ALGEMEEN NIEUWS- F.N ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
EEN DAG RIDDER
Eerste Blad.
MUNDUS ,52 50
VRIJDAG 15 JANUAR1 1932
72e Jaargang.
Raadselen der Ziel.
FBTJILLBTOH,
BIHNENLAND.
No. 8786
CALEI DO SCOOP
vAN-mLKmBURG'S''*
'iLEVERTR
ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen 1,40 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post 1.80 per 3 maanden Bij voor udtbetaling fr. per post 6,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika 2,25, overige lan den f 2,60 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Citgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE.
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer 0,20.
Grootere letters en cliches worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bjj regelabonnement tegen verminderd tanef, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst (sen dag voor de uitgave.
DIT BEAD VERSCHIJNT IEDEREN MA A NDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND.
Over dit onderwerp wordt tegenwoor-
dig meer geschreven en ook vooral meer
gedacht dan een 40, 50 jaar geleden. Het
was toen de tijd, dat of het woordje
raadselen" met geweld werd terugge-
drongen, en dat men meende, dat alles
verklaarbaar was en misschien zelfs wel
verklaard werd, of het woordje ,,ziel
eenvoudig naar het rijk der fabelen en
legenden verbannen werd, zoodat groot
opgeld deed het vrij flauwe verhaaltje,
hoe men eens 'n man had laten sterven in
een hermetisch afgesloten kamer en hem
voor en na zijn dood toen zorgvuldig had
gewoaen, waarna men tot de absolute
zekerheid was gekomen, dat er niets uit
de kamer was gegaan, en er van eenige
afname van gewicht in t geheel geen
sprake was.
Deze tijd is nu voorbij. Men kan en
mag weer ,,ziel" zeggen zonder dat men
alleen daarom gevaar loopt voor achterlijk
of na'ief te worden uitgemaakt. En men
mag ook gerust thans melding maken van
„raadselen der ziel", ja -zelfs kunnen wij
veilig beweren, dat er tegenwoordig wel
wat al te veel juist over die „raadselen'
gesproken en gedacht wordt, terw.ijl mis
schien wel over 't hoofd wordt gezien de
waarschuwing uit onzen ouden bijbel, die
zegt, dat de verborgen dingen zijn voor
den Heere onzen God, en de geopen-
baarde daarentegen voor ons en onze
kinderen. Ook op het gebrted van de ziel
Men heeft zooals Dr. Richard Rem-
my in zijn mooie boek heeft opgemerkt
zoo langzamerhand van de heerschappij
van het platte materialisme genoeg ge-
kregen. Een zelfgenoegzame tijd, die
geheel en al opging in het stoffelijke, was
voor hoogere dingen totaal afgestompt.
Men leefde enkel en alleen voor 't alle-
daagsche. Een streven naar en kans op
beperkt levensgenot daagde als eenig,
hoogst en laatst doel.
Maar toen is de oorlog gekomen, en de
eerste ommekeer had trouwens al eenige
jaren vroeger plaats gegrepen. Zooals de
getande granaatsplinters menschenlicha-
men verscheurden, zoo vielen wereld-
beschouwingen en philosophische syste-
men uiteen of ineen. De mensch scheen
plotseling ontwaakt te zijn uit den droom,
waarin 'hij' zich reeds gemeend had te
staan op den top der volkomenheid. Het
was nu noodig om weer van vorenaf te
beginnen. Maar waarheen zal men zich
nu wenden en welken weg zal men thans
inslaan? Het occultiome diende zich aan
(zooals trouwens al meer was gebeurd)
als redder uit den nood. En de stand
van zaken was voor het occultiome bij-
zonder gunstig. Hier deed zich immers
althans oogenschijnlijk de moge-
lijkheid voor om langs den weg van het
door
K. R. G. BROWNE.
42) Vervolg.)
„Stopbeval dr. Bunting explosief.
„Loopt wel hard van stapel. Moet u m'n
telefoon gebruiken, ja of nee Ja Kom
dan binnen. Kom binnen. Veeg je voe-
ten". Hij keek scherp toe of Peter dit
ritueel wel geheel naar zijn genoegen
verrichtte, dan keerde hij zich om en ging
zijn bezoeker voor: ,,Pas op de verf. Pas
geschilderd. Voorzichtig
Verder kwam hij niet, want Peter koos
juist dit oogenblik uit, om zijn rechter-
voet krachtig op de deurmat te zetten.
Genoemde deurmat was niet, zooals een
behoorlijke deurmat betaamt, aan den
vloer bevestigd, maar bekleedde een soort
van ambulante betrekking. Toen Peter s
groote rechtervoet er zwaar-onhandig op
neerdaalde want de kleine, keurige hal
was, in vergelijking met het hddere licht
buiten, wel wat donker begon zij in
ernst ambulant te worden en zeilde den
glimmend gewreven parketvloer, die op de
gladheid van een pas geveegde ijsbaan
bogen kon, over. Peter, die zijn rechter
voet opeens onder zich voelde uitglijden,
slaakte een verschrikten noodkreet,
klauwde naar den kleerenhanger, kreeg
genoemden kleerenhanger beet en hield
zich overeind. Maar bij het klauwen was
hij wel genoodzaakt om het meesterstuk,
dat hij, bij gebrek aan een betrouwbaren
zak, nog steeds in zijn hand had, te laten
vallen. De Constable kwam met een
experiment, en dus langs den weg van
het bewijs, waaraan men door de
natuurwetenschap zoo verknocht en ge-
wend was geraakt, de sluiers te lichten
en op de hoogte te komen van de gehei-
menissen, die achter deze wereld schuilen,
en waarop heel de wereld zou rusten. On-
telbaar velen gelooven in het occultisme,
in wat voor verschijningsvorm het zich
ons ook presenteert.
Laten wij nu ook en allereerst erken-
nen, dat het afwijzend standpunt, dat
velen tegenover het geheele occultisme
innemen, op den duur toch niet houdbaar
zal zijn. Er schijnen hierbij veel meer
feiten te constateeren te zijn dan men
vroeger ooit geneigd was te gelooven.
Maar het is natuurlijk een andere vraag,
welke werkelijke waarde aan deze ver-
schijnselen toekomt.
Voor de psychische gezondheid van ons
geslacht is het niet onverschillig welke
richting er zal worden ingeslagen. Het
zal zaak zijn om een betwijfeld en onzeker
occultisme niet in de plaats te stellen voor
de zekerheid, die ook voor de menschen
van dit geslacht en van dezen tijd bereik-
baar is in en door Christus.
Enkele vragen en ervaringen, die op dit
terrein gedaan moeten of kunnen worden,
mogen in dit artikel de revue passeeren.
Zoo is daar bijvoorbeeld de kwestie van
het hypnotisme Men heeft dit hypnotis-
me wel eens ,,het occultisme van gisteren"
genoemd, omdat men dan wilde aandui-
den, dat het hypnotisme door de weten-
schap enkele tientallen jaren geleden nog
geheel en al werd voorbijgezien. Het
moet toen zijn voorgekomen, dat een dok-
ter b.v. dit neerschreef: „Ik geloof niet
aan de hypnotische suggestie, voordat ik
een geval daarvan heb gezien, enik
zal zoo'n geval nooit onder de oogen
krijgen, omdat ik van dergelijke experi-
menten eenvoudig geen notitie neem'
Als hierbij een dogmatisch star en hals-
starrig ongeloof nu niet er duimen dik op
ligt, dan moet men dat ons maar eens
zeggen!
Dan waren er, die niet, zoo dwaas
redeneerden. en die ook niet zoo dwaas
redeneeren konden, om de eenvoudige
reden, dat zij aan alle kanten de bewijzen
kregen voor de werkeiijkheid der hyp
notische verschijnselen; maar dezen waren
er bang voor, en vreesden gevaar voor
zedelijkheid en orde. Zij wenschte, dat
de politie het hypnotisme met alle macht
als een schadelijke pest zou uitdrijven.
En daarnaast waren er, die door het
hypnotisme de gouden eeuw aangebroken
meenden, en die er enorme dingen van
verwachtten ten aanzien van de opvoe-
ding der jeugd. Alle drie deze opvat-
tingen en verwachtingen zijn nu wel tot
de echte en behoorlijke proporties terug-
gebracht. Aan de werkeiijkheid der hyp
notische verschijnselen twijfelt heden ten
dage niemand meer, maar de wereld
is er toch nog niet beter van of' door ge-
worden. Het menschelijk hart is nog
precies zoo aanmatigend en kleinmoedig
als voorheen; de gevangenissen kunnen
zachten bons op den vloer terecht en rolde
zichzelf zonder een oogenblik te aarzelen
uit.
Dr. Bunting bleef, geergerd door het
optreden van zijn bezoeker, een optreden,
dat hij als een onhandige poging zag om
zijn tevredenheid over het lukken van zijn
zending te uiten, staan en keek Peter met
bestraffend-gefronste wenkbrauwen aan.
,,Foei Foei zei hij afkeurend, ,,een
beetje kalm aan alsjeblieft! Absoluut niet
noodig
Bij het zien van het schilderij op den
vloer stierf zijn stem weg. Een paar
seconden lang staarde hij er oplettend
naar; dan deed hij twee stappen ernaar-
toe, bukte zich en staarde oplettend ver
der. „Wat hebben we daar?"
Peter was nog niet geheel bekomen van
het terpsichoriaansch exces, waaraan hij
zich te buiten gegaan was, maar bij die
vraag vermande hij zich, griste het doek
weg en stak het, opgerold, weer onder zijn
arm.
„0niets'n schilderstukje, dat
mijn eigendom is. Niets van eenige
waardet' Spijt me, dat ik geslipt
ben. 't Kwam door de mat. Gleed op
eens uit. Jammer van de gewreven vloer,
maar overigensHij hield midden in
zijn zin op, omdat het opeens tot hem be
gon door te dringen, dat Dr. Bunting
hem op een buitengewoon eigenaardige
manier stond aan te kijken. De kleine,
corpulente dokter leek opeens een ander
mensch; de biljartbal-oogen glinsterden
opgewonden; hij stond Peter door zijn
lorgnet aan te staren of Peter niet Peter,
maar een buitengewoon interessant voor-
beeld van de derde-daagsche koorts was.
En toen hij begon te spreken, trilde zijn
stem of hij zenuwachtig of opgewonden,
onderdrukt opgewonden was.
„Zeker. Zeker. NatuurlijkIk vindt
nog niet worden gemist, de zenuwinrich-
tingen kunnen nog niet worden gesloopt,
ziekenhuizen worden al nog maar bijge-
bouwd en uitgebreid in grooten getale.
Naast de hypnose moet nu onderschei-
den worden de suggestie. Zij worden
nogal vaak dooreengeward, en zij zijn
^ook inderdaad niet geheel van elkaar te
scheiden. Zonder suggestie bestaat er
geen hypnose. Ja, men heeft de hypnose
zelfs genoemd een door suggestie bewerk-
te slaap-toestand, die dan weer op zijn
beurt zou worden gekeniaerkt door een
verhooging van des menschen vatbaarheid
voor suggestie. Toch is dit niet geheel
juist.
Wat is nu eigenlijk suggestie? Bij sug
gestie wordt zonder eenig verstandelijk
begrijpen de gesuggereerae gedachte of
voorstelling eenvoudig aanyaard. De in-
gegeven gedachte neemt in het bewust-
zijn een zoo alles-beheerschende plaats
in, dat een overweging, hoe verstandig
ook, er niet tegen op kan. Alle geeste-
lijke krachten trekken zich dan samen en
stellen zich ten dienste van een gedachte.
Zoo zou men het geheim der vaak ver-
bazingwekkende prestaties in hypnotisch-
suggestieven toestand kunnen verklaren
door het begrip ..concentrate". De kracht
der reclame ligt ook in de suggestie.
Zonder suggestie zal een j dokter al heel
weinig bereiken, en van stiggristie is het
heele leven rondom oris dcjortrpkken.
Men heeft zich zeer vieel moeite ge-
geven om de hypnotisch-suggestieve ver
schijnselen te verklaren, maar #en geheel
bevredigende oplossing is nog qltijd niet
gevonden. Beschrijvingenj hoe. igedetail-
leerd ook, zijn nog geen verklaringen. Zij
zijn echter vaak wel heel interessant, en
enkele (die wij aan het pas verschenen
boek van Dr. Remmy oqtleenen) zullen
ook ongetwijfeld onze lezers veel belang
inboezemen. Er wordt b.y. verhaald, hoe
men een dame had gesuqqeerd, dat haar
haar in brand stond. In groote opwiriding
rukte zij zich den hoed van het hoofd.
,,Vlug, hier is water", werd er haar ge-
zegd, en men wees haar een stoel aan.
IJverig werd het hoofd in de vermeende
kom gebracht, en de vingers, die met het
brandende haar in aanraking waren
gekomen, werden daarin afgekoeld. Zelfs
na het ontwaken werd er nog een bran-
dend gevoel in de vingers en een lucht
van geschroeid haar waargenomen!
En in de Leipziger Neuesten Nach-
richten van 14 Juni 1924 vertelde een
proefpersoon zelf, dat hij op een avond
naar den psycholoog Orlando di Lasso
was gegaan. Een bekende dame wilde
toen ook eens gehypnotiseerd worden.
Toen ongeveer 15 personen op het too-
neel hadden plaatsgenomen, kreeg ieder
EEN PRACHT FIETSI
(Ingez. Med.)
't best, hoorNeeahem!
dezen kant uit. Dezen kant uit". Hij
legdt zijn hand met een bijna vaderlijk
welwillend gebaar op Peter's arm en
loodste hem zoo weer naar de voordeur.
„Maarik zou telefoneeren!" zei
Peter.
..Buiten. Vergeten te zeggen. Dom
van meBuitenDezen kant op".
Niet weinig verbaasd, maar toch wel
gewillig, want in Peter's oogen was dit
vreemde gedrag niets dan de zooveelste
demonstratie van het zonderlinge karak-
ter, dat de kleine, dikke man blijkbaar
bezat, liet Peter zich meevoeren, de voor
deur uit en om den hoek van het huis
naar de garage. Daar maakte zijn gelei-
der halt, diepte een reusachtigen sleutel-
bos, bevestigd aan een ketting, die aan
den halsband van een bloedhond een goed
figuur gemaakt zou hebben, uit z n broek-
zak op, koos een sleutel uit, sloot de
garage-deur open en noodigde Peter door
een gebaar uit, binnen te treden.
„Is de telefoon hier?" vroeg Peter met
steeds grooter wordende verbazing.
De dokter knikte energiek.
„Ja. Veel en veel gemakkelijker,
Spaart een hoop tijd uit. k Zal 't u even
wijzen".
Hij stapte over den drempel heen.
Peter ging hem, nog steeds verbaasd,
achterna. Maar op hetzelfde oogenblik,
dat Peter zich een meter binnen den
drempel bevond, deed Dr. Bunting, alsof
hij met zijn rug aan twee sterke veeren
zat, die plotseling losgelaten werden, een
gewel'digen sprong achteruit, schoot de
deur door, trok haar achter zich dicht en
draaide den sleutel om. Zoo vlug werd
die manoeuvre uitgevoerd, dat Peter geen
tijd had, om door woord of daad protest
aan te teekenen; hij staarde met open
mond naar de deur en ondertusschen
een lucifer in de hand, waarvan men de
kop moest fixeeren, terwijl men daarbij
de gedachte moest vasthouden van te
zullen inslapen. De man die meegegaan
was, kreeg ook merkbaar slaap-neigingen.
Hij was No. 2, die insliep. En toch zag
hij en merkte hij alles, wat er om hem
heen gebeurde. Alleen: hij had geen wil
meer. En toen volgden er allerlei experi-
menten: Men ging zingen in een kerk
bij een kerstboom, die een van de
,,slapers" had aangestoken, hoewal er
heelemaal geen boom aanwezig was; men
ondernam een reis naar de Noordpool en
naar den Aequator met alle waarnemin-
gen van koude en hitte, die daarbij be-
hoorden. En na allerlei ander moois nog
deed de spreker hem ontwaken door tot
hem te zeggen: Bij het woord ,,vergeet-
mij-niet" z-ult gij wakker worden.
Hierop de piano staat een bouquet
rozen, anjelieren, tulpen envergeet-
mij-niet; en hij was wakker! De man
ontwaakte als uit een diepen slaap, wag-
gelde als een dronken man de zaal door
en was niet weinig verbaasd, toen hij kon
vaststellen, dat hij ruim 2x/2 uur 'n hyp~
notischen toestand had geleefd. Er volgde
een onrustige nacht. Den volgenden
morgen had hij zware hoofdpijn, en het
duurde eenige dagen voor en aleer hij zijn
innerlijk evenwicht had teruggevonden.
Als dit geen raadselen zijn, wat
mogen dan raadselen worden genoemd?
Maar ook: als dit geen ziel is, wat is het
dan?
BEROEP OP BELASTINGZAKEN.
Een aanvulling bij onopzettelijk te
lage aangifte.
Een wetsontwerp is ingediend tot aanvul-
lipg van de wet op de Inkomstenbelasting
en de w^t op de Vermogensbelasting, zoo-
mede tot intrekking van 'n artikel van beide
wetten, hetwelk het volgende beoogt, vol
gens de toelichting.
In de wet op de Inkomstenbelasting 1914
en de wet op de Vermogensbelasting komt
een regeling voor, welke beoogt, belasting-
schuldigen te weerhouden, zich op goed ge-
luk met ongegronde bezwaren tot den raad
van beroep te wenden. Bedoelde regeling be
staat hierin, dat een verhoogingsaanslag van
25 geheven kan worden over het, volgens
de uitspraak van den raad, ten onrechte be-
twiste belastingbedrag.
Is het zaak, avontuurlijke beroepen tegen
te gaan, evenzeer is het zaak te zorgen, dat
de verhooging den bonafiden rechtzoekende
niet weerhoudt zijn bezwaren voor den rech-
ter te brengen.
Hierin voorziet de wet reeds. Toch schijnt
het voor te komen, dat ten onrechte gekoes-
terde vrees voor de verhooging belasting-
schuldigen weerhoudt, him recht te zoeken, in
gevallen, waarin de wetgever het beroep stel-
lig niet heeft willen afsnijden.
Dit is een bezwaar, dat ondervangen dient
te worden. Het ingediende wetsontwerp strekt
in de eerste plaats hiertoe en vult de wet in
dier voege aan, dat de verhooging bovendien
achterwege zal blijven, indien aannemelijk is,
dat niet door opzet of grove onachtzaamheid
van den appellant of zijn gemachtigde het be-
hoorde hij de voetstappen van den kleinen
dikken dokter vlug wegsterven en op-
houden.
Zijn verbazing zou ten top gestegen
zijn, als hij de gedragingen van den man
die hem met zoo'n suedes gevangen ae-
nomen had, daarna had kunnen zien. Dr.
Bunting galoppeerde namelijk energiek
naar de voordeur terug, race-de de kleine,
kraakzindelijke stoep op, spurte de spie-
gelgladde hal zonder aan gevaar te den-
ken, door en schoot zijn studeerkamer in.
Daar liet hij zich, lichtelijk buiten adem
door die even geweldige als ongewone in-
spanning, in een leeren fauteuil neerval-
len, nam het Noodlots-instrument, dat
„telefoon" heet, van den haak en vroeg
een zeker nummer. Hierop volgde een
stilte. een lange stilte, het soort stilte,
dat de telefonisch-aangeslotenen in lande-
lijke nerderzetting met stoicijnsche kalmte
hebben leeren dulden. Daarna, lang
daarna:
Hallo!" zei dr. Bunting scherp. Hallo
alio alio Met de Old Hall?
Wat?Vertikke, verkeerd aangeslo-
tenEen serie energieke tikken op
den haak.
Hallo alio alio! Met't kantoor?
Hallo! Met het kantoor? Als ik 't asyl
voor noodlijdende dieren wil hebben,
vraag ik er wel om. Nu moet ik Well-
bridge 1717 hebben Een
zeven!Javlug astublieft!" Stilte
gedurende welke de zon een gedeelte van
haar loop volbracht. Dan: Hallo! Met
de Old Hall? Ik moet Sir Walter hebben.
Maar vlug wat, astublieft! He? O,
met dr. BuntingZeg dat 't dringend
isJaWeer een poos stilte, ver-
broken door een ongeduldig trommelen
van des dokters vingers op de tafel. ,,Ha!
Ben jij 't Walter? Met Horace Ik heb
'em!Ik zei: Ik heb em!"De
Het Hollandsche klimaat verandert steeds
als de beelden van een caleidoseoop. Regen,
wind en natkoude dagen wisselen elkaar af,
tengevolge waarvan onze gezondheid roort-
durend in gevaar is.
Zorgt daarom juist in dezen tijd de be-
proefde Aspirin-Tabletten bij de hand te
hebben.
Indien U een buisje in de eerstvolgende
dagen noodig heeft, vraagt dan Uw apotheker
of drogist tevens om een caleidoseoop. Met
deze zeker welkome, kleurrijke en onderhou-
dende attractie kunnen zieken en gezonden
zich aangenaaim bezig houden.
(Ingez. Med.)
drag, dat volgens appellant had moeten wor
den geheven, te laag is gesteld.
Het ontwerp wil tevens de beoordeellng van
de vraag, of de verhooging van 25 pet. ach
terwege kan blijven wegens te lage schatting
te goeder trouw, allereerst leggen in handen
van den inspecteur en eerst indien een ge-
schil rijst, die vraag onderwerpen aan het oor-
deel van den raad van beroep.
Mede ten aanzien van de viervoudige ver-
hoogingen, welke bij navordering voorkomen,
geeft de wet den raad van beroep soans een
taak, ook indien er geen geschil is. De minis
ter is van oordeel, dat, nu er ten aanzien van
de verhooging na lichtvaardig beroep een ver-
betering wordt voorgesteld als hierboven is
aangeduid, ten aanzien van de zooveel belang-
rijker verhooging bij navordering een overeen-
komstige voorziening niet achterwege mag
blijven.
NEDERLAND RAN GEEN
VRIJHANDELSLAND MEER ZIJN.
Ons land is van oudsher een vrijhandels-
land geweest. Wij waren wars van tariefmu-
ren. De tijden veranderen en wij met hen.
Tot deze conclusie komt ook Mr. Dr. W. M.
Westerman in de „Haagsche Post", waarin
hij onomwonden verklaart, dat Nederland
geen vrijhandelsland meer is en geen vrijhan-
delsland kan zijn.
De omstandigheden dwingen ook ons tot
protectionisme. Dat protectionisme zal ons
zeker geen welvaart brengen, zoo min als
eenige andere natie ter wereld. De nieuwe
economische wereldorde zal er eene zijn, die
slechts verarmde naties kent. Maar beter een
verarmde natie dan een geruineerde natie!
Wie Nederland in dit stadium voor onder
gang wil behoeden, zal slechts 66n gedrags-
lijn kunnen volgen: de op zich zelf verkeerde
tarievenpolitiek der andere staten met een-
zelfde politiek beantwoorden. Het klink para-
doxaal, doch er is geen andere uitweg. Wat
de regeering nu schoorvoetend met haar par-
tieele maatregelen tot stand brengt, is in
feite precies hetzelfde, Nederland kan geen
eiland blijven in een zee van protectie zonder
de vuilnisemmer te worden, waarin iedere
protectionistische natie haar overtolligen
voorraad uitstort. Nog eens: een ideaal pers-
pectief is dit allerminst. Voor sommige van
onze industrieen zullen nieuwe moeilijke tij
den aanbreken. Maar heel veel erger dan het
nu is, kan het bijna niet worden. Voor repre-
,-LEEUWARDEN-
(Ingez. Med.)
man met het schilderij jouw schilderij
de ConstableVijf minuten ge
leden. Kwam hier doodkalm binnenwan-
delen en vroeg, of-ie even mocht telefo
neeren: n Bof, wat!... Of-ie even mocht
telefoneeren. Had een dringende bood-
schap over te brengen. Slipte door de
deurmat en liet het schilderij vallen
Wrat?Nee, hijJaHerkende
het dadelijkHe? Nee, ik.Ja
Heb hem in de garage opgesloten
He?O, door een nogal handige
manoeuvreNeeeen manoeu
vreHeb hem verteld, dat de telefoon
in de garage wasNee natuurlijk is
die daar niet, maar ik heb 't maar ge-
zegd. Dat was m'n manoeuvre. He?
O, nee, is als een zoete jongen meege
gaanHij is er nu nogHeeft 't
natuurlijk nog bij 'emDat ging niet
zonder hem achterdochtig te maken
O,... nee, je hoeft niet bang te zijn
Veilig, volkomen veiligHe?Een
stoere, jonge kerel, een onaunstig ge-
zichtgekleed als een landlooper
Ja, waarschijnlijk een vermomming
Ja, kom maar meteen, zoo vlug mogelijk...
Natuurlijk ben ik alleen. Mrs. Biggin is
uit. Heb ik je vrouw nog geen half uur
geleden verteldHou je alsjeblieft
kalm, WalterHij kan onmogelijk
wegIk ben toch hierJa
Tot straks dan".
De hoorn werd met een nijdigen, har
den tik aan den haak gehangen en dr.
Bunting schraapte zijn keel en wischte
zich de zweetdroppels van zijn verhit
voorhoofd. Daarna keerde hij zich weer
naar de telefoon, nam den hoorn weer op
en vroeg een ander nummer, hetgeen hem,
toen het aangewezen oogenblik daar-
voor gekomen was, gewerd.
(Wordt vervolgd.)