Eerste Hulp* 4"
Feuilleton-vertellingen.
GEMEHGDE BERICHTEV
BRABANTSCHE BRIEVEN.
FNGEZONDEN STUKKEN.
SCHEEP V AARTBEWEGTN
A. C. LENSEN'S STOOMVAART-
MAATSCHAPPIJ - TER NEUZEN
WISSELKOERSEN.
Moeders en Vaders, om in Uw gezin aan
groot en klein, altijd dadelijk hulp te kunnen
ve-leenen bij brand-, val-, stool- of snijwonden,
is het zoo veilig en gewenscht thuis altijd
een doos of tube Purol te hebben.
(Ingez. Med
ren dier scholen, bedoeld in art. 205 L. O. Wet
/75; subsidie aan werkloozenkassen 125; uit-
keering aan het rijk van het aandeel in de
kwade posten wegens de directe belastingen
2500; totale vermeerdering der uitgaven
8375;
onder de uitgaven te verminderen de vol-
gende posten:
schrijf- en bureaubehoeften, briefporten,
vrachtloonen en andere kleine uitgaven f 50;
kosten van de gemeentereiniging voor zoover
niet vallende onder Hoofdstuk 13 140; kosten
van de beerruiming 150; onderhoud en admi-
nistratie van bezittingen, niet voor den publie-
ken dienst gebruikt of van werken en inrich-
tingen geheel of voor een groot gedeelte bui-
ten de gemeente gelegen 125; verlichting,
verwarming en schoonhouden van schoolge-
bouwen /250; bijdrage in de kosten van de
R. H. B. scholen als bedoeld in art. 36quater
sub 4 der Wet op het M. Onderwijs 1400;
rente te voldoen aan de Bank voor Nederl.
Gemeenten f 100; onvoorziene uitgaven f 600;
totale vermindering der uitgaven 2765.
De opmerkzame lezer zal voorts begrepen
hebben dat de onder dit punt vermelde dis-
cussie onjuist geplaatst was en behoorde on
der punt 16, reclames tegen aanslagen wegens
schoolgeld.
Ulvenhout, 13 Mei 1930.
Menier,
't Is gebeurd.
D'n Tiesfis d'n
toloed.
Wa-d-eel Ulven
hout nooit had
kunnen geleuven
d'n Blaauwe-n-
in getrouwd; d'n
piesang!
Keb 't oew in-
dertijd al geschre-
ven g'ad, hoe 't
uitlekte dat iemee
't weduwvrouwke
Atnje Bogers de
kachel aan 't .aan-
maken was en hoe Trui'm op 'n onverwachtsch
mement deur de maand liet vallen.
Ollee, 't is veurmekare nouw; ok veur d'n
Tiest zijn d'r ging kruien meer gewassen!
Zemmen hudje bij mudje gegooid: d'n Blaau
we hee z'nen verkenteelt, aanderhaalven stoel
en z'n monica bij 't hofke van Aantje gegooid,
en emmen ze nouw samen 'n g6&f gedoeike;
'n paar koeibiesten, 'n ordentelijk lapke grond,
drie kienders d'n Blaauwe is 't er gelflk
pappie bij geworren (da's ok weer ,,meege-
nomen" veur 'm!) 'nen fermen stouw vOrkens
en twee huiskes.
Zeg nouw maar 's dat da blaauw manneke
gin fertuin ee ga'd op z'nen ouiwen dag! En
'n wefke, amico, 'n wefkeom stukken uit
te bijten deSr!
Ze zag er toch zoo schoon uit ee, op de
bruiloft Keb op 'n mement, toen 'k mee d'n
Tiest toevallig tegelijk op d'n erft sting, bij
d'n miestkuil, want d'r wier g£0f ingeschon-
ken op 't fiest, teugen 'm gezeed: „Blaauwe,
Tiest," en 'k sloeg'm's op z'nen schouder,
„sakkerejaJbel kerel, wa bende gij mee oew
kokkert in d'n hotter gevallen!"
De Tiest grinnekte toen 's en zee: „ja, 't
ga genogt, ee, Dr6!" ,,'t Ga genogt...!
vroeg ik, genogt? Dan motte mijn s zeg-
gen wanneer 't naar jouwen goesting goed
gaat!" ,,'t Ga-d-ok goed, heel goed," lachte
d'n Tiest, „bestig zelfs, maar kom nouw naar
binnen Dre, ge zul wel veul dorst emmen van-
daag, ee! Keb zoodikkels bij jouw over d'n
vloer gewiest, gij mot nouw bij mijn (en toen
zag ik dat ie effekes trotsig was, amico; bij
mijn!), gij mot nouw bij mijn in m'n huis ok
net doen of ge thuis bent, jongen!" En hij
klopte-n-'s op m'nen rug van louter plazier.
Ja, amico, as ge samen Ok zooveul deurge-
mokt het, zooas den Blaauwe en ikke, dan
hoefde mekare zoo maar 's op d'n schouwer
te kloppen om mekaar te begrijpen. Me zijn
gelijk opgegroeid; emmen as kwajongens de-
zelfste boevestreken uitg'aald; emmen samen
onder dienst gewiest, samen in dezelfste voet-
balclub, boogschuttersvereeniging waar me
nog in zijn; en d'r kon niks gaande zijn bij ons
thuis, 't zij da me trouwden, dat 'r kienderen
geboren wieren, de koperen of zulveren brui
loft vierden, dat de brakken d'r kemunie
dejen, of wa-dan ok, altij was de Tiest erbij
mee z'n monica. Ge hoefde-n-'m nooit te vra-
gen, hij r66k 't as er wa-d-aan 't haandje
was en wat er ok te doen was op 't durp,
gouwen bruiloften of aandere fiesten d'n
Blaauwe was present. In z'nen blaauwen kiel,
en mee d'n hoogen hoed op. Wemmen al wa
leut g'ad mee da ding!
Menier Pustoor is ok nog gewiest.
Wa zoude denken, Dre", had de Tiest me
al gevraagd, ,,'zou ie op 't fiest komen?
As-'t-ie nie komt Tiest, brik m'nen klomp",
ha'k veruspeld en of ie kwam, amico!
Zoo laangs m'n neus weg ha'k 's mergens,
na de trouwerij gezeed, 'k was netuurlijik
getuige mee d'n Jaan, onzen veldwachter,
nouw menier Pustoor tot vandenmiddag ee.
„Jazekers", zee-t-ie, ,,tot van den middag
horre! Veul plazier!"
En de Tiest, die heel goed wiest dat ie t nog
al 's mispeutert eet, was zoo vereerd mee da
bezoek, dat ie nie wiest wat ie allemaal doen
zouw om menier Pustoor op z'n gemak te
zetten. Teugen z'n drie zeuntjes had ie veur
't eerst vader gespuld. „Komen gullie's hier
zee 't ie Toen zette-n-ie er eenen tusschen
s'n knieen, eenen op z'nen schouwer en den
kleinste nam ie in z'nen kraag en hiew ie
'nen meter boven d'p grond; ,,kek's jongens,
wij motte mee mekaar's praten, ee! En denkt
er om, as d'n Blaauas oew vader wa-d-af-
sprikt, dan mot't gebeuren ok; gesnapt?'
„Is 't lollig?"vroeg d'n oudste.
Neee", zee d'n Tiest zoo eerlijk meugelijk,
't is heelemaal nie lollig wa'k mee oew af-
■preken mot, waant 't kom-d-ier op neer, da
ge straks zekers 'n uur achter mekaar oew
eigen heel netjes gedragen mot!"
En as op kommandoow snoven ze alle drie
mee veul lawijd d'r neus op. „Sjuust!" zee
d'n Tiest toen diepzinnig.
Ik keek mee 6dn oog naar Aantje en mee t
aan der naar Tieste en z'n zeuns en keb m'n
eigen bedooid, amico.
.Tiest" riep Aantje, „zet Nilleske toch op
d'n vloer, heel z'n hemmeke is uit z'n^ broek
geschoven, nouw ge'm zoo lot zweven!"
En toen hfidde motten zien, amico hoe deuze
k£rel, die op z'n veftigste jaar ineens vader
wier over drie van die kwajongens tegelijk,
dieen kleine mee z'nen buik op z'nen knie lee,
z'n broek losmokte, 'm meteen op z'n billen
sloeg en z'n twalet in orde mokte.
„Hij zal 't wel leeren Aantje!" riep ik.
En Aantje knikte-«n-'s en knipte 'n ogske.
„Straks konSt menier Pustoor ier op visiete",
gong de Tiest deur teugen z'n zeuns, ,,en as
t er nouw eene van jullie 't hart hee om z'n
eigen dan nie schrikkelijk netjes te houwen,
dan pak ik 'm op en gooi 'm bij de vOrkens;
afgesproken? En veeg nouw eerst alle drie
oew neuzen af, hier is m'nen zakdoek!"
En as me-n-ons nouw schrikkelijk netjes
houwen, wa dan?" vroeg Nilles,
,,Dan krijgen guilie, as d'n Pustoor weer
vertrokken is, 'nen nekstra roomhoom, ee
moeder!" riep d'n Tiest naar z'n bruid.
En toen ie kwam, amico, toen slepte d'n
Blaauwe mee kejak, mee bier, mee 'n flesch
wijn die ie achteraf had staan veur d'n
Pustoor, mee taartjes en hekstra segaren;
zette 't mes in de bruiloftstaart en snee er
nen bonk af of 't veur 't peOrd was en op
stuk van zaken gebrukte-n-ie niks as 'n baks-
ke thee en n segorke.
„Wa gebrukt diee minsch weinig" ver-
wonderde de Tiest z'n eigen. „011ee, jonk",
zee ik, „hij had ten goeie z'n middagpotje
deur z'n keel en daar kan ie toch gin kejak,
bier, wijn taart en gebak over henen nemen".
„Ketb jouw wel 's aandens heuren praten",
antwoordde-n-ie, „maar affijn, d'r is genogt,
eet oew eigen maar vol: 't is oew van harte
gegund, da witte wel, Dre!"
Nouw amico, daar was ik van overtuigd, en
keb die overtuiging nie onder stoelen en baan-
ken gestoken. D'r was genogt. 't Was 'n
bruiloft, die klonk as 'n klok. De Tiest had
veur 't eerst van z'n leven 'nen boord om en
'n zwart pak aan en z'n oranje haren stakken
d'r bij af as 'n klaproos. „Tiest", vroeg d'n
schoolmeester, die 's aves ok was op komen
loopen, „ge de gin huwelijksreis maken?"
,,'k Weet nog nie", zee Tiest tegoeiertrouw.
Aantje kan slecht gemist worren bij de kien
ders, maar meschient da 'k volgende week 'n
bietje-n-olleen gaai. Maar dan toch nie lan-
ger as 'n week of drie!" Wemmen gekronkeld
van 't lachen.
En toen me 's aves volgeschraanst zatten
en de lange fiesttafel was afgeruimd en weer
volgezet mee gloskes, toen zette d'n Tiest in
't midden van de tafel 'n kinneke (tonneke)
bier, 'nen pot suiker en kiesten segaren en
zee: „hier is 't buufet, schenkt oew eigen
zelvers maar in. Veur't manvolk bier en veur
de vrullies bier mee suiker". Toen gong ie
weg, draaide-n-'t licht uit en daar sting ineens
d'n erft in lichte laaie. Hij had 'm heelgaar
mee Uletrieke laampkes vol hangen in defrente
kleuren, tusschen de boomen, zooda me-n-er
op d'n dag nikske van gezien hadden. En met
een trok ie 'nen wals uit z'n monica, dat er
ginnen eenen zitten bleef. 's Jongen, jongen,
wa was ie dik veur mekare!
't Was 'nen avond in Mei, van 'n zeldzame
pracht. Muljoenen sterrekes laggen gezaaid
aan d'n oneindigen hemel en 't maansikkeltje
hong in zulveren wolkskes, z66 zocht, z66
schoon.
En de gekleurde laampkes van d n Tiest
hongen te beven in de takken tusschen t licht-
beschenen gruun, as zondeurlichte vruchten.
Aantje wiest er nikske van. 't Was 'n ver-
rassing van d'n Blaauwe. 's Nachts teveuren
had ie 't stillekes gemokt. Alleen Janus
de pliesie, wist 't. Janus had 't 's nachts
,,getrapeerd op heeterdaad", z n vaste uit-
drukking.
„Komt er 's uit of ik schiet", had Janus
geroepen.
Mokt Aantje nie wakker, Janus" had Tiest
gezeed, „aanders slaai ik oew pet over oew
oogen, jonk! 't Mot 'n verrassing blrjven".
Trui vond't zoo schoon as 'nen Koninginne-
dag, zee ze en begon de laampkes te tellen.
En de Tiest die spulde maar van: „m'n liefste
Antwannetje". 't Wier 'n tuinfiest, komsa!
De stofwolken krinkelden gouwig in de ver-
lichte boomen. De jonge boeren en de meskes
mee kleine ogskes van al 't fiestgenot, draai-
den over d'n erft dat d'r rokken uitsirkelden
as pSreplujen. D'r haren pinden over de
rooie koppen en de Tiest gaf ze gin menuutje
rust Hij was weer in z'nen ouwen, onge-
trouwden doen. Zat in 'n hoekske mee 'nen
schuinen kop aan die monica te trekken en
tikte mee z'nen voet op den grond de maat.
En mee 'n schuin oog, waar de leut in glom
onder z'n rooie wenkbraauwen, hieuw ie't spul
in de gaten.
Keb ok nog 'n daanske mee Aantje ge
mokt. „Aantje", zee ik, ,,'k mot toch ok 's
mee de bruid daansen, meid", en toen de Tiest
da-d-in de gaten had, toen begon ie 'n heel
aander stukske te speulen, 'n heel ouwer-
wetsch, wa'k zoogfcre heur en da wit-ie!
Me slierden over d'n erft of ik twintig jaren
was en da-d-Aantje zee: „ge daanst er de
jonge kerels nog uit, Dre". En toen, amico,
toen hO'k ze over d'n erft laten draaien, dat
ze kepleet zweefde. D'n Tiest spulde hoe lan-
ger hoe wilder en 'k zag niks aanders meer as
strepen van licht die as serpetientjes over d n
erft slingerden.
Aantje dee d'r oogen dicht van duizeligheid
en d'n Tiest blonk, glom van de leut.
En ineens pats brak ie af! En moes
ik Aantje opvangen, aanders was ze gevallen.
Ollee", zee d'n Blaauwe, „da-d-edde geef ge-
daan, Drd! Nouw wit ze meteen da wij op
ons veftig nog mee kunnen; zoo op z'n ouwer-
wets, watte!"
Wa-d-emmen gelachen. Ge wit da-d-Aantje
pas dartig is, ee!
't Bier schuimde over de tafel, uit t tonne
ke da nie ophiew te loopen.
De jongens en meiden wieren stapelgek. t
Veurjaar werkte mee, da beloof ik oew, en dat
er van bruiloften, bruiloften komen, da zullen
ze gewaar worren, ier.
't Is 'n reuzefuif gewiest. We kennen er
nie afscheien!
Meimaand, amico, 't is d'n schoonsten tijd
van 't heele jaar.
Bruiloften, in de natuur en onder de men-
schen! Blommekes, ieveraans. Veur t
1 Maar ollee, ge weet't weer. 't Eerste fiest
emmen g'had van deuzen Mei en't is kollesaal
g0EnSonze goeie Tiest zit tot z'n rooie nek-
haren in 't geluk. Da-d-et 'm bekome.
Amico, ik gaai er afscheien. Trui zee dat
er tachtig laampkes emmen gebraand maar
ik keb er minstens honderdtachtig geteld en
d'n Blaauwe zee da me-n-allebei goed geteld
hadden; nouw gfl?
Veul groeten van Trui en as altij, gm horke
minder van oewen
toet a voe
DR<5.
grooter. Vele halzen worden gerekt om te
kunnen zien, wat Herr Hans Langhirt, de
uitvoerder van den opgravingsarbeid, in den
diepen kuil uitvoert
Madame Sylvia, eigenlijk de Oostenrijksche
gravin BeckKzikowski, zat Woensdagmid-
dag, toen wij het geheimizinnig terrein weer
eens betraden, tevreden en rustig op een aard-
hoop een sigaret te rooken, lezen wij in de
„Tel."
,,Alles gaat naar wenscii tot dusver", zeide
zij, „niets wijst er op, dat wij maar eenigszins
gefaald hebben. Ziet u den boomenrij hier in
de laan dichtibij? Al die oude iepen heb ik al
heel lang van tevoreri gezien, zonder ooit op
deze plaats geweest te zijn. Nauwkeurig heb
ik den afstand bepaald van de plek hier, waar
dan vermoedelijk volgens een verhaal de 17e-
eeuwsche kaper-kapitein de Weybenon zijn on-
deraardsche gangen had. Ik gaf dien af
stand aan op zooveel meters van den kerk-
toren gelegen, aan de Oostzij. Op het Ge-
meentehuis heeft men nagerekend, dat ik niet
mis was. En bovendien, onze bejaarde mede-
werker, ingenieur H. Friedersdorff uit Ber-
gisch Gladbach, die hier geweest is met zijn
instrumenten voor het geologisch-natuurkun-
dig onderzoek, kwam na uren studie op het
terrein tot de conelusie, dat ik wel degelijk de
goede plaats aangewezen had
Het onderzoek.
,,Ing. Friedersdorff", ging de gravin voort,
vertrouwt op zijn wetenschappeljjke werktui-
gen. Menigmaal heeft hij, ook voor het Stin-
nes-concem, met succes onderzoekingen inge-
steld naar de aanwezigheid van delfstoffen.
Is het niet zeer merki^ardig, dat hij, alvo-
rens wij met graven hier op het oude kerkhof
begonnen, vooruit voorspeld heeft, op grond
van de aanwijzingen van zijn instrumenten,
dat wij eerst door zand, vervolgens door veen,
leem, dan weer een dikke laag zand en op-
nieuw een kleilaag heen moesten, terwijl hij
mede aangaf, waar wij water zouden aan-
treffen. Alles is precies zoo tijdens het graaf-
werk uitgekomen!
De mensohen denken, dat wij hier geko-
men zijn uitsluitend uit gOuddorst. Niets is
minder waar dan dit. Wij zijn heuseh niet
door de goudkoorts aangetast! Het weten-
schappelijk deel der geheele ondememing is
voor ons het voornaamste. Ing. Frieders-
dorff's instrumenten zeggen alleen, dat er op
de bewuste plaats zuiver goud en zilver
onder een oppervlakte van £6n meter bij 40
c.M. moet liggen en wel in een onderaardsche
gang; zoomede wisten zij, de plaats voor de
aanwezigheid van edel metaal, naast een brok
muur in den tipn bij de begraafplaats, aan te
geven. De instrumenten van onzen weten
schappelijken medewerker,' die de werking er
van strikt geheim houdt, wijzen dus alleen de
plaats aan en niet de hoeveelheid. Het kan
dus best gebeuren, dat er in het geheel geen
schat gevonden wordt. Maar stellig ben ik er
van overtuigd, dat er goud en zilver, hoe wei-
nig ook kan zijn, in dezen bodem ligt
Madame Sylvia vertelde nog, dat zij in
vele raadselachtige gevallen, als bij dief-
stallen, opheldering gegeven had. „Ter Ber
lin was bij de familie van den Rijkspresident
Von Hindenburg, tijdens een verhuizing, een
waardevol doek van Adolf von Menzel zoek
geraakt. Ik werd geraadpleegd. Ik zag
kruiers het kostbare schilderij inpakken, weg-
dragen naar den verhuiswagen, weer uitladen
bij de nieuwe woning en ik zag tenslotte, dat
het op een zolderverdieping achter rommel bij
een schoorsteen neergezet werd. Toen men
ging kijken, mijn aanwijizingen stipt volgende,
werd het doek gevonden. Zoo zou ik veel meer
voorbeelden kunnen noemfen
v' Nog niets gevonden!
De klok sloeg twaalf. De gravers gingen
schaften. Herr Langhirt kroop uit den zes-
en-een-halven meter diepen, nu zeer verbree-
den put, waar hij met een boorijzer in het
water geruimen tijd gewroed en gepeild had,
en vele fotografen richtten hun lens op hem
Nog wat dieper moet er gegraven worden.
Eerst dient het water weggemalen en dan
zal er nog door een zandlaag gespit moeten
worden.
Woensdag ging de arbeid gestaag door, on
der steeds groeiende belangstelling van
nieuwsgierigen en in vol vertrouwen van Ma
dame Sylvia en haar geestdriftigen, vol opti-
misme zijnden medewerker Hans Langhirt.
„Wanneer wij vandaag nog niets vinden,
gaan wij morgen door en wordt er morgen
niets ontdekt, dan maar weer wachten tot
overmorgen. Opgeven? Geen denken aan",
zoo luidt het parool op het oude Zaansche
kerkhof.
Een sterke politiemacht bevindt zich thans
op de schepen.
EEN GEHEIMZINNIGE GESCHIEDENIS.
Vrijdagmorgen bemerkte de opzichter van
het crematorium te Helsingfors dat 's nachts
in de stookruimte van het crematorium was
ingebroken. Een ruit was ingeslagen en in
een waschbak vond hij bloedsporen. Even
later ontdekte de man in den oven resten van
verkoolde beenderen. De politie stelde met
hulp van enkele deskundigen een onderzoek
in. Een dr deskundigen onderzocht de beender-
resten en constateerde, dat die van een vol-
wassen mensch, waarschijnlijk een man, af-
komstig zijn. Een andere deskundige verklaar-
de, dat iemand die met den over niet bekend
is, dezen niet kan openen. De politie arres-
teerde Zondag een man, genaamd Nordstrom
die een tjjd geleden stoker in het cremato
rium was en die ontslagen is, omdat hij steeds
dronken was. Op de verbrijzelde ruit werden
vingerafdrukken van hem gevonden en hij
gaf toe in den nacht van Woensdag op Don-
derdag ingebroken te hebben. fionderdag-
avond of -nacht was hij echter niet in de
stookruimte geweest. Hij kan echter geen be-
hoorlijk alibi voor Donderdagnacht opgeven.
Voorts is de politie te weten gekomen dat
N. zich Donderdagavond laat met een vrouw
bij het crematorium bevond.
Men vermoedt nu, dat N. de vrouw heeft
vermoord en haar lijk in den over heeft ver-
brand, maar ook acht men het mogelflk dat
de man en de vrouw samen een derde om
het leven hebben gebracht en verbrand. Prof.
Lassila onderzoekt nu nauwkeurig of de been-
derresten van een vrouw, dan wel van een
man afkomstig zijn.
EEN WOESTIJN-TRAGEDIE.
Met militaire eer zijn te Luderitz in het
mandaatgebied Zuidwest-Afrika ter aarde be-
steld de overblijfselen van een soldaat bij de
Schutztruppe, die in 1905 spoorloos is ver-
dwenen en een slachtoffer is geworden van
de Namib-woestijn.
18 Juni 1929 werd in een diamantconces
siegebied, op drie mijlen afstand van het sta
tion Grasplatz, een geraamte gevonden met
daarbij een koperen identificatieplaatje, een
horlogeketting en overblijfselen van een mili
tair kleedingstuk. Het identificatieplaatje
werd naar Duitschland opgezonden, waaruit
bleek, dat het gevonden geraamte dat van
den soldaat Fiebecke van de Schutztruppe
was.
Hieraan is een heele geschiedenis verbon-
den. In 1905 reed de militaire paardenarts
Rogge, vergezeld van den soldaat Fiebecke,
van Bethanie naar Luderitz om aldaar brie-
ven en geld voor soldij in ontvangst te ne
men. 10 Januari keerden zij terug naar Be
thanie. Zij werden voor het laatst gezien in
Kubab, vanwaar zij het plan hadden te rijden
naar het naastbijgelegen Ukamas, waar zij
opnieuw water zouden vinden. Nimmer zijn
DE SCHATGRAVERIJ TE ZAANDAM.
Onvermoeid wordt te Zaandam het onder
zoek naar „de verborgen schatten" op het
oude kerkhof achter den Zuiddijk voortgezet
en opnieuw is de belangstelling toegenomen.
Het aantal nieuwsgierigen achter de lage
schuttingen om de begraafplaats is weer veel
EEN TRAGI-KOMISCHE INBRAAK.
Vorige week werd de politie te Venlo opge-
beld, dat de slager N. L. door een onbekenden
Duitschen inbreker op zijn bed met een re
volver was bedreigd. De politie spoedde zich
derwaarts en vernam het volgende: Bij N. had
een dief door het uitsnijden van een ruit zich
toegang tot de woning verschaft. In den win-
kel werd de lade uit de toonbank gehaald,
maar deze bevatte geen geld. Ook in de woon-
kamer werd alles overhoop gehaald, maar er
werd niets gestolen. De linnenkast bleek door-
zocht, maar ook daarin was geen geld ver
borgen. Alleen in de keuken werd uit een
bakje met wisselgeld 2 gulden ontvreemd,
terwijl enkele losse centen achtergelaten wer
den. Dan heeft de dief zijn onderzoekings-
tocht voortgezet, de trap op naar boven, waar
N., die weduwnaar is, sliep met zijn zoontje.
Door het kraken der deur werd het kind wak
ker. De dief heeft daarop den slager bij den
arm getrokken en wakker gemaakt, waarna
een revolver werd voorgehouden en in het
Duitsch geschreeuwdJe geld of je leven! N.
een reus van een kerel, in zijn vollen slaap,
verstond de bedreiging niet en richtte zich in
bed in zijn voile lengte op, vragend: Waat
meus dich? Deze verschijning moet den Duit
schen dief zoo ge'imponeerd hebben, dat hij
hals over kop de vlucht nam, de trap afrolde
en over de binnenplaats het vrije veld in, zijn
heil zocht.
Toen de politie verscheen was hij verdwenen.
Tot nu toe ontbreekt nog elk spoor.
UEFDE AAN DE AUDE.
Een man van 35 jaar te Laure (departe-
ment der Aude) heeft zijn dochtertje van een
half jaar in haar badje verdronken, omdat
de moeder van het kind, zrjn minnares, hem
de leelijkheid van het kind verweet.
De man heeft de vlucht genomen.
EEN ARRESTATIE OP ZEE.
Uit Assens (Funen) wordt gemeld, dat de
rijkspolitie Woensdagnacht in de Kleine Belt
een Duitsche sleepboot en twee schoeners heeft
opgebracht.
De kapitein van de sleepboot had zich te
Aarhus aan oplichtingen schuldig gemaakt.
Toen de politie aan boord kwam, sloot hij zich
in zijn kajuit op en dreigde elkeen neer te
schieten die binnen wilde dringen. Tenslotte
is de kapitein echter toch overmeesterd en
geboeid in de motorboot naar de gevangenis
te Aarhus gebracht. De drie schepen wilde
men in de haven van Aarhus laten sleepen,
doch de bemanning liet plotseling de ankers
vallen, waarop men het plan moest opgeven.
zij daar gearriveerd. Niettegenstaande ijve-
rige nasporingen in de woestijn, werd geen
spoor van hem gevonden.
In 1911 vond men in de zandheuvels Fie-
beckes bajonet en koppel, waarop men weder
aan het zoeken ging. In Juli 1912 vond een
politiepatrouille op de helling van een zand-
heuvel, halfweg de stations Kolmanskop en
Grasplatz, het lijk van den paardenarts Rogge,
dat gemakkelijk te herkennen was, aangezien
het totaal verdroogd was tot een mummie,
doordat het aanvankelijk overdekt geweest
was met zand, dat later er van was wegge-
waaid door de sterke stormen. Op het lijk
werden alle brieven en het geld, ongeveer
20.000 mark gevonden, waardoor na zeven
jaren de brieven nog bezorgd konden worden.
In een op het lijk gevonden zakboekje vond
men een afscheidsgroet van Rogge aan zijn
moeder en zuster in Duitschland, meldende,
dat hij verdwaald was in de woestijn, Fiebecke
uit het oog had verloren en de paarden waren
weggeloopen, waarom hij, in plaats van te
sterven van honger en dorst, zich had dood-
geschoten. Rogges overschot werd in 1912 te
Luderitz ter aarde besteld. Daar is thans
ook, na 23 jaren, het geraamte van Fiebecke
begraven.
GOUDEN MUNTEN OP DEN VUILNIS-
HOOP.
Blijkens een bericht van de Pester Lloyd
heeft een dagloonster te Boedapest, die met
haar 4 kinderen leeft van het zoeken van
beenderen in vuilnishoopen, op het politiebu-
reau een roestige blikken bus gedeponeerd
waarin zich 50 kostbare gouden munten uit
den tijd van keizerin Maria Theresia bevon-
den. De eerlijke vindster had het blik in een
vuilnishoop gevonden
stellingname blijkt aiweer, dat men in dien
hoek steeds geneigd is over te gaan tot het
gebruik van machtsmiddelen. Niet de belam-
gen der fokkerij spelen daar een rol. Men
vond hier een mooi middel om die vereeniging
V. V. Z. F. eens dwars te zitten, omdat ee
ook leden aandeelhouders telt, die lid zijn van
het Z. B. S. Maak een nieuwe vereeniging
zoo raadde men aan, en dan zult ge de 200
gulden subsidie ontvangen. En als brave tin
ders gaat men daarop in. Men richt in optima
forma een nieuwe vereeniging op.
Doch zoo is het klaar, dat de opgegeven
oorzaak onwaar is. Het feitelrjke doel van
heel de beweging is het zien te verkrijgen van
de 200 gulden die schriftelijk beloofd zijin, als
men maar dansen wil naar de pijpen der
machtshebbers. Naar luid der berichten is het
subsidie uitgebreid tot 1000 gulden, wijl men
de betreffende fokkers niet bereid vond voor
200 gulden voor de kar te loopen.
Zoo beschouwt heeft de oprichting eigenlijk
twee oorzaken.
1. Een strrjd van het N. T. S. tegen het
steeds doorwerken der nieuwe ideeen die In
het Z. B. S. belichaamd zijn.
2. Het bekomen van een groote subsidie,
dus een geldvraag.
En om in onze termen te spreken, zooals
wij fokkers gewoon zijn, het bestrijden der
nieuwe ideeen die zoo nadeelig zjjn voor de
eens zoo mooie vereeniging is wel de factor
die domineert.
Strijd tegen het doodgeboren kind.
Die strijd heeft al heel wat zorgen gebaard,
en het succes is al uiterst gering.
Het N. T. S. hoopte er op, en durfde hot
zelfs als vaststaand aannemen, dat de Konink-
lijke goedkeuring aan het Z. B. S. zou worden
geweigerd. Toch kwam ze, langs volkomen
natuurlijken weg.
Met alle macht heeft het N. T. S. gepro-
beerd de wettelijke erkenning van het Z. B. S.
te verhinderen. Toch is deze ook verkregem,
geheel langs den gewonen wettelijken weg.
Nog kortelings is door iemand hier in de
streek en elders het gerucht verspreid, dat het
Z. B. S. op 3 Maart zou worden opgedoekt.
Ook die leugen is niet bewaarheid geworden.
Het is wel hard om te moeten ervaren, dat
het ledenaantal van het Z. B. S. langzaam
maar zeker groeit, zelfs ondanks verschillende
machtsmiddelen die men toepast. En dan te
moeten aanzien, dat het N. T. S. zelf steeds
afbrokkelt, is nog harder. Volgens ingewtjden
is het ledenverlies sinds 1 Januari 1930 ge-
stegen tot om en de bij 3000. Over het ge
heele land verlaat men een vereeniging, die
vastgeroest zit in ouwerwetsche ideeen en die
voor de leden geen voordeelen afwerpt, maar
ontzettend veel geld kost..
In Limburg is de ontevredenheid zoo groot
dat men ook daar een nieuw stamboek wil
oprichten, welke beweging echter voorloopig
den kop is ingedrukt. Toch rust men daar
ook niet.
De juist gehouden merriekeuringen voor op-
name in boek B geven een droef inzicht in den
toestand. Ter Neuzen vertoonde slechts 2
merries, Axel meer dan de helft minder dan
vorig jaar. Nog enkele jaren en men zal ge-
voeglijk de keuringen van merries voor op-
name kunnen afschaffen, zooals ook reeds In
andere deelen is geschied.
Argumenten heeft men tegenover deze fac-
toren niet. Het eenige wat nu nog overbltfft
is geld. Het geld, dat vroeger van de fokkers
is ontvangen wordt nu gebruikt om goed te
maken wat men aan argumenten te kort
schiet.
De machteloosheid tegen het doorwericen
der nieuwe ideeen blijkt zonneklaar en tevena
illustreert deze zaak, dat men nog steeds niet
begrijpt waar het eigenlijk om gaat. Het be-
vorderen van de fokkerij, staat .niet voorop,
wel het bestrijden van wat men niet vatten
wil of kan.
We wagen ons aan een voorspelling.
Gaat deze zaak door, en ontvangt de nieu
we vereeniging een subsidie van het N. T. S.
dan zal het noodzakelijk weer tot gevolg heb
ben, herrie elders.
En ook: Het geld, dat men aanwendt om
tegen het Z. B. S. te strijden zal wel blijken
weggegooid te zijn. Hoogstens kan het voor
enkelen zoo lang er nog is, een lokmiddel
blrjven.
U dankend voor de plaatsruimte.
KT Mm.
(Buiten verantwoordelvjkheid der Redactie.)
Geachte Redactie,
Volgens Uw blad is in Axel eene nieuwe
vereeniging opgericht voor het houden van
fokdagen en veulenkeuringen. Oorzaak en
doel dier nieuwe vereeniging is daarin mee-
gedeeld.
Als oorzaak is aangegeven, dat het N. T. S.
weigert de gewone subsidie voor fokdagen en
veulenkeuringen uit te keeren aan de V.V.Z.F.
aangeizien van die* vereeniging ook leden van
het Z. B. S. lid -zijn, die alsdan ook van die
voordeelen zouden profiteeren.
Deze mededeeling is niet juist. Daarin zit
niet de oorzaak van het ontstaan der nieuiwe
vereeniging.
Het N. T. S. kan best eene regeling treffen,
waardoor de voordeelen dier subsidie alleen
aan leden van het N. T. S. ten goede komen.
Eerst wanneer de V. V. Z. F. weigerde sub
sidie te aanvaarden onder voorwaarden door
het N. T. S. gesteld, eerst dan zou er sprake
kunnen zijn, dat men in de subsidie een oor
zaak vinden zou voor het doorzetten der
splijtizwam, en het benadeelen der algemeene
fokkerijbelangen van een streek, die toch al
genoeg de dupe is van allerlei wat schade-
ltjk is.
Wanneer het N. T. S. als voorwaarde voor
het verleenen van subsidie zou stellen, dat de
door die vereeniging gegeven gelden alleen
mochten worden aangewend voor primeering
van veulens en paarden uit het N. T. S., en
wanneer dan bovendien het N. T. S. zelf de
uitreiking deed, dan was er genoeg contrOle,
en dan konden alleen de leden van het N. X
S. van de voordeelen genleten met uitsluitmg
van Z. B. S.-leden en ook met uitsluiting van
fokkers die geen lid zqn van beide stamboe-
kcu.
Zoo beschouwd is er absoluut geen oorzaak
voor het oprichten van eene nieuwe vereeni-
De grond waarop de nieuwe vereeniging
derhalve is opgericht is valsch en onwaar.
We willen hier nog even verder op mgaan.
Een groep leden van het N. T. S. heeft toe-
stemming gekregen van de algemeene verga-
dering der V. V. Z. F. om op haar terrein een
fokdasr en veulenkeuring te organiseeren,
alleen voor dieren uit het N. T. S. Wat bleek
echter
H>t N T. S. weigert aan die groep van
fokkers de 200 gulden subsidie. Uit deze
Voor Ter Neuzen: 15 Mei. Eng. s.s. CHEL-
WOOD, 1563, kolen, New-Castle.
Voor Ter NeuzenGent: 14 Mei. Eng. a.m.
THE MARQUIS, 353, ijzer, Millom.
Voor Sas van Gent: 14 Mei. Fransch a.m.
ORANIE, 2246, fosfaat, Bona.
15 Mei. Spaansch s.s. SABINA, 1297, pyriet,
Huelva. _T/->a
Voor Gent: 14 Mei. Gneksch s.s. AGIOS
GEORGIOS, 2721, pyriet, Huelva; Duitsch a.m.
HERMA, 311, ledig, R'dam; Eng. s.s. FRED
CLEEVES, 1031, ledig, A'dam; Eng. a.m.
EASINGWOLD, 603, kolen, Goole.
15 Mei Eng. s.s. 6rICHTOUN, 506, stukg.,
Leith- Eng. s.s. SWYNFLEET, 689, pekkolen,
Goole; Eng. s.s. FALCON, 738, stukg., Don-
den- Eng s.s. LARCHWOOD, 504, ko en,
Leith- Eng s.s. HUBBASTONE, 431, kolen
Boston; Eng. s.s. HUNTERFIELD 828 led.,
Londen; Eng. s.s. DON, 429, stukg Goole,
Duitsch s.s. PATRIA, 2415, hout, Xpilla, Eng.
s.s. MACVTLLE, 355, ledig, D°nd(;";
Van Gent: 14 Mei. Eng. s.s. WENNING,
377, stukg., Goole; Noorsch s.s. ELDRID 998,
ledig, Warkworth; Duitsch s.s. ELLEN LAR-
SEN, 1160, ledig, Hamburg; Eng. s.s. IDSK,
1673 ledig, Sunderland; Duitsch s.s. GISEIjA
SCHRODER, 522, ijzer, Stettin; Noorsch as.
BRAA 1323, ledig, New-Castle; Eng. s.s.
BLACKCOCK, 226, stukg., Londen.
15 Mei. Duitsch s.s. EDDI, 647, ijzer, Ste
tin Eng. s.s. KENTWOOD, 1244, ledig New-
Castle; W s.s. OTTERHOUND 409^n-
zine Stockholm; Port. s.s. ALFERRAREDE,
1452 ledig, Middlesborough; Eng. s.s.
GWENTLAND, 1090, ijzer, Newport; Eng. s.s.
TRENTWOOD, 369, ijzer, Middlesborough.
q s HELENA in het droogdok te Rotterdam,
s.s! MAGDALENA in lading te Yxpila rpor
Cardiff.
s.s. TERNEUZEN van Vlaardingen naar
Santa Caballo passeerde 15 dozer Quessant
Amsterdam, 16 Mei 1930.
bieden laten
12.08% 12,09%
59,30 59,35
9,75 9,77%
34,70 34,72
35.05 35,10
Londen
Berlijn
Parijs
Brussel
Weenen (100 sh.)
Duitsch
Fransch
Belgisch
Oostenrijksch (100 sh.)
Vreemd Bankpapier.
59,30
9,75
6,92
35,05
59,35
9,80
6,95
35,10
