1
ALGEMEEN NIEUWS- C.N ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
SUIKERBIETENZAA'J
HILLESHOGZAAO"
H.V. HBLLANDSCH ZWEEDSCHE Zlf D Ml)
Tweede Blad.
De dolende Juweelen
VAN DEff BOSCH Co.
HEEREN-BAA!
No. 8502.
VFIJDA.G 14 MAART 1930.
70e Jaargang
SI a vernij.
FETJILLETON.
De Stam met DE HOOGSTE SUIKER-
OPBRENGST PER HECTARE en met HET
KLEiNSTE AANTAL SCHIETERS
BINNENLAND,
w
VAN 0 RIG1NEE L ZWtEDSCH STAMZAAD GETEF.LD IN
NEDLRLAND
VERLANG VAN UW FABRIEX OF INK00PVEREENIGING
1)
SARPHATISTRAAT 9
AMSTERDAM
VOOR INL1CHTINGEK
ZAADHANDEL - ULLF. Ko. E9 - CCtS
20-50ct per ons
»4fc S-. h
AIK>NNEMENTSPRI.I8: Binnen Ter Neuzen 1,40 per 3 maanden
*fr. r>er post 1,80 per 3 maanden Bij voor uitbetaling fr. per post
Voor Belgie en Amerika f 2,25, overige lan den 2.60 per 3
Abonnementen voor het bnitenland alleen bij vooruitbetaling.
Bui ten Ter Neuzen
f 6,60 per jaar
maanden fr. per post
tlltgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels 0,80 Voor eiken regel meer 0,20.
Grootere letters en clicWs wor den naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement te gen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
DIT BEAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND.
V.
Wat men elders nog vaak* niet aan-
durfde, of nog maar niet wflde inzien
zelfs, heeft een vorst uit de Himalaja
begrepen en eerlijk uitgesproken. Maar
wie ook nog steeds mocht meenen, dat de
slavernij in den tegenwoordigen tijd haar
ontzetting heeft verloren, moet eens de
condusies lezen, waartoe deze, reeds in
een voria artikel door ons genoemde,
vorst: Maharaja, gekomen is. Hij drong
er bij zijn hoorders op aan, om eens te
beginnen het leven van een slaaf zich
voor te stellen. Hij sprak allereerst over
de kinderen, die dan misschien ook nog
wel eens een vriendelijk woordje zouden
krijgen, maar die ondertusschen het ver-
ichil tusschen hun positie en die van de
vrije kinderen maar al te goed zouden
gevoelen. Kan het anders, of op den
auur zal er verzet lijpen in die harten
tegen hun meester, tegen diens heele
familie, tegen hun buren, ja tegen heel de
wereld? Hoe aardig zoo'n slaafje ook
eoms een poos moge spelen met vrije kin
deren, het blijft toch altijd het bezit van
een ander. Dat gevoel van niet van zich-
zelf te zijn zal deze menschen nergens en
onder geen omstandigheid verlaten en hen
steeds bl'ijven hinderen. Ook schilderde
de vorst de wanhopig-weemoedige too-
neeltjes, die zich moeten voordoen, als
gezinhen uit elkaar worden geslagen, en
als een moeder met een kind aan de borst
den eenen kant wordt opgejaagd, en een
vader. met een dochter op een markt hier
of daar te koop wordt gezet, enz., enz.
En. meer dergelijke tafereelen beschreef
deze vorst, die hij uit eigen aanschouwen
en ervaring kende. Hij had vaak zci
hij een poging gedaan om daarbij
tusschen beide te komen, maar bijna
steeds was hem dat mislukt. Hij was dan
altijd geeindigd met aan zulke weigeraars
het voor oogen te stellen, dat zij later
voor hun Schepper verantwoordina zou
den hebben af te leggen omtrent al zulke
wreedheden..
Maar in zijn toespraak heeft de Maha
raja evenzeer de economische nadeelen
laten uitkomen, die aan de slavernij on-
losmakelijk verbonden zijn. Zoo had
men b.v. nagegaan dat de arbeids-
prestaties van een vrije gelijk stonden met
die van twee slaven. Men hoefde maar
een klein beetje geld uit te geven (bij
wijze van loon) om tweemaal zooveel
arbeid te ontvangen. Ook rekende hij
zijn menschen voor, dat zij op ander ge-
bied, bijvoorbeeld bij het slaaf-houden
van jongere kinderen, hun eigen finan-
tieen benadeelen.
Kortom, met deze en nog allerlei
andere argumenten heeft deze Maharaja
de afschaffing van de slavernij binnen
zijn landpalen aannemelijk gemaakt. Ge-
leidelijk zou alles worden omgezet, maar
de resultaten zijn veel en veel gunstiger
geweest dan iemand had durven bevroe-
den. In plaats toch, dat deze algeheele
afschaffing jaren in beslag nam, werd
door
K. R. G. BROWNE.
56) (Vervolg.)
George grinnikte den patient bemoedi-
gend- toe.
„We zijn het ,F.-S.... Carr en Todd in
levenden lijve".
„Maar hoe
„Kom, kom", zei George op den vrien-
delijken, beslisten ik-ben-de-baas-en-voor-
zeuren-bedank-ik toon, waarmee 'n zeker
soort verpleegsters, prikkelbare patienten
tot het uiterste drijft, „je moet je niet
zoo opwinden, ouwe jongen. Leun cp je
gemak achterover en blijf rustig zitten tot
je je wat beter voelt... Hier is je drankje"
voegde hij eraan toe, toen de butler juist
op dat oogenblik de huisdeur uitkwam,
met een blaadje in zijn hand, waarop een
hoog glas met een gele vlocistof erin
^.Daar zult u wel van opknappen".
voorspelde Sir JohnEn dan nog een
Eoosje rust... en stilte om u heen' Hier
Iijven liggen is het beste, dunkt me
Vindt het zeker niet erg als ik met de
heeren hier even wegga om ze wat te
drinken te geven? Als u wat noodig
mocht hebben, roept u Sanders maar.
Misschien uw hoofd wat betten... of
koude compressen
Fanshawe-Smith gaf geen antwoord.
-*X M&CflWBia
„HILLESHdfi"
(Ingez. Med.)
alles binnen enkele maanden reeds afge;
wikkeld, en binnen twee jaar tijds kwamen
alle 52.000 slaven uit Neapel vrij. Slechts
464 van de 15.719 slaven-eigenaars gaven
blijk van eenig verlangen om hun eigen-
dommen nog te behouden, en 1281 bezit-
ters stelden 4651 slaven in vrijheid zon-
der ook maar een cent vergoeding te ver
langen. Had men de kosten der afschaf
fing eerst geraamd op 500.000, deze
bearoegen in werkelijkheid slechts
275.000. Zoo is een pracht-resultaat
bereikt en heeft deze eerste minister een
roemrijke plaats gekregen in de annalen
van zijn land en volk, en straks ook zeker
in de annalen van de vrijmaking van het
menschelijk geslacht.
Tenslotte nog een enkel woord over
eenige andere vormen van slavernij, die
in de wereld bestaan. Men gebruikt er
veelal heel mooie, euphemistische woor-
den voor, maar wij hebben door al het
Hij had het te druk met George aan te
staren, alsof deze een verschijning van
een andere wereld was.
„Vriend Carrbegon hij.
Straks, als je wat beter bent", suste
George hem. „Op het oogenblik ben je
nog niet in staat een behoorlijk gesprek te
voeren, F.-SKom straks terug,
hoor!" Hij glimlachte hartelijk en toch
met iets medelijdens tegen den patient,
keerde zich om en ging zijn gastheer
achterna.
Sir John ging hun voor, door hooge,
openslaande deuren, naar een groot, met
donker eikenhout beschoten vertrek, waar
talrijke jacht-trofeegn hingen, afkomstig
uit verre landen, en minstens een dozijn
schilderijen van de soort een kostbare
soort! die op een afstand van meer dan
vijf meter niet meer te ontcijferen zijn.
Daar bood hij hun ieder een reusachtiaen
leeren clubfauteuil aan en wandelde het
vertrek door om uit een uonker-eiken buf
fet de gewenschte kalneerende vloeistof-
fen te halen. Dadelijk tocn hij zijn gasten
zijn rug toegekeerd had. boon Mr. Todd
zich naar George over en vroeg fluiste-
rend:
„Je kijkt opeens bar gelukkig en tevre-
den, jong! Wat ister gebeurd?"
Op het prettiae, gezonde jongensgezicht
van George M. A. Carr vcrscheen een
breede grijns van ger.oegen. Hij keek
vlug om zich heen, greep in zijn zak en
haalde een klein pakje, gewikkeld in een
grooten, futuristisch gekleurden zakdoek
te voorschijn. Hij legde vlug maar voor-
zichtig de punten om en hield Mr. Todd
den inhoud, een klein hoopje groene en
witte steenen, onder den neus.
,,Gom!" bracht Mr. Todd er hoogelijk
voorafgaande nu wel geleerd, dat mooie
woorden soms heel leelijke dingen kunnen
verbergen. In de eerste plaats wordt er
vaak gesproken van '.peonage", een
genre van dienstbaarheid, onder welks
mom tal van wreedheden en gruwelen
tot op den laatsten tijd toe zijn begaan,
een systeem, dat men alleen vindt al-
thans in dien vorm in Midden-' en
Zuid-Amerika. De lieden, die deze zaak
willen goedpraten, verklaren, dat het
geen slavernij is, maar een soort ,,ver-
schuldigde dienstbaarheid". Doch Lord
Cecil heeft onder veler instemming voor-
gesteld, dat deze peonage beschouwd
zou worden als slavernij zonder meer. Het
aantal slachtoffers is onbekend, maar het
loopt zeker in de tienduizenden.
Dan zijn daar de contract-koelies een
systeem van gedwongen arbeid, dat vol-
gens Mevrouw Simon, in kolonies zou
kunnen worden toegelaten of geduld, mits
deze arbeid stipt gebruikt werd in verre
verbaasd uit. ,,Daar heje ze! Maar hoe,
bij hier en daar, is het je
George vouwde de punten weer dicht
en liet het pakje in zijn zak verdwijnen.
„Ik heb het lijk beroofdzei hij. ,,Toen
we hem naar de auto droegen, voelde ik
iets hards in zijn zak en op weg hierheen
heb ik een klein onderzoek ingesteld en
dit geconfiskeerd. Nou moeten we zien,
hier gauw weg te komen en dan een, twee
drie naar Carmencita
„Maarrebegon Mr. Todd, maar
hij hield zich meteen weer in, toen hij Sir
John, beladen met alcoholische dranken,
naderbij zaa komen.
„Soda, Mr. Todd?" informeerde de
eigenaar van Croyde.
,,Nee liever niet," zei Mr. Todd.
,,Ik zou 't graag puur hebben, als 't u
't zelfde isIk heb zoo'n gevoel, dat
een hartversterking me goed zou doen."
HOOFDSTUK XVII.
Miss Milligan in actie.
Van alle erge dingen, die je een mo
dern jong meisje. dat behept is met tem
perament, kunt aandoen, is als een stout
kind alleen in een kamer opsluiten en haar
daar een poos laten zitten, wel het aller-
ergste. In den goeien ouwen tijd was
dat misschien de manier. Maar tijden en
zeden veranderen; ouders zijn bij de
tegenwoordige jeugd niet meer in tel en
een vader, die het zou willen probeeren
zijn dochter in haar kamer op te sluiten,
liep de kans, dat hij !na afloop opaesloten
in een brancard naar veiliger oorden ver-
voerd zou moeten worden.
Daarom verwondert het ons niets, dat
landen, om verbeteringen aan te brengen,
die vlak bij de woningen van deze perso-
nen geschiedden, en die dus ook hun
zeker ten goede kwamen. De actie, die
door de Firma Cadbury naar aanleiding
van geruchten te dezer zake verspreid, op
touw werd gezet, heeft over allerlei din
gen licht vetspreid, maar overigens blijft
de zaak dezer z. g. n. heer-diensten een
heel moeielijk probleem, ook in onze
eigen overzeesche bezittingen. Wel
schijnt vast te staan, dat er op dit punt
van Portugeeschen kant het ergst en veel-
vuldigst is gezondigd. Ook ten aanzien
van deze heer-diensten probeeren sommi-
gen nog maar al te vaak het te doen voor-
komen, alsof de koelies dezen arbeid
verlangen en dien zelfs graag verrichten.
Er zijn echter tal van voorbeelden be-
kend, waaruit blijkt, dat ook deze soort
halve slavernij ten zeerste wordt gehaat
en geschuwd. Een vrouw bij voorbeeld,
wier beide beenen boven de knie waren
afgezet, smeekte nog vurig om naar haar
geboorteland terug te mogen keeren, en
een man, die in dezelfde droeve omstan-
digheden verkeerde, kroop uren en uren
langs haast bijna ongebaande wegen om
zijn huis te bereiken.
Als derde soort verkapte slavernij kan
worden genoemd: de gedwongen arbeid,
waarbij geen bepaalde aanspraken wor
den gemaakt op de persoon van den ar-
beider zelven, maar waarbij alleen zijn
werkkracht wordt verlangd. Er zou ook
op dit gebied al veel gewonnen zijn, in-
dien dergelijke gedwongen arbeid alleen
werd gevraagd en toegestaan ten bate
van het gouvernement. Maar ook dan
mag men nog altijd wel bedenken, dat
het veelal juist deze arbeid zal zijn, die
wrok zet en afkeer wekt bij de inboorlin-
gen, en die te eeniger tijd stellig zal voe
ren tot allerlei pogingen om onafhankelijk
te worden. De commissie van experts, die
ook deze zaak in den laatsten tijd onder-
zocht heeft, is tot de conclusie gekomen,
dat ook zulke gedwongen arbeid hoe eer
hoe liever moet worden afgeschaft. Men
heeft daarvoor onder meer ook als argu
ment ingebracht, dat deze arbeid heel erg
oneconomisch zou zijn. Als er voor al dit
werk betaald werd, zou het karakter van
dwang en slavernij daaraan goeddeels
zijn ontnomen, en zou men waarschijnlijk
ook op meer succes mogen rekenen.
Maar wij gaan onze beschouwingen
eindigen. Wij hebben gezien, dat er
heden ten dage in verbijsterende mate
nog veel slavernij op onze planeet voor-
komt. Het mooie werk van den Volken-
bond komt op dit punt zeker bijzonder
uit. Hier is reeds veel goeds tot stand
gebracht, maar hier is ook in de toekomst
nog een grootsche en zware taak te ver-
vullen. Het Tractaat van St. Germain
(een samensmeltincj van de afspraken
van Berlijn 26 Febr. 1885 en van
de Brusselsche declaratie van 2 Juli
1890), in September 1919 door zeven
mogendheden waaronder ook de Ver-
eenigde Staten behoorden, geteekend,
heeft aan de orde gesteld de compleete
onderdrukking en afschaffing van slaver
nij in iederen vorm, en ook van den sla-
venhandel te land en ter zee. Er zullen
voorloopig nog wel allerlei moeilijkheden
Carmencita Milligan, toen Fanshawe-
Smith haar aangedaan had, wat haar
vader haar nooit zou hebben durven aan
doen en na afloop daarvan opgewekt
fluitend weggestapt was, een poos lang
onbeweeglijk van machtelooze woede
voor zich uit bleef staan kijken.
Maar na die halve minuut kreeg ze op
eens het gebruik van haar ledematen
terug. Ze sprong op de deur af, gooide
er zich met kracht tegen aan, trok en
wrikte aan den knopMaar de deur,
al was zij als zoodanig geen meesterwerk,
weerstond kordaat al haar aanvallen.
Daarbij ging zij naar binnen open en toen,
na een kwart minuut mishandeling de
knop verder voor het genoegen bedankte
en zich van de rest afscheidde, moest
Carmencita deze manier als absoluut
hopeloos opgeven.
Ze schoot op het raam af, waardoor
George M. A. Carr eenige uren te voren
zijn oneervol exit gemaakt had en keek
uit. Het eenige resultaat, was een glimp,
heel in de verte, van het onberispelijke
achteraanzicht van Fanshawe-Smith en
een gezicht in vogelvlucht op den dop-
hoed,van Mr. Edward Byng, die de
eigenaar dan altijd geleund tegen de
bewuste waterton kauwgom stond te kau-
wen of zijn leven ervan afhing.
Met een kleur van drift een emotie,
die haar buitengewoon goed stond
ging Carmencita een pas achteruit en
dwong zich tot rustig en geregeld den-
ken. Ze moest uit die kamer zien te
komen, dat stond vast. Maar hoe? De
terugkeer van Mrs. Turtle of van Mrs.
Turtle's echtvriend van waar-ze-dan-ook-
mochten-zijn, zou haar invrijheidstelling
en voor handlanger Edward, het begin
zich voordoen, vooral door de Mohamme-
daansche staten, die dan ook tot heden
stelselmatig hebben verzuimd alle inlich-
tingen te geven. Ook over sommige ge-
deelten van onzen Archipel bleek de
Nederlandsche regeering geen afdoende
gegevens te kunnen verschaffen, maar het
is te hopen, dat Engeland zijn flinke en
vooruitstrevende houding ondanks
stil of openbaar verzet van Frankrijk.
Portugal en Italic niet zal laten varen.
Een ding staat nu al wel vast: wij mogen
niet blijven wachten totdat dit kwaad zijn
eigen natuurlijken dood is gestorven.
Men heeft uitgerekend, dat dit dan zeker
nog wel duizend jaar zou duren. Wij, die
leven in de vrijheid, zullen ons zeker
nooit mogen neerleggen bij al de excuses,
die nog voor het voortbestaan der slaver
nij van allerlei kanten worden aangevoerd.
Neen, wie den gruwel der slavernij
heeft gezien en verstaan, zal er zich ten
zeerste over verheugen, dat alom de han-
den worden ineen geslagen om zooveel
millioenen schepselen Gods te bevrijden
van deze kwelling, en hun althans te
doen toekomen dat minimale eene, waar
op toch zonder uitzondering alle men
schen recht hebben: vrijheid, en een vol-
komen vrije beschikkinq over hun eiqen
lichaam, hun nakomelingschap en hun
krachten.
EERSTE KAMER.
Vergadering van Woensdag.
Voortgegaan wordt met de behandeling van
de waterstaatsbegrooting.
De heer Smesnge (lib.) sprak over den
waterstand op de kanalen in de Groninger
veenkolonien en over de hooge kanaal-, brug-,
haveen sluisgelden. Hij wenscht hooge
spoorbruggen. Verder behandelt hij een groot
aantal speciale punten. Hij pleit voor een
brug tusschen K-impen aan de L-k en Rot
terdam en klaagt over de oneerlijke concur-
rentie, die A.T O. en Van Gend en Loos de
beurssch'ppers aandoen.
De heer Jarss n (r.k.) behandelt de con-
currentie van de A.T.O. en Van Gend en Loos
die z i. ten onrechte als deloyaal wordt on>
schreven.
TWEEDE KAMER.
Vergadering van Woensdag.
Aan de agenda worden toegevoegd: een In-
terpellatie-De Visser over de Werkeloosheid,
een interpellatie-Van den Heuvel over de land-
bouwerisis een ontwerp betreffende de rechts-
positie van kap'teins en schepelingen, en wij-
ziging van de Arbeidswet.
Voertgezet wordt de behandeling van het
ontwerp rejelende de winkelsluiting.
De h er Van Vcorst tot Voorst (r.k.) ver-
de igt een amendement, dat slagerswinkels
des Zondags tot 12 uur open mogen zijn.
De heer Van Ra-pard (lib.) wenscht het-
zelfds voor sigarenwinkels en heeft voorts een
ECHTE FRIESCHE
(Ingez. Med.)
van een reeks moeilijkheden beteekenen
Maar die gelukkige gebeurtenis kon nog
uren op zich laten wachten en het was
beslist noodzakelijk. dat zij vrij kwam
voor Fanshawe-Smith er radicaal met den
buit vandoor ging. De deur was niet in
beweging te krijgen en een exit langs den
weg, dien George haar getoond had, trok
haar niet bepaald aan.
Na vijf minuten wikken en wegen be-
sliste ze, dat dit een geval voor een stra-
tegische behandeling was. Dus ging ze
op den rand van het bed zitten en staarde
nadenkend naar den rand van het karpet.
Opeens verhelderde haar geheele gezicht;,
ze keerde zich naar het raam, gooide
haar hoofd in haar nek en begon aan een
serie kreunen en steunen-om-er-koud-van-
te-worden, afgewisseld zoo nu en dan
met een zwak maar niet te zwak -
„Help!"
Bij den eersten kreet van ,,help" sproqg
Mr. Edward Byng van zijn regenton en
slikte zijn kauwgom in. Toen het kreu
nen doorging, ging hij een half dozijn
stappen achteruit, keek naar omhoog en
luisterde. Er was niets te zien, maar de
beangstigende geluiden, die door het
raam naar buiten kwamen, spraken van
een menschelijk wezen in den hoogsten
nood. Zijn verweerd kogelgezicht kreeg
een verschrikte uitdrukking. Hij ging nog
vijf stappen achteruit en keek bezorgd om
zich heen, want het kreunen en steunen
ging nu zoo energiek crescendo, dat er
spoedig ingegrepen moest worden of het
heele dorp kwam eraan te pas. Maar
hoe kon hij ingrijpen, als hij de oorzaak
van dat kreunen niet wist.
(Wordt vervolgd.)