ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
De Slapende Boeddha
Eerste Blad.
nieuwjaarsadvertentiEn
ELMAS SABINE
No. 8932
WOENSDAQ 28 DECEMBER 1932
72e Jaargang,
a 60 cent
B E RJ^C H T.
1" prijs 10,-.
BINHENLAND
FEUILLETON
BUITENLAND
ASPIRIN!
DE ZWARTE LIEVE VRQUW
EIND SEIZOEN
2" 7,50
3* 5,—
EEN ADRES AAN DE NEDEREANDSCHE
VARKENSCENTRALE.
ROOKT NU
11 cent per 20 stuks
Dokters advies:
Rod hoofd,
warine voeten -
en af en toe
TER NEUZEN, 28 DECEMBER 1932.
ik^SWW!
IfeELLL/,,'.
TER NEUZENSCHE CO U RANT
ABONNEMF.NTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen f 140 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post 1,80 per 3 maanden Bij voor uitbetaling fr. per post 6,60 per jaar
Voor BelgiS en Amerika 2,25, overige lander. 2,60 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor bet buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Cntgeefster: Firms P. J. VAN DE SANDE.
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTKN: Van 1 tot 4 regels /'0,80 Voor elken regel meer f 0,2®
■iOrootere letters en cliches worden naar plaatsruimte berekend
riandelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrjjgbaar is. Inzending van advertentien liefst e6n dag voor de ultgav®.
DIT BEAD VERSCHI.J NT IEDEREN MAA NDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVONBt
wot het Nieuwjaarsnummer dat Maan-
dagmorgen in plaats van Maandagavond
jal verschijnen en in de kom dezer
gemeente huis aan huis wordt bezorgd,
worden weder geplaatst
Voor Nieuwjaarswenschen grooter dan
20 regels, zal 60 cent meer worden ge-
wJcend voor elke 20 regels of gedeelte
daarvan.
De inzendingen kunnen geschieden tot
Olterlijk Vrijdag 30 dezer, des voor-
Mtddags 10 uur.
Ter Neuzen, 23 December 1932.
Finna P. J. VAN DE SANDE.
Bvenals and ere jarem stellen wij, ter aan-
eooediging van hen, die voomemens zijn in
one Nieuwjaarsnummer een gedicht of vers te
plaatsen. een drietal prijzen beschiktoaar n.l.:
De beoordeeling van doze gedichten of
verzen zal geschieden door een commissle.
Versjes, die niet oorspronkelijk zijin, komen
niet voor een prijs in aanmerking.
Inzenders van een gedicht of vers, die bui
ten mededinging willen blijven, gelieven dit
bjj de inzending op te geven, dan lean dit
tegelijk hleronder worden vermeld.
De gedichten of verzen moeten zijn inge-
■onden Vrjjdag 30 December, v66r 10 uur.
TWEEDE KAMER.
Vergadering van Vrijdag.
jinn de orde is het wetsontweip tot wtjzi-
gingy van de jaarwedden der leden van den
Raad van State, de aigemeene rekenkamer, de
roehteriyke macht en de mllitair rechterlijke
autcht-
De heer Suring wenscht de korting niet te
#oen toepassen voor de wachtgelders.
De heer Knottenbelt is teleurgestekl over
«ten achterstand van gehuwden bij ongehuw-
den.
De heer Oud zal ondanks bezwaren met
dene tijdelijke maatregelen meegaan.
De heer J. ter Laan betoogt dat het geor-
ganiseerd overleg niet voldoende tot zijn recht
te gekomen.
De minister van Financien zal de gedane
door
F. J. A. L. CORDENS.
(Nadruk verboden.)
88)
(Vervolg.)
„Den naam van den commandant is mij niet
bekend", antwoordde Akbar, „wy hebben
geen enkelen gervangene kunnen maken. Zou
tk u thans op mjjn beurt iets mogen vragen?"
,,-Zeker wel".
,,Hoe komt het, dat gij nog hier zyt? Ik
herinner me, dat gij er bezwaren tegen maakte
toen gij van den spoorweg werd weggevoerd".
„We zijn hier ook niet voor ons genoegen",
antwoordde Alfred. Het schijnt, dat we hier
gebracht zijn, omdat mijn vriend iets op zjjn
jas droeg, dat voor deze menschen een teeken
van vriendschap was. Na onze aankomst ver-
namen we, dat een priester of heillge een
voorspellmg had gedaan, dat een of ander
nationaal heiligdom zou terugkomen, terwijl
we hier waren. En daarom houden ze ons
aoolang vast''.
Er speelde een ondoorgrondeiijk lachje om
de lipp^n van Akbar. „Dat heeft veel weg
van brjgeloovigheid", zei hij. „Toch komt het
wel eens voor, dat bggeloavige menschen het
by het goede eind hebben. In dit geval is het
echter volstrekt niet onmogelijk, dat gij ver-
trekken zult, zonder dat Chindawar zjjn hei
ligdom terug ziet".
Zijn raadselachtige woorden maakten ons
niets wijzer. Alfred stond op om te gaan en
ik volgde zyn voorbeeld. .Kunnen wij iets
voor u doen vroeg hp. „Acht gij het wen-
scheiyk, dat wij de prinses over u spreken'.'"
Hij schudde het hoofd. „Laat dat maar'",
sprak hij „ik zal myn noodlot afwachten.
Doch als gy de begum spreekt, informeer dan
naar het verbiyf van den nabab. Woont gi)
In het paleis7"
voorstellen van den heer Suring inzake de
wachtgelders overwegen.
Het wetsontwerp wordt zonder hoofdelijke
stemming aangenomen. De soc.-dem. en de I
communisten willen geacht worden te hebben j
tegen gestemd.
De aigemeene verzamelstaat der rljksbe- j
grooting 1933, het wetsontwerp tot wijzigiiig
van enkele bepalingen der wetten op de
inikomsten- en vermogensbelasting' en het
wetsontwerp tot regeling van den invoer van
ongesmolten dierlijk vet, worden zonder
hoofdelijke stemming aangenomen.
Aan de orde is daama het wetsontwerp
tot regeling van den invoer van tarwe, tar-
wemeel enz.
De heer Wijnkoop wijst op de broodprijzen-
styging door de concentratie in de meel
Industrie.
Minister Verschuur zegt, dat er e6n op d"
duizend brooden in Nederiand wordt inge-
voerd.
Het wetsontwerp wordt zonder hoofdelijke
stemming aangenomen.
Aan de orde is het wetsontwerp tot wijzi-
ging der Tarwewet 1931.
VERLENGING OPHEFFING INDIRECTE
VACCINATIEDWANG.
Verschenen is de memorie van antwoord
aan de Eerste Kamer inzake het wetsontwerp
tot verlenging van den geldigheidsduur van
tydelijike bepalingen betreffende de vaccinatie.
De minister wijst er o.m. op, dat er volgens
de ervaring in Nederiand geen leeftrjd is
waarvan men kan zeggen, dat de vaccinatie
zonder gevaar kan worden toegepast.
De regeering heeft deze overweging niet
doen steunen op gezag van medici, maar op
onwedersprekelijke feiten, zoodat die in de
memorie van toelichting zijn vermeld. Zy had
daarbp te rekenen met de herhaalde beslissin-
gen van den wetgever, dat dwingen tot hygie-
nische maatregelen, waaraan gevaar voor ge-
zondheid of leven verbonden is, niet geoor-
loofd is.
E,n definitieve regeling zou, dit kan geree-
delijk worden toegegeven, de voorkeur ver-
dienen boven een tijdelijke, indien zij moge-
lijk ware. Zij is evenwel niet mogelijk. Herstel
van den indirecten dwang hebben regeering
en parlement niet voor hun verantwoording
genomen bij herhaiing op grond van het
gevaar voor gezondheid of leven; op den-
zelfden feitelijken grond is invoering van di-
recten dwang voor de kinderen in het eerste
en het tweede levensjaar evenzeer onmogelijk.
Uitstel van de beslissing over de handha-
ving van de vaccinatieverpliehting is tegen-
over het encephalitisgevaar het eenig moge-
lijke.
EENIGE BROOD PRIJS VERHOOGING DOOR
WIJZIGING DER TARWEWET.
In de memorie van antwoord op het voor-
loopig verslag der Tweede Kamer over het
wetsontwerp tot wijziging der Tarwewet 1931
betoogt de regeering, dat het hier alleen een
maatregel betreft, die beoogt in de uitersl
benarde positie van den akkerbouw eenigen
meerderen stetrn te geven. Zonder eenigen
twijfel zal een verhcoging van het maalper-
centage, indien deze tengevolge zal hebben
het brengen van de tarwe op den aangeno
men richtprijs van 12, niet zonder invloed
zijn op den broodprijs, indien de prijs van de
buitenlandsche tarwe ongewijzigd blijft. De
prijsverhooging van bloem zal, indien deze
zieh volledig doet gelden, een verhooging van
den broodprijs van ten hoogste 0.7 cent pev
800 gram ten gevolge hebben. Mocht blijken,
„Ja".
„En gy hebt hem niet gezien en gij hebt
niets gehoord? Dat is heel zonderling." Hij
zag ons aan met eenig wantrouwen.
Geen van beiden wenschten wy hem te ver-
tellen, dat wij den geheelen vorigen dag be-
wusteloos waren geweest en nog minder kon-
den w\j hem de aanleiding daartoe vertellen.
Wij gingen heen onder belofte van terug te
komen, als wij hem iets hadden mede te
deelen.
Buiten gekomen zei ik tegen Alfred; „Nu
begrijp ik waarom ze ons gisteren den ge
heelen dag onder bedwelming hebben gehou-
den. We mochten niet vememen, wat er daar
buiten te doen was. Het geweer- en kanon-
vuur werd hier natuurlijk duidelijk gehoord,
de nabab is hier binnen komen vluchten en
dat alles moest voor ons verborgen blijiven".
„Dat lijkt mij ook de eenige reden", meende
Alfred. „Laat ons nu eens gaan kijken aan
den kant van het ravijn. Mogelijk kunnen
we daar wel een hoogte beklimmen, vanwaar
het omliggende land is te overzien. Het zou
een goed ding zijn, als er Engelsche troepen
in het veld waren, dat was voor ons meteen
de redding".
„Misschien", zei ik. Ik had al geleerd, de
zaken niet al te optiimlstisch aan te kijken.
,,Wie weet, wat ze nog met ons voor hebben.
Den nabab hebben ze verdonkeremaand en
mogelijk zullen ze met ons hetzelfde uithalen".
„Omze kamers zijn in ieder geval in het
v<56rgedeelte van het paleis", antwoordde mijn
vriend, „en niet in het inwendige van den
berg. Ik verzeker je, als ik een Engelschen
trooper in het veld zie, dan zal ik wel een
middel vinden om mij met hem in venbinding
te stellen, en als ik eenmaal een Engelschman
heb ontdekt, dan zal niemand me hier meer
in mijn vrijheid belemmeren, voordat mijn
revolver totaal is leeggeschoten".
Hij klemde de tanden opeen en ik wist, dat
hiij het meenide.
Aan een bezoek aan Bengor dachten we
niet meer. In het voorbijgaan hadden we het
het huis aangekeken, maar er was geen leven-
de ziel te bekennen.
We liepen langs het ravijn, langs den kant,
waar de rotsheuvelen het hoogst waren. Ik
had verwacht, dat er ten minste wachters
zouden staan, om op de bewegingen van het
dat het verhoogde maalpercentage en slechter
kwaliteit aanleiding zouden geven tot de
vrees, dat de kwaliteit van de bloem slechter
zou worden, dan biedt de Tarwewet ruimte
om dit gevaar te keeren. Ten einde de vrees
weg te nemen, dat hier de mogelijkheid zou
bestaan, dat het vermalingspercentage prac-
tisch boven veertig zou stygen. is alsnog een
wyziging aangebracht.
Een dezer dagen bereikte de Ned. Varkens-
centrale een door verschillende organisaties
van belanghebbenden by den uitvoer van spek
onderteekend adres, waarin tot de Ned. Var-
kenscentrale het verzoek gericht werd zich te
willen belasten met de levering van alle in
het binnenland benoodigde varkens.
Dit adres is door de Ned. Varkenscentrale
aan een emstig onderzoek onderworpen. Het
doel van de adressajnten was te bereiken dat,
doordat alle varkens door de N.V.C. zouden
worden geleverd, zou komen vast te staan
dat voor alle varkens welke van den boer ge-
kocht worden, de richtprys betaald wordt.
Zulks was van belang, omdat door de N.V.C.
bekend was gemaakt, dat voor het verkrijgen
van toeslag bij den uitvoer van spek, alleen in
aanmerking konden komen personen of fir-
ma's, die zich aan den vastgestelden richt
prijs hielden. Hoewel niet uit het oog verioren
werd dat inwilliging van het verzoek van veel
beteekenis zou zijn, heeft de N.V.C. gemeend,
niet van haar standpunt te moeten afwyken
en op het adres afwijzend te moeten beschik-
ken. Getracht is op andere wijze aan de ver-
langens van de betrokken groepen tegemoet
te komen.
BIJSLAGEN OP UITKEERINGEN UIT
WERKLOOZENKASSEN.
De minister van Binnenlandsche Zaken heeft
aan gemeentebesturen meegedeeld, dat wel
bijslag op de uitkeeringen uit de werkloozen-
kassen mag worden gegeven, wanneer aan
dden bijslag in verband met de gezinsomstan-
digheden en de gezinsinkomsten van den
werklooze, na voorafgaand onderzoek, werke-
lijk behoefte biykt te bestaan. De te verstrek-
ken bijslag mag ten hoogste gelijk zyn aan
het verschil tusschen de uitkeering uit de
werkloozenkas en het bedrag dat de verzeker-
den krachtens de steunregeling zouden ont-
vangen indien zij uitgetrokken waren. Het
ryk geeft geen suhsidie in deze bijslagen.
STILLE NACHT.
In het Dudtsche ryk van na den oorlog is
schrijft de N. R. Crt. zooveel jaren achter-
een tegen Kerstmis een politieke crisis ont-
staan, dat ,,Kerstcrisis" een geijkte term was
geworden. Ditmaal is het gelukkig zoover niet
gekomen en heerscht, althans uiteriyk, thans
rust op het politieke schcuwtooneel.
Wel heeft het nog even gespannen. Dp
(Ingez. Med.)
Engelsche leger te letten, dat in de buurt
moest zijn, maar er was niemand. Met moeite
beklommen we een hoogte, welke ons veroor-
loofde over de rotsen heen te zien aan den
anderen kant van de diepte. Alfred was er het
eerst; hij lette niet op me, maar klauterde
van den eenen steen op den andere, zich op-
trekkend aan struiken en varen, die tusschen
de spleten groeiden. Met de hand voor de
oogen stond hy rond te turen, toen ik hygend
van inspanning boven kwam.
„Zie je iets?" vroeg ik hem.
Mismoedig schudde hy het hoofd.
Ik kwam naast hem staan en keek over de
vlakte, doch bespeurde niets opmerkeiyks.
Opeens greep Alfred me bij den arm. „Daar,
daar", riep hij, en wees o-p een klein dal tus
schen twee steenachtige heuvels. Ik tuurde
in de aangeiwezen richting; er was niemand te
zien, maar op den grond vertoonden zich een
viertal zwarte plekiken niet ver van elkander.
„Dat is de plaats van een kampvuur ge
weest", zei Alfred opgewonden.
„Mijn God, zouden de onzen daar geweest
zyn? Zoo dichtby".
Misschien hebben daar mannen van Chinda
war gekampeerd", opperde ik.
,,Neen, wat zouden die buiten doen? Die
hebben genoeg aan him rotsholen. Als ze
daar een of twee man in zetten, kunnen ze
gemakkelijk een heele macht tegenhouden, en
bovendien is de toegang tot de spelonk goed
verborgen. De mannen van Chindawar heb
ben geen reden om daarbuiten te kampeeren,
De nabab van Patloora kan het ook met ge
weest zyn, want die had slechts een klein
gevolg by zich en wist bovendien den toegang
tot de onderaardsche gangen. Neen, dat zyn
kampvuren van de Engelschen. Na hun aan-
val op Patloora zijn ze waarschyniyk dezen
kant uit gekomen om te trachten over het
ravijn te komen, en nu is er niemand meer.
Myn God, waren we gisteren maar hier ge
weest. Die honden hebben wel geweten wat
ze deden, met ons onder bedwelming te
houden".
Mijn vriend was ontzettend opgewonden.
Hij was in een stemming om iedereen te ver-
moorden, die hem zou beletten gemeenschap
te krijgen met zijn landslieden. Maar er was
niets te zien, er was geen levende ziel te be
kennen op het betrekkelyk klein gedeelte der
Zuid-Duitsche staten, Beieren vooraan, verzet-
ten zich in den Rijksraad tegen de amnestie,
bedoeld als Kerstgeschenk voor hen, die we-
gens politieke of uit economischen nood be-
gane misdrijven door de buitengewone recbt-
banken waren veroordeeld. Deze gratie, welke
duizenden voor straf vrijwaart, was een van
de concessies, waarmede het kabinet-Schled-
cher de groote partijen, met name nazi's en
socialisten, had bewogen in een parlementaire
rustpoos tot midden Januari toe te stemmen.
De Zuid-Duitsche landen zagen echter in
deze ryksamnestie een aantasting van de
rechten der bondsstaten, voor welke zy de
uitsluitende bevoegdheid van kwytschelding of
verkorting van straffen opeischten. Daai zy
in den Ryksraad 18 stemmen uitbrengen,
bleven zy slechts 4 stemmen beneden het aan-
tal, dat noodig was om de wet, welker aan-
neming met een meerderheid van twee-derde
moest geschieden, ten val te brengen. In dat
geval zou in het Seniorenconvent stellig een
meerderheid tot onverwyide bijeenroeping van
den Ryksdag hebben besloten.
•Het was dus zaak de nog weifelende provin-
clale vertegenwoordigers van Pruisen te over-
reden niet aan den toeleg van Beieren, Baden
en Wurtemberg mee te doen. Dit is dr. Bracht,
den ryksminister van binnenlandsche zaken,
ook inderdaad gelukt en daarmee was het
laatste struikelblok voor den Kerstvrede uit
den weg geruimd en heeft de regeering de
rustpoos gekregen, die zij wenschte.
Stilgezeten heeft zy daarom niet. Als eon-
sequentie van de amnestie is een noodverorde-
ning afgekondigd „tot handhaving van den
binnenlandschen vrede", die neerkomt op een
aanmerkelijke verzachting van de verordening
tegen de politieke terreur met haar beperkin-
gen der vrijheid en haar uiterst zware straf
fen tegen politieke vergrijpen.
De regeering getuigt hiermee van een opti-
mistischen kijk op de toekomst. Zij vertrouwt
klaarblijkelijk dat de dagen van al te fellen
partijstrijd voorby zyn en dat de vuist, de
revolver en de bom in dien strijd geen argu-
menten meer zullen zijn. Dit optimisme wordt
lang niet algemeen gedeeld; zoo zijn er tal van
bladen die vreezen dat de onrustige elemen-
ten, die krachtens de amnestie op vrije voe-
ten zijn gekomen, binnenkort weer van zich
zullen laten hooren. De bedenkeiyke stijging
van het aan tal wcrkloozen in de laatste wc-
ken zal evenmin vreemd zijn aan deze be-
duchtheid. De regeering is zich ook ten voile
bewust dat er doortastende maatregelen noo
dig zijn am zooveel mogelijk werkloozen aan
den siag te helpen. De uitvoering van het
werkverschaffingsprogram, over welks nitri
tes men overigens van oordeel kan verschil-
ien, heeft zij aanstonds een derde van de
beschikbaar gestelde som, t. w. een half mil
liard, uitgetrokken en bovendien belangrijke
bedragen voor steun tydens den winter aan
misdeeiden. Aan initiatief ontbreekt het haar
dus waariyk niet; of zij er bij het volk de
waardeering voor zal vinden waarop zy hoopt,
moet de tyd leeren.
De toestand in Pruisen, waar nog steeds
twee regeeringen naast elkaar bestaan (het
rijkscommissariaat en het kabinet-Braun)
blijft moeilgk. Het staatsgerechtshof te Leip
zig heeft pas beslist dat de in April aange-
brachte wijziging in het reglement van orde
van den Landdag, welke bepaalt dat de mi
nister-president slechts gekozen kan worden
met een volstrekt meerderheid van alle Land-
dagleden, strookt met de Grondwet. Het be-
roep van de nationaal-socialistische Landdag-
groep tegen die wyziging is mitsdien verwor-
vlakte, dat in onzen gezichtskring lag.
De zon brandde door onze helmhoeden, het.
was daarbaven op de rots niet om uit te hou
den van de ontzettende hitte. Maar myn
vriend dacht er niet aan naar beneden te
gaan, maar bleef turen over de vlakte of hij
nog iemand van zyn landslieden kon ont-
dekken.
,,Kom mee", zei ik hem, ,,het geeft toch
niets, of we al hier blijven".
Hy lulsterde niet naar me. „Nog even
kftjken", zei hij.
.Misschien is 't Engelsche ieger weer af-
getrokken?" wierp ik hem tegen.
„Neen, zoo stom zyn ze niet. Nu ze een
maal hier zijn, willen ze ook verder. Na den
val van Patloora hebben ze natuurlijik ge
hoord, dat de nabab niet alleen schuldig was
aan den moord op mijn landgenooten. Ze zul
len willen weten wat er achter dit ravgn zit
en een Engelschman geeft niet gauw op.
Bovendien weten ze, dat wy vermist zyn en
geloof me, ze zullen ons zoeken?"
Terwyi hy sprak, hield ik den blik strak
op het uiterste Westen gericht, en toen op
eens maakte zich eenzelfde opgewondenheid
van my meester. Van achter een boschje zag
ik een zestal ruiters te voorschyn komen; het
was Engelsche cavallerie.
In kneep Alfred in den arm: ,,Daar, dA&r,"
riep ik en wees hem de richting, waarin hij
kijken moest. Er kwamen nog meer ruiters
te voorschijn; naar schatting waren er nu een
vyftig by elkaar, die snel naar het Noorden
reden. In het felle klare licht, was alles tot
op een ontzagiyken afstand duidelijk te zien.
De mannen te paard leken klein als poppetjes.
Hallo, hallo!" schreeuwde Alfred, zoo hard
hy kon, en ik schreeuwde met hem mee, niet
•bedenkend, dat ons stemgeluid niet zoo ver
kon reiken. Mijn vriend zwaaide met zyn zak-
doek en ik volgde zyn voorbeeld, maar ons
wuiven werd niet beantrwoord; verder en ver
der schoof de ruiterschaar naar het Noorden,
naar een groep boomen, waarachter de eersten
reeds verdwenen. „Hallo, hallo!" riep Alfred
met zyn zakdoek boven zijn hoofd zwaaiend,
maar de laatste ruiter en het laatste paard
verdwenen, en wy stonden alleen op de barre
rots.
Nog noolt had ik myn vriend zoo neer-
slaohtig gezien; het was, alsof hy in zwijm
Uitsluitend verkrijgbaar in de oranje-baml-
buisjes van 20 tabletten nu ft. .70 em
oranjezakjes van 2 tabletten h fL
(Ingez, IMLi
pen en daarmee is de richting voor een optoa
sing van den op den duur onhoudbaren tom~
stand aangegeven. Een volstrekte meerderheid
in den zdn van het arrest, is by de buidige
sterkte der partyen nameiyk alleen denkbsar
als de rechterzyde (nazi's, Duitsch naUonale».
en volksi>arty) of desnoods de nazi's alleen
het met het centrum op een accoord gooien.
De onderhandelingen daaromtrent, waaraan
de Duitsch nationalen hebben deelgenomen,
zyn enkele dagen geleden opgeschort, Joch
zullen na het Kerstreces worden hervat. Het
is duidelijk dat het arrest de positie van het
centrum aanmerkelijk heeft versterkt. Feite-
lyk zit deze paifij thans in Pruisen op de wip
en men zal met haar wenschen en eischen
ter dege rekening moeten houden. Dat is ook
van beteekenis voor de machtsverhoudingea
in het ryk. Als Van Schleicher zich den parle
ment aire n steun van grooten partijen in den.
Ryksdag wil verzekeren, zal hy het centrum
niet voorbij kunnen gaan en het is niet on
mogelijk dat Bracht bij het srtraks genoenide
overleg met de provinciale vertegenwoordigers
van Pruisen in den Rijksraad, die tot het cen
trum behooren, al toezeggingen heeft moeten
doen.
GEZONDHEIDSCOMMISSIE TER NEUZEN.
De Commissaris der Koningin benoemde met
ingang vein 15 December tot secretarts wo
de Gezondheidscommissie, gezeteld te Ter
Neuzen, de heer P. Loof, aldaar.
BENOEMING.
Met ingang van 1 Januari a.s. is benoemd
tot binder bij het Rijksarchief te Middel burg,
de heer C. Leunis, met ingang van dienzelfdea
datum eervol ontslagen als concierge bij de
Ryks Hoogere Burgerschool alhier.
Kleederen voor Heeren en Kiuderew.
10 vermindering
ZUIVELBRUG 7 GENT
(Ingez. Med.)
zou vallen, zoo bleek werd hy opeens. Lang-
zaam kwam hij weer by; hy stond daar cog
steeds stokstijf, starend in de verte, hopen<
dat zich nog iemand van zyn landslieden ver-
toonen zou, maar de vlakte bleef ledig
,,Laat ons naar beneden gaan", zei hiij met
matte stem, toen alle hoop vervlogen was.
We daalden de rots af en ik was biy, toen we
weer in de sohaduw waren, want het was on-
draaglijk heet en mijn hoofd deed pijm.
Langzaam gingen we naar het paleis terug;
er werd bijma geen woord gesproken onder-
weg, ieder was te zeer van zyn eigen gedach-
ten vervuld.
Mijn hoofdpyn nam steeds toe, en In tuga
kamer gekomen, liet ik me op myn bed neer-
vallen. Alfred zat op den rand van mijn bed
en keek m/rj aan.
„Je ziet er beroerd uit, oude jongea; wat
scheelt er aan?" vroeg hy. „Die klap op je
hoofd eergisterennacht schynt goed aangeko
men te zgn".
„Hoofdpyn", zie ik, „ik moet een uuxtje
rusten, dan zal het wel beter worden".
Een tyd lang bewaarden wy beiden het atil-
zwygen.
„Weet je, waar ik opeens aan denkT""
zei ik.
„Wat dan?"
„Ik vermoed, dat de Engelsche troepen-
macht naar het Noorden getrokken is, om te
trachten door de moerassen hier binnen te
komen".
Alfred sprong op. „Dat is niet mogelijk".
zei hij. ,,Weet je wat ik doe; ik laat by Ben
gor een paard zadelen en rijd naar de moe
rassen".
,,Het is een heel eind", wierp ik hem tegen.
,,Het kan me niet schelen, het stilzitten in
deze omstandigheden maakt me gek; Ik moet
weten, wat er gebeurt. Als jij straks beter
bent, loop dan nog eens naar de rots nm Ut
kyken, of daar iets te zien is. We moeten
vandaag nog verbinding krpgen met mijn
landslieden".
Ik was te eHendig om tegenwerpingen te
maken; hy drukte my de hand en ging de
kamer uit en eenige oogenblikken later stoep
Ik in. (Wordt vervolgd v
