ALGEMEEN NIEUWS- F.N ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
EEN DAG RIDDER
Eerste Blad.
No. 8789
VRIJDAG 22 JANUARI 1932
72e Jaargang.
BINNENLAND.
t KtritLKTOB,
BCJITKNLAND,
door
K. R. G. BROWNE.
44)
VAN GEND EN LOOS EN DE NEDERL.
NEUZENSCHE COURANT
<iBONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen f 1,40 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr per post 1,80 per 3 maanden Bjj voor uitbetaling fr. per post 6,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika 2,25, overige lan den £.2,60 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor bet buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Dltgeefster: Flmia P. J. VAN DE SANDE.
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer 0,20.
Grootere letters en cliches worden naar plaatsrulmte berekend.
Handelsadvertentien brj regelabonnement tegen verminderd tanef, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
DIT BEAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- en VKIJDAGAVOND.
HINDERWET.
Burgemeester en Wetbouders van TER
NEUZEN maken bekend, dat het verzoek van
de N.V. Handels-Mjj. „TER NEUZEN" te Ter
Neuzen, om op het perceel kadastraal bekend
gemeente Ter Neuzen, Sectie M, no. 542 een
slachtplaats met stalling te mogen oprichten,
door hen is ingewilligd.
Ter Neuzen, den 19 Januari 1932.
Burgemeester en Wethouders voomoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
B. I. ZONNEVIJLLE, Secretaris.
HINDERWET.
Burgemeester en Wethouders van TER
NEUZEN, maken bekend, dat het verzoek
van CORNELIS JAN FA AS te Ter Neuzen,
Tholensstmat 101, om op het perceel kadas
traal bekend gemeente Ter Neuzen, Sectie L,
no. 969, een petroleum-opslagplaats te mogen
oprichten, door hen voorwaardelijk is toege-
staan.
Ter Neuzen, den 20 Jan. 1932.
Burgemeester en Wethouders voomoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
B. I. ZONNEVIJLLE, Secretaris.
WIJZIGING BOUWVERORDENING.
Burgemeester en Wethouders van TER
NEUZEN maken bekend, dat vanaf heden ge-
durende drie maanden op de gemeemte-secre-
tarie voor een ieder ter lezing is nedergelegd
de door hen afgekondigde „wijziging der ver-
ordening op het bouwen, sloopen enz. in de
gemeente Ter Neuzen", welke wijziging in af-
schrift, tegen betaling der kosten verkrqg-
baair is.
Ter Neuzen, den 22 Januari 1932.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
B. I. ZONNEVIJLLE, Secretaris.
MINISTER BEELAERTS VAN BLOKLAND
ZESTIG JAAR.
De Minister van Buitenlandsche Zaken Jhr.
Mr. F. Beelaerts van Blokland werd Donder-
dag zestig jaar.
Jhr. Beelaerts vestigde zich na zijn studien
te Leiden in 1895 als advocaat. Daarna kwam
hij in Rijksdienst en was achtereenvolgens
werkzaam als ambtenaar bij het hoofdbestuur
der Posterrjen en Telografie en commies-grit
fier bij de Tweede Kamer, waarna hij werd
benoemd tot buitengewoon gezant en gevol-
machtigd minister in China. Juist toen de
oorlog uitbrak, bevond Jhr. Beelaerts zich in
Peking; hem werd toen de behartiging der
Duitsche en Oostenrijksche belangen opgedra-
gen.
Later was hij chef van de afdeeling diplo-
matieke zaken van het Ministerie van Buiten
landsche Zaken, tot hij Jhr. Van Kamebeek-
opvolgde.
(Vervolg.)
,,En wat zou dat Is Hooger Onder-
wijs soms een garantie voor eerlijkheid
Als dat zoo was", ging Sir Walter zwaar
sarcastisch voort, „dan heb ik een half
dozijn van mijn mede-kamerleden schan
delijk slecht beoordeeld."
,,Ja, maar hoor eens even hier," zei
Toby verontwaardigd en toch met iets
triomfantelijks, ,,de vent heeft internatio
naal gespeeld. Geen kerel, die daarvoor
goed genoeg is..."
„Bedrevenheid in een zekeren tak van
sport", zei Sir Walter zwaarwichtig, „is
niet, volgens mij althans, een bewijs van
een moreel hoogstaand karakter. Ik ben
zeer zeker niet iemand, die een man, zon-
der goeden grond, veroordeelt, maar in
dit geval... Van het eerste oogenblik al
heb ik den man niet vertrouwc^en als...'
Hij zweeg, want op dat oogenblik ging
de deur open en kwam Lady Bellerby
de kamer in.
De vrouw des huizes was gekleed voor
een rustigen dag te midden van haar
rozen eenvoudig, maar in de puntjes
zooals een vrouw, wier onverstoorbaar-
heid onder haar vriendinnen spreekwoor-
LIDMAATSCHAP TWEEDE KAMER.
De heer G. Nieuwenhuysen heeft bericht
geaonden, dat hij zijn benoeming in de vaca-
ture-Lingbeek als lid van de Tweede Kamer
niet aanmeemt.
Opvolger op de lijst is thans de heer J. J.
Woldendorp te Groningen.
NEDERLAND EN BELGIE.
Verzekerd wordt, dat verscheidene hoofd-
stukken van het rapport van senator Segers
hetwelk ongeveer 200 pagina's zal tellen
aan de Nederlandsch-Belgische betrekkingen
zijn gewijd. Segers zet eerst den stand van
de huidige besprekingen tusschen Den Haag
en Brussel uiteen, commenteert verder de in
terpellate, door Jhr. De Savomin Lohman in
het Nederlandsch parlement gehouden en be-
twist sommige uitlatingen van dit Nederland-
sche Eerste Kamerlid. Hij blijft vasthouden
aan het kanaalplan BathWillemstad en
tracht verder de oeconomische bezwaren te
weerleggen, welke in Noord-Brabant tegen
het Belgische kanaalplan zijn gerezen. Zijn
besluit is, dat deze bezwaren niet gegrond zijn,
en een overeenkomst tusschen de beide regee-
ringen zeer goed mogelijk dient geacht.
Het rapport van senator Segers zal niet
v.odr de tweede helft van Februari aan de
leden van den Senaat kunnen worden rond-
gedeeld.
GEV A ARLI JKE MIDDELEN.
De voorzitter van den Gezondheidsraad
schirijft:
Het blijkt dat nog steeds middelen in den
handel zijn die aanbevolen worden tegen be-
paalde lichamelijke stoomissen bij vrouwen.
Zulke middelen zijn veelal zeer gevaarlijk
en de Gezondheidsraad acht zich genoodzaakt
om daarop en met name voor het preparaat,
dat als ,,Apiol" wordt aangeduid en dat zeer
gevaarlijke vergiften bevat. Het gebruik er
van veroorzaakt dikwijls uitgebreide verlam-
mingen en zelfs in de minst kwaadaardige ge-
vallen duurt het vaak maanden alvorens ver-
betering optreedt.
Het aantal gevallen van zulk een vergifti-
ging wordt steeds grooter.
FINANCIEERING VAN GEMEENTEN.
In de memorie van Antwoord op het voor-
loopig verslag der Eerste Kamer over het
ontwerp van wet tot het verleenen van steun
uit 's Rijks kas in de financiering der kas-
behoeften van de gemeenten, meent de regee
ring teneinde misvatting te voorkomen
nog eens nadrukkelijk op den voorgrond te
moeten stellen, dat van een voomemen der
regeering om in het bestuur en de huishou-
ding van de credietbehoevende gemeenten
regelend op te treden, geen sprake is. De
regeering zal slechts die voorwaarden stellen,
waartoe zrj als credietgeefster verplicht is.
Vooreerst dient in het oog gehouden te wor
den, dat verantwoordelijkheid voor eigen fi-
nancien een van de eerste grondslagen vormt
van de autonomie. Het beroep der gemeente
op het rijkscrediet dient dus tot den kleinst
mogelijken omvang beperkt te blijven.
Aangaande de plicht van de regeering om
de noodige waarborgen te verkrijgen, dat de
geleende gelden op tijd zullen worden terug-
betaald, is de regeering niet voomemens ver
der te gaan dan noodig is.
De belegging van de kapitalen der rijk^-
fondsen staat onder toezicht van den Centra-
len Beleggingsraad. In hoeverre leeningen
aan gemeenten kunnen worden verleend, zal
deze moeten beoordeelen. Wat in het bijzon-
der de Rijkspostspaarbank betreft, moge wor
den herinnerd, dat de gelden, welke in de
tegenwoordige tijdsomstandigheden in ruimer
mate dan gewoonlijk aan deze instelling wor
den toevertrouwd, uitermate liquid© moeten
delijk was, trouwens betaamde. Ze hield
er vaste gewoonten op na en van die ge
woonten was ze door niets, door geen
wereldschokkend of rampspoedig gebeu-
ren af te brengen. Als er 's nachts een
koerier op de Old Hall gearriveerd zou
zijn met de tijding, dat Sandhaven onder
een aardverschuiving bedolven was of
dat er bij de villatjes op het strand een
vijandelijk leger gedebarkeerd was, zou
hij met het mededeelen daarvan hebben
moeten wachten, tot mevrouw zich be-
hoorlijk gekleed had.
,,Nieuws, Walter?" informeerde ze
kalmpjes.
Sir Walter snoof verontwaardigd.
Niets is onaangenamer, dan dat je fami-
lieleden niet diep onder den indruk zijn
van de moeilijkheden, waarmee je op een
gegeven oogenblik te kampen hebt en de
kalmte, die zijn vrouw bij de catastrophe
ten toon spreidde, ondervond hij als een
beleediging, hem persoonlijk aangedaan.
Natuurlijk zou hij de eerste geweest zijn,
om zich te beklagen, als ze zich aan een
zenuwtoeval of een zondvloed van tra-
nen te buiten gegaan was, maar wat
medegevoel had ze hem toch wel kunnen
toonen. „Als je afging op de manier,
waarop Sarah en Toby het verlies van
de Constable opnamen", overdacht Sir
Walter bitter, „zou je denken dat de dief-
stal van een Oude Meester in waarde ge-
lijk stond met het zoekraken van de een
of andere prentbriefkaart."
,,Nee", snauwde hij. ,,Hoe zou dat ook
kunnen? Ik ga nu naar de politie in Well-
bridge telefoneeren en zal ze vragen of
de inspecteur dadelijk hier naartoe kan
worden gehouden, daa.*- zij ieder oogenblik
kunnen worden opgevraagd.
SPOORWEGEN.
In de Tweede Kame o.a. is onlangs ter
sprake gekomen, evenals trouwens tevoren in
de pers, de overeenkomst, welke er bestaat i
tusschen de Ned. Spoorwegen en de N.V. van
Gend en Loos, waarbij aan deze laatste bij
bereiking. van een groote gewichtshoeveelheid
gereduceerde vrachten worden toegestaan
voor het vervoeren van groupage-goederen in
wagon-ladingen.
Daar toen o.m. aan de Spoorwegen werd
verweten, dat zij daarmede voor haar doch-
ter-ondememing een monopolie hadden ge-
schapen, maakt Spoor- en Tramwegen'' er
thans melding van dat de Spoorwegen met
ingang van 1 Februari a.s. een op dezelfde
leest geschoeide overeenkomst (minimum
60.000 ton) hebben afgenloten met een groot
binnenscheepvaartconcem, dat zich hiertoe
had aangemeld.
WAAIiOM DAN NOG LAUSANNE?
De vooruitzichten voor de herstelconferen-
tie, ten minste voor de Jierstelconferentie van
Lausanne, wordeh schreef de N. R. Crt.
Donderdag steeds somberder. Het is zelfs
niet meer mogeiijk in te zien hoe men nog
iets goeds ervan zou kunnen verwachten.
Het nieuwste feit is nu dat Briining gewei-
gerd heeft een verlenging van het moratorium
met den jaar te aanvaarden. Dit antwoord
was een eisch der consequentjer Men kan niet
zeggen dat men nooit m'eer een cent wil be-
taien en dan tegelijkertijd uitstel van betaling
aanvaarden. Door zijn weigering van een
moratorium hegft Briining dus nog eens la ten
voelen hoe emstig hjj het meent met zijn
voomemen om het einde der betalingen voor
herstel van de geallieerde mogendheden te
eischen. De positie van de conferentie van
Lausanne wordt daardoor vrijwel onmogelijk,
daar men toch geen c'oiii.uentie kan beginnen
onmiddellijk nadat de twee hoofdbelangheb-
benden beiden hun vaste voomemen hebben
geformuleerd op een wijze, die rechtstreek-
sche onderhandelingen tusschen hen voorloo-
pig tot onvruchtbaarheid moet doemen. De
spanning in het herstelprobleem is nu zoo
groot, dat eerst stoom moet afgeblazen wor
den voor men er practisch mee aan het werk
kan gaan. Dit stoom aflaten lijkt op het
oogenblik alleen te kunnen geschieden door
het klassieke, neutrale middel van de vorming
van een commissie. Dit denkbeeld begint dan
ook reeds het hoofd op te steken in de dis-
cussie. Eenvoudig in uitvoering is het ook
weer niet. Men bedenke hoeveel er te doen is
geweest voor men het eens was over de taak
van de commissie, die te Bazel advies heeft
moeten uitbrengen betreffende het betaal-
vermogen van Duitschland. Frankrijk heeft
zich toen met hand en t,and verzet tegen een
commissie welke verder strekkende bevoegd-
heden zou bezitten dan die in het verdrag
van Den Haag waren voorzien. Nu echter zou
het om een commissie gaan met een zeer wijd
veld van actie. Men spreekt reeds van een
eerste werkelijk onderzoek naar de verhou-
ding tusschen kosten van herstel en betalin
gen voor herstel. Het schijnt dat ook Duitsch
land het daarheen wil sturen. Het onder-
nemen van een dergelijk onderzoek zou veler
rechtsgevoel zeer zeker aangenaam aandoen.
Maar is het nut ervan niet problematisch, als
Duitschland blijft verklaren niet meer te kun-
komen. Misschien dat we dan wat ont-
dekken."
„Vader is van opinie", deelde Toby
half onverstaanbaar door de banaan, die
hij plotseling in zijn hand ontdekt had,
mee, ,,dat Cardinal en Miss Craig iets
met deze kwestie te maken hebben. Klets
natuurlijk..."
Lady Bellerby knikte.
„Ja, dat weet ik. Ik geloof ook, dat je
er naast bent, Walter... Wel, hoe denken
jullie over ontbijten?"
„Ontbijten", snauwde Sir Walter op
een toon, of het woord niet ontbijten"
maar ,,vergif innemen" geweest was.
„Dus jij denkt, dat ik er naast ben, zoo
als jij 't uit drukt. En waarom, als ik vra
gen mag?"
Lady Bellerby liep rustig naar het
raam en keek naar buiten.
,,'t Wordt weer een mooie dag... kijk
die lucht eens!.». Waarom? Omdat Mr.
Cardinal niet dat soort jongmensch is en
Miss Craig niet dat soort meisje. 't Is heel
erg voor je dat je die Constable kwijt
bent, maar daarom heb je niet het recht
om de eerste de beste van onze gasten
zonder behoorlijke bewijzen van diefstal
te beschuldigen."
„Zonder behoorlijke bewijzen!" galmde
Sir Walter verontwaardigd. „Zonder
behoorlijke bewijzen. Zijn er dan soms
geen bewijzen! Geef antwoord."
„0, dat had ik bijna vergeten", be-
dacht Lady Bellerby. Horace heeft zoo-
even opgescheld, om te zeggen, dat je
toch maar niet bij hem moest komen kof-
fie-drinken. ,Mrs. Biggin, zijn huishoud-
stsr, is gisteravond opeens verdwenen
nen en te willen betalen, en als de wereld
zelfs alleen gediend is met het eindelijk ver-
dwijnen van het vraagstuk der oorlogs-
schulden
Er is langzamerhand symmetrie in het
complex van vraagstukken gekomen dat met
dit alles samenhangt. Frankrijk houdt vast
aan de schuldbekentenis van Den Haag. die
het maar met zeer gedeeltelijk recht een vrij-
willige overeenkomst noemt omdat zij een
wat voordeeliger afkoop vormde van het ver
drag van London (plan-Dawes), dat zelf weer-
een voordeelige' afkoop was van de vroegere,
met het pistool op den borst opgelegde, fan-
tastisch zware verplichtingen. Frankrijk
houdt dus vast, en Duitschland wil niet meer
betalen. Ziehier een duidelijke tegenstelling,
die door de absoluutheid der standpunten
geen mogelijkheid schijnt te bieden van een
vergelijk.
Amerika houdt vast aan zijn udt den oorlog
voortspruitende eischen op de geallieerde sta-
ten. Deze staten verklaren dat die lasten on-
dragelijk zwaar worden als Duitschland geen
herstel meer betaalt. Hoe men er in Italie
over denkt, is geen geheim meer. In Frank
rijk en Engeland gaan stemmen op van ge-
lijke strekking. Ook daar vormt zich een
zakelrjke tegenstelling als tusschen Duitsch
land en zijn schuldeischers, al is deze van ge-
voelswege minder scherp omdat deze schulden
inderdaad vrijwillig en gedeeltelijk zelfs met
erkentelijkheid in het hart zijn aangegaan,
zoodat het element van politieken wrok erin
ontbreekt.
De gedeeltelijke gelijkenis gaat verder. On
der de schuldeischers van Duitschland heerscht
geen eenstemmigheid meer. Italie, Engeland
en Frankrijk hebben elk hun eigen standpunt,
waarbij dat van Italie ongeveer met dat van
den schuldenaar overeenkomt.
Het hoeft geen betoog dat ook in Amerika
het oordeel in deskundige kringen lang niet
zoo eenstemmig is als men uit de politieke
uitingen zou moeten opmaken. Men lette ook
op de voorziehtigheid, waarmede Hoover zich
beweegt. „Geen schrapping, geen verminde-
ring", moet hij het Congres wel nazeggen.
Het Congres verdedigt ook het onmogelijke
standpunt van: geen verlenging van morato
rium. Daar kan Hoover zich al reeds met
geen mogelijkheid meer aan binden. Hij ge-
waagt dus, met vermijding van alle odieuse
termen, van de mogelijkheid van „temporary
adjustments". lets anders dan een nieuw
moratorium kan daarmede niet bedoeld zijn.
Maar behalve in de keus van voorzichtige
woorden heeft Hoover nog een andere bevei-
liging tegen het wantrouwen van zijln Ame-
rikanen, en wel een van veel steviger karakter.
Hij zegt: „Eerst als de Europeanen het onder
elkaar eens zijn geworden kunnen zij bij ons
komen met voorstellen"'. Niemand zal dit on-
billijk kunnen noemen, al zouden wij den pre
sident natuurlijk meer bewonderen wanneer
hij een grootscheepsch initiatief kon nemen.
Nu de dingen zijn zooals zij zijn, moet men er-
kennen dat Hoover van zij!n standpunt niec
beter kan opereeren.
Hij legt daarmede echter weer een band
tusschen de gebeurtenissen in Amerika en in
Europa. Wanneer, wat ons nu het meest
waarschijnlijk lijkt, de Europeanen eens bij
hem komen, niet met de overeenkomst die hij
noodig vindt, maar met keiharde feiten die
even afdoende zijn, d.w.z. als zij komen ver-
tellen dat Duitschland kortweg en definitief
geweigerd heeft verder te betalen, wat moet
hij dan doen?
Er is dan alle kans dat de symmetrie zich
voortzet en dat de luidruchtige Hiram John
son, die het -..let Europe default" in den Se
naat heeft uitgesproken, als een echo zijn
laatste woord over den Oceaan terug hoort
galmen.
Jirandt nut op de tony-
(lngez. Med.)
De kans is zeer groot dat beide parallel
gaande kwesties de eenvoudigste oplossing
vinden, juist uit hoofde van hun onoplosbaar-
heid door het onvereenigbare der standpunten.
Wat men zich totnogtoe voorgesteld heeft
van Lausanne lijkt een nuttelooze vertooning
als de wereld emstig op weg is naar een zoo
radicale behandeling van het probleem.
Hoe men er ook op smalen moge, de con-
ferenties van Londen in 1924 en de confe
rences van Den Haag hebben hun nut gehad
als etappen. Tenopzichte van Lausanne ver
wachten wij' dat nog temauwemood.
HONDERD DRIE MILLIOEN
DUITSCHERS.
Het aantal Duitschers in het Duitsche rrjk'
bedraagt 63 millioen., Telt men daarbij op
de 21 millioen, die in het overige Europa
wonen, de 15 millioen in N.-Amerika, de drie
millioen in Z.-Amerika en de ongeveer een
millioen verspreid over de overige deelen van
de aarde, dan komt men tot een gezamenlijk
aantal van 103 millioen.
Het jaarlijksche emigratiecijfer vertoonde
in de laatste tien jaren groote schommelin-
gen. Om enkele cijfers uit de juist ver-
schenen publicaties te noemen: in 1912 emi-
greerden 18.000 oveir zee, in 1921 2400 en
1923 115.000. Dan zakt het weer geleidelijk.
In 19^0 bedroeg het 37.000, over 1931 wordt
het 15.000 geschat.
Onder den druk van het verbod van emi-
greeren in de Ver. Staten, nam de emigratie
naar Landen in Europa sterk toe. In de
jaren 1920—1929 weken 80.000 Duitschers
naar andere Europeesche landen uit. Echter
in 1930 alleen al 40.000 en in 1931 60.000.
haar zuster is ziek geworden en er was
niemand om haar op te passen. Ik heb
meteen maar vertela, wat hier gebeurd is
en hij vond het heel erg voor je. Als er
iets was, dat hij kon doen, dan had je
't 'em maar te laten weten
„Laat Horace opvliegen", gaf Sir Wal
ter ondankbaar ten antwoord. ,,Ik heb je
iets gevraagd en ik wensch antwoord.
Heb ik soms geen bewijzen?"
„Nee, volgens mij niet", bekende zijn
vrouw openhartig.
„Vader is van meening", mengde
Toby zich voor de tweede maal in het ge-
sprek, ferwijl hij de schil van zijn banaan
in een bloempot deponeerde, „dat Cardi
nal en Miss Craig beroepsbooswichten
zijn, omdat ze hun 'ebben-en-'ouwen hier
gelaten hebben. Goede bekenden van de
politie, signalement bekend enz. enz."
„Hun wat hier gelaten hebben?" vroeg
zijn moeder.
,,Hun 'ebben-en-'ouwen. Hun plunje.
Kleeren en zoo."
,,0.Ja, dat is wel wat eigenaardig.
Maar daarvoor zullen ze wel een belang-
rijke reden gehad hebben. Misschien heb
ben ze ze wel vergeten."
„Vergeten!" barstte Sir Walter uit.
„Vergeten! Wie vergeet nu z'n kleeren!
Vergeet jij je kleeren dan wel eens?"
,,Nee i k niet," gaf Lady Bellerby
kalm ten antwoord. ,,Maar daarom kan
't een ander wel overkomen."
,,Onzin. En waarom zijn ze op zoo'n
gek uur, midden in den nacht, toen 't bal
nog in vollen gang was, weggegaan?
He?"
,,'t Bal was niet meer in vollen gang",
TER NEUZEN, 22 JANUARI 1932.
DE CITROENFILM
draaide gisteravond in het Luxor-Theater. Ei
was voor deze film ruime belangstelling.
Onder de aanwezigen waren, zooals vanzelf
spreekt vele automobilisten en vaklui. De film
begint met een volledige afbeelding te geven
van de wijze waarop de Citroenauto's gefabri-
ceerd worden, en we konden ook de prestaties
van het afgeleverde product bewonderen.
Zeer interessant waren de opnamen van
den ,,Zwarten Kruistocht" door Midden-
Afrika, alwaar de Citroenauto's door de be-
volking met veel enthousiasme werden ont-
vangen.
In dit verband herinneren wij er aan dat er
op dit oogenblik een kruistocht met soortge-
lijke wagens gaande is door Azie, die genoemd
wordt de ,,Gele Kruistocht". De eene groep
vertrok uit Mandsjoerije en de andere uit Per-
zie, terwijl beide groepen elkander reeds heb
ben ontmoet.
Het was voor velen een aangenaimen en
leerrijken avond. Een succes voor de firma
Citroen en voor haar agent te Zaamslag, de
heer Ph. A. Knijff.
(Ingez. Med.)
protsteerde Toby, ,,'t Was al bijna afge-
loopen. Ik denk dat ze er genoeg van had
den, bek-af waren en dat ze toen maar
stilletje naar huis zijn gegaan. En maar
gebleven zijn zooals ze waren... de
moefte niet waard om je 's morgens om
vier uur nog te gaan verkleeden. En wat
dat stil Wegtrekken aangaat, paatje, als
je iedereen wil laten arresteeren, die je
geen nachtzoen heeft gegeven, heb je de
eerste dagen je handen vol."
Als Sir Walter over een behoorljjken
haardos beschikt had, zou hij op dat
oogenblik de haren uit zijn hoofd zijn
gaan trekken. Maar bij gebrek aan mate-
riaal moest hij zich tevreden stellen met
mummelen en zijn oogen laten uitpuilen.
Niemand is 's morgens om acht uur op
zijn mooist, zelfs niet na een behoorlijke
naehtrust en Sir Walter's portie was dien
nacht beslist onvoldoende geweest. Hij
was om vijf uur plm. uitgeput onder de
wol gekropen en er een paar seeonden.
later tenminste, zoo kort leek het hem
weer uitgeklopt, om de jobstijding te
moeten aanhooren dat zijn geliefde Con
stable hem ontrukt was door de schen-
dende handen van een of meer onbeken-
de personen. En, of dat nog niet genoeg
was, daar stonden z'n vrouw en z'n eeni-
ge zoon hem nu voor den gek te houden..
Of nee, voor den gek te houden was het
niet. Systematisch dwarsboomen. Ja, dat
was het woord, systematisch dwars
boomen. of was 't soms wat anders dat
ze deden?
(Wordt vervolgd.)
