ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIESLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
OeSlapende Boeddha
No. 8943
MAANDAG 23 JANUARI 1933
73e Jaargang.
BINNENLAND
FEOILLETON
BUITENLAND
PUROL
VLAAMSCRE VETERAAN GEHULDIGD.
Ruwe Huid
Ruwe Handen
Ruwe Lippen
TER NEUZEN, 23 JANUARI 1933
ABONNEMENTSFRIJS: Binnen Ter Neuzer. 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzea
fr. per post f 1,55 per 3 maapden Bij vooruitbetaling fr. per post 5,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika f 2,overlge landen 2,35 per 3 maanden fr. per post
Abor.nementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling.
UitgeefsterFirma P. J. VAN DE SANDE-
GIRO 38150
TELEFOON No. 25.
AD VERTENTIeNVan 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer 0.20.
KLEINE ADVERTENTIeN per 6 regels 50 cent brj vooruitbetaling.
Grootere letters en cliches worden naar plaatsruimte berekend
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzend'mg van advertentien liefst 6en dag voor de uitgave.
DIT BEAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND.
PROF. DR. J. R. SLOTEMAKER DE
BRUINE.
Het bulletin van den behandelenden genees- j
beer, dr. C. C. A. Croin, van Zaterdagocbtend
luidt als volgt:
J)e toestand van prof. Slotemaker de
Bruine is steeds vooruitgaande. Intusschen
sal het hervatten van zijn arbeid uiteraard
eerst over eenige weken kunnen aanvangen en
dan sleohts geleidelijk kunnen worden uitge-
bvedd".
DE MOLENAARS EN DE CRISIS.
Te Zutphen hebben vele molenaars uit de
Oostelijke provincies Vrjjdag een vergadering
gehouden ter bespreking van regeeringsmaat-
regelen, welike soma schadelijk zijn voor den
molenaar. De sprekers in deze vergadering
waren ir. Rijsdijk en mr. v. d. Rij, rechtskundig
adviseur van den Molenaarsbond, die zeiden,
dat de tegenwoordige regeering slechts advies
vraagt cooperatief georienteerde advi-
aears en de vertegenwoordigers van den vrjjen
bamdel buitensluit.
ntWRKIW VERHOOGX ZIJN INVOER-
RECHTEN OP AARDAPPELEN EN
OP AARDAPPELMEEL.
Bij besluit van de Franscbe regeering opge-
ntmen in den „Joumal Officieel" is bet in-
voerrecht op aardappelen verhoogd van 15 op
SO francs per 100 K.G. en tusscben 1 Maart
en 30 Juni van 21 op 42 francs.
Brj hetzelfde besluit is bet invoerrecht op
aardappelmeel verboogd van 120 op 150 fr.
per- 100 K.G.
„Het Handelsblad" schrijft:
Na de Jobstijding uit Berlin is deze verdub-
beling van het Fransche invoerrecht op aard
appelen wel hdel leelijk! Het zal nu dus voort-
.an bedragen ongeveer 300 per 10 tons wa
gon, van 1 Maart tot 1 Juli zal zelfs f 410 per
wagon moeten worden betaald; deze invoer-
rechten zijn dus nog booger dan de nieuwe
Duitsche.
Overigens zij er aan herinnerd, dat ons land
in 1929 ruim 65 millioen K.G. aardappelen
naar Frankrijk uitvoerde, dat was 12 pet. van
ons totale export-kwantum.
In het afgeloopen kalenderjaar ging nog 55
Millioen KG naar Frankrijk, dat was 11 pet.
van bet totaal.
Ten aanzien van aardappelmeel (ons Veen-
koloniale product) zij gereleveerd, dat in 1929
nog 10% millioen K.G. naar Frankrijk ging,
doch in het afgeloopen jaar nog slechts ruim
3 millioen K.G.
OPENING KWEEKSCHOOE LEGER
DES HEILS.
De nieuwe kweekschool van het Leger des
Heils aan den Amstelschen weg bij Amstel-
veen is Vrijdagmiddag in aanwezigheid van
Prinses Juliana officieel geopend. Toen de
Prinses op het podium had plaats genomen
song het koor het openingslied. Na het ge-
bed werd door commandant Bouwe Vlas, leider
van het Leger des Heils in Nederland, een
tnleidend woord gesproken, waama de chef
van den staf, Henri T. Mapp en Minister Don-
ner een rede hielden.
DE 40-URIGE WERKWEEK.
Door het Verbond van Nederlandsche Werk-
gevers is een brochure uitgegeven, waarin het
vraagstuk der 40-urige werkweek wordt be-
sproken.
De brochure komt tot de conclusie, dat wet-
Wlijke invoering van een 40-urige werkweek
owr de geheele lijn als een ondeugdelijk mid-
del is te beschouwen ter bestrijding van de
werkloosheid. Er wordt op gewezen, dat voor-
waarde voor behoud en bij opleving der be-
drpvigheid verruiming van werkgelegen-
heid in ons land is: het verlies bij aanvaarding
van orders tot een minimum te beperken en
ons concurrentievermogen tegenover het bui
tenland te versterken. Verlaging, niet verhoo
ging der productiekosten moet dus op den
door
F. J. A. L. CORDENS.
(Nadruk verboden.)
48) (Vervolg.)
Zooals uit nauwkeurige waamemingen viel
af te leiden, moet zich de vreeseljjke gebeur-
tenis als volgt hebben afgespeeld. De moor-
denaar bad zicb toegang verschaft tot het
tuinhuis en daar een ladder genomen, waar-
mee hij naar bet raam van Alfreds kamer was
•pgeklommen.
Het moet een zeer lenige Hindoe geweest
zjjn, want van de bovenste sport van de lad
der tot aan bet raamkozijn was het nog een
heele afstand, en niemand, tenzij een buiten-
gewoon geoefend klimmer, zou in staat ge
weest zijn-zich tot het raam omhoog te wer-
ken. Bovendien bewezen indrukken van bloote
voeten in den tuin en de gedeeltelijke afdruk
van een voet op het raamkozijn, dat een Hin
doe aan het werk was geweest. Het raam van
da kamer stond open, zoodat de indringer
geen moeite had om binnen te komen. Bij
^jn sprong op het raamkozijn moet de moor-
denaar echter tegen het raam gestooten heb
ben of op een andere wijze oorzaak zijn ge
weest, dat Alfred wakker werd. Deze heaft
nog den tijd gehad zijn revolver uit de lade
van zjjn nachtkastje te nemen en te scbieten.
De moordenaar was toen al in de kamer, het
voorgrond staan. Alle wegen, die van dit doel
afleiden, worden verwerpelijk geacht. Zoo ook
de weg van verhooging van productiekosten
door werktijdverkorting met behoud van het
zelfde weekinkomen, dus met verhooging van
uur en tariefloon.
Wanneer evenwel niet alleen arbeid-sprel-
ding, maar ook loon-spreiding wordt toege-
past, dan kan zeker in gezamenlijk overleg
incidenteel door short time" te werken iets
bereikt worden.
GEMEENTEN EN GELDSCMETERSWET.
De Minister van Binnenlandsche Zaken
heeft door tusschenkomst van de Ged. Staten
ter kennis van de gemeentebesturen gebracht
een scbrijven, waarin de aandacht er op ge-
vestigd wordt, dat ingevolge artikel 15 der
Geldschieterswet bij gemeentelijke verordenin-
gen, op verschillende in dat wetsartikel ge-
noemde punten, voorschriften worden vast-
gesteld ten aanzien van particuliere geldschle-
tersbanken. De Minister vestigt de aandacht
op dit wetsvoorschrift, onder opmerking, dat
het aanbeveling verdient, dat in gemeenten
waar aanvragen om toelating als particuliere
geldschietersbank zijn te verwachten, spoedig
een verordening als bovenbedoeld in bet leven
wordt geroepen.
De wet opent daartoe uitdrukkelijk de mo-
gelijkheid in art. 59, 2de lid.
De Minister merkt bij zijn vorenbedoeld
verzoek nog op, dat de Ned. Vereeniging voor
Volkscredietwezen en Woekerbestrijding een
model van een verordening als bovenbedoeld,
heeft ontworpen.
VARKENSTEELT-BEPEKfKING.
De Minister van Economische Zaken en Ar
beid heeft, ter invoering van art. 15 lid 1 der
Crisisvarkenswet voor het tijdvak van 1 Octo
ber 1932 tot en met 31 Maart 1933 het totaal
aantal der aan te brengen biggenmerken be-
paald op 1.799.500.
Het aantal der merken, voor het gebied van
elk der gewestelijke organisaties bescbikbaar,
wordt als volgt samengesteld: Groningen
74.000, Friesland 91.000, Drente 192.000, Over-
rjssel 224.000, Gelderland 371.000, Utrecht
118.500, Noord-Holland 85.000, Zuid-Holland
191.000, Zeeland 45.000, Noord-Brabant 270.C00
Limburg 138.000.
DE 100.000 SPEENVARKENS.
Men meldt dat de aanvragen om speen-
varkens door plaatselijke crisiscomitd's z66
talrijk zijn, dat de Varkenscentrale op het
oogenblik niet aan alle verzoeken kan voldoen.
Daarbij komt, dat de aanvoer door de boeren
niet zoo vlot geschiedt, als men wel bad ge-
hoopt. De Varkenscentrale zal echter trach-
ten de af levering zoo spoedig mogelijk te doen
geschieden.
Julius Hoste Vader, de kranige Vlaamsche
veteraan die, indertijd samen met Karel Buls,
den Brusselschen burgemeester, Emmanuel
Hiel e.a.. een der leidende figuren was van den
Vlaamscihen ontvoogdingsstrijd, is Vrijdag j.l.
85 jaar geworden. De Brusselscbe afdeeling
van het Willemsfonds huldigde hem met bloe-
men, terwijl een delegatie van het personeel
der, 46 jaar geleden door Julius Hoste vader
opgerichte courant Het Laatste Nieuws,
sedertdien tot een dagblad met een oplage
van 215.000 exemplaren uitgegroeid, den ver-
dienstelijken Vlaming, een geschenk aanbood.
EEN NAT.-SOCLALISTISCH LEIDER
DOODGESCHOTEN.
Te Dusseldorf is Zaterdagavond een afdee
ling nationaal-socialistische S.A.-mannen, die
van een vergadering naar huis terugkeerden
uit een oornmunistisch vereenigingslokaal be-
schoten. Er zijn 15 tot 20 schoten gelost en
een ervan heeft den leider der S.A.-afdeeling,
Wilhelm Wetekamp, doodeiijk getroffen.
schot miste, en nagenoeg op hetzelfde oogen
blik had mijn vriend den doodelpcen dolk-
stoot ontvangen, die onmiddellijk bet hart
trof en aan zijn leven een einde maakte.
Wat er verder gebeurd is, berust natuur-
lijk op veronderstellingen, en al zijn er om-
standigbeden, die mijns inziens voor een an
dere verklaring vatbaar zijn, zoo geef ik hier
uitsluitend de meening der politie weer.
De moordenaar was iemand van buitenge-
wone koelbloedigheid. Toen hij zjjn daad vol-
bracht bad, draaide bij het licht op, want het
is niet aan te nemen, dat Alfred zijn licht
heeft laten branden. Als dat gebeurd was, zou
het onaannemelijk zijn, dat de inbreker een
verlichte kamer binnendrong. Het koffer van
Alfred was op slot; daarom trachtte bij bet
valies van zjjn slachtoffer te openen, maar ook
dat was gesloten en tjjd om naar den sleutel
te zoeken was er niet. Toen sneed hij met een
scberp mes het leer overdwars open en haal-
de den inhoud er uit, maar er was niets in
wat het meenemen waard was. Terwijl hij
met het valies bezig was, rammelde luitenant
Smith reeds aan de kruk van de gesloten deur,
en eerst toen de luitenant met een stoel de
deur begon in te beuken, nam de moordenaar
de vlucht. Hij gleed langs de ladder omlaag,
wierp deze om en verdween in de duistemis.
De onderstelling, dat de moordenaar zich in
het raam vergist had en eigenlijk een aanslag
op Ruwadini had bedoeld, werd volstrekt niet
onmogelijk geacht. Depolitie te Patna was
volledig bekend met de opstootjes, die te Bha-
galpoer aan de fabriek van Ruwadini hadden
plaats gehad en met de bedreigingen, die
tegen dezen heer waren geuit.
Van ons vertrek naar Calcutta kwam na-
tuurlijk niets. Mijn geleiders seinden om in-
RUST IN HET OORLOGSGEBIED.
Een sneeuwstorm en een temperatuur be-
neden nul in het strijdgebied van de provincie
Jehol was oorzaak van een bijna volslagen
rust der Japansche en Chineesche troepen.
Alleen enkele ruiterpatrc uilles leverden scher-
mutselingen.
Tengevolge van den sneeuwstorm konden
geen vliegtuigen opstijgen, zoodat aan het
bombardement der Japansche vliegtuigen van
Kailoe, dat reeds eenige dagen duurde, een
einde kwam. Van Japansche zijde werd mee-
gedeeld, dat Japansche troepen Woensdag-
avond de stad Foesin aan den spoorweg Das-
jaesjinToengliso hebben bezet. Ook zouden
Japansche bombardementsvliegtuigen gedu-
rende 2 uur de stad Tsjaejan hebben gebom-
bardeerd.
PROTEST-BETOOGING VAN 5000
KOEIEN?
Een nieuwe methode om de autoriteiten te
wijzen op de wenschen van de Oostenrjjksche
landbouwers is bedacht door een Oostenrijk-
sche organisatie. Het bestuur is voornemens
een kudde van 5000 koeien in de nabijheid der
hoofdstad bijeen te drijven om dan met deze
dieren een tociht te maken door Ween en,
waarbij men wil trachten de koeien de regee-
ringsgebouwen binnen te drijven. Deze actie is
in de eerste plaats bedoeld als protest tegen
de belastingpolitiek der regeering.
Zoodra de politie van deze plannen kennis
kreeg is bet bestuur der betrokken organisatie
gewaarsohuwd dat pogingen om 5000 koeien
een luid-loeiend protest tegen de regeering te
doen uitgalmen, met alle middelen zullen wor
den tegengegaan. Niettemin wil de vereeniging
haar plan doorzetten.
MASSALE DEPORTATDE.
Uit Moskou wordt afaim de Engelsche bladen
geseind, dat de heele bevoiking van drie ko-
zakkendorpsnederzettingen in het Koebange-
bied naar het Verre Noorden is gedeporteerd
als ,,voorbeeldige" bestraffing. Volgens de
volkstelling van 1929 bestond de bevoiking
van deze nederzettingen uit 45.000 zielen. Van
deze massale deportatie wordt geen gewag ge-
maakt in de Moskouscbe dagbladen, doch wel
wordt er met groote koppen melding van ge-
maakt m de bladec te Rostuw. Deze publicee-
ren de decreten van de plaatselijke communis-
tische partij, waarbij alle mannen, vrouwen en
kinderen der drie nederzettingen zonder uit-
zondering worden verbannen. Hun land, hun
huizen en andere bezittingen zullen aan de
leden van het Roode Leger, oorlogsveteranen
en andere loyale elementen worden gegeven.
De bladen beschouwen dezen maatregel als
een heilzaam voorbeeld voor andere recalei-
trante dorpen. Zij publieeeren verhalen over
wreedheden van twaalf jaren geleden en ver-
klaren, dat de onderhavige nederzettingen in
den burgeroorlog Roode-Legertroepen hebben
mishandeld.
Te Moskou verluidt dat bet centrale comity
der commimistische partij het gedrag der
plaatselijke autoriteiten waarschijnlijk zal af-
keuren als overdreven. Intusschen zijn reeds
nieuwe bewoners in de dorpen getrokken.
DE WERELD EN DE OECONOMISCHE
VREDECSONFERENT1E.
De commissie-Trip, die belast is met de
voorbereiding van de oeconomische wereld-
conferentie, heeft schrijft de N. R. Crt.
haar rapport voltooid en bekend gemaakt.
Het rapport noemt de dingen bij bun naam,
zoowel de verschijnselen en oorzaken van de
kwaal als de middelen. Het constateert een
oorlog van alien tegen alien en het eischt een
vredesonferentie. Het heeft echter zijn taak
ertoe moeten beperken, de hoofdpunten waar-
op maatregelen zullen moeten genomen wor-
Doos 30 cent.
Bij Apoth. en Drogist.
(Ingez. Med.)
structies naar het hoofdeommando en van-
daar werd geantwoord, dat wij. blijven zouden
tot de teraardebestelling.
Hoe zal ik den vreeselijke dag beschrijven,
dien ik in Patna doorbracht?
Telegrafeeren naar Engeland om aan de
ouders van mijn vriend het ontzettende nieuws
mee te deelen, ondervragingen door de politie
en het scbrijven van lange brieven waren mijn
voornaamste bezigheden. De beide officieren
betoonden zich buitengewoon vriendelijk en
hulpvaardig. Zij zorgden er voor, dat het lijk
naar het hospitaal werd overgebracht, troffen
de regelingen voor de begrafenis en bielpen
zooveel zij konden.
Toch was ik veel alleen, en als ik met de
pen in de hand voor mijn scbrijftafel zat, bleef
ik soms uren denken aan mijn vriend. Ik
miste hem vreeselijk en voelde mij ontzettend
eenzaam. Geen was er, die zich zoo gemak-
kelijk kon bewegen als hij en met een glim-
lach van de menschen alles gedaan kon krij-
gen wat hij wilde. Ik dacht aan zijn prachtig
zelfvertrouwen en aan zijn zekerheid van op-
treden, die hem zelfs in de moeilijkste oogen-
blikken nooit verliet. Maar bovenal dacht ik
aan zijn hartelijke, oprechte en onzelfzuch-
tige vriendschap.
Dan weer vlogen mijn herinneringen naar
Holland en ik zag me opeens in een Haagsch
gezelschap, waar een Britsch-Indisch vrouw-
tje, met haar man op doorreis, mij uit de
hand de toekomst voorspelde. Het was kort,
voordat ik mijn groote reis begon. Ik zou ge-
zond terugkomen, had zij gezegd. Toen had
ik op die woorden geen acht geslagen, want
ik boud niet van handlezerjj en dergeljjke
kunsten. Nu herinnerde ik me die woorden
weer heel duidelijk. Ik zou gezond terug-
den of vrede worden gesloten, op te sommen.
Aan een ontwerp voor bet vredesverdrag
heeft zij zich niet gewaagd. De taak, een
conventie te ontwerpen op een oogenblik,
waarop men nog niet weet wanneer de con
ference tot stand zal komen, heeft zij ge-
meend niet op zich te kunnen nemen. Hierin
komt reeds wantrouwen tegen de regeeringen
tot uiting; want de commissie geeft er duide
lijk mee te kennen niet in staat te zijn te over-
zien welke ongelukken de regeeringen in dien
tusschentijd door allerei regelingen en bepalin-
gen nog zullen aanrichten.
Had de commissie een conventie voorbereid,
dan zou dit zeker aan de komende conference
een schijn van basis hebben gegeven, gescbikt
om zoowel publiek als deelnemers meer ver-
trouwen te schenken in nuttige resultaten
binnen afzienbaren tijd. Wel kan men zeggen,
dat die voorbereiding nog veel tijd aan de
commissie zou hebben gekost, maar de com
missie had geen haast zoolang de begin datum
van de conferentie nog verre van vaststaat.
Het dient echter opgemerkt dat het ontwerp-
conventie voor de ontwapeningsconferentie vjjf
jaar van besprekingen heeft gekost en, zoolang
het niet gereed was, mede als voorwendsei
heeft gediend om de eigenlijke conferentie,
die men niet goed aandurfde uit te stellen.
Bovendien is het nut van dat ontwerp ter ont
wapeningsconferentie nog niet bijster duidelijk
gebleken.
Terwijl men het kan betreuren, dat de com
missie aan de oeconomische vredesconferentie
niet meer vastigheid voor haar taak heeft
kunnen verschaffen, moet men toch tegelijker-
tijd erkennen, dat tegen een dergelijke poging
van haar kant allerlei in te brengen was. De
commissie was geenszins uitgerust om een zoo
groot werk op zich te nemen. Zij miste het
uitgebreide apparaat en haar leden misten de
politieke bevoegdheden, waarover de voorbe-
reidende ontwapeningscommissie en haar leden
beschikten. Verschillende leden van de com
missie-Trip hadden alle kans gehad, in hevig
conflict te geraken met bun regeeringen, als
zij bij bet maken van een ontwerp even stout-
moedig te werk waren gegaan als nu in hun
minder gebonden verklaringen. De Engelsche
regeering kan niet tegelijkertijd een Ottawa
erop na houden en instemming verklaren met
de beginsejen der commissie, de Duitsche
regeering niet haar handelspolitiek van dit
oogenblik voortzetten en door vertegenwoor
digers laten verkondigen wat zij, in overeen-
stemming met genoemde beginselen, interna-
tionaal verwezenlijkt wil zien; enz. Bovendien
zou een ontwerp-conventie zich moeten bezig
houden met het vraagstuk der internationale
oorlogsschulden, wat waarschijni;jk onmiddel-
delg'k Amerika tegen haar in het harnas zou
jagen.
Wij kunnen het der commissie dus niet tot
een verwijt maken, dat zij zich niet aan een
ontwerp-conventie heeft gewaagd. De onmo-
gelijkheid daarvan was integendeel veeleer een
grief te meer die de commissie tegen het
tegenwoordige wereldbestel kan koesteren.
Het is geen nieuws wat de commissie ons
verteld heeft, doch slechts een samenvatting
van de grieven die ledereen kent. Het is echter
niet hetzelfde wie deze dingen beweert. De
mogendheden hebben deze commissie, waar-
van zij de leden, door ben voor deze taak uit
te kiezen, reeds van te voren met groot offi
cieel gezag tegenover de wereld hebben be-
kleed, aangewezen; zij kunnen de uitspraak
van de commissie, die zoo felle waarschuwing
bevat, en het program dat men erin vindt,
niet geheel terzijde leggen. Bovendien zal het
rapport nog het aandringen op spoed verster
ken. Sir John Simon had reeds aanmaningen
tot de commissie gericht om op te schieten
met haar werk, en het was, het omgekeerde
van hetgeen men verwacht zou hebben, de
commissie die er toen op wijzen moest dat het
schadelijk zou zijn de conferentie te beginnen
voor bet juiste tijdstip daarvoor gekomen was.
Engeland schijnt dus haast te willen maken
MacDonald, de a.s. president, moet ongeduldig
zijn en voor Amerika nadert reeds het
oogenblik begin Maart waarop het weer
komen; maar mijn vriend moest ik nu achter-
laten, door een diefachtigen Hindoe vermoord,
en dat nog' wel ten gevolge van een vergis-
sing. Want de politie scheen meer en meer
de meening toegedaan, dat de moordenaar het
eigenlijk op den fabrikant had gemunt.
De officieren waren het daar niet heelemaal
mee eens en brachten het gebeurde in Chinda-
war er mee in verband; ze lieten zelfs verden-
king vallen op Bengor. Maar de detective
wist uit volkomen zekere bron, dat Bengor,
nadat hij het kleine station, waar hij, den
trein was nagehold, verlaten had, te paard
was gestegen en onmiddellijk naar het Noor
den was gereden, zoodat hij onmogelijk in
Patna had kunnen zijn.
Ik kende Bengor trouwens veel te goed om
hem in den moord te betrekken, en bij was e>
physiek ook de geschikte persoon niet voor,
want Bengor was veel te zwaar gebouwd en
niet elastisch genoeg om den geweldigen
sprong te kunnen doen van de ladder op de
vensterbank.
Van den moordenaar was nog geen spoor
gervonden. De politie zocht ijverig den omtrek
af en ook in Bhagalpoer deed zij nasporingen,
vaster dan ooit overtuigd, dat de moordenaar
onder het afgedankte personeel van Ruwadini
gezocht moest worden.
,,Als de moordenaar het op Ruwadini ge
munt had," zei luitenant Flaggerton, „had hij
aanstonds zijn vergissing moeten bemerken,
toen mr. Keening op hem schoot."
„Zeker," antwoordde de detective, „ik twij-
fei er geen oogenblik aan, of hjj heeft zijn
vergissing bemerkt. Maar als hij na het schot
van Mr. Keening gevlucht was, kon hij er
zeker van zijn, een tweeden kogel achterna
te krijgen, die wel doel zou treffen. De lust
een bewind zal hebben dat met gezag beslui-
ten nemen kan.
Wij zouden willen zeggen: Laat men niet
langer wachten dan streng noodzakeljjk is.
Anders zou men kunnen beleven dat niet een
gunstiger moment kwam maar integendeel
dat de omstandigheden steeds ongunstiger, de
oeconomische vrjandelijkheden steeds bitterder
werden. Het eerstvolgende gunstige oogenblik
zou dan pas zijn als alles wat men nu aan
ongeluk kan voorspellen, feitelijk Ingetreden
was en men alleen nog orde kon brengen in
oeconomische en sociale rulnes. Is de confe
rentie eenmaal begonnen dan staan de re
geeringen niet meer uitsluitend bloot aan het
ongezonde dwingen van zieke oeconomische
factoren in het binnenland, maar beginnen
moreele druk van buiten en opgefrischt staat-
kundig inzicht mee te spreken. Wij hebben
dat te Lausanne beleefd, waar de Duitschers
die met de aankondiging van niets te zullen
betalen, vertrokken waren, toch met drie mil
liard obligation over de brug kwamen, en
waar Herriot genoegen nam met een regeling,
waarvan hrj te voren in Frankrijk nooit hard-
op zou hebben durven spreken.
De commissie heeft Lausanne een wapen-
stilstand genoemd, waarop nu te Londen een
vrede zal moeten volgen. Deze omschrrjving
is wat optimistisch: het was een wapenstil-
stand, die slechts een klein, zij het belang-
wekkend gedeelte van het gevechtsterrein
betrof. Ware de zaak zoo eenvoudig als de
commissie het hier voorstelt dan zouden wij
heel wat van Londen durven verwachten. Er
zit echter helaas oneindig veel meer aan vast.
Doch het zou in ieder geval reeds veel zijn als
Londen de geest van Lausanne bevestiging
vond.
Men mag voor het overige de commissie
voorzichtigheid in oordeel niet ontzeggen. Zij
noemt de practische moeilijkheden die ver-
standige regelingen in den weg staan; zij wijst
er op dat slechts een geleidelijk herstel moge
lijk zal zijn, hoe gunstig ook de conferentie
moge afloopen. Verder herinnert zij eraan, dat
vele kwesties niet van vandaag op morgen te
regelen zijn; vooral niet monetaire vraagstuk-
ken, de daarmede samenhangende deviezen-
beperkingen en ook tal van tariefmoeilijkhe-
den. Maar een begin moet er zoo spoedig
mogejijk worden gemaakt. Wat dralen verder
nog kan teweegbrengen zegt de commissie,
zonder er doekjes om te winden.
Het zal den lezer aangenaam hebben aan-
gedaan dat mr. Trip, als voorzitter der com
missie, reden meent te zien om de vooruit-
zichten van Londen gunstiger te beoordeelen.
Missichien is zijn kijk wat optimistisch, door-
dat hij juist een bijeenkomst van menschen
met diep inzicht van zaken heeft gepresideerd.
Dan bezit men wellicht niet meer een volledige
voorstelling van de uiterste duistemis die
daarbuiten heerscht.
Het oordeel van mr. Trip zal echter ten
deele ook berusten op de boodschappen, die de
leden der commissie van huis hebben meege-
bracht.
Dat geeft in ieder geval wat moed.
IJS VERM A AK.
Uit de van verschillende oorden van ons land
komende bericbten blijkt, dat bij het mooie
weer van gisteren zeer druk van het ijsver-
maak is geprofiteerd.
Ook alhier was dit het geval. Zaterdag
werden door het bestuur der IJsclub maat
regelen genomen om, bij doorgaand vriezead
weer de baan te kunnen openstellen. In den
namiddag is daarvan nog vrij veel gebruik
gemaakt. Ook waagden meerderen zich reeds
cp het ijs der vestinggraeht, bewesten Ter
Neuzen, doch naar men ons meedeelde, was
dit nog verre van betrouwbaar. In den voor-
middag is er een schaatsenrijder doorgezakt,
doch kon deze zich nog zelf naar den kant
helpen.
Vooral het jongere geslacht maakte reeds
vele plannen tegen den dag van heden, doch
de gevallen sneeuw zal in elk geval het ijs-
vermaak wel eenigermate belemmeren.
tot dooden, waarmee de moordenaar was bin-
nengedrongen, werd nog aangewakkerd door
het besef, dat zgn eigen leven gevaar Hep.
De morgen der begrafenis was aangabro-
ken. Uit Manchester had de diepbedroefde
vader van Alfred mij een telegram gezonder,
waarbij hij alle te maken schikkingen aan mij
overliet.
Op het kerkhof van Patna werd mijn vriend
aan den schoot der aarde toevertrouwd en
vond zijn laatste rustplaats in de schaduw
van een bloeienden cypres. De kleine graf-
heuvel was door een schat van bloemen be-
dekt, en boewel Alfred niemand kende m
Patna, genoot zijn uitvaart een belangstelling,
die mij weldadig aandeed. Verschillende land-
genooten van hem waren op het kerkhof aan-
wezig en legden bloemen op zjjn graf. Ook
van inilitaire zijde was er belangstelling, want
Alfred had in zekeren zin deel gehad in wa*
zij noemden de verovering van Chindawar. De
geestelijke, die de plechtigheid leidde, ver-
tolkte het algemeen medelijden met dit jonge,
hoopvolle leven, dat zoo plotseling was afge-
sneden. Hij wekte zijn toehoorders op om
altijd bereid te zijn en het oog gevestigd te
houden op hiemamaals. Maar van wat hij
zeide, verstond ik niet veel, want ik was te
zeer onder den indruk der gebeurtenis om
naar zijn woorden te luisteren en ik schreide
als een kind. Want deze gang naar het kerk
hof was het laatste en onherroepelijke afscheid
van mijn vriend.
Dienzelfden avond zat ik met mijn twee
officieren in den sneltrein naar Calcutta.
(Wordt vervolgd.)
