Door Zeeuwsch-Viaanderen in 'tVerledon
EEN DUBBELGANGER VAN DEN
PRINS VAN WALES.
LOOP DER BEVOLKING.
GEMEEN TERAAD VAN HOEK.
EEN ZWEEDSCHE PRINS TBOUWT TE
LONDEN MET DE DOCHTER VAN EEN
ZAKENMAN.
Prins Lennart, de 22jarige kleinzoon van
den Zweedschen koning Gustaaf, die zich ver-
leden jaar verloofde met mej. Karin Niss-
vaudt, de dochter van een zakenman uit
Stockholm, heeft besloten de volgende maand
te Londen in het huwelijk te treden.
Dit engagement heeft veel opzien gebaard,
daar de koning zijn toestemming niet wil ver-
leenen. De prins besloot daarom zich in Don-
den te laten trouwen, daar hij dit in Zweden
niet kon doen, omdat daar een huwelijk zon-
der toestemming van den koning niet wettig
zou zijn.
De prins verlaat Stockholm met zijn bruid,
die 21 jaren oud is, tegen het einde van deze
week, om den 21sten Februari in Londen te
arriveeren. Zij zijn van plan in Londen twee
weken te blijven en daarria te trouwen.
Daar de huwelijksceremonie zoo eenvoudig
mogelijk moet zijn, deelde de prins mede, dat
hij alleen voor den ambtenaar van den bur-
gerlijken stand trouwt.
Alleen zijn vader, Prins Wilhelm, die op het
oogenblik aan de Riviera vertoeft, zal tezamen
met de moeder, een oom en een tante van de
bruid, het huwelijk bewonen. Zijn moeder, die
hij zeer liefheeft, verwijlt in New York en al-
hoewel hij natuurlijk zeer gaarne wenschte,
dat zijn moeder bij het huwelijk aanwezig zal
zijn, heeft hij nog geen bericht ontvangen op
zijn brief, waarin hij haar zijn voornemens
mededeelde.
Daar koning Gustaaf mej. Nissvaudt niet
als koninklijke prinses wil erkennen, besloot
de prins van zijn titel af te zien. Hieruit volgt
dat hij en zijn bruid eenvoudig gaan trouwen
als mijnheer en mevrouw Bemadotte, hetgeen
ook zijn voorvaderen 115 jaren geleden in het
zuiden van Frankrijk deden.
Na hun huwelijk in Londen zal het jonge
pear een huwelijksreis per auto door Europa
maken.
Gedurende de maand April zullen zij het
prachtige kasteel van Mainau, dat 100 ka-
mers bevat en op een eiland in het meer van
Constanz is gebouwd, voor eenigen tijd be-
trekken.
Dit kasteel is het eigendom van den vader
van den prins, die het van koningin Victoria
van Zweden erfde. Het kasteel is gemodemi-
seerd en 100 werklieden werken er aan se-
dert verleden zomer.
Door dit huwelijk komt er een gelukkig
einde aan een romantische liefde, die reeds
dateert uit den tijd, dat de prins nog een jon-
gen was. De beste wenschen van het geheele
Zweedsche volk begeleiden hem en zijn bruid
op hun levenspad.
Prins Lennart studeert aan de Zweedsche
landbouwhoogeschool en is van plan, zich na
zijn huwelijk aan den landbouw te wijden.
De eerste ontmoeting met miss Nissvaudt
had plaats in 1925, toen hij op het kasteel van
zijn vader te Stenhammer vertoefde. Zijn
bruid bezocht gedurende dien tijd haar zuster,
die in een naburige villa woonde.
Mej. Nissvaudt is een heel mooi meisje met
donker haar, dat zeer veel aan sport doet en
uitmuntend pa/ard rijdt. Ook zij heeft, even-
als de prins, belangstelling voor den land
bouw.
De prins is goed op de hoogte van de tech-
niek. In zijn nieuw huis te Mainau heeft hij
centrale verwarming, automatische telefoons,
alarm-centrales, en andere modeme inrichtin-
gen doen installeeren.
Er is een krachtig radio-toestel, dat met
alle huizen op het eiland is verbonden, zoo-
dat een ieder niet alleen van zijn ontvangst
maar ook van de gramofoonmuziek en de
theater-opvoeringen, die in dit huis plaats
zullen vinden, zal kunnen genieten.
Bij het kasteel is een golflink met 18 holes.
Dezer dagen stopte voor het grootste hotel
van Boedapest een prachtige auto, waaruit
een goedgekleede jonge man stapte, die in
het hotel kamers besprak voor zichzelf en
zijn chauffeur. Tegen den portier van het
hotel zeide hij, dat hij door niemand gestoord
wilde worden, In het vreemdelingenboek
schreef hij zich in als John Marrow, ingenieur,
Engeland. In de hal van het hotel wisselde
hij nog eenige woorden met een actrice,
waama hij zich in zijn vertrekken terugtrok.
De actrice vertrouwde hierop aan den portier
toe, dat de jonge man de Piins van Wales
was, dien zij vaak te Londen van het tooneel
af had gezien.
Het nieuws verspreidde zich natuurlijk on-
middellijk en toen de jonge man eenig uren
later, na te zijn uitgerust, beneden kwam,
werd hij begroet door een menigte nieuws-
gierigen, joumalisten en persfotografen. Van
officieele zijde had men besloten, geen be
langstelling te toonen en het incognito van
den pirns te eerbiedigen tot men officieel van
de komst van Z. K. H. op de hoogte zou zijn
gesteld.
De jonge man bleek zeer onthutst over de
groote belangstelling, die hem ten deel viel,
doch toen men hem mededeelde, dat men den
Prince of Wales kwam begroeten, glimlachte
hij en zeide alleen: ,,Ik begrijp het al. Voor
de zooveelste maal." Lachend toonde hij
zijn papieren, waaruit onomstootelijk bleek,
dat men inderdaad John Marrow, den inge
nieur, voor zich had en niet den prins van
Wales, al vertoonen ook beiden een groote
gelijkenis in uiterljjk.
(Alle vragen, opmerkingen etc,
te zenden aan den heer A. M.
WESSELS, Historicus te Goes,
die deze rubriek zal verzorgen.)
Lotgevallen van de Observanten te
Sluis. Een droevig einde voor stichter
en klooster.
Zoo was dus den grond in Sluis door De
Capistrano geheiligd, en met spoed ving men
den oouw aan en werd voltooid. De Capistra
no bleef echter niet in Sluis. Door Paus
Calixtus III werd een veldtocht tegen de
Turken ontworpen, daar Mohamed in Europa
meer en meer opdrong en zelf Servie was bin-
nengevallen. Calixtus Met door geheel Europa
een kruistocht tegen hem prediken, vollen
aflaat vergunnende ieder, die mee op zou
trekken of de tocht met geld zou steunen.
Onder de predikermonniken die voor dit
doel uittrokken was ook Johannes de Capi
strano. Zijn vurige woorden hadden een ge-
weldige uitwerking. Duizenden gaven zich op.
De Capistrano zelf, trekt in 1456 aan het
hoofd eener talrijke heirmacht op en viel op
den stoutmoedigen Saraceen aan, die de stad
Belgrade door een nauwgezet beleg streng
hielden ingesloten. Zesduizend Turken wor
den verslagen en al hun krijgstuig laten zij
achter. Mohamed zelve ontkomt temauwer-
nood en Belgrado is ontzet.
De overwinning had plaats op den 6den
Augustus. Niet lang daarna is De Capistrano
overleden. Hij stierf te Sirmium in de na-
bijiheid van Belgrado.
Een der Gardiaanen van het klooster was
Johannes Brugman. Professor W. Moll heeft
tijdens zijn leven een studie gepubliceerd,
ROODHEMDEN IN ENGELAND.
De Sunday Express onthult het bestaan
van een beweging van roodhemden in Enge
land. Een van de deelnemers van die bewe
ging heeft de Express ingelicht, welke daar-
op Scotland Yard heeft gewaarschuwd, dat
thans een onderzoek instelt. Het doel dezer
roodhemden was, de EngeJschen tot elken
prijs uit Britsch-Indie te verdrgjven, hen even-
eens te verdrijven uit Noord-Ierland en Egyp-
te en arbeidersonlusten uit te lokken in de
Dominions en de kolonien. De leiders van de
beweging bevinden zich te Bombay en te
Haiderabad en zij moeten over groote bedra-
gen beschikken. Zij hebben duizenden ponden
besteed voor de verspreiding van vlugschrif-
ten in het heele Britsche rijk. Agenten van de
beweging zijn ook werkzaam in China. Het
schrjnt, dat men in Engeland propagandisten
gekweekt heeft, die daarna langs wettigen
of onwettigen weg naar Britsch-Indie zijn
gezonden.
De man, die de beweging verraden heeft,
verklaart, dat al zijn onkosten vergoed wer-
den en dat hij bovendien vijftig pond per
maand kreeg. De bedoeling schijnt te zijn, om
tegen Juli in alle deelen van het Rijk arbei
dersonlusten uit te lokken en dan een opstand
in Britsch-Indie te ondememen. Daar schij-
nen overal geheime voorraden wapens en mu-
nitie gevormd te worden, die bij het aanbre-
ken van den grooten dag moeten worden uit-
gedeeld. De verklikker wist niet wie er aan
het hoofd van de beweging staat.
VAN HET KASTJE NAAR DEN MUTJR.
Voor den politierechter in Bow-street stond
dezer dagen een 21-jarig Russisch zeeman te-
recht wegens het zonder vergunning aan land
gaan in Engeland. Hij was op 21 Januari uit
Belgie in Engeland aangekomen nadat hem
verzocht was eerstgenoemd land te verlaten,
anders zou hij er, volgens zijn zeggen, 12
maanden gevangenisstraf moeten ondergaan.
Hij was, zoo deelde hij mee, in alle landen van
Europa geweest en overal had men hem ge-
vraagd weg te gaan. Hiji was een Russisch
uitgewekene. Zijn moeder was, naar hij zeide,
tijdens de Octobereevolutie in Rusland gedood
en hij wist niet waar zijn vader was. Voorzoo-
ver hij wist had hij geen bloedverwanten. Hij
was 7 jaar in China geweest. Hij had een cer-
tificaat van den Volkenbond in zijn bezit, te
Bern uitgegeven, maar hij mocht er niet mee
naar Zwitserland terug zonder een bepaalde
aanteekening op dat stuk. Driemaal was hem
al vergunning geweigerd in Engeland binnen
te komen. Hij, was dan met de eerste de
beste boot teruggezonden naar het land waar
hij vandaan kwam.
Deporteeren naar Rusland ging ook niet,
zoo bleek uit een vraag van den politierech
ter. Hij bleek een der vele Russische zeelie-
den te zijn, die geen land hebben waar zij
zich kunnen vestigen. Zelf gaf de man den
wensch te kennen naar Nederlandsch-Indie
of naar China te gaan.
De zaak werd aangehouden.
DOOR STRAATVEGERS VERRAST.
I
Toen vorige week Maandagochtend in de
vroegte een groep straatvegers met een
straatveegmachine verscheen in Queen's Road
te Peckham, een van de hoofdwegen van
Zuid-Londen, sprong er eensklaps een man
midden op de straat, die een revolver op hen
richtte en uitriep: „Wie nog een stap doet
is een kind des doods!" De mannen bleven
staan, zij zagen een auto voorrijden voor een
winkel, de man, die hen tegen had gehouden,
sprong in den auto, gevolgd door twee man
nen, die elk met een groot pak onder den
arm uit den winkel kwamen. Daarop reed de
auto weg. Nauwelijks was de auto in gang
of een der straatvegers holde een telefoon-
cel binnen om de politic te waarschuwen.
Klaarblijkelijk hadden de dieven dit gezien,
zij stopten even en losten een paar schoten
op de telefooncel zonder echter iemand te
raken. Het bleek, dat de dieven, vier mannen
in avondkleedij, uit den winkel, een zaak van
hedrenmodeartiketlen, voor een waarde van
200 a 300 pond gestolen hadden. Als de
straatvegers niet op het terrein verschenen
waren, zouden zij vermoedelijk heel wat meer
hebben meegenomen.
VIJFTIENHONDERD DOLLAR ZONDER
EIGENAAR.
Men schrijft uit Boedapest aan de N. R. Ort.
In een tweede kiasse coupe van den snel-
trein van Boedapest naar Pricot vond men
vorige week onder het Ieder van een der
banken in papier gepakt 1500 dollars. Men
neemt aan, dat een der reizigers dat geld
onder de bank verstopte, met de bedoeling
het aan de andere zijde van de grens weer
voor den dag te halen. Een gedeelte van
het pakje stak tusschen het leer te voorschijn
en trok de aandacht van een detective, die
tegen het over de grens smokkelen van
valuta heeft te waken, die het daarop te
voorschijn bracht. Daar er op het over de
grens smokkelen van valuta in Hongarije
vijf jaar gevangenisstraf staat, meldde zich
natuurlijk niemand als eigenaar. De politie
beschouwt het geld nu als gevonden geld,
wat den Staat ten goede komt.
getiteld „Johannes Brugman en het gods-
dienstig leven onzer vaderen in de 15de
eeuw". In dit werk schetst hij op keurige
wijze, de Sluissche Gardiaan, die zoo talentvol
spreken kon, zoo dat nog heden ten dage het
spreekwoord geld: „hij spreekt als Brugman".
Op welk tijdstip Brugman naar Sluis ge-
komen is, is niet met zekerheid te zeggen.
Het Sluissche archief geeft echter aan dat hij
in Nov. 1454 als Gardiaan van het klooster
bekend staat, daar hij op 23 Nov. 1454 eenige
contracten heeft geteekend. Het is bekend,
dat Brugman in Sluis een vroom leven leidde.
Een treffend voorval van hem is bekend.
Er was een moord gebeurd en ieder riep om
wraak. Teneinde aan deze wraakzuchtige
stemming een einde te maken, liet hij in een
vollen dienst, 't kind van den vermoorden man
de hand opsteken en alle wraak afzweren. De
vredesticbtenden Gardiaan Brugman deed dit,
opdat zijn strijdzuchtige en haatdragende
hoorders, door het voorbeeld eens kinds tot
verzoening en liefde zouden verwekt worden
122 jaren heeft het klooster te Sluis be
staan. Toen trof een ramp n 1. een moorc'
op den Gardiaan die het voorspel was van
zjn dreigenden ondergang.
De Hervorming was uitgebroken en dc
beginselen der Hervorming kwamen ook ir
Sluis, en hiermede was de val van het Obser
vantenklooster aanstaande. Jammer, vreese
lijk jammer, dat haar ondergang met bloei
moest worden aangevangen.
Hadden zich de beginselen der Hervorming
zich nu maar op rechte wijze doen gelden
maar de zucht naar hervorming, was bij eer
groot deel menschen ontaard in een zuciit to
losbandigheid.
In de bosschen van Vlaanderen hielden zic'
sedert 1566 een hoop ruwe en bloedgierige
OMGEKOMEN BIJ BRAND.
Bij een brand te Brixton, Londen S.W., zijn
twee kinderen om het leven gekomen. Een
hunner, ©en jongetje| van zeven jaar, was
nog door een politieagent uit het brandende
huis gehaald, doch is in het ziekenhuis be-
zweken. Het andere kind, een jongetje van
drie, werd gestikt op bed gevonden. De vader
en moeder waren op het dak gevlucht. Zij
moesten ook in het ziekenhuis opgenomen
worden, waar de man nog alt'jd in levens-
gevaar verkeert. De vrouw is nog* zoo van
streak, dat men haar den dood van haar
oudste zoontje nog niet heeft durven mee-
deelen.
GRUWELVERHALEN.
In Engeland is dezer dagen de gerechtelijke
lijkschouwing gehouden inzake den moord op
een dertienjarig meisje. Het was een zeer
interessant geval. Een man tegen wien een
verbijsterende samenloop van bezwarende
omstandigheden gold, werd na zijn edgen ver-
klaringen ter zitting ongemoeid gelaten en
mocht vrij u'it gaan. De formule door de jury
aannvaard, was, dat de moord gepleegd was
door „een of meer onbekende personen." De
merkwaardigheid van het geval zat o.m. hier-
in, dat op het lijk een dopje was gevonden
van verbandlinnen, dat om een pink van den
dader moet hebben gezeten en dat naar am-
moniak rook. De man, tegen wien de ver-
moedens bestonden, had aan zrjn pink een
dragende wond op de plek, die correspondeer-
de met de pusvlek in het gevonden verbandje.
Bovendien is de man werkzaam in een am-
moniakfabriek en voorts werden er op het
goed van het meisje kaarsvlekken gevonden,
die overeenkwamen met het kaarsmateriaal,
ten huize van den man aangetroffen. Zoo was
er nog meer. Er waren aan den anderen kant
ook aanwijzingen, die zeer krachtig voor zijn
onschuld pleitten. Terwijl deze ellendige zaak
in Engeland voorloopig onopgehelderd blijft,
kunnen de New-Yorksche courantenlezers zich
vergasten aan een even afschuwelijke maar
waarschijnlijk nog veel cynischer moord, al-
daar gepleegd op een meisje van dertien jaar,
zekere Maria Rosales. Het lijkje werd, enkel
gekleed in schoenen, kousen en een mantel,
aangetroffen in een half volgeloopen bad be-
hoorende bij onbewoonde kamers. Het kind
was gedood door een slag op het hoofd mee
een looden pijp. Het vinden van het lijkje
volgde op de ontdekking van een briefkaart
aan den portier der woning. In potlood stond
er op geschreven: ,„Ga naar de bovenste ver-
dieping en daar zult ge iets vinden dat u
zal verbazen." Daar onder als post scriptum
stond nog geschreven: ,„Het is een moord."
De briefkaart bereikte den portier niet
want aan de post werd zij; onderschept en
doorgezonden aan de politie. Het kind werd
al twee dagen vermist. Een mogeljjk spoor,
dat tot het vinden van den dader zal kunnen
leiden, is een versleten valies, waarop een
etiquette van een hotel geplakt zit.
DE KRANKZINNIGE CANADEESCHE
VALLENZETTER.
Albert Johnson, de krankzinnige Oanadee-
sche vallenzetter, die den 31 en December in
een botsing met de politie een agent ver-
wondde, tien dagen later 15. uur tevergeefs
in zijn woonhol belegerd werd en weer 14
dagen later aan de Rat een agent doodschoot,
is thans, naar de Times meldt, voor de vierde
maal aan de politie ontkomen, nog voordat
deze gevolg had kunnen geven aan haar plan
om hem met traangasbommen in zijn hoi te
bestoken. Kapitein May, de oud-strijder-vlie-
ger, die de politie bij dezen aanval bij moest
staan, is wel reeds ter plaatse geweest, maar
toen eerst naar Aklavik teruggevlogen met
het bevroren lijk van MiMen, den agent, die
Johnson bij zijn laatsten slag met de politie
heeft doodgeschoten. Toen hij terugkeerde,
bleek Johnson uit zijn hoi ontkomen te zijn en
in de Poolschemering de vlucht te hebben ge-
nomen in het heuvelachtig terrein langs de
Rat. De politie meent echter zijn spoor ge
vonden te hebben en hoopt hem alsnog in
handen te zullen krijgen. De korte dagen in
deze Noordelijke streek maken haar het werk
bijzonder moeilijk.
EEN VALSCHE MUNTERSBENDE
GEARRESTEERD.
In een winkel te Bermbeck bij Hamburg
betaalden twee mannen met twee vijftig
pfennigstukken, die den winkelier niet echt
schenen. Hij waatschuwde de politie, die de
beide mannen arresteerde. De centrale voor
valsch geld bemoeide zich met het geval en
ontdekte in de Hafenstrasse te Altona een
valsche munterswerkplaats, waar nog drie
medeplichtigen gearresteerd konden worden.
In de woning van een der gearresteerden
werden 1100 voltooide en ongeveer 1000 on-
voltooide pfennigstukken in beslag genomen.
Men verwacht, dat nog meer medeplichtigen
gearresteerd zullen worden.
TER NEUZEN.
In de afgeloopen week hebben zich in deze
gemeente gevestigd:
G. de Vos, dienstbode, O 32 inw., van Zaam-
slag.
W. L. A. Schute en gezin, controleur, Schel-
dekade 47, van Breda.
menschen op, die, door de R. K. kerk uit-
geworpen en door het reuzenzwaard van Alva
bedreigd, omzwierven op wegen, op roof en
plundering aasden en zich te buiten gingen,
inzonderheid in het verminken van geeste-
lijken. Zij werden de boschgeuzen genoemd
en waren de schrik des lands. Niet het minst
hadden zij zich genesteld tusschen Brugge en
Gent in de boschrijke streken van Eecla,
Adegem en St. Laurens. Een dier woestaards
was zekere Jacob De Meijere, een schoen-
maker uit Gent. Zijn naam vooraf werd met
angst en ontzetting uitgesproken, als die van
een straatroover en moordenaar. Van minstens
acht mporden was met zekerheid vastgesteld
dat hij de dader was, waaronder ook behoorde
die van den laatsten Gardiaan van het Obser-
vantenklooster te Sluis.
Over dezen moord willen wij iets vertellen.
Door wijlen Dr. H. Q. Janssen uit St. Anna ter
Muiden is in 1856 in de B jdragen voor Z.-
Vlaanderen hiervan iets geschetst.
De naam van dezen ongelukkige was Fran-
ciscus Penneman, geboren te Gent. Op 14
Sept. 1575 keerde hij van zijn geboortesta
naar het Observantenklooster te Sluis terug
Hij was onverzeld en ging wandelende, gelijl
ie nederige geest zijner orde meebracht. Zij
veg leidde langs St. Laurens. In de nabij
'ieid van dat dorp yalt hij op de knieen e
bidt. Wellicht Voor een kapel of beeld da
laar stond opgericht.
Terwijl hij daar in stille eenzaamheid ei
'rome aandacht geknield ligt, hebben d
ogen der boschgeuzen hem ontdekt Nauwr
jks hebben zj de zekerheid, dat het indei
aad een geestelijke is. of de onmenschr
rijren hem aan rn iri-h-ndelen he~i op c
yreedste w!,'*o. Z:j wr^en hem ter a™r-"
^n de geduchte Jacob de Mejjere, wiens hanc
F. Ramsak en gezin, machinist, O 188 inw.,
(Sluiskil), van Axel.
M. M. P. Velleman, dienstbode, P 72 inw.,
van Axel.
A. A. M. Hoomaert geb. De Vooght, zonder,
Verl. van Steenbergenlaan 29, van Brugge, B.
W. Jurriens, opzichter, van Steenbergenlaan
1, van Brummen.
J. C. Seegers, grondwerker, Piersenspolder-
straat 32 (Sluiskil), van Wieringen.
M. Trevisan, fabrieksarbeider, Oostkade 15
(Sluiskil), van Axel.
R. Trevisan geb. Defend, zonder, Oostkade
15 (Sluiskil), van Italie (ambtsh.).
N. C. van der Maden, rijksklerk Dir. Bel.,
Noordstraat 92, inw., van Kruiningen.
Jac. van Varik, scheepswerktuigkundige,
Axelschestraat 73, van Puttershoek.
Vertrokken:
C. G. van Neerbos, kantoorbediende, Vloos-
wijkstraat 12a, naar Dordrecht.
L. Huizinga, verpleegster, Axelschestraat
43, naar 's Gravenhage.
C. M. Govers, veldarbeider, P 114, naar
Baarland.
F. Baumann, dienstbode, Kanaalweg 46 inw.
(Sluiskil), naar Duisburg, D. (ambtsh.).
M. J. Selis, dienstbode, Schuttershofweg 4
inw., naar Westdorpe.
J. A. F. van Rossum, werkman, Dekker-
straat 42, naar Amsterdam.
E. Hieter, marechaussee, Nieuwstraat 41,
naar Zevenbergen.
A. L. H. Guilliet, zonder, Dijkstraat 67, naar
Breda.
Vergadering van 26 Jan., des voorm. 9 ure.
Voorzitter Mr. J. A. van Tienhoven. Secre-
taris de heer J. Dregmans.
Aanw.ezig de heeren J. A. Meertens, P.
Scheele, J. Pijpelink, D. J. Jansen, J. Buijze,
F. Dieleman en A. Meertens.
De vergadering wordt geopend met gebed,
bij monde van den heer J. A. Meertens.
De notulen van de vorige vergadering wor
den zonder hoofdelijke stemming vastgesteld.
Ingekomen stukken.
Verslag van de Commissie tot wering van
schoolverzuim, waaruit blijkt dat geen geval-
len van volstrekt verzuim zijn te vermelden,
en het verzuim overigens van weinig beteeke-
nis is.
Schrijven van den Commissaris der Konin
gin in Zeeland betreffende classificatie van
de gemeente.
Proces-verbaal van gehouden kasopname bij
den gemeente-ontvanger, waarbij alles in orde
werd bevonden.
Jaarverslag van de vereeniging wetrisico
te Amsterdam.
Verslag van de Commissie tot werkverrui-
ming in Zeeuwsch-Viaanderen.
Schrijven van Ged. Staten van Zeeland,
houdende bericht van verschuiving van de
Kermis te Retranchement.
Idem, houdende bericht, dat de vaststelling
van de begrooting der gemeente voor 1932 is
uitgesteld tot uiterlijk 1 April a.s., terwijl de
gemeente kan beschikken over de helft der
geraamde bedragen.
Idem, houdende goedkeuring der wijziging
van de gemeente-begrooting over 1931.
Idem bericht van goedkeuring van de reke-
ning over 1929.
Het kohier van de hondenbelasting voor
1932 wordt zonder hoofdelijke stemming vast
gesteld op 378.
Verzoek van het gemeentebestuur van
Graauw en Langendam, om adhaesie te
willen betuigen aan een door haar aan den
Minister gericht adres inzake steunver-
leening voor het afwerken van vlas van
1931.
De VOORZITTER is van gevoelen, dat dit
adres voor deze gemeente van geen beteeke-
nis is. Hij is tegen het verleenen van adhaesie
aan alle mogelijke adressen, en stelt voor het
adres voor kennisgeving aan te nemen.
De heer A. MEERTENS vraagt of er geen
mogelijkheid bestaat ook een dergelijken
steun voor deze gemeente te krijgen. Hij zou
wel daaraan mede willen werken, aangezien
vroeger veel menschen in deze gemeente daar-
in hun brood verdienden, terwijl het nu stil
ligt wegens gemis aan rentabiliteit. Het is een
kleinigheid om bljjk van belangstelling te
toonen.
De heer J. A. MEERTENS is mede van ge
voelen dat hierin een belang voor de ge
meente ligt, aangezien daarmee de gelegen-
heid wordt gesteld dat de vlasindustrie weder
zou opleven. Vroeger is er veel werk in ge
weest.
De heer F. DIELEMAN zou er voor zijn,
indien het adres bedoeld was voor vlas, dat
nog gezaaid moet worden, maar voor vlas
van 1931 is het te laat.
De heer A. MEERTENS zou willen mede-
werken omdat daardoor misschien in de toe-
komst iets zal zijn te bereiken.
De SECRETARIS licht toe, dat het adres
alleen op het oog heeft vlas van vorige oog-
sten. Voor 1932 is de subsidie reeds verleend.
De heer J. A. MEERTENS zegt, dat de sub
sidie is uitsluitend voor hen die hun vlas hier
ook geheel laten bewerken, dus niet voor enkel
reepen en boken.
gewapend is met een Oosterschen bijl, heft
zijn hand op en houwt den deemiswaardigen
Gardiaan het hoofd af, wiens laatste werk
een gebed was. Het lichaam wordt smadelijjk
in de gracht geworpen. Na vijf dagen door
schaapherders gevonden, werd het daarop met
eere in de parochiekerk te St. Laurens be-
graven. Zoodanig was het einde van den
laatsten opziener over de Sluissche broeders,
wiens deugd, geleerdheid en nederigheid in
Zeeuwsch-Viaanderen geroemd worden.
Drie of vier dagen na de gepleegde schand-
daad, werd de bende, die den Gardiaan ver-
moord had, 35 man sterk, op den weg naar
-E>rugge overvallen. Een der voomaamsten
en veroordeelt om den 24sten buiten een der
Gentsche poorten levend verbrand te worden.
Toen men gereed was om 't vonnis uit te
voeren, werd den bevelhebber een brief der
boschgeuzen ter hand gesteld, waarin zij
mededeelden, dat zij dienzelfden dag weer een
Observantenbroeder hadden gevangen, die des
morgens in Gent nog de mis had bediend,
benevens een Jonkheer Jan Triest.
Zij bedreigden, .dat men met deze evenzoo
zou handelen, als men met Bosschaart zou
loen. Hierdoor werd de rechtspleging opge-
ichort, maar des avonds ten 5 ure toch vol-
bracht. Het noodlottig gevolg was, dat nu
ook de Priester eveneens gedood werd, en
veder was het Jacob de Meijere, die daarbij
le afgrijselijke rol uitvoerde.
Toch waren niet alle Geuzen zoo. Want
^en andere broeder uit het Observanten-
dooster, viel, toen hij in Cadzand de mis be-
iende, in de handen der Geuzen. Hij werd
iet ter dood gebracht, maar voor 600 los-
elaten.
Wat de brute Jacob de Meijere bstreft,
deze werd den 9den Juli van genoemd jaar
De heer JANSEN acht het adres van belang
voor deze gemeente en kan niet met het voor-
stel van den Voorzitter meegaan.
De heer DIELEMAN is van oordeel, dat het
adres geen zin heeft, wanneer reeds vaststaat
dat voor 1932 de subsidie is verleend.
De heer SCHEELE acht het hier het paard
achter den wagen spannen.
De VOORZITTER wijst er op dat het adres
enkel graat over vlas van 1931.
Met algemeene stemmen wordt adhaesie
betuigd.
Een schrijven van den raad <jer gemeente
Wehl, om adhaesie aan haar adres ter
verkrijging van een afzonderljjk Departe-
ment van Landbouw.
De VOORZITTER stelt aanneming voor
kennisgeving voor.
De heer JANSEN is voor adhaesiebetuiging.
De VOORZITTER wijst er op, dat hetzelfde
wordt gedaan door de vereeniging van Neder-
landsche gemeenten, zoodat het overbodig is
om dat nog eens afzonderlijk voor de gemeen
ten te doen.
De heer JANSEN is vaffi oordeel, dat het
belong van den landbouw gebaat is bij onze
medewerking.
De VOORZITTER is overigens van oordeel,
dat men op de plattelandsgemeenten in de
eerste plaats daar te weinig is ingewijd in de
werking van de onderscheidene departemen-
ten.
De heer DIELEMAN acht dit het werk voor
de Landbouwmaatschappij.
De heer JANSEN is het daarmee niet eens.
De heer A. MEERTENS ziet doarin weer
een noodzaak voor een afzonderlijken Minis
ter met een staf van ambtenaren dat te veel
geld kost.
De VOORZITTER merkt uit de discussie
van de verschillende heeren, dat zij van de
eventueele uitvoering een verkeerd begrip
hebben. Als zoodanig zou dan alleen een nieuw
hoofd worden aangesteld, wiens werkkring
onder den afzonderlijken Minister resorteeren
zou.
Met 6 tegen 1 stem, die van den heer Jan
sen, wordt het adres voor kennisgeving aan-
genomen.
Zonder hoofdelijke stemming wordt de kos-
tende prijs per leerling voor het openbaar on-
derwijs vastgesteld op f 7,96.
Het voorschot voor 1932 voor de bijzondere
scholen alhier wordt vastgesteld, voor de
school op de Knol op 900, voor die in de kom
op f 400.
De afrekening voor de bijzondere scholen
voor 1929 wordt vastgesteld, voor de Knol op
61,72 en voor de kom op /3,41.
Voorstel van Burgemeester en Wethouders
om de verzekering voor wettelijk risico
voor de gemeente te doen voortduren,
waarvan de kosten worden geraamd on
f 17,50. H
De VOORZITTER wijst er op, dat deze ver
zekering destijds werd gesloten met het oog
op het gevaar van het gemeentelijk electrisch
bedrijf. Dit is thans opgeheven. Strikt geno
men is het. idee om de verzekering te hand-
haven, niet direct een voorstel van Burge
meester en Wethouders, doch meer een zich
doen uitspreken van den raad over de al of
niet wenschelijkheid van bestendiging der
verzekering. Men kan nu het electrisch be
drijf weg is het doen doorloopen voor andere
mogelijke aansprakelijkheid.
De heer A. MEERTENS vindt het niet noo-
dig en zou den post laten vervallen.
De VOORZITTERHet is alleen een vraag
aan den raad.
De heer J. A. MEERTENS vond het ophef-
fen van het electrisch bedrijf een motief om
de verzekering op te zeggen, maar wij von-
den het beter den raad daarovec eerst te
hooren.
De heer A. MEERTENS vindt het een eigen-
aardige handelwijze, om dat aan den raad te
vragen. terwijl Burgemeester en Wethouders
het recht hebben dat zelf te doen.
De heer JA. MEERTENS is het daarmee
eens, doch de mogelijkheid was niet uitgeslo-
ten, dat de raad prijs zou stellen op hand-
having daarvan.
De heer A. MEERTENS vindt het zeer
mooi, dat Burgemeester en Wethouders de eer
aan den raad overlaten.
De VOORZITTER acht de kwestie op zich
zelf zeer onbelangrijk, maar Burgemeester en
Wethouders waren niet homogeen en daarom
komen we er mee in den raad.
De heer J. A. MEERTENS zegt, dat wan
neer Burgemeester en Wethouders het zonder
meer hadden afgezegd, de heer A. Meertens
misschien zou hebben gezegd, dat komt na
tuurlijk van J. A. Meertens af, want die is
tegen alle verzekering.
Met algemeene stemmen wordt de verzeke-
ring opgezegd.
Verzoek van de vereeniging „Buiten Ver-
waehting" te Hoek om een medaille te
willen beschikbaar stellen voor de aan
staande tentoonstelling voor pluimvee en
konijnen, welke zal worden gehouden met
de Paaschdagen a.s.
De VOORZITTER is er niet tegen, maar
er is geen geld en daarom L, het beter het
verzoek niet in te willigen.
De heer BUIJZE is er voor deze zaak te
steunen, teneinde belangstelling tt toonen in
het werk van de liefhebbers op dit gebied. Er
gaat zoo veel geld weg aan wat fiauwe kul,
en bovendien, het is maar een beetje.
De heer A. MEERTENS is het daarmee
eens, de nood is toch nog niet zoo hoog ge-
stegen, dat we daarvoor niet een paar me-
gevat tusschen Waarschoot en Eeclo, door een
groep boeren, dig jacht op hem gemaakt
hadden. Zwaar gebonden voerden zij hem
naar het Gravensteem in Gent, alwaar, naar
wij dezen zomer nog constateerden, ontsnap-
ping haast tot de onmogelijkheden behoorde.
De weerwraak bleef niet uit. Na zeer p'g'nlijk
gemarteld te zijn geworden, stierf hij op den
brandstapel. Men stelde nog al het mogelijke
in het werk, om hem met de Roomsche kerk
verzoend, na biechtspraak, het leven te doen
eindigen. Maar niets was in staat zijn geest
te buigen, niets kon hem tot schuldbelijdenis
bewegen.
Zoo had dan het Sluissche Observanten
klooster haar hoofd verloren. Maar een
andere macht zou het doen sneven. Wjj be-
hoeven de gebeurtenissen niet op te geven,
waardoor het protestantisme in Vlaanderen
van jaar tot jaar, van maand tot maand in
macht en invloed gewonnen had. Ook te Sluis
was zij doorgedrongen. De broeders van het
Observantenklooster, geschrokken van de vei^
schiliende onheilspellende tijdingen, achten
het maar beter bijtijds, vrijwillig te vertrek
ken. Net b'c'tijds! Want een week later werd
het Convent blootgesteld aan schennis en roof-
zucht.
Het klooster, dat nu tot niets meer diende,
werd in vier deelen verkocht. Van de rente,
die op de verkochte panden waren gevestigd.
werden gebruikt om daaruit een paar kloos-
terbroeders te onderhouden. Het is geen aan-
gename bladzijde uit de historie van Sluis,
waarmede wij ons nu hebben bezig gehouden.
In onze volgende schets hopen wij, nog een
roemvolle blad^jde op te slaan, om dan onze
tocht door het Zeeuwsch-Viaanderen van het
heden en 't verleden voort te zetten.
(Wordt vervolgd.
