ALGEMEEN NIEUWS- F.N ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
Eerste Blad.
ASPIRIN
No. 8537.
VRIJDAG 6 JUNI 1930
70e Jaargaag
Wegens bet
Pinksterfeest zal
a.s. Maandag GEEN nummer
ran dit blad verschijnen.
Pinksteren.
FEUILLETON.
Vampier-Vleugel
Bt-HSENLASD.
In de reiskoffer
eenig op dewereld
XJJONNEMENTSPRIJSBlnnen Ter Neuzen 1,40 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post f 1.80 per 3 maanden Bij voor udtbetaling fr. per post 6.60 per jaar
Voor Belgie en Amerika 2,25, overige Inn d|n f 2,60 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor bet buit.enland alleen bij vooruitbetaling.
STItgeefsteT: Firma P. J. VAN DE SANDE.
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer /0,2O.
Grootere letters en cliches wor den naar plaatsrulmte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement te gen vermlnderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkriigbaar is. Inzending van advertentien liefst feen dag voor de uitgave.
UIT BEAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJD AG A V OND.
(A nmMM
HINDERWET.
Burgemeester en Wethouders van TER
NEUZEN maken bekend, dat het verzoek van
ADRIAAN JANSEN, bakker, Steenkamplaan
No 2 te Ter Neuizen, am in het perceel ka-
dastraal bekend gemeente Ter Neuzen,
Beetle C, No. 4689, een kneedmachine met een
electromotor van 1% P.K. te mogen plaatsen
«o in werking brengen, door ben is ingewilligd.
Ter Neuzen, den 3 Juini 1930.
Burgemeester en Wethouders voomoemd,
J. J. DE JAGER, L°. Burgemeester.
B. I. ZONNEVIJLLE, Secretaris.
Stanley Jones vraagt in zijn onmiddel-
lijk beroemd geworden jongste boek: „Op
Iederen Weg Christus", in het vierde
hoofdstuk, hoe het toch wel komen zou,
dat de Kerk zich zoo schuw van Pinkste
ren heeft afgewend, en waarom beschaaf-
den menschen koude rillingen over de rug
loopen, als er in de kerk hun over Pinkste
ren gesproken wordt. Toen ihij, Stanley
Jones, zelf eens voor een gehoor van zeer
ontwikkelde predikanten aankondigde,
dat hij hoopte te spreken over Pinksteren,
zei na afloop een mijnheer, die nog wel
voorzitter was van een commissie aan wie
het examineeren van dominees was opge-
draqen, tot hem: ,,Toen u uw onderwerp
aankondigde, dacht ik: lieve hemel, wat
krijgen wij nu weer voor bombast!" En
nog eens vraagt Stanley Jones: hoe komt
dat toch?
Wel, antwoordt Stanley Jones dan, in
de eerste plaats hebben allerlei ..Pinkster-
bewegingen" het feit van Pinksteren heel
veel kwaad gedaan. Want zonderlinge
menschen hebben Pinksteren gemaakt tot
iets raars! En dat in zoo sterke mate,
dat wij geneigd zouden zijn om dit woord
nu maar heelemaal niet meer te gebruiken.
Alleenwoorden kunnen toch ook nog
wel worden verlost en vrij-gemaakt, even
goed als menschen. Ook heeft de Kerk
in deze veel schuld, want doordat zij dit
zeer belangrijke onderdeel van het evan-
gelie verwaarloosd heeft, zijn de honge-
rigen van hart nu gegaan tot leiders die
geen gevoel hadden van verantwoorde-
fijkheid. Daar heeft men onbeheerschte
emoties vaak beschouwd als een soort
Pinksterwonder. En de veelal verstan-
delijk aangelegde menschen van onzen
tijd hebben heel weinig sympathie voor
godsdienst, die zich in overmatig veel
emoties uit. Critisch als zij zijn, zijn zij
dadelijk klaar met hun vraag: „Wat is
die emotie waard? Wat is er echt, wat is
er blijvend in?"
Wij gelooven, dat Stanley Jones vol-
door
SAX ROHMER.
14) (Vervolg.)
Ze hield aarzelend op en keek mij met
een eigenaardigen blik aan.
U voelt u hier misschien niet op uw
jemak... of niet gelukkig
„Nee," gaf ze beslist ten antwoord.
..Ik ben hier niet gelukkig. In Frankrijk
was het heel anders. Ziet u. Daar had
den we vrienden. Maar hier op Cray's
Folly is het zoo eenzaam en Madame
is.
Weer hield ze aarzelend op.
,,Ja? Madame is...?"
,,Wel" ze begon verlegen te lachen
„de kwestie is, dat ik zoo nu en dan
bang voor haar ben."
,,Op wat voor manier?"
„0, op 'n heel gekke... 'n man zou zeg-
gen specifiek vrouwelijke manier... Ze is
als huishoudster natuurlijk uitstekend.
Het heele huishouden loopt als een klok.
Maar ik heb feitelijk niets te doen en dan
voel ik me zoo nu en dan heelemaal niet
op mijn plaats. De Kolonel bijvoorbeeld.
O, maar wat praat ik toch... ik lijk wel
een kostschoolmeisje."
„Ik zou graag willen weten, waarvoor
de Kolonel bang is. Wilt u me dat niet
vertellen
„U weet dus, dat de Kolonel voor iets
bang is
komen gelijk heeft met zijn bewering, dat
het Gods bedoeling is geweest, dat Pink
steren voor ieder Christen niet iets abnor-
maals, doch integendeel iets volkomen
normaals zou zijn. Is iemand bijvoorbeeld
lichamelijk abnormaaj zwak, dan is hij
vatbaar voor allerlei ziektekiemen, die hij
onder normale omstandigheden zonder
veel moeite zou hebben overwonnen. Dqn
maken allerhande kleinigheden ons over-
stuur, zelfs onbeduidende bekommer-
nisjes over positie en invloed, en allerlei
bijkomstigheden van het kerkelijk leven
worden dan en door den predikant en
door zijn gemeenteleden ontzettend zwaar
opgenomen. Men staat aeestelijk absoluut
beneden pari, en omdat nu anderen in
koortsachtige, maar onechte imitatie van
het Pinkstergebeuren boven het normale
zijn uitgegaan, blijven wij uit een soort
reactie daar verre beneden, terwijl toch
een gezond en echt Christen er voor be-
hoorde te zorgen om er niet boven en ook
niet er onder te zijn, maar terug te keeren
tot het normale, dat is tot Pinksteren zelf.
Want Pinksteren is niet iets onbereik-
baars, iets abnormaals, neen, Pinksteren
is het gezonde, normale, verstandige chris-
telijke leven. Zonder Pinksteren geen
echt, geen volgroeid, geen krachtig en
blijvend Christendom.
Nu is er nog wel een reden te noemen,
waarom het moeilijk is om ons Pinksteren
te verwerkelijken. En dat zijn dan na
tuurlijk die geweldige en heterogene din-
gen, die volgens net oude bijbelverhaal
met het Pinkstergebeuren gepaard gingen,
dingen, die heelemaal niet meer schijnen
te passen bij de opvattingen en mentaliteit
van dezen, onzen tijd. ,,En daar werden
van hen gezien gedeelde tongen als van
vuur, en het zat op een iegenlijk van hen".
„En daar geschiedde haastelijk uit den
hemel een geluid als van een geweldig
gedrevenen wind en vervuldt het geheele
huis, daar zij zaten". En dan dat spreken
met (vreemde) talen of met tongen Men
heeft wel eens, en niet heelemaal ten on-
rechte beweerd: tegenwoordig was het
alles anders, heel anders, tegenwoordig
gebeurde vaak juist het omgekeerde. Van
die eensgezindheid, die er onder de disci-
pelen van Jezus bestond, die samen waren
alien, eendrachtelijk bij een wat is daar-
van te merken Van die tongen, wat
wordt er van gezien Van dien machti-
gen stormwind, en die sterke bezieling,
wat wordt daarvan gemerkt Wij achten,
dat Stanley Jones volkomen gelijk heeft
met zijn bewering, dat het omhulsel, waar-
in de gave op Pinksteren neerkwam, de
verbreiding daarvan zeer ernstig heeft ge-
schaad. De belangstelling van de men
schen ,zegt Jones is wel wat afgeleid
van het centrale punt, en nu gericht op
de bijkomstige omstandigheden. En
daarom is een Pinksteroverdenking zeker
op haar plaats en heeft zij haar recht en
haar reden.
Ik geloof, dat Jezus zelf het heel dui-
delijk gezegd had, tijdens of in elk geval
maanden voor zijn heengaan, wat Pinkste
ren voor de jongeren, voor al Zijn jonge-
ren zijn zou. Had Hij niet gesproken dat
wonderlijke en toch zoo sobere woord;
„Die in Mij gelooft, stroomen des leven-
den waters zullen uit zijn binnenste
vloeien"
Wij hebben in dit Heilandswoord, wat
ik zou willen noemen: een definitie van
,,Ja, natuurlijk. Daarom is Paul Harley
hier."
Het gezichtje van het jonge meisje be-
trok in haar oogen kwam een uitdruk-
king van angst.
,,0, ik wou dat ik wist, wat 't allemaal
te beteekenen heeft
,,U weet dus, dat er iets niet in orde
is
„Maar dat spreekt toch van zelf. Soms
ben ik zoo bang, dat ik me stellig voor-
neem, om den volgenden dag, 's morgens
vroeg al, weg te gaan."
„I)us dan gebeuren de dingen, die u
bang maken, 's avonds of snachts
vroeg ik een en al belangstelling.
,,Ja... en dan ben ik doodsbang, zoo
bang, dat ik geen raad weet."
Waarom Kunt u me niet vertellen
waarom
Ze keek me onderzoekend aan; dan
keerde ze haar hoofd af en beet zich op
haar lippen.
,,Nee, dat kan ik niet," gaf ze lang-
zaam ten antwoord. ..Tenminste nu niet.
,,Maar vertel me dan, waarom u ge-.
bleven bent 7"
,,Wel," ze keek me verontschuldi-
gend aan ,,om te beginnen, omdat ikj
niemand heb, waar ik naartoe kan gaan.
Heeft u dan geen familie of vrienden
in Engeland
Ze schudde haar hoofd.
,,Nee. Ik had alleen mijn vader en die
is twee jaar geleden gestorven. Daarom
ben ik toen naar Nice gegaan".
„Arm kind", zei ik. De woorden ont-
snapten me, voor ik besefte hoe ongepast
familiair ze waren.
Pinksteren. Pinksteren is moeilijk, er
blijft gevaar voor uiterliike viering, bij
geen enkel feest is zelfs ait gevaar voor
uitwendigheid zoo enroot.
Het aroote in de Vinkstergebeurtenis is
al dadelijk dit, dat Jezus dit allerbeste
niet voor zich heeft willen houden. Jezus
heeft zich niet ver van of ver boven de
menschen geplaatst, Hij heeft niet gezegd,
dat, wat Hij had, Zijn persoonlijk, Zijn
apart, Zijn particulier bezit was, neen,
Hij heeft erkend: Zijn jongeren zouden
ontvangen datzelfde, wat Hij had, dat-
zelfde, wat Hem in staat had gesteld tot
Zijn werk, datzelfde, wat het rijke geheim
was geweest van Zijn leven en van Zijn
kracht. Hij gina heen, Hij zei het hun:
toch zouden zij Hem niet kunnen missen,
want zonder hen zouden zij niets kunnen
doen, en intusschen: zou Hij zichzelf aan
hen mededeelen. Datgene wat de discipe-
len, die straks zonder den Meester achter-
bleven, zou bezielen, zou zijn Zijn gave,
de gave des Geestes, en dat zou wezen
hun eigen, intiem geloofsbezit. Zij zouden
niet maar zijn boodschap-loopers, brief-
bezorgers, tijding-aanzeggers, neen, zij
zouden niet maar kennisgevingen bezor-
§en of aanzeggingen afgeven, zij zouden
et levend water krijgen in zichzelf, in
hun binnenste. Het zou dus niet zijn iets,
wat zij maar zouden opdreunen of af-
draaien, het zou zelB niet iets zijn, wat
met meer of minder autoriteit hun was
opgedragen, het zou alleiminst iets zijn,
wat hen koud zou laten, of waarmee zij
alleen maar goede sier zouden maken,
neen, het zou komen uit hun binnenste,
diep uit hun eigen binnenste. Wij weten.
dat er andere tijden zijn geweest in het
leven, ook van Jezus' jongeren. Tijden,
toen zij alleen maar geloofden op gezag,
toen zij brachten een boodschap, die mis
schien nog goeddep-s buiten hun leven
stond, tijden, toen zij het nog alles maar
hadden van anderen of van een Andere.
Tijden, toen zij het er misschien maar op
waagden, omdat het misschien wel waar
zou wezen, en in ieder geval kon het geen
kwaad, om het te brengen en te prediken;
tijden, toen zij datgene, wat zij voor waar
hielden. ,,allicht" voor beter of belang-
rijker hielden dan wat anderen geloofden
en beleden. Daarop is toen gevolgd de
bittere ontgoocheling van Jezus' lijden en
sterven. Zou het werkelijk alles een ver-
gissing zijn geweest Even, een paar
dagen, maar die duurden als een eeuwig-
heid, zijn zij alles kwijt geweest, totdat
opeens na den sabbat de zon opging over
het open araf en zij den opgestane zagen.
Toen herkregen zij alles. Nu hadden zij
het weer, wel steunden zij nog op Zijn
nabijheid, maar lanazamerhand werden de
verschijningen minder in aantal, en einde-
lijk hielden zij op. Maar dan gebeurt dit
wondere, dat nu, datgene, wat nog min
of meer bij hen zat aan den buitenkant,
hun persoonlijk bezit blijkt te zijn. Eerst
was het bij hen drinken, omdat hun ziel
anders omkwam van dorst, nu is dat an
ders geworden en blijkt het hun door
Jezus gegeven water in hen geworden te
zijn een bron van water, springende tot in
het eeuwige leven. Ja, stroomen van
levend water komen nu uit hun binnenste.
Hoe schoon is toch dat beeld van het
levend water Levend water is onvoor-
waardelijk goed water, zonder bijsmaak.
zonder kleur of tint, zonder geur of lucht.
Een haastig excuus lag me op de tong
maar op hetzelfde moment merkte ik, dat
Val Beverley mijn onhebbelijkheid niet
eens opgelet had. Of misschien had ze
de werkelijke sympathie achter de woor
den gevoeld, en nam ze me den gebrekki-
gen vorm, waarin ik mijn gevoelens ge-
kleed had, daarom niet kwalijk.
Een paar oogenblikken en ze keek weer
glimlachend naar me op.
,.Wat dom, om op zoo'n goddelijken
dag als vandaag over zulke sombere din
gen te praten." riep ze uit.
,,Daar heeft u gelijk in," stemde ik toe.
„We moesten liever wat gaan wandelen.
Wilt u me den tuin laten zien
,,Met het meeste genoegen, edele heer,'
gaf ze ten antwoord. Meteen stond ze
op en maakte een zwierige buiging.
We begaven ons op weg en bij elken
stap ontdekte ik nieuwe aantrekkelij'ke
dingen in mijn metgezellin: een loshan-
gende krul, een gebaar van haar blanke
handen, haar heldere, welluidende stem.
Haar vroolijke lach was muziek, maar
voor mij had ze nog meer charme als ze
ernstig was.
De bedreiging, die als een donkere
wolk over Gray's Folly hing, hield op te
bestaan voor mij althans en ik
zegende het gelukkige toeval dat mij naar
het eenzame buiten in Surrey gevoerd
had.
Na een poos voegden Harley en Kolo
nel Menendez zich bij ons en geen mi-
nuut later kwam ik tot de ontdekking,
dat mijn veronderstelling ten opzichte
van de stemmen die ik gehoord had, na-
melijk, dat het de stemmen van Paul en
En als we Petrus daar zien staan op den
Pinksterdag, ja, dan moeten wij het toe-
geven: dit is in orde; Petrus is het alles
tegelijk: ,,in den vorm" en beslist, ver-
draagzaam en vurig, royaal en precies, ge-
inspireerd, vol des Heiligen Geestes en
tegelijk nuchter. Er is bij dezen man niets,
dat men anders, niets dan men er af zou
willen hebben. Geen bitterheid en geen
benepenheid, geen forceeren noch dwin-
gen. En... dat is zoo bij hem gebleven 1
De liefde, de eensgezindheid, de echte
zelfverloochening in de eerste Christen-
gemeente mochten worden gezien
En hoe frisch i& het alles Bij deze lieden.
Daar is niets mats in, niets dat lijkt op
sleur, niets mufs of dufs of sufs, niets vor-
rnelijks. Het leeft alles. Er is niets in hun
woorden of daden van „Schablonen-
werk".
Hoe helder is het bij en voor hen ook
alles Daar is niets troebels, het is alles
even doorzichtig, het is een klare rivier,
een stroom als van kristal. Zij zien en
laten het alles binnen de rechts proporties.
Het een vloeit bij hen als-vanzelf uit het
andere voort.
En dan zijn het bij hen stroomen. Het
gaat niet druppelsgewijze, niet bij mond-
jes-maat, niet zoo en zooveel centiliter, als
in den onzaligen mobilisatietijd, neen, het
zijn stroomen. Hun heele zijn en werk
staat in 't teeken van ,,goed-frisch-claer"!
Tenslotte: dit alles was en bleef het
bezit en kenmerk van hen, die in Christus
Jezus geloofden. Dit is de eenige voor-
waarde, liever nog zeggen wij: dit is de
eenige onderstelling. Pinksteren is daar
ten bewijze, doorslaand. Aan ons de
toepassing, want Stanley Jones heeft vol
komen gelijk: Door het Pinksterwonder
is onze godsdienst losgemaakt van alle
bij uitstek heilige plaatsen, ja, zelfs
Jeruzalem was niets meer voor deze man-
nen; toen het oude Jeruzalem opstond om
hen te verpletteren, daalde het nieuwe
Jeruzalem neder van den hemel om hun
kracht te geven. Het nieuwe leven over-
won, en overwint nog.
DE STAAT GEDAGVAARD.
Een firma te Middelburg gaf een aantal
quitanties ter inning aan het postkantoor al-
daar. Nadat dit geschied was, zond het post
kantoor de afrekening en de formulieren,
waarop de gelden in ontvangst konden geno-
men worden, naar de firma; deze stukken
werden evenwel door den boekhouder wegge-
nomen, valschelijk met den firmanaam van
een machtiging op eigen naam voorzien en
door hem geind.
De firma sprak nu den Staat der Neder-
ianden aan tot uitbetaling van dat bedrag en
dagvaardde hem bij weigering voor de recht-
bank te 's Gravenhage. Deze overwoog, dat
daar op die stukken een gemakkelijk valsche
lijk in te vullen machtiging tot inning voor-
komt, eischeres althans de meest voor de
hand liggende maatregelen had moeten ne-
men, dat de stukken niet in verkeerde handen
kwamen. Dit nu heeft zij niet gedaan de
stukken kwamen in een niet-afgesloten brie-
venbus en lagen op tafel in het kantoor
zoodat eischeres daardoor onvoorzichtig heeft
gehandeld. Zij kan daardoor den uitbetalenden
postambtenaren niet verwijten, dat die, af-
gaande op de naar het uiterlijk behoorlijk af-
geteekende stukken, daarop betaalden, te min
der, daar degeen, die hun die stukken ter be-
taling aanbood, bekend stond als de boekhou-
deij Kolonel geweest waren, slechts ten
deele juist was, want:
,,Ik hoop, dat u 't me niet kwalijk
neemt, Mr. Harley", zei de Kolonel, „dat
ik mijn taak aan Pedro overgedragen
heb, maar ik ben niet meer in training
voor de tweehonderd treden
Gewoonlijk was de woordkeus van den
Kolonel uiterst correct, retorisch bijna.
Maar zoo nu en dan bezondigde hij zich
aan een sport-uitdrukking en dan glim-
lachte hij altijd zelfvoldaan, alsof hij iets
bijzonders had gepresteerd.
,,Ik kan het me best voorstellen, Kolo
nel", gaf Harley ten antwoord. ,,Maar
het resultaat was de moeite wel waard.
Het uitzicht daarboven is schitterend!"
,,En nu, heeren", ging de Kolonel
voort, ,,zou ik graag meteen ter zake wil
len komen. Als Miss Beverley het goed-
vindt, gaan we naar de bibliotheek, om
de dingen, die u nog niet duidelijk zijn,
te bespreken."
,,Zooals u wilt", zei Harley. ,,Maar
bent u niet gewend 's middags te rusten?
Ik heb dien indruk gekregen."
Kolonel Menendez haalde zijn schou-
ders op.
„Vroeger heb ik het altijd gedaan
gaf hij toe, „maar tegenwoordig heb ik er
geen tijd meer voor. Ik heb te veel din
gen om aan te denken."
„Ik begrijp natuurlijk, dat u me veel te
vertellen heeft", zei Harley, ,,en daarom
ben ik geheel tot uw dienst."
Val Beverley glimlachte even en ging,
zwaaiend met haar boek, weg. Maar voor
ze zich omdraaide wierp ze mij een blik
toe die me ten zeerste verbaasde. Want
jbehooren Aspirin-
tableften, want op reis
staat U in 't bijzon-
der aan het gevaar
Ivan kouvatten bloot.
Let op oranje band en Bayerkruis. Prijs 75 c
(Ingez. Med. I
der van eischeres, hoedanig handelsbediende
veelvuldig voor dergelrjke werkzaamheden door
zijn meester pleegt gebezigd te worden.
Eiischeres heeft derhalve geen recht op her-
nieuwde betaling.
KINDER VERL AMMIN G.
De laatste dagen hebben zich te Gouda
eenige gevallen van kinderverlamming voor-
gedaan bij leerlingen van de christelijke be-
waarschool van de vereeniging Tot heil des
Volks. Zaterdag werden drie gevallen tegelijk
waargenomen. Een kind van 2 jaar is inmid-
dels aan de ziekte overleden. De school is ge-
sloten; ze is ontsmet.
BETALING VAN WEGEN- EN RIJWIEL-
BELASTING.
Het Bestuur van den A.N.W.B., Toeristen-
bond voor Nederland, heeft aan de ministers
van Financien en van Waterstaat verzocht,
het daarheen te leiden, dat een regeling tot
stand kome, waardoor voortaan de wegen- en
de rijwielbelasting door middel van den post-
cheque- en girodienst zal kunnen worden vol-
daah.
EEN NIEUW REDDINGSPISTOOL.
Men meldt uit Amsterdam aan de N. R. Crt.
Aan boord van het stoomschip Koningin der
Nederlanden van de Stoomvaartmij. Neder
land is efen nieuw reddingspii3tool voor het
overschieten van een lijn beproefd, hetwelk
berust op het raket-stelsel. Dat wil dus zeg
gen, dat de patroon, welke de lijn welke de
gewenschte verbinding moet tot stand bren
gen, overbrengt, verder draagt dan een ge-
wone patroon, doordat zij tijdens het afleggen
van haar baan door de lucht door exploisies
van chemische gassen wordt voortgedreven.
Op deze wijze kan men lijnen overschieten
over afstanden tot 150 M., 350 M. en zelfs
500 M.
De uitvinder, de heer Sander, verwacht van
dit raketlijnpistool dat het het meren van
schepen, het redden van drenkelingen in voile
zee, en vooral het verbinding krijgen met in
de brandiiig gestrande schepen belangrijk ver-
gemakkelijken zal. Van de .Koningin der Ne
derlanden" heeft hij drie lijnen weggeschoten
over den kabel, die de masttoppen van een op
50 M. afstands liggend ander schip met elkan-
der verbindt. De belangstellenden konden zich
ervan overtuigen, dat de lijnen ongeveer mid
den in het breede vaarwater neerkwamen; de
lijnen waren echter niet geheel gevierd, door
dat zoo hoog geschoten moest worden.
De inspecteur voor de scheepvaart en ver-
schillende ambtenaren der Stoomvaartmij.
..Nederland" toonden veel belangstelling voor
de proefneming.
HET TWEEPLOEGENSTELSEL IN
FABRIEKEN VOOR 15JARIGE JONGENS
EN JONGE MEISJES.
De minister van Arbeid, Handel en Nijver-
heid heeft een voorontwerp van een alge-
meenen maatregel van bestuur tot nadere
wijziging van het Werktijdenbesluit voor fa-
brieken en werkplaatsen 1923 bij den Hoogen
Raad van Arbeid aanhangig gemaakt. Aan
uit dien blik kreeg ik den indruk ik
kon me natuurlijk vergissen. maar waar-
schijnlijk was dat niet dat ze mij als
haar bondgenoot beschouwde. Hoe het
ook zij, in elk geval kwam ik erdoor tot
de erkenning, dat het mysterie van Cray's
Folly sinds mijn komst, een paar uur ge
leden, een sterk-persoonlijk belang voor
me gekregen had.
Toen de Kolonel bij onzen terugkeer
naar het huis ons voorging, keek ik mijn
vriend aan. Hij liep, met een eigenaardi-
ge uitdrukking op zijn gezicht, straK naar
boven te kijken en toen ik de richting
van zijn blik volgde zag ik, onder een
marquise die een van de grijs-steenen
balkons koel hield, een vrouwenfiguur
op een rieten ruststoel. Het was Madame
de Stamer en ik kreeg den indruk, dat ze
sliep. Want toen wij, achter Kolonel Me
nendez aan, het terras overliepen en even
later, voor hem, de openstaande deuren
binnengingen, maakte ze geen enkele be-
weging, waaruit me gebleken zou zijn
dat ze ons zag.
'Dikwijls blijven je de kleinste en onbe-
langrijkste details het langst bij. Ik her-
inner me nog goed, dat ik bij het overste-
ken van het 'terras een zonnestraal als een
gouden streep door een opening in de
marquise den schemer eronder zag bin-
nenvallen en dat die zonnepijl zoo, dat de
briljant duizenden vonken van wit-gloei-
end vuur leek te spatten, het juweel in
een ring aan Madame's linkerhand
raakte.
(Wordt vervolgd.)
