ALGEMEEN NIEUWS- EN AQVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
in UW PUP:
TRO^JS
Eerste Blad.
De Purperen Schaduw
8
ALLES
■TP
No. 8652
VRIJDAG 6 MAART 1931
71 e Jaargang.
BIHNEHLAND-
FKUIllRTOBf.
BTJITE9LA9D.
voo, AUTOS
MOTORS NIJVERHEID
m
GANDHI MET ENGELAND VERZOEND.
TER
UZENSCHE
RANT
ABONN EMENTSPRWSBinnen Ter Neuzen 71,40 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per" post /1.80 per 3 maanden Brj voor uitbetaling fr. per post 7 6,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika 2.25, overlge ian den 2,60 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling.
UStgeefster: Firma P. VAN DE SANDE.
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTI8NVan 1 tot 4 regeJs 7 0,80 Voor elken regei meer 7 0,20.
Grootere letters en cllchA's worden naar plaatsrulmte berekend.
HandelsadvertentiSn brj regelabonnement tegen verminderd tarief. betwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzendln? van advertentien liefst e*n dag voor de uttgave.
nrr biad verschijnt ikderen MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND.
BAKKERSNACHTAKBEID.
Do Burgemeester van HOEK maakt bekend.
dat ter gemeente-secretarie ter inzage ligt een
▼•eaoek van C. BLOK, F. B. P. GBLLHoRN,
H. J. OTTERLOO, M. M. ROBIJN en J.
ROBIJN, om vergunninig tot het verrichten
van bakkersarbeid tuschen 8 uur des namid-
dagti en 6 uur des voormiddags in de percee-
len Noordstraat 21, Noordstraat 10, Keijzer-
•traat 11 en Molendijlk 17.
Op Zaterdag 28 Maart 1931, des voor-
■niddags 9 uur, zal in het gemeentelhuis ge-
legenheid bestaan om ten overstaan van den
Burgemeester bezwaren tegen de aanvraag in
te forengen.
Daarbij zullen zoowel de aanvragers als zij,
die bezwaren inlbrengen, in de gelegenheid
worden gesteld zich naar aanleiding van de
bezwaren mondeling en schriftelijk te ver-
klaren.
Zoowei de aanvragers, als zij die bezwaren
inforengen, kunnen acht dagen v66r het boven-
gemeld tijdstip, ter secretarie der gemeente
kennis nemen van de ter zake ingekomen
Mhrifturen.
Hoek, 26 Februarl 1931.
De Burgemeester voomoemd,
J. A. v. TIENHOVEN.
EERSTE KAMER.
Vergadering van Woensdag.
Aan de orde zijn de algemeene beschouwin-
gem bij de Rijksbegrooting.
De heer Rink (lib.) bespreekt drie punten:
het zich handhaven van de regeering, zij het
met krachtige middelen; het niet meer be-
ataan van de rechtsohe coalitie, en de thans
nlet waarschijnlijke samenwerking tusschen
Roounsoh-Katholieken en sociaal-democraten.
Het stellen van de portefeuillekwestie in on-
derscheidene gevallen acht h'jjl niet incon-
atitutaoneel.
Met overtuiging zegt spreker, dat van een
rechtsche coalitie den eersten tijd niets komt,
en evenmin als van een samenwerking tus-
scthen Roomsoh-Katholieken en sociaal-demo
craten. Hij meent, dat extra-parlementaire
kabinetten voorloopig zullen blijven, al behoo-
ren die niet steeds rechtsoh getint te zijn.
De heer Anema (a.-r.) bespreekt de econo-
mische crisis, waarvan de factoren buiten de
macht der regeering liggen en dringt aan op
rechtsche samenwerking. Het standpunt der
S.D.A.P. tegenover de mobilisatie acht spreker
zuiver revolutionair en de houding der vrjj-
Kinnig-democraten weinig verheffend.
De heer Mendels (s.-d.) heeft in de regee-
rtng geen politiek vertrouwen. Hij zet uiteen
de hopelooze verdeeldheid in de rechterzijde
tern aanzien van belangrijke vraagstukken.
TWEEDE KAMER.
Vergadering van Woensdag.
De afdeeling justitie van de Indisehe be-
grooting is aangenomen met 58 tegen 18
stemmen.
door
EDMUND SNELL.
40) (Vervolg.)
HOOFDSTUK XXVII.
Niettegenstaande het late uur reed Bar
nes terug naar Poetatan, nadat hij den
planter de belofte ontwrongen had om den
volgenden middag aanwezig te zijn bij een
onderhoud met Alimah.
Westerman posteerde Ho-Min in de
gang en ondervroeg den inlandschen
waker, eer hij zijn laarzen uittrok, maar
naar bed ging hij niet.
In zulke oogenblikken als deze verlang-
de hij naar een waakhond, waarop hij ver
trouwen kon. Een kortbeenig wezen, dat
in het andere huis zich aan hem gehecht
had, bleek een zwerversnatuur te bezitten
en was vaak dagen achter elkaar op stap.
Bovendien had het dier de irriteerende ge-
woonte om tegen alles en nog wat te blaf-
fen en ook tegen de maan.
Hij viel Ianguit in een rieten stoel en
stak zijn pijp op. De eenige wijze om het
qevoel van onrust, dat overal hing, te ver-
drii.'tn, was wakker blijven. Hij zou dit
tekort aan slaap weer moeten aanvullen
tusschen de rijsttafel en de thee. Hij be-
on eerst met te denken over April en
aar houding tegenover hem. Het was een
oiiderwerp, dat hem wel geheel in beslag
nam, maar geen perspectieven bood, want
hij as in geen enkel opzicht in staat om
te vermoeden, hoe zij nu eigenlijk over
Op de nominatie voor raadsheer van den
Hoogen Raad worden geplaatst: no. 1. Dr.
Meokman, reohter te Amsterdam; no. 2. Ch.
van Oppen, advocaat te Maastricht, en no. 3.
Dr. Van Asperen, raadsheer aan het gerechts-
hof in Den Haag.
Bij de voortgezette behan deling van de
Indisehe begrooting dringt de heer Kramer
(s.-d.) aan op het opiumverbod.
De heer Ter Laan (s.-d.) dringt aan op ver-
hooging van het oude pensioen van militairen.
De heer Van Boetzelaer (c.-h.) wenscht
strengere controle op de opiumsmokkelarij en
bepleit verbetering van den toestand van oud-
gepensionneerden.
De heer Joekes (v.-d.) sluit zich daarbij aan.
Mevrouw De VriesBruyns bepleit bestrij-
ding van het drankmisbruik.
MUZIEK OP SCHOOI,.
Namens den Ned. Bond van Piano- en Orgel-
bandelaren en Fabrikanten zal een audientie
bij den Minister van Onderwijs, Kunsten en
Wetenschappen worden aangevraagd om te be-
pleiten het muziekonderwijs op school officieel
in te voeren, als een der middelen die de ver-
slapping van muzikale energie bij de tegen-
woordige jeugd kan tegengaan. Er is een
groote campagne van die zijde in voorberei-
ding.
BEGROOTING GEMEENTEFONDS.
Verschenen is de memorie van antiwoord
over het wetsontwerp tot vaatstelling van de
begrooting van het gemeentefonds voor het
begrootingsjaar 19311932.
Indien de opbrengst van de gemeentefonds-
belastinig en van de 50 opcenten op de ver-
mogenisbelasting in het jaar 1931/32 verre
'beneden de raming zou blijven, zou daardoor
voor het rijk niet een tekort ontstaan, daar de
uitkeering afhangt niet van de raming, maar
van de opbrengst. De gemeenten, voor zoover
zij niet onder het garantie-artikel vallen, zou-
den dan minder ontvangen dan zij verwacht
hadiden. Echter is deze kans niet groot, daar
de raming reeds met de depressie is rekening
gehouden. Voor het rijk zal een eventueel
achterblijven van de opbrengst gedurende het
eerste jaar slechts in zooverre gevolgen kun
nen hebben, dat meer gemeenten er door onder
de garantie-bepaling zouden kunnen vallen.
Voorts zal in het jaar 1932/33 het rijk schade
ondervinden, indien de opbrengst der fonds-
ibelasting in dat jaar beneden die van 1931/32
folrjft, daar laatstgenoemd jaar maatgevend is
voor de uitkeering gedurende 5 jaren. Indien
in een later jaar van dit tijdvak de opbrengst
van 1931/32 mocht worden overschreden zou
echter het verlies weer geheel of gedeeltelijk
wonden goedgemaakt.
DE SOCIAIJSTEN IN BELGIe WETEN
NIET MEER, WAARAAN ZICH TE
HOTJDEN.
Over de laatste vergadering van den socia-
listischen partijraad in Belgie worden nog de
volgende bijzondenheden gemeld.
De Antwerpsche volksvertegenwoordiger
Samrjn een gerwezen mecanicien, constateerde,
dat de leiders zich thans voor het principe der
iandsverdediging uitspreken, terwijl ze vroe-
ger steeds proclameerden, dat de bestendige
bewapening een gevaar is voor den vrede.
Wanneer we de nationale verdedigingsplannen
bekarupen, aldus Samijn, dan volgen we enke).
de leerstellingen van de partij. Verder is er
tegenspraak tusschen de houding der inter-
nationale Syndicate Federatie en de Socialis-
tische Internationale.
De meeste partijgroepen, die in de verschil-
lende landen bij de Socialistische Internatio
nale zijn aangesloten, huldigen het principe
der nationale verdediging, terwijl de Interna
tionale Syndicate Federatie ons aanspoord, in
geval van oorlog, een algemeene staking te
organiseeren. Wien moeten we gehoorzamen?
Een ander lid, H. Spaak ,zeide, dat het mooi
is voor een groot ideaal te sterven, doch niet
voor een verouderd iets, zooals het begrip
vaderlandsliefde. In 1914 meenden alle vol-
ken dat ze tegen de reactie streden.
Kunt ge betiwisten dat Belgie in 1914
werd aangevallen? vroeg Vandervelde.
Spaak beantiwoordde die vraag niet, doch
constateerde, dat de socialisten van alle lan
den aan den oorlog hebben deelgenomen, zoo
wel als de burgers. „We moeten oorlog
voeren, zegt ge, wanneer de democratic is
bedreigd, doch alle volken z'Jn steeds over-
tuigd, dat ze de democratic verdedigen".
De Antwerpsche socialist Eekelers betoogde
weder, dat men onmiddellijik tot algeheele
ontwapening moet overgaan,
Indien we worden aangevallen, aldus
Vandervelde, dan moeten wij niet het vader-
land der bourgeois verdedigen, doch hetgeen
wijzelf op sociaal gebied sedert 40 jaren ver-
wezenlijkt hebben.
Als gevolg van de in de laatste weken over
deze kwestie gevoerde besprekingen werd een
commissie benoemd, die ermee belast was een
resolutie voor te stellen. De tekst ervan werd
Woensdag gepuibliceerd. De Belgische socia
listen verlangen:
a. Op intemationaal gebied:
Collectieve en onmiddellijke aktie voor pro-
gressieve, gelijktijaige gecontroleerde vermin-
dering der bewapeningen, gevolg van van con-
tractueele verbintenissen en die moet leiden
tot algemeene ontwapening, als de organisatie
van den vrede door de democratic stevig ge-
noeg zal zijn om de algemeene veiligheid te
venzekeren en elken militairen maatregel on-
noodig te maken.
b. Op nationaal gebied:
Van nu af, en onafhankelijlk van uitgebrei-
der algemeene overeenkomsten, vermindering
van de bewapening van Belgie tot een peil
dat voldoende is, om overeenkomstig de Inter
nationale verbintenissen van het land het
evenwicht te vestigen van de bewapening op
den Rijn.
De verlaging zal tegelijikertijld moeten
treff en
a. de militaire uitgaven;
b. hot materieel, gereed liggende met het
oog op den oorlog;
c. den duur van den diensttijd die in geen
geval 6 maanden zal mogen overschrijden;
d. het aantal beroepsmiilitairen;
De resolutie is onderteekend door Vander
velde, L6on Troclet, Henri Fayat, Louis de
Brouckfere en H. Spaak.
De Antwerpsche socialist Eekelers heeft
zich or thou den.
DE TUNNELS ONDER DE SCHELDE.
De correspondent der N. R. Crt. te Brus-
sei scbrijft:
De tot heden onder groote belangstelling
van de zijde der honderden. werkloozen die
thans langs Antrwerpen's straten slenteren
zoowel op den linkeroever als op den reehter-
oever der Sehelde verrichte boringen, hebben
bewezen, dat de ondergrond, tot ongeveer 6
meter diepte, uit een laag bruin zand bestaat,
maar dat tusschen 6 en 26 A 27 meter, waar
zich dan de stevige klei bevindt, een laag nat
drijfzand aanwezig is, welke moet worden
drooggemaakt. Het grootste deel van de
beide tunnels onder de Sehelde zal in de klei-
lag worden gegraven. Tot diusver heeft men
reeds zes groote boringen gedaan, waarvan
twee op den linker- en zes op den recht.er-
oever. Binnenkort zal ook met het boren, in
het bed der rivier zelf, een begin worden ge-
maakt. Men hoopt met 25, of, ten hoegste 30
boringen te kunnen volstaan.
Met uitzondering van deze boringen en het
vellen der boomen op de Oude Leeuwenrui en
den Brouwersvliet is van de tunnelwerken in
de Scheldestad echter nog niet veel te izien.
FOURNITURES GENERALES
Borluutstraat 8, GENT. Tel. 12415.
(Nabij 't Stadhuis)
Ingez. Med.)
De zwakke, tuitelige Engelsche arbeiders-
rogeering, die op het gebied van de binnen-
landsche politiek door conservatieven en libe-
ralen hevig gedwarsboomd wordt, zal
scbrijft de N. R. Crt. in de Engelsche par-
lementaire gescbiedenis nochtans om baar
E'uccessen op het terrein van de groote en
hooge politiek gedenkwaardig blijven. Zij
heeft het vloottractaat van Londen met Ame
rika en Japan tot stand gebracht, de ronde-
tafel-conferentie over Britsch-Indie te Londen
tot een succes gemaakt, deze week den sluit-
steen in het vloottractaat gezet door het ac-
coord met Frankrijk en Italie tot stand te
brengien en nu zoowaar ook Gandhi en zijn
Britsch-Indische Congres-partij met Engeland
verzoend.
De bekeering van Gandhi van bestrijder van
tot medewerker met het Britsche gezag was
weliswaar te verwachten geweest, nadat de
uitkomst van de Londensche ronde-tafelconfe-
rentie, dank zij de groote tegemoetkoming
van de Engelsche rogeering (daarbij gesteund
door de liiberale en conservatieve Engelsche
gedelegeerden) zoo bevredigend was geweest.
Maar men moest nog rekening houden met het
verzet van den linkervleugel van de Congres-
partil, welike partij nog twee jaar geleden een
program van onverwijlidan Dominion status
gelijk Engeland nu wil toestaan had, maar
gaandeweg den weg naar volledige losischeu-
ring van Engeland opgedreven werd. In Mac-
Donald is weer de Engelsche traditie be-
lichaamd om in de politiek tegenover onte-
vreden onderdanen van het Britsche rijk niet
in halstarrigen tegenstand te volharden, maar
op het psychologische oogenblik de hand tot
verzoening te reiken ten einde door moreele
banden vast te houden wat anders op den duur
verloren zou gaan. Zuid-Afrika, Ierland en nu
Britsch-Indie zijn op deze wijze voor het rijk
behouden.
De zout-k.westie is in de onderhandelingen
tusschen Lord Irwin, den Onderkoning, en
Gandhi van een onoverkomelijk lijkende hin-
dernis tot de afmetingen van een geimakkelijk
op te lossen probleem teruggebracht. De In
disehe regeering kan de inkomsten uit haar
zout-monopolie niet missen, maar alleen de
bewoners van de in zee afloopende kusten
kunnen zelf bun zout bereiden. De onwettige
zouttoereiding werd een jaar geleden het sym-
bool van de ongehoorzaamheidsbeweging
tegen het Britsche gezag en was het troetel-
kind van de Congres-partij.. Welnu, men zal
den kustbewoners voortaan vrij laten om het
zout uit de zee te zieden, waarbrjl de schatkist
geen groote inkomsten kan derven, en nog wel
ruim driehonderd millioen Indiers of daarom-
trent (de bevolking telt nu iets van 320 mil
lioen zielen) zullen het zout uit de regeerings-
keten moeten blijven gebruiken, omdat zij het
niet in hun buurt kunnen winnen, nog daar-
gelaten dat het regeeringszout veel beter ge-
zuiverd is.
Daar de Congres-partij Gandhi volmacht go-
geven had om met den Onderkoning de rege-
ling te treffen die hem goed dacht, is het be-
grijpelijk dat het bestuur, dat te Nieuw-Delbl
op den uitslag wachtte, haar fiat op het ac-
coord gegeven heeft, toen dit eenmaal bc-
reikt was.
Men zal thans de volgende procedure vol
gen. De ronde-tafel-conferentie van Londen
komt in Indie opnieuw bijeen, om de nieuwe
grondwet voor het Indisch dominion op te
stellen waarvoor te Londen de hoofdtrekken
zijn aangegeven en, daar de Congres-partij
eraan deel zal nemen, zal voor het eerst ge
heel Indie erop vertegenwoordigd zijn. Ten
slotte zal te Londen de conferentie besloten
worden met de verleening van den dominion-
status aan Britsch-Indie.
In het accoord zijn, behatve de zout-kwestie,
de vraagstukken betreffende de vrijlating van
politieke gevangenen, het posten en de terug-
gave van wegens belastingschuld in beslag
genomen eigendemmen geregeld. Slechts in-
zake het instellon van een onderzoek naar
machtsmisbruik van de politie heeft Gandhi,
naar het scb'.lnt, zijn zin niet gekregen, maar
dit alles behoort nu tot het verleden en kan
gevoeglijk met den mantel der vergetelheid
bedekt worden.
In een bevredigd Indie kunnen handel en be-
drijf nu weer opleven en voor Engeland komt
bij de tegeniwoordige malaise de verzoening
met het Congres uitstekend van pas.
(Ingez. Med.)
hem dacht. Hij herinnerde zich, dat hij
haar een wonder had genoemd nadat ze
op het strand gevallen was en zij had hem
belooud, door hem dien avond bij Isobels
kamerdeur een kraan te noemen, Hij
tracbtte zich zelf wijs te maken, dat hij
geen echte liefde voor haar voelde, dat hij
het slachtoffer was van een voorbijgaande
ve- iefdheid, even dwaas van een nuchter
standpunt beschouwd als de korte op-
vlamminq van Flavin voor mevrouw Ken-
nard. Maar in net diepst van zijn hart
wist hij, dat dit niet waar was. Hij was
naar de administrateurswoning toege-
komen en had verkozen om daar te blij
ven, enkel en alleen opdat geen haar op
haar hoofd zou gekrenkt worden.
Hij sloot zijn oogen en trachtte zich
haar voor te stellen, zooals hij haar het
laatst gezien had, met haar handen in de
zakken van haar regenmantel en haar
bloote voetjes in haar muiltjes en het
vereischte een bovenmenschelijke poging
om niet reqelrecht in slaap te vallen en
verder te droomen.
Om die neiging tot dommelen te be-
dwingen, dwonq hij zijn gedachten in ern-
stiger banen. Hij herinnerde zich het ge-
sprek tusschen Ho-Min en hem op hun
weg naar huis. Die geestentheorie scheen
besmettelijk te werken. Barnes was er nu
al het slachtoffer van, Isobel en nu zelfs
April. De man, die het schaduwbeeld van
een aap vertoonde De inlandsche legen-
de van een spook, dat afstamde van een
boschmensch en een vrouw.
Eens, het scheen jaren geleden, had
Flavin toegegeven. dat hij liever niet raak-
te aan inlandsche bijgeloovigheden, om
dat men nooit kon weten, of er niet een
k^rn van waarneid in was. Tot nu toe had
Westerman volgehouden. dat het allemaal
oe-khe-'d was en toch. het was heel
eioenaardiq, maar alles. wat er gebeurd
was, nadat de waringinboom was omge-
hakt, scneen overeen te stemmen met het
oude Dusun sprookje.
i Maar nu wenschte hij de zaak weer
nuchter te beschouwen. Die met bloed
doortrokken handschoen, door zijn be-
diende ontdekt. vulde een leelijke gaping
in de keten. Hij le^de verband tusschen
Barnes' avontuur in het bosch en het ver-
haal van Flavin over den man, die hem
een tik had gegeven, en ook tusschen het
laatste en April's beschrijving van den ge-
heimzinnigen bezoeker. Bleek-gele han
den, die langs het kozijn tastten.
Het geluid van een diepe, rustige adem-
haling uit de gang herinnerde hem weer
aan net bestaan van Ho-Min.
Hij was er in zijn hart van overtuigd.
dat de ondoorgrondelijke Oosterling al
een geheele oplossing gereed had voor het
probleem, maar deze niet onder woorden
wilde brengen, zoodat hij zich vergenoeg-
de met nu en dan een wenk te geven, die
vervat werd in fantastische geschiedenis-
sen, zooals een onaangename poeder
I wordt ingegeven in een lepel jam.
Hij trachtte zich weer de hoofdpunten
van een dier verhalen te binnen te
brengen.
Drie mannen, wist hij nog, gingen
opiumschuiven. Toen een van hen in slaap
gevallen was, vemietigde een dolende
geest de ziel van den slaper en kroop in
het ledig omhulsel.
Westerman aan 't einde van dien veel-
bewogen dag rustend in Kennard's stoel,
werd het slachtoffer van een wonderlijken
waakdroom. Hij was weer op het dinertje
van Isobel. Hij zag Kennard bij de met
groen laken bekleede speeltafel staan, en
besluiten welk spel er zou gespeeld wor
den. Flavin, een beetje apres-boire, stond
bij mevrouw Kennard; April stond aan
den anderen kant tegen den muur met haar
handen op haar rug gevouwen en een half
vermaakt glimlachje. Simonis had te ken-
j nen gegeven niet te willen meespelen.
maar hen van uit een ligstoel gade te
slaan.
Hij herinnerde zich nu, dat Simonis ge-
slapen had.
Nauwelijks wakker, te slaperig om zijn
gedachten meer baas te blijven, vormde
Westerman een theorie, die nog verras-
sender was dan de verbijsterde Barnes
ooit gevormd had.
Simonis was in slaap gevallen en het
1 onheilspellende lets, dat Isobel gevoeld
had, had de eigenlijke ziel gedood. Hij
had zijn oogen gesloten als Simonis, de
plaatselijke dokter, de man, die openlijk
de vrouw van den administrateur bewon-
derde en hij was ontwaakt als een moord-
zuchtige maniak, die nu en dan gehoor
moest geven aan de inblazingen van den
boschduivel. die bezit van zijn ziel had ge
nomen.
Misschien had hij in den zak van zijn
regenjas een shawl en een paar zeem-
leeren handschoenen gevonden. Op weg
i naar de voorgalerij had hij Kennard in zijn
stoel zien zitten en bezeten door den haat
en de kracht van het gevreesde Spook,
1 had hij zich op hem gestort en hem ge-
wurgd. Flavin was het pad komen oploo-
pen en Simonis had hem door een slag
verdoofd. Bijna vlak achter den assistent
was Barnes gekomen en had den moorde-
naar teruggedreven in de gang. Barnes
had de ourperen schaduw gezien en den
ademtocht van den Booze gevoeld. toen
deze langs hem in de duisternis weggleed.
Westerman greep de leunincten van zijn
stoel vast en richtte zich op.
„Allemachtig", mompelde hij. „Dat
scheelde geen haar. Ik was bijna onder
zeil."
Ginds in den tuin liep de waker nog
heen en weer, hij kuchte iederen keer, als
i hij in de buurt van de voorna'erij kwan
om te toonen, dat hij nog wakker was en
stipt zijn plicht vervulde; uit de gang
kwam het luide zagende gesnurk van Ho-
Min, een verschrikkelijk lawaai, dat het
huis deed trillen.
Westerman rilde en ve-egde de transpi-
ratie af, die in groote druppels op zijn
voorhoofd stond. Het was toch koud zoo
vroeg in den morgen. Hij sloop naar zijn
kamer om een deken te halen en keek ver-
lanqend naar zijn bed.
Toen keerde hij terug naar zijn gelm-
proviseerde rustplaats, schikte de kussens
en vlijde zich neer. Er stootte iets tegen
zijn rug en hij ontdekte, dat het 't gevest
van Alimah's dolk was, het wapen, dat de
inlandsche heks dien avond had meege-
bracht en dat uit zijn zak was gevallen.
terwijl hijDe klok in de huiskamer
gonsde eer zij begon te slaan en liet toen
vier slagen hooren. Een half uur lang had
hij gedut Hij zocht zijn tabakszak en
stopte zijn pijp. Aan den horizon vertoon
de zich reeds een lichtstreep. Heel gauw
zou de dag aanbreken en de nacht met al
zijn verschrikkingen was weer voorbij.
Waarover had hij gedacht Simonis
Hij schrok op en keek achter zich. Hij zou
hebben kunnen zweren, dat van den ande
ren kant van de galerij iemand gesproken
had. De zin, dien hij meende gehoord te
hebben, klonk nog door in zijn hersens:
,,Dat was een prachtvuurtje, dat je gister-
avond hebt gestookt."
Een koude rilling liep hem over zijn rug.
Dat had Simonis tegen hem gezegd den
nacht, dat Kennard gestorven was
Hij keek onrustig om zich heen.
Had Simonis den gloed gezien van uit
Poetatan of van uit het bosch bij den
boomstronk Hij had te voren reeds een
maal geprobeerd om den talisman te be-
machtigen en ivennard had hem dat belet.
(Wordt vervolgd.)
