ALGEMEEN NIEUWS- F.N ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
Eerste Blad.
Ter Neuzensche Courant
IJerde Blad.
No. 8495.
WOENSDAG 26 FEBRUARI 1930.
70s Jaargang
BINNENL AND.
BUITENLAND.
ii
Vrijdag kl Febr. No. 8493.
GEMEENTERAAD VAN
SAS VAN GENT.
ABONNEMENTSPRMS: Binnen Ter Neuzen 1,40 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
v,-r f' 80 r,Pr -3 maanden Bij voor udtbetaling fr. per post 6,60 per jaar
Voor EelgiS en Amerika 2,25, overige lan den 2,60 per 3 maanden fr. per post
Afconnementen voor het buitenland alleen by voormtbetaling.
Tlitgeefster: Firm P. J. VAN DE SANDE.
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
R?
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer f 0,20.
Grootere letters en clicWs wor den naar plaatsruimte berekend.
Handelsadivertentien bij regelabonnement te gen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrrighaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
DIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND.
TVVFEDE KASITOR.
no/
Afgezlen hiervan meent ook de minister dat
slechts zij met het burgemeesterschap mogen
worden bekleed, van wie men zeker is, dat
zij wet en gezag zullen handhaven.
HFT vmnWF, FRANSOHF. MINISTERIE
te Voorburg, een uiteenzetting van de ver-
toonde films. Deze gaf b v. in beeld hoe men
in sommige plaatsen van ons land de paarden
behandeld en inspant. L teengezet werd, hoe
men dit niet moet doen en hoe men deze
dieren, die voor ons het Werk verrichten voor
noodelooze kwellingen moet vrijwaren. Het
scheen ons toe, dat de op het doek vertoonde
gevallen, zich in deze streken uiterst zeld-
Het licht-tarief.
In het laatste nummer van ,,Ons Electrici-
teitsblaadje", uitgave van de P.Z.E.M., komt
de mededeeling voor, dat Sluiskil-West en
Sluiskil-Oost per 1 Januari 1930 in een lagere
tariefklasse zijn geplaatst dan in 1929 het
geval was. Betaalden de Sluiskilsche licht-
verbruikers tot dusverre een maximum-prijs
R7 cent ner K.W.U- met ingans van 1
VAN
(Vervolg uit het Eerste Blad.)
De beer De Wilde: Als u goedkooper wil,
is 't niet mogelijk. Ik heb op den voorgrond
gesteld, dat 't zoo goedkoop mogelijk opgevat
is en ik 't geheel zonder betaling wil uit-
voeren.
De Voorzitter: Mijnheer De Wilde is ons
ook al zoover tegemoet gekomen, en nu zijn
we ook al tegen 4000. Wat het kiosk be-
treft, dit zou midden in de straat komen te
staan. Dat is bezwaarlijk. Voor 't algemeen
uitzicht zou 't beste zijn, dit te plaatsen aan
den kant van den Molenweg, als die terreinen
voor bouwgrond geschikt zijn. De architect
zegt echter van niet.
De heer De Wilde: 't Zou in verband met
dien aard van de plaats 't beste zijn als 't
aan den kant der huizen kwam te staan.
De heer Verschaffel: 't Is hier een stad.
Dat hebt U gehoord van den Burgemeester.
De heer Neeteson: We hebben een kroon
in ons wapen.
De heer Verschaffel: Als er niet gebpuwd
kan worden, zou 't idioot zrjn bet wel te doen,
maar kan er wel gebouwd worden, dan ben
ik beslist voor bebouwing. De heer Marquinie
zegt pertinent, dat 't terrein goed voor be
bouwing is. Zit die kiosk ook in Uw bere-
kening mijnheer De Wilde, vraagt de heer
Verschaffel lakoniek.
De heer De Wilde: Neen, neen, de kiosk is
er niet inbegrepen.
De heer Verschaffel: U geeft toch een
minimum moeilijke planten, nietwaar, die 12
maanden kunnen staan.
De heer De Wilde: Niet alle precies 12
maanden, maar waaraan toch geen speciale
onkosten verbonden zijn. Ik geloof, dat 't
toch in de bedoeling van den raad ligt, plan-
ten te zetten, die door onze menschen kunnen
behandeld worden.
De heer De Mul: Is in het bedrag die
f 1000 voor werkverschaffing begrepen.
De Voorzitter: Ja, 1000 voor werkver
schaffing.
De heer De MulDan zouden we die 1000
uit de gewone middelen kunnen nemen.
t)e Voorzitter: Hoe denken de heeren
erover
De heer Verschaffel: Na de ontvangen uit-
legging maak ik mijn compliment aan den
heer De Wilde.
De Voorzitter: Maar over 't bedrag? We
zouden f 3000 moeten opnemen met een jaar-
lijksche aflossing van 100 en 1000 nemen
uit de gewone middelen voor werkverschaf
fing.
De heer De Leux: Ik hoor altijd over een
kiosk praten. Maar er wordt nooit een kiosk
gezet.
De heer Marquinie: Het bedrag wordt dan
te hoog.
De heer Stouthamer: De heer De Deux was
mij voor. We hebben hier een goed muziek-
gezelschap, dat een kiosk waard is. Me
u-.mvt oat we er nu wel toe over moesten gaan.
De verminderde som valt mee, het is nu nog
maar f 4000. Zetten we een kiosk van 2000
dan komen we nog maar aan f 6000, dat be-
teekent nog slechts de helft van het oorspron-
kelijk bedrag.
De Voorzitter: Het heeft altijd in de be
doeling gelegen van Burg, en Weth., maar
't plan is altijd afgestuit op de verdeeldheid
der verschillende raden. De een wilde het
'op de Markt, de ander op de beestenmarkt.
We hebben plannen laten maken. Die hebben
wj nog, ze zijn ons ei=eudom. Nu zouden we
in principe kunnen besluiten voor het kiosk,
voor park met kiosk.
De heer Verschaffel: We willen aannemen,
dat het kiosk komt. Maar nu ben ik er niet
voor te vinden daarvoor al geld te stemmen.
Daten we van 't jaar nog geen kiosk maken,
maar dat bewaren voor 't volgende .jaar.
Waarom alles in eens maken.
De heer Neeteson: Het is toch goed nu een
plaats te reserveeren voor een kiosk.
De heer Verschaffel: Daar ben il? niet op
tegen, maar wel tegen 't bouwen dit jaar al.
't Volgende jaar wel.
De heer gtouthamer: Ik ben er niet voor
om 't altijd weer een jaar te verschuiven.
De heer Verschaffel: Ik ben er voor eerst
een kiosk te bouwen als 't park klaar is.
De heer De Deux: Is in de som het aan-
vullen van die laagte en het wegmaken van
die putten inbegrepen?
De Voorzitter: Mijnheer De Wilde, is daar
het aanvullen van die laagte inbegrepen?
De heer De Wilde zegt, dat dit niet het
geval is.
De heer De Deux: Dan kan dit gebeuren
als werkverschaffing.
De heer De Mul: Daar kunnen we oude
menschen aan zetten.
De heer Verschaffel: We zijn rijk genoeg.
Maak je maar niet ongerust.
De Voorzitter: Ik stel voor een leening
aan te gaan, groot f 3000 om het plan te ver-
wezenlijken tegen ten hoogste 5 percent a
pari met jaarlijksche aflossing van f 100, de
eerste aflossing 1 Jan. 1931.
Het voorstel wordt met algemeene stemmen
aangenomen.
De Voorzitter: Ik wensch de heeren pro-
ficiat met het besluit. Het park zal iets
worden, waarop Sas van Gent fier kan zijn.
Mijnheer De Wilde zeg ik dank voor de moei-
te, die hij zich getroost heeft, ons te komen
voorlichten.
De heer De Wilde: Proficiat heeren en dank
voor het in mij gestelde vertrouwen. Ik geef
U de verzekering, dat er een park komt,
waarop Sas van Gent trotsch zal wezen.
De Voorzitter: Als de bloemententoon-
stelling, waarvan U directeur zijt, gehouden
wordt, zal het ons een genoegen zijn, U te
midden van de bloemenweelde, die U weet te
voorschrjn te tooveren, te mogen ontmoeten.
De heer De Wilde: Het zal mij een genoe
gen zijn U alien daarop uit te noodigen.
Thans neemt de heer De Wilde hartelijk
afscheid van elk der leden en verlaat de ver-
gadering.
Alsnu brengt de Voorzitter ter tafel het
derde punt van de agenda, n.l.:
Verzoekschrift van het R. K. Kerkbestuur
te Sas van Gent om beschikbaarstelling van
gelden voor schoolbouw in de Zandstraat of
overdracht der openbare lagere school B
aldaar.
De Voorzitter: Mijne heeren. Ik wil U
dat voorstel toelichten en zeggen, dat het
kerkbestuur, wat betreft de aanvrage, deze
correct is. Er is niets op af te dingen. Het
is in zijn recht geld voor het bouwen van een
school aan te vragen of ook tevreden met het
overdragen der openbare school. In de ver-
gadering van Burg, en Weth. is naar voren
gebracht, een gedeelte van de openbare
school te behouden om de leerlingen, die nog
aanwezig zijn, gelegenheid tot onderwijs te
geven. Er is voorgesteld ten Westen van de
bestaande school een klas aan te bouwen
voor de bizondere school. Ik heb gesproken
met het kerkbestuur en gevraagd of zij daar-
mede genoegen nemen. Het wil daarmede
geen genoegen nemen. Zij, vragen niet een
stuk maar geld voor een nieuwe school of
overgave van de bestaande school en als wig
nu een stuk van de openbare school willen
geven, geven wlj niet wat gevraagd wordt.
Wel zegt de Wet, dat men dat kan als het
kerkbestuur daarmee tevreden is. Maar nu
het dat niet is, moeten wij geld geven of de
openbare school. Het heeft laatst een punt
van bespreking uitgemaakt bij Burg, en
Weth. of het mogelijk kon zijn, dat wij de
openbare school overgeven en dat de schei-
ding zou zijn in het midden van de speel-
plaats. We zouden dan alleen de overdekte
speelplaats moeten verstellen. De grens
liep dan juist door t midden van 't terrein
der geoneente en we hadden nog plaats daar
later als de noodzakelijkheid blijkt een nieuw
schooltje op te bouwen.
Daar gaat de vraag over.
De heer Neeteson: Ik zou voorstellen te
doen als 't laatst gezegd is, 't Katholiek
schoolbestuur af te staan de bestaande school
met als grens de Westelijke gevel. Dan blijft
er nog terrein over om eventueel nog een
openbaar schooltje te kunnen zetten. Dit is
de voordeeligste oplossing.
De Voorzitter: De grens zou dan zijn ten
Westen van de school en het overblijvende
terrein zou vallen van den Westelgken gevel
tot aan de woning van De Caluwe.
De heer Neeteson: Van den Westelijken
gecvel en het verlengde van die lijn.
De heer Stouthamer: Er zijn toch nog
kinderen. Nu zegt de Wet, als er 8 over-
blijven, dat zij recht hebben op een openbare
school. Er zijn er 14. Kunnen we dan geen
openbare school voor 14 kinderen in stand
houden.
De Voorzitter: Die kinderen zijn aange-
wezen op school A. Het zrjn kinderen uit den
Sint Albertpolder.
De heer Stouthamer:- Maar toch ook nog
andere kinderen.
De Voorzitter: 't Kan zijn, dat er kinderen
zijn, maar die moeten dan naar de openbare
school in Sas van Gent.
De heer Stouthamer: Het adres spreekt
toch van 14 kinderen. Die hebben toch recht
op openbaar onderwijs.
De Voorzitter: Dat weet ik ook. Ik heb
niet gezegd, dat zij geen recht op openbaar
onderwijs hebben, als zij meer dan 4 K.M. van
de school in 't Sas afwonen, kunnen zij ver-
goeding van reiskosten vragen. Voor het
prestige van den raad is het het beste: Stemt
er in toe. Door hot af te wijzen zal het een
lijdensweg worden voor het Katholiek school
bestuur, maar ook voor ons.
De heer Stouthamer: Ik heb er niets tegen
dat een bizondere school daar komt. Ieder-
een heeft het recht onderwijs te verlangen
naar zijn richting. Maar ik acht mij niet
verantwoord te beletten, dat ouders hun kin
deren openbaar onderwijs willen doen geven.
De heer Marquinie: Ik wil daarover ook
iets zeggen. U zegt juist, wij hebben te
geven geld of de school, 't Is mogelijk, de
tijd zal 't uitwijzen. Doch 66n ding is zeker,
dat er een openbare school is. 't Is treurig,
dat zij er toe overgegaan zijn daar een bizon
dere school te willen hebben.
Iedereen is vrij er zijn kinderen naar toe te
sturen, maar 't is nog lang niet zeker, dat
nu er een onderwijzer is, die toch ook Katho
liek is, dat alle kinderen naar die bizondere
school zullen gaan. Ik weet 't nog niet zoo
zeker, dat zij er geen genoegen mee zullen
nemen. 't Is af te wachten of zij 't niet moe
ten nemen, want 't is niet zoo zeker, dat Mies
naar die bizondere school loopt. Wij hebben
't gezien in de geimeente toen de Katholieke
school gebouwd is. Er werd met lijsten rond-
geloopen om de openbare school te laten leeg-
loopen. 't Is anders, geloopen. Er zijn toen
maar weinig leerlingen van de openbare
school afgegaan. Hier zijn 4 onderwijzers,
Katholieke menschen. Ook in de Zandstraat
is een Katholiek hoofd. Nooit hebben de men
schen er op aangedrongen, dat te veranderen.
Daarom zou het mij spijten, dat de raad zou
besluiten de openbare school op te heffen. Ik
wil daarom voorstellen er een lokaal aan te
zetten. We zullen er een muur tusschen bou
wen, een meter dik als ze willen, dat ze elkaar
niet kunnen hooren. We zullen zien of de
leerlingen allemaal wegloopen Maar eerst
moeten we het probeeren.
De heer Verschaffel: Ik heb de discussies
gehoord en zou nu gaame weten of de raad
er mee eens is mede te werken tot het stich-
ten van een bizondere school. Kunnen wij be
sluiten dat de raad medewerking wil ver-
leenen, dan voldoen we aan den geest van de
Wet. Een tweede vraag is: de wijze, waarop
wij zulks willen Die twee zaken moeten we
uit elkaar houden. Als de medewerking er
eerst is, heeft iedereen het recht daama over
de uitvoering te spreken. De voorzitter zegt
wel het kerkbestuur wil die school hebben,
maar geen stuk of gedeelte. Dat is een ander
punt.
De Voorzitter: Ja, maar dat is een punt,
dat de Wet niet accepteerd. Dan hebben wij
te maken met het kerkbestuur. Dat heeft
zich uitgesproken, dat het daar niet mee
tevreden is.
Wij stooten ons hoofd tegen de Wet.
De heer Marquinie: De Wet voorziet toch
niet, dat de scholen te kort bij elkaar komen.
De Voorziter: De Wet zegt zoo, het kerk
bestuur wil het zoo. Als de raad geen besluit
neemt, zal hij er spijt van hebben. Er moet
binnen den tijd van de Wet beslist worden 6f
openbare school 6f geld. Het voorstel-Nee-
teson heeft alles voor. Veronderstelt, dat er
kinderen zijn, voor wie openbaar onderwijs
verlangd wordt, dan kunnen we daarvoor toch
geen eenmanschooltje gaan stichten.
De heer De Leux: Wie is de schuld.
De Voorzitter: Het kerkbestuur zal toch
absoluut voor 8 of 10 kinderen een school
gaan stichten.
De heer De Leux: Is er wel een onderzoek
ingesteld naar de handteekeningen, door een
onpartijdig man, zooals door Volksonderwijs
verzocht is?
De Voorzitter: Ik hen er persoonlijk ge-
weest en ik heb gevraagd: Is het werkelijk,
dat U wilt, dat er een openbare school komt,
dan zal ze er komen. iuaar men heeft mij
op meerdere plaatsen gezegd: Waarom zou
den we onze kinderen niet naar de Katholieke
school sturen.
De heer De Leux: Wanneer een onpartijdig
onderzoek was ingesteld zou er wat anders
gehoord zijn. Want er zijn in de Zandstraat
vo<5r- en tegenstanders. Wanneer iemand
daar komt, die zegt zooals gij gedaan hebt,
De socialisten zien er toch ook niet tegen op
om ten koste van de openbare school scholen
te stichten, waarom zouden de Katholieken
het ook niet doen, dan is dat geen onpartrjdig-
heid.
De Voorzitter: Dat is onwaarheid. Daar
op geef ik geen antwoord.
De heer De Leux: Die handteekeningen
voor openbaar onderwijs zijn toch echt. U
zult goed weten, dat de kinderen er zijn.
Eerst was het aantal op de Katholieke lijst
zelfs te klein om een school te vragen. Maar
door allerlei nouvementen is die school ver
langd of hun aangedrongen. Geen 6en mensch
heeft in de Zandstraat naar die bizondere
school verlangd. Als zij een Katholieke
school wenschten konden zij hun kinderen
naar Sluiskil of Sas van Gent sturen.
De Voorzitter: 't Zijn daar allemaal geen
socialisten.
De heer De Deux: Gij smaadt altijd op de
socialisten, maar ik zou U wel eens willen
vragen of gij wel Katholiek zijt. Neen, gij
staat niet boven Uw partij, gij staat er onder.
Ze willen U zelfs niet in hun partij hebben.
Ik zal een motie voorstellen, die luidt als
volgt: De raad van Sas van Gent, kennis-
nemende van het verzoek ingediend door het
R. K .kerkbestuur, waarin gevraagd wordt
gelden beschikbaar te stellen voor den bouw
van een bizondere school in de Zandstraat,
besluit voor 1930 gelden beschikbaar te stel
len voor het vervoer van kinderen, die in
Sluiskil of Sas van Gent de bizondere school
willen bezoeken,
besluit in principe zijn medewerking tot
het bouwen van een bizondere school te ver-
leenen als blijkt, dat een voldoend aantal
kinderen die school zullen bezoeken en gaat
over tot de orde van den dag.
De Voorzitter: Ik hoop, dat de raad
zich herinnert de waarschuwing, die ik in
mijn Nieuwjaarswensch uitsprak en zich
wacht voor een overrompeling. Het kerkbe
stuur vraagt ja of neen.
Wij zouden ons af moeten vragen of 't niet
beter is de openbare school op te heffen, nu
er zoo'n gering getal kinderen overblijft. Wat
nut is van zoo'n eenmansschooltje te verwach-
ten. Kijk eens naar de gemeente Ilpendam,
daar werden drie openbare scholen opgeheven,
e6n met 12, 66n met 15 en een met 20 leer-
1 ngen. Maar hier doet men alsof men zeg
gen wil: Wij gunnen de Katholieken geen
bizondere school.
H9J vervoig. p
Ze keerde om en begon denzelfden
weg, waarlanas ze gekomen was, terug
te wandelen. Die weg bracht haar door
een boschje naar een overstap met een
hek boven aan een sterk afglooiend veld,
waar vandaan men een prachtig uitzicht
had op Quantock Royal, dat als een dorp
uit een groot model speelgoeddoos in het
dal uitgestald lag. Carmencita klom op
het hek om uit te rusten en bekeek op
haar gemak de details van de speelgoed
doos: het ..Wapen van Croyde" met zijn
bedrijvig rookenden schoorsteen; het
landhuisje van George's tante met een
groep restauratie-ingredienten: ladders en
emmers in den achtertuin; het huisje van
de Turtles, waarin de oorzaak van al
haar onrust was en smallen, kronkelen-
den weg, die door het dorpje heen. den
eenen kant op naar Cherryfarthing en
den anderen kant op naar Yeobury
voerde.
Opeens boog ze zich voorover en keek
met gespannen aandacht naar omlaag.
Want op dien bewusten weg gebeurden
zonderlinge dingen! Ruim een halven
kilometer van den Zuid-kant van het
dorp af, in de richting van Yeobury, lie-
pen drie figuurtjes, kleine poppenfiguur-
tjes, die echter in den helderen damp-
kring gemakkelijk te herkennen waren;
George, Mr. Todd enjaeen
politieagent!
ren. Bijna gelijktijciig maakte een anaere
dwerg George natuurlijk een plot-
selinge beweging, waarvan het gevolg
was. dat de polifcie-man dwars de straat
overvloog en in de heg wegdook. En
meteen daarop, nog voor de kreet door
de ooggetuige in haar overbluftheid over
dat merkwaardige incident geslaakt, weg-
gestorven was, keerden de twee poppe-
tjes, die George en Mr. Todd waren, zich
om en race-den in een zeer behoorlijk
tempo den weg op, in de richting van
Yeobury. En geen vijf seconden later
was de politie-agent achterwanrts de heg
uitgekropen en zette hij hen, met zijn
armen zwaaiend alsof het molenwieken
waren, in galop na.
Carmencita slaakte een tweeden kreet
en heesch zich op een hoogerc lat om de
afwikkeling van het miniatuur-drama
beter te kunnen volgen. Van haar ,,loge"-
standplaats zag ze de Ford voile tien
tellen eerder dan de eigenlijkc acteurs.
Ze zag George om den bocht in den weg
heen galoppeeren op den voet gevolgd
door Mr. Todd; ze zag hem bij de Ford
stilhouden, zijn metgezel een zetje geven,
zelf naar binnen klimmen en de beide
deurhelften dichtdoen; ze zag een onbe-
kende mannenfiguur met een baard, zoo
rood dat hij als een baken het geheele
landschap beheerschte, uit een huisje
komen, achterom de auto loopen en den
starter gaan bewerken; ze zag den politie-
V tVAA
stofwolk verdwijnen. Daarna
Voile zestia tellen, nadat de Ford zijn
exit gemaakt had, bleef ze overbluft staan
kijken. Dan sprong ze van het hek af en
begon het pad langs de vrij sterke heu-
'velglooiing af te racen. Als
s lichaams-
beweging werkelijk gedachten-stimulee-
rend werkte, moest ze nu hollen, zoo
hard ze kon. Want ze verkeerde geen
oogenblik in twijfel over de beteekenis
ivan het merkwaardige schouwspel, dat
"ze zooeven gezien had. Om de een of
andere reden waren Mr. Todd en George
door de Wet, wat je met een vakterm
noemt, ingerekend, daarna waren ze ont-
snapt op een komische-film manier en ver-
volgens in den Ford-vrachtwagen aan
den gezichtseinder verdwenen.
Maar wat hadden ze uitgevoerd? Wat
konden ze in dien korten tijd. die verloo-
pen was sedert zij hen het laatst gezien
had, gedaan hebben, dat de be-uniformde
Macht eraan te pas had moeten komen!
Midden in het bedenken van mogelijk-
heden kwam ze opeens op een andere,
buitengewoon onaangename gedachte.
Het was zeer onwaarschijnlijk, dat Quan
tock Royal op meer dan een politie-agent
kon bogen en dus moest de man in uni
form, 'wiens vernedering op den open-
baren weg ze bespied had, de benijdens-
waardiqe echtvriend van Mrs. Turtle
zijn. Alle kans dus dat George's escapade
met de bedoeling om bij Mr. Kolitho aue
informaties in te winnen. die hij in staat
was te geven.
Maar Mr. Bolitho bleek, wat informa
ties geven betrof, niet tot veel in staat.
Hij verklaarde, dat hij met den besten wil
van de wereld niet kon begrijpen waarom
de heeren Carr en Todd met Turtle uit
wandelen gegaan waren, maar dat de
andere meneer misschien 't een en ander
erover zou kunnen vertellen, de lange
magere meneer die „chez" Mrs. Turtle
gelogeerd was. Die wist er beslist meer
van, want die was bij het onderhoud op
het voorpleintje tegenwoordig of toch
dicht in de buurt geweest. Alle kans dus,
dat hij zou kunnen vertellen, wat erachter
zat.
Aldus Mr. Bolitho, een Mr. Bolitho die
manmoedig kampte om een nieuwsgierig-
heid, zoo acuut en hevig, dat het bijna een
physieke pijn was, er onder te houden.
't Was dan ook een rare geschiedenis.
vond Mr. Bolitho, en hij zou er heel wat
voordover gehad hebben, om het in alle
details met een critisch-gestemd iemand
te hebben kunnen bespreken. Maar Miss
Milligan was blijkbaar van een andere
opinie, want nadat ze hem wel een minuut
langdzoo strak had staan aankijken, dat
hij ertfvan begon te blozen, knikte ze en
zei, kortaf: ,,Zoo! Hm! Dank u wel, Mr.
Boiitho", en wandelde weg. Waarna Mr.
IICL I1CJVJ C. tn nwitwviw
besloten air van een wijk-bezoekster. die
bij een bibberenden huurder komt wel-
doen, het pad op. Of het echter haar
doel was om wel te doen, stond te beziem-
De deur van het huisje stond open,
maar zelfs op haar herhaald kloppen
kreeg ze geen antwoord. Dus ging ze de
miniatuur-hal binnen, bleef staan en fttis-
terde. Het huisje was niet zoo oud als
het eruit zag; het was een van een drfe-
tal, dat in 1925 door een ondememenden
aannemer, woonachtig in Yeobury -een
man, die van veel en vlug verdienen hielcf
gebouwd was. En dus waren de muren
en de zoldering dun, zoo dun, dat de~
zelfde spijker, die in den ,,selon" van Mr.
Turtle de ..Kroning van Koningin Victo
ria" op haar plaats hield aan den anderen
kant in de zitkamer van Mrs. Hammich..
een photographie van Minehead pier in
een roodpluche lijst den noodigen steun
verleende. Door die dunne muren en
dunne zoldering drongen nu geluiden tot
Carmencita door, die onmiddellijk haar
onverdeelde aandacht hadden. Boven"
liep iemand heen en weer Zonder zich
een oogenblik te bedenken ging ze, vlug
en onhoorbaar. de trap op, deed de deur
van de kamer, waaruit genoemde geluiden
afkomstig waren, open en wandelde naar
binnen.
(Wordt vervolgd.)
