ALGEMEEN NIEUWS- F.N ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
DE VIERDE SEPTEMBER
ASPIRIN
No. 8863
MAANDAG 18 JULI 1932
72e Jaargang.
BINNENLAND
FEUILLETON
Zonnesfralen
eemgopdewereM
33)
AVONTURENROMAN
door
PETER BARON.
HET RAPPORT WELTER
EN DE SAEARISSEN VAN HET RIJKS-
PERSONEEE.
aan het strand
ABONNE5IE7TSPRIJS: Biimen Ter Neuzen f 1,40 per 3 maanden Bulten Ter Neuzen
fr per post 1,80 per 3 maanden Br) voor uitbetaling fr. per post 6,60 per jaar
Voor BelglS en Amerika /2,25, overige Ian den 2,60 per 3 maanden fr. per post
APonnemenlen voor bet buitenland alleen bij vooruitbetailng.
('itgeetster: Finna P. J. VAN DE SANDE.
GIRO 88160 TELEFOON No. 25.
AD VERTENTIeNVan 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer /0.J©,
Grootere letters en dich6's worden naar plaatsrulmte berekend.
Handelsadvertentien by regelabonnement tegen verminderd tanef, hetwelk op a&nvraag
verkrjjgbaar is. Inzending van advertentien liefst 66n dag voor de nitgave
DIT BLAD VERSCHIJXT HCDEREN MAA NDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND.
BEZUINIGINGSRAPPORT-WELTER.
(Vervolg.)
De algemeene economische
toestand.
In verband met den algemeenen economi-
schen toestand in Nederland wordt gezegd,
dat deze op 't oogenblik tot groote bezorgd-
beid aanleiding geeft. Economische verschijn-
selen van een omvang, als wij in het huidige
tijdsgewricht aanschouwen, bebooren van
meet af aan moedig onder de oogen te worden
gezien. Het voeren van struiavogelpolitiek is
in deze omstandigheden minder verantwoord
dan ooit.
En daarom verdient bet aanbeveling, niet
voor de waarheid uit den weg te gaan, doch
ruiterlijk te erkennen, dat de Nederlandsche
volksgemeenschap zich op het oogenblik in
een toestand bevindt, die krachtdadig ingrij-
pen in haar huishouding noodzakelijk maakt.
Het mag een gelukkig verschijnsel beeten,
dat zij, die vooraanstaande posities in het
economische leven bekleeden, niet schromen
dit standpunt in te nemen.
Het besef, dat het hoog tijd is, om met be-
trekking tot de draagkracht van ons natio-
nale inkomen den stormbal te hijschen, be-
gint gelukkig meer en meer door te dringen.
Wat het inkomen betreft van onze voor-
naamste bronnen, is een deel vrijwel opge-
droogd: Indie heeft alle remises stopgezet
en moet voor de instandhouding van zijn be-
stuurskader een beroep op de moederland-
sche schatkist doen. Van geen enkelen tak van
bedrijf, welke in concurrentie met het bui
tenland werkt, kan men zeggen, dat er win-
sten van beteekenis worden gemaakt.
De cijfers der belastingopbrengsten over
de afgeloopen jaren geven voor het heden en
de onmiddellijke toekomst, geen bruikbaren
maatstaf, om de vermindering van het natio-
nale inkomen aan te toonen, wijl de meeste
ongunstige factoren zich eerst in den loop
van 1931 hebben geopenfbaard. In dit ver
band echter zijn de gedaalde beurskoersen
ook al kan hieraan niet in ieder opzicht
doorslaggevende beteekenis gehecht worden
helaas een onmiskenbare aanwijzing.
Als typiseh vrijhandelsland, dat wil zeg
gen als land, wel'ks economische structuur
gebaseerd is op den onbelemmerden in- en
uitvoer van alle producten, hetzij grondstof-
fen, half- en eindfabrikaten, wordt Neder
land op het oogenblik eenvoudigweg in zijn
bestaansmogelijkheid bedreigd.
Wij moeten derhalve koste wat het wil
trachten van den intemationalen goede-
renruil, die met den opbouw van ons bedrijfs-
leven onverbrekelijk verbonden is, te redden
wat te redden is.
De invloed, van den val van het
pond sterling.
Tot September 1931 deelden wij het voor-
recht, een hoogen loonstandaard en dus een
hoogen kostprijs van de meeste producten te
bezitten, met een aantal andere landen. Se-
dert den val van het pond sterling zijn wij
te dezen opziehte in een volkomen gelsoleer-
de positie geraakt en bewegen de door Ne
derlandsche ondememers betaalde loonen
zich op een niveau, dat 25 tot 30 pet. hooger
is dan dat van Engeand en de Scandinavi-
sche rijken. Dat een dergelijke verstijving
van een der voomaamste factoren van den
kostprijs niet gehandhaafd kon blijven, zon-
der het gansche economische leven aan den
ondergang bloot te stellen, behoort tot de
waarheden, waarvoor in Nederland nog slechts
al te velen het oog wenschen te sluiten.
En toch zal men ook ten onzent aan de
crisis slechts weerstand kunnen bieden, in-
dien men bereid is, zich aan den internatio-
(Vervolg.)
nalen toestand aan te passen en een aan-
merkelijke versobering, zoowel in de huis
houding der individuen als in die van de ge-
meenschapsorganen, te aanvaarden.
De wijze van belastingheffing in ons land is
een zoodanige, dat met name ten aanzien
van de inkomstenbelasting de huidige cata
strophe eerste na geruimen tijd in de op-
brengst der belastirugen haar reflex zal vin-
den, hetgeen er helaas toe bijdraagt, dat de
emst van het gebeuren nog slechts tot be-
trekkelijk weinigen doordringt. De groote
massa verkeert, mede als gevolg eener on-
juiste voorlichting, nog steeds in een onwe-
tendheid, die haar voor ieder voorstel, het
welk met „nominale" loonsverlaging gepaard
gaat, ontoegankelijk maakt. Dat deze ,,nomi-
nale" loonsverlaging in geenen deele gelijk te
stellen is met een „reeele" loonsverlaging en
dat ten gevolge van de daling der indexcijfers
van de kleinhandelsprijzen de loonen, ten spijt
van de zich verscherpende crisis, in de laat-
ste jaren een vrij belangrijke feitelijke ver-
hooging hebben ondergaan, zoodat een ge-
ringe vermindering van het nominale bedrag
volstrekt geen aantasting van het levenspeil
van de arbeiders en beambten beduidt het
is alles reeds zoo vaak betoogd, dat het bijna
onnoodig is, het hier nog eens te herhalen.
De economische omstandigheden het kan
nauwelijks genoeg worden herhaald bewij-
zen iederen dag opnieuw, dat Nederland, als
economische eenheid gezien, in ernstig ge-
vaar verkeert.
De tering behoort naar de nering
te worden gezet.
Waar de volksgemeenschap in haar be-
staan wordt aangetast, zullen ook de publiek-
rechtelijke organen, wier inkomen recht-
streeks uit het inkomen der volksgenooten is
afgeleid, zich een aanzienlijke beperking
moeten opleggen. Zdb ooit, dan is het thans
voor den Staat onafwijslbare plicht geworden
om het crjfer der begrooting, dat in een
periode van welvaart tot ruim 600 millioen
is gestegen, tot bescheidener proporties terug
te brengen.
Het ligt allerminst in de bedoeling der com-
missie, een al te groot pessimisme te predi-
ken. Zij blijft overtuigd, dat de in ons volk
levende krachten een sterken weerstand zul
len vonmen tegen de gevolgen van de huidige
crisis, maar mag echter daamaast evenmin
de oogen sluiten voor het onloochenbare feit,
dat aan den economischen horizon op het
oogenblik nog geen enkel lichtpunt valt te
ontdekken en dat voor onze natie naar alle
waarschijnlijkheid nog uiterst moeilijke jaren
zullen aanbreken.
In de „Algemeene Opmerkingen wordt
o.m. gezegd:
In overeenstemming met de haar verstrekte
opdracht heeft de commissie als opzet aange-
nomen een algemeene verlaging van het peil
der uitgaven, met handhaving dus voor zoo-
veel mogelijk van hetgeen bestaat, met in
standhouding van de organisaties der dien-
sten en administraties, welke de Staatstaak
uitvoeren.
Afweer van cntiek.
De aanvaarding van den hooger aangege-
ven opzet bracht mede, een zooveel mogelijk
vasten maatstaf aan te nemen voor de verla
ging van het niveau der uitgaven en dien dan
verder zoo strikt mogelijk toe te passen. Hier-
in is de verklaring te zoeken voor de voor-
gestelde procentische verlaging van de posten
voor personeelssalarissen, materieele behoef-
ten en subsidies, die het niveau van het bud
get in hoofdzaak beheerschen.
De aangenomen percentages zijn in zoo-
verre willekeurig, dat niet langs den weg der
strikte redeneering kan worden bewezen, dat
zij niet hooger en niet lager kunnen zijn,
maar houden uiteraard ten nauwste verband
(Nadruk verboden.)
Mr. Moody leunde nu vertrouwelijk
voorover.
„u kreeg ze van iemand, die Pressland
heette, in Balh
Hij werd onderbroken door t verschij-
nen van een jongetje, dat in de deur bleef
staan en luid schreeuwde: Iemand aan
de telefoon. Hij zegt, dat 'r haast bij is
,,Neem me niet kwalijk," mompelde
Mr. Moody en spoedde zich heen, maar
bleef toch nog even staan om den sproe-
tigen jongen te zeggen: ,,op den winkel
letten, Jimmy, en pas op, dat je geen siga-
retten gapt. En geef geen Player als
de menschen „Wills" vragen en..." zijn
geluid stierf weg, toen hij wegsnelde nog
steeds bevelen gevend. De voorbeeldige
zoon en erfgenaam nam de vaderlijke
vermaningen voorbeeldig ter harte. Hij
eigende zich een pakje sigaretten toe voor
eigen gebruik en ging zitten, met z'n voe-
ten omhoog, die hij op de toonbank liet
rusten. Zoo op z'n gemak haalde hij de
laatste editie van de Sexton Blake
Bibliotheek" voor den dag en verdiepte
zich in de sage van dien klassieken held.
De ,,kale" bleef geduldig wachten, ter-
wijl Mr. Moody in een achterkamertje
den ontvanger van den haak nam.
met het doel, dat wij ons gesteld hebben, n.l.
het budget der uitgaven zoodanig te verla-
gen, dat onder niet al te ongunstige omstan
digheden het opstellen van een sluitende be
grooting practisch te verwezenltjken is.
De commissie begrijpt ten voile, dat aan
deze werkwijze bezwaren verbonden zijn, wjjl
zij iets mechanisch heeft. De sterke overtui-
ging, dat v66r alles verlaging van uitgaven
wordt geboden in het belang der gemeen-
schap, heeft haar die bezwaren doen ter zijde
stellen in het bewustzijn, dat ter wille van
het hoogste belang zoo noodig belangen van
lager orde moeten worden opgeofferd. Zij
heeft daartoe bovendien vrijheid gevonden,
omdat zij ervan overtuigd is, dat de posten,
zooals die op de achtereenvolgende begroo-
tingen voorkomen, vaak sterk beheerscht zijn
door de beschikbare middelen, meer nog dan
door de behoeften.
Het is te voorzien, dat vooral van de zijde
van personen, organisaties en diensten, wier
belangen daardoor worden getroffen, het be-
kende verwijt zal worden vemomen, dat het
,,domme potlood" de bezuinigingsvoorstellen
heeft beheerscht. Het vorenstaande moge
aantoonen, dat, wat men overigens van de
voorstellen moge zeggen, een leidende ge-
dachte daaraan geenszins heeft ontbroken,
aldus de commissie. Zij overigens de vraag,
of „het intelligente potlood" wel de bezuini
gingen had kunnen aangeven, die het resul-
taat van onizen arbeid zijn geweest.
Niet alle bezuinigingen zijn aanstonds te
verwezenlijken. Verschillende eischen tijd om
doorgevoerd te worden en haar uitwerking is
het budget te demonstreeren. Dit is onver-
mijdelijk, wil men ontwrichting voorkomen.
Maar dergelijke bezuinigingen „in perspec-
tief" maken te meer stringent de bezuinigin
gen, welke dadelijk doorgevoerd kunnen wor
den, omdat zij technisch gemakkelijk te ver
wezenlijken zijn.
Als uitgangspunt van arbeid heeft de com
missie genomen de uitgaafposten, zooals die
zijn vastgesteld in het ontwerp der begroo
ting voor 1932.
De commissie meent niet, dat haar voor
stellen geen bezwaren aankleven, maar zij
moet waarschuwen voor den waan, dat andere
of anders opgezette bezuinigingsvoorstellen
minder bedenklngen zouden ontmoeten.
Het tekort op den gewonen dienst.
In het hoofdstuk over de financieele be-
schouwingen komt de commissie voor de be
grooting 1932 tot het volgend tekort op den
gewonen dienst:
Tekort volgens de gewijzigde begrooting
f 9.5 millioen
Verhooging van dit tekort
voor:
a. te gunstige raniing hoofd-
stuk nationale schuld 10.9
b. te lage raming spoorweg-
tekort
c. wegvallen winst Ned. Bank 3.
d. verhooging bijdrage wo-
ningbouw
e. tekort financieele verhou-
ding
Totaal te verwachten tekort 43.4 millioen
Wat de Rijksbegrooting 1933 betreft, valt
reeds thans te rekenen op:
a verhooging van hoofdstuk nationale schuld
met 3.6 millioen
b. verdere daling der midde
len 42-
c. grooter tekort financieele
verhouding 13.5
Terwijl Mr. Moody luisterde werd zijn
gezicht al langer.
,,Geen vragen beantwoorden en geen
..speciale" te leveren trilde het in den
hoorn. ,.Maar hier is iemand, die zegt,
dat hij bij U vandaan komt, Mr. Nai...
De stem aan den anderen kant be-
duidde hem kort maar krachtig geen
namen te noemen en vroeg vervolgens of
Mr. Moodv zoo slecht op de hoogte was,
dat hij tot in de kleinste bijzonderheid de
nieuwsgierigheid van zijn klant be-
vredigcfe.
„Nog niet", loog Mr. Moody, terwijl hij
tactvol de feiten verzweeg. ,,In ieder
geval goed, dat U opbelde. k Zal die
vent wel afschepen
,,Juist", kwam het lispelend, ,,en ge-
last zoon en erfgenaam leelijken speurneus
te volgen en te achterhalen, waar hij
belandt, en daarna deel 't onderdanigen
dienaar mede".
Mr. Moody stemde gretig in met het
richtsnoer. dat hem in drie seconden aan
de hand was gedaan.
Met een harden blik in z'n oogen kwam
hij terug in den winkel en hij ging al te
zeer op in zijn gerechtigde verontwaar-
diging, dan dat hij nu de vaderlijke
vuist aanwendde, die gewoonlijk de bui-
tenissigheden van zijn tela beloonde. Hij
keek den „kale" recht in de oogen.
,,D'r uit!" brulde hij met 'n gezicht
rood van kwaadheid. ,.Wat wil je me
hier die vervloekte, bedwelmende sigaret
ten van je aansmeren. Waar zie je me
voor aan? D'r uit! Ik iheb je netjes n
strik gespannen mannetje, om ns te
hooren wat jij zooal wist. Ik zou m maar
smeren, voor er iets gebeurt'
Mr. Moody achtte z'n uitleg niet van
succes ontbloot.
k Werd juist opgebeld van het politie-
Totaal ongunstiger f 65.1 millioen
Bij overigens ongewijzigde omstandigheden
bureau, dat mij verzocht uit te zien naar
iemand van jouw uiterlijk en als je gauw
inrukt, kom je er nog heelhuids af!
Mr. Moody keek als een dolle stier
naar den vreemde, die, met n uitdruk-
king van angst op z'n gelaat, haastig z'n
biezen pakte.
Twintig seconden later kwam de
sproetige Jimmv hem achterop, aange-
spoord door de belofte, dat als hij het
adres van dien ,,vent" wist te vertellen,
hij 'n rijksdaalder zou krijgen. Bij gevolg
draalde hij geen oogenblik. Dan
alleen doemde voor hem op als iets
in een wereld van onzekerheden een
van die onzekerheden was de moge-
lijke rijksdaalder-belooning. Hij twij-
felde er allerminst aan, of hij zou den
man wel kunnen volgen. De nieuwste
nasporingen naar de werkwijze van
Sexton Blake, die z'n lotgevallen op
papier in den handel bracht voor de lut-
tele som van drie en een halve stuiver
per week, overtuigden hem van zijn be-
kwaamheid om dien ,,vent als een
schaduw te volgen.
De ,,kale" stapte op een tram en Jimmy
eveneens, heel bescheiden.
Die rit was anders geheel onbelangrijk.
Jimmy's prooi zat voorop een pijp te
rooken en Jimmy zat achterin te snoepen.
Jimmy had slechts een zorg. Dat was
de gelakwestie. Hij was acht stuivers
rijk en hij had niet veel lust die er aan
te waqen. De nadering van den conduc-
teur werd een spannend oogenblik.
Juist was de conducteur met veel ge-
duld een dame aan t lossen, die, als ze in
deze tram was blijven zitten, de wereld
rond had gemoeten om Putney te berei
ken. Op dat oogenblik had de tram West
minster bereikt.
Tegelijkertijd stond Jimmy s prooi op,
betaalde z'n rit en steeg af. Onmiddel
zou dus de begrooting voor 1933 een tekort
op den gewonen dienst aanwijzen van 43.4
65.1108.5 of rond 100 millioen.
Daarbij moet echter nog het volgende wor
den in acht genomen:
Het bovenstaande tekort van rond f 100
millioen is verkregen door rekening te hou
den:
a. met de wet van 19 December 1931 vol
gens welke tot dekking van de tekorten over
elk der jaren 1931, 1932 en 1933 telkens f 18
millioen wordt ontleend aan een ingesteld
reservefonds.
b. met de wet van 15 Mei 1931 (Staatsblad
no. 189), waarbij voor de jaren 1931, 1932 en
1933 de crisisdienst is heropend.
De commissie heeft met betrekking tot de
wet van 19 December 1921 aangenomen, dat
een soortgelijke dekking niet voor herhaling
vatbaar is.
Crisisdienst.
Wat den crisisdienst betreft heeft de re-
geering terecht een dergelijke uitzonderlijke
financiering slechts zeer tijdelijk en wel voor
den tijd van 3 jaren, tot uit. 1933, willen aan
vaarden. Mochten deze uitgaven, zooals te
verwachten valt, over een eenigszins langere
periode noodig zyn, dan zou er bij het ont-
werpen van een dekkingsplan rekening mede
gehouden moeten worden.
Gerekend moet worden op een tekort op
den crisisdienst in 1932 van rond 27 millioen.
Voor 1933 kan bij gelijk blijvende uitgaven
het tekort rond f 3 millioen lager worden ge
steld, omdat dan de heffingen voor een vol-
jaar worden ontvangen, zoodat voor dat jaar
het tekort op 24 millioen zou zijn te stellen.
Het dure gemeentelijke huis-
houden.
Wat de Gemeente-uitgaven betreft, komt
de commissie tot de slotsom, dat veilig kan
worden aangenomen, dat de gewone uitgaven
der gemeenten in 1931 niet ver beneden de
700 millioen zullen blijven, d.w.z. sedert 1928
met ongeveer 100 millioen zijn gestegen en
thans ver boven die van het Rijk uitgaan.
Een dergelijke geweldige stijging trekt te-
meer de aandacht, indien men mede in aan-
merking neemt, dat de Rijksuitgaven zich
sedert 1924 om het bedrag van f 600 millioen
's jaars zijn blijven bewegen en geen noemens-
waardige stijging hebben vertoond.
(Wordt vervolgd.)
De voorzitter van de Centrale van Vereeni-
gingen van Personeel in 's Rijks dienst, lid
van de Centrale Commissie voor georganiseerd
overleg in Ambtenarenzaken, de heer F. Per-
dok Hzn., schrijft daaromtrent:
,,De commissie heeft haar saneeringsplan
gebaseerd op een salarislast van 256.5 mil
lioen volgens de Rijksbegrooting 1930. Zij wil
dit bedrag verlagen met: 31.000.000 door per-
soneelsinkrimping, 24.234.000 door salaris-
verlaging.
Het totale salarisbedrag zal dus moeten
dalen tot 205 millioen, waarbij de eerst-
komende jaren ten minste komt een bedrag
van 15 millioen aan wachtgelden en de salaris
last 220 millioen zal bedragen.
Wij zijn bereid met intactlating van het
corps rijksambtenaren, op een bedrag van een
totalen salarislast van 220 millioen tegen 1
November 1932 een nieuwe bezoldigingsrege-
ling samen te stellen.
Over het tijdvak 1933—1936 zal geen en-
kele nieuwe ambtenaar meer mogen worden
aangenomen, wat neerkomt op een besluit, dat
lijk stond ook Jimmy op en wilde hem
achternagaan. Maar de vriendelijk
laohende, goed gehumeurde conducteur
hield hem even aan.
,,Waar moet je heen, broer?" vroeg hij
minzaam, terwijl hij een beweging maakte
met zijn kaartjesknipper.
Trouw hield Jimmy hem z n acht stui
vers voor. .,1s hier Wimbledon, mijn-
heer?" vroeg hij onnoozel.
Verlegen krabde de conducteur zich
achter z'n ooren.
Of dit Wimbledat was toch het
toppunt zooals sommige menschen hun
kinderen op straat laten rondzwalken en
ze zoo kwijt raken. Vriendelijk keek hij
naar Jimmy. Ze moesten zich schamen!
Zoo'n stumper. Ze hadden hem zeker
gezegd naar Wimbledon te gaan en hem
geen aanwijzingen gegeven. En dan stond
men nog verbaasd, als er kinderen zoek
raakten. 't Was duidelijk, dat die kleine
verloren liep en z'n domkoppige vader
en moeder zouden nog razend worden
bovendien.
Hij nam Jimmy bij z'n arm en hielp
hem afstappen. Het geld wees hij vrien
delijk van de hand, ,,'t Is beroerd vent",
voegde hij hem toe, ,,maar je bent nog
mijlen van Wimbledon af. Je bent in de
verkeerde richting meegegaan. Van ginds,
hier tegenover", wees hij, ,,vertrekt jouw
tram, 't Zelfde nummer als deze, no. 2a.
Vraag den conducteur je uit te laten", en
vriendelijk wuivend met z'n hand keek hij
dien ,,,kleine" na tot deze het trottoir
bereikte.
Maar de lieve jongen schonk hoege-
naamd geen aandacht aan zijn weldoener.
Z'n aandacht bepaalde zich vooral op den
steeds meer verdwijnenden rug van den
„kale", die hij juist den grooten hoofdweg
zag oversteken.
Jimmy vloog hem na, als door een
.zijn buite.ngewoon
krachtig, en veroorza-
'ken licht hoofdpijn. Dan
neemt U natuurlijk
Aspirin-Tabletten.
Lot op oranje band en Bayerkruls. Prijs 75 cts.>
(Ingez. Med.)
bet personeel langs normale mutatien ver
mindering ondergaat en geen nieuw personeel
zal worden aangenomen, dan bij heel hooge
noodzakelijkheid.
Door op- en verschuiving zal in een doel-
matige personeelsbezetting worden voorzien.
Het vastgestelde salarisbedrag van f 220
millioen zal daardoor de eerste drie komende
jren elk jaar met vijf millioen worden vermin
derd en daardoor geleidelijk dalen tot 205
millioen.
Indien begin 1936 langs den gewonen weg
geen personeelsinkrimpmg van 10 beeft
plaats gebad, zal zoo noodig een personeels-
afvloeiing plaats vinden, waardoor de sterkte
wordt gebracbt op 90 van 1930. Deze in-
krimping van personeel zal alleen plaats beb-
ben, indien uit bet salarisbedrag van 205
millioen een personeelssterkte van 1930 niet
meer bekostigd kan worden overeenkomstig
de geldende salarisregeling.
Door ons voorstel wordt bereikt:
a. dat de Staat de eerstkomende jaren per
jaar ruim drie millioen meer bespaart op den
salarislast, die de commissie-Welter „oirbaar''
acbt, dan de commissie zelf wil bereiken!
b. dat geen enkele ambtenaar of rijks-
werkman afvloeit en het leger werkzoekenden
daardoor vrij is van de concurreerende wacht-
gelders;
c. dat op het rijkspersoneel "geen salaris-
verlaging wordt toegepast.
Wij zijn bereid met de regeering een even-
tueele bindende overeenkomst aan te gaan.
Hoe dit .wonder" in elkaar zit? De beer
Perdok antwoordt hierop: De salarislast be-
droeg in 1930 niet 256.5 millioen, maar ten
hoogste 220 millioen. De basis voor de per-
soneelsbezuiniging is daardoor aan het sa-
neeringsplan-Welter ontvallen."
Het ,„Handelsblad" teekent hierbrj: aan:
Tot zoover de heer Perdok.
Nauwkeurige lezing van bet rapport der
commissie-Welter heeft bij ons, nadat we
bovendien nog nadere inlichtingen hadden in-
gewonnen, tot een andere berekening geleia
dan waartoe inzender is gekomen.
Op biz. 64 van het rapport kan men lezen:
,„volgens door de Generale Thesaurie ver
strekte gegevens werd in het jaar 1930 voor
Ijet vaste, tijdelijke en losse rijkspersoneel in
den ruimsten zin des woords, een bedrag van
totaal f 256.5 millioen uitgegeven, waarbij is
begrepen het personeel der bedrijven voor een
bedrag van rond f 56 millioen."
Op biz. 65 berekent de commissie-Welter de
opbrengst van de voorgestelde salariskorting
als volgt: 8 op de salarissen der gehuwde'
ambtenaren 13.600.000; 13 op de salaris
sen der ongehuwden 10.634.000. De totale
opbrengst is dus f 24.234.000, of 9.4 van de
totale kosten van het salarisbedrag ad 256.5
millioen, benoodigd voor het geheele rijksper
soneel. Onder deze f 24.234.000 is begrepen de
f 7 millioen tijdelijke korting, welke met in-
gang van 1 Maart j.l. werd ingevoerd, en de
2.5 millioen, welke de bestaande ongehuwden-
aftrek van 3 van bet salaris oplevert. De
opbrengst der voorgestelde salarisverlaging is
wonder ontsnapte hij aan een auto en.
liep vervolgens Whitehall langs.
Het kale heersohap zwaaide rechtsaf
en sloeg een korte straat in. Dan zag
Jimmy, die m vlak op de hielen zat, hoe
hij in een groot gebouw, links, verdween.
Hij stond op het punt ook binnen te gaan
toen een groote, stoere politiedienaar hem
aanhield, wiens geweldige rechterarm
hem zoodoende den toeaang belette
Hermandad bukte zich.
,,Wat zoek je, ventje?" vroeg hij.
,,Wat is dat hier?" vroeg Jimmy sneE
Hermandad keek hem verbaasd aan.
Dat niet te weten? Was dat "n echte
jongen geweest, dan moest er in Londen.
geen gebouw zijn of hij moest 't kennen.
Zelf had hij Londen binnenste buiten
gekend. En iedere jongen moest Londen
binnenste buiten kennen.
't Was noodig, dat iedereen 't zich tot
plicht aanrekende Londen binnenste
buiten te kennen. Was hij n jongen
geweest.
Jimmy luisterde even geduldig naar die
opwellingen van verslagen jongenseer-
zucht en bracht daarna het voorwerp van
z'n onderzoek weer behoedzaam ter
sprake.
Hermandad boog en ging weer pal
staan alvorens te antwoorden.
,,Dit is Scotland Yard, ventje", zei hij.
Verbluft stapte hij verder en bekeek de
Yard of wat hij ervan zien kon. Te
drommel! Hingen hier die detectieven uit?
Was dit die plek? En Sexton Blake?
Die moest er ook zijn. Vooruit!
En Jimmy toog op onderzoek uit.
(Wordt vervolgd.V
