Laatste Berichten,
V A RI A.
S C H A K E N
R U S L A N D.
Eenige reiservaringen
en indrukken.
m.
SCHEEP VAARTBE WEGING.
W1SSELKOERSEN.
OVERVAL IN EEN TRKIN.
Op het Anhalterstation te Beriyn is Woens-
ctagavond na het binnenkomen van den D-trein
LeipzigBeriyn een passagier uit Leipzig
gearresteerd, die in den trein op de reizigster
Anna Muller een overval gepleegd had. De
man, die zegt Herbert Karl Jude te heeten en
die te Leipzig was ingestapt had de dame bo
het verlaten van het toilet overvallen en haar
verscheidene hoofdwonden toegebracht. Zijn
voomemen haar te berooven werd verydeld
door tusschenkomst van andere passagiers.
Het geluktc vervolgens den roover zich in den
trein venborgen te houden tot aankomst te
Berlijn. De politie aldaar was echter telegra-
fisch op de hoogte gebracht, zoodat spoedig
arrestatie volgde.
VERMISTK VLIEGERS TERECHT.
Naar Vaz Dias uit Melbourne vemeemt zyn
de beide sinds enkele dagen vermiste Austra-
lische viiegers, die spoorloos waren verdwenen
by het zoeken naar een goudmijn in het ge-
bied van de Livesey-foergketen ,te Cook aan-
gekomen.
Zy hadden in een volkomen woestenij een
noodlanding moeten maken, waarby het toe-
stel over den kop geslagen en beschadigd
werd. Het was hun na enkele dagen pas ge-
lukt het toestel te repareeren met behulp van
boomtakken, waardoor zij naar Cook konden
vliegen.
DRANKSMOKKELARIJ IN DE
VER. STATEN.
De commandant van de Amerikaansche
kustwacht, vice-admiraal Hamlet, heeft ver-
klaard, dat de po gingen tot dranksmokkelarij
den laatsten tod sterk zijn toegenomen, vooral
sedert den uitslag van de presidentsverkiezin-
gen, De dranksmokkelaars zjjn bljjkbaar van
meening, aldus deelde de admiraal aan Reuter
mede, dat de drankwetten nu niet meer zoo
echerp zullen worden toegepast, doch het ver-
lof tot verkoop van bier met een gering
aicoholgehalte verandert niets aan het verlof
betreffende het gedistilleerd. De Amerikaan
sche kustwacht zal dus ook in de toekomst
scherp hebben op te letten. Admiraal Hamlet
vreest echter, dat de dranksmokkelaars hun
tactlek zullen veranderen en met vliegtuigen
tnplaats van met schepen hun smokkelwaar
in de V. S. zullen brengen.
VROOLIJKER POSTKANTOREN.
Het schgnt de Engelsche posterjjen emst
te zyn met haar streven den dienst aantrek-
keljjker te maken voor het publiek. Laatst
hebben wo vermeld, dat er voortaan bij de
aanstelling van nieuw personeel voor de be-
dienlng van de loketten op gelet zal worden,
of de dames en heeren naar voorkomen en
manieren aantrekkelijk zijn voor het publiek,
en nu lezen wy weer in de Times, dat de post
bezig is de postkantoren zelf te verbeteren
en op te knappen. Er is een bedrag uitge-
trokken van 300.000 pond, te verdeelen over
verscheidene jaren. Hiervoor zullen eenige
nieuwe postkantoren gebouwd worden en 640
kantoren verbouiwd, waarvan alleen te Londen
al 140. Voorts krijgen alle kantoren voortaan
uniforme loketten „van een aantrekkelijk
uiterlrjk", zal er speciale aandacht worden
geschonken aan de verlichting, die de kan
toren zoo vrooiyk mogelijk moet maken en zal
men zooveel mogelijk zorgen voor aparte
uitgangen voor den pakketdienst. Er is geen
kantoor de veie agentschappen in winkels
natuurlijk daargelaten of het krijgt een
opknappertje. O.a. zullen overal de telefoon-
kiosken in de kleuren van het kantoor ge-
schilderd worden, zoodat zij een deel van het
geheel vormen en niet meer een ongezellig
vreemd kastje, dat daar maar toevallig neer-
gezet schijnt
De directie verwacht van een en ander een
goeden psychologischen invloed op het perso
neel en via het personeel op het publiek.
HET DRONKEN HUIS TE FOGGIA.
Gtadsverbetering te Foggia, zoo meldt de
Romeinsche correspondent van de Times, zal
een eind maken aan het bestaan van een huis,
dat een der merkwaardigste geschiedenissen
heeft ter wereld. Het wordt het dronken
huis genoemd en is omstreeks 1850 gebouwd
tengevolge van een veete tusschen een rijken
wijnkooper, Antonio Blucci geheeten, en don
Francesco Saverio Figliolia, een plaatseljjk
magnaat en ambtenaar van het koninkrijk
der beide Sicilien.
De wijnkooper, die een klein winkeltje had
in de buurt van het huis van zijn vijand, kwam
op het idee hem te ergeren door een huis te
bouwen, dat zijn uitzicht bederven zou. Hij
kocht zand, kalk, balken en verder bouw-
materiaal. Maar Don Saverio liet, toen hjj
de lucht kreeg van het plan, den wijnkooper
weten, dat hij niet bouwen mocht zonder
goedkeuring van de overheid, d.w.z. van Don
Saverio zelf. Aangemoedigd door een advo-
caat, die verkiaarde, „als je het huis gebouwd
krijgt voor het bouwen gezien wordt en voor
het kan worden belet" ben je klaar, trachtte
Bucci eenige metselaars te huren. Maar Don
Saverio was hem voor geweest, door elken
werkman te verbieden voor hem te werken.
Bucci wist toen echter een mr. metselaar te
vinden, die met zijn elf zonen het werk wilde
opknappen. Toen zij echter op water uitgin-
gen om de kalk aan te maken, ontdekten zij
dat alle putten bewaakt werden.
Toen had Bucci een idee. Hi) besloot de
kalk aan te maken met wjjn. Zoo geschiedde.
Den heelen nacht werkten Bucci, de metselaar
en zijn zoons door. Hoewel de geur van de
wtjn hen volslagen dronken maakte, stonden
de vier muren van een huisje van twee ver-
diepingen overeind, en toen Don Saverio den
volgenden ochtend uit zijn raam keek, vond
hi) zijn uitzicht versperd door de afschuwelijke
roze wanden van het ..dronken huis".
ORANG-OETAN-V ANGST.
Het vangen, maar vooral het overbrengen
van volwassen orang-oetans naar Europa,
gaat gepaard met btjna niet te overwinnen
moeilijkheden.
Deze soort apen zijn zeer schuw, daarbjj
reusachtig groot en sterk. Overgebracht naar j
koudere streken, krijgen ze meestal spoedig
de tering en sterven.
In den regel worden de oude dieren doodge- i
schoten, wanneer ze in het bezit zijn van
jongen, die daama gemakkelijk overmeesterd
worden.
Een enkele keer wordt de moeite genomen,
ook de volwassen orangs levend te vangen.
Een groot aantal inlanders moet daarbij
helpen. -
De apen worden van boom tot boom ge-
jaagd, naar de rand van het oerwoud. Behen- 1
dig slingeren ze zich van tak op tak, opge-
dreven door hun schreeuwende achtervolgers.
Daar is de zoom van het bosch bereikt en
hangen de vluchtelingen in de laatste boom,
die hun nog schuilplaats biedt. Nu komt het
aan op spoed.
De boom, waarin de apen zitten, moet wor
den geisoleerd, op den grond zijn het hulpe-
looze dieren en kunnen ze gemakkelijk wor
den overmeesterd. Haastig worden door
scherpe bijlen alle boomen en struiken rond
die waarin de orangs zich bevinden, omge-
hakt. Duurt het werk langer dan een dag,
dan wordt des nachts gewaakt met fakkels
om ontvluchten te beletten.
Eindelijk staat daar nog de enkele boom,
de apen hebben geen kans meer op een andere
over te springen. Nu beginnen de driftige
bijlslagen te dreunen tegen de laatste stam,
Een vreeselijk gekraak en met een donderende
slag valt de boom ter aarde.
Met ongduld werd dit oogenblik verbeid
door de inlanders, die reeds een paar kooien
in gereedheid hebben gebracht en na de val
van de boom, toespringen op de door de val
versufte orangs. Snel werpen zij de dieren
een flmke hoeveelheid fijngemaakte peper in
de oogen, binden hen met touwen vast en
slepen ze in de reeds wachtende bamboekool.
Als de apen na dagen eindelj'k de oogen
weer kunnen openen, bevinden zij zich reeds
op weg naar een kustplaats, vanwaar de over-
tocht naar Europa moet ondemomen worden.
AUTO-ONGELUK.
Naar we vememen is de vrachtauto van
den heer Joh. van Rompu, kolenhandelaar
alhier, bestuurd door den chauffeur J. Ollebek,
hedenamiddag nabij Axel, aan den vroegeren
tol, uitwijkende voor een anderen wagen,
tegen een boom gereden. Bij den chauffeur
zaten 3 kinderen in de cabine, die door de
voorruit vlogen. Allen deden kwetsuren op,
een der kinderen schijnt echter nogal emstig
gekwetst en is bij Dr. Bom binnengebracht
ter behandeling.
..SCOTLAND YARD".
De naam van de bekende Londensche poli
tie- en detective-organisatie ..Scotland Yard"
dateert reeds uit het jaar 970.
Toentertjjd gaf de Engelsche koning Edgar
den koning van Schotland een paleis ten ge-
schenke, waarin de Schotsche koningen zich
konden installeeren, als zij een bezoek aan En-
geland brachten. Dienovereenkomstig noem-
de men dezen burcht ..Scotland Yard".
De Londensche politie kreeg in later tijden
haar hoofdgebouw op de plek, waar vroeger
het paleis van den Schotschen koning had ge-
staan. Deze naam bleef onveranderd, ook
toen de politie zich elders huisveste.
RATTENVANGSTERS.
Het is een oud voorrecht der vrouw, waar-
mede veel is gespot, dat ook de dapperste
vrouwen door een muis op de vlucht worden
gejaagd. Daarom beteekent het wel een
triomf voor de vrouw over haar natuur, dat
twee bekoorlijke jonge dames, onderscheiden-
lijk 21 en 24 jaar oud, op het oogenblik de
gezochtste rattenvangsters van Engeland zun
en ieder jaar, dat zij haar beroep uitoefenen,
vele duizenden schadelijke knaagdieren hebben
verdelgd.
Den jonge dames komen bi) haar beroep
oude familietradities te stade. Nel en Kitty
Jarvis zijn afkomstig uit een familie waarin
het beroep van rattenvanger sedert tal van
geslachten erfelijk is. Haar vader is op het
oogenblik de officieele rattenvanger van den
Londenschen Graafschapsraad en deskundige
van verscheidene ministeries. Ook zijn twee
zoontjes worden voor dat beroep opgeleid en
de oudere dochters zijn van haar prilste
jeugd af in het beroep geweest. Toen zij nog
nauwelijks loopen konden, hadden zjj reeds
ratten, om mee te spelen, en het wekte in het
zuiden van Londen niet weinig opzien. als de
aardige meisjes in haar kinderwagen uitge-
reden werden en kleine ratten, met blauwe
lintjec versierd, als poppen in den arm hiel-
den. Aan die vriendschapsbetrekkingen met
de ratten hebben zij dan ook wel te danken,
dat zij nooit door de dieren gebeten zijn.
Hoe de twee rattenvangsters haar beroep
u-.toefeuden wordt in een Londensch tijdschrift
besr.treven. In het zwart gekleed, zoodat men
haar moeilijk kan zien, schoenen met vilr.en
zclen aan de voeten, zoodat haar stappen niet
het geringste geluid maken, bezoeken zij de
warenhuizen, de hotels of de kantoren, welke
zij van de lastige dieren moeten verlossen.
Nadat zij het aas hebben neergelegd, wach-
ten zij zwi'gend en onbeweegiyk, tot de ratten
te voorschijn komen. Zoodra er een groot aan
tal bijeen zijn, laten zij netten over de dieren
vail en en iedere rat wordt gevangen, opge-
pakt en in een kist gedaan. Driehonderd tot
vierhonderd dieren zijn de geringste buit,
welken zij per week maken.
Vele ratten worden in het leven gelaten en
b-er.gen goede prjjzen op, omdat zij in som-
mige bedrijven van nut kunnen zijn. Een3
henben de rattenvangsters drie honderd leven-
de ratten moeten leveren voor een film van
den Rattenvanger van Hameln en zij voldeden
aan die aanvraag met den buit van een en-
kelen nacht. De rattenvangsters maken ook
gebruik van honden, fretten en gifgas voor
de vemietiging van de ratten. In het laatste
geval dragen zij gasmaskers, om zich tegen
den giftigen damp te beschermen.
Bijzonder lastig te vangen zijn de zwarte
scheepsratten, die uit de dokken de stad in-
komen en de warenhuizen verpesten. Zij
klauteren dikwjjls van de eene verdieping van
een warenhuis naar de andere door gebruik
te maken van de dragen van de lifts. De twee
meisjes hebben herhaaldelijk te kennen ge-
gegeven, dat zij met haar beroep zeer lnge-
nomen zijn en het niet zouden willen ruilen
tegen welk ander beroep ook. Toch biyft het
de vraag, of er veel vrouwen zullen zfln, die
haar collega's wenschen te worden.
ARME UITVINDERS.
Er zijn heel wat uitvinders arm en in ver-
getelheid gestorven. Tot deze categorie be-
hoort ook Pierre Alexandre Leorier Delrode,
die een procedd ontdekte om uit allerlei ge-
wone planten papier te vervaardigen. Hij
werd in 1744 te Valence geboren en begon
zijn cairtere als officier. Om een eerezaak
met 6dn zijner superieuren, moest hij den
dienst vaarwel zeggen en aangezien hij geen
middelen had, nam hij gaarne de leiding van
een achteruitgegane papierfabriek te Langlee
op zich, een positie, welke hem werd aange-
boden. Hij bracht de fabriek snel tot bloei en
vond een nieuwe methode om papier uit plan-
tenvezels te bereiden, zooals van brandnetels,
distels, eiken- en populierenbast, uit mos en
hazelaarsbladeren. In 1786 gaf hij de werken
van den markies de Vilette uit op zijn eigen
vinding gedrukt. Deze boeken *verkeeren
thans nog in zeer goeden staat, wat wel pleit
voor de kwaliteit van het papier. Zijn vin
ding haalde hem echter het misnoegen op den
hals van de eigenaren der fabriek. die hun be-
langen daarmee geschaad zagen. Hi) werd
ontslagen en kocht een kleine fabriek, waar
hij zjjn bedrrjf voortzette. De fabriek te
Langlee ging hard achterult en was genoopt
Leorier Delrode weer directeur te maken,
waarna de zaak nogmaals opbloeide. Hij werd
zelfs leverancier van de Fransche regeering.
In latere jaren trachtte hij een procedS te
vinden om oud linnen opnieuw te spinnen.
Hieraan heeft hij veel geld ten koste gelegd,
zoodat hjj zjjn leven in armoede eindigde.
Den volgenden morgen bracht al een teleur-
stelling. De jam bleek geen jam te zijn. Het
was slrfmerig goed, had een sterke vischlucht en
leek iets op kaviaar. Hoewel onze voorraad
voedsel niet groot was, besloten we toch maar
na rijp beraad afstand te doen van deze spijs
ten behoeve van een ouden bedelaar, die juist
aan onze coup6 voorbij ging. Hij was erg bhj
met de visch-jam-boterhammen. Ik zie hem nog
voor me met zijn oude jas en korte broek en de
zakken met touwen om zijn kuiten gebonden.
Minuten lang stond hij zijn pet af te nemen en
versleet daarbij het overblijfsel van een klep aan
die pet.
We hebben toen ontbeten met brood en kaas.
Het was alles al zeer droog geworden, wat te
begrijpen is bij de geweldige warmte, die overal
heerschte. Des middags aten we alleen nog kaas
zonder brood. Des avonds hebben we het heele
zaakje, de rest van ons provland ergens op een
perron gesmeten. De aardigheid was er af.
Dien dag bleven wjj zooveel mogelijk liggen om
in den slaap vergetelheid te vinden.
Wat ons op de meeste stations opviel was de
groote herrie, die gemaakt werd bij het iastijgen
der nieuwe reizigers, die overal in grooten
getale lagen te wachten.
Voordat de trein binnenliep werden alle por-
tieren met een sleutel door den conducteur of de
conductrice gesloten. Voor een portier van
elken wagen stelden de conducteurs zich dan op
de treeplank op. Als dan degenen, die hun be-
stemming hadden bereikt, waren uitgestegen.
ging men onderhandelen met de voorsten van de
rijen, die zich hadden opgesteld, om mee te
reizen. Na een hevige woordenwisseling met de
voorste, ging dan het portier even open, om dien
binnen te laten. Dan weer een nieuwe kijfpartij,
weer iemand naar binnen. Zoo ging dat langs
de heele trein. Als de trein zich in gang zette,
klommen overal nog zooveel mogelijk menschen
op de treeplank, die werden binnen gelaten, als
men in voile vaart was. De achterblijvenden
moesten maar wachten op den volgenden trein.
Sommigen droegen de teleurstelling gelaten,
anderen waren verontwaardigd of bedroefd.
Meermalen zagen we jonge meisjes huilend langs
den trein loopen.
De oorzaak van deze wijze van handelen zal
wel hierin gelegen zijn, dat de wagens meer dan
vol waren. Overal zagen we trouwens voile
treinen en voile trams. Het verkeer lijdt bljk-
baar aan gebrek aan materieel.
Den volgenden morgen waren we al vroeg by
de hand, om voor heet water te zorgen. Dit
moest in de eerste plants dienen, om ons te
scheren. We wilden er eenigszins behooriyk uit-
zien. We kregen echter geen kans. Koud water
in onze coup6 hadden we ook niet. Er was welis-
waar een waschbekken met kraan erboven, zoo
als in de slaapwagens van de Mitropa, doch
geen druppel water kwam uit de kraan.
De aankomst in het schoone Leningrad was
dan voor ons ook geen triomf. Door een mis-
verstand in Moskou was er ook niemand aan
den trein, om ons af te halen. Omdat we slechts
dure roebels hadden en de pakjesdragers er voor
hun diensten vry veel verlangen, zeulden we zelf
met onze zware koffers naar buiten. Daar
stonden we op het groote plein, ongewasschen,
ongeschoren, met onze pakkage en onze lampet-
kan. Gelukkig kwamen toevallig de twee chauf
feurs van Intourist uit Kiew. die met denzelfden
trein waren gekomen, aan ons voorby.
Een van hen beide voor ons het bureau van
Intourist in Leningrad op, om ons een auto te
doen zenden. De auto's waren juist alle in
gebruik.
We besloten toen maar een huurrytuig te
nemen. De onderhandelingen over den te be-
talen vrachtprijs verliepen niet gemakkeiyk.
Noch de koetsier, noch de chauffeurs kenden
een andere taal, dan het Russisch. Gelukkig
kenden we wat telwoorden, Zeer tegen onzen
zin maakten we ten laatste accoord voor twin-
tig roebel. Het viel mee, dat we niet vooruit
moesten betalen. Erg credietwaardig zagen we
er niet uit.
Het leek eigeniyk naar niets, om 20 roebel,
voor ons een waarde van ruim vijf-en-twintig
gulden, te betalen voor een ritje in een gammel
karretje, waarvan we de waarde op 10 of 15
gulden taxeerden met een mager paard ervoor
ter waarde van dertig gulden. Alleen de koetsier
zag er best uit. Een soort reus, zyn rug was
bijna een Meter breed. Heelemaal geen man om
ruzie mee te krijgen.
Wat een tocht! Op een sukkeldrafje hobbel-
den we over de ongelijke straten. Op een kruis-
punt moesten we even wachten. Een vrachtauto
maakte van de gelegenheid gebruik, tegen ons
aan te botsen. Alles aan onze droschke boog en
kraakte. Toch zakte het toestel niet in elkaar.
Verder ging het weer. Tweeerlei troost hadden
we. We zouden wel geen bekenden tegen komen
en Apatit moest betalen.
Aan het hotel Europe gekomen, waren we
ontzagiyk biy, dat we fjn binnen waren met
onze spullen en een deur ons scheidde van den
gespierden koetsier. Door den portier hebben
we dien breed rug de boodschap laten brengen,
dat er binnenkort zou worden betaald.
Op onzen telefonischen oproep verscheen in
korten tyd een van onze gastheeren, die alles in
orde maakte.
Het voorgaande is weinig zakeiyk, doch lk
meende, dat we een beschryvlng van de reis van
Kiew tot in het hotel te Leningrad niet mochten
achterwege laten. De lezer krggt eens een
kleinen indruk van wat er wordt geleden in de
superfosfaatfabricage en in wat daarmee in
verband staat. En danhet reinste vermaak
is leedvermaak.
Toen we na een paar uur gereinigd en ver-
kleed waren, voelden we ons weer een heel ander
mensch. Per auto gingen we toen naar de groote
superfosfaatfabriek te Newski op een kwartier
afstand buiten de stad. Dat was daar werkeiyk i
de moeite waard.
Op het groote kantoor kwamen we binnen j
langs een portier met geladen geweer. Trouwens
overal werden de fabrieken door soldaten van j
het roode leger bewaakt.
In de kamer van den directeur werden we
eerst begroet door een partijlid, schijnbaar een j
man uit het volk, die ter controle naast den
directeur was gesteld. De directeur, die daarna i
verscheen, maakte een zeer beschaafden indruk
en dachten wj, dat hij reeds v66r de revolutie j
een leidende positie had bekleed. Het doet wel
vreemd aan een man met academische opleiding, j
te zien gecontroleerd door iemand, die waar-
schyniyk van het heele bedryif zeer weinig weet.
Als verklaring gaf men ons, dat kort na de
revolutie in de fabrieken door de leiders nog al
eens sabotage was gepleegd.
Door een ingenieur, die het bedryf technisch
leidde, werden we rondgevoerd door een zeer
modeme zwavelzuurfabriek, die nog niet geheel
afgebouwd was en daarom op halve capaciteit
werkte en door de superfabriek, die uitsluitend
Apatit of Kola-fosfaat verwerkte. In principe
was de inrichting als die te Vlaardingen, behou-
dens dan zeer kleine afwijkingen. Alleen was
alles veel grooter en de capaciteit van duizend
tot twaalf lionderd ton per etmaal,
Zeer voldaan over wat we zagen, reden we
terug en bereikten langs een lange rij paleizen
van vroegere grootvorsten en langs een paleis
van den Czaar, alle gelegen aan den Njewa, het
restaurant, waar we een Europeesch diner voor-
gezet kregen.
Tegen acht uur veriieten onze gastheeren ons.
De een woonde buiten en moest met den trein
mede, de ander kon zijn jonge vrouw niet langer
alleen laten. We hadden zoo een goede gelegen
heid een wandeling te maken door een gedeelte
van de vroegre Ozaren-residentie. Leningrad is
een zeer mooie stad met breede straten en
groote luxe gebouwen.
Merkwaardig is, dat een groot deel ook op
palen gebouwd is, evenals Amsterdam.
Den volgenden dag werden we door een der
heeren in gezelschap van zijn vrouw met een
groote Mercedesauto afgehaald voor een tocht
door de omstreken. Het was de vrije dag. Alles
zag er echt Zondags uit. Met mooi zonnig weer,
in gezelschap van een buitengewoon aardig echt-
paar, leek het voor ons een feestdag te worden.
Over een 4% KM lang en 35 Meter breede straat,
de Prospekt van den 25en October, ging het de
stad uit. Na een uurtje kwamen we te Peter-
hof, een der zomerverbiyven der Czaren. Sinds
de regeering van Peter de Eerste hadden de
Czaren hier ontelbare paleizen gebouwd.
Alleen het voomaamste, het Groote Paleis,
gebouwd door Peter I, werd door ons bezocht!
Met recht noemt men dit het Russische Ver
sailles. Ik vindt het mooier dan het Fransche.
Het Groote Paleis dan heeft een frontbreedte van
268 meter. De inrichting der zalen is schitte-
rend. De beroemdste buitenlandsche bouwmees-
ters hebben den bouw geleid. Het zrjm de Italia-
nen Rastrelli, vader en zoon, die hun stempel op
den bouw hebben gedrukt.
De tuin met zyn vy'vers en zijn ontelbare fon-
teinen is als uit een sprookje.
Opvallend. was, dat niets beschadigd was, ook
niet gedurende de revolutie en dat alles prima
onderhouden werd. Paleis en tuinen waren ge-
vuld met bezoekers, die in groepen werden
rondgeleid.
In de paleizen mocht slechts worden geloopen
op wollen pan toff els die men over de schoenen
aantrok. Als vreemdeling waren wy weer daar-
van vrijgesteld.
Toen weer in de auto en naar het vroegere
Czarenhof, nu Kinderdorp genoemd. Weer een
onmetelijk groot paleis, dat een nog rijkeren
indruk maakt dan Peterhof. Vele kleinere pa
leizen waren als kindersanatorium ingericht. Dit
heele Kinderdorp diende als herstellings- en ont-
spanningsoord voor de kinderen.
De dag werd besloten met een avondeten op
de daktuin van hotel Europa, met uitzicht over
de heele stad. De tyd vloog om en al te spoedig
moesten we afscheid nemen van onze vrienden.
Den volgenden dag zouden we afreizen. Onze
tyd was om. We meenden, dat alles voor ons
vertrek geregeld was. Met moeite hadden we
twee plaatsen bemachtigd in het vliegtuig Lenin
grad Tallin, Riga, Tilsit, Konigsberg. Danzig,
Beriyn. De kosten waren bijna dezelfde als per
spoor, doch het vliegen duurde acht uur, het
sporen vijftig uren.
Om negen uur op het vllegveld aangekomen
werden onze paspoorten in ontvangst genomen
en verdwenen drie deskundigen daarmee achter
een deur om ze te onderzoeken. We waren er
niet erg gerust op, dat alles in orde zou zijn,
hoewel onze vrienden beweerden, dat ze alles,
ook de paspoorten, in orde hadden gemaakt.
Om tien uur zouden we vertrekken. Om twee
minuten eivoor kwam het opperhoofd ons mede-
deelen, dat het er zeer slecht voor stond. We
werden niet vry gelaten, omdat niet aan alle
formaliteiten was voldaan. Van vliegen zou
niets komen. We smeekten dezen machtigen
heer, het vliegtuig even te laten wachten, opdat
we hulp konden inroepen. Onze vrienden waren
telefonisch te bereiken. Zy beloofden alles te
zullen doen, wat maar mogeiyk zou zijn. Om
half elf ging men onze bagage wegen. Dat was
een goed teeken, Om elf uur was het nog niet
voor elkaar en ging het vliegtuig de lucht in
zonder ons.
Het was een vreeseiyk oogenblik. Zooiets mag
men zelfs zijn vijanden niet toewenschen.
Met hangende pooten gingen' we terug naar
het bureau van Intourist om dan toch per trein
te gaan. Voor de volgende dagen was er toch
geen plaats in de vliegmachine te krijgen.
We wisten, dat om half twee een trein ging,
Een kleine twee uur is echter als regel te kort,
om plaatsen in den trein te krggen. Toch ge-
Jukte ons dat met behulp van den directeur van
Intourist, die ons zelf naar het station bracht, en
met kunst- en vliegwerk ons plaatsen bezorgde.
Ook werden we nog ruimschoots van alles
voorzien, om zonder honger of dorst de Poolsche
grens te kunnen bereiken.
We zagen er zeer tegen op, tegen die 50 uur
tot Beriyn. Ook dat kwam weer anders uit. Al
spoedig maakten we in den trein kennis met een
Weensch ingenieur, die met een maand vacantie
naar huis ging. Hj1 was vergezeld van zijn vrouw
en zoon van 14 jaar. Tot Warschau waren we
met deze vrooiyke familie samen. De ingenieur
werkte aan een fabriek voor militaire doeleinden
en was al een jaar in Leningrad. Van die fabriek
vertelde hij niets, doch wel hoorden we veel door
hem verklaren uit de toestanden in Rusland, zoo
dat we per slot van rekening toch nog met deze
treinreis verzoend geraakten.
Aan de Poolsche grens hadden we geen last,
noch met de Russische controle, noch met de
Poolsche. Men was heel niet wantrouwend.
Wat een mooie trein vonden we in Polen.
Alles even keurig. Alles uiterst zindelijk. En
een restauratiewagentje! En de maaltyden!
Alles buitengewoon goed.
Voordat we het wisten, waren we in War
schau. Het speet ons alien, dat we van elkaar
afscheid m-*esten nemen. De verhouding met de
Oostenrtjke-s was zoo goed geworden, dat we
vast moest-"\ beloven, by hen te komen logeeren,
indien we nogmaals in Leningrad mochten zyn!
Het was geen beleefdheid, het was oprecht ge-
meend.
De reis naar Rotterdam leverde verder niet
veel, dat de vermelding waard is. De drie uren
tjjd, die we in Beriyn hadden, gebruikten we,
grootendeels, om ons te baden. Het is niet te
gelooven, hoe stoffig men in Rusland van een
treinreis wordt.
Zooals U uit het voorgaande hebt kunnen
lezen, moesten we op onze reis wel een en ander
ontberen. Toch zy we zeer voldaan. We zagen
zooveel nieuws en zooveel vreemds, dat de dagen
omvlogen.
Als de hoofdredacteur me plaatsruimte geeft,
wil ik later misschien nog wel eenige kleine be-
schouwingen geven over mijn algemeene indruk.
Die deze leest, mag cr van gelooven, wat
hy wil.
(Landb. voor Zeeland en N.-Br.)
Onregelmatige opening.
Gespeeld te Ter Neuzen in den winterwedstrtji
1. e2e4 Pg8f6
2. Pblc3
De eenvoudigste manier om de Aljechla-
opening te omzeilen. Natuuriyk kan 2. eS
ook, maar er is al lang aangetoond, dat diet
jset geen voordeel voor Wit geeft.
2Pb8c6
Hier kan natuuriyk e5 geschieden, en bovea-
dien d5, waarna 3. ed5: en 3. e5 voor Wit
mogeiyk is,
3. d2d4 d7d6 -
I 4. Rflb5 Rc8d7
5. f2f4
Na Pf3 e5 is een variant van de Spaanscbe
party ontstaan. Wit wil met alle geweld voor
deel behalen en speelt daarom f4 en daama
pas Pf3. Zwart moet met 5. e5 antwoordex^
anders komt hij er niet meer toe.
6. Pgl—f3
7. Pf 3 X d4
8. DdIXd4
e7eS
Pc6Xd4
e5Xd4
Rd7:-j- is overbodig; er zou kunnen volgen;
8. Rd7:f, Pd7:, 9. Dd4:, a6, 10. 0—0? d5!
dreigend Rc5. Zwart heeft dan een geheel
bevryd spel. Wanneer Zwart Rb5: gaat
spelen, volgt Bb5: a6! (noodzakeiyk wegena
de van Capablanca afkomstige maneuver Dc3,
c6, Pd4 en pion d6 is zwak). Wie afruilt, be-
zorgd den ander een zeer klein voordeel.
8. c7c6
Hierdoor wordt d6 zwak. Dit is niet s»
heel erg, want Wit kan noch met Rf4, noch
met Pc3e2g3f5 (wegens Rf5:) oanval-
len. Maar een gering nadeel is het weL
9. Rb5e2
Naar andere plaatsen (c4, d3) zou de raadft-
heer ook kunnen gaan. Hier bestrykt hy het
veld g4.
9.
10.
11.
b2b3
Rclb2
Rf8e7
0—0
De raadsheer staat hier zeer sterk, geiyk utt
het verdere verloop van de party biykt.
11. Pf6g4
Een slag in het water.
12. Pc3d5 Pg4f6
Na Rf6 zou volgen 13. Pf6:f, Df6: (Pf6:?
dan 000, dreigend zoowel Dd6: Pe4:?
Dd7als e5, de5: fe5: en Dd7:). 14. Df6: Pf6:
15. Rf6: gf6: en Wit staat beter.
13. Pd5e3
Afruil zou het zwarte spel vergemakkeiy-
ken. Nu dreigt (behalve e5 met stukwinst)
g4 en g5.
13. Dd8b6
14. 000 c6c5
Veel beter is afruil op d4, waarna Wits
voordeel minimaal is. Het veld d5 komt vry
voor Wit en dit wordt voor Zwart fa taal.
15. Dd4c3 Tf8e8
Pe4: kan niet wegens Dg7: mat.
16. Pe3d5 Db6c6
17. Dc3g3
Sterker is nog 17. g4! Re6! 18. Pe7:! en gS.
In alle varianten komt Wit onmiddeliyk in het
voordeel.
17. Kg8h8
Er dreigde natuuriyk Pf6:f, Rf6: Rf6: ea
Zwart kan niet terugnemen. Nu biykt, dat
Zwart beter 16. Dd8 had kunnen spelen ea
Te8 moeten nalaten, zoodat nu Pe8 kon
volgen.
18. Dg3g5
Dreigt pionwinst op f6.
18. h7h8
19. Dg5h4
Een valstrik. Nu is de dreiging Dg7 mat
verdwenen, zoodat Zwart schijnbaar met Pd5:
een stuk wint. Op Pd5: volgt echter 2a
Dh6:f, Kg8. 21. Dg7: mat.
19. Pf6g8
Het eenige om pionverlies te vermijden.
20. Pd5Xe7 Te8Xe7
21. Re2f3 f7—f6
Sterker is Dc7, maar ook dan krygt Wit
met g2g4g5 een overweldigenden aanvaL
22. e4e5 Dc6c8
23. e5Xf6 Pg8Xf6
24. Rb2Xf6 Te7f7
Dit staat gel'jk met opgeven. Maar oak
gf6: Dh6:f en Df6: is hopeloos.
25. TdlXd6 Dc8f8
gf6: wint weliswaar het stuk terug, many
er volgt: 26. Tf6: Tf6: 27. Df6:f, Kh7. 28.
Re4|, Kg8. 29. Rd5t, Kh7. 30. Df7t en mat
Na Df8 dreigt echter Tf6: Tf6: Df6: en alles
is geciekt.
26. Rf6e5 Kg8—h7
Dit is noodig, want er dreigt nog steeda
Dh6:f. Op de vorige zetten zou na Dh6:f Kg8
de dame of de raadsheer verloren gaan.
27. Thldl Rd7f5
28. g2g4
Zwart geeft op. Op Rg6 volgt f5; op RdT
volgt Re4t, Kg8, Rd5 en wint de qualiteit
Zwart heeft geen behooriyken zet meer.
Voor Sluiskil: 28 Dec. Finsch s.s. LAU-
RITZ, 956, ledig, R'dam.
Van Sloiskll: 28 Dec. Eng. s.s. NEWTON
ABBOT, 1614, ledig, Tyne.
Van GentTer Neuzen: 29 Dec. Eng. tA
HERO, 326, stukg., Antwerpen.
Voor Gent: 28 Dec. Noorsch s.s. BRAe
VORE, 854, gem., Antwerpen; Noorsch sa,
MONS, 431, steen, Fredrikstad.
29 Dec. Eng. s.s. TADORNA, 984, stukg^
Antwerpen; Duitsch s.s. BUGSEE, 1160, gem
Antwerpen; Eng. s.s. CRICHTOUN, 506,
stukg., Leith; Eng. s.s. WHITWOOD, 1147,
kolen, New-Castle; Eng. s.s. FALCON, 738^
stukg., London; Eng. s.s. GLYNN, 450, ledig,
Treport.
Van Gent: 28 Dec. Eng. s.s. HODDER,
421, stukg., Goole; Spaansch s.s. MIRA FLO-
RES, 2348, ledig, Cardiff.
29 Dec. Eng. s.s. MELMORE HEAD, 3287,
ledig, Dundee; Duitsch s.s. SKAGARAK, 3450^
restant, Wilhelmshaven.
Amsterdam, 30 Dec. 1932.
Vreemd bankpapier.
Bieden Laten
Engelsch 8,24 8,30
Duitsch 59,59,25
Fransch 9>65 9 80
Belgisch 6,88 6,92
