ALGEMEEN NIEUWS- F.N APVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
Eerste Blad.
Vampier-Vleugel
No. 8574.
WOENSDAQ 3 SEPTEMBER 1930
70e Jaargang
BIN N ENLAND.
FKOILLETOH.
BUITKNL AND.
UITSLAG
van onze tweede Prijsvraag.
REDACTIE
TER NEUZENSCHE COURANT.
ssasuemtsr.-
1g.",WKWF,»;TSPKMS: Binnen Ter Neuzen /1.40 per 3 maanden - Buiten Ter Neuzen
per 3 maanden - Btj voor ultbetaling fr. per post 6,60 per jaar -
2,25, overige lan den 2,60 per 3 maanden fr. per post
fr. per post 1,80
Voor BelglS en Amerika
voor bet buitenland allsen "nil vooruitbetalmg,
Abonn ementen
Ultgeeftf-er: Firns P. J. VAN DE 8ANDE.
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIiSN: Van 1 tot 4 regels f 0,80 VooT elken re&el meer 0
Grootere letters en cliciid's worden naar plaatsruimte berekenrl.
Handelsadvertentlen bfl regelabonnement te gen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrtlgbaar Is. Inzending van advertentien llefst 66n dag voor de uitg&v*
DIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAO-, WOENSDAG- en VRIJD AG A VON F
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
Het aantal inzendingen voor de tweede
prijsvraag was groot en velen hebben ge-
speurd naar de verborgen spreekwoorden of
gezegden, die hieronder volgen:
1. jLest best.
Schijn bedriegt.
Gissen doet missen.
(Honger is de beste saus.
Aanzien doet gedenken.
's Lands wijs, 's lands eer.
Haastige spoed is zelden goed.
Goed voorgaan, doet goed volgen.
Eendracht maakt macht.
Eigen haard is goud waard.
Rust roest.
Soort zoek soort.
Tijd gewonnen, veel gewonnen.
Hebben is hebben en krijgen de kunst.
Gunst voedt kunst.
Beloven en geven is twee.
Waar volk is, i3 de nering.
De juiste oplossing hadden slechts weinige
inzenders gevonden
Bij loting zijn de prijzen als volgt toege-
kend:
Eerste prijs, een Mont Blanc vulpenhouder,
aan
Mej. ANNA G. KROON, Donze-Visser-
straat 91.
Tweede prijs. een reisnecessaire, of marme-
ren inktstel, aan:
Mej. P. DIELEMAN, Noordstraat 109, en
Derde prijs, een damestasch of sigaren-
koker, aan:
Mej. N. HARMS-VAN DRIEL, N. J. Harte-
straat 18.
De prijzen kunnen aan ons Bureau worden
afgehaald.
DE 50STE JAARDAG VAN H. M. DE
KONINGIN
is, blijkens de berichten in de verschillende
bladen alom in den lande met groote festivi-
teiten en luister gevierd. In de meeste ge-
valien deed men dit op j.l. Maandag. Vooral
in de hoofdsteden zijn luisterrijke feesten ge-
houden, ook in verschillende buitenlandsche
steden door de Nederlandsche kolonies, en
vooral verlichtingen, liohtstoeten en gondel-
vaarten met verlichte schepen en booten
waren het glanspunt der programma's.
H.M. DE KONINGIN DOOR INDIE
GEHULDIGD.
Dank zij den K.R.O. kon Zaterdagmiddag
tusschen twee en drie uur gansch Nederland
op de lange golf hooren, wat er op den Pesar
Gambir ten gehoore werd gebracht, waarbij
men bedenke, dat het te Batavia avond tus
schen acht en negen wajs.
't Was prompt twee uur, toen het ,,Wilhel-
mus" uit onze verre gebieden weerklonk, on-
middellijk gevolgd door de muziek van de
militaire korpsen, reveille, taptoe en marschen
en ook de krontjong-melodie van het Ambon-
neesche Volkslied Sajang Ken6, uitgevoerd
door het bekende fluit-orkest van de Ambon-
neesche soldaten.
door
SAX ROHMER.
Te 2 uur 20 min. begon, na een pauze van
slechts enkele minuten, de zanguitvoering on-
der directie van den heer J. F. Bakker, met
medewerking van een aantal koren, in totaal
150 zangers en zangeressen. Verschillende
coupletten uit Valerius' „Gedenkklanck" wer-
den o.a. ten gehoore gebracht en het schoon-
ste en zoo wel bekende uit deze liederenschat
was woord voor woord te volgen, al zonk nu
het geluid wel eens ietwat weg.
De toejuichingen van het publiek na de uit-
voering der nummers vielen mede duidelijk te
hooren.
Te 2 uur 45 zong het gemengd koor breed
en machtig het eerste en tweede couplet van
het „Wilhelmus", oude zetting, waama een
luid ,,Leve de Koningin", gevolgd door een
driewerf hoera daverend weerklonk, waar-
mede te 2 uur 50 de uitzending geeindigd was.
De technische dienst van den P.T.T. in
Nederland vroeg hierna aan Indie of men er
alles goed gehoord had? „Is bjj u alles in
orde? Hare Majesteit zal antwoorden voor
de microfoon op de haar uit Indie gebrachte
hulde. Hallo, Indie, ik verwacht uw bericht
omtrent de instelling van uw ontvangtoestel-
len. H.M. komt voor de microfoon als uw
bericht hier ontvangen is."
Direct hierna weerklonk duidelijk het stem-
geluid van onze Koningin. Hare Majesteit
zeide, dat zij met groote belangstelling had
kenrfis genomen van de mededeelingen om
trent de voomemens van het comite en de
voorstellen van het A.N.V. ter feestelijke vie-
ring van haar 50sten verjaardag: „Een dank-
baar gebruik makend van de mij geboden ge-
legenheid om het programma van de radio-
uitvoering aan te hooren, is het mij aangenaam
hier te kunnen zeggen, dat de uitvoering vol-
komen duidelijk door mij en de mijnen ge
hoord is, dank zij de voortreffelijke inrichting
van den draadloozen dienst.
„Onder den indruk van het gehoorde voel
ik mij gedrongen, het comite en alien, die
medegewerkt hebben en de duizenden belang-
stellende aanwezigen mijn warmen dank te
brengen voor hun aanhankelijkheid en mede-
leven. Dat alle groepen van de bevolking van
hun belangstelling hebben blijk gegeven, stemt
mij tot bijzondere erkentelijkheid. Ik besluit
met den oprechten wensch, dat zoowel hier
als in Indie het istreven moge blijven naar
innige samenwerking voor het gemeenschap-
pelijk doel, waarnaar wij alien streven: het
welzijn van 't land onzer inwoning en van het
geheele rijk".
De uitzending was een volmaakt succes.
Technisch had men er ongetwijfeld alles op
gezet om daartoe te geraken. Met daverende
kracht weerklonken de horens, trompetten en
trommen van Java in onze Nederlandsche
huiskamers en het waren voorzeker momen-
ten van diepe ontroering voor de talloos velen
die daar als van vlak nabij de Indische hulde
aan onze Koningin mochten meemaken. Een
demonstratie van nationale eenheid en ook
een van nationalen radiotriomf.
DE BISSCHOPPEN IN VLAANDEREN
EN HET NEDERLANDSCH.
De bisschoppelijke autoriteiten van het
Vlaamsche land hebben nu ook basloten een
begin te maken met de vernederlandsching
van het middelbaar onderwijs. Men bevestigt
namelijk thans officieel het reeds bekende
voomemen van het Belgisch episcopaat om,
van het nieuwe schooljaar af, in de zesde
klas van de in Vlaanderen gevestigde colle
ges het Nederlandsch uitsluitend als voertaal
te gebruiken. Alle vakken, met uitzondering
van het Latijn zullen in het Nederlandsch wor
den onderwezen. Reeds zijn in deze geest in-
structies gegeven aan de college-directeuren.
DE BETREKKU GEN VAN DE
DUITSCHE RIJKSWLHRBAARHEID MET
DE SOWJET-UNIE.
De opzienbarende zelfmoord van mevrouw
Amlinger, die te Frankfort uit een vliegtuig
is gesprongen, omdat zij denzelfden dood als
haar man wilde isterven (als Duitsch officier
was hij in Rusland gedetacheerd om militaire
Sowjet-vliegers op te leiden en daar is hij
omgekomen ten gevolge van de neerstorting
met zijn vliegtuig, heeft weer eens, schrijft
de N. R. Crt., de aandacht gevestigd op de
meer dan gewoon vriendschappelijke betrek-
kingen die er tusschen de Duitsche en Sow-
jet-Russische militaire machthebbers bestaan.
Deze betrekkingen dagteekenen niet van van-
daag of gisteren. In December 1926 hebben
de sociaal-democraten in den Rijksdag geinter-
pelleerd over de levering van granaat-kartet-
sen van Russisch maaksel aan de Duitsche
rijksweerbaarheid, over de productie van ver-
giftige gassen en gasbommen in Russische
fabrieken onder leiding van Duitsche inge-
nieurs en van de vervaardiging van vliegtui-
gen daar door Junkers. De Duitsche regee-
ring heeft toen beloofd dat naar de betrek
kingen, welke onder den gezant graaf Rant-
zau met het Russische roode leger waren ont-
staan, een onderzoek ingesteld en dat er, in-
dien zij nog mochten voortduren, een eind
aan gemaakt zou worden. Maar de Duitsche
leger-organisatie heeft onder de opeenvolgen-
de regeeringen in het republikeinsche Duitsch-
land groote zelfstandigheid weten te bewaren
en de generaals aan haar hoofd hebben ten
deele hun eigen politiek gevoerd. Men weet
dat er veel te doen gew.eest is oyer haar dui-
delijke neiging om aansluiting bij de Sowjet-
Unie te zoeken, terwijl de Wilhelmstrasse
streefde naar toenadering tot de Westersche
mogendheden.
In een kort bestek is de geheele geschie-
denis hier niet weer te geven, maar wij bren
gen in herinnering dat de naar het Oosten
gerichte politiek van de legerleiding opnieuw
ter sprake gekomen is bij de geruchten over
een aanstaand aftreden van generaal Heye,
den opper-bevelhebber van de rijksweerbaar
heid, en zijn vervanging door generaal von
Hammerstein. Generaal Heye gaat door voor
een trouw republikein, wars van politieke
avonturen met bondgenootschappelijke hulp
van het roode Rusland, terwijl aangaande von
Hammerstein verzekerd wordt dat hij een
voorstander is van nauwe militaire betrekkin
gen met de Sowjet-regeering. Hij moet on-
langs te Moskou geweest en daar aan offi-
cieele banketten gevierd zijn.
Dat het hier geen wilde geruchten betreft,
maar dingen die de aandacht van ernstige
menischen verdienen, bleek verleden week uit
een artikel van de Germania, het orgaan van
het centrum, dat eruit zag alsof het de vrucht
van een degelijk onderzoek was. Het blad
hield vol dat de officieele logenstraffingen
den algemeenen indruk niet weg konden
nemen dat er op het ministerie van rijksver-
dediging officieren zaten die buitenlandsche
politieke oogmerken nastreven welke van de
officieele politiek van het kabinet afwijken.
Het troepen-bureau, thans onder generaal von
Hammerstein, heeft, vervolgt zij, een afdeeling
voor ..buitenlandsche legers". Deze afdee
ling heeft tot taak zich op de hoogte te hou-
den van den toestand der legers van verschil
lende landen, zoodat de rijksweerbaarheid
binnen de perken van het tractaat van Ver
sailles, gelijken tred met intemationale ont-
50) Vervolg.)
,,Aha!" zei hij voldaan, toen hij ons zag
,,Morgen, Mr. Knox. En hier hebben we
Miss Beverley ook, niet?
„Ja, inspecteur", gaf het jonge meisje
ten antwoord, ,,u wou me spreken?
,,Zoo is 't, juffrouw. Maar ik zal u
niet lang ophouden."
„Goed. Gaat u dan maar even mee
Ze keerde zich om en ging, met Ayles
bury achter haar aan, weer naar de bi'blio-
theek terug.
Ik ging t voorplein op, sloeg naar links
af want ik voelde niets voor den be-
wusten rotstuin en de biljartkamer liep
de stallen langs, waar ik door den neger-
staljongen neerslachtig begroet werd, en
kwam zoo aan den zuidelijken gevel van
het huis.
Inspecteur Aylesbury had van de paar
uur, dat hij niet op Cray's Folly geweest
was, een vlijtig gebruik gemaakt. Ik zag
op de gazons en in de boschjes aan dien
kant van het huis vier mannen van wie
twee in uniform die druk bezig waren
met het a fzoeken van het terrein. Wat
Aylesbury daar hoopte te vinden, was me
niet recht duidelijk.
Ik ging met een grooten booa om de
bibliotheek heen, liep het tweede terras
af
Hij wenkte me bij hem te komen. Ik
stak het grasveld dwars over en stond
een paar minuten later naast hem.
Zonder een woord ter begroeting begon
hij
,,Kijk hier, Knox", zijn stem klonk
onderdrukt opgewonden ,,hier heb je
het pad waarlangs de Kolonel gisteren
naar den rotstuin gegaan is. En daar heb
je de deur, waardoor hij, volgens zijn
eigen, bij een vorige gelegenheid toen
hij in zijn slaap wandelde naar buiten
gekomen is. Herinner je 't je?"
,,Ja", antwoordde ik.
,,Goed. Nu heeft Pedro me zoo even
verteld, dat die deur vanmorgen niet af-
gesloten was. En kijk... zij ligt op het
zuiden en de slaapkamer van den Kolonel
is er vlak boven". Hij keek me met een
eigenaardige uitdrukking in zijn oogen
aan. „Ik ben die deur vannacht voorbij-
gekomen 't moet geen tien seconden
de Kolonel naar buiten kwam ge-
wikkelingen in militaire aangelegenheden kan
houden. Het spreekt van zelf dat de inrichting
en wapening van het roode leger de nauw-
lettende aandacht van deze afdeeling heeft. j
Men kan er geen bezwaar tegen maken als
hooggeplaatste Duitsche officieren soms rei-
zen in Rusland doen.
Het wordt echter lets anders, meent de
Germania, wanneer bekend wordt dat gene
raal von Hammerstein of aan hem onderge-
schikte officieren, die naar Rusland gezonden
zijn, niet alleen vol lof zijn over de slagvaar-
digheid van het roode leger, maar zelfs sym-
pathie voor de Sowjet-regeering als een fac
tor in de wereld-politiek uiten. De indruk
overheerscht zoodoende nu dat „althans op het
troepen-bureau de betrekkingen met het Sow-
jet-leger aangekweekt worden met buitenland
sche politieke oogmerken die scherper en stel-
liger afgebakend zijn dan die welke basis van
de officieele Duitsche politiek te Rapallo en
Berlijn vormen." Daarom vraagt het blad of
de politiek die aan generaal von Hammer
stein wordt toegeschreven de instemming van
zekere voomame kringen van de Duitsche
buitenlandsche politiek heeft. ,,Men zegt al-
thans dat' de voorgestelde benoeming van
generaal von Hammerstein tot opvolger van
generaal Heye door het departement van bui
tenlandsche zaken krachtig gesteund wordt.
Wij zouden, zoo eindigt de Germania, graag
in staat zijn aan te nemen dat officieren, be-
last met de studie van het roode leger, zich
meer bedwang opleggen in hun uitlatingen
over Sowjet-Rusland, zoodat aan het gepraat
over een pro-Sowjet-politiek van de rijksweer
baarheid voorgoed een einde komt."
Het opmerkelijkste in dit artikel is dat het
duidelijk te verstaan geeft dat dr. Curtius
of althans iemand die veel in de melk te brok-
ken heeft, op den koers van samenwerking
met Sowjet-Rusland zijn zegen zou gegeven
hebben. Een Duitsche politiek die zich met
een regeering, welke overal in de wereld
fbvolutie preekt, zou willen verbinden, zou
natuurlijk in West-Europa de grootste onrust
verwekken. Zij zou voet geven aan den arg-
waan van pessimisten die een nieuwe botsing
tuisschen Polen en Sowjet-Rusland niet onmo
gelijk achten, waarbij de Duitsche rijksweer
baarheid met den voet bij het geweer zou
staan in het vooruitzicht van dreigende con-
flicten in het Westen, die geenszins denkbeel-
dig zijn, zoolang Frankrijk en Italie zich niet
eindelijk over hun verschillen verstaan. De
Fransche royalist Leon Daudet is een van de
pessimisten die emstig gevaar van een Duitsch
leger voorziet dat geheel als „stootgroep" ge-
organiseerd is, om met vliegtuigen en vracht-
auto's een Snellen aanval op de knooppunten
van de verdediging van Frankrijk te doen.
Zijn politieke bijoogmerk is echter een be-
strijding van de politiek van Briand en Tar-
dieu en dit mag men niet uit het oog ver-
liezen. Aan den anderen kant heeft hij fei-
ten over de voorbereiding van het militaire
Duitschland ontleend aan een zeer gedocumen-
teerd artikel in de Mercure de France van 1
Augustus, dat den indruk maakt, de opvatting
van den Franschen staf weer te geven. Ook
daarin wordt gesproken van samenwerking
tusschen het militaire Duitschland en Sowjet-
Rusland. Een zin ervan luidt: „De Duitsche
istaf heeft ook voorzien in het gebruik van
auto's, die „beschermings-auto's" genoemd
worden (mitrailleurs op gepantserde auto's).
Vooral van Rusland verwacht hij de levering
van dit bijzonder materieel". Een andere zin:
„Het Duitschland van de Duitsch-Russische
overeenkomsten welke het de levering van oor
logsmaterieel en de medewerking van het
Sowjet-leger verzekerden, het Duitschland van
Rapallo heeft aan zichzelf de wapeningen van
de Sowjet-Unie te wijten. Toen de regeering
te Berlijn de worsteling tegen het commu
nisms begon, vertrouwde Moskou aan Duit
sche officieren de reorganisatie van zijn leger
toe en leverde het zijn fabrieken aan de in-
genieurs van het Reich over' Zoodoende
wordt de Duitsche politiek voor de vraag ge-
steld: Rapallo of Locarno? meent de schrij-
ver.
Voor vandaag laten wij het bij dit alge-
meene overzicht, in de verwachting dat in de
volgende maanden wellicht over menig nog
duister punt licht zal komen te schijnen. Het
antwoord op de vraag, of generaal Heye in-
derdaad het opperbevelhebberschap over de
rijksweerbaarheid zal neerleggen en wie in dit
geval zijn opvolger wordt, zal zeker van vele
kanten met spanning tegemoet gezien worden.
TER NEUZEN, 3 Sept. 1930.
EEN DANKBETUIGING.
De heer W. Rouw, tuinier alhier, ontving
namens H. M. de Koningin van den particulier
secretaris, den heer Van Geen, een dankbee
tuiging voor het aan H.M. ter gelegenheid
van Haren jaardag gezonden bloempje in pot..
AVONDTEEKENSCHOOL AAN DE
AMBACHTSSCHOOL TE TER NEUZEN.
Wrj vestigen de bijzondere aandacht van de
ouders en jongere en oudere ambachtslieden
op de in dit nummer voorko-mende adverten-
tie betreffende de aangifte voor de in de a.s.
wintermaanden te geven teekencursus en de
speciale cursussen voor verschillende vakken
ten behoeve van volwassenen. Het is voor de
vaklieden van groote beteekenis, wanneer ze
-biji hun practische vakkennis ook kunnen be-
sohikken over theoretische kennis, aangezien
dit hun in hun werk zelfstandiger maakt, en
vergroot hun kans van slagen in de maat-
schappij.
Vooral voor de jongeren is het een uitmun-
tende gelegenheid in de ledige avonduren iets
nuttigs te leeren, waarvan ze in hun volgend
leven veel profijt kunnen hebben.
De waamemend directeur, de heer Stout-
hard, zal gaame alle gevraagde inlichtingen
verschaffen.
DE RECLAME-OPTOCHT.
Tot onzen spijt hebben wij, bij het vele dat
te noteeren viel omtrent den de vorige week
gehouden reclame-optocht van de „Winkel-
week Klimop" alhier, vergeten een wagen te
vermelden, die dit zeker ook wel verdiende,
nl. die van den heer I. Scheele, die met de
op den wagen meerijdende groep reclame
maakte voor zijne parapluiahandel. Dat ook
deze wagen goed geslaagd is, kan nog wel
blijken aan de daarvan gemaakte foto's, en
gaame vestigen wij daarop hierbij nog de
aandacht.
GEREF. KERKEN.
Bedankt voor het beroep haar Westmaas
door ds. P. van Strien te Veere.
NAAR BAD-BRESKENS.
Zooals uit de advertentie in dit nummer
blijkt, zal a.s. Zondag een rechtstreeksche
extra-tram rijden tusschen Ter Neuzen en
Breskens, tegen den prijs van 1,20 retour.
Deze tram is ingelegd ter gelegenheid van de
medewerking der Ter Neuzensche harmonie
aan een te Breskens te houden sportfeest en
het aldaar te geven concert.
Dit is een uitstekende gelegenheid voor hen
die op gemakkelijke en vlugge wijze eens een
uitstapje willen maken naar Breskens.
voor
weest zijn. Want ik ben daarna de bin-
nenplaats overgeloopen en kon jou toen
voor mijn raam zien staan, en dat was op
hetzelfde oogenblik, dat jij den Kolonel
het terras zag oversteken. Hij moet den
oostelijken vleugel omgewandeld zijn,
terwijl ik den westelijken omging. En nu
zal ik je nog iets anders laten zien, Knox
iets, dat ik juist gevonden heb".
Hij voelde voorzichtig met zijn wijs-
vinger en zijn duim in zijn vestzakje en
haalde er een half opgerookte cigaret uit.
Ik keek met groote, verbaasde oogen naar
het kleine voorwerpje.
,,'t Is nu al tenminste acht dagen kurk-
droog geweest ging hij voort, ,,en na-
en
kwam zoo bij den oostelijken vleu- .„„4k°ka„ het dine e, al dagen gelegen
„el vanden toren. En daar zag Ik Har- hebben Maar volgens m,| z.et het er
Lev die zich voor het uiterlijk althans, verdacht nieuwbakken uit
onledig hield met het bewonderen van Waar stuur je op af. vroeg ik o e -
een boschje rhododendrons. blurt.
„Op 't feit, dat dit een met de hand
erolde cigaret is. Een cigaret van den
olonel. Je herkent den vorm toch wel?"
Groote genade!" zei ik. ..Natuurlijk!
Stom van me om t niet dadelijk te zien
Harley liet de cigaret weer in zijn vest
zakje verdwijnen.
,,'t Kan zijn dat 't niets te beteekenen
heeft", mompelde hij, ,,maar t kan ook
zijn, dat 't veel te beteekenen heeft. En
nu verdwijnen we voor een uurtje. Knox
„Verdwijnen we!" herhaalde ik.
,,Ja. We gaan een poging doen om
onzen handigen vriend Aylesbury voor te
zijn. Of met andere woorden, we gaan
Mr. Colin Camber een bezoekje brengen.
„Wat!" riep ik ongeloovig uit.
„En we gaan begon hij opeens
hield hij op, tuurde even naar den kant
van het huis en beet me toe: ,,Vooruit,
Knox, loopen!"
Meteen keerde hij zich om, schoot het
rhododendron^boschj e in en verdween in
de richting van den toren.
Ik begreep niets van zijn eigenaardige
manier van doen, maar zonder me te be-
denken ging ik hem achterna. Toen we
achter den toren waren, bleef hij staan en
keek me aan.
,,Neen, ik ben niet gek, Knox zei hij,
nog hijgend van het harde loopen, ,,maar
ik wou niet, dat de agent, die onder aan
het grasveld aan het Kneipp-kuren
en die zich juist aan signalen geven in de
richting van het huis te buiten ging, ons
zag. Als ik het wel heb, gaf hij vriend
Aylesbury, die hem gesignaleerd had, dat
hij ons moest gaan zoeken, met die arm-
gebaren antwoord. En ik moet Colin
Camber spreken, voor we voor de tweede
maal onder het mes gaan. t Wordt een
echte cross-country, Knox, en we zullen
straks, als we op het Guest House
er
komen, wel fraai uitzien. Maar er staat
te veel op het spel, dan dat we ons door
wat modder zouden laten terughouden."
Hij keerde zich om en ging, in looppas,
op een stroo-k struikgewas af, die aan den
kant van Cray's Folly het beekje begrens-
de. De bedoeling van zijn zonderling ge-
manoeuvreer begon tot me door te drin-
gen en daarom ging ik hem, zonder eenige
aarzeling, in hetzelfde tempo achterna.
Aan den anderen kant van het kreupel-
hout bleef hij staan.
,,Hier ben ik vannacht ook aan t wan-
delen geweest, Knox, zei hij. ,,W^e moe-
ten waden gelukkig is het water niet
diep. 't Komt' maar tot even over je
enkels."
Hij liet zidh in't beekje zakken, waadde
naar den anderen kant en klom daar
tegen den vrij steilen oever op. Ik volgde
zijn voorbeeld en na een paar minuten van
aan een stuk door klimmen stonden we
op een smallen berm vlak onder het tuin-
huisje, dat Camber vroeger, zooals hij me
verteld had, "tot studeerkamer had ge-
„We kunnen ons niet aan de keuken-
deur aanmelden, bedacht Harley, ,,en
dus moeten we een weg om het huis zien
te vinden. Pas op, je stuit hier overal op
prikkeldraad."
Ik was nu even verlangend, om onze
cross-country, zooals Harley het noemde,
tot een goed einde te brengen als hij en
dus begonnen we vol moed aan onzen
tocht door een veld van hoog, stug gras.
dat ons hier en daar tot aan ons middel
reikte en daarna door een wildernis van
onkruid en brandnetels. Na een minuut
of wat kwamen we aan een breede, diepe
greppel en toen we door het struikgewas,
dat in plaats van water den bodem be-
dekte, heengedrongen waren, bevonden
we ons op den hoofdweg, geen honderd
meter van het hek van het Guest House.
,,Ik voorzie een niet bepaald vriende-
lijke ontvangst. zei ik, toen ik, nog hij
gend van de inspanning, op den weg
stond naast mijn vriend, die een parodie
van zijn gewone correcte ,,ik was.
„Dat moeten we maar riskeeren,' gaf
Harley kortaf ten antwoord. ,,Ten slotte
treft hij er zichzelf mee, als hij niet be-
leefd tegen ons is."
We liepen langs den stoffigen weg met
zijn overkapping van dicht beukenloover
voort.
,,Zeg, Harley," begon ik, na een poosje
zwijgen, ,,dat wordt straks voor mij een
vervelende situatie.
Harley bleef staan en keek me streng
aan.
,,Dat weet ik natuurlijk, Knox, zei hi).
„Maar jij begrijpt toch zeker. dat het
leven van dien man op het spel staat
,,Hoe meen je dat
Zoo. Als wij allebei genoodzaakt
worden te vertellen, wat we weten, gelooi:
ik niet dat er in het heele land een advo-
caat te vinden zou zijn, die de verdediging
van Mr. Colin Camber op zich zou willen
nemen."
..Groote God Dus je denkt, dat hi)
schulHig is t
,,Heb ik dat gezegd Harley hep
langzaam voort. „Ik herinner me niet dat
ik iets dergelijks gezegd heb, Knox. Maar
ik zeg wel, dat het een heksentoer zal
worden, om te bewijzen, dat hij onschul-
,,Dus dan geloof je, dat hij onschuldig
is," zei ik verlicht.
„Beste kerel, antwoordde Harley licht
qe'irriteerd. .Ik heb Mr. Colin Camber
noq nooit van mijn leven gezien. Op die
laatste vraag van je zal ik je na afloop
van ons onderhoud met hem antwoord
9^en' (Wordt vervolgd.)
