ALGEMEEN NIEUWS- F.N ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
Eerste Blad.
Oud en Nieuw.
De dolende Juweelen
No. 8471
WOENSDAG 1 JANUARI 1930.
70e Jaargang.
FKUILL"BT,0H.
BUITEHLAHD,
GKSESPtE BlfilCHTrtE
B '"NEHLtlB.
UZENSCHE
RANT
*BONNEMENTSPRIJS: Binmen Ter Neuzet 1,40 per 3 maanden Bulten Ter Neuzen
ft- per post f 1.80 per 3 maanden Btj voor uitbetaling fr. per post /6,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika 2,25, overige lan den 2,60 per 3 maanden fr. per post
Alfonnementen voor het bultenland alleen Dfl vooruitbetaling.
tritgeefster: Flrma P. J. VAN DE SANDE.
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer 0.20'
Grootere letters en clich6's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertemtjen bij regelabonnement tegen vermlnderd tarief, hetwelk op aanvraag«
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien llefst e6n dag voor de uitgave.
DIT BEAD VERSCHUNT EEDEREN MA AND AG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND
Wie onzer herinnert zich niet speciaal
in den tijd van den Oudejaarsdaq de
daqen zijner jeuqd Ik qeloof niet, dat
©en qedeelte van het jaar zoo sterk onze
jeuqdherinnerinqen wakker roept als dat
net ejevcil is in de laatste da.<ren. Dan
zien de meesten onzer hun ouders weer
voor zich, dan herinneren de meesten on
zer zich waarschijnlijk heel sterk hun
ouderlijk huis, zij zien dien toen noq mis
schien onqebroken krinq voor zich, waar
zoo heel veel liefs toe behoorde, en waar
zooved wanmte en bekorinq van uitqinq.
Weer is het vreemd voor de meesten on
zer, als wij ons dien tijd herinneren dat
het net is, alsof er toen qeen qebroken-
heid was, alsof alles en alien ved meer
bij elkaar behoorden, was een deitiQ.
veertiq jaar qdeden, soms noq meer een-
heid tusschen de menschen, waren er toen
minder sterk sprekende verschillen, waren
er minder partijen en richtinqen, voeldc
het menschdom zich meer een, en wist
men ook in de families en in de qezinnen
soms sterker op den voorqrond te stellen
datqene wat sarnembond en vereeniqde
dan wat verdeelde en verscheurde J Ut
liqt ihet el alleen maar aan, dat wij toen
zelf jonqer waren, en wij in onze jeuqdiqe
dartelheid en onervarenhedd over die din-
qen qemakkdijker heenqleden, terwijl wh
het nu alles maar al te qoed voelen en be-
seffen en zien Hoe het zij voor yc
van de lezers van dit artikel blijven stelliq
aan den Oudejaarstijd van hun jeuqd ont-
zaqlijk veel vriendelijke en lieve herinne-
rinqen verbonden. Wij namen, qeloot lk,
den Oudejaarsavond en ook den Nieuw-
jaarsmorqen toen serieuser op wij voel-
den deze dinqen intenser, wij namen ze
ernstiqer. ja, ik maq Zelfs wel zeqqen
plechtiqer, maar dan qemeend plechtiq.
Plechtiqheid is zoo vaak een mom, waar-
achter'men qe'brek aan ernst bedekt ot
fcracht te bedekken, neen, zoo en in dien
zin plechtiq waren wij toen met; wn
meenden het echt, wij voelden den over-
gang van het ieene jaar in het andere a s
een passeeren van een qrens, zoo niet tus-
sclhen twee werelden of werelddeelen.
dan toch wel als de qrens tusschen twee
landen en rijken elk land had zijn eiqen
karakter en zijn eiqen kenmerken het
eene jaar is lanq niet het andere; een
jaa/tal zei ons toen iets, we sloten lets
af en- openden iets qeheel nieuws.
Teqenwoordiq is de bekorinq van den
Oudejaarsavond en daarmede de beko
rinq van den Nieuwjaarsmorqen voor
zeer velen verdwenen. Zij zijn nuchter
qeworden, zij zijn door het leven ont
nuchterd die Oudejaarsavondstemminq
vinden wij maar dwaasheid inumers, hit
gaat even snel of even langzaam voorbu
als ieder andere avond wij gaan heusch
teqenwoordiq wel eerns meer om twaalt
uur of noq later naar bed - wat in onze
jeuqd een qroote bijzonderheid was, is
teqenwoordiq voor velen zelfs qeen uit-
zonderinq meer. De Oudejaarsavond en
nacht staan eenvoudiq precies als alle an
dere tuissclhen twee daqen in, en ook die
daqen hebben ieder voor zich al meer dan
qenoeq aan hun eiqen kwaad. Zoo spre-
ken er velen, en teqenwoordiq spreken er
zoo noq heel wat meer dan vroeqer. En
tocfi... in ons hart denken wij anders, en
ook zij, in hun hart, denken wel anders.
Allen zijn dien avond en nacht toch we!
een beetje anders gestemd er worden al-
om boeken afqesloten, er verschijnen
balansen, er wordt een overzicht otpqe-
miaakt van het afqeloopen jaar. tin er
beqint tocih ook een nieuw boekjaar zoo
meteen, er beqint een nieuwe jaarkrinq.
Straks zal alles weer wat qewoner qaan,
maar somimiqen zullen het toch zoo voe
len zij zullen weer even een beetje moeite
hebben om weer qoed op gang te komen.
Er is intusschen weer een schakel vol-
tooid in den lanqeren of korteren keten,
die qesmeed wordt van onze wieq tot ons
qraf.
Js het nu niet heel moeilijk om op den
Oudejaarsavond iets te zeqqen tot ande-
ren Zijn wij eiqenlijk wel ooit zoo per-
soonlijik. dat wil zeqqen zoo op onszelf
aanqewezen, als op den Oudejaars
avond Wat weet tenslotte een ander
mensch van de diepste qevoelens, die
leven in ons hart, wat weet een ander
van datqene, wat ons beziq houdt en
dru'kt en' pijniqt Wij hebben eens een
prediker ontmoet, die het eerlijk uitisprs k
en het zelfis neerschreef, 'dat hi| het
altoos zoo moeilijk vond om op den Oude
jaarsavond te preeken. En wij qelooven,
dat die prediker zeker niet de eeniqe was.
't Zal wel vooral hierdoor komen, dat op
qeen enkelen daq de dinqen zoo persoon-
Iijk zijn, zoo alqemeen persoonlijk als op
den Oudejaarsdaq. Voelen niet de mees-
ten zich op den Oudejaarsavond alleen
En toch... en dat is nu het heerlijke van
den qodsdienst, en dat maq dan ook
zeker bij de jaarwisselinq wel eens van
heeler harte worden uitqesproken toch
zijn wij niet verlalen. Die betuiqmq zal
qemaikkelijk worden uitqesproken, als er
in het verloopen jaar bijzondere zeqenin-
qen zijn qenotert~ en sterke uitreddinqen
als verrassinqen ons deel waren, even
mild als onqe'dacht, als wij het zoo ken-
nelij'k mochten ervaren, dat waar wij
qeen uitkomst wisten. God die noq wel
wist en bewerkte. Maar die betuiqinq
zal toch 66k bij ons op den duur opko-
men, als we een moeilijk jaar hadden mis-
schien met heel veel zorqen en verdriete-
lijkheden, een jaar, waarin veel ons ont-
viel, misschien zelfs het allerbeste en aller-
liefste, dat we ons konden denken, een
jaar, waarin ooqenblikken voorkwamen,
dat wij meer qeneiqd waren om te zeq
qen ,,0 mijn steenrots, waarom verqeet
qij mij Waarom qa ik steeds in het
zwart vamweqe mijns vijands onderdruk-
kinq Maar dan in het eind kwam jmst
toch weer God aan het woord, en was Hu
het, die bleek te zijn qebleven, als al het
andere ons ontviel.
En herinneren wii elkander nu bij de
scheiding van het oudejaar aan dien Eene,
die bleef, dan wil dat zeker in de eerste
plaats zeggen, dat dus toch niet alles en
alien voorbij gaan. In den bekenden
Psalm voor den Oudejaarsavond, ,,het
lied van Mozes, den man Gods", wordt
het zoo treffend gezegd: ,,Eer de bergen
geboren waren en Gij de aarde en den
hemel voortgebracht hadt, ja, van eeuwig-
heid tot eeuwigheid zijt Gij God". Die
God blijft, maar ook die God vergeeft.
Wat menschen maar heel slecht kunnen
en dan ook bijna nooit doen (en dan komt
dan eenig en alleen omdat zij zoo weinig
liefhebben), dat doet God altijd weer...
Hij vergeeft, Hij vergeeft zelfs gaarne.
Maar laten wij nu voorzichtig zijn met dat
te zeggen, want dit is werkelijk geen on-
schuldig woord, en zeker geen woord, dat
niets kost. Als wij met dit woord ernst
willen maken, kost het ons onszelf. Im-
mers, bidden wij niet: ,,Ea~vergeef ons
onze schulden, gelijk ook -wij vergeven
onzen schuldenaren" Wij moeten dus
vergeven. En laten wij dat nu niet dade-
lijk willen gaan doen op hiet groote en
breede terrein van het leven, neen, laten
wij dat allereerst doen op het kleine ter
rein van ons eigen bestaan. Laten we
daarmee bezig gaan in onze huiskamer,
en het toepassen op onze familie-aanae-
legenheden, en in ons eigen kring. Wat
cen taakde weinige uren die ons in
1929 misschien nog resten, zijn stellig te
weinig om dat nog in orde te krijgen
Maar het geloof in God, die blijft,
roept ons ook op tot vertrouwen, en dat
zij hier vooral herinnerd, waar wij ons
artikel betitelden: „Oud en Nieuw".
In veel plaatsen in ons vaderland is de
Oudejaarsavond vrij wel de avond van
stille overpeinzinq en vaq godsdienstige
stemming; de Nieuwjaarsdag is echter
vaak heelemaal niet daarmede in overeen-
stemming. Het kerkbezoek is voor velen
dan blijkbaar overbodig, en ook de ge-
sprekken staan veelal niet meer in den
qewijden, geheiligden toon va« den vori-
en avond. Laten ■19er aan
Ken: Als dit werkefijX zdo is, dan blijkt
daardoor toch wel zonneklaar, dat alles,
wat wij op den Oudejaarsavond hebben
gevoeld en overdacht, toch maar erg
den buitenkant van ons leven bleef. Dan
vreezen wij, dat voor de meesten, die op
den Oudejaarsavond zulke beste voor-
nemens en goede wenschen hadden, in
het Nieuwe jaar toch wel alles bij het
oude zal blijven. Dan is die heele viering
van het oude vruchteloos, ja, wij zouden
haast zeggen: dan deed zij meer kwaad
dan goed. Maar als de Oudejaarsavond-
viering echt is geweest en diep, dan gaat
er van die overdenking kracht over naar
den Nieuwjaarsdag en van dien dag naar
het heele jaar, dat wacht.
Het beste begin van het Nieuwejaar zal
zijn een begin met volkomen Gods be-
trouwen. En zonder dit vertrouwen baat
al het andere niets. Want vertrouwen
staalt en sterkt en maakt bestand tegen
beproevingen en moeilijkheden.
Het moet in den Fransch-Duitschen
oorlog van 1870 zijn voorgekomen, dat
een Uhlanen-officier met een klein aantal
manschappen voorreed voor de poort van
een Fransche stad. Hij sommeerde bru-
taal-weg de inwoners om zich over te
geven. Er volgde zoo goed als geen be-
raadslaging op het gemeentehuis, want de
schrik, dien de rappe Duitsche ruiters in
hun cordate houding den Franschen had
den ingeboezemd, was zoo groot, dat vrij-
wel onmiddellijk tot de overgave werd be-
sloten, terwijl het toch maar geringe
moeite zou hebben gekost om weerstand
te bieden, ja, om het kleine hoopie Duit-
scbers gevangen te nemen. Maar het
haft van de stedelingen was verslapt, en
VUs moed en vertrouwen ontbreken, dan
baat geen uitwendige kracht en baten
ook geen beraadslagingen.
Wij gaan het Oudejaar 1929 uit met
dank voor wat bleef, en met dank vooral
aan. Hem, die bleef. Wij gaan het nieuw-
jaaf 1930 in met sterk betrouwen op Hem,
Die altijd Dezelfde blijft, en wij weten
het niet schooner, treffender en vollediger
vertolkt dan in het oude lied:
Komt, laat ons samen nederknielen
Voor Hem, die ons geschapen heeft
Hem zij d'aanbidding onzer zielen,
Die 't leven is en 't leven geeft'
Hij strooit de jaren voor zX'
Gelijk de landman 't k' strooit;
De tjjden kwamen en twen n,
Der tjgden God veranderi nooit
Minister Terpstra betoogt, dat jaarlijks 2fJ0
a 300 bijzondere scholen worden gesticht, «n~
danks par. 11 en wil het rapport-Rutgers af-
wachten, dat vermoedelijk in 1930 verschijoseo
zal.
VOORWAARDELIJKE VIERING VAN HE"
EEUWFEEST.
De beweging onder de gemeenteh- r-
van het Vlaamsche land, strekkende
houding bij de viering van het ec
Belgische revolutie, in 193r zoolan-
Vlaamsche volk geen volk dig rechtsh sf
heeft bekomen, breidt zl.h geieid ijk i
sein werd gegeven door a! de burgemeestens
en gemeentebesturrr. van bet t anion Pen
in de provincie t^twerpen, spoed.g gevo'^i
door een aantal 'Post- en West-Vlaamsc
meenten. 1 tan v-.eft ook de genu ,,nt
der grootste Gentsche voorstad, SLat Amands-
berg, op voorstel van een katb^ijpjjea viaam--
schen wetli ,det, 'en 'no r aangenocien.
waarbii besloten weru de t.espreking der deel
i neming aan de feesten in 1930 ub te stelhru
tot op den dag „da.f lie Vlamingen algebeete
i bevrediging zullen hg5.tl>en bekomen".
door
K. R. G. BROWNE.
25)
Vervolq.)
„Vin je? Maar as ik het nou s nachts
koiid heb. jonqmensch! Ik heb een aller-
belabberdste circulatie en dan t weer.
As t in dit land behoodijk zomer was
zou ik niet clke nacht zoo stijf as... as een
stokvisch bevriezen. Een warmwaterkruik
boerzwa!Ik draaq slaapsokke ook en
nog droom ik s nachts dattik een eskimo
ben."
..Slaapsokken vroeg Georqe met een
rilling, ,,'t Is toch niet waar?'
,,Hoor es hier..." begon Mr. 1 odd oor
log szuc'h tig.
,,Kom, kom, kwam Garmencita tus-
achen beiden. ,,Wat komt een paar
slaapsokken erop aan als je vrienden
bent Bent u erq nat qeworden, Mr.
Todd?"
„NatNatDe boel drijft, qewoon-
weq t Heele dinq is uit mekaar qe-
spronqen.'
,,Als u zich door tusschenkomst van
den meneer achter het loket in de hal tot
de directie wendt," zei Georqe, ,,krijqt u
van het hotel een mieuw exemplaar..."
„M>e tot de directie wendenGeen
aprake van 1 Als ik erqens verstand van
heib vaste qoederen en whiskv daar-
gelaten is 't warmwaterkruiken. Of-
schoon je dat misschien niet zou denken.
he Ik heb noq nooit een hotel-warm-
waterkruik qezien, die niet lekte 1 Daar-
om hebbik altijd me eiqe bij me. Die van
vannacht heb ik vijf jaar qehad en dit is
de eerste keer, dattie me zoo iets qele-
verd heb. Ik qa vanmorqen uit om een
nieuwe te koopen. Ieder mensch heb
zoo ze eiqenaardigheden, niet Lord Nel
son was banq voor katten NoH' en 'k
heb me eiqe warmwaterkruik
Mr. Todd moest stoppen om op adem
te komen. Terwijl dit procede zich vol-
trok sloeq hij met een verontwaardiqd qe-
zicht Carmencita en Georqe qade, die
achterover in hun stoel laqen te schudden
van het laphen, een uitinq van plezier. die
ze teverqeefs probeerden te onderdruk-
ken. Maar onder het kijken klaarde zijn
qezicht op, beqonnen zijn mondhoeken te
trillen en qeen tien tellen later lachte hij
even smakelijk mee.
,,]ullie heb gelijk," hijqde hij, toen pra
ten weer tot de moqelijkheden behoorae.
ik ben met me verkeerde been uit bed
qestapt. Maar jullie zouen zelf ook
humeuriq qeweest zijn, as je oe eene helii
van den nacht je had staan uibwrinqen en
de andere helft op een stoel qezete
Georqe veeqde zijn ooqen af en schuu
de verwijtend het hoofd. tt
Tragedie in een hotel in Londen,
hij nog zwakjes...Millionair in Zak
en' Assche over Verloren Warmwater
kruik. Een Enkele Barst Vernielt Vriend-
schap Van Vijf |aar. ,,ik ben ten zeer-
ste onder den indruk van het qebeurde,
vert elide Mr. Todd onzen verteqenwoor-
diger. ,,Tienus en ik zijn vijf jaar daq-in
dag-uit bij elkaar geweest en nooit is er
een onaanqenaam woord qevallen. Na dit
kan het leven nooit meer..."
,,Schei uit, Georqe!" waarschuwde
Carmencita hem. ,,lk weet wat het is
koude voeten te hebben. Ga jij nu met
Mr. Todd mee en koop een mooie,
trische warmwaterkruik voor hem... Of
ik weet noq bet-er Koop er trwee dan
heeft hij er voor elken voet een. En als
er dan een stuk qaat, heeft hij noq altijd
de andere".
,,Goed", zei Georqe. „Ik heb zoo iets
noq wel nooit bij de hand qehad, maar
een mensch is nooit te oud om te leeren.
EERSTE RAMER.
Vergadering van Maandag.
Aan de orde is de stemming ovei net
vaccinatiewetje.
Minister Versciiuiir lierstelt een vergissin,.
in zijn vorige rede. Het geval van encephalitis
ua gabruik van de entstof van Lausanne heeft
geer. doodelijk verloop gehad; integendeel, er
is uitzicht op herstel.
De heer Rink (lib.) constateert, dat dus het
argument, dat bestemd was om den meesten
indruk te maken op het publiek, feitelijken
grondsTag niist.
Het wetsontwerp wordt aangenomen met
26 tegen 9 stemmen.
Aan de orde zijn verschillende wetsont-
werpen.
Bij dat betreffende de belastingbetaling op
kantoren betreurt de heer Wibaut (s.d.) de
halveering van het ontwerp door de Tweede
Kamer. De heer v. Sasse v. IJsselt (r.kj be
treurt, dat de bezuiniging weer zal neerkomen
op het platteiand. Bovendien zondigt het ont
werp tegen een eisch van comptabel beheei
Minister De Geer is optimistischer dan de
heer Wibaut. Spr. verwacht, dat binnen af-
zienbaren tijd deze maatregel zou worden uit-
gebreid door de ontwikkeling van het belas-
tingverkeer, die men evenmin kan tegenhou-
den als men den opkomenden dageraad met
een brandspuit kan uitblusschen of een auto
inhalen met een bokkenwagen.
Het wetsontwerp wordt aangenomen zonder
boofdelijke stemming.
Aan de orde komt de verlenging van artikel
193, lid 5, der Lager Onderwijswet en par. 11
art. 64 der wet van 16 Februari 1928.
De heer De Jong (r.k.) is tegen de verlen
ging van par. 11, daar de vrijheid tot stichting
van bijzondere scholen wordt beperkt en de
maatregel uit bezuinigingsoogpunt niet meer
noodig is. De heer Ossendorp (s.d.) acht de
vrijheidsbeperking gering en wil het rapport
der commissie-Rutgers afwachten.
Tj j SI KM I VN ZG n DAG.
mgevipg van Doe'inchem zijn ver-
In de
scheidene noonieu ontworteld.
Nahij Dieren kw; een boom op de tfam-
rail •rocht, -■ ioor groote vertraging in
'■den air>nst ontstond.
Te B ik 'rd een paal van het electriseh
:t ernield, daardoor de draden onder stroom
o den weg kwamen te liggen en de ge-
meen half in het donker zat.
T Neede is ten gevolge van de" 1,1 y
-ii aanbouw zijnde maalder'
H. V. ingestort. Verder werd er aan "er
scheidene daken s» hade toegebraeht.
Te Maastricht i van het
dak van de t»' JHabort usk«.-k qan den Bos
schenweg naar indien g^Komen. PersooB-
hjke ongetukken t '.'-araen er niet bij Voor.
Te jngave-. 1 c - rati gitwi
u een pand aan den Per.s-
weg, waarin de nfectiefabrfek van de firme
Cohen is gevesi 1 "aat neergosmakt,
zonder ongelukker. t e veroorzaken. De brand-
weer heeft de muz-, ter Tkomiig van on-
gelukken omvergehaaz.
In de Beltstraat te raise uedt van ee
woning de voor- en de achtergevel gedeelte-
lijk weggeslagen, zoodat de bewoners in aller-
ijl de woning moesten verlaten.
Te Kerkrade zijn van verscheidene huizen
door den storm de dakpannen afgerukt en
vele boomen ontworteld. Van den hooger.
nieuwen schachtbak der Domaniale mijn werd
de zinken dakbedekking weggerukt, die op
Duitscb gebied terecht kwam.
Zaterdagmiddag is ten gevolge van den
hevigen storm de schipbrug bij Hedel, die deel
uitmaakt van den verkeersweg Utrecht -Dsn
Bosch, gedeeltelijk losgelaten. Eenige sche-
pen dreven de rivier af. Ongeveer anderhalf
uur later had men de vaartuigen weer op hun
plaats gebracht en kon het verkeer, dat ge
durende dien tijd gestagneerd was geweest
weer op de normale wijze plaats hebben.
Een paar boomen, die door den wind ont
worteld waren en over den weg lagen, waren
spoedig opgeruimd.
Te Schore, in de kom van het dorp, is te
11 uur een landbouwschuur, waarin op den
eersten Kerstdag een groot gat was ontstaan.
geheel omgewaaid.
Ik heb zelf trouwens ook 't een en ander
noodig tabak en bretels. Zullen we dan
maar gaan, Mr. Todd?
Mr. Todd keek Carmencita aan.
,Ga je ook mee Millie
„Nee. Ik qa van de qeleqenheid proh-
teeren om ni n haar cip stutten te ,aten
zetten. Die ontvoeringen zijn funest voor
iemands watergolf.'
,,Maarre.is 't wel in den haak dat ie
hier alleen blijft twijfelde Mr. Toda.
^Hoe moet het dan met 'de juweelen
„,.Die zijn veilig. Ik zet qeen voet bui-
ten voor u terug bent en een ontvoerinq
uit het Regal bestaat niet, zelfs niet voor
Smith I En zoo qauw ik kan, stop ik die
steenen erqens weg, waar Pinkerton ze
zelts niet zou kunnen vinden".
,Waar is dat?" vroeq Georqe.
„Weet ik noq niet. Dat komt opeens,
als"een inqevinq. En daarna ben ik ten-
minste weer vrij om te qaan waarheen ik
,,Net zooals je wil stemde Mr. Todd
toe, terwijl hij zich in een staande positie
heesch. ,,'t Kan best zijn, dat je hier vei-
liger bent als op straat. Te oordeelen
naar wat ik van die Smith qezien heb,
zou 't net wat voor hem zijn om een be-
rooving-op-klaarlichten-daq op touw te
zetten. Als je met dat .half dozijn bana-
nen klaar bent, Georqe, qa dan mee
Zoo kwam het, dat een half uur daarna
twee personen, de een breedqescihouderd.
stoer en flink, de ander klein en buiten-
gewoon dik, een van de qrootste wdnkels
in Oxford binnemgingen. En daar het
sterke geslacht in zoo'n omqeving ge-
woonlijk niet bijster is, zochten George en
Mr. Todd dadelijk steun bij een chef, die
toevalliq juist hun kant opqewandeld
kwam. t>
..Warmwaterkruiken?' herhaalde de
chef, een meneer met een opqedraaiden
knevel, een akeliq-netjes qeperste broek,
een dassipdd, die bijna een pare) en een
accent, dat bijna Oxfordiaansch was, een
jacket en een superieure gelaatsuitdruk-
kinq. Tweede verdieping Huishou-
delijke artikelen. U kunt met de lift."
Ze qinqen met de lift. Vijf minuten
later stonden ze van aanqezicht tot aan-
qezicht met een qepolijste mahonie
toonbank ertusschen in met een knap
jonq meisje, wier eeniqe wensch was
naar haar houding te oordeelen om
hun van dienst te zijn.
,,Onze warmwaterkruik is gesuccom-
beerd", zei Georqe.
Het jonqe meisje keek verbaasd.
Vannacht om een uur of vier ging
Georqe voort. ,,Zacht en kalm. n Ge-
compiiceerde halsbreu'k. Tienus, werd-ie
qenoemd. Misschien kunt u ons aan een
nieuwe helpen."
Het meisje qichelde op een manier of
ze niet zeker van haar zaak was. De
jonqe man aan den anderen kant van den
toonbank sprak en deed zoo deftiq als
een aartsbisschop.
,,Steen of rubber vroeq ze.
Georqe keerde zich tot zijn metgezel.
■„Wa't was Tienus er voor een U
bent het laatste oogenblik bij hem ge
weest."
„Van rubber," qaf mr. Todd ernstiq ten
antwoord. „Van rubber met een rood
jasje derover. Ik zou graag weer net zoo
een hebben, juffie. De qrootste maat
ik draaq vier-en-veertig."
Het juffie dook gichelend onder de
toonbank wcq cn kwam sen oocrenblik
laiter met haar armen vol warmwater
kruiken weer te voorscihijn. Elke kruik
een rubberkruik voorzien van een
roodflanellen zak werd op zijn voor-
deeligst ten toon qespreid. Mr. Todd be-
keek de collectie met qepasten ernst.
Jk neem deze", kondiqde nij na een
paar oogenbliikken van indrukwekkende
stilte aan. „Hij is qrooter dan Tienus,
maar daarom noq niet groot qenoeq om
dit klimaat uit me bed te houden. Geen
wonder, zeq, dat de Engelschen zoo taai
zijn. Daar hebben we nou de een-en-
twintigste en het kwik in de terremometer
doet zijn uiterste best om den bodem...
Een kreet van Georqe maakte een elu
de aan zijn toespraak.
,jDe een-en-twintiqste Alle qoden 7
,,Wat is er, jonq
,,De een-en-twintiqste is tante Helen
jariq."
,,'Zoo Wie is dat, tante Helen
,,De eeniqe overlevende van mijn fami-
lieleden. Woont in Somerset. Dit is de
eerste keer dat ik haar verjaardaq ver-
qeten heb. Allemachtig beroerd 1 Wat
zal ze woedend zijn. Dat komt er van
als je j$ met revdluties en vaste qoede
ren en wat dies meer zij, inlaat.
,,Maarre... zeq!" zei Mr. Todd met het
verheuqde qezicht van iemand die een in
qevinq krijqt, ,,je kunt er toch noq best
wat sturen
.Ja. maar wat Ik heb minstens een
week noodiq om iets behoorlijks te be-
denken."
,,Wat stuur je dan qewoonlijk
,,0... verlcden jaar een mat en 't jaar
daarvoor een koffiemolen en weer het
jaar daarvoor een medhaniekje om klee-
ren af te borstelen en... en..."
,,Dus altijd nuttiqe dinqen, he. zei_ Mr
Todd. „Wel... stuur der zoo wat!" Dit
met een qebaar op de uitstallinq van
warmwaterkruiken voor hem.
,,Verdorie," zei Georqe bewonderend
„iDat's een idee. tiKon niet beter. Waar
om wintervoeten dulden als je een neef
hebt Dan schrijf ik in het Reqal een
brief je erbij en stuur hem van daar weq.
Hij keerde zich tot de juffrouw, die ver-
qeefsche moeite deed om niet te laten
inerken dat het qesprek haar interesseer-
de. „Ik moet er zoo een hebben... een
even qroote als deze meneer... Ik,ben u
ten zeerste verplicht, Mr. i odd
..Bedank oom Deoimus maar zei Mr
Todd.
(Wordt vervolqd.)
