slo-
waken geweest of is't van werkelijk belang?"
„Nee, 't is niets," stelde ik haar glimlachead
gerust. „Ik denk dat ik honger heb en
u zeker ook. Zullen we uw vader gaan zoe-
ken?"
Na een tocht van een minuut of tien vonden
we Mr. Hazelrig in de gang, te midden van
een groep joumalisten.
„Neen kinderen," hoorde ik hem afwerend
HET PROCES TEGEN BAEDEttER OVER
DE FRANC TIREURSLEGENDE.
Voor de civiele rechtbank te Brussel is Dins
dag het proces aangevangen van de steden
Aerschot en Dinant tegen de Duitsche uit-
geversfirma Baedeker. Door de eischers wordt
wegens het voorkomen in den Baedeker voor
Belgie van enkele lasterlijke volzinnen be
treffende bloedige gebeurtenissen, die rich
in deze steden in Augustus 1914 hebben af-
gespeeld, een schadevergoeding van 500 francs
en het publiceeren van het vonnis in 50 Bel-
gische en buitenlandsche kranten geeischt.
De eerste advocaat van eischers, mr. X. Car
ton de Wiart, zoon van den minister van so-
ciale werken, betoogde, dat in de gewraakte
volzinnen een absoluut valsche voorstelling
wordt gegeven van de wijze waarop talrijke
zeggen, „vandaag heb ik niets voor jullie
Morgen misschien, of overmogen. Jullie ver-
geten, dat ik hier met vacantie ben. Ik ben
naar Europa gekomen am 't nieuwe Interna
tionale experiment in functie te zien en ik
moet zeggen, dat ik geweldig geimponeerd
ben. Neem dat maar en maak er drie, vier
kolommen van.
„Ha! Daar hebben we Julia," ging hij voort.
Hjj legde z'n hand op den arm van zijn
dochter. Meteen zag ik, over zjjn sehouder,
Granby aan het eind van de gang. Hij kwam
naar ons toe en ik keerde me naar hem om.
„Is u kolonel Granby?" vroeg Hazelrig.
Ik stelde de verschillende partijen aan elkaar
voor. Bijna onmiddellijk kwam het onderwerp
lunch" ter sprake en met ons vieren gingen
we naar den uitgang. Hazelrig maakte een
kort gebaar in de richting van een groote open
Cadillac, die voor het gebouw geparkeerd
stond. V66r zaten twee chauffeurs in keurige
livrei. Het was geen auto, 't was een equipage! i
Geimponeerd staptenr we in en reden naar het
Vino y P., een restaurant dicht bij de Peurta
del Sol.
Onder het handenwasschen had ik een paar
oogemblikken alleen met Granby. Hazelrig
was naar de binnenplaats doorgeloopen, een
soort pleintje van roode tegels met een kla-
terende fontein, om een tafeltje uit te kiezen.
,,En", begon hij, toen ik hem het groote
stuk zeep toeschoof, ,,hoe vin-je de Hazel-
rigs?"
,,De dochter is een schat", zei ik.
„Iedereen met oogen in zijn hoofd...", Granby
haalde veelbeteekenend de schouders op.
,,Ze heet Julia," ging ik voort. „Ik heb ge
weldig reclame voor je gemaakt."
,,Prettig!" zei Granby sarcastisch. „Enfin,
zoodang ik me er niet naar behoef te gedra-
gen..."
Hij viel richzelf in de rede.
.Vertel me eerst eens, jongeling" vroeg hij,
„of je Gautet naar zijn Franschen vriend ge-
vraagd hebt."
„Ja."
„En
,,'t Was Lemesurier", vertelde ik hem.
Granby's geheele lichaam verstrakte.
personen te Aerschot en te Dinant door de
Duitschers werden gefusilleerd. Het was de
plicht der besturen van deze steden dezen
laster te kortwieken. Te Aerschot werden 110
burgers en te Dinant 669 mannen, vrouwen,
grijsaards en kinderen gefusilleerd. De advo
caat haalde tot staving van zijn betoog de
conclusies aan van het onderzoek naar de
franc-tireurs-legende door de Duitschers Moe-
nius en Foerster ingesteld. Mr. Graux, de ad
vocaat van de stad Aerschot, kreeg als twee
de pleiter het woord en zal Dinsdag 28 deaer
zijn rede voortzetten.
In het Zwitsersche weekblad ,,Der Aufbau"
orgaan van religieus-socialisten, maakt de
hoofdredacteur van dit zeer gematigde blad,
de predikant Max Gerber, melding van een
brief, welke zijn weg naar Zwitserland heeft
gevonden, en waarin verteld wordt, hoe S. A.-
lieden in Berlijn tegen communisten zjjn opge-
treden.
Aan deze brief is het volgende ontleend:
„De S.A. (Hitlermannen) nemen de com
munisten in hun woning of op straat in hech-
tenis, brengen deze in hun Nazi-kazernes om
ze te mishandelen, zooals ons door ooggetui-
gen werd medegedeeld. In de Nazi-kazernes
slaan ze de communisten, breken hen de vin-
gers om zoo bekentenissen en adressen uit
hen te krijgen. In de Nazi-kazeme in de He-
demannstrasse lagen in een vertrek 135 com
munisten, die halfdood gemarteld waren;
aan de muren en den grond kleefde 't bloed.
Een communist, die men op Zondagavond om
elf uur uit zijn woning gehaald had, werd
ook in de kazeme in de Hedemannstrasse ge-
bracht. Ze werden alien (er waren veel ge-
vangenen uit andere deelen der stad) ont-
kleed en moesten spitsroeden loopen tot ze
neervielen. Deze man ligt halfdood in het
ziekenhuis. Toen braken S. A. mannen in bij
de woning van den bekenden medicus dr.
Ascher en mishandelden hem en zijn vrouw.
Hij (dr. Ascher) is aan de gevolgen van zjjn
verwondingen overleden, zijn vrouw ligt zwaar
ziek. In Spandau (bij Berlijn) nam men laatst
alle communisten gevangen en bracht hen
naar de kazemes om ze te mishandelen. Een
vrouwelijke communist vertelt's nachts werd
ze uit bed gehaald, men bracht haar in een
kazeme, sloeg haar met de hondenzweep en
smeet haar in een kelder. Toen ze weer tot be-
wustzijn kwam bemerkte zij dat ze niet alleen:
was. Daar lagen haar kameraden, steunend of
stervend. Eenigen laat men, nadat men ze ge-
pijnigd heeft weer gaan, anderen ziet de we-
reld nooit terug.
Volgens het Parijsche communistische „Hu-
manitS" gaat het gerucht dat Thalmann, de
leider van de communistische partij in
„Dat weten we tenminste", zei hij, terwijl
hg zijn handen afdroogde.
,,Hoor's, John", ging hij voort, toen we naar
de binnenplaats gingen, ,,doe me een genoegen
en wees uiterst beminnelijk tegen Hazelrig.
Hij is een tikje zwaar op de hand, maar overi-
gens een sympathieke kerel. En daarbij een
van de kopstukken. Vertel hem alles, wat je
van den Volkenbond weet."
Ik keek Graniby geergerd aan.
„Is de zaak niet even goed gediend, als ik
uiterst beminnelijk tegen Miss Hazelrig ben?"
vroeg ik.
„Nee dat is-ie niet," verklaarde Granby
kortaf.
,,Maar ik weet niet eens -begon ik.
De stem van onzen gastheer maakte een
einde aan ons gesprek.
,Ik ben maar zoo vrij geweest, heeren," zei
de stem, „om alvast was sinaasappelsap te
bestellen."
Schitterendzei Granby met een gericht,
of hij het meende.
We gingen zitten. Het sinaasappelsap werd
in hooge glazen voor ons neergezet. Ik dronk
het mijne, met mannemoed, in 66n teug leeg
en stikte bijna. Het sinaasappelsap was, met
behulp van goede jenever, tot een soort van
cocktail gemaakt, Hazelrig lachte. Granby en
ik, uit beleefdheid, eveneens. De oude heer
had hlgkbaar gevoel voor humor, 'n tikje ele-
mentair intusschen, maar hoegenaamd nfet
boosaardig.
Daama kwamen de langostinos aan de beurt.
Langostinos zijn kleine zoetiwater-kreeften.
gekookt en licht gekmid.
Maar zoo gemakkelijk kwam ik niet van
Hazelrig af. Hij had de hand gelegd op een
waschechten Volkenbondambtenaar en zoo*n
gulden kans liet hij niet ongebruikt voorbij-
gaan. Met een eerbiedig gezicht luisterde h(j
naar alles, wat ik hem, zeer tegen mijn rin,
van mijn nobel ambt wist te vertellen. En tel-
kens, als ik met diplomatieke handigheid een
ander onderwerp ter sprake gebracht had, wist
hij het zoo te draaien, dat we het binnen de
paar minuten weer druk over den Volkenbond
hadden.
(Wordt vervolgd.
