<TE B
ALGEMEEN NIEUWS- F.N ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
De Slapende Boeddha
UtfAARSCHUWING f
Eerste Blad.
Ho. 8895
MAANDAG 3 OCTOBER 1932
72e Jaargang.
FEUILLETON
BUITENL ABfD
Nationaal Crisiscomite.
TER NEUZEN, 3 OCTOBER 1932.
oranjeband-buisjes van 20 tabletten a 70 cent en
oranje-zakjes van 2 tabletten a 10 cent
YAN-VALKmBUR
••.LEV
L-LEEU WARDEN
i\t, 1 mi<nririii'iHTffli'TTT)ii'i 'irrirnrriTpmnngr.witiiniiinnMim
itn
ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen f 1,40 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post 1,80 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post 6,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika /2,25, overige lan den f 2,60 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor bet buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Uitgeefster: Flrma P. J. VAN DE SANDE.
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
AD VERTENTIeNVan 1 tot 4 regels /0,80 Voor elken regel meer /0,20.
Grootere letters en clicbd's worden naar plaatsruimte berekend
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
DIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND.
HINDER WET.
Burgemeester en Wetbouders van TER
NEUZEN brengen ter openbare kennis, dat
ter Gemeente-Secretarie ter inzage ligt een
verzoek met bijlagen van de firma V. E.
GAT.T.E te Ter Neuzen, om vergunning tot het
uitbreiden van een graanschoonderij in het
perceel kadastraal bekend in sectie L no. 1638.
Op Dinsdag 18 October a,s., des namiddags
drie uur, zal in het Gemeentehuis gelegen-
heid bestaan om bezwaren tegen de inwil-
liging van dit verzoek in te brengen en deze
mandeling en schriftelijk toe te lichten.
Zoowel de verzoeker, als zij die bezwaren
hebben, kunnen gedurende drie dagen, voor
het bovengemelde tijdstip, ter Secretarie der
gemeente kennis nemen van de ter zake in-
gekomen schrifturen.
De aandacht van belanghebbenden wordt er
op gevestigd, dat volgens de bestaande
jurisprudentie niet tot beroep gerechtigd
zijn, zij, die niet overeenkomstig artikel 7
der Hinderwet op den bovenbepaalden dag
voor het gemeentebestuur zijn verschenen,
teneinde hunne bezwaren mondeling toe te
lichten.
Ter Neuzen, den 3 October 1932.
Burgemeester en Wetbouders voornoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
B. I. ZONNEVIJLLE, Secretaris.
Oproep aan het Nederlandsche volk.
Op 23 November 1931 werd op initlatief van
H. K. H. Prinses Juliana het Nationaal Crisis-
Comity opgericht. H. M. de Koningin heeft
het behaagd haren naam als beschermvrouwe
aan bet eomite te venbinden. Toonaangevende
personen op elk gebied namen er zitting in.
In 755 gemeenten werden plaatselijke crisis-
comity's opgericht, waarbij tal van ingezete-
nen veelal gebeel belangloos t'rj.d en
werkkracbt beschikbaar stelden. Hun nuttige
arbeid verdient dankbare erkenning.
Giften in geld tot een waarde van 2% mil-
lioen kwamen, nevens gaven in natura, ter
beschikking van het Nationaal Crisis-Comitd
en plaatselijke comite's; wij herdenken dezen
steun met groote dankbaarheid, niet het minst
van diegenen, welke geregeld van hunne in-
komsten een bedrag afzonderden en, menig-
maal niet zonder opoffering, eigen arbeid
dienstbaar maakten om anderer nood te
lenigen.
Met deize middelen hebben het Nationaal
Crisis-Comitd en de plaatselijke comity's ge-
daan wat zij konden om den heerschenden
crisisnood in zijn meest dringenden vorm te
bestrijden, waarbij helaas verzoeken van rui-
mer strekking moesten worden afgawezen,
omdat voldoening daaraan de beschikbare
middelen te iboven ging.
Thans bij den aanvang van den tweeden
winter is bij de meeste plaatselijke comity's
de kas zoo goed als ledig; het Nationaal
Crisis-Comite heeft in vele gevallen uit zijn
middelen algeheele stopzetting der uitkee-
ringien kunnen voorkomen. Het beschikt thans
over eene organisatie, systematdsch opge-
bouwd, welke goed kan functionneeren wan-
neer en naar mate het Nederlandsche volk
in zijn gebeel nogmaals zijn steun verleent.
Van 29 October zal over het geheele land
uitgezonderd daar waar dit wegens locale
redenen reeds geschiedde een Nationale
door
F. J. A. L. CORDENS.
(Nadruk verboden.)
6)
(Vervolg.
Alfred had er nogal slag van om met de
menschen op goeden voet te komen. Er was
een sir Robert Haig, van de rechterlijke macht
in Bombay, die in gezelschap van zijn jonge
vrouw zijn nieuwe standplaats ging innemen;
een leuke katoenhandelaar, mr. Burton, die
met zijn vrouw en twee kinderen van een
vacantiereis thuiskwam.
Daar was Sir Archibald Morris van het
kadaster in Calcutta met een stijve, hautaine
vrouw en twee stijve, hautaine dochters, die
door Alfred steeds met zijn diepste buiging
werden gegroet en waar hij steeds lachend
van vertelde, dat hij er nog niet in geslaagd
was zpn stokvisschen murw te maken. Verder
een ondenwijzeresje uit Kurrachee, een jong
vrouw.tje, dat naar Madras ging om te trou-
wen en die, als zij de eetzaal binnenkwam,
versohrikt rondkeek als een vink in een kooi
met roofvogels.
Maar waarom ze allemaal opgenoemd?
Onze .Empress" had aan boord hetizelfde
heterogene gezelschap, dat men op iederen
grooten oceaanstoomer kan aantreffen.
Edn ding viel mij echter tegen; ik had me
de boot meer Indisch voorgesteld, maar afge-
zien van de Indische bedienden, die zwijgend
hun werk deden, ademde alles een Europee-
sche atmosfeer. Zelfs de drie Indische kooplui,
die met elkaar lachten en gekheid maakten,
zagen er, behalve wat hun geizicht betreft, als
volmaakte Europeanen uit, ofschoon ze zich
Inzamelingsweek worden gehouden. De op-
brengst ervan wordt voor 90 ter plaatse
besteed, 10 vloeit in de centrale kas en
daarmede worden de plaatselijke comity's der
meest noodlijdende gemeenten gesteund.
Wie er de voorkeur aan geeft, dat zijne
bijdrage geheel of voor meer dan 10 aan
de centrale kas ten goede komt, kan deze ge
heel of gedeeltelijk storten op de postrekening
186000 N.C.C. of rechtstreeks inzenden aan
het bureau Kneuterdijk 20 te 's-Gravenhage.
Periodieke bijdragen en deze zijn voor
den arbeid van het grootste belang kunnen
door het eenmaal invullen van een machti-
ging tot overschrijving ter beschikking van
het Nationaal Crisis-Comite worden gesteld.
Binnenkort ontvangt iedere rekeninghouder
bij den postchyque- en girodienst daartoe
weder een formulier.
Postrekeninghouders ten getale van 195000
overweegt een® of niet maandelijks van uwe
rekening een klein bedrag op 186000 kan
worden overgeschreven. Als slechts de helft
der rekeninghouders per week f 0,25 liet over-
schrijven, zou dit onze kas versterken met
1.300.000 in yyn jaar. Het is zoo eenvoudig,
het gekozen bedrag behoeft niet drukkend te
zijn en de continuiteit verhoogt zoo de waar
de!
Sommigen meenen reeds teekenen te zien,
dat het diepste punt van de crisis overschre-
den is en zien de toekomst hoopvoller tege-
moet; hoe dit zij, de komende winter zal nog
zeer moeilijk zjjn en het N.C.C. moet thans
weten of het over de noodige middelen kan
beschikken, teneinde tijdige voorziening te
kunnen treffen om zijn taak doeltreffend voort
te zetten.
De crisis woedt nog in hevige mate over het
vaderland; steunt elkander om tegen den
storm in de zwaksten op de been te houden.
S. VAN CITTERS, Voor-zitter.
FREDERIKS, Algemeen Secretaris.
GANDHI.
Gandhi zou aan zijn partijgenooten te ken-
nen hebben gegeven, dat hij zijn vasten zal
hervatten, indien binnen 6 maanden de ,,smet"
van „onaanraakbaarheid" niet uitgewischt
wordt voor de kasten, waarop zij op het
oogenblik rust.
Toen de priesters Zaterdagmorgen vroeg
den tempel van Parvati te Poona binnentra-
den, bemerkten zij dat twee gouden sieraden
van den tempel, waarvan een een waarde van
3000 pond vertegenwoordigt, gestolen waren.
De geplunderde tempel had bij het begin van
de vasten van Gandhi haar deuren voor de
paria's opengesteld.
OVER TWAALF JAAR KRIJGT HIJ DE
MEDAILLE.
Het Pruisische departement van staat heeft
bepaald, dat de zes-jarige Scholier Walter
Helmberg te Suederdeich, die den 18en Maart
met gevaar voor eigen leven zijn kameraad
van den verdrinkingsdood heeft gered, wan-
neer hij zijn achttiende jaar zal hebben vol-
bracht de reddingsmedaille zal ontvangen.
SCHOT GELOST IN COMMISSIE-
VERGADERING
VAN DEN VOLKENBOND.
Reuter meldt uit Geneve, dat Zaterdagavond
om zeven uur, op het oogenblik waarop de
vierde Volkenbondscommissie haar zitting
beeindigde, een man, die zich in den tuin van
niet veel met de andere passagiers inlieten.
De eenige uitzondering maakte mijn prins; die
was ondanks zijn Europeesch costuum op en
top een Indier.
Ik had al spoedig bemerkt, dat hij aan tafel
nimmer vleesch at, nimmer wijn dronk en zich
met heel eenvoudigen kost behielp. Voor het
geld beboefde hij het blijkbaar niet te laten,
want van alle dure dingen aan boord maakte
hij ruim gebruik. Hij was de beste klant van
den parfumeriewinkel en een trouwe bezoeker
van de manicure. Hoewel hij zich met nie-
mand van de passagiers inliet, was hij de
royaalste, als er met lijsten werd rondgegaan
voor den een of anderen wedstrijd onder het
scheepsvolk of voor de een of andere ver-
makeljjkheid.
Op geregelde tijden verdween hij in zijn hut,
die, dat had ik al bemerkt, naast die van Al
fred was gelegen. „Dan gaat hij zitten bid
den," vertelde Keening, ,,dat doen vrome Hin-
does op geregelde tijden."
In de morgenuren zat Moonah Singh veel
aan dek nabij de verschansing een sigaret te
rooken en keek over de zee en daar was ik al
verschillende malen langs hem heen gewan-
deld, zonder ook maar in het minst zijn aan
dacht te trekken. Op een ochtend, toen we
Port Said voorbij waren en langzaam door
het eentonige kanaal van Suez stoomden, zag
ik hem weer aan dek, bezig een brief te lezen.
Ik wist, dat de post kort geleden een omrvang-
rijke correspondentie voor hem aan boord
had bezorgd en dat hij daarop geruimen tijd
in zijn hut had doorgebracht. Het was ont-
zettend warm dien morgen. Had de hitte hem
misschien naar boven doen komen om onder
het zonnezeil zijn lectuur voort te zetten?
Hoe het zij, hij zat bij de verschansing ver-
diept in een brief en scheen niet te weten, dat
een stukje papier ter groote van een visite-
kaartje uit de enveloppe of uit zijin porte-
feuille gevallen was en vlak bij zijn voeten lag.
Dat was voor mij een aanleiding om hem
aan te spreken.
Pardon, mijnheer," zei ik, „mag ik u er
attent op maken, dat daar een stukje papier
bij uw voeten ligt. Denkelijk is het van u en
het Volkenbondsgebouw verdekt had opge-
steld, een revolverschot loste op den glazen
gevel van het gebouw, waarin zich ongeveer
honderd gedelegeerden, secretarissen en pers-
vertegenwoordigers ophielden. De kogel bleef
in den vloed steken en verwonde niemand.
De dader werd gegrepen; hij zou een Hon-
gaar zijn, Buday geheeten. Hij verklaarde,
dat hij een minister had willen dooden.
De Geneefsche correspondent van het Hbld.
voegt er aan toe, dat mem waarschijnlijk te
doen heeft met een gedesequilibreerd man en
dat men niet veel beteekenis aan het geval
hecht.
DE KERKVERVOLGING IN MEXICO.
In een encycliek van den Paus over den
toestand der katholieken in Mexico, wordt een
overzicbt gegeven van de ontwikkeling der
verhouding tusschen de Katholieke kerk en de
regeering.
Nadat gewezen is op de oprechte houding
der priesters en geloovigen, wordt verklaard,
dat de Heilige Stoel, hoewel deze zich geen
illusies heeft gemaakt, niettemin de huidige
modus vivendi met de regeering van Mexico
heeft goedgekeurd om de zoo lang ontbeerde
uitoefening van den godsdienst mogelijk te
maken. De Mexicaansche regeering daaren-
tegen heeft zich verplicht de wetten in hun
practische toepassing nopens de kerk te ver-
zachten.
Helaas zijn de verwachtingen niet beant-
woord en in plaats van vrede is een toestand
van verscherpte vervolging ingetreden. Niet
alle bisschoppen mochten naar hun diocesen
terugkeeren, niet alle kerken, zijn ,'terug-
gegeven en bovendien is een door leden der
regeering gesteunde perscampagne tegen de
kerk ingeleid.
Vervolgens wordt in de encycliek melding
gemaakt van een aantal indrukwekkende bij-
zonderheden over kerkvervolging en onder-
drukking. De houding en methodes van den
Mexicaanschen staat worden vergeleken met
de toestanden in de sovjet-unie.
Ten slotte worden in de encycliek de richt-
lijnen aangegeven voor de Mexicaansche
geestelijkheid en de geloovigen, omdat er
niet eensgezind is op^etreden. V66r alles
wordt vastgesteld dat de gedwongen onder-
werping, waarbij men ten minste heeft ge-
tracht den godsdienst te redden, noch een
erkenning van deze onrechtvaardige wet is,
noch een formeele samenwerking met de
regeering beteekent.
AFSCHEID EN HULDE.
Vrijdagavond is aan den besteller der
posterijen en telegrafie A. de Coninck, die met
1 October den dienst verliet, door directeur,
administratief personeel en collega's als blijk
van waardeering en als aandenken aangebo-
den een zetel, na hartelijke toespraken van
den directeur, de heeren Van Laere, Dhaeze,
De Vries (die zijne woorden in humoristische
dichtvorm had gabracht) en Van Riet.
BLIJK VAN WAARDEERING.
Nu de heer Balfoort, comtmissaris bij het
Nederlandsch Loodswazen alhier in den loop
dezer maand den dienst zal verlaten, heeft
het loodspersoneel j.l. Vrijdag gebruik ge
maakt van de gelegenheid, dat de meesten
hunner in de wacht alhier tegenwoordig
waren, en is in tegenwoordigheid van loodsen
en roeiers bij voonbaat afscheid genomen van
den vertrekkenden commissaris, bij monde van
den heer Posthuma, die hem namens het
u zou er misschien mee ontriefd zijn, indien
het verloren raakte."
Mijn prins hief langzaam het hoofd op en
keek mij met zijn doordringende oogen aan.
Toen zag hij naar den grond, raapte het
papiertje op, scheurde het in kleine stukjes
en wierp de snippers in zee. „Het is van geen
belang, mijnheer,'' antwoordde hij in vloeiend
Engelsch met een wonderlijk melodieuze stem,
,,maar ik dank u voor uw aplettendheid."
,,Mag ik mij even voorstellen?" vroeg ik.
een beetje overmoedig geworden, ,,mijn naam
is Rollo uit Amsterdam. Ik iben Hollander."
,,Aangenaam. Mijn naam is Moonah Singh",
antwoordde hij eenvoudig. Hij boog, maar gaf
mij geen hand. En toen keek hij even, heel
even naar zijn brief, en toen wist ik, dat ik
geen woord meer hoefde te zeggen en dat dit
een wenk was om heen te gaan. Ik ben niet
verlegen van aard, maar ik waagde het niet
aan dit bevel te weerstaan en met een be-
leefde buiging, die even beleefd beantwoord
werd, nam ik afscheid.
Er gingen een paar dagen voorbij, toen een
heel omverwacht vooFval mij met Moonah
Singh nader in kennis bracht. Het was
wederom een warme morgen en de Indier zat
als naar gewoonte op zijn plaatsje bij de ver
schansing. Ik had het dek watop en neer ge-
slenterd, met dezen en genen een praatje ge
maakt en nu viel het me in, dat ik mijn tijd
toch beter kon gebruiken. Alfred Keening
had in zijn hut een paar interessante werken
over Britsch-Indie, en daar ik wist, waar ze
lagen, besloot ik, er een van te gaan halen.
Bij de kajuitstrap kwam ik den bediende van
Moonah Singh tegen, die mij met over de borst
gekruiste armen den Indischen groet bracht;
dat bewijs van eerbied meende hij mij ver-
schuldigd te zijn, sinds ik de eer had genoten
een keer met zijn meester te spreken. Even
te voren had ik van Alfred den sleutel ge-
kregen van zijn hut, ik had hem gestoord in
een gezellig tete-A-tete met miss Fortescue,
en om gauw van mij' af te zijn had hij me ge-
zegd, dat ik maar eens zoeken moest; mis
schien zat het boek, dat ik zocht, wel in den
zijzak van zijn jas, die aan den kapstok hing.
WS ^pVAspirin-tabletten worden door de BAYER-fabrieken uit-
W5* fluitend aan Apothekers en Drogisten geleverd.
Daarom traditen andere zaken, welke geen verstand van ge-
neesmiddelen hebben U dikwijls minderwaardige tabletten te
verkoopen. Maar heeft U er al eens op gelet, op welke onhygie-
nische en vieze wijze dergelijke tabletten in zulke zaken bewaard
en verpakt worden! U zult dan zelf tot de overtuiging komen,
steeds uitsiuitend de origineele oranje-verpakking van BAYER:
te eischen, en alleen Aspirin-tab'etten BTJ*""
ImBH bij Apothekers en Drogisten te koopen, f F i
W\ W waar deze origineele verpakkingen
BAYER
verkrijgbaar gestefd zijn.
Ingcz. Med.)
personeel te Ter Neuzen, zijn collega's te
Vlissingen en Antwerpen, en ook de loodsen
te Amsterdam, die hier onder den heer Bal
foort werkzaam waren, dank bracht voor de
wijze waarop hij, nevens de belangen van den
dienst, ook die van het personeel heeft ver-
zorgd, en werd hem als blijk van hoogachting
en waardeering een rijwiel en een zetel aan-
geboden.
BOOT OMHOOG.
Gedupeerde passagiers.
Gisteravond is de provincials stoomboot
,,Wester-Schelde" op de avondreis van Vlissin
gen naar Ter Neuzen in het pa® door de zand-
plaat vastgevaren en blijven zitten. In plaats
van te half acht aan te komen, is het nu half
twaalf geworden.
Niet alleen de passagiers op dat stoomschip
waren daardoor gedupeerd, doch ook die
welke met bestemming voor Vlissingen, Mid-
delburg en andere plaatsen op Walcheren te
7,40 van hier de terugreis dachten te aan-
vaarden.
Eerst koesterden deze nog hoop, dat toen
de ,,Zeeuwsch-Vlaanderen" te .10 uur van
Hoedekenskerke arriveerde hen naar Vlissin
gen zou brengen, doch die hoop vervloog, deze
bleef liggen en den passagiers werd meege-
deeld, dat het voor hen wel 1 uur zou worden
eer de „Wester-Schelde" na vlot gekomen te
zijn, de terugreis kon maken. Dat is ten slotte
nog een uur meegevallen, doch toen de passa
giers omstreeks half 2 uur te Vlissingen arri-
veerden, waren ze daar wel verstoken van
andere verkeersmiddelen om verder te reizen.
A. N. W. B.
Naar wij vernemen, zal op Woensdag 12
Oct. a.s. deC A. N. W. B., Toeristenbond voor
Nederland, alhier een Bondsavond organisee-
ren, bestaande in een expositie van kaarten,
gidsen, reisboeken, enz., voor auto-, motor-,
rijwiel-, water-, wandel- en ruitertoeristen,
een lezing over het werk van den Bond en
de vertooning van een mooie serie lantaarn-
plaatjes. De Bondsavond is, zoowel voor niet-
leden als voor leden, kosteloos toegankelijk.
De burgemeester heeft zich bereid verklaard
dezen avond met een kort woord in te leiden.
Wij verwaehten, dat de velen, die niet dage-
lijks in de gelegenheid zijn met het geheele
Bondswerk kennis te maken, maar toch den
bekenden en zoo nuttigen ,,Bond van de weg-
wijzers" kennen, deze gelegenheid zullen aan-
grijpen de mooie kaarten en gidsen, andere
boekwerken en nuttige voorwerpen voor weg-
gebruiker en toerist te bezicbtigen en wat
meer te vernemen van den voortreffelijken.
baanbrekenden Bondsarbeid.
GEVONDEN VOORWERPEN.
De inspecteur van politie alhier maakt be
kend, dat omtrent ondervolgende gevonden
voorwerpen inlichtingen te bekomen zijn aan
de daarachter vermelde adressen.
Portemonnaie met inhoud, D. But, Noord-
straat 6.
Gouden ring, G. Klaassen, Noordstraat 93.
Portemonnaie met inhoud, A. Provoost,
Tholensstraat 117.
Damestasch met inhoud, politiebureau.
Twee sleutels, M. de Kraker, Hoogendijk.
Statief, politiebureau.
Bont, H. Doetjes, Nieuwediepstraat 13.
Lipssleuteltje, P. Herrebout, Elleboog 12.
Belastingmerk, M. Dieleman, Wulpenbek C
48, Hoek.
Zak met kool, H. Bruch, Axelsche straat 37.
Kinderportemonnaie met inhoud, H. van
Wijck, Tholensstraat 34.
Damestasch, inhoudende een kunstgebit,
politiebureau.
Bus ledersmeer, F. A. Vaders, Tramstr. 57.
Damesmantelband, J. A. Adriaansen, Nieu
wediepstraat 52.
Belastingmerk, politiebureau.
GEEN PRIJSVERHOOGING VAN DE
CRISIS-BOTERMERKEN.
De heer C. Zwagerman, voorzitter van den
Bond van Boerenboterproducenten in Zeeland,
schrijft ons:
I In verband met het bericht in verschillende
bladen, dat Maandag 2 October a.s. de hef-
fing op boter en margarine belangrijk zal wor
den verihoogd, komt het ons gewenscht voor
mede te deelen, dat de Zeeuwsche produeen-
ten van boerenboter goed doen er rekening
mede te houden, dat van een prijsverhooging
der crisisbotermerken voor boerenboter zeer
zeker voorloopig geen sprake is.
Ik opende de deur van zijn hut en keek
onder de rommelzoo, die op zijn tafel lag; i
maar het boek dat ik zocht was er niet bij.
Opeens werd mijn aandacht getrokken door
een zonderling geluid, dat uit de hut daar-
naast, die van Moonah Singh, scheen te
komen. Het was een zacht gekras en geklop,
alsof er met een hamer heel licht ergens op
getikt werd. Wat kon dat wezen? Moonah
Singh zelf zat rustig op het dek en zijn be
diende had ik zoo even ontmoet; die kon daar
ook niet binnen zijn. Ik lette niet verder op
dat geluid en wendde mij naar den kapstok
om de jas van mijn vriend te inspecteeren;
de eene zak was leeg, in den anderen zak
voelde ik iets hards, het was geen boek, en
toen ik het er uithaalde bleek het een kleine
Colt-revolver te zijn. Ik had het wapen nog
in de hand en stond op 't punt, om het weer
op de plaats te brengen, waar ik het gevon
den had, toen opeens weer 't geklop uit de
hut daarnaast tot mij doordrong. Duidelijk
hoorde ik het geklik van metaal, en toen was
ineens mrjn besluit genomen. Ik liet de revol
ver in mijn zak glijden, opende de deur der
hut en keek de gang in. Er was geen sterve-
ling te zien. Toen ging ik geruischloos naar
hut 90 en duwde tegen de deur. Zij was niet
gesloten en draaide zachtjes open. Wat ik
toen te zien kreeg, bracht mij het eerste
oogenblik in de uiterste verbazing. In een
hoek der cabine, met zijn rug naar mjj toege-
keerd, zat een man in matrozenkleeding; voor
zich had hij een bruin Iederen valies en met
een schroefsleutel was hij bezig een lang en
sterk mes tusschen de voegen te drijven. Ik
snapte hier blijkbaar een inbreker ,,en flagrant
dyiit" en nog wel een lid der bemanning. Wat
er toen volgde geschiedde z66 snel, dat ik
zonder overleg, uitsiuitend impulsief handelde,
door noodweer er toe gedwongen. Hoewel de
deur geluidloos was opengegaan, scheen de in
breker toch onraad bemerkt te hebben; hij
keek om, en toen zag ik in een gelaat van
onmiskembaar Indisch type, met een laag
voorhoofd en breeden neus; ik wist dat we
verscheidene Indische stokers aan boord had-
den en deze man scheen er een van te zijn.
(luges. Meu. j,
Toen hij het hoofd omwendde en mij recht in
de oogen keek, drukte zijn gelaat niet de
minste verbazing uit; het scheen hem toe, dat
het noodlot het zoo gewild had. Langzaam
legde hij den zwaren ijzeren sleutel neer en
nog altijd op de knieen zittend, nam hij zijn
mes stevig in de rechterhand. Nauwkeurig
lette ik op zijn minste beweging en voelde er
niets voor om mij onrverhoeds door dien In
dischen duivel te laten bespringen; terwijl hij
nog op de knieen zat, had ik mijn revolver
getrokken en legde aan. Hij verroerde zich
niet, maar bleef mij met strakken blik aan-
kijken. Lang kon die toestand niet duren en
ik overlegde al bij me zelf, hoe ik het aan zou
leggen om hulp te krrjgen. Mijn man van zijn
kant scheen aan mijn gezicht gezien te heb
ben, dat de revolver onherroepelijk af zou
gaan bij de minste beweging, die hij' maakte.
Misschien wachtte hij, tot ik het woord tot
hem zou richten. Nog altijd met mijn revolver
op het hoofd van den man gericht, was ik een
stap achteruit gegaan, zoodat ik de gang kon
overzien, terwijl ik met mijn voet de deur, die
dreigde dicht te vallen, tegen hield. Het was
doodstil, het eenige geluid, dat waameembaar
was, was het regelmatig gedreun der
machines. Nooit van mjjn leven had ik met
een wapen in de hand tegenover een mede-
mensch gestaan, vastbesloten om hem bij de
minste beweging dood te schieten en dat wel
zonder de minste wroeging. Ik' was verbaasd
over mijzelf, toen het mij eindelijk inviel, dat
ik den toestand heel wat gemakkelijker kon
maken, door hem te bevelen, het mes uit zijn
handen te leggen. Ik wilde spreken, toen ik
opeens een angstige flikkering in zijn oogen
meende te bespeuren, als dreigde er gevaar;
tegelijkertijd bemerkte ik, hoe zijn linker been
zich spande als voor het maken van een
sprong; maar een kleine dreiging met de
revolver was voldoende om hem weer in zijn
vorige slappe houding te doen terug vallen.
Ik wist toen, dat ik den man in mijn macht
had en waagde het nog even de gang in te
zien.
(Wordt vervolgd.)
