r
ALGEMEEN NIEUWS- F.N APVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
Eerste Blad.
HEEREN- BAAI
No. 8569.
VRIJDAG 22 AUGUSTUS 1930.
70e Jaargang
Onze Prijsvragen
gedurende de Winkelweek.
FEFILLET0N.
Vampier-Vleugel
Van de planken hut naar het
Witte Huis.
De eerste prijs is een Dames- of
Heeren-Vulpenhouder.
De tweede prijs een zilveren Vul-
potlood en
De derde prijs een Zakportefeuille
of Dames-etui.
Vraagt uilickUngen by cmtu agerttschappen
te
Ittededandsche llfuddendaruis^pandonk,
20-50* pm mm
ENSCHE COURANT
•anONKEMENTSPKIJS: Bianen Ter Neuzen 1,40 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post 1,80 per 3 maanden Bij vcor ultbetaling fr. per post 6,60 per jaar
Voor BelgiS en Amerika /2,25, overlge lan den f 2,60 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Cltgeefster: FIrma P. J. VAN DE SANDE.
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTISN: Van 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer /0,*/
Grootere letters en cliches wor den naar plaatsrulmte berekend.
Handelsadvertentien bjj regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraaj,
verkrijgbaar is. Inzendlng van advertentien llefst AAn dag voor de uitgave
DIT BLAB VEKSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVONB.
Zooals wij reeds meerdere malen in ons
blad hebben bekend gemaakt, zullen wij
ter gelegemheid van de V/inkelweek in
het nummer van heden en in de nummers
van de volgende week eenige prijsvragen
uitschrijven.
In dit nummer staat in het eerste blad
een spreekwoord, terwijl in het tweede
blad een ander spreekwoord is verwerkt.
Deze beide spreekwoorden kan men
vinden door in de advertentien de letters
te zoeken, die door ons op min of meer
duidelijke wijze zijn gezet uit een andere
lettersoort dan de overige letters in dien
regel. De meeste advertentien hebben een
zoo'n verborgen letter, enkele echter twee,
terwijl er ook advertentien zijn die onge-
wijzigd zijn gebleven.
Men heeft dus niets anders te doen
dan de letters op te zoeken en daaruit de
twee spreekwoorden samen te stellen,
terwijl vermeld moet worden in welke
advertentie of ingezonden mededeeling de
bewuste letters voorkomen.
Wij loven hiervoor een drietal prijzen
uit.
Van deze oplossing moet de inzending
geschieden uiterlijk Woensdag a.s. aan
ons Bureau op de enveloppe moet vermeld
staan: Spreekwoorden.
In ons blad van a.s. Maandag zal een
geheel andere prijsvraag worden uitge-
schreven.
Ten einde teleurstelling te voorkomen
wordt nog de aandacht gevestigd om de
advertentien voor deze nummers liefst zoo
vroeg mogelijk in te zenden.
REDACTIE
TER NEUZENSCHE COURANT.
HINDER WET.
Burgemeester en Wethouders van TER
NEUZEN, maken bekend, dat het verzoek
van HENDRIK VERHAGE, bakker Van
Bovenstraat 22 te Ter Neuzen, om op het
peroeel kadastraal bekend gemeente Ter
Neuizen, Sectie L, no. 1175 zijn broodbakkerij
te mogen uitbreiden, door hen is inge-
willigd.
Ter Neuzen, den 19 Augustus 1930.
Burgemeester en "Wethouders voomoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
B. I. ZONNEVIJLLE, Secretaris.
door
SAX ROHMER.
46) (Vervolg.)
..Binnen de honderd meter dus. En u
heeft geen idee uit welke richting
„Door het geluid, den knal, ben ik niets
wijzer geworden."
„Hm. En wat heeft u toen gedaan
„Ik ben het terras tot het trapje afge-
loopen en zoo den rotstuin ingegaan. Ik
zag Kolonel Menendez toen, voorover, bij
den zonnewijzer liggen. Hij bewoog nog,
z'n beenen trokken krampachtig. Ik liep
op hem toe en zag, dat hij een schotwond
in het hoofd had."
Welke maatregelen heeft u toen ge-
troffen
,,Mijn vriend, Mr. Knox, was me ach-
terna gekomen, en dien heb ik toen om
hulp gestuurd."
,,Maar welke maatregelen heeft u ge
troffen om den moordenaar te krijgen
Paul Harley keek hem oplettend aan.
Welke maatregelen zou u getroffen
hebben vroeg hij.
Inspecteur Aylesbury schraapte een
paar maal gewicbtig zijn keel, dan:
,,Ik zou me niet zoo door den man heb
ben laten nemen," gaf hij ten antwoord.
Hij zou rnii niet door mijn vingers ge-
glipt zijn. Met een uur of zes voorsprong
kan hij zich al ingescheept hebben en
weg[ zijn." ti
„Ja, dat is niet onmogelijk, gaf Harley
rustig toe.
,,li was er, toen het schot gelost werd:
u beweert, dat het binnen een straal van
honderd meter gelost werd. En u heeft
niets gedaan om den schuldige te vatten?
IV.
President van Amerika.
V/ij geven nu nog twee artikelen. Wij
cunnen en zullen natuurlijk niet volledig
zijn. Dit betrekkelijk korte leven (Abra-
lam Lincoln is slechts 56 jaar geworden)
is zoo ontzaglijk rijk geweest, rijk in zijn
verscheiden'heid, rijk in resultaten, rijk ook
aan verrassingen, en naar den goeden en
naar den verkeerden kant.
Bij den-zwaren strijd om het president-
schap, moet de beroemde en nog steeds
werkzame Thomas Edison, als kranten-
jongi-n, portretten van Lincoln hebben
verkocht. Maar er was meer te doen in
die dagen. Een scheuring onder de de-
mocraten kwam aan Lincolns-candidatuur
ten goede. Hij kreeg 1.9 millioen stem-
men en Douglas 1.4. Van de aangewezen
kiezers kreeg hij 180 van de 303 stemmen,
en merkwaardig genoeg in 15 staten geen
enkele stem. Maar daarom was hij nog
niet dadelijk op het Witte Huis Er ver-
liepen nog tien maanden tusschen de
candidaatstelling en de amtsaanvaarding,
als gewoonlijk, maar dat was in normale
omstandigheden een soort engagements-
tij'd. Bij Lincoln was het echter heelemaal
geen mooie, blijde verlovingstijd; de oor-
log tusschen Noord en Zuid was ont-
brand, ja, er dreigde zelfs aanhoudend
gevaar voor den zetel der regeering.
De aftredende president bleef nog com
plect in functie, en tot overmaat van ramp
was dat een man, van wien niet de minste
kracht uitging Intusschen zaten Lincoln
en zijn vrouw nog maar steeds in hun
huisje te Springfield.
Hij zat daar maar kranten te lezen, en
al de berichten waren verre van rooskleu-
rig. Hij aarzelt wel eens en wankelt.
Zou hij toch nog maar bedanken Maar
een oogenblik later verhaalt hij, dat hij de
gesdhiedenis van Gethsemane heeft ge-
lezen, als de Zone Gods vergeefs bad,
dat deze beker hem mocht voorbijgaan.
Hij streed door, enhij bleef op zijn
post.
Een van zijn mededingers heeft door
een hartelijken brief Lincoln zeer ge-
sterkt; en deze heeft dan ook niet ge-
aarzeld dien man (Chase), ofschoon hij
niet van Lincolns partij was, in zijn mi-
nisterie op te nemen. Zoo overwon onze
held den „schotjesgeest". Maar moeilijk
dat hij het overigens had Iedereen kwam
nu op hem af, en alien haast wilden nu
een gunst van hem ontvangen. t Was en
bleef een baantjesjagerij van je welste,
en hoe sterk moet Lincoln toch zijn ge
weest om daarbij altijd voet bij stuk te
houden
De avond voor het vertrek komt ein-
delijk. Zelf bindt de president met tou-
wen zijn koffers dicht en plakt er het
adreS op: ,,A. Lincoln, witte Huis,
Washington". Het afscheid van Spring
field klonk als een soort begrafenisrede.
Dan volgt de inkomst te Washington,
„Nee," gaf Harley ten antwoord. ,,Ik
heb merkwaardig genoeg niets gedaan.
Maar ik ben ook maar een amateur, in
specteur. Voor eventueele volgende ge-
vallen je kunt nooit weten, niet waar
zou ik graag van u vernemen, wat on
der die omstandigheden de juiste manier
van optreden geweest zou zijn."
Inspecteur Aylesbury snoot luidruch-
tig zijn neus.
,Ik weet wel, wat ik gedaan zou heb
ben," zei hij dan. „Als ze mij geroepen
hadden, zou de zaak heel anders geloopen
zijn. Maar de arme kerel was een buiten-
lander en hij heeft voor zijn onwetend-
heid genoeg geboet."
Paul Harley haalde zijn pijp uit zijn
zak en begon den doorgerookten kop op
zijn gemak te stoppen.
Inspecteur Aylesbury keerde zich moei-
zaam om en keek mij met zijn uitpuilende
oogen aan.
HOOFDSTUK XIX.
V er wikkelingen
„Ik ben bang voor dien Aylesbury,"
zei Paul Harley.
We zaten met ons beiden in de verlaten
eetkamer. Ik had mijn aandeel in de ge-
beurtenissen van den avond verteld, dr.
Rolleston had zijn rapport uitaebracht en
daarna was inspecteur Aylesbury in de
bibliotheek de bedienden gaan ondervra-
gen. Harley en ik hadden officieel verlof
gekregen, om ons te verwijderen en dr.
Rolleston was naar Madame de Stamer,
die een ernstige inzinking had, gegaan.
,,Wat bedoel je, Harley?" vroeg ik.
,,Ik bedoel, dat de man tot alles in staat
is. Elk oogenblik kan hij de een of an
dere stommiteit uithalenGroote
God, Knox Als ik bedenk, dat de man
mijn hulp ingeroepen heeft en dat ik wer-
en de inhuldiging. Hij moet daarbij een
onbeholpen indruk hebben gemaakt, ter
wijl hij, het mikpunt van duizenden blik-
ken, met hoed en stok in de hand daar
stond en zat. Eindelijk hij wist blijk-
baar geen raad met zij.. stok zet hij
dien in een hoek tegen het hek, maar
voor den hoed zag hij geen plaats. Zijn
vroegere mededinger, Douglas, nam dien
toen maar voor hem in bewaring zoo lang.
Na Lincolns rede kwam een geestelijke
met een bijbel, en werd er trouw beloofd.
En dan gaat het nu werkelijk eindelijk
naar het Witte Huis. Daar was hij dan,
maar hoe schromelijk verdeeld was zijn
land: het Zuiden voelde zich, terecht, vol-
komen baas in militair opzicht; daar
woonden grootendeels de officieren, die
in vroegere oorlogen voile gelegenheid
hadden gehad om zich te oefenen, en daar
was ook zoo goed als geen partijstrijd.
Hoe was daartegenover het Noorden
verdeeld Officieren waren er gemaakt,
die regelrecht kwamen van de kantoor-
kruk, en stedelingen, verweekt en ver-
wijfd, moesten nu dagen-lange marschen
afleggen. En Lincoln zelf, die in amibte-
lijke dingen en kringen volkomen een
vreemdeling was, zag zich daar plotseling
geroepen tot de allerhoogste positie, waar
hij boven alien staan moest! Toch heeft
Lincoln zich er door geslagen, neen, meer
dan dat, hij heeft zich heer en meester
betoond, hij is ze alien een-voor-een en
hoofd-voor-hoofd de baas geworden.
Bovendien werd hij niet alleen een goed
strateeg, en verstond hij de grqote kunst
en moed om minder geschikte elementen
te verwijderen en betere krachten te vin
den en aan te stellen, maar Abraham
Lincoln was ook een sociaal diepvoelend
mensch. Er zijn uitspraken van hem, die
nu misschien niet meer zoo vreemd aan-
hooren, maar waarover men zich toch
wel sterk moet verbazen, als men bedenkt,
dat die dingen toen, in dien tijd, gezegd
zijn.
Zoo wilde Lincoln er onder geen voor-
wendsel van hooren, dat iemand het
kapitaal even hoog als of zelfs hooger
stellen zou dan den arbeid. Zeker, men
zei wel, dat arbeid niet zonder kapitaal
kon bestaan, en dat niemand kon arbei-
den, wanneer eenig kapitalist hem daar-
toe niet in staat stelde. Maar daarom
waren alle arbeiders toch nog niet een
soort gehuurde slaven, en stond het ook
niet als een paal boven water, dat elke
slaaf zijn leven lang slaaf en elke arbei-
der zijn leven lang arbeider zou moeten
blijven. Voor Lincoln stond de arbeid
bovenaan, die was zelfs, meer dan het
kapitaal, en verdiende dan ook zeer hoog
(zoo niet hooger) te worden aangeschre-
ven. Zeker had het kapitaal ook zijn
rechten, maar de arbeiders hadden die
evenzeer.
Kan men het nu niet begrijpen, hoe de
president leefde in het hart van zijn volk
Deze man heeft door heel zijn persoon-
Bjk binnen zes weken zich de geheele
leiding van alle zaken volstrekt verzekerd.
En daarbij heeft hij, althans voor het
keloos heb staan toekijken, toen hij zijn
dood tegemoet liep. Dat vergeef ik me-
zelf niet." Hij sloeg met zijn vuist op de
tafel, dat onze koffiekopjes rinkelden.
,^Zelfs nunu ze hun doel bereikt
hebben, ben ik nog hulpeloos, volkomen
hulpeloos. Geen wolkje rook om me
eenige aanwijzing te geven, Knox, en wat
geeft zoeken, zonder behoorlijke aanwij-
zinaen
Ik zuchtte moedeloos.
,,Weet je, Harley", zei ik, ,,ik zit al-
door aan een gedicht van Kipling te
denken."
,,Ik weet 't", viel hij me heftig in de
rede.
Een buks knalde in het kreupelhout.
Daar lachte iemand hoonend op en vluchtte...
,,0 ja, ik weet 't, Knox. Ik heb dat af-
schuwelijke lachen ook gehoord".
,,Hemel, Harley", fluisterde ik, ,,wat
zou t geweest zijn? Wie zou t gedaan
hebben? Waar kwam het geluid van-
daan?"
1 „Je kunt evengoed vragen: waar kwam
het schot vandaan, Knox. Met al die
struiken langs het terras en 'n huis adhter
je, dat als klankbord dienst doet, hoe kan
je dan zeggen waar een geluid vandaan
komt? Een ding alleen weten we dat
het schot van den zuidkant gekomen is".
Met zijn hand op een hoek van de tafel
boog hij zich naar me toe en keek me
doordringend aan.
,,Van den zuidkant?" herhaalde ik.
Harley keek naar de open deur en
dempte zijn stem af.
,,In den loop van den dag zullen we
vriend Aylesbury moeten vertellen wat
we weten", zei hij. ,,De man is een ver-
tegenwoordiger van de wet, dus veel
anders zit er niet op. Maar. tenzij we
inspecteur Wbssex van Scotland Yard
hie'rnaar toe kunnen krijgen, voorzie ik
uiterlijk, zijn voile kalmte en zelfs zijn
blijmoedigheid bewaard. Zoolang zijn
humor hem maar bijbleef, kon hij tegen
alles en alien op. (Juist dezer dagen
heeft een nieuwe hoogleeraar te Gronin-
gen het nog eens verzekerd, hoe de men-
sdhen van een blijmoedigen aard en een
sterk gestel de ernstigste psychopathische
aanvallen het best kunnen overwinnen.)
Wil men een aardig staaltje van zijn
humor: De koning van Siam had den
President een zwaard en nog allerlei
andere dingen ten geschenke gegeven.
Hij bedankt „voor dit koninklijk ge-
schenk, voor de fotografie van Uwe
Majesteit en van Uwe geliefde Doc'hter,
en voor de twee olifantstanden van zulk
een lengte, dat ze slechts afkomstig kun
nen zijn van een dier, dat in Siam het
leven zag." Maar Zijne Majesteit zal
begrijpen, ,,dat onze wetten den Presi
dent verbieden zulke kostbare geschen-
ken aan te nemen. Het Congres zal de
geschenken aan de regeeringsarsenalen
overdragen". En dan bedankt hij ook
voor het aanbod van eenige oorlogs-
olifanten. ,,De regeering zou niet aar-
zelen een zoo grootmoedig geschenk te
aanvaarden, indien zij bij den huidigen
landstoestand practisch waren te gebrui-
ken. Onze macht strekt zich echter niet
uit tot een zoo zuidelijke breedte graad
als in het belana van de vermenigvuldi-
ging van den olifant gewenscht is, terwijl
te water en te land stoomkracht ons voor-
naamste transportmiddel is".
En nu verhalen wij hier niet van den
gevoerden strijd. Er zijn nederlagen ge-
leden aan de zijde van de Noordelijke
staten, verscheidene zelfs: er is vreese-
lijk getalmd door de generaals; Lincoln
heeft er voortdurend achter moeten zitten,
en eindelijk bijna al dien ouderen heeren
hun conge moeten geven. Hij heeft stra
tegic geleerd, maar hij is toch verstandig
genoeg geweest om de bevelvoering
meestentijds aan anderen over te laten.
Zelf heeft hij in zijn gezin zware ver-
liezen geleden, maar hij wist nu des te
beter met anderen mee te leven en mee te
lijden. Liever dan hier veel te vertellen
geven wij het oordeel van niemand min
der dan Motley, die hem genoemd heeft:
een man van in het oog vallende, natuur-
lijke wijsheid, met een oorspronkelijk,
open en eerlijk karakter, zonder tophis-
tisch gedraai. Motley hield hem voor
even echt als fair en voor even moedig
als eerlijk. Het bestuur achtte hij bij
hem volkomen veilig, en hij noemde Lin
coln ,,het eerlijke, ware type van den
Amerikaanschen democraat
Maar dan komt er van lieverlede een
keer. En vooral wij komen in een slot-
artikei hierop nog terug als Lincoln
eindelijk de vrijheid der slaven weet door
te zetten, dan komen de overwinningen,
slag op slag. En als hij Grant ontdekt en
hem aangesteld heeft als opperbevelhe'b-
ber, dan komt de eindoverwinning straks
ook.
Dqch nu is zijn eerste presidentschap
voorbij. Wie zal zijn opvolger worden
Lincoln zelf moet eens gezegd hebben,
eindelooze misere. Kolonel Menendez
lag voorover en zijn lichaam wees duide-
lijk in de richting van
Ik knikte.
„Ja, Harley. In de richting van het
GueSt House".
Paul Harley boog met een grimmigen
trek om zijn mond het hoofd.
Dadelijk na het schot", ging hij voort,
„was een van de ramen van het Guest
House verlicht. Dat kan zeer goed van
geen beteekenis zijn. Als je door een
schot vlak bij wakker schrikt, sta je al-
licht op om te kijken of er wat aan de
hand is".
,,En dan is het de gewoonste zaak ter
wereld", zei ik, „dat je, ter extra gerust-
stelling het licht opdraait".
Zeker". Harley keek me scherp aan.
,,Maar toch", ging hij voort, ..voorspel
ik een moeilijken tijd voor Mr. Colin
Camber tenzij hij een behoorlijk alibi
heeft".
,,Jjk ook, Harley. Tusschen die twee
mannen bestond een doodelijke veete en
waarschijnlijk is deze daad niet met voor-
bedachten rade, maar irj een opwelling
van het oogenblik gedaan. Ik denk dan
ook in hoofdzaak aan dat arme kind-
vrouwtje van hem. Alsof die in den
laatsten tijd nop niet genoeg moeilijk-
heden gehad had!
,,Ja", stemde Harley toe. Daarom
vodl ik er veel voor om niets te zeggen
tot ik die menschen zelf ondervraagd heb.
Maar natuurlijk heb ik geen keus, als
onze vriend, in een helder oogenblik. me
op den man af eenige vragen stelt. Dan
moet ik hem wel antwooraen. Maar ge-
lukkig is zijn talent op het gebied van
verhoor afnemen niet bepaald overdonde-
rend en dus hebben we de kans, dat we
er, voorloopig, genadig afkomen. Zou er
geen enkele manier zijn om den man tot
,0njSpa&RBU5JE cy>
AxmaL net lezenvan-
goede boeken. bgdraagt tot bet ve/ryketv
van den geeetzoo lan Ons Spaacbusfe
ut boeJavmr hydrogen/ tot het verbeteren j
vanrlMven materteelen welstand
Ter Neuzen: ten kan tore van de
Nederlandsche Middenstandsbank
Hoek: J. C. de Ridder, Markt A 120
Zaamslag: J. Haakten Kaate, A 14
(^en ivaardevol gexb^nkvoor iedereen J
Itz&renyackt J60 delef Yl~ 3Z22(>(5lynen)
Ctmsterdanv
Ingez. Med.)
dat hij zich heusch niet verbeeldde, dat
hij de meest geschikte man in het land
was maar hij had eens van een ouden
Hollandschen boer gehoord, die op reis
tegen zijn kameraad had gezegd, dat het
niet goed was om van paarden te ver-
wisselen, terwijl men juist de rivier over-
trok. Blijkbaar heeft het land er precies
zoo overgedacht, want Lincoln werd met
een overweldigende meerderheid: 212 van
de 233 stemmen thans gekozen
Maar dan volgt nu ook al heel spoedig
het einde. De verkiezing was op 4 Maart
14 April werd de President vermoord.
toen hij in den schouwburg de opvoering
bijwoonde van het blijspel ,,De neef uit
Amerika
Zijn doodsbed was te kort. men moest
hem er dwars over leggen. Negen uur
lang heeft hij nog geworsteld met den
dood, maar zonder tot bewustzijn te zijn
gekomen stierf hij, die op Goeden Vrij-
aag was gedood. Toen zijn jongen aan
de baar stond in het Witte Huis, moet
hij, zijn vaders grootste beveling, ge-
vraagd hebben: „Is Vader nu in den
hemel Ja Dan ben ik erg blij, want
hier op aarde was Vader nooit erg ge-
lukkig".
ECHTE FRIESCHB
(Ingez. Med.)
een te hulp roepen van Scotland Yard te
brengen?"
Hij steunde zijn kin met zijn hand eir
staarde nadenkend naar den vloer. Ik
keek hem aan en vond, dat hij er zoo met
zijn smoking, in het kille ochtendlicht,
ontstellend moe uitzag. In de houding
van zijn hoofd lag zoo iets neerslachtigs,
dat ik me naar hem toeboog en mijn hand
op zijn schouder legde.
,,Laat den moed niet zakken, ouwe jon
gen", zei ik. „Je hebt nog niet ver-
loren".
,,Dat heb ik wel, Knox", gaf hij me hef
tig ten antwoord. „Dat heb ik wel. Hij
had mijn bescherming ingeroepen. En nu
is hij dood, ligt hij dood in zijn eigen huis.
Verloren! Ik heo op alle manieren ver-
loren".
Ik keerde me af, want op dat oogenblik
ging de deur open en kwam dr. Rolleston
de kamer binnen.
„Aha!" zei de dokter, ,,dat tref ik, dat
u alldbei hier bent. Ik moet u even
spreken voor ik wegga. Ik kom juist van
Madame de Stamer
,,Zoo!" zei Harley. ,,Hoe gaat 't met
haar?"
Dr. Rolleston stak een sigaret op. Zijm
gezicht had een bedenkelijke uitdrukking.
.Eerlijk gezegd", gaf hij ten antwoord,
,,weet ik daar niet op te antwoorden. Ik
begrijp haar toestand niet".
Hij liep naar den haard toe, mikte zijn
cigaret op het rooster en keerde zich naar:
mijn vriend.
Heeft iemand haar de waarheid ver
teld?" vrea hij.
„Dat Kolonel Menendez dood is, be-
doelt u?"
„Ja", zei dr. Rolleston. ,,Ik dacht, dat
niemand 't haar verteld had".
..Zoover ik weet, is dat ook zoo gaf
Harley hem ten antwoord.
(Wordt vervolgd. 1