De Grootste Vijand
I
I
Fa 8 OIKB EURTEK. 1
L1NDB0UWBEHICHTEN.
Feailletoa-vertellingen.
Internationale Vredestentoonstelling.
OBMENQDE BEKICHTEH.
BRABANTSCHE BRIEVEN.
EEN VERRASSENDE ONTHLLLING.
ZONDAG 23 FEBRUARI 1929.
.Ned. iiei v. iici ti.
Tfer Neuzen. 9% u., de heer L Dek, 2 u.. Ds.
L J. Cazemier. I
fifcaskil 9% u., Ds. L. J. Cazemier, 2 u., de
beer L. Dek.
HoeJ< d., Ds. E. Raams.
y.aa„,«:,ai» 9 i/a u. en 2 u., Ds. G. van Dis.
Sa* van Gent. 9 V4 u„ Ds. H. Akersloot van
iiouten Roos.
Philippine. 2 u„ Ds. H. Akersloot van Houten
Roos.
Gereforuieerde lierk.
ffnrk gy2 u. en 2 u„ cand. G. I. N. van Gin-
boven van Middelburg.
yiaan,... u. C i»., A. B. W. M. Kok.
Chr. Gereformeerde Kerk.
.Zaaxnslag. 9 y2 u. en 2 u., Ds. Tolsma.
Gereformeerde Gemeente.
Ter Neuzen. 9 u., 2 u, en 5% u., Ds. B. van
Neerbos.
Axei. 9 u. en 2 u., leesdienst.
Oud-Gereformeerde Gemeente.
Tier Neuzen. 9 u., 2 u. en 5% u., Ds. Van
der Garde van Opheusden.
Lokaal „Eben-Haezer".
Kerkhoflaan, Ter Neuzen.
Wam 5y2 u., Bidstond voor de vervolgde
Russen.
R.K. Kerkdiensten te Ter Neuzen.
Zondag zijn de H.H. Diensten om 7, 8V4 en
SO uur. 's Namiddags om 2% uur Lof.
ONTSMETTING VAN VLASZAAD.
•irict wegvallen van jonge plantjes tengevolge
ni Botrytis of van Colletotrichum Gloeos-
porium) aantasting kan door ontsmetting van
bet zaad met een der hier onder genoemde
droogontsmetters tot een zeer gering percentage
teruggebracht worden.
Goed werkende middelen zijn Abavit B, Til-
(antin en Tillantin R. en Tutan.
Van deze middelen wordt per 100 KG zaad
250 a 300 gram gebruikt. Een eerste vereischte
is, dat de ontsmettingsstof goed over het zaad
eerdeeld wordt. Dit geschiedt het best in hier-
troor in den handel gebrachte droogontsmettings-
xpparaten.
Qmscheppen van het zaad met het ontsmet-
tingsmiddel is beslist te ontraden. Niet alleen is
de menging onvoldoende, maar de kans op ver-
stniven en daardoor op inademen, waardoor ver-
giftigmg kan optreden, is dan zeer groot. Ook
ml werkt men met een gesloten apparaat dan
toch is het nog noodzakelijk de noodige voor-
xorgsmaatregelen, b.v. het houden van een doek
war den mond, te nemen, om inademen te voor-
fcomen
Om verstuiven tijdens het zaaien zooveel mo-
gdgk te verminderen, doet men goed het zaad
mmnigen tijd van te voren (±14 dagen) te ont-
ametten.
De aandaeht wordt er nog op gevestigd, dat
Set aanbeveling verdient om van ontsmet zaad,
de kiemkracht goed is, iets minder uit te
zaaien, daar anders de stand te dicht wordt,
aset als gevolg gemakkelijk legeren en later
weer aantasting door Botrytis.
Nadere inlichtingen worden gratis verstrekt
daot den Plantenziektenkundigen Dienst te Wa-
geningen en door de bij dien Dienst werkzame
ambtenaren.
Ulvenhout, 18 Februari 1930.
Menier,
"t Is wel veur
de voile honderd
persenten Febru
ari, amico. Echt
Februari-wirke.
As ge 's mergens
opstaat, zie-d-
alles zoo dunne-
kes wit of d'n
rmeulenebr z'n
xaJcken opgelaaien
beet. Dan staat
de. nootelefer heel
sljllekes te pein-
aen, zoo wittekes-
weg, in de stilte
die er ieveraans hangt onder de dunne nog
donkere lochten waar 't maantje bleek, as
mee 'n kouwen moeleke, in te drijven hangt.
Haard is dan d'n bojem waar dof m'n klom-
pen teugen klotsen, waaronder de glas-ach-
Gge ijs-verstolte plaskes, tot scherfkens knap-
peren en vergruzelen.
Straf steken de vierkaante dakskes, die wit
teugen de donkere locht plekken, af en lee
m'nen erft daar in de witte stilte, lijk 'n pen-
teekeningske in de Schepping.
Ja, de mergens zijn kil, heel kil, amico.
Maar't begind-al veul vroeger te lichten. Zoo
om 'n uur of zeuven kan de laamp mee glans
nit. As dan 't kerkklokske klept veur d'eer-
ste mis, dan komen de eerste klaankskens
dear d'n stillen mergen gedreven over Ulven
hout en begint d'n dag zoo zoetekesaan wak-
ker te worren. Dan botsen de eerste wielen
over d'n witten steenweg, dan krijscht en dan
pierpt er hier en daar d'n zwengel van 'n
pomp, dan rommelt d'n Blek mee z'nen ijzeren
ketting deur 't hondenhok, dan begin 't
lieve leven op te fleuren, en dan komt 'r gloed
in de lochten van 't koperen zonneke da z'n
eigen deur de bloedrooie wolkenraandjes
dringt.
En as ik dan na 'n uurke van huis gaai, na
m'n ontbijt, da'k in m'nen buik vuul staan,
d'n koffie nog na-pruuf en 't water in m'nen
mond komt van 't kostelijke pepke, dan sta-
g-et zonneke al in de boomtakken en druppe-
len de takskes d'ren ijzel mee kouwe dropkes
in m'nen nek en op m'n schouwers. Dan
kleurt de £5rde donkerder en sappiger, wor
t graslaand weer gruun, d'n akker zwart en
de straat vochtig. En- as ik de stad binnen-
koom, is er van d'n nachtelijken vorst nikske
meer te bespeuren. Maar veur 't tien uur is
he'k al 'n scheut hagel of 'nen kwak rengel
op m'nen lijf g'ad. Dan is de locht al 'n paar
keer betrokken gewiest da'k in de kantoren
in de stad de lamp zie braanden om na vtff
menuutjes 't zonneke weer spulsch de natte
gerde te zien beschijnen da-d-et scherpe licht
teugen de natte keien oew in oew oogen piekt.
Ja, amico ,'t is wel Februarie-wirke!
Veul menschen zijn er ziek en lamlendig.
,,Grieperig" zeggen de menschen, da's zooveul
as inilewensa op afbetaling. Vandaag 'n bietje
iroerder as giesteren en mergen weer 'n
pietske beter dan vandaag.
Zaddoekenwirke.
Eln as ge 'nen goeien raad aan wilt nemen
van 'nen boer: stokt oew huske dan lekker
verm, leg-d-oewen das nie te gaauw weg en
gaat de straat nie op in oew kolberke, waant
't leven tier nie beter as in de wermte.
VVermte en nat; „pappen en wermhouwen",
zeggen wij in de „Gouwe" en daar is er
nog nooit eenen doodgegaan!
En toch ee, over enkelde weken zitten me-n-
alweer in 't vruuge veurjaar en is 't mee de
kouw zo'n bietje gedaan. Strenge heeren
regeeren nooit zoolaank!
Da ziede wel aan kammeraad Primo, d'n
diee in Spanje. Is er ok weer laank en breed
uitgetrokken. En van alles wat ie in die zes
jaren ee klaargemokt is gin spetje meer over!
Wa-d-ik altij zeg, amico: wa z'in de polli-
tiek gaar stoven mee gloeiend-heete spietsen,
mee jaren kraantenschrijfsel, mee de schoon-
ste pottegrafiekes en de kollesaalste fuif-
partijen, da's nog nie zooveul van nut as 6en
hooi-zaaike waaruit graske of 66n made-
lieveke uitgroeit.
gezaaid hee, waant as hij 't nie zelvers ver-
telt, 't zaad vertel nikske, 't komt 'r nie
uit.
De gaten zijn allemaal dichtgegroeid van
eiges. Gin litteekenske blijft er over. En de
Bolkes in Ruslaand kunnen prakkizeeren wa
ze willen: ze kunnen iedere week duuzend
I tegenstaanders fuzeleeren, ze krijgen 'r weer
tienduizend veur trug. Ze kunnen alle kerken
leeghalen, Zondagen afschaffen en nog meer
liederlijkheden meer, ze kunnen doen wa ze
j willen: 't geloof tiert altij 't schoonst onder
I de verdrukking.
Wind zaaien ze en ze pluknen 'n roei veur
d'r eigen achterwerk!
Amico, 'k gaai d'r afscheien.
Keb me daar 'nen brief volgekalkt over de
pollitiek da'k er zelvers van staai te kijken.
Veur 't dus nog erger wordt, schei ik er lie-
ver maar af, waant d'r wor toch meer ge-
lusterd naar 56nen gek as naar honderd ver-
staandige boeren. Maar wij krijgen gelijk
as d'n gek te veul gemoerd heet, dan stoppen
wij de gotjes.
Dus veul groeten van Trui en as altij
gin horke minder van oewen
I toet a voe
DRA
EN DE
De Directie van de N.V. Metro-Goldwyn ontving naar aanleiding
van de vertooning van het aangrijpende filmwerk, hetwelk a.s.
Zaterdag en Zondag in het CONCERT- EN BIOSCOOPGEBOUW
zal worden vertoond, van het Bestuur der Internationale Vredes
tentoonstelling het navolgend schrijven, getuigend van den ont-
zagwekkenden invloed die van de vertooning van dit meesterwerk
uitgaat.
Namens het Bestuur van de I. V. T. A. heb ik de eer U onzen
hartelijken dank te betuigen voor de schitterende voorstelling van
de film DE GROOTSTE VIJAND in het theater Tuschinski te
Amsterdam, die U ons en de afgevaardigden van onze vredes-
vrienden in ons land hebt aangeboden op een werkelijk buiten-
gewone minzame wijzeDe diepe stilte in de zaal en de wijze,
waarop het publiek uiteenging zijn wel de meest sprekende be-
wijzen voor den overweldigenden indruk, welke die film gemaakt
heeft.
Reeds heden morgen ontving ik brieven van menschen, die gis-
teren onmiddellijk na afloop den aandrang om him gemoed te
luchten niet konden weerstaan en mij verzekerden, dat zij een
indruk hadden opgedaan, die zij him leven lang niet zouden
vergeten.
Gisteren middag op de I. V. T. A. zag ik hoe zij inderdaad uit
alle deelen van het land waren overgekomen en de film was niet
onderbroken het onderwerp van het gesprek; iedereen had behoefte
de bewondering en den diepen indruk uit te spreken.
Het is wel een zegen op zulk een wijze voor den vrede te kunnen
werken, waarbij al ons werk in het niet valt.
Deze film spreekt rechtstreeks tot het hart en heeft meer, veel
meer succes dan al de gruwelen, die zoo menigmaal reeds vertoond
zijn en U kunt er zeker van zijn, dat thans reeds in tal'van steden
van ons land de menschen hunkeren om deze film te kunnen zien.
Ge kun veul beter oewen tijd bestejen aan
't vangen van 'nen wind 'n netje, dan aan
pollitiek.
Nikske blijft er van over.
Hedde gij 'nen spijker, dan heet-d-'n aander
'n gat en hedde gij 'n haandvol sprjkers, dan
heet d'n aandere 'nen Griejere-kaas van
gotjes aan mekaar hangt.
En hedde gij toevaliig 's 'n gat waar d'n
aandere ginnen spijker veur bij d'haand heet,
dangroei't gat deur d'n tijd uit z'n eigen
dicht!
Nouw h6'k 'n plotje in de kraant gezien
da z'nen opvolger 'n vlammeke krijgt veur
z'n siegretje van Koning Alphons en 6en plotje
he'k gezien, dat de Priem in z'n eentje, mee
z'n ziel onder z'nen 6rm in Parijs lopt te
kuieren mee 'n gewoon, ordin^er gleufhoedje
op z'n hoofd. En hfe'k gelezen, da-d-al z'n
werk van zes jaren in 66n uur naar de pinne-
kes was g'ollepen.
Nouw hee-t-ie, om daar effe bij stil te
staan, 'n streek uitg'aald zoo stom as 't ach-
terend van 'n verken.
Ge wit dat ie ginneraal was. Zooveul as
dirrekteur in de mieletdere febriek.
En wa flikt ie me daar nouw?
Gaat ie aan z'n knechts vragen of ze 't
oogenblik nie gekomen dochten, dat ie mee
pesjoen gong.
Amico, op m'n woord, elke febrieksdirrek-
teur die da vraagt aan z'n menschen, krijg 't
zelfste aantwoord as d'n Priem: „ruk maar
op, wemmen oew nie noodig!"
En as ge 't nie geleuft, perbeer 't dan
aar 's! Maar as kammeraad raai 'k 't oew
heel sterk af.
En toen 'k dan ok las da Priemke die vraag
gedaan had in 'n sirrekel66r briefke, toen zee
ik dalek teugen Trui: „Priem krijgt d'n sok
op z'n hoofd". 't Is op 'n gleufhoedje uitge-
loopen, maar da's veur 'nen ginneraal dikta-
teur 't zelfste.
En as mfergen d'n Moes zo'n briefke lot
sirrekeleeren deur z'n laand, ollee amico,
dan krijgt d'n duce 'nen does koud water
over z'nen kolbertje, dat ie kikt. En veur ie
nog goed en wel gekikt hee, kikt 't fassisme
mee en hangen alle Italjaansche uitdragerijen
vol van zwarte hemmekes die gin dubbeltje
meer w&£rd zijn!
Maar de Moes mot mijn altij nog 't eerste
plazierke doen
En zie ik hum zoo gaauw nog nie zo'n
Priemstreek uithalen.
Integendeel: hij spietst elken "dag weer
ovemuuw om aan de wfereld te vertellen da-d-
Italie toch zoo buitengewoon goed af is mee
hum. Uit dankbaarheid daarveur lot ie veur
z'n eigen ieveraans staandbeelden neerzetten.
Te perd en te voet, maar veral te pfeferd. Wat
da p6brd mee hum te maken heet, da snap ik
wel nie, 't is zelfs 'n heele groote vraag, of
ie daar zelvers 'n ordentelijk pinneke aan kan
draaien, maar 't sta-d-eel sierrelijk. Maar
da-d-is 't sjuust.
D'n buitenkaant!
Daar ga-ge-'t om in de pollitiek.
'n Zijn allemaal zaaikes die gewikkeld zijn
in zulverpampierkes, die zuilie zaaien, terwjjl
bij ons sjuust de basies, de buitenkaantjes
weg-rotten. 't Innerlrjke van 't zaaike, da
motten wij emmen; da mot in orde zijn!
En daarom komt hullie zaad nie op.
Daarom was Priem z'n werk van zes jaren
in 'n uurke naar de schaans; daarom verfelt
de Moes elken dag ovemuuw wat ie allemaal
DE ZIGEUNERS AAN DE GRENS.
Na een periode van weken-lange „slapte"
in het zigeuner-geval, dat reeds sinds bijna
,,onheugelijke" tijden de aandaeht der Bra-
bantsch-Belgische grensbevolking gespannen
houdt, is de vorige week weder plotseling
leven in de brouwerij gekomen. In verschil-
lende grensstreken werden de wachtposten
extra versterkt en de waakzaamheid verdub-
beld. Want er waren van meerdere zijden be-
richten ontvangen, dat er opnieuw beweging
is gekomen in de groepen zigeuners, welke
aan genen kant der grens zich ophouden.
Naar verluidt, wordt de hemieuwde actie
govoerd naar het reeds vroeger beproefde
recept en is de hoofdbende der nomaden weer
in talrijke, kleine groepen en groepjes ge-
splitst, welke tot taak hebben op z66r vele
punten te trachten de Nederlandsche grenzen
te overschrijden. Over hoe groote uitgestrekt-
heid der grens met dergelrjke kleinere inva-
sies wordt rekening gehouden, blijkt wel Mer
uit, dat, als min of meer „bedreigde" gebie-
den worden genoemd de grensstreken van
Reusel, Chaam, Baarle-Nassau, Zundert,
Huybergen en Putte, m.a.w. dus vrijwel het
geheele grensgebied van ten Zuiden Eind
hoven tot dat ten Zuiden van Bergen op
Zoom.
GROOTE HARINGVANGSTEN OP
DE ZUIDERZEE.
Welgemoed gaan de visschers naar zee, om-
dat de uitkomsten van de haringcampagne
zeer loonend zijn. In het begin der vorige
week was het weer niet gunstig. Maar Vrij-
dagavond wist een visscher toch 12 last
(120.000 stuks) haring aan den afslag te Enk-
huizen te brengen. Zaterdag wist diezelfde
v sscher weder vijf last haring te bemachti-
gen, zoodat hij, in twee dagen een 3000 ver-
d ende.
VERWOEDE STRIJD OM EEN
OMGESCHOPTEN EMMER MET BIER.
Een aantal jongens van een kaartclub te
Ve'dhoven hadden gefuifd in het cafc§ van
den heer Jansen. Toen het sluitingsuur aan-
gebroken was, nam een der fuifnummers een
emmer met bier mee naar buiten, om de nog
dorstigen te laven. Opeens werd de vrede
verstoord, doordat een van hen den emmer
oimchopte en het heerlijke vocht over de
Kromstraat vloeide. Dit ontaardde in een
hrndgemeen, waarbij J. J. van Zonderwrjk,
zulke hevige verwondingen aan hoofd en han-
den oplieo, dat hij genoodzaakt was, zich
d rect onder geneeskundige behandeling te
stellen. De politie stelt een onderzoek in.
SCHANDELIJK GEVAL VAN
CON CURRENTIENIJD.
T-en personeel van het Amsterdamsche
abattoi - het vleesch van een voor rekening
van een slater uit de hoofdstad gesla^hte koe
op den wagen wilde laden om het in den win-
el t' deen be o gen, on'dekte men dat h-'
v'eesch met petroleum was begoten zoodat het
voor de consumptie onbruikbaar was gewor-
de.
Pet is uitgesloten, dat deze S'ha^delhk'
daad eenig verband heeft met de staking der
loonslachters, veeleer bestaat de mogelijkheid,
dat men hier te doen heeft met een gevai van
concu rentienijd. De slager-eigenaar v
koe die n.l. kort geleden een eigen zaak heeft
geopend, acht het wel zeer mogelijk, dat zijn
v.oegere patroon, uit wraak voor het feit,
dat verschillende klanten naar de nieuwe zaak
z^n o ergegaan de ge-lachte koe met petro
leum heeft begoten of doen begieten.
De directeur van het abattoir heeft de zaak
in handen der politie gesteld.
BRUT ALE ROOF-OVERVAL BIJ
KEULEN.
Te Schlebusch bij Keulen heeft een brutale
roofoverval plaats gehad. Een twintigjafig
meisje en een jongen van zestien hadden in
opdracht van een firma te Wiesdorf bij een
bank te Keulen-Muhlheim 11.000 mark voor
arbeidsloonen gehaald. Bij de kerk te Schle
busch werden zij plotseling door een motor-
rijder aangehouden, die hen onder bedreiging
met een revolver dwong tot afgifte, van de
tasch waarin zich het geld bevond. De motor-
rijder reed daarop in groote vaart weg. Het
meisje snelde een winkelbinnen en stelde
haar opdrachtgever telefonisch van het ge-
beurde in kennis. Een auto van de bestolen
firma deed nog pogingen, den dief te achter-
halen, echter zander resultaat.
EEN FAMILJEDRAMA.
Voor het assizenhof van het Seine-departe-
ment is weer een opzienbarend proces be-
handeld. Een advocaat bij de balie te Parijs,
zekere Charles Langue, is een oorlogsver-
minkte, d.w.z. hij heeft een hersenoperatie
ondergaan, die hem tot een onevenwichtig j
opvliegend mensch heeft gemaakt. Hij woon- j
de met zijn vrouw op een appartement in de
Rue Ramey. De advocatuur ging niet vlot,
en hij opende, tezamen met zijn jongeren
broeder Andr6, een garage. De exploitatie
lukte niet erg, de broeders kregen oneenig-
heid, welke zoo hoog liep, dat besloten werd
de zaak te liquideeren. Charles Langue zou
het advocatenberoep weer opnemen, zijn
broeder Andr<5 zou zijn onderbroken medische
studie hervatten.
Over de verdeeling van hun bezit kregen
de broeders opnieuw twist. Charles meende,
dat Andre hem bestal. De vrouw van Char
les, Yvonne, koos fel partij voor haar man,
die echter het onderspit moest delven.
Den 27en December begaf zij zich naar de
garage, vroeg haar zwager te spreken. Deze
was er niet. Haar werd verzocht de garage
te verlaten, daar ze geen recht had deze te
betreden. Toen ze weigerde werd de hulp
der politie ingeroepen.
Intusschen verscheen Andre Langue.
Yvonne liep op hem toe en loste een schot,
dat den man in de buik trof. Daarna bleef
ze doorschieten, tot hij doodelijk gewond neer-
viel. Later verklaarde ze niet met voorbe-
dachten rade te hebben gehandeld, doch in 'n
vlaag van drift. Haar man echter, verblind
door haat tegen zijn broeder, had herhaalde-
lijk gezegd, dat hij Andr6 door zijn vrouw
uit den weg zou laten ruimen. „Zij zal een
paar jaar gevangenis krijgen en mij, als oor-
logsverminkte, kunnen ze niets doen".
Mme Yvonne Langue werd tot drie jaar
gevangenisstraf veroordeeld.
PASSAGIER UIT VLIEGTUIG
VERDWENEN.
Een eigenaardig ongeval, dat herinnert
aan den dood van den Belgischen bankier
Loewenstein, is gebeurd in de nabijheid van
de Parijsche luchthaven Le Bourget. Een
Fransche militaire vlieger had een kennis
uitgenoodigd voor hetmaken van een korte
rondvlucht. Piloot en passagiers starten met
een klein <5<§ndekker jachtvliegtuig en vlogen
eenige ronden om de vlieghaven. Toen het
toestel was gedaald en weer op den grond
stond, ontdekte de piloot tot zijn grooten
schrik, dat zijn passagier zich niet meer op
zijn plaats bevond. Eerst na langdurig zoe-
ken vond men den ongelukkige dood in een
tuin in de nabijheid van Le Bourget. Men
neemt aan, dat hij tijdens het nemen van een
scherpe bocht uit het toestel is gestort.
Heel Kopenhagen heeft plezier over een ver-
rassende onthulling, welke het Kon. Hofthea
ter tot spot heeft gemaakt. Slechts van een
witte werkkiel als eenig legimitatiemiddel
voorzien is het een man uit het volk, die van
tooneelliefde blaakt, gelukt zich vijftien jaar
lang voor machinist uit te geven en als zoo-
danig toegang tot het tooneel van den hof-
schouwburg te krijgen, waar hij niets andeis
te doen had dan zich een goedkoop kunstge-
not te verschaffen.
De origineele tooneelvriend woonde jaren
geleden, toen hij nog een jongeling was, bij
een onderwijl gestorven machinist van het
Kon. theater. Daar hij geen geld had om zijn
tooneelhartstocht te bevredigen, waren de
heerlijkheden van het tooneel voor hem afge-
sloten. Zijn goede hospes vond er echter wat
op, gaf den jongen een van zijn oude werk-
kielen en nam hem elken avond mee in het
theater. Daar zette hij zijn beschermeling op
de brug, welke langs de BUhne loopt en hier
kon hij nu avond aan avond staan om naar
hartelust het spel der dames en heeren te
volgen. Avond aan avond stond hij op de
brug. Niemand vroeg hem ooit wat en men
wende er te meer aan hem te zien staan door
dat men hem voor een soort van „brugwach-
ter" hield. Het eene seizoen na het andere
verliep, tooneelspelers kwamen en gingen, de
directeuren wisselden elkaar af, maar de
,,brugwachter" in zijn witte kiel bleef al die
jaren door als stille pool in de wisseling van
verschijnselen op zijn commandobrug. Op
zekeren dag stierf zijn weldoener, dien hij
steeds vergezeld had, maar ook daardoor werd
er niets veranderd. De jonge man, die intus
schen ouder was geworden en overdag zijn
werk had, was den portier goed bekend die
hem dan ook ongehinderd liet passeeren. Zoo
behield hij vijftien jaar zijn „positie" in den
schouwburg, tot eindelijk een nieuw en stren-
ger reglement onder een nieuwen inspecteur
tot zijn ontmaskering leidde. Onder vele ver-
ontschuldigingen verliet hij zijn standplaats,
welke hij vijftien jaar lang trouw had ingeno-
men. Met zijn kiel onder zijn arm verliet hij,
niet zonder een stille traan van weemoed, het
gebouw.
Hoeveel voorstellingen deze kampioen der
„koefnoentjes" in totaal heeft bezocht, kan
niet meer gecontroleerd worden, maar de
werklieden van het theater verklaren met
stelligheid, dat de gratis bezoeker in de vijf
tien jaren geen enkele voorstelling gemist
heeft. Het aantal van 4500 voorstellingen is
daarom niet te hoog geraamd en als men voor
elke voorstelling slechts 5 kronen rekent, zou
hij eigenlijk het theater nog 22.500 kronen
schuldig zijn. Dit bedrag zal wel niet van
hem nagevorderd worden. De kunstenaarr
zijn veeleer van meening, dat zijn roerende be-
langstelling dient te worden beloond met een
doorloopende vrijkaart. Vooral de opera-zan-
gers en zangeressen nemen zijn partij, omdat
h!j een hartstochtelijk vereerder van opera
muziek is en vooral van Wagner. Dit beweer
Vi ook door dat hij den dag na zijn ontmae
-erin<r de voorstelling van Tristan bnwoond'-
rooT- het eerst in zijn leven op een betaaldc
entree.
HET SPOOKHUIS TE BANJOEMAS.
De dienstwoning van den wedono van Ban-
joemas staat bekend als een spookhuis, ver-
telt de Locomotief. Volgens mededeelingen
van de oudste ingezetenen van de stad heb
ben geen van de ter hoofdplaats geplaatste
districtshoofden de voor hen bestemde lands-
woning durven betrekken. Toch was er eens
een tijd, dat een districtshoofd het huis be-
woonde. Een paar maanden daarna is hij
toen naar een particuliere woning verhuisd,
omdat hij daar in huis 's nachts verdachte
geluiden hoorde. Eerst geloofde hij niet aan
een spookgeschiedenis, doch toen hij echter
zelf zag hoe 's nachts de meubelen zonder
eenig gerucht van plaats verwisselden, achtte
hij het gewenscht om het huis te verlaten.
Men vertelde ook, dat op zekeren dag, toen
het districtshoofd aan zijn schrijftafel zat, de
liniaal en de inktpot, die vlak voor hem lagen
door een onzichtbare hand werden verplaatst
en wel naar een ander lokaal. Ook het be-
diendenpersoneel werd niet met rust gelaten.
Iederen avond werd een van hen in den slaap
uit zijn bed gehaald en op een andere zeer
ongelegen plaats gelegd. Ook de paarden
werden 's nachts uit de stallen gejaagd en
liepen rond op het zeer breede erf. Geen van
de nachtwakers durfde in den nacht't erf be
treden, uit vrees voor onaangename gebeurte-
nissen. Een ander districtshoofd dat ook een
poosje daar woonde, moest ook ondervinden,
dat het in huis inderdaad spookte. Elken
avond hoorde hij zoowel binnen- als buitens-
huis menschenstemmen, die druk aan het
redetwisten waren. Een nauwkeurig onder
zoek werd ingesteld, doch zonder resultaat.
Er werd besloten om een groote slamtan te
geven om de booze geesten te verdrijven.
Het offer scheen geholpen te hebben, want
nadien hoorde men niets meer en het huis
en omgeving waren rustig geworden. Doch
een tijdje daarna werd het districtshoofd
zwaar ziek. Vrouw en kinderen riedden hem
aan om het huis zoo spoedig mogelijk te ver
laten, wilde hij niet in dat huis zijn dood
vinden. Hij stemde toe en verliet het huis.
Pas was hij in een ander huis ge'installeerd,
of Zijn ziekte verdween als bij tooverslag.
Sedert dien tijd is de landswoning steeds
leeg gebleven. Het districtshoofd houdt zijn
kantoor wel daar, doch het huis is steeds on-
bewoond gebleven. Thans wordt het hoofd-
gebouw gebezigd voor landrentekantoor,
terwijl de pendopo beschikbaar blijft voor de
districtkoempoelans. 's Nachts blijft het
beele huis in het donker gehuld Of het daar
nu nog spookt, kan niemand met zekerheid
zeggen. Doch hoe het ook zij, de districts-
hoofd-dienstwoning is en blijft in den volks-
mond ,,het spookhuis".
DE KONINGIN VAN HET AVONTUUR.
Voor de jury te Lyon is een proces behan-
deld, in welks middelpunt een der grootste
Fransche avonturiersters stond. Niet minder
dan negentien delicten werden de 24jarige
Gaby de Soutin ten laste gelegd. Misdrijven,
welke in avontuurfilms niet beter bedacht
konden worden. Wat daar aan den dag trad
van vrouwelijike vermetelheid aan verdorven-
heid en geraffineerdheid, was een beeld van
de geweldige verlaging van de vrouw, wier
sterkste wapen haar schoonheid was. Hon-
derdduizeniden francs gleden door haar han
den, de kostbaarste sieraden tooiden haar
hals, de rijkste en voomaamste personen van
Lyon gingen in haar woning in en uit en hul-
digden deze avontuurlijke misdadigster. Nie
mand vermoedde ook maar in de verste verte
welk een gemeen-gevaarlijke vrouw achter
haar onschuldmasker verborgen was.
Gaby de Soutin was een meesteres der
misdaad in den strikten zin van het woord.
Niet alleen dat ze het metier der bedriegerqen
en chequevervalsching uitoefende, ze werkte
ook met succes als hoteldievegge, inbreek-
ster en roofster. Meer dan een jaar lang
sloop haar gestalte als een spook des nachts
door de straten van Lyon. Geen week ver
liep zonder dat de kranten een brutale in-
braak of een hoteldiefstal meldden, de recher
che werd telkens voor een nieuwe taak ge
steld, voor steeds raadselachtiger gebeurte-
nissen, en zonder dat ze eenig resultaat ver-
mocht te boeken. Want nergens had de dader
eenig spoor achtergelaten, geheimzinnig ge
lijk hij gekomen was, was hij verdwenen. Gaby
de Soutin werkte zonder vreemde hulp. Op
de vraag van den president of ze het groote
aantal misdrijven steeds alleen had bedreven,
antwoordde ze met een coquet lachje: Is het
niet verstandiger zonder vrees voor verraad
slecht te doen? Zoo kon ik mijn vidjen tijd
in kalmte genieten, behoefde alleen voor me-
zelf op te passen, niet op wraakplannen be
dacht te zijn of op ontevredenheid over de
verdeeling van den buit. Een misdadiger, die
de hulp van een medeplichtige behoeft, is een
lafaard. Hij vreest voor het voortbestaan
van zijn moed.
Dat dit bij Gaby niet het geval was, blijkt
wel Meruit, dat ze niet alleen de nachten uit-
koos voor de uitvoering van haar wandaden,
maar ook op klaarlichten dag zich geheel
meester van haar zenuwen wist. Een van haar
laatste streken voor haar arrestatie, die bij
een juweelendiefstal geschiedde, was een
overval op twee kasloopers.
Het was in Juni vorig jaar. Het was zoo
om den middag. In de bank Magniol en Co.
werkte men onder hoogen druk. Voor de
loketten stonden de kasloopers die in op
dracht van hun firma de loongelden moesten
halen. In een der voorste rijen stond een
jonge man, een sierlijk kneveltje, slank,
groote oogen. Onafgebroken staarde zijn
blik naar de loketten, waar de bankbiljetten
werden opgeteld. Toen de loopers van een
sigarettenfabriek een groot bedrag hadden
uitbetaald gekregen, drong hij zich naast hen
en ging de straat op. Onopvallend volgde hjj
hen tot de Place Rousseau. Daar snelde hij
hen vooruit, bleef plotseling staan en liet ze
passeeren. Wat volgde was het werk van
enkele seconden; een schreeuw klonk, de
jonge man viel op den grond, de loopers lie-
pen toe en bogen zich over hem heen. Ze til-
den hem op en op hetzelfde oogenblik be-
speurden ze een geweldig branden van hun
oogen, hun gezichtsvermogen begaf hun
voor op hun hulpgeroep passanten waren
toegeijld, was de ander met de tasch en het
geld verdwenen. Niemand had hem herkend,
niemand kon ook maar eenig signalement
van hem geven. Het straatgewoel nam hem
op. Korten tijd later zat hij thuis, veranderd,
zonder knevel, in andere kleeren, een knappe
vrouw,
Zoo ten minste schilderde Gaby de Soutin
zelf voor de jury dit misdrijf. Nog menige an
dere werd onderzocht, in de propvolle rechts-
zaal luisterde men gespannen naar elk woord;
geen oogenblik, dat de rechter ingreep. Gaby
vertelde en vertelde, pakkend, interessant,
Het vonnis luidde zes jaar gevangenisstraf.
De officier had er twaalf geeischt.
Toen Gaby het vonnis hoorde en haar ge-
vraagd werd of ze de straf aanvaardde, knikte
ze bevestigend, keek de juryleden strak aan
en zei: Ik wist heeren, dat u als cavaliers
de rechtszaal zoudt verlaten. Ik heb me niet
vergist. Vaartwel! Tot weerziens! Toen
ging ze naar de cel.
