ALGEMEEN NIEUWS- F.N AQVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREfo
Eerste Blad.
KLERK ter Gemeente-Secretarie,
GEMEENTE-GENEESHEER,
No. 8533.
WOENSDAG 28 MEI 1930,
70e Jaargang
BINKENLAND.
FEUILLET0N,
Vampier-Vleugel
BUITEffLAlTD.
Klerk ter Gemeente-Secretarie.
GEMEENTE-GENEESHEER.
Collecte Fonds „Gewapende Dienst".
door
SAX ROHMER.
10)
DE WERKELOOSHEID IN ENGELAND.
TER NEUZEN, 28 MEI 1930.
ABONNEMHNT9PRIJSBinnen Ter Neuzen f 1,40 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr per post f 1,80 per 3 maanden - Bij voor ultbetaling fr. per post /6.60 per jaar -
Voor Belgie en America /2,25, overige lan den 2,60 per 3 maanden fr. per post -
Abonnementen voor het buitenland alleen bp vooruitbetaling.
Pitgeefster: Flrma P. J. VAN DB SANDE.
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeNVan 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer /0,2a
Grootere letters en clichAs wor den naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bp regelabonnement te gen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst 66n dag voor de uitgave.
DIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND.
m—w w»W>i
Burgemeester en Wethouders van TER
NEUZEN roepen sollicitanten op voor de
vaeante betrekking van
jaarwedde 1200 tot 1600, vier tweejaarlijk-
sehe verhoogingen van 100. De verschuldig-
<te pensioensbijdragen bedragen 3%
Diensttijd in gelijke betrekking elders door-
getoracht, kan in aanmerking komen voor
periodieke verfhoogingen.
Diploma strekt tot aanlbevelinig. Stukken
inaenden vdor 7 Juni 1930.
Ter Neuzen, den 27 Mei 1930.
Burgemeester en WethoudeTs,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
B. I. ZONNEVIJLLE, Secretaris.
Burgemeester en Wethouders van TER
NEUZEN, roepen sollicitanten op naar de
vaeante betrekking van
In de kom en omstreken.
De jaarwedde aan deze betrekking verbon-
eten bedraagt vljf honderd gulden, 500,
waarvan 3% pensioensbijdrage is ver-
ssihuldigd.
Sollicitaties in te zenden op ongezegeld
papier voor 7 Juni a.s.
De instructie, alsmede de verordening rege-
lende den genees-, heel- en verloskundigen
dienst, liggen op de gemeente-secretarie ter
inaage.
Ter Neuzen, den 28 Mei 1930.
Burgemeester en Wethouders van Ter Neuzen,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
B. I. ZONNEVIJLLE, Secretaris.
Burgemeester en Wethouders van TER
NEUZEN maken bekeeid, dat tusschen 2 en 7
Jrai a.s., binnen deze gemeente de jaarlrjksche
oollecte zal worden geliouden ten beboeve van
het fonds tot aanmoediging en ondersteuning
van den gewapenden dienst in de Nederlanden.
Ter Neuzen, den 28 Mei 1930.
Burgemeester en Wethouders voomoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
B. I. ZONNEVULLE, Secretaris.
TWEEDE KAMER.
Vergadering van Dinsdag.
Het wetsontwerp tot herziening van de Ge-
meentewet wordt aangenomen met 64 tegen
17 stemmen.
Na aanneming van eenige kleine wetsont-
werpen, wordt behandeld de goedkeuring van
bet protocol in zake den chemischen en bac-
teriologischen oorlog.
De heer Van Zadelhoff (s.d.) zegt, dat dit
ontwerp hem niet ver genoeg gaat, doch hij
zal er voor stemmen, daar dit zal leiden tot
een hemieuwden strijd voor ontwapening.
De heer Marchant (v.d.) heeft er bezwaar
tegen, dat door ons chemische en bacterio-
logische strijdmiddelen mogen worden toege-
past, tegen degeen, die ze tegenover ons ge-
bruikt. Met een gewetensbezwaar mag niet
worden getransigeerd. Sprek^ers fractie zal
tegen het betrokken artikel 2 stemmen.
De heer Van Dijk (a.r.) zou de bacteriolo-
gische strijdmiddelen ook willen uitsluiten. De
chemische moeten worden behouden ter eigen
beveiliging.
De heer De Visser (comm.) ziet in den Vol-
kenbond een vijand der Sowjet-republiek. De
regeering poogt te ontwapenen, maar vraagt
bevens meer geld voor nieuwe weermiddelen.
Spreker zal tegen het wetsontwerp stemmen.
De heer Tilanus (c.h.) ziet hierin vooral
moreele beteekenis. Hij zou gaame zien, dat
de regeering slechts voor chemische middelen
een voorbehoud maakte. Zij moet zich echter
op alles voorbereiden.
Minister Beelaerts van Blokland betoogt,
dat de regeering de beteekenis van dit proto
col niet zoo hoog aanslaat.
JUBILEUM OUD-MINISTER
DE VISSER.
Onder zeer veel blijken van belangstelling
vierde gisteren de oud-Minister De Visser den
dag dat hij 50 jaar geleden promoveerde tot
doctor in de theologie aan de Universiteit te
Utrecht.
VEE- EN VLEESCHPRIJZEN.
De vakbladen op het gebied van den vee-
en vleeschhandel klagen steen en been den
laatsten tijd. Zoo lezen wij in het „Week-
overzicht" van de „Slagerscourant", van 23
Mei j.1.7
,,Waar moet het heen? Uit verschillende
plaatsen berijkt ons het bericht van weer hoo-
gere prijzen voor het rundvleesch. De groote
aanvoeren Deensch vleesch vermogen niet de
rundvleeschprijzen zoodanig te drukken, dat
verlaging van het Hollandsch vee en vleesch
mogelijk is. Als we nu daarbij nog beschou-
wen de ver- en invoerverboden van vee voor
verschillende districten, door den Minister af-
gekondigd in verband met de vele gevallen
van mond- en klauwzeer, die zich hier en daar
voordoen, dan kunnen we niet anders dan den
toestand somber inzien en we verwachten eer-
der nog hoogere, dan lagere prijzen.
Dat ook vele organisators er zoo over den-
ken, wordt bewezen door het feit dat van ver
schillende kanten berichten binnen komen dat
tot verhooging van de vleeschprijzen is over-
gegaan of overgegaan zal worden.
't Is dan ook, zoo ooit, nu broodnoodig hier-
aan de voile aandacht te besteden."
ZENTIJD.
Aan den Minister van Waterstaat is het
volgende telegram gezonden:
,,Deputaten voor Radiokerkdienst van de
Gen. Synode der Ger. Kerken sprekende na-
mens vele duizenden zieken, ouden van dagen,
alsmede Nederlanders in den vreemde, rich-
ten zich tot U met de zeer harteljjke betui-
ging van hulde en dank voor de wijze waarop
door U de zendtijd verdeeld werd."
Vervolg.
HOOFDSTUK IV.
Cray's Folly.
Raul Harley liet zich in de zachte kus-
sens vallen en keek mij met een oolijken
glimlach aan. De groote luxueus-inge-
richte auto, die Kolonel Menendez ge-
•tuurd had, om ons te halen, klom zacht-
aoemend tegen een van de sterk-op-
Slooiende lanen in Surrey op, alsof er geen
elling bestond.
„Een behoorlijke motor, wat!" zei Har
ley goedkeurend.
Ik knikte toestemmend, maar ik voelde
aiet veel lust in een gesprek al mijn
aandacht was bij het typisch-Engelsche
landschap dat me, gezien door het
raampje naast me, al een kwartier lang
voorbijgleed. De laan waarlangs we
voortreden, was sma'l, kronkelde sterk en
was overschaduwd door hooge boomen.
Hier en daar drong het zonlicht door het
dichte loover heen en tooverde gouden
alekken op den groenig-bruinen bodem,
maar voor het giootste deel reden we
door weldadig-koeie schaduw.
Aan den eenen kant werd die laan door
de helling van een steilen, beboschten
heuvel ingesloten, aan den anderen kant
daalde het land, in langzaam lager wor-
dende, sappig begroaide heuvels tot het
laagste punt de vallei. Het was een echt
vredig en landelijk tafreel en het was dan
AFSCHEIDING VAN WIT-RUSLAND?
Volgens een Wolff-bericht uit Moskou, zou
in Wit-Rusland het streven naar afscheiding
van het Russische rijk den laatsten tijd krach-
tiger geworden zijn.
Het hoofdorgaan der Russische communis-
tische partij schrijft, dat ook de Wit-Russi-
ook bijna niet te begrijpen dat Londen
maar dertig kilometer achter ons lag.
Een ideaal milieu voor elfen en' kabou-
ters, een omgeving waar ze konden
aroeien en bloeien en waar de aanwezig-
heid van een moderne auto een ontheiii-
ging was. We klommen hooger en hoo-
ger zonder eenige verandering in het
zachte, zoemende ronken van den motor;
toen opeens waren we op een vrij smallen
weg, met rechts een eindelooze opeenvol-
ging van heuvels en links en achter ons
een uitgestrektheid van bosch, die lang
zaam tot het laaaste punt van het dal af-
glooide.
De chauffeur keerde zich om en zei,
toen ik hem aankeek:
Cray's Folly, heeren."
Meteen wees hij ons, met een hoekig
gebaar, op een breeden, grijzen toren, die
boven een groep boomen, rond een ver-
hevenheid, uitstak.
„Alha", mompele Harley, ,,de bewuste
toren."
Dadelijk na het vertrek van den Kolo
nel, den vorigen avond, had hij .Cray's
Folly" nagesiagen en was te weten ge-
komen dat het* huis het laatste van een
serie soortgelijke landhuizen was, door
den excentrieken, schatrijken eigenaar
Cray gebouwd. De man had een soort
manie voor het bouwen van huizen met
torens gehad, een eigenaardigheid, die
hij gemeen had met zijn mededinger en
tijdgenoot William Beckford, den schrij-
ver van ,,Vathek", e'en boek, dat om de
een of andere duistere reden, evenals de
drie torens, gebouwd door den schrijver,
zijn auteur al een tiental jaren overleefd
had.
Naarmate we het huis meer naderden,
merkte ik dat een ongewoon gevoel van
spanning me besloop. Dat was voor een
niet gering deel te wijten aan de figuur
sche communisten in grooten getale dat stre-
ven goedkeuren.
Wit-Rusland, dat aan Rolen grenst, beslaat
ongeveer een vierde deel der oppervlakte van j
Duitschland. Het aantal inwoners bedraagt j
bijna 5 millioen, o.w. 3Vz millioen Wit-Russen. j
Onder deze en de ca. 1 fnIllioen Wit-Russen
die in Polen wonen, best tat reeds een bewe-
ging, welke de stichting van een van sovjet-
Rusland onafhankelijken :_taat ten doel heeft.
Vermoedelrjk zou deze nituwe staat zich dan
bij Polen aansluiten.
DE BURGEROORLOG IN CHINA.
De eerste botsing tusschen Noord en Zuid
heeft, schrijft de N. R. Crt. als men op
berichten uit Sjanghai mag afgaan, allerminst
ook maar een voorloopige beslissing gebracht,
hoewel de Zuidelijken met vijfduizend gevan-
genen door de straten van Nanking paradeer-
den.
Toen de vijandelijkheden uithraken, stond
er een „onafhankelijk" leger ten Noorden van
den Jangtse dat voomemens was, de partij
die het aflegde, aan te vallen, op dezelfde
manier als de Arabieren dit vroeger in Meso
potamia hebben gedaan. Maar daar Tsjiang
Kei-sjek, de President en aanvoerder der Zui
delijken, lang met het begin van een offen-
sief was blijven talmen, voegden deze onaf
hankelijken (of grijzen", zooals zij in de wan-
deling heeten) zich ten slotte bij de Noordelij-
ken. Dezen plaatsten hen in de voorste linie
en daar moesten de grijzen zwichten voor den
aanval met moderne wapens. De hoofdmacht
van de Noordelijken bleef buiten dezen strijd.
Toch acht men het waarschijnlijk dat
Tsjiang Kei-sjek er spoedig in zal slagen, met
steekpenningen en vergiftige gassen over zijn
Noordelijke tegenstanders baas te worden en
hen binnen de grenzen van Sjensi en Kansoe
terug te drijven.
Een grooter gevaar voor de regeering te
Nanking is misschien de hernieuwde roerig-
heid der communisten, die in een grooter ge
bied van China de macht in handen zouden
hebben dan de centrale regeering.
In een verslag voor het Chineesch Sowjet-
congres dat, volgens berichten uit Moskou,
„in een van de Sowjet-gebieden" deze week
zal bijeenkomen, wordt gezegd dat ,,Sowjet-
China" op het oogenblik 13 „geregelde roode
legers" heeft die 124 districten bezet houden
en dat elk leger gemiddeld 5000 man sterk
is. Bovendien hebben roode partrjgangers nog
38 andere districten in hun macht. Deze 162
districten te zamen liggen voornamelijk in de
provincies Honan, Hoepeh, Hoenan, Kwangsi,
Kwantoeng en Kiangsi.
MUSSOLINI AAN HET WOORD.
De Leider heeft in zijn redevoering te Flo
rence, waar hij zijn bewondering toonde voor
het door hem opgesomde wapentuig van den
oorlog, naar de N. R. Crt. schrijft een
stekeligheid gezegd over de ganzen van de
vredeskapitolen die hij met zijn woorden aan
het snateren had gebracht. Hij overstemt dit
„gesnater" met steeds grooter woorden.
Zaterdag was het de verjaardag van Ita-
lie's intrede in den oorlog' en op grond daar-
van mocht men verwachten dat zijn rede-
naarsvuur nog hooger zou opvlammen. Dit
was inderdaad zoo. Hij sprak op het Kathe-
draalplein te Milaan. Hij verzekerde dat zijn
vorige redevoeringen te Florence en Livorno
weloverdacht waren. Nu zeide hij, volgens een
Exchange-telegram, dat Italie gereed moest
zijn voor „alle verrassingen van morgen". Er
waren menschen die nog altijd verlangden
naar een minister van buitenlandsche zaken en
een eerste-minister in den ouden stijl, die al
leen spraken na banketten om den druk op
hun maag te verlichten. Die menschen moes-
van Val Beverley, die dame de compag-
nie van Madame de Stamer. Er was iets
pathetisch in de aanwezigheid van het
eenzame Engelsche meisje in een milieu,
dat, op zijn zachtst gesproken, eigenaar-
dig was; want als Kolonel Menendez met
zijn beschrijving van den toestand op
Cray's Folly niet overdreven had, zouden
we ons strak te midden van een groep
zeer bijzondere menschen bevinden.
Na een minuut of wat rijden boog de
weg naar het Zuiden af en reden we in
de schaduw der boomen. Ik zag een paar
oude boerderijen, maar geen enkel mo
dern huis. De omgeving van Cray's Folly
was een stukje oud-Engeland en daarom
was ik blij, dat de toren door de boomen
aan ons gezicht onttrokken werd. In zulk
een entourage was het grijze gevaarte
een beleediging, een enormiteit!
Wat Harley over deze kwestie en de
verschillende andere dingen, die zijn aan
dacht getrokken moeten hebben, dacht,
weet ik niet, want hij bewaarde geduren-
de den geheelen rit, tot op het oogenblik
dat de auto voor het hek stilhield, een diep
stilzwijgen.
Het hek was een geweldig gewrocht
van gegoten ijzer; in zijn soort een kunst-
werk, maar door zijn overlading met
krullen en puntversieringen van een pom-
peuse pracnt, die beter op zijn plaats ge-
weest zou zijn tusschen de oranjeboomen
van het Zuiden dan in den landelijken
eenvoud van dit gedeelte van Surrey.
Een norsch meisje, met een opvallend
..buitenlandsch" type (de dochter van
Pedro den butler, merkten we naderhand)
deed het hek voor ons open en nu reden
we een laan in, die feitelijk een tunnel
door het dichte geboomte was. Van het
huis zelf zagen we niets, voor we er vlak
bij waren en ik zou dan ook niet geweten
hebben, dat we den hoofdingang al be-
ten beseffen dat Italie niet Ianger een minis-
terie was, maar onder een regime stond dat
geboren was uit de „ontbinding van het par-
lementair knoeispel" en door den bloedigen
strijd van de zwarthemden. „Wij zijn", ver-
voigde Mussolini, ,,voldoende ingelicht over
hetgeen men aan den anderen kant van de
grens voorbereidt en over den geest die onze
buren bezielt."
Men kan het den Franschen niet euvel dui-
den, als zij na deze redevoeringen hoogst scep-
tisch blijven in de verwachting dat de onder-
handelingen die ,,kundige diplomaten", vol
gens Briand's woorden, thans zullen beginnen
om de verschillen van meening tusschen
Frankrijk en Italie te effenen, tot vruchtbare
ultkomsten zullen leiden. Een minister-presi
dent die zulke dingen zegt, wendt zich steeds
meer af van den nieuwen geest van Geneve.
Ook de openbare meening in Engeland, dat
zooveel belang bij de verzoening van de
Fransch-Italiaansche tegenstellingen heeft,
wordt er pijnlijk door getroffen.
Nog meer dan de onrust in Britsch-Indie
en de moeilijkheden waarmee de landbouw te
kampen heeft, blijft schrijft de N. R. Crt.
in Engeland het vraagstuk van de werk-
loosheid op den voorgrond. Heden zal de ar-
beidersregeering opnieuw aan een aanval van
de conservatieve oppositie in het Lagerhuis
het hoofd moeten bieden en zij heeft al haar
aanhangers opgeroepen om haar bij de cri-
tieke stemming te steunen. Met de rebellen
van den linker vleugel, die zich de vorige
maal buiten de stemming hielden, zijn onder-
handelingen gevoerd om hen te verzoenen en
het gerucht wil dat zij thans naar rede luis-
teren en de meesten hunner overreed zijn, om
haar niet in den steek te laten.
De emstige aard van het probleem maakt
het echter noodig dat de regeering zich niet
bepaalt tot het afslaan van aanvallen op haar
beleid, maar voile aandacht gaat wijden aan
een nieuwe constructieve politiek. In een rede
te Durham heeft MacDonald zich niet meer
zoo afwijzend gesteld tegenover het denk-
beeld van liberalen oorsprong om een leening
op te nemen ben einde daaruit groote open-
bare werken te bekostigen. Nog enkele dagen
geleden heette het dat Snowden, de kanselier
der Schatkist, hier ten sterkste tegen gekant
was, om den rentelast voorr de Schatkist niet
te verzwaren. Maandag echter zeide Mac-
Donald dat men met zulk een leening de proef
zou kunnen nemen, maar dat de zaak daarmee
niet op te lossen zou zijn. Hij bedoelde dat
werkverschaffing op hoe groote schaal ook
altijd eeh palliatief zal zijn en geen geneesmid-
del dat het kwaad in den oorsprong aantast.
Het probleem is tot dusver als een zaak van
partijpolitiek behandeld. De conservatieven
hebben er, toen zij aan de regeering waren,
hun krachten aan beproefd. De arbeiders-
partij, die haar opvolgde, heeft er de tanden
op stuk gebeten. De liberale partij heeft haar
program ervoor, maar dit natuurlijk niet aan
de praktijk kunnen toetsen, Lloyd George
heeft in een nieuwe rede gewaarschuwd dat
de tijd gekomen is, om de zaak anders aan te
pakken. Het aantal werkloozen nadert nu
de 1.800.000 en hij verwachtte niet dat de
stijging tot staan zou komen, v66r de 2 mil
lioen bereikt is. Zulk een kwaad mocht de
levenskracht van de natie niet blijven aan-
tasben, daar anders blijvende schade aange-
richb zal worden. Lloyd George vond heb
daarom van allesoverwegend belang dab alle
mannen die van goeden wille zijn, zich ver-
eenigen om de zaak zonder venyijl in orde be
brengen. Men kan in deze woorden van den
liberalen leider een nieuwen wenk aan de
regeering zien, om de kwesbie eindelijk boven
den parbijsbrijd be verheffen.
Tegelijkerbijd dab Lloyd George zoo sprak,
boonde MacDonald neiging om dib inzichb be
aanvaarden, wanb in zijn reeds vermelde rede
zeide hij: ,,De omsbandigheden zijn nu aan heb
veranderen. De problemen zijn veranderd en,
indien andere parbijen meb ons mochben wil
len samenwerken, zullen wij Woensdag be ken-
nen geven dab wij daarboe bereid zijn. Met
het oog op het nationaal aspect van het vraag
stuk van de werkloosheid zullen wij alle mede-
werking welkom heeten."
Als men deze uitlating in verband brengt
met een vroegere van den onder-minister
Johnston, toen hij verklaarde dat hij een con
ference van alle partijen over plannen tot
bestrijding der werkloosheid zou begroeten,
laat het zich aanzien dat de arbeidersregee-
ring eindelijk bekeerd is tot het standpunt dat
de zaak aan de partijpolemiek onttrokken en
als een van algemeen nationaal belang behan
deld moet worden. Dit zal dan mogelijk den
weg openen voor een dergelijke behandeling
zan het probleem dat de treurige toestand van
den landbouw aan de orde gesteld heeft.
CONCERT.
Bij het morgenavond door het muziekgezel-
schap ,,De vereenigde werklieden", directeur
de heer A. Schirris, op de Markt te geven
concert, zal het volgende programma worden
uitgevoerd
1. Wilhelmus Valerius.
2. Steenstraete, concert-marsch L. Gasia.
3. Caprice op een Duitsch thema ,,er komt
een vogel gevlogen".
1. Thema.
2. Bach.
3. Haydn.
4. Mozart.
5. Strauss.
6. Verdi.
7. Gounod.
8. Wagner.
9. Schumann.
10. Brahms.
11. Meyerbeer.
12. SuppA
arr. J. M. Bekker.
4. Op een Perzische markt A. W. KetSlby.
De kameeldrijvers komen aan. Men
hoort het geschreeuw van bedelaars. De
prinses komt op de markt en krjkt naar
de goochelaars. De Kalief komt over de
markt en onderbreekt de voorstelling.
De drukte keert terug. De prinses ver-
trekt. Het marktplein wordt verlaten.
5. Oude kameraden, marsch C. Teike
arr. E. Lame.
Pauze.
6. Groote marsch uit de opera Tannhauser
R. Wagner.
7. Goud en zilver, wals, Fr. Lehar
arr. G. Wittman.
8. De Bergvink, polka voor picolo
G. Polasber
9. Langs de straat Schirris.
AFDRUKKEN VAN AKTEN.
Met de Staatscourant v^in 26 Mei zijn ver-
zonden afdrukken van de akten betreffende de
N.V. Zuid-Nederlandsche Stoomvaart Maat-
schappij en de A. C. Lensen's Stoomvaart-Mij.
N.V., beiden alhier gevestigd.
LANDDAG CHR. N. W. B.
Op den bovenbedoelden landdag zal nog als
spreker optreden Ds. Vrijlandt van Biervliet,
terwijl bij ongunstig weer de landdag in de
Ned. Herv. Kerk alhier zal worden gehouden.
reikt hadden als de auto niet stilgehou-
den had.
„Ziet er uit als een klooster," mompel-
de Harley.
Zoo was het. De noordelijke gevel, het
eenige gedeelte van het huis, dat van het
plein voor den hoofdingang te zien was,
had met zijn groote grijze zandsteenblok-
ken en hoogstens een half dozijn kleine,
zwaar getraliede vensters een eigenaardig
kloosterachtig voorkomen. De excentri-
citeit van den man uit het laatst van de
vorige eeuw, die duizenden ponden weg-
gegooid had om dit huis te laten bouwen,
werd, mijns inziens, alleen geevenaard
door dezelfde eigenschap van Kolonel
Menendez die het voor zijn woonplaats
uitgekozen had. Naar het Westen werd
elk uitzicht belemmerd door een uit-ste-
kenden, vrij langen vleugel, en naar het
Oosten door de hoogste en dichtste coni-
ferenhaag, in de perfectie geschoren en
met een boogvormigen doorgang in het
midden, die ik ooit gezien had. De hoofd
ingang van Cray's Folly lag zoo in een
soort van baai.
Op hetzelfde oogenblik, dat wij uitstap-
ten, werden de zware eiken deuren open-
geworpen en verscheen in de donkere
opening van de kloosterachtiae poort de
slanke krachtige figuur van Kolonel Me
nendez. M
Welkom op Cray's Folly, heeren,"
riep hii.
Hij kwam glimlachend naar ons toe en
in het heldere zonlicht van dien zomer-
ochtend kwam het Mefisto-achtige van
zijn type nog sterker uit dan in den half-
schemer van Harley's studeerkamer.
Pedro riep hij. De butler, een
typisch Spaansch uitziende man, met
,,tochtlatjes" zooals toreadors die dragen
en van een type, onderdanig en toch ge-
slepen, dat mij van het eerste oogenblik
af een zeker wantrouwen inboezemde,
versoheen in de deuropening achter zijn
meester.
De verwelkoming van den Kolonel liet
echter aan voorkomendheid en hoffelijk-
heid niets te wenschen over en na een
paar korte bevelen aan Pedro bracht hij
ons, dwars over een soort van geplaveide
binnenplaats, naar een ruime, hooge hal.
Of eigenlijk was het, door het groote,
eigenaardig gevormde bovenlicht, meer
een atelier dan een hal. Het vertrek was
typisch on-Engelsch, maar buitengewoon
smaakvol en luxueus gemeubeld. Een rijk
gebeeldhouwde trap van donker eiken-
nout voerde naar een galerij aan den lin-
kerkant en onder aan de trap, in een zie-
kenwagenbje, dat ze met ongelooflijke
handigheid bestuurde, zat Madame de
Stamer.
Ze had zilverwit golvend haar, dat een
opvallend contrast vormde met haar be-
trekkelijk nog jong gezicht en groote don
kere oogen, die me, wat heel eigenaardig
was, aan de oogen van het een of ander
dier deden denken, ook al ontging me, in
die eerste paar oogenblikken, de reden
van die gelijkenis. Ze had buiten
gewoon mooie, slanke handen en toen ze
nadat de Kolonel ons had voorgesteld
ons haar vingers toestak, gaf het me geen
seconde een gevoel van verbazing. toen ik
Harley zich over haar hand heen zag bui-
gen en die fijne, koele vingers zag kussen.
lijkbaar had zij ook niet anders ver-
wacht. Ik volqde zijn voorbedd. maar
bijna werktuigelijk want na een blik op
de groep onder aan de trap had ik nog
slechts oogen voor het jonge meisje, dat
naast de invalide stond.
(Wordt vervolgd.)
