P&RBX&BE OEIil.
Fe uilleton- vertelling eo
Van den Haagen de Hagenaars
GEKLEHGDE BERICHTEH.
Laatste Berichten.
BRABANTSCHK BRIEVEN.
EEN HELDENDA AD DER VELDPOLITIE.
INGEZONDEN STUKKEN.
Rubriek van den Arbeid.
CADZAND.
De 79-jarige A. de Hullu te Cadzand, die
op 26 Februari te Zuictzande door de stoom-
tram werd a.angereden, is in het ziekenhuis
te Oostburg aan de gevolgen van de bekomen
verwondingen overleden.
ZONDAG 15 MAA11T 1931.
Ned. Jttt rv. lierii.
Ter Neuzen. 9% en 2. u., Dr. L. J. Cazemier.
Sluiskil. 9% en 2 u., de heer L. Dek.
Hoek. 9 u., Zendeling D. C. A. Bout, van
Nieuw-Guinea en 2 u., Ds. E. Raams.
Zaamslag. 9% u., Ds. G. van Dis en 2 u.,
Zendeling Bout, van Nieuw-Guinea.
See van Gent. 9% u., Ds. H. AESJrsloot vai.
Houten Roos.
Philippine. 2 u., Ds. H. Akersloot van Houten
Roos.
Gereformeerde Kerk.
Hoek. 9% en 2 u., Ds. J. B. Vanhaelen.
Zaamslag. 9)2 u. en 2 u., Ds. A. Kok.
Chr. Gereformeerde Kerk.
Zaamslag. 9% u. en 2 u., Ds. Tolsma.
Gereformeerde Gemeente.
Ter Neuzen. 9 u., 2 u. en 5% u., Ds. B. van
Neerbos.
Axel. 9 u. en 2 u., leesdienst.
Oud-Gereformeerde Gemeente.
Ter Neuzen. 9 u., 2 u. en 5% u., leesdienst.
Lokaal „Eben-Haezer".
Kerkhoflaan, Ter Neuzen.
Nam. 5% u., Evangelisatie.
R.R. Kerkdiensten te Ter Neuzen.
Zondag zijn de H.H. Diensten om 7, 8 Vi en
10 uur. s Namiddags om 2% uur Lof.
MAANDAG 16 MAART 1931.
Ned. Hervormde Kerk.
Sluiskil. 7 u., Zendeling Bout, van Nieuw-
Guinea.
DINSDAG 17 MAART 1931.
Ned. Hervormde Kerk.
Ter Neuzen. 7 u., Zendeling Bout, van Nieuw-
Guinea.
Ulvenhout, 10 M6ert 1931.
denier,
Trui en Meert
ruuren d'ren
stfefert. En nouw
mag M56rt mee
z'nen st56rt te
keer gaan en 'm
ruuren dat er de
spaanders van om
oew oogen vlie-
gen; 't mag dan
vriezen da-d-et
krokt, sneeuwen,
sturmen dat de
noteleer te piepen
staat, Trui
ruurt 'm kolle-
saler!
Waant... Trui wil van 't jaar vroeg
,,schoon zijn". Nouw wit 't weli Ze hee-d-'n
bui of er 'n nuuw kindeke in huis mot komen
enne... affijn, d'n jongste is vijfentwintig.
Maar genogt, laat ik 'r gin aardigheidjes
bij maken; 't is al erg zat!
Waant ik weet nie of da bij jouw thuls ok
zoow is, maar hier is 't dan zoow: of 'r 'n dol
v5rken in oew huis is losgelaten, of da Trui
aan d'n schoonmaak is, 't is allebei persies
krek gelijk net iender!
Op de onmeugelijkste plakken brikte de nek
over 'nen stiekumen emmer of 'n gluiperigen
zeemelap, of over 'nen gruunen-zeep-kwal.
Oew potje tabak sta-d-op d'n keldertrap,
oew pepke lee-d-op de rengelton vastbevro-
zen. En as ge toevallig oew inktfleschke mot
emmen en d'n penhouwer, zooals daar-
strak. veur ik deus briefke schrijven gong,
kekt dan maar nie op d'n schouw, daar
lee nikske aanders as kalk op, maar zuukt
dan maar gerust onder de bedstee.
Gc wit wel: 'nen gek motte nooit teugen-
spreken. As dus oew vrouw aan d'n schoon
maak is, zegt dan maar niks, zelfs nie as ze
in oewen hoogen hoed-van-trouwen zoolaank
de bruine boonen hee weggezet die ge mer-
gen krrjgt. En as ge Zondagmergen oewen
besten jas uit de kast pakt om naar de kerk
te gaan, en hij zit vol mee kalkspatjes, zegt
dan maai ,,toch wel aarig, zo'n wit tikkel-
tje in 'nen overjas".
't Begon z66. Heelegaar onverwachts.'
'k Zat vleejen week 's avonds de kraant te
lezen aan de gloeiende plattebuis 't vroor
dad-et krokte, d'n erft lag onder 'n vachtje
sneeuw, gruun beschenen van de maan, te
pinkelen van de straffe kouw, en 'k had
'n gevuul as 'nen prins, bij m'n brommend
plattebuske en mee m'n slurpend pepke toen
Trui ineens zee: „Dr<5, kom mergenmiddag
'n beetje kwiek terug uit de stad, mee oewen
wagel, blijf nergens plakken onderweuge" (ge
mot da vuulen!) ,,dan kunde mergenmiddag
deus vertrek witten. 'k Zal zurgen asdat 'r
'n emmerke kalk klaar staat, dan kunde
medeen aan d'n slag as ge thuis-komt."
't Gebeur me nie gaauw, maar nouw zat
ik toch beduusd te kijken of 'k 'n mep op
m'n hoofd gekregen had.
,,Da's dus afgesproken zee ze as 'nen
ginneraal die 't teugen z'nen oppasser had.
Toen ha'k weg kunnen gaan, of vragen of
ze heelegaar gewitwel was, maar daar zat
iets in d'r oogen, affijn, zooas ge da zien
kunt bij 'nen mensch die 'nen klap van d'n
meulen hee g'ad. 'k Perbeerde-n-er dus maar
mee 'n smoes af te komen, maar 'k wiest wel,
da 'k evengoed had kunnen perbeeren gou-
wen tientjes onder de koeien-st^erten op te
vangen. Maar ja, ge mot wh doen am oew
eigen nie heelegaar in 'n hoekske te laten
douwen en dus keek ik maar 's kwanshuis
laanks de muren, nam ze sjecuur op of ik ze
nog nooit gezien had en zee: .heelegaar nie
noodig".
Maar toen hee ze 'n verhaal g'ouwen over
de vulligiieid in ons huis, da'k op 't lest juuk
gong krijgen en docht da-d-alles plakte van
vettigheid en smurrie.
,,Dus ge begrept," zee ze toen mee 'n
haartstocht as van 'nen Ghandi die heel En-
gelaand er van overtuigde, dat ie 't zout veur
z'n ei-ke zelvers mot winnen en aanders lie-
ver doodgaat: ,,ge begrept, da me zoow nie
langer kunnen blrjven zitten."
,,Da begrijp ik," plaagde ik: ,,wa gij in oew
hoofd het, da-gaat door!"
..Sjuust!" zee ze en op da mem^nt zou 'k
ze gere 'nen emmer water over d'r kaanten
muts gekeerd emmen,
Maar d'n aanderen dag was 't witten ge-
blazen. M'n kot en d'n erft zagen d'r uit,
toen 'k thuiskwam, of 'r 'n verkooping weu-
gens schuld aan d'n gaank was.
De tafel sting in de sneeuw. De stfcfcrtklok
lag 'r bovenop en daar weer bovenop laggen
m'n kleeren en daar bovenop zat Dubbeleen,
ons poes, z'n eigen te wasschen of ie al heele
gaar gewend was aan deus manier van wonen.
'n Kaauw in d'n noteleer lie wa vallen op
m'n goeie zijen pet die 'r lag en Dubbel6en
sprong toen mee 'n bedenkelijk gezicht van
de tafel af.
,,Motte d5Ar nouw om lachen," viel Trui
uit en ze pakte m'n zijen klak, gong er mee
naar de pomp en mokte-n-'r 'n weeksch petje
van.
„Da's weer schoon", zee ze toen.
„En of!".ikke weer: ,,'k zal jouw beste
kaanten muts dalek ok zoo 's „schoonmaken".
's Kijken of ge dan ok zegt: „da's weer
schoon".
„Ga nouw asteblieft 's beginnen!" - viel
ze uit: „alles wacht op jouw, ik kan ginnen
stap meer vooruit veur da ge gewit h&t!"
„Dan eerst 'n borreltje," troggelde-n-ik
„waant 't is ier zddw kouw, da'k staai te
klappertaanden."
Eerst taanden emmen", zee da merakel,
maar ze haalde de kruik van 't beddegoed
da buiten lag en 'n gloske waar ze eerst d'ren
vinger deurhaalde en schonk in. 'k Zweeg
dus maar. 'Nen mensch mot altij maar weten
te geven en nemen, wa gij
'k Nam dus d'n borrel en d'ren vuilen zet,
toen de trap en d'n kalkemmer en begon mee
'nen zucht, dat de sneeuw van d'n noteleer
afviel.
Trui bromde, maar toen zuchtte-n-ik 'r nog
's zeuven keer zoo haard overhenen en gaf
d'n tweeden streek.
Toen keerde-n-ik m'n eigen om, zette de
kwast in d'n emmer en riep naar de laagte:
,,wanneer gaan me eten?"
Toen zee Trui iets wa ge toch nie afdrukt
en na aanderhaalf uur was de zaok gewit.
Nouw, amico, eerlijk is eerlijk: 't is ervan
opgeknapt! 't Ziet 'r allegaar uit, uit, ge
kun-d-en wel rijstepap eten.
Van bremoei hb'k mee aangepakt. As ge
zelvers meedoet, dan hedde 'r nie zo'n last
van, as da ge ieveraans mee oew haanden in
oew zakken in d'n weg lopt.
't Koper, de rood blinkende stbertklok, de
pertretjes, da glaanst allegaar teugen de
hagelwitte muren om in oew haanden te vrjj-
ven van plazier. Veul meer kleur en glaans
is er in huis gekomen en... as er per onge-
luk 's 'n zonneke in d'n huis staat te schrjnen,
ollee, dan ketst 't licht van die muren af
dat er alles in te daansen staat. Dan trillen
de zonnekes op de geboende magonie-kast, op
d'n zulveren lieveneer van 't krusifiks, op 't
nikkelen kaantwerk van de plattehuis, dat er
water in oew oogen komt te staan.
Dan aaide oew ouwe vertrouiwde meubel-
tjes, mee oew oogen en dan gade in 'n
hoekske van 't vertrek, lachende van geluk,
oew stralende eigendommekes aan staan
kijken.
De groote, ronde, witgeschuurde tafel doe-
d-oew 'n brokske in de keel schieten. Daar
emmen ze allegaar dagelijks gezeten, de kien-
ders die nouiw weg zijn en d'r eigen ronde
tafel aan 't „volmaken" zijn. Daar zat d'n
Dr6, daar onzen Jaan, daar ons Annemieke
en daar weer Trui mee d'n jongste op d'ren
schoot.
Hier hebben ze gezeten mee d'r meskes,
mee d'r vrijers.
Daar dieen knop van d'r stoel, da-d-hee
onzen Dr6 gedaan, toen ie mee stoel en a!
teugen de plavuizen aantuimelde en 'n gat in
z'n kopke viel, da 'k 't bloedvlekske nog
steeds nie onder d'n kalk eb kunnen krijgen,
omda^d-et altjjd weer trug komt. En zoo hee
ieder dingske, ieder schrammeke, ieder buts-
ke, ieder meuibeltje z'n herinderinkskes.
'k Zou ze dan ok nie g£re missen, amico,
veur de meubels van ons Koninginneke nog
nie, wilde da geleuven?
En Trui Ze poetst en ze vrijft erover, 't
heele jaar deur, da-d-alles zocht geworren is
as de ronde brmkes van 'n borelinkske. Gin
hoekig kaantje, gin splimterke, gin oneffen-
heidje-n-is er meer over. Alles is rond en
glaanzend van ouwerdom en onderhoud. De
glimmende lichtjes die pieken d'r ievers af.
'n Laag van d'n tijd zit er over as pollitoer.
As ik op d'n erft staai, dan kan ik heuren,
welken stoel Trui nouiw opzij zet. D'n eene
knoerst zus, d'n aandere z66w, over de pla
vuizen.
Wemmen de taal van die dooie dingskes
leeren verstaan.
Ze spreken van onzen bruidstijd, toen me
samen uit stingen te zoeken veur de ramen.
Van onze kienders, die er stukskes af brak-
ken en d'r medeen in opgroeiden. Van onze
fiiestelrjke en ok wel zurgelijke dagen.
En nouw vandaag, nouw ze weer veur d'n
zooveulsten keer d'n schoonmaak emmen
meegemokt, nouw spningt er lach van al die
eemvoudige bullekes, die gelijk mee ons zijn
oud geworren
Amico, 'k schei d'r af. M'n oogen gaan
pieken d'n avond valt, jonk.
Dus veul groeten van Trui en as altij gin
horke minder van oewen
toet a voe
DRA
Onze „psyc,hologie". Van den
Musschenberg. Bilderdyk redi-
vivus. Onze nieuwe burge-
meester.
Mocht er inderdaad iemand onder ons zyn,
die eraan denkt, een ,,Physiologie van den
Hagenaar" der twintigste eeuw te gaan schrij
ven, dan zal die man of vrouw toch allicht
gefrappeerd zijn geweest door enkele open-
baringen dier physologie, waarvan sommigen
geen of slechts zeer flauw vermoeden zullen
hebben gekoesterd!
Ik bedoel in de eerste plaats het „spontane
stormpje van verontwaardiging", dat zich in
de jongste dagen heeft ontketend in verband
met de plannen om de terreinen bij den Mus
schenberg te gaan gebruiken voor kazerne-
gebouw. De naam Musschenberg roept de her-
innering wakker aan de moeizame pogingen,
gedurende vele jaren in het werk gesteld
door wijlen den braven, maar lichtelijk-fan-
tastischen Hagenaar Paul Horrix. Sommigen
beschouwden hem als een soort don
Quichotte. Anderen eerden Horrix als een
pionier voor grootsche denkbeelden, die on-
derschat werd en dien men alleen liet staan
met zijn prachtig idealisme. Horrix wilde de
uitgestrekte duin-terreinen in de Waalsdorper
buurt bestemd zien voor een wereld-stichting,
gewijd aan den Vrede, met een Universiteit,
een Vredestempel en nog andere gebouwen,
waar de intellectueele kamp tegen den oor-
logsgruwel zou worden gestreden. Hij bracht
bezoeken bij de vooraanstaande figuren uit
de „Door het Recht tot den Vrede"-beweging
van die dagen. Het Camegie-paleis was er
nog niet, en wijlen Horrix had deze stichting
zeker als centrum gewenscht van het com
plex gebouwen, dat hij zich op Haagschen
bodem dacht. Met zijn mede-kampioen wijlen
dr. Eykman, die de medische praktijk vaar-
wel had gezegd om zich ook geheel te wijden
aan de Vredesbeweging, toog hij naar Ame-
rika, om Andrew Carnegie over te halen, van
zijn schatten een deel te bestemmen voor de
propaganda, gelijk de beide Haagsche kam-
pioenen zich die dachten. Maar de Ame-
rikaan was wel mild in het steunen van veler-
lei goede werken, doch hij had een raken,
scherpen kijk op menschen en plannen. Dc
heeren werden door den multi-millionnair
allervriendelijkst ontvangen, doch toen Carne
gie begrepen had dat hun actie in afzienbare
toekomst niet tot practisch resultaat kon lei-
den, zorgde hij ervoor, dat zijn Haagsche
gasten op een jacht, door Mr. Andrew be-
schikbaar gesteld, huis-toe werden gevoerd,
zonder de chdque of den bundel waardevol
papier, waarop zij gehoopt hadaen!
De rustieke schoonheid van den Musschen
berg c.a. bleef ongerept. Totdat het Departe-
ment van Defensie op zekeren dag tot de
„trouvaille" kwam, dat men daar schitterende
terreinen voor bouw van allerlei militaire
gebouwen kon vinden.
Ter vervanging van die, welke binnen den
kom der gemeente sinds jaar en dag daar-
voor waren gebruikt.
Inde irae!
De oude liefde voor de „blanke duinen" ont-
waakte in het hart der Hagenaars van 1931.
Voor de zooveelste maal werd bewaarheid het
spreekwoord over het bloed, dat kruipt waar
't niet gaan kan!
Van-ouds waren de duinen ons dierbaar. Die
gehechtheid scheen allengs verflauwd.
Maar thans is zij eensklaps ontwaakt. Men
heeft van die „bewegingen", zich nu en dan
openbarend en die een opgeschroefd kunst-
matig karakter hebben. 't Komt ook wel voor
dat lieden opduiken met „ingezonden stuk-
ken", in warmen toon gestyieerd, en waar
altij d wel eenige suggestie van uitgaat, zoo-
dat er een ,,beweging" voor of tegen dit of
dat onbkiemen gaat
Wat de militaire Musschenberg-plannen be-
treft, is van zoo-iets heelemaal geen sprake.
Hier heeft men, nogmaals getuigd, te maken
met iets van zuiver-spontaan karakter. En
dat vind ik, allereerst van Haagsch stand-
punt bekeken, echt sympathiek. Of het baten
zal?
„Voilh un autre pair de manches!"En
daarover zal ik nu niet gaan bespiegelen.
Een Haagsche actie, die mij in sterker mate
verwonderde, is: de voorbereiding van
een Bilderdijk-herdenking.
Den 26en en 27en Maart zal door een Bil-
derdijkcomite, dat zich hier heeft gevormd,
het tijdstip feestelijk worden herdacht, waar
op Willem Bilderdijk van zijn tienjarige bal-
lingschap in Patria kon terugkeeren. In de
groote zaal van ons „Pulchri Studio" zullen
den 26en a.s. verschillende van Bilderdijk's
schoonste gedichten worden voorgedragen.
Er is werkelijke belangstelling voor wat het
hierbedoelde comity beoogt.
Hebben wij hier te maken met een van die
merkwaardige verschijnselen, waarbij plotse-
ling de glorie van een vergeten-geachte cele-
briteit uit het verleden wederom gaat stra-
len?'t Zou kunnen wezen. En dan rijst
de vraag of men niet ook in de sfeer van
Plankenland hier en daar zal terugkeeren tot
sympathieen, welke verflauwd, verkild wa
ren
Wij leven in elk opzicht thans in een pe-
riode van overgang, van evolutie. „Waarvan J
ik van harte wensch dat ze maar heel gauw
overging!" zei eens een aartsspotter. Af- j
wachten is en blijft i.e. de boodschap.
Maar de verschijnselen, door mij aangeduid
zijn toch als lichtstipjes in de duisternis. Is j
't utopistisch te gewagen van een dageraad-
gloren j
Hopen we van beter.
Maar een dosisje optimisme hebben wij
thans in zeer sterke mate noodig!
De malaise, crisis, blijft immers, helaas, 1
,,the topic of the day".
Zij is ongetwijfeld een schrikkelijke kwel-
ling voor duizenden. Allerminst object voor
spottemij of scherts. Dat bedoel ik ook aller
minst. Dat intusschen wel een cpmisch ka-
rakter heeft, dat is: de aartshandige manier,
waarop somtmigen mijner stadgenooten deze
crisis en malaise tebaat nemen om allerlei
verplichtingen van zich af te schuiven
Ook wel eens tegenover „heertjes". En even- j
zeer waar 't betreft „sociale verplichtingen",
waaronder dan ressorteerenzoowel het af- j
wijzen van steun geven in contanteh aan
allerlei dingsigheden, waarvan men zich in j
normale omstandigheden „moeilijk kan af-
maken!"In deze praestatien is de cate- j
gorie Hagenaars, welke ik nu bedoel, in den
regel een meester. En ik denk thans wederom
aan de periode van 1914, toen er drang op J
de Regeering werd uitgeoefend om een „mo- j
ratorium" af te kondigen. Een officieele sur-
stance van betaling aldus. Zij ging daartoe i
vermoedelijk terecht, niet over. Maar hoe- s
velen, die meer schulden dan duiten bezaten
en bij wie het „juiste evenwicht" tusschen -
striktnoodige en lichtelijk-overbodige, met
menu-plaisier verband houdende uitgaven
ontbrak, grepen den oorlogstoestand niet aan
als een allerkeurigst middel om zich de ere-
diteuren van 't lrjf te houden!
Zulke dingen worden in dezen crisistrjd ook
wel aanschouwd. De Haagsche leveranciers
zijn intusschen veel scherper dan vroeger op
hun „qui-vive". Daartoe genoodzaakt door
den ook voor zoovele Middenstanders al-
zwaarder wordenden strijd om 't bestaan.
Onze nieuwe burgemeester, de heer Bosch
van Rosenthal, is nu al een poosje in functie,
en ik meen te durven voorspellen, dat hij
„best zal bevallen" aan de overgroote meer-
derheid van de aan zijn burgervaderlijke hoede
toevertrouwden. Ik heb 't meermalen opge-
merkt: zijn voorganger mr. J. A. N. Patijn,
thans gezant te Rome geworden, is een zeer
kundig en respectabel man, maar hij miste
tact en zelfbeheersching. Vooral in zrjn con
tact met onze Javastraat-vroeden kwam dat
dikwijls zeer scherp uit. De heer Patijn miste
de gave om zijn autoritairen aanleg te mas-
keeren onder genoegelijk-joviale manieren.
Ik zou niet durven beweren, dat burge
meester Bosch van Rosenthal zijn wil en
wensch niet even graag doorzet als zijn voor
ganger. Edoch, hij weet prachtig met de
Haagsche luidjes om te gaan. In dat opzicht
kan hij op 6en lijn worden gesteld met mr.
Van Kamebeek. Toen Loutje de Visser kort
geleden op zijn speciale, welbekende manier
in den Raad wilde gaan „uitpakken", heeft
burgemeester Bosch den communist tot rede,
tot kalmte, tot terugkrabbelen en ten slotte
tot zwijgen weten te brengen op een manier,
die de algemeene bewondering enverba-
zing wekte.
„C'est le ton, qui fait la musique". Zeker
voor Regenten, in deze dagen moetende be-
stieren, blijft dit een niet te versmaden les!...
EIBER.
GRIEP.
Tengevolge van het heerschen van de griep
zijn te Didam de openbare en de beide r.k.
bijzondere scholen tijdelijk gesloten.
In een huisgezin te Standdaarbuiten (N.Br)
bestaande uit vader, moeder en zes kinderen,
deed de griep haar intrede, met het treurig
gevolg, dat vader en moeder binnen enkele
dagen daaraan overleden.
WIEG IN BRAND GEVLOGEN.
In de woning van de familie Houweling in
de Van Waerschutstraat te Amsterdam is een
wieg, waarin een kind van acht maanden lag,
in brand geraakt, doordat deze wieg te dieht
bij de kachel stond. Het kind heeft zoo zware
brandwonden gekregen, dat het aan de ge
volgen is overleden.
IN BRAND GERAAKT.
Dinsdagmiddag is in de Kanaalstraat te
Amsterdam een 53jarige vrouw tegen een
kachel gevallen. Op het hulpgeroep doofde
men de vlammen. De vrouw echter bleek
ernstige brandwonden te hebben opgeloopen.
ONTPLOFFING VAN EEN LOCOMOBIEL.
Woensdagmorgen om ongeveer half acht
hoorden de bewoners uit de buurt van het
station te Slochteren een Jievigen knal. Bij
onderzoek bleek, dat de locomobiel van een
dorschmachine, vermoedelijk door het bevrie-
zen van den manometer, welke locomobiel
stond bij de boerderij van en in huur was bij
den heer W. Veltman, ontploft was. Stukken
jzer vlogen in het rond, de locomobiel zelf
kwam 10 meter verder in de schuur terecht,
waar de dorschmachine stond. Er ontstond
brand, en niet lang daarna stond de geheele
boerderij in vlammen. De auto-brandspuit
van Slochteren was spoedig ter plaatse, doch
kon tegen den fellen brand niets uitrichten.
De boerderij is tot den grand toe afgebrand;
de inboedel kon gedeeltelijk worden gered.
Toen het ongeluk gebeurde, stonden bij de
dorschmachine de drie arbeiders Holman, van
Timmeren en Doorenbosch Jr. Alle drie wer
den licht gewond.
DOOR EEN STIER AANGEVALLEN.
Te Luinjeberd is de arbeider H. S. door een
stier aangevallen en tegen een muur gedrukt.
De man werd met ernstige verwondingen op-
genomen.
TRAGISCH STERFGEVAL.
Te Zwolle werd, naar het O. D. bericht, op
de gemeente-secretarie mededeeling gedaan,
dat een huwelijk, dat om elf uur daar zou ge
sloten worden, niet kon doorgaan. De reden
was, dat de bruid des morgens om negen uur
plotseling was overleden.
VERDUISTERING VAN 15.000 GULDEN.
De politie te Hoogeveen heeft een kantoor-
bediende van de Eerste Drentsche Stoom-
trammaatschappij aangehouden, verdacht van
verduistering van ongeveer 15.000 gulden ten
nadeele van die maatschappij.
KIND.JE IN EEN KETEL KOKEND WATER
GEVALLEN.
Te Kessel (L.) is het 5jarig dochtertje van
den smid M. in een ketel met kokend water
gevallen en aan de gevolgen overleden.
EEN W'APENDEPOT ONTDEKT.
De gemeentepolitie te Harlingen heeft in
een wijnpakhuis een vuurwapendepot ontdekt.
In beslag werden genomen jachtgeweren, buk-
sen, revolvers en een doos met scherpe pa-
tronen.
DE SNEEUWSTORMEN IN BELGIe.
Tengevolge van de zware sneeuwstormen
der laatste dagen is de in het Oosten van de
provincie Luik op 672 meter hoogte gelegen
Baraque Michel geheel ge'isoleerd. Pogingen
om van Jalhay en Surbrodt uit de bewoner3
te bereiken, zijn mislukt. Men vermoedt, dat
zij over genoeg levensmiddelen beschikken om j
het intreden van den dooi af te wachten. Twee s
vreemdelingen, die zich onlangs in dit onher-
bergzame gebied hadden gewaagd, werden
door de koude bevangen en zouden zeker zijn
omgekomen, indien zij niet door een bewoner
der streek toevallig waren ontdekt.
De te Bandjerm&sin verschijnende Borneo j
Post" meldt:
Dat de veldpolitie hier op Borneo zeer goed
werk verricht op politioneel gebied en menige
oude misdaad tot klaarheid heeft gebracht,
is algemeen bekend, doch minder bekend is,
dat ook haar optreden op ander terrein meer
malen prijzenswaard is.
Zoo dient het volgendS voorval aan de ver-
getelheid te worden ontrukt.
Een patrouille veldpolitie, patrouille-com-
mandant Doelmanan en de manschappen
Oesoep en Iding, alien politie-agenten 2e
klasse der veldpolitie te Kandangan, patrouil-
leerde in den kampong Soengei Noepadang,
onderdistrict Tombarangan, in het Rantau-
sche.
Des middags ruim 5 uur hoorden de politie-
menschen huipgeroep, waarop zij zich naar
de hulproependen spoedden; zij troffen een
Inlandsch woonhuis aan, staande in de ab-
normaal gewassen zwaar bandjirrende rivier,
terwijl zich in dat huis een aantal om hulp
gillende personen bevond.
Het huis dreigde weggespoeld te worden.
zoodat de beangste inwoners een wissen dood
voor oogen hadden, daar een zwaar bandjir
rende Bomeosche kali haar prooi zelden los-
laat.
Vele kamponggenooten stonden naar het
huis te kijken, maar niemand waagde een
reddingspoging, daar dit met groot levens-
gevaar gepaard ging. Ook een prauw was
niet ter beschikking.
Goede raad was duur.
Redding en wel onverwijlde redding was
geboden,- daar ieder oogenblik het wankele
huis door den bruisenden vloed verzwolgen
kon worden.
De bevolking bleef besluiteloos de komende
ramp afwachten.
De veldpolitie besloot, eigen leven niet tel-
lend, in te grijpen.
De drie agenten onder commando van den
patrouille-commandant Doelmanan maakten
hun puttees los en bonden deze aan elkaar,
waardoor een lange sterke vilten lijn verkre-
gen werd.
De politie-agent Oesoep, de beste zwemmer
der drie, ontdeed zich van zijn uniform,
maakte aan het einde van de putteelijn een
stuk hout vast, nam dit stevig in de hand
en begaf zich te water.
Het andere uiteinde van de lijn werd door
zijn twee kameraden aan land goed vastge-
houden.
Oesoep werkte zich door een ruim 10 M.
breede, drie meter diepe bruisende kokende
watermassa naar het bedreigde huis.
Daar aangekomen, nam hij een drie maan
den oud kind, Marsiah genaamd, op den arm
en ving den terugtocht aan. Het kind bracht
hij bij zijn twee kameraden aan wal in vei-
ligheid.
Daarna begaf de held zich wederom te
water en reoue de vrouw Arbajah, de moe
der van het kind.
Vervolgens is de vader, Amih genaamd, op
dezelfde wijze door Oesoep gered.
Fet wankele huis toonde teekenen, dat d?
'nstorting nabij was. zoodat de reddingspo-
"ingen onvermoeid voortgezet moesten wor
den.
Telkenmale begaf Oesoep zich te water,
vocht tegen het water, bereikte het huis en
voeht zich dan weder een terugweg voor hem
en den geredde.
Achtereenvolgens zijn door hem van een
wissen dood gered, de meisjes Kentjana en
Srimanganti, de vrouw Moelik, en de reap.
2 maanden en 4 jaar oude kinderen Aloeh en
Oemrah.
Oesoep heeft achtmaal den strijd met het
water met groot gevaar voor eigen leven
aangebonden; acht menschenlevens zijn door
hem gered.
Toen hij voor de achtste maal met de
4-jarige Oemrah in de armen nAr den vei-
ligen wal worstelde, stortte het tuis in en
verdween het geheel in de woederde water-
massa's.
Deze schitterende daad van Oesoep en het
beleidvol assisteeren zijner makker-, verdie-
nen ons inziens een flink bewijs vin waar-
deering.
DE MOORDZAAK-LANS.
In de hedenmiddag ongeveer 4 uur gehou-
den buitengewone zitting van het GerechU-
hof te 's Hertogenbosch, werd uitspraak ge
daan in de moordzaak-Lans. De procuratie-
houder G. J. v. O. werd veroordeeld tot 2 jaar
en 6 maanden gevangenisstraf wegens mal-
versaties, terwijl hij werd vrijgesproken vaa
doodslag. Er was van de zijde van het publiek
veel belangstelling. Mr. Kokowsky, de ver-
dediger van beklaagde, was in de zaal aan-
wezig.
(Buiten verantwoordelykheid der Redaetle.)
Axel, Steenbosch 12-3-1981.
Mijnheer de Redacteur!
Gaarne zou ik zien, dat UEd. dit stukje van
m>ij wilt opnemen, om mij te verdedigen tegen
het schrijven van den heer Neeteson, in Uw Wad
van 9 Maart j.l.
De heer N. meent er op te moeten wijzen dat
die cijfers niet gesheel van hem afkomstig zijn,
dat kan wel zoo zijn, maar hij heeft ze toch ge
bruikt op de beiwuste vergadering van de Kamer
van Koophandel, en uit het verslag kan ik niet
opmaken dat ze niet van hem zijn, want hij kan
ze over twee jaar ook voorgesteld hebben; hoofd-
zaak is: hij heeft ze daar gebruikt; en als hij ze
gebruikt voor echt, dan mag ik dat ook doen.
Dat is dus geen fout van mij!
Dan de belachelijke bewering van 100.000,
betaald aan het kantoorpersoneel der twee fa-
brieken. Dat U die niet hebt gebruikt is vol-
komen waar, die post heb ik er bij gezet. Dat
begrijp ik best dat U die er over twee jaar niet
hebt bijgezet, en dat ook nu nog niet doet, want
de salarissen zijn altijd geweest: het heilig huisje,
wie wist daar toen iets van? Dank zij onze be-
moeiingen is daar nu wel iets meer van bekend!
En nu het cijfer 100.000 salaris; dan reken ik
onder kantoorpersoneel, de directie, de kantoor-
klerken, en de vaste employe's; en als het dan
cijfers moeten zijn van over twee jaar, dan
waren die alleen aan de coop, fabriek ruim
60.000! Nu is 't best mogelijk dat ze aan de
andere fabriek te Sas van Gent nog geen
f 40.000 bedroagen, en als dat niet zoo is, dan
zou ik een abuisje hebben, maar 't zal dan toch
op een totaalcrjfer van 100.000 niet veel in-
vloed hebben, en nog minder op het groote
totale onkosten-cijfer van circa 3% millioen die
de algemeene welvaart ten goede komt!
Mijn grondslag van mijn schrijven was om
aan te toonen dat geheel Z.-Vlaanderen bS de
toeeten welvaart; behalve den verbouwer, die
hier met verlies moet opgeofferd worden! Waar-
om bestrijdt de heer Neeteson mjj in dezen? Hjj
moest mij zijn bijlgevallen en mij hebben gehol-
pen; maar van hem geen letter daar over! Wat
kunnen hem die boeren schelen, als de fabriek
maar draait en goede tractementen betaald!
Maar waar schrijf ik nog over, de zaak is al
lang beslist buiten ons landbouwers om! De
Directie berekent dat er 't volgende jaar met de
regeeringsteun ruim 12 zal betaald kunnen
worden, let wel, ze garandeeren dat niet
en ons bestuur is er weer ingevlogen, al hoewel
alle bladen berekenen dat de beetenprijs zonder
verandering nog geen f 11 zal bedragen. De be-
lofte om een algemeene ledenvergadering te
houden is gewoon genegeerd, alsmede de door
ons ingezonden voorstellen om de tractementen
aan genoemde maximumprijzen, dat kunnen ze
ook wel in onze coop, fabriek. De autocratie
heeft weer hoogtij gevierd, en wij boeren vooruit
weer maar!
Men meent dat dat noodig is voor de vele
goede handelsverhoudingen die er bestaan!
Ieder heeft daar over zijn eigen meening en de
mijne is deze: We waren gelukkig dat ze alien
verdwenen, met de betrokken personen er bij,
en dat we eens op nieuw konden beginnen, want
de uitbetalingen zijjn heusch niet van dien aard
dat wij er veel bij kunnen verliezen, en ook is
de tijd te ver gevorderd om nog met succes iets
uit te halen. We zullen ons echter paraat hou
den en ons stembiljet moet ons redden!
Bij plaatsing mijn hartelijken dank.
Hoogachtend,
JAN DE PUTTER.
DE UITKEERINGEN DER YVERKLOOZEN-
KASSEN.
Qe arbeiders, die zich hebben aangesloten
bij een werkloozenkas, krjjgen onder zekere
voorwaarden bij werkloosheid een uitkeering,
welke al naar gelang van het loon, dat zij in
den regel verdienen, wordt bepaald. In nor
male tijden is deze periode (ongeveer zes
weken per jaar) meestal voldoen.de om de
werkloosheid op te vangen en zullen er
slechts betrekkelijk weinig arbeiders zijn, die
z.g. uitgetrokken raken.
Door de huidige crisis zijn niet alleen veel
meer arbeiders werkloos geworden, doch is
het voor de werkloozen ook veel moeilijker
wederom werk te vinden, zoodat de duur der
werkloosheid in vele gevallen het maximum
aantal dagen, dat uitkeering kan worden ver-
kregen, gaat overtreffen.
Teneinde nu te voorkomen dat de werklooze,
die in deze omstandigheden verkeert al te
spoedig zou zijn uitgetrokken, heeft de Minis
ter van Arbeid, Handel en Nijverheid een
regeling getroffen, waardoor de maximum uit-
keeringsduur kan worden verlengd voor de
werkljoozenkassen van die bedrijfstakken,
waarin in 1931 van crisiswerkloosheid kan
worden gesproken. Blijkens nadere mededee-
lingen van den Minister is deze aanvankelijk
van meening, dat thans reeds crisiswerkloos
heid bestaat voor de landarbeiders, metaal-
bewerkers, textielarbeiders, verschillende
transportarbeiders, sigarenmakers en arbei
ders in de glas- en aardewerkindustrie. Over-
wogen zal worden of meerdere bedrijven even-
tueel er voor in aanmerking komen.
Is nu voor een bedrijfstak door den Minis
ter bepaald, dat daarin van crisiswerkloos
heid kan worden gesproken, dan kunnen de
besturen van de werkloozenkassen in die be-
