GILLET
Ter Neuzensche Courant
Millionaii tegen wil en dank
Derde Blad.
i s m.
p m
MOTORS
Van den Haagen deHagenaars
Dam- en Schaakrubriek.
BINNENLAND.
f 80I1I*T08,
BUITBILAO.
Vrijdag 22 Mei 1931.
No. 8684.
SCHAKEN.
5 3
m Hi
W Pi
GEMEENTERAAD VAN HOEK.
VAN
Onze depaitementen. Van het
centrum af! Wijlen onze Hof-
kapper. Figaro si, figaro la!
Van ouds waren de meeste departementen
van Algemeen Bestuur in onize Residentie op
of vlak-bij het Binnenhof te vinden. Een uit
zondering op dien regel vorm.de hot voorma-
lige Ministerie van Marine, dat gehuisvest
werd, bij 't henstel van onze nationale onaf-
hankelijkheid, in een prachtig, oud-patricisch
perceel aan het Lange Voorhout. Dat van
oorlog, later van Defensie, werd onder dak
gebracht op het Plein, in het huis, waar een-
maa'l de Gedeputeerden van Rotterdam
logeerden, toen in deze land-en de republikem-
scihe regeerings-vorm bestond. Het bestier
van 's Rijks financien wordt nog altijd ge-
voerd aan den Kneuterdijk, in het c.c. vier
eeuiwen teliende labyrinth van versleten
kronkel-trappen en gangen, waar geen ster-
veling den weg kan vinden, die niet door een
der boden geleid wordt of door langdurige
erivaring en scherpzinnig overleg z'n eigen
cicerone is geworden in het bedoelde departe-
mentale doolhof.
Het Ministerie van Anbeid, Handel en
Nijverheid werd indertijd onder dak gebracht
aan het Bezuidenhout, en dat nog wel op een
punt, hetwelk een niet-onbeduidend „tdppel-
tje" vordert om 't hartje van de oude stad
te bereiken.
Het departement van Waterstaat zal eer-
lang, nu ja, dat vordert nog wel een paar
jaren, verhuizen naar de Laan van Meerder-
voort. Waar thans nog staat het ziekenhuis,
genaamd „Bronovo", naar de stichtster en
van, die ruim een halve eeuw geleden de
terreinen en het gebouw wist te doen bekos-
tigen voor inrichting van een diaconessenhuis
op Ohristelijken grondslag. Mevrouw De
Bronovo was eene nobele vrouw, wier nage-
dachtenis nog steeds met pieusewarmte wordt
gehuldigd.
Vader Staat zal er een gebouw doen ver-
rijzen, dat achttien tonnekens goud moet kos-
ten en waar zoowel de Minister als de direc-
teur-generaal van Waterstaat hun intrek zul-
len nemen.
Aan het departement van Waterstaat, n,u
nog op het Binnenhof gevestigd, zijn de zaal-
vertrekken van Exc. Reijmer en den direc-
teur-generaal, Ir. Ringers, elkander naasit-
begrenzend.
Dat zal zoo wel blijrven als de Rijksdienst
van Waterstaat naar de Laan van Meerder-
voort zal zijn overgebracht.
Men moet een echite Hagenaar zijn am te
begrijpen, hoe 't kwam, dat heit verscheiden
uit dit aardsche tranendal van onzen Haag-
scihen Hofkapper Justman Jacob zooveel
aandachit heeft getrokken, en allerlei schrij-
verij in de residentiale pers heeft gewekt.
Deze Justman Jacob was een echt-Haagsch
type.
Misschien een van de allerlaatste hofstede-
lijke typen. Een „Figaro" van de beste soort.
In zijn kap- en soheerwimkel kwamen
gedurende toch wel vier of vijf decennia
allerlei autori- en sommiteiten van verschil-
lende soort, om zich te laten scheren, haar-
knippen, hoofdhuid wasschen.
Ik druk 't nu maar zeer burgerlijk-simpel-
tjes uit, h&?
Justman Jacob, de opper-bestierdier van
den salon, had tal van andere termen. Daar
kunt u zeker van zijn.
Ik weet van hem, dat hij, dezelfde kapper
en scheerder, Justman Jacob, mannen van
groote en hooge positie den verderen toe-
gang tot zijn zaak geweigerd heeft, wijl ze
't aandurfden, hem te beduiden, dat zij zich
niet door den patroon, maar door een van
z'n bedienden wilden doen soheren of haren-
kortiwieken.
't Is de heilige waarhedd!
Wijlen Justman Jacob was een heraldicus,
een bestudeerder van allerlei heel-oude
Charters.
Hij beschouwde zioh als een geleerde.
Zijn middelen tot het wederopwekken van
haargroei berustten op diepgaande studie
op hygienischen grondslag.
In dat salonnetje, gelegen aan de Korte
Poten, waar wijilen Justman Jacob geduren
de meer dan vijf tig jaren was gevestigd,
kwamen dag aan dag samen: Haagsche
mannen van de eerste soort.
Daar werden 't staat rotsvast!, meer
dan eens ,,Staaitsgeheimen" verhandeld. En
de brave Haagsche figaro Justman Jacob
was discreet. Dat wil zeggen: hij fluisterde
wel eens zoo adhter-'t-handje.
Behoorde hij nu tot hen, die in het land
der levenden vertoeven, stellig: hij zou aan
sommige clienten, zeker niet aan alien, want
Justman Jacob had exclusief-aristocratische
neigingen, zoo van achter 't handje hebben
verklapt, dat niemand anders dan jhr. mr.
B. C. de Jonge landvoogd in Insulinde zou
worden
Ik denk nu aan den,, Barbier de Seville",
met het liedje van:
Figaro Qi, Figaro lk!m
Zulk-een was wel de baardschrapper en
kapper Justman Jacob.
Ik herzeg: met dezen tenslotte achtens-
waardigen en volijverigen Middenstander,
die de zorgen des levens met kranige geest-
kracht heeft weten te weerstaan, is een
ijdel, maar braaf man uit ons midden ver-
dwenen.
Van dezulken zijn er nog maar hkel weini-
gen in ons madden.
Voor de ouderen, waartoe ook ik behoor,
is dit eene -weemoedige stemmende gedachte.
Intussdhen, wij alien hebben ons nu te
schikken in het onvermijdelijke
ZEELAND TBJGEN ANTWERPEN.
Het was op Hemelvaartsdag in Hotel des
Pays-Bas een gezellige drukte. De ganscihe
bovenzaal was in de morgenuren, dank zij de
goede zorgen van den heer Spinhof, in een
schaaklheiligdom herschapen. De Belgische
gasten waren dan ook zonder uitzondering vol
lof over de keurige wijze, waarop deze inter-
nationale schaakgebeurtenis was georgani-
seerd. Wel had het eenig hoofdlbrekens ge-
kost om in een kleine plants als Ter Neuzen
aan voldoende (en goed) materiaal te komen,
dat voor een dergelijken wedstrijd noodig is,
maar door de welwillende medewerking der
leden, waarvan vooral den heer Donze een
bijzonider woord van hulde toekomt, kwam al-
les in orde en kon de wedstrijd zelf als op
rolletjes loopen.
De ruime en hoogst gezellige bovenzalen
van Hotel des Pays Bas boden een prettigen
aanblik, toen na een pittig en hartelijk ope-
ningswoord van den voorzitter Mr. G. Ticbel-
man de 66 (zes en zestig!) sohakers plaats
genomen hadden acthter de borden, om elkaar
in een open strijd de palmen der overwinning
te bekampen.
Het was toen, om met Verwey te spreken,
een „geluidenlooze stilte", die heerschte alom.
Blaurwe wolken van velerlei rook kringelden
omhoog en vormiden gordijnen van wazige
mist, die bij het openeii der deuren een goed
heenkomen zocht naar buiten.
De schaakklokken tikken pijnlijk regelmatig
den kostbaren bedenktijd om, de matadors der
hoogste borden peinsden roerloos de diepzin-
nigste combinaties uit en deden om het kwar-
tier zwaar zuohtend een zet, zoo met het ma-
nuaal van: ,,Daar gaat ie dan maar, in gods-
naam, ik kan niet anders".
Koltanawsky ijsbeerde de zalen op en neer,
op en neer, heen en terug, terug en weer
heen, terwijl zijn tegenstander dacht, al maar
dacbt... Naar Eoltanowsky ging veler be-
langstelling uit, een bekend speler immers, een
gerenommeerd blindspeler zelfs. Onweer-drei-
gend en donker kijkend leek Koltanawsky op
't eerste geziaht een ecihte isegrim, een bulle-
bijter van je welste. En deze zelfde Kolte-
nowsky onbpopte zich na afloop van den groo-
ten strijd onidanks de Antwerpsche nederlaag
als een uiterst gezellige klant, die in geenen
deele afkeerig bleek van „wien und gesang".
Waarmee we maar zeggen willen, dat de
eerste indruk niet altijd de beste is.
Sapira, de ernstige denker van bord twee,
die na een lastige partij in een onberekenbaar
pionneneindspel Risseeuw Jr. versloeg, toonde
buiten de schaakzaal een niet minder wel'spre-
kende levenslust en leverde het demonstra-
tief-dansenid bewijs, dat schaakpsychologie
nog geen schakers-psycihologie is.
Aan de onderste borden ging het er hier en
daar lustig naar toe. Een der Ter Neuzensche
spelers, bekend om zijn voortvarendheid in
sahaakpartijen, was na drie kwartier al in
een verloren pionnenstelling beland, die hij
desondaniks rustig in winst wist om te zetten,
daarmee aan Zeelanid het eerste winstpunt be-
zorgend. Het zou hierbij niet blijven. De eene
Zeeuw na de andere kwam voor nieuwe
,,eenen" zorgen, zoodat op een gegeven oogen-
blik de stand 8 tegen 0 voor Zeeland stond. De
oud-secretaris van de sohaakclub Ter Neuzen
zat toen bavendien nog te glunderen boven
een listiglijk vermeesterde koningin, terwijl de
huidige secrebaris een op Cambridge Springis-
wijze veroverde raadsheer naast zijn bord had
liggen, wat alzoo in beide gevallen een punt
voor Zeeland beteekende. Sporadisch slechts
kwamen er Antwerpsche puntjes binnen en
om circa half 4 was de stand dan ook 16%
tegen 4% voor Zeeland.
Practisch was de overwinning toen al bin
nen en alleen de bovenste borden der Vlaam-
sche gasten zorgden er voor, dat de nederlaag
niet al te smadelijk werd.
Het eindresultaat ten slotte, 20% punt voor
Zeeland tegen 12% punt voor Antwerpen geeft.
vrij juist de verhouding weer. Het doet ons
genoegen, dat de Antwerpsche ploeg zelve ook
die meening toegedaan is. Daags na den
massakamp ontvingen we reeds een schrijven
van den seoretaris van den Vlaamschen
schaakbond, waarin deze Zeeland van harte
gelukwenscht met de behaalde overwinning en
aan Ter Neuzen zijn hulde betuigt voor de
perfecte organisatie van den wedstrijd.
Zooals we reedls eerder schreven was de
Zeeuwscbe ploeg samengesteld uit 11 leden
van de schaakclub te Middelburg; 4 uit Goes,
5 uit Zuidizande en 13 uit Ter Neuzen. Onder-
staande tabel geeft een averzicht der resulta-
ten van de clubs als zoodanig met het per
centage van hun eigen groep:
V
E
rt v
5-
Middelburg
Goes
Zuidzande
Ter Neuzen
11
4
5
13
o
O
3
3
4
7
E
V
OS
4
1
E c
Q.
5
3%
4
8
45%
87%
80
61%
Zeeland 33 17 9 7 20% ±62i/3
De spelers uit Goes brachten het er dus qua
groep het beste af met 3% punt uit 4 par-
tijen of 87% van het aantal te behalen
punten. Ook Zuidzande met 4 uit 5 heeft niet
weinig aan de overwinning bijgedragen. Ter
Neuzen heeft ongetwijfeld de verwachtingen
overtroffen en heeft dan ook alle reden om te-
vreden te zijn. Middelburg ten slotte venkreeg
5 punten uit 11 partijen of pl.m. 45% en
bleef dus alls groep beneden de andere clubs.
Hierbij dient echter vermeld, dat de Middel-
burgsche spelers de moeilijkste taak hadden,
daar op twee hunner na alien in de bovenste
helft speelden en zij alzoo de sterkste spelers
van Antwerpen tegenover zich geplaatst
zagen.
Hier volgt de partij, die aan het eerste bord
gespeeld werd door de hearen G. Koltanowsky
met wit en W. de Graaf uit Middelburg met
zwart. Deze partij zal daarom met belangstel-
ling nagespeeld worden, naar we vermoeden,
omdat Koltanowsky momenteel de oogen van
de gansche schaakwereld op zich gevestigd
ziet. Hij slaagde er onlangs in, het met 28
partijen ten name van Aljechin staande we-
reldrecord blind-simultaanspelen te verbeteren,
door tegen niet minder dan 30 spelers te si-
multaneeren met het fraaie resultaat 20 ge-
wonnen en 10 remise. Een prachtig resultaat
voorwaar! En een dergelijke schaakmeester
speelt mee tegen Zeeland!
De bewuste partg is de volgende:
Wit Zwart
G. Koltanowsky, Antw. W. de Graaf, M'fourg
1. d2d4 d7d5
2. c2c4 c7c6
3. e2e3 Pg8—f6
4. Pblc3 e7e6
5. Bgl—f3 Lf8e7
6. Lfld3 Pb8d7
7. 00 00
8. e3e4 d5Xc4
9. Ld3Xc4 b7—b5
10. Lc4d3 h7h6
11. Ddle2 a7a6
12. Tfldl Tf8e8
13. e4e5 Pf6d5
14. De2e4 Pd7f8
15. De4g4 f7f5
16. Dg4h5 Dd8d7
17. Pc3Xd5 cXd5
18. g2—g4 Le7d8
19. Kglhi Dd7f7
20. Dh5h3 Pf8—h7
21. Tdlgl Ph7g5
22. LclXg5 h6Xg5
23. g4 X f5 e6Xf5
24. Pf3Xg5 Dd8 X f 5
25. TglXg5 Kg8 X f 8
26. Talgl f5f4
27. Dh3h8f Kf8—e7
28. Dh8—h4 Ke7—f8
29. Tg5Xg7 Df 7 X g7
30. TglXig7 Kf8Xg7
31. Dh4f6f
Zwart gaf de hopelooze partij op. Stand na
30: Kf8Xg7.
Vergadering v£in 5 Mei 1931, v.m. 9 uur.
(Vervolg.)
4. Voorstel van B. en W. om de uitkeering
voor den crisissteun te stel'len op 80 pet. van
het standaardloon, dat door den raad is vast-
gesteld.
De VOORZITTER verzoekt aan de heeren
Pladdet en M. de Feijter zich te onthouden van
stemming wegens persoonlijk belang.
De heer JANSEN wil gaame erkennen dat
het noodzakelijik is dat er aan de menschen
steun wordt verleend, maar zijn bezwaar is,
dat wanneer men 80 pet. krijgt voor niets te
doen men maar moeilijk meer kan gaan wer-
van de spitse ton van uiuiuizeu uvra u^n
molen van den Lauwerpolder, naar de Oost-
zijde van het eiland Rottum en in het Zuiden
door de lijn, gaande van het kustlicht bij de
Ven (Noord-Holland) naar den toren van
Warns (Friesland).
Ter Neuzen, 27 Mei 1931.
De Burgemeester voornoemd,
J. HUIZINGA.
DE KONINKLIJKE FAMILIE
NAAR PARIJS.
Volgens de Echo de Paris zullen de Ko
ningin, de Prins en de Prinses 16 Juni in het
Elysee het noenmaal gebruiken. Voor deze
gelegemheid wordt het incognito opgeheven.
Van de ministers zullen aanzitten Laval,
Briand, Tardieu, Reynaud, Flandin en Rollin,
onderscheidenlijk president van den minister-
raad, minister van buitenlandsche zaken, van
landibouw, van kolonien, van financien en
van handel.
REORGANISATIE BELASTINGDIENST.
Het hoofdibestuur van den Centr. Ned.
Ambtenaarsbond meldit, dat de minister van
Financien aan de bijzondere commissie van
door
E. PHILLIPS OPPENHEIM.
19) (Vervolg.)
HOOFDSTUK VIII.
De vacantie-dagen in Folkestone door-
gebracht, waren een volmaakt succes.
Geen oogenblik betreurden de broers de
duffe voorkamer te Worthing, hun mor-
genwandeling op het strand, de nauw-
keurige plichtgetrouwe wijze, waarop ze
een zekere hoeveelheid ozon inademden.
de avondwandeling langs den boulevard
en de onvermijdelijke eentonigheid van
voorgaande vacanties. Ze genoten van
hun luxueuse zitkamers in het duurste
hotel van Folkestone: het was een heer-
Jijke afleiding voor hen dagelijks het laden
en lossen der schepen gade te slaan, maar
een bron van de grootste vreugde vormde
voor hen de lange autotochten, welke ze
bij alle mogelijke gelegenheden onder-
namen.
Hun op een eenigszins eigenaardige
wijze uitgekozen wagen bleek van een
uitstekend fabrikaat te zijn, de geleende
chauffeur verstond volmaakt zijn vak en
was daarbij ook niet te oneerlijk. Het
leven had een nieuwe, groote aantrek-
kingskracht voor hen gekregen, wanneer
ze zich van de eene provincie naar de
andere lieten rijden. Iedereen kende ge-
leidelijk de broers, zooals ze daar onberis-
pelijk gekleed naast elkaar 's morgens of
's avonds in hun mooie auto uitreden. Ze
zaten altijd naast elkaar, gedroegen zich
MR. VAN DOORNE EN DE A.V.R.O.
Op vereoek van het hoofdibestuur van het
Genootschap ,,Vrij Nederland" en van Mr.
Van Doorne heeft zich een eereraad gevormd
bestaande uit de heeren prof. mr. C. W. Star
Busmann, hoogleeraar aan de Rijksuniversi-
teit te Utrecht, prof. mr. J. A. Eigeman, hoog
leeraar aan de H. Krijgsschool te 's Graven-
hage, en prof. mr. H. R. Rilbbius, hoogleeraar
aan de H. Handelsschool te Rotterdam, die
het bekende conflict mr. Van DoorneA.V.
R.O.-bestuur zal onderzoeken. Door het ge-
nootschapsbestuur en mr. Van Doorne zijn
resp. aangezocht prof. Star Busmann en prof.
Eigeman, die in gezamenlrk overleg als derde
prof. Ribbius hebben uitgenoodigd. Aan den
eereraad is verzocht te willen onderzoeken:
A. Of heit royement van mr. Van Doorne
en zijn ontslag als bestuursliid van de A.V.
R.O. op regelmatige wijze heeft plaats ge-
vonden.
B. Of de door en vanwege het A.V.R.O.-
bestuur gepubliceerde beschuldigingen tegen
mr. Van Doorne geuit, waarop zijn royement
en ontslag gebaseerd zrjn, gerechtvaardigd
zijn.
OPOENTEN SIGARETTENACCIJNS.
De Minister van Financien heeft, na advies
van de commissie van deskundigen voor den
tabaksaccijns, door opneming in de ,,Staats-
op een waardige manier en waren vol
maakt gelukkig. Het was een groote ver-
andering voor hen beiden. Tweemaal in
de week hadden ze een onderhoud met
hun procuratiehouder, die met den och-
tendtrein van Londen kwam. Ze gaven
hem hun advies en de noodige instructies
omtrent de leiding der zaak, doch zoodra
de man weer vertrokken was vergaten ze
het bestaan daarvan geheel -en al tot het
daarop volgend bezoek. Hun wekelijk-
sche rekeningen vormden telkens een aan-
gename verrassing voor hen. De garage-
onkosten, welke eenigszins verontschul-
digd door Brooks, hun chauffeur, werden
gemaakt, deden hen bijna trillen van
geluk.
,,Deze vacantie," gaf Stephen te ken-
nen, nadat hij een groot gedeelte van den
avond druk met potlood en papier was
bezig geweest, heeft minstens dertig
maal zooveel gekost als onze uitstapjes
van vroecjer. Dit is een zeer bevredigend
resultaat.
,.Dat ben ik volkomen met je eens,"
verklaarde George Henry. „Ik hoop dan
ook van harte, dat zich niet weer een der-
gelijk geval zal voordoen als die kwestie
met de Zuid-Amerikaansche effecten.
waardoor al onze pogingen mislukten."
,,We doen ons best," zei Stephen een-
voudig. ,,Meer kan er niet van ons ver-
wacht worden
Den volgenden moraen heel vroeg, zoo
goed als onveranderd, met uitzondering
van een ietwat gebruinde gelaatskleur, en
het feit, dat ze nog steeds gekleed waren
in hun grijs geruite tweed kostuums
voorgeschreven door den autocraat van
Savile Row), keerden Stephen en George
Henry naar de stad terug.
Nog voordat ze Londen bereikt hadden,
werd hun aandacht reeds getrokken door
king is. Zij drongen er bij den Minister op
aan, om een stap verder te gaan en een zoo-
danige wijziging voor te stellen, dat na vol-
bracht.e zeven leerjaren van 'n gewone lagere
school, de leerplicht in ieder geval eindigt.
Verscheidene andere leden betreurden, dat
de aanvaarding van dit wetsontiwerp zal
kunnen leiden tot verzwakking van de leer-
plichtwet. Bovendien waren ziji van oordeel,
dat in plaats van den in bepaalde omstandig-
heden geldenden eisch van het volgen van een
achtste leerjaar aan een school voor algemeen
vormend lager onderwijs voor een deed der
jeugd te schrappen, deze eisch veeleer tot alle
kinderen diende te worden uitgebreid, waarbij
intusschen sommigen er prijs op stelden te
verklaren, dat het onderwijs in het achtste
leerjaar ook in ruime mate op de practijk
des levens gericht zou moeten worden.
H. VAN DE CALSEYDE
8 Borluutstraat (dicht bij Stadhuis)
GENT. Tel. 12415.
groote aanplakbiljetten van de operette
,,De zingende Vogel", welke op de gek-
ste plaatsen schenen te zijn aangebracht.
Met groote vlammende letters kwam deze
titel op iedere schutting of zuil voor. Bij
elken theater-agent pronkte een derge
lijke affiche.
„Heb jij soms een critiek gelezen over
de opvoerina van ,,De zingende Vogel"?
vroeg Stephen een weinig zenuwachtig
aan zijn broer.
„Nee," bekende George Henry. „Ik
interesseer me zelden voor de rubrieken,
welke handelen over tooneelnieuws. Ik
geloof dat ik evenals jij alleen gelet heb
op de marktprijzen en de hoofdartikelen.
„Dat is zoo," gaf Stephen toe. „We
kunnen dus niet weten of het stuk een
succes, of een mislukking is geweest. Juf-
frouw Whitney heeft waarschijnlijk gete-
legrafeerd of geschreven naar de .Milan
Zooals je weet, is onze particuliere cor
respondence ons niet nagezonden. Ik
hm heb het als vanzelf sprekend be-
schouwd, dat de operette vallen zou."
„Ik meende, dat het vrijwel een feit
was," zei George Henry op klagenden
toon, ,,want voor dengene, die het geld
fourneert, zijn dergelijke speculaties altijd
noodlottig. Bij al onze calculates hebben
wij er voortdurend rekening mede gehou-
den, dat die zes duizend pond als verloren
beschouwd konden worden. Het zal ons
aardig wat achterop brengen, als de ope
rette een succes bliikt te zijn."
Zoodra ze het kantoor bereikten. kre-
gen ze de waarheid gauw genoeg te hoo-
ren. Ze vonden zelfs stapels tel'gram-
men en felicitatiebrieven. Mijnheer Jar-
dine die van hun terugkomst gehoord
had begroette hen op een bijna eerbie-
dige wijze.
Mijnheer Sephen," zei hij, ,,en ook u,
oca van unAJVix wjm/ "wO o
De koopkradht van een volk in werke-
lijkbeid de ruilkraoht bestaat uit de totale
ophrengst van zijn productiie; deze koopkracht
kan slechts grooter worden, wanneer meer
goederen worden geproduceerd, in ruil waar-
voor wij in het buitenland meer geld kunnen
krijigen of meer goederen kunnen koopen. Men
kan echter nimmer de koopkracht vergrooten
door de verdeeling kunstmatig te wijzigen.
Een hooger loon kan nimmer de productie of
de vraag naar producten doen toenemem, zoo
danig, dat de koopkracht der natie, dus de
algemeene welvaart, toeneemt. Er gaan in
onze dagen door het gebrek aan soepelheid
van de belooning der productie-faetoren
enorme bedragen aan koopkracht, d.i. natio
nale welvaart, verloren.
Het productievermogen is zoodanig toege-
nomen, dat tijdelijk de toeneming van de be-
volking en van het consumptievermogen hier-
door overvleugeld is. Met als gevolg: zeer lage
goederenprijzen. De voorstanders van onaan-
tastbare loonen accepteeren voor handel en
industrie noodgedwongen deze lage prijzen,
maar willen de loonen (die na de enorme sta
ging der laatste jaren door de crisis nog groo-
tere koopkracht hebben gekregen) bescher-
men, kunstmatig handhaven op een op de vrije
markt onhoudbaar peil. Het zou hen vergaan
als de helden van de Grieksche treurspelen,
die juist door de wijze waarop zij aan het voor
mijnheer George Henry, heb ik steeds be
schouwd als handige zakenmenschen, die
'n buitengewoon scherpen blik hadden op
voordeelige geldbeleggingen, maar nooit
in mijn leven had ik kunnen vermoeden,
dat U genieen waart. Vandaag moet ik
echter bekennen, dat U dit inderdaad is.
De zesduizend pond, welke U in dit stuk
„De zingende Vogel" heeft gestoken en
Uw eisch om de eenige leden van het syn-
dicaat te blijven, zullen U voor zoover ik
de cijfers kan nagaan vier of vijf hon-
derd percent winst opleveren.
Niettegenstaande het een teleurstellend
oogenblik was, wisten de beide broeders
zich toch waardig te gedragen. Ze pro-
beerden zoo spoedig mogelijk aan het on
derhoud met den heer Jardine een eind te
maken. Stephen leunde achterover in zijn
stoel en stak zijn broer zijn hand toe.
George Henry", zei hij op flinken
toon, „we mogen niet wanhopen. Niet
tegenstaande deze eene succesvolle be-
legging moeten we toch steeds ons doel
voor oogen houden. Er wordt nog genoeg
geld in de wereld verloren en uitgegeven
en wij zullen dit eveneens doen."
George Henry beantwoordde den hand-
druk van zijn broer met warmte.
„Ik benijd je je moed, Stephen," gaf
hij toe. „Ik moet je eerlijk zeggen, dat ik
een weinig terneergeslagen ben. Tenge-
volge van de winsten van ,,De zingende
Vogel" en de groote stijging in waarde
van de Zuid-Amerikaansche effecten,
hebben we nog heel weinig kunnen be
reiken."
,,Wij mogen den moed niet opgeven,"
bleef Stephen beslist aandringen. „We
hebben nog kansen genoeg over. Wat zou
je er van denken, als we het geheele ge-
zelschap van ,,De zingende vogel eens
een souper aanboden of beter nog op
Nu is ze vaak een hel."
Zoolang we dit paradijs nog niet hebben,
zullen wij helaas malaise blijven ondervinden
met de noodzakelijke loonsverlagingen
LOONSVERLAGING IN DE VEREENIGDE
STATEN OP TIL.
Uit New York wordt aan de Daily Tele
graph geseind, dat een stemming onder de
vakvereenigingen de vastbeslotenlheid bij de
overweldigende meerdertieid aan het lidht
heeft gebracht, om zich te verzetten tegen eert
algeheele loonsverlaging of verlaging van het
levenspeil.
Op deze politiek wordt aangestuurd door
bankiers en financieele belangen. De bankiers
zouden een algemeene loonsverlaging willen
forceeren door het inhouden van credieten aan
de werkgevers, die instemmen met het argu
ment der arbeiders, dat de snelste weg tot
economisch herstel is het handhaven van de
sterkste koopkracht der arbeiders. Dit argu
ment wordt gedeeld door president Hoover sn
andere regeeringspersonen en industrieele ei
ders als Henry Ford, Farrell, leider van de
U. S. Steel Corporation, en Swepe, directeur
van de General Electric Company. De arbei-
Zondag een diner, gevolgd door een sou
per en juweelen ten geschenke gaven aan
ieder der medespelenden waarvan wij
de waarde verborgen kunnen houden.
Een diamanten collier bijvoorbeeld voor
juffrouw Whitney en een kleine auto voor
haar echtgenoot. Deze zullen werkelijk
gemotiveerde uitgaven zijn. Laat het
maar aan mij over, George Henry. Op de
een of andere manier kunnen wij die
winsten wel doen verminderen."
George Henry zag er eensklaps veel
opgewekter uit. Op hun terugweg naar
de Milan" deed Stephen nog een verder
voorstel.
,,Ik geloof", zei hij, ,,dat het van onze
zijde niet meer dan beleefd is, om zoo
spoedig mogelijk de voorstelling bij te
wonen."
„Ik was juist van plan iets dergelijks te
zeggen," bekende zijn broer.
,,Het zou beter zijn, met het oog op de
groote winsten, als wij een loge bespra-
ken," zei Stephen.
„Natuurlijk een loge," riep George
Henry uit. ,,Wij zullen er een nemen. die
vlak bij het tooneel is."
Toen ze zich vervoegden bij het theater-
bureau in het hotel, en hun wenschen te
kennen gaven, kon de man onwillekeurig
een glimlach niet onderdrukken.
Gedurende de eerstvolgende maand is
er geen plaats meer te krijgen," kondigde
hij aan. Dagelijks moeten er honderden
menschen teleurgesteld worden."
,,Dat is heel jammer," verklaarde
Stephen. „Wij hebben bepaalde redenen
waarom wij de opvoering willen zien,
De man keek hen eenige oogenblikken
belangstellend aan.
(Wordt vervolgd.
