VERDRONKEN.
Rubriek van den Arbeid
Direct stelden dezen zich in verbinding met
den Rijksveldwachter Visser en deden tekst
en uitleg, m.a.w. aangifte van diefstal van
sparreboomen ten nadeele van jhr. de B.
Een grondig onderzoek bad tengevolge,
dat een 25-tal personen voorloopig in ver-
zekerde bewaring werden gesteld en aan een
verhoor onderworpen.
Dit verwekte groote opschudding onder het
publiek, dat in drommen naar bet politle-
bureau trok en een afwachtende houding
aannam.
Daar versobillende personen geruimen tijd
in bet cacbot bleven opgesloten, begonnen de
wacbtenden onrustig te worden en al spoedig
werden bedreigingen geuit, gericbt aan bet
adres van den Rijksveldwacbter.
Ook de gemeenteveldwacbters van Mont-
foort en Wileskop verschenen op bet appSl
en na bet onderzoek werden alien weer vrij
gleaten, onder oorverdoovend gejuicb van het
publiek. De rijksveldwacbter werd evenwel
geassisteerd door zqn collega's naar buis ge-
bracht, daar gevreesd werd, dat tot handtas-
telijkbeden zou iworden overgegaan.
Het verdere van den avond bad een zeer
rustig verloop. Dit muisje zal evenwel nog
een groot staartje hebben.
EEN VALSCH GELD-FABRIEK.
De laatste woken waren te Amsterdam
voortdurend valsche guldens en kwartjes in
omloop gebracbt, meldt de Tel. Eenige room-
ijsventers badden aangifte gedaan dat zij val
sche guldens in ontvangst badden genomen.
Het signalement, dat zij van bun klant gaven,
wees er op dat men daarbij steeds met den-
zelfden uitgever te doen had. Daardoor leidde
bet spoor naar een 29jarigen praktizijn in de
Kokerstraat, een communist, die reeds her-
baaldelijk met de justitie in aanraking is
geweest.
Er werd huiszoeking gedaan in zijn woning,
waar men hem aantrof. Men vond toen een
volledige installatie voor bet maken van val
sche guldens en kwartjes, doch valsch geld
kon men niet vinden. Wei ontdekte men een
beele partij munten, die in een vergevarder-
den staat van voorbereiding waren om eens
den vorm van kwartjes aan te nemen. Docb
kwartjes waren het nog niet.
De man ontkende valsch geld te vervaardi-
gen. Hij ontkende eveneens ooit valsch geld te
bebben uitgegeven en gaf voor de „fabriek"
te gebruiken voor het maken van broches. In
beslag werden genomen o.a. een stel matrij-
zen en een pers. De man is door de roomijs-
venters berkend.
De praktizijn is ter beschikking van de
justitie gesteld.
EEN 96-JARIGE IN ZIJN TROUWPAK
DE LUCHT IN.
Op den openingsmiddag der Eindhovenscbe
Vliegweek zijn er met de K. L. M.-vliegtuigen
411 betalende passagiers de lucht in geweest;
bovendien nog 100 passagiers, aan wie een
vlucht was aangeboden, zoo o.a. aan oudjes
van dagen van 75-96 jaar, aldus meldt de
„Msb.".
Minister Reymer vroeg na afloop aan den
oudsten Eindhovenaar Pietje van den Broek,
een krassen man van 96 jaar, die nog geen
enkel lichaams- of geestesgebrek heeft en die
gekleed was in zijn trouwpak en de medaille
voor 40 jaren trouwen dienst op de borst, hoe
hem het vliegen bevallen was.
't Is me niet meegevallen, antwoordde
Pietje aan den minister: 't Ging me niet boog
genoeg, niet vlug genoeg en 't duurde te kort;
ge kondt er niks drinken en die ,,snotneuzen"
van 76 jaar gingen ook allemaal mee; ik had
veel liever gevlogen met die jonge boeren-
meiden van de Brabantsche koffietafel!
Aan de 67jarige dochter van Pietje van
den Broek vroeg de minister, die veel plezier
in het geval had, of ze getrouwd was:
„Nee, antwoordde ze, ik beb nooit kams ge-
had; maar als ik nog eens kans zou krijgen,
zou ik er nog eens over denken!"
ONGELUK IN IJZERGIETERIJ TE
TILBURG.
In de ijzergieterij van gebroeders Van der
Schoot te Tilburg is een bak, gevuld met 450
K.G. gesmolten ijzer, welke langs een loop-
plank naar de gietmaJlen werd vervoerd, ge-
kanteld. De gloeiende inhoud stroomde over
den grond en zeven arbeiders, die in de nabij-
heid stonden, werden gewond. Twee hunner
zijn er erg aan toe. De 46-jarige doofstomme
arbeider M. Aarts kreeg het gloeiende ijzer
tegen de voeten. Hij viel tot overmaat van
ramp met de handen in de gloeiende ijzer-
massa, waardoor zijn kleeren in brand vlogen.
Andere arbeiders schoten toe en doofden de
vlammen. De omgelukkige was over bet ge-
heele licbaam met brandwonden overdekt en
werd in zeer emstigen toestand naar het zie-
kenhuis overgebracht, waar hem de sacra-
menten der stervenden werden toegediend.
Een tweede arbeider, A. Schuurmans, is
door den geneeskundigen dienst verbonden,
waama hij naar zijn woning kon worden
overgebracht.
De vijf andere in de nabijheid werkende
arbeiders werden slecbts licbt gewond.
In de haven van Swinemunde ligt op het
oogenblik bet zeiljacht Salamander, dat toe-
beboort aan de academiscbe vereeniging
Hutte. Aan boord van het jacht bevonden zich
vijf jonge studenten, leden van genoemde
vereeniging. Vorige week hadden de zeilers
twee meisjes aan boord genoodigd. Tegen 3
uur's nachts wilde de scbipper van het jacht,
de student Walther Wilde uit Berlijn, de beide
meisjes met een roeiboot naar hun woon-
plaats te Ostemothafen brengen. Daarbij is
de kleine boot in de kielzog van een binnen-
varend Engelscb scbip geraakt en omgesla-
gen. Alle drie inzittenden zijn sedertdien ver-
mist. Er bestaat geen twijfel meer, dat zij in
de golven zijn omgekomen.
EEN VRIEND VAN PRESIDENT HOOVER
ONTVOERD
Groote opwinding heeft te New York het
bericht veroorzaakt dat de bekende million-
nair, overste Raymond Robins, een bekend
econoom sedert Zaterdag 3 dezer is verdwe-
nen. Begin vorige week zou hij een bespre-
king hebben met president Hoover, wiens
persoonlijke vriend hij is. De New Yorksche
politie gelooft, dat Robins, die een geestdrif-
tig voorstander is van het drankverbod, en
steeds actief deelnam aan den strijd tegen de
alcoholsmokkelarij, door dranksmokkelaars is
ontvoerd en gevangen wordt gehouden. Deze
lezing van het geval is des te waarschijnlijker
omdat Robins den laatsten tijd herhaaldelijk
dreigbrieven had ontvangen. Meer dan 1000
politiemannen zijn bezig te pogen den ver-
dwenen milhonnair op te sporen. Mevrouw
Robins vreest, dat haar zoon door drank
smokkelaars in Florida is vermoord.
VEER EN VIJFTIG JAAR OP HAAR
VEREOOFDE GEWACHT.
Het wereldverlovingsrecord moet op naam
staan van Kate Collins en George Berry, die
na 54 jaar eindelijk getrouwd zijn, zij op 77-
jarigen leeftijd en hij op 73jarigen leeftijd.
In 1878 verloofde Kate Collins, toen een van
de aardigste meisjes van Wickham Skeith,
een oud dorpje in Suffolk, zich met den jon-
gen George Berry. Berrij vertrok naar Lon-
den om daar zijn geluk te beproeven en Kate
zwoer een duren eed, nooit met een anderen
man te zullen trouwen. Veel materieel geluk
vond Berry in de Engelsche hoofdstad niet,
maar wel trouwde hij; acht jaar geleden
stierf zijn vrouw. Onlangs kreeg hij verlangen
zijn geboorteplaats weer eens te gaan opzoe-
ken. Zijn verloofde wachtte nog steeds op hem.
Getroffen door zooveel trouw, besloot hij met
haar te trouwen.
EEN TROUWE FOX-TERRIER.
Een merkwaardig staaltje van honden-
trouw heeft een kleine fox-terrier in Stoke
Newington (Engeland) geleverd. Reeds twee
jaar leeft hij op het kerkhof van dit plaatsje.
Men neemt £ian, dat zijn baas of diens vrouw
daar begraven is. De bewoners hoorden dik-
wijls 's nachts klagelijk gejank en geblaf. Zij
maakten het personeel van het kerkhof hier-
op opmerkzaam, dat daarop probeerde den
hond te vangen, maar tot dusver tevergeefs.
Wel heeft men den hond tusschen de graf-
steenen zien zitten, maar waar hij zidh schuil
houdt is niet bekend. Er zijn ook vallen met
voedsel uitgezet, maar ook dit heeft niet ge-
holpen. Men denkt dat de hond in een hollen
boamstam leeft en dat er menschen zijn, die
voedsel voor hem neerzetten.
MISDAAD IN DE ONDERWERELD.
Te New-York werd in een gestolen auto
het lijk van een man gevonden, dat in een
linnen zak was gestopt. Het lijk werd herkend
als dat van Geraldo Scarpato, een beruohte
bendeleider, die bekend stond als de Scalper",
een Italiaansche bandiet uit Brooklyn.
Hij was vermoord uit wraak voor het doo-
den van Joe Massala, bijgenaamd Joe the
Boss die in April van dit jaar op Coney Island
in een restaurant, dat het eigendom was van
Scarpato, werd gedood. De „Scalper" is het
derde slachtoffer, dat valt wegens den moond
op Joet the Boss, nog een vierde wordt ver-
mist en men denkt, dat ook deze uit den weg
is geruimd.
De moord op Scarpato werd gepleegd op
dezelfde wijze als een zevental andere mis-
daden, waarbij het slachtoffer in een zak
werd gestopt, welke misdaden, die in de
laatste 8 maanden werden gepleegd tot dus
ver niet door de politie konden worden op-
gelost.
Deze methode, welke blijkbaar veel aftrek
vindt in den eindeloozen strijd in de New-
Yorksche onderwereld bestaat hierin, dat men
het slachtoffer eerst met een slag op het
hoofd bewusteloos slaat, dan wordt een strop
om den hals gelegd en het losse eind van het
touw wordt onder de knieen vastgemaakt,
rondom den rug gewikkeld en zoo vastge-
knoopt, dat het slachtoffer, wanneer het weer
bij kennis mocht komen, zich zelf wurgt,
wanneer het tracht de beenen te strekken. De
"handen worden op de borst vastgemaakt. In
dien toestand vond men het lijk van Scarpato
in een blauwe Sedan, welke in een stille
straat in het Zuiden van Brooklyn was gepar-
keerd. Men meent, dat de man uit een ge-
heime drankgelegenheid op Caney-edland was
ontvoerd. Zijn lijk had reeds uren lang in
de auto gelegen voordat het ontdekt werd.
Scarpato had er een voorgevoel van, dat
men op hem loende. Ter herkenning liet hij
zijn naam op zijn reohterarm tatoueeren en
hij liet ook door de politie een nieuw stel
vingerafdrukken maken. „Je kunt ze wel
noodig hebben", merkte hij daarbij grimmig
op.
De vermoorde was een rijk man. Hij woonde
in een dure villa, was eigenaar van verschei-
dene kostbare auto's en was juist met zijn
vrouw teruggekeerd van 'n reis naar Europa.
Onlangs werd hij door een landgnoot ervan
beschuldigd knoeierijen gepleegd te hebben
met een Italiaansche loterij. Scarpato ging
nooit uit zonder zijn „lijfwacht". Hij werd
te Brooklynn vergeleken met Al Capone en
hij ,,werkte" als ddstrictschef een tijdlang
onder leiding van dezen koning der bandieten.
EEN FORTUINLIJK BAD.
Een boer uit het kustgebied bij Barcelona
is plotseling rijk geworden, nadat hij een bad
had genomen. Toen hij n.l. zich in het water
dompelde, vond hij een stevig gesloten
flesch. In die flesch bevond zich een stuk
papier. Daar hij niet kon lezen, vroeg hij een
kameraad hem den inhoud van dit schrijven
mede te deelen en tot zijn groote verbazing
en blijdschap vernam hij, dat het stuk papier
een testament was.
De schrijver van het testament, die uitge-
breide inlichtingen gaf omtrent zijn persoon-
lijkheid, verklaarde lijdende te zijn geweest
aan een ongeneeslijke kwaal en dat hij zijn
vermogen achterliet aan hem, die het testa
ment vond. Het betrof hier zijn spaarduitjes,
ten bedrage van 27 duizend peseta's. Het
testament besloot met den wensch, dat de
vinder nog lang mocht leven en een goede
gezondheid mocht genieten.
TARDIEU EN DE BRUIDSLTJIER.
Tardieu, de vorige minister-president heeft
niet lang na het aftreden van zijn kabinet,
dit voorjaar, een reis ondemomen, die hoofd-
zakelijk Italie betrof. Teruggekeerd op
Fransch grondgebied, bevond Tardieu zich
kort geleden te Nimes, waar hem een her-
nieuwd bewijs werd geleverd voor de popu-
lariteit, welke hij zich in de jaren van zijn
ministerschap heeft verworven. Toen hij op
een avond in het hotel, waar hij reeds een
paar dagen logeerde, zat te eten werd hij her
kend door de gasten van een huwelijksdiner,
dat in het hotel werd gegeven. Waarschijn-
lijk waren het politieke geestverwanten van
den gewezen minister-president en tot zijn
verwondering zag deze een der gasten, naar
zich toekomen. Het was een oud-offieier, die
na zich bekend te hebben gemaakt, aan Tar
dieu vergunning vroeg de jonggehuwden aan
hem voor te stellen. Natuurlijk stemde Tar
dieu gaame met dit voorstel in en in het
vroolijke gesprek, dat volgde, vroeg het jonge
mevrouwtje of zij Tardieu een stukje van haar
bruidsluier mocht geven.
Een Fransch gebruik wil n.l. dat, nadat het
huwelijk is voltrokken, de sluier, die de bruid
heeft gedragen, in stukjes wordt geknipt. De
vrienden krijgen elk zoo een stukje, dat im-
mers geluk aanbrengt.
Tardieu toonde zich hartelijk ingenomen
met het vriendelijk gebaar van het jonge
paar en borg het stukje van den „sluier van
het geluk" zorgvuldig in zijn portefeuille weg.
MODERNE SLAVERNIJ.
De vorige week heeft voor de rechtbank te
Oxford een chauffeur van een vrachtauto
terecht gestaan omdat hij de maximmn snel-
heid, die voor zijn auto 16 mijl bedroeg be-
langrijk had overschreden. Hij had n.l. ruim
20 mijl gereden. De man zeide, dat hij wel te
hard moest rijden om te zorgen dat hij ten-
minste nog wat slaap kreeg, daar hij elken
dag binnen zestien uur tijds 230 mijlen af
moest leggen, waar dan nog de tijd voor los-
sen en laden af ging. Sinds hij aangehouden
was, had hij er zorgvuldig voor gewaakt niet
harder te rflden dan zestien mijl per uur, met
het gevolg, dat hij nu gedaan had gekregen.
De voorzitter van de rechtbank zeide te
hopen, dat van deze zaak uitvoerig gewag zou
worden gemaakt, daar men nu te doen had
met een dienstbetrekking, die veel weg had
van slavernij. De chauffeur had den chef van
het vervoer van de maatschappij, bij wie hij
in dienst was, een cementfabriek, als getuige
gedagvaard. Deze chef gaf toe, dat de firma
chauffeurs uitzendt om 230 mijl per dag af
te leggen, terwijl zij weet dat de maximum
snelheid voor haar wagens 16 mijl is. Op de
vraag, of hij vond, dat dit een redelijke op-
dracht aan het personeel was, antwoordde hij,
dat niet te kunnen zeggen. Hij had slechts
de orders uit te voeren, die hem gegeven wer
den. De voorzitter merkte daama op, dat de
chauffeur verklaarde te zijn ontslagen omdat
hij trachtte zich aan de maximum snelheid te
houden, waarop de chef antwoordde: „Dat
schijnt inderdaad zoo te zijn."
De rechtbank legde den chauffeur een boete
op van tien shilling, welke boete door de drie
rechters gezamenlijk betaald werd.
DUIVENJAGHT TE LONDEN.
Op last van het gemeentebestuur van West
minster zal William Dalton op de duiven-
jacht gaan op Tragalgar Square. Hij zal daar
zijn slagnet spannen, om te trachten de bees-
ten daarin te krijgen. Hij doet dit zoo, dat
hij de vogels eerst met zich vertrouwd maakt,
door ze eenige dagen achtereen te voeren.
Als hq er zoo in geslaagd is een honderdtal
vogels of meer onder zijn net te lokken, slaat
het op een goeden dag dicht en zijn de beest-
jes gevangen. Soms strooit het publiek roet
in het eten; het is wel gebeurd, dat hij1 dagen
lang bezig geweest was om duiven tot zich
te lokken en dat dan al zijn werk weer te
niet werd gedaan, doondaf een kwajongen
achter zijn rug een papieren zak opblies en
met een harden slag liet stulk springen. Mis-
lukt het zoo om de beesten in het net te
vangen, dan moet hij ze stuk voor stuk met
de hand grijpen. Dan duurt het echter eenige
weken inplaats van eenige dagen, voor er een
honderd vogels of meer gevangen zijn. Het
is wel gebeurd, dat teerhartige oude dames
den duivenvanger lastig vielen en meer dan
eens is er een parasol of paraplu op zijn hoofd
stuk geslagen. Toch is het noodig, dat de
duiven op het plein af en toe gedund worden.
Vroeger had het gemeentebestuur een vasten
duivenvanger, die per jaar verscheiden hon-
derden duiven wegving. Verleden jaar is hij
gestorven en sindsdien hebben de duiven zoo
gebroed, dat er thans veel te veel zijn. De
bedoeling is niet ze allemaal weg te vangen,
daarvoor is het publiek te veel op de diertjes
gesteld, die in het verzonken deel van het
plein rustig rondtippelen en zich niet storen
aan het geweldige verkeer, dat met donderend
geraas daaromheen cirkelt.
MERKWAARDIG VOORVAL TE HENDAYE
Het vreedizame stadje Hendaye aan de
Fransch-Spaansche grens is dezer dagen het
tooneel geweest van een opwindende bandie-
tenjacht. Twee mannen waren tijdens het
lunchuur een wisselkantoor binnengedrongen,
hadden het meisje, dat het kantoor bewaakte,
gebonden, en zich meester gemaakt van al
het aanwezige goud en bankbiljetten, waama
zij de vlucht namen. Het meisje slaagde er
echter in, zich los te rukken en gilde uit alle
macht „Houdt den dief!" Eenige voorbij-
gangers, die de beide boosdoeners zagen
wegrennen, begonnen de achtervolging. De
roovers, die zagen dat men him op de hielen
zat, vuurden herhaaldelijk hun revolvers op
de achtervolgers af.
Het bleek hun intusschen aldra, dat ont-
snappen nog slechts in ddn richting mogelijk
was, en wel in de richting van de Spaansche
grens. Zij renden derhalve naar den oever
van de Bidassoa, het riviertje, dat Frankrijk
van Spanje scheidt, trokken hun jassen uit en
zwommen met krachtige slagen naar den
Spaamschen oever. De politie had echter hun
voomemens geraden en de Spaansche autori-
teiten gewaarschuwd, zoodat men aan beide
oevers van de rivier gereed stond, de mannen
te vangen. Deze hadden dus slechts de keus,
in welk land zij zich het liefst wilden laten
arresteeren. Zij kozen Spanje, en de karabi-
niers hadden hen al gauw te pakken. Maar
de roovers kregen blijkbaar spijt; zij rukten
zich los en sprongen weer in het water. Dit-
maal zwommen zij naar den Franschen oever,
zoodat ten slotte toch de politie van Hendaye
erivoor zorgde, dat zij veilig achter slot en
grendel kwamen.
PAUL BERN, DE ECHTGENOOT VAN DE
FILMSTER JOAN HARLOW DOOD IN
ZIJN KAMER GEVONDEN.
Paul Bern, directeur van een filmmaat-
schappij in Hollywood en de man van de om
haar platinakleurige haren zoo bekende film-
actrice Joan Harlow, werd vorige week in zijn
kamer dood gevonden. Zijn buttler vond hem,
en deelde het mede aan zijn vriend Irving
Thalberg, die op zijn beurt de politie er ken
nis van gaf.
Naar verluidt, heeft Bern zich van het
leven beroofd, alhoewel dit nog niet bewezen
is, daar het paar, zoo men zegt, een geluk-
kig leven leidde.
Joan Harlow was sedert twee maanden met
Bern getrouwd. Het schijnt, dat ook finan-
cieele zorgen niet tot de oorzaak van den
dood kunnen worden gerekend. Bern leefde
eenzaam, totdat hij Joan Harlow leende ken-
nen, die de hoofdrol vervulde in Hells An
gels".
Voor dat zij Bern trouwde, was zij gehuwd
met een rijken Amerikaan hit Chicago, F. Mc.
Gray, waarvan zij voor 2 jaren scheidde.
KINDER VERLAMMING.
In verscheidene plaatsen van het district
Calau zijn den laatsten tijd veel gevallen van
kinderverlamming waargenomen. Tot nu toe
waren er reeds vijf gevallen met doodelijken
afloop. De school in Wuestenhain is geslo
ten. Waarschijnlijk zullen spoedig alle scho-
len worden gesloten. Ook te Kottbus zijn
twee gevallen van kinderverlamming gecon-
stateerd. Er zijn maatregelen getroffen tot
het overbrengen van de kinderen in barakken
en naar ziekenhuizec.
EEN PREDIKANTEN-DYNASTIE.
De „Ned." heeft eenigen tijd geleden een
mededeeling gedaan omtrent een Zweedsche
familie, waarin de predikantswaardigheid
sedert een paar eeuwen erfelrjk is. Men ves-
tigt thans de aandacht van het blad er op,
dat de Nederlandsche Hervormde Kerk ook
zulk en dynastie kent, n.l. die der familie
Knottnerus. Onafgebroken, linea recta, van
vader op zoon voert dit geslacht het predik-
ambt vanaf 1630. Van de hand van den heral-
dicus van Epe verscheen indertijd een genear
logie van deze predikantsfamilie van 1630 af
en eveneens een artikel over dit onderwerp in
de „Wapenheraut".
Dit geslacht zal dus wel het oudste predi-
kansgeslacht zijn in Nederland.
In de rechte lijn afstammende dienen uit
dit geslacht de predikanten I. G. Knottnems
te Beuningen en I. G. Knottnerus te Varsse-
veld, de Ned. Herv. Kerk. Verder zijn er uit
dit geslacht al is het niet afstammende in
de rechte lijn steeds veel predikanten ge
weest.
GELD IN DEN VUILNISBAK.
Een marktbezoeker uit Rijsbergen vermiste i
bij het huiswaarts keeren twee bankbiljetten
van f 100. Aanvankelijk werd aan diefstal
gedacht, doch men kreeg al gauw vermoe-
dens, dat de koopman, het geld ook wel kon
verloren hebben. Het is gewoonte aldaar, dat
de marktbazoekers hun boterhammen in een
cafd gebruiken. Het papier waarin hun
,,twaalfuurtje" is verpakt, wordt op den
vloer geworpen en eerst na het vertrek der
bezoekers bijeemverzameld en naar den vuil-
nisbak gebracht.
Op verzoek van de gemeentepolitie heeft
de herbergier daags nadat het geld vermist
werd den vuilnisbak geledigd en den inhoud
aan een grondig onderzoek onderworpen. En
met succes! Onder in den vergaarbak lagen
de twee bankbiljetten tot een balletje ineen-
gefrommeld in vette papieren tusschen een
hoop ander afviel. De gelukkige eigenaar be-
kommerde zich niet erg om deze eenigszins
onsmakelijke bron van herkomst en stak het
geld met een verheugd gelaat weer bij zich.
EEN DRIESTE AANSLAG.
Voor het raadhuis van Charlottenburg is
een brutale aanslag gepleegd, waarbij een
bedrag van ongeveer 40.000 mark in handen
van roovers is gevallen.
De inkomsten van de trams en autobussen
worden elken dag van de groote remise in de
Heilmholtzstrasse naar het girokantoor, op
het raadhuis van Charlottenburg, gebracht.
Ook thans zorgde een autobus voor het over
brengen van verscheidene cassetten, die in
hoofdzaak zilver en klein geld bevatten. Ter
wijl verscheidene ambtenaren bezig waren bij
het raadhuis het geld uit den auto te halen,
reed plotseling een fraaie auto voor. Nog
voordat de ambtenaren zich te weer konden
stellen haalden vier uit den auto gesprongen
jonge mannen revolvers te voorschijn, waar-
mee zij op de ambtenaren begonnen te
schieten. Vier hunner vielen getroffen neer.
De bandieten maakten zich daama van drie
cassetten meester, waarop zij in hun auto
sprongen en wegreden.
De B. V. G. (Berliner Verkehrs Gesall-
schaft) neemt aan, dat een bedrag van onge
veer 40.000 mark in handen van de roovers
is gevallen. De aanslag moet gepleegd zijn
door lieden, die precies op de hoogte waren
van het overbrengen van het geld. Ofschoon
er ten tijde van den aanslag reeds een groote
drukte voor het raadhuis heerschte, waren
de ooggetuigen zoo verrast, dat de daders zijn
ontsnapt zonder herkend te zijn.
De slachtoffers van den aanslag zijn de
remisechef Meyer, die naar het ziekenhuis
Westeend is gebracht; zijn toestand geeft aan-
leiddng tot bezorgdheid; lichter gekwetst zijn
de chaffeur van den autobus, een kantoor-
bediende en een controleur.
Nader wordt gemeld, dat de emstige ge-
kwetste remisechef inmiddels is bezweken.
Uit het onderzoek van de politie is geble-
ken, dat de roovers de auto, waarmee zij
reden, gestolen hadden. De drieste aanslag
heeft groote beroering gewekt. Tal van
nieuwsgierigen waren voor het raadhuis te
hoop geloopen. Tenslotte heeft de politie de
menschen moeten verspreiden.
Later heeft de politie den door de roovers
gebruikten en daama verlaten auto op den
weg naar Potsdam bij de Glienecker brug
gevonden. Voor de aanhouding van de roovers
heeft de hoofdcommissaris 2000 mark be-
looning uitgeloofd.
BEKWAME VAKARBEIDERS.
Bandieten te Chicago hebben gedurende
veertien uur in een gebouw waar het kan
toor van een makelaarsfirma in onroerende
goederen en een aantal loketkluiizen van depo-
sitogevens gevestigd waren, de bewoners en
het personeel, in het geheel tien man, gevan
gen gehouden. Met de meest geraffineerde
modeme hulpmiddelen openden zij op hun ge-
mak alle kluizen en verzamelden wat zij daar
bij van waarde aantroffen. De bandieten
gingen op hun doode gemak te werk en als
goede vaklieden verrichtten zij hun werk met
handschoenen aan zoodat er geen vingeraf
drukken werden gevonden. Er waren 350
loketiten, die alle geopend werden. De buit
ten bedrage van ongeveer 250.000 dollar werd
meegenomen; de boeven verdwenen zonder een
spoor achter te laten. En intusschen trekt de
burgemeester van Chicago, Cermak, Europa
door, overal van de daken schreeuwend, dat
tegenwoordig de misdaad in Chicago is uit-
geroeid en dat alle misdadigers er achter slot
en grendel zitten.
EEN INVAL VAN BIJEN.
Zondagochtend heeft een wijk van Nice een
inval te verduren gehad van bijen. Men ver-
moedt, dat de inseeten afkomstig waren uit
een bijenstal in de buurt waar op de heuvels
veel imkers wonen. Baders aan het strand,
die in de zon lagen te braden, moesten in zee
vluchten; paarden voor de rijtuigen, die hun
standplaats hebben bij de Magnanbrug wer
den wild onder de steken der bijen die win-
kels en koffiehuizen en zelfs het bureau van
politie binnendrongen.
GOUDERTS ONTDHKT IN RHODESIA.
Onlangs is door zekeren Titley, een werk-
loos mijnarbeider, in de buurt van de Mata-
beleShebamqn gouderts ontdekt, waarvan
de waajrde op niet minder dan 2000 pond ster
ling wordt geschat. Genoemde persoon was
reeds dag aan dag op dezelfde plaats aan
het graven geweest. Nadat hij tot een diepte
van 15 voet was doorgedrongen, gaf hij zijn
vergeefsche pogingen op en zette zich bij zijn
werk neder. V6<5r zijn vertrek waagde hq
echter nog een poging en groef nog eenigen
tijd door. Plotseling stiet hq op een enorm
stuk erts, dat bij nadere beschouwing niet
anders bleek te zijn dan het zuiverste goud.
Vol vreugde over zqn beloonde moeite begaf
hq zich naar 'n dictatstbijzijnden politiepost,
die de groeve des nachts voor hern bewaakte.
Vermoed wordt, dat er in de nabijheid van
deze pas-ontdekte goudmijn zich nog meer-
dere mijnen zullen bevinden.
HET GROOTSTE CUNAKDSCHIP.
„Het prestige van Engeland staat op het
spel", zoo schrijft de Daily Mail, die er van
overtuigd is, dat de bouw van het groote
stoomschip, welke verleden jaar begon, en
waaraan de werkzaamheden op den 12en Dec.
1931 moesten worden onderbroken, daar men
geen geld meer had om ze voort te zetten,
weer moet worden hervat. Om dit te kunnen
doen, heeft men een bedrag noodig van 9 mil-
lioen gulden.
Nu stelt men voor, aandeelen te verkoopen
tot dit bedrag en om hiermede een begin te
maken, is de Daily Mail bereid direct voor
een bedrag van 450.000 gulden te teekenen.
Het blad meent, dat met het schip geld
kan worden verdiend, daar heden zeer veel
gel iv.hen met Duitsche en Italiaansche
booten reizen en ook vele transporten door
vreemde maatschappijen worden uitgevoerd.
Zoo gauw echter de nieuwe boot klaar zal
zijn, zal dit veranderen en zal Engeland
weer de eerste plaats op den Oceaan gaan
innemen. Maar afgezien hiervan, zou het her-
vatten van het werk weer bezigheid geven
aan zeer veel menschen, die heden werkloos
zijn, want toen men er toe overging het werk
stop te zetten, nadat men reeds 13.500.000
gulden voor den bouw had uitgegeven, wer
den er op een dag 3500 menschen broodeloos
en 7000 moesten er indirect onder lijden. Dit
kostte den staat ca. 126.000 gulden per week
aan ondersteuning of 6% millioen gulden per
jaar.
Het gevolg zou dus zijn. dat indien men
het werk weer zou beginnen, dit voor den
Staat een mindere uitgave van ruim 12 mil
lioen gulden zou beteekenen, daar de boot in
1934 klaar zou komen.
DE GENEESKRACHTIGE WERKING VAN
ZEEWATER.
Het is zeer weinig bekend, dat zeewater
ook inwendig als geneesmiddel wordt ge-
bruikt, natuurlijk alleen in zorgvuldig afge-
paste hoeveelheden en na grondig onderzoek
van een arts. Deze medicqn kan onder be-
paalde omstandigheden een groote genezen-
de, versterkende en voedende werking uit-
oefenen en wordt den laatsten tijd meer en
meer gebruikt. Het wordt gereinigd en al
dan niet verdund ingenomen of gelnjecteerd.
Innemen is niet in alle gevallen mogelijk; het
heeft tengevolge, dat de huid beter met bloed
wordt verzorgd en daardoor beter werkt. De
resultaten zijn meestal beter, wanneer het zee-
water wordt toegediend door onderhuidsche
inspuitingen. Het is opvallend, hoe goed de
weefsels het zeewater opnemen. Wel treedt
tengevolge der injecties dikwijls een kleine
koorts op, doch in de gevallen, waarin deze
behandeling wordt toegepast, is dit zelfs ge-
wenscht. Soms treedt ook ongeveer veertien
dagen na de injectie een algemeene reactie
op, die verscheidene dagen duurt. Zeewater
heeft goede resultaten gegeven bij maag- en
darmstoomissen, tuberculose van beenderen,
klieren, huid en longen. Bij eczeem houdt het
vochtig worden van de betrokken huldvlakte
dikwijls reeds na de eerste of tweede injectie
op; hierbq wordt de dosis op minder dan 30
kubieke c.M. bepaald. Bij bloedarmoede ziet
men het haemoglobine-gehalte van het bloed
snel stijgen, terwijl in gevallen van krop,
hardnekkige uitslag, haaruitval e.d. verras-
sende resultaten worden bereikt, wanneer
dagelijks twee eetlepels zeewater in een bord
soep worden gebruikt. Ongetwijfeld hebben
naast het keukenzout vooral de andere mine-
rale zouten in het zeewater deze gunstige
resultaten tengevolge.
WASCHT DE WASCHBEER ZIJN
VOEDENG INDERDAAD?
Dit kleine Amerikaansche beertje dankt
zijn naam zooals bekend is aan de gewoonte
geregeld allerlei naar het water te dragen en
tusschen de voorpooten stevig te wrijven, het-
geen hij eveneens doet met zijn voedsel, voor
dat hij het opeet. Brehm behandelt deze
eigenaardige gewoonte in zijn werken. De
heer J. A. Bierens de Haan heeft eveneens
een bqzondere studie gemaakt over den
waschbeer en is tot de conclusie gekomen, dat
van ,,wasschen" eigenlijk geen sprake is, en
dat het wrijven van het voedsel zelve niets
te maken heeft, maar slechts een toevallige
gewoonte is. Heel vaak maakt de waschbeer
deze beweging ook met niet-eetbare voorwer-
pen of kan hij niets naar zijn gading vinden,
dan wrijft hij zijn voorpooten over elkander
in het water, alsof hij ze wascht. Aan den
anderen kant is het hem volstrekt onverschil-
lig, op welke wijze hij zijn voedsel verorbert,
al is het ook nog zoo vuil. Het wrijven van
het handvlak over het vochtige bovenvlak in
het water is eigenlijk meer een spelletje.
WERKTIJDVERKORTING. I.
In dezen tqd van werkloosheid hoort men
dikwijls de stelling verkondigen, dat, wanneer
er maar een wettelijke regeling zou zijn, die
den werktijd, b.v. tot 40 uur per week zou
verkorten, er heel wat minder werkloosheid
zou zijn. Op zichzelf beschouwd is deze rede-
neering niet onlogisch en evenmin onsympa-
thiek. Immers zou men er van uitgaan, dat
een bepaalde hoeveelheid werk te verrichten
is, en het dus veel beter is, dat deze hoeveel
heid werk over zooveel mogelqk menschen
verdeeld wordt, dan dat een deel der arbei
ders normaal werkt en de rest werkloos is,
dan kan men er toe komen om het wensche-
lijk te vinden de maximum arbeidstijd per ar
beider lager te stellen dan thans het geval
is. Wanneer men echter dieper op de zaak
ingaat, idan zijn er niet alleen groote, mis-
schien zelfs onoverkomenlijke bezwaren te
overwinnen, doch blijkt ook, dat men princi-
pieele fouten zou maken. Immers in de eerste
plaats is het uitgangspunt, dat er een be-
perkte hoeveelheid werk zou zijn, onjuist. De
hoeveelheid werk wordt bepaald, door de
vraag naar de producten. Deze vraag hangt
eenerzijds af van de waardeering die de con-
sument voor deze producten heeft, m.a.w. de
prijs die hq er voor wil betalen, anderzijds
van den prijs, die de producent voor zijn pro
ducten wenscht te ontvangen.
De belangrijkste oorzaak van de huidige
werkloosneid is nu, dat de verhouding tus
schen deze beide grootheden sterk is ver-
anderd. De consument heeft zijn waardeering
in vele gevallen zoodanig beperkt, dat deze
aanmerkelqk lager is komen te liggen, dan
de huidige kostprijs der producten. Wil men
dus aan de vraag voldoen dan moet de kost
prijs dadelijk toenemen en naarmate dit ge-
schiedt zal ook de hoeveelheid werk toe
nemen. Men kan dus niet spreken van een
bepaalde hoeveelheid werk, doch deze hoeveel
heid werk is steeds afhankelijk van den prijs
waarvoor men dat werk wil leveren.
Beschouwt men nu dit in verband met de
invoering van den verkorten werktijd, dan is
het in de eerste plaats duidelqk, dat, wanneer
deze verkorte werktijd tot een verhooging van
de productiekosten per eenheid van product
zou leiden en dit zou zelfs bij een even-
redige loonsverlaging het geval zqn, doordat
de kosten niet in dezelfde mate dalen de
hoeveelheid werk nog geringer zou worden
en men dus het doel, opheffing der werkloos
heid, zeker niet zou bereiken. Maar ook al zou
de verkorte werktijd zoodanig worden inge-
voerd, dat daaruit geen verlaging van de
productiekosten per eenheid van product zou
volgen, dan nog zou men wel voor het oogen
blik geholpen zijn, doch zou er voor de toe-
komst geen enkel perspectief zijn om tot
betere verhoudingen te komen. Dit is wellicht
het belangrijkste van de geheele kwestie.
Op den duur zou door de vooruitgang der
techniek en de vergrooting van de productie
een verkorting van de thans geldende 48-
urige werkweek mogelijk blijken te zijn. Zou
men echter met het oog op de huidige werk
loosheid tot een plotselinge verkorting over-
gaam, dan zou men het ziekte-proces niet in
den swortel aantasten en zou men onjuiste
verhoudingen bestendigen, die op den duur
nooit tot verbetering leiden en daarom zal men
zich nog wel zeer emstig moeten bedenken
alvorens tot een zoo belangrijke maatregel
als werktqdverkorting over te gaan.
In een volgende rubriek hopen wij nog op
eenige andere puntec. te wqzen, die bq dit
vraagstuk aan de orde komen.
