V A E I A.
Piuimvee-rubriek.
Hail en Hef.
HOE MEN IN HET OOSTEN DE
BOSSCHEN VAN DEN STAAT LEEG-
PLUNDERT.
HET EUVEL VAN LICHTVAARDIGE
SCHEIDING VAN TAFEL EN BED.
onthoud gebruik, om orde te stellen op al het
materiaal, dat gedurende den kruistocht werd
verzameld. Zooatls bekend kon Albertini bij
de exploratie van Spitsbergen, Noord-Oostland
en Nova Zembla, hierin trouw terzijde gestaan
door de overige bemanning, talrijke gegevens
verzamelen, omtrent nog weinig bekende ver-
schijnselen, die zich in deze streken voordoen.
De resultaten van deze studie zullen worden
gepubliceerd, maar reeds nu wezen de dagbla-
den op het speciaal belang, dat de Noren bij
de publicatie van bijzonderheden hebben. Als
men met de groote moeilijkheden rekening
houdt, schrijven de bladen, is de exploratie in
korten tijd volbracht, want de zee, welke be-
varen werd, was weinig bekend, terwijl de
walvischvaarder in het tijdperk, dat hij in het
ijs gevangen werd gehouden bovendien door
drift nog van de route werd afgedreven. Hoe-
wel geen spoor van de „Italia" werd gevonden,
mag dit niet in overweging worden genomen,
bij het beoordeelen van de ovevwonnen geva-
ren en de aan den dag gelegde energie.
Albertini mocht, noch kon zich meer een
illusie maken omtrent het lot van Pontre molli
en de zijnen (de weggedreven ballon groep),
maar hij had toch gehoopt tenminste iets te
vinden, waardoor men de zekerheid zou heb
ben gekregen, omtrent den noodlottigen afloop
der „Italia"-expeditie. En dit is de groote
desillusie: er werd niets, totaal niets gevon
den van de met het luchtschip weggedrevenen.
iDe Pool-deskundige prof. Hoel gaf echter
ook toe, dat het dit jaar onmogelijk zal zijn
een nieuwe expeditie uit te rusten.
Prof. Hoel volhardt bij zijn meening, dat
vroeg of laat door Noorsche visschers nog wel
iets zal worden ontdekt van de „Italia" en de
ongelukkige bemanning.
Nadat de herstellingen waren verricht en de
storm bedaard was, lichtte de „Heimen Sucai"
het anker met bestemming naar Bergen. Voor
het vertrek bood de commandant aan de Noren
en Italianen een feestmaaltijd aan, waarbij
ook de Noren op bijzondere wijze werden ge-
huldigd.
EEN GESTOORD BEGRAFENISMAAL.
fTer gelegenheid van de begrafenis van de
ruim 72jarige mej. de wed. M., wonende in de
Vorsselmanstraat te Weesp, had zich een groot
aantal familieleden in hare woning vereenigd
om het begrafenismaal te gebruiken. Op een
gegeven oogenblik, juist toen men zich aan
tafel zette, zakte de vloer van het vertrek in,
waar het gezelschap uit twintig personen be-
staande, zich bevond. De vrouwen hieven een
luid gegil aan en de mannen trachtten de con-
sternatie zooveel mogelijk te bezweren, maar
inmiddels was het in de kamer een chaotische
verwarring. De meubelen lagen beschadigd
door elkaar; gebroken glaswerk lag overal
verspreid. Een der gasten kreeg een buil aan
het hoofd, een ander een wonde aan de hand,
terwijl een 16jarig meisje zich onder medische
behandeling moest stellenpomdat er glasscher-
ven in haar been waren gedrongen.
(Nadat de eerste schrik eenigszins getem-
perd was, begaf het gezelschap zich naar de
buren, waar de kamervloer onlangs versterkt
was en men dus voor een herhaling van het
incident niet behoefde te vreezen.
HUMOR EN WERKVERSCHAFFING.
Amsterdammers zijn over het algemeen
goedmoedige menischen. Ook in minder prettige
omstandigheden verliezen ze hun goed hu-
meur niet.
Dat bleek dezer dagen opnieuw.
In Beilen hadden de Amsterdammers die
daar in werkverschaffing werkzaam zijn, zoo
bevig last van de bekende „platte bezies", dat
ze ophielden met werken en naar Amsterdam
trokken.
In optocht ging men naar het gebouw der
Katholieke Arbeidersbeweging in de 3e Hugo
de Grootstraat, waar het kantoor gevestigd
is van het lid der commissie voor de werkver
schaffing dat voor de vakcentrales zitting
houdt.
Men had overtuigingsstukken meegebracht.
Een sloop, dat als slachtveld had gediend en
waarop de slachtoffers bloedige sporen hadden
achtergelaten. Maar bovendien had men nog
een dooie bij zich. En een doosje met levende
wandluizen
Ja, opperde onze vriend, het commissielid,
ja; maar hoe kan men nu zien, dat dat goedje
uit Beilen komt!
Hoe je dat kan zien? gijnden onze Amster
dammers, „dat hoor je aan het dialect!"
MISS HOLLAND-1930.
De internationale schoonheidswedstrijd van
1930 zal plaats vinden in September van dit
jaar te Rio de Janeiro (Brazilie). De regee-
ring van deze stad heeft voor de bekroonde
dame (Miss Universe) een prijs uitgeloofd van
20.000 dollars, d.i. 50.000.
Aan dozen schoonheidswedstrijd zullen da
mes uit alle landen der wereld uit elk land
een -deelnemen, ook uitverkorene van
Nederland, een Miss Holland 1930.
Het weekblad ;;Het Leven" zal wederom de
verkiezing van deze Miss Holland regelen, die
in Februari naar Parijs zal gaan om mee te
dingen naar den titel „Miss Europa" en die in
September de viifweeksche reis zal maken naar
de parel der Nieuwe Wereld, Rio de Jan^j^
Op beide reizen zal de nieuwe miss Holland
vergezeld zijn van een familielid, of zoo z;j
verloofd is, van haar verloofde.
iDe regeling van den wedstrijd te Parijs is
jn handen van „Le Journal", dat voor Neder
land de regeling heeft opgedragen aan de re-
dactie van „Het L^Ven". Deze heeft de heeren
jhr. Eei^,, Jan siuijters, Martin Monniken-
uam, mr. Keuls, Louis Saal'oorn en Piet Kra
mer aangezocht, wederom de jury te willen
vormen.
OM EEN VEREOREN HUISSLEUTEL.
Mister Williams te Stockport in Engeland
is zeker een pantoffelheld. En omdat hij dat
Is, moest de straat worden opgebroken.
Dat geschiedde aldus:
Op een goeden avond had mister Williams
den huissleutel meegekregen en was met zijn
vrienden in de kroeg geweest. Laat op den
avond keerde hij huiswaarts en wilde juist
de deur opendoen, toen hij1 tot zijn schrik
ontdekte, den huissleutel te hebben verloren.
Uit angst om zijn vrouw wakker te maken,
wilde hij nu probeeren, door het tuinheik te
kruipen en door een open venster binnens-
huis te komen. Hij slaagde er ook in, zijn
hoofd door het hek te krijgen, maar verder
wilden de spijlen niet uit elkaar en mister
Williams kon nu ook zrjn hoofd niet meer
terugtrekken. Hij was gevangen als een vos
In de val.
Na langen tijd kwamen er menschen voor-
bij en gaven mister Williams allerlei goede
wenken, hoe hij zrjn hoofd uit den val kon
krijgen of verder door het hek kon sluipen.
Maar die wenken baatten niet en de arme
mister Williams was en bleef gevangen.
Mevrouw Williams was al lang wakker ge-
worden en keek uit een venster toe, hoe haar
beklagenswaardige echtgenoot langzamer-
hand aammechtig in het hek begon te han-
gen.
Eindelijk verscheen de brandweer. Maar
ook die slaagde er niet in, mister Williams
te bevrijden. Dus zat er niet anders op, dan
de straat op te breken, het muurtje onder
het hek te verwijderen en zoo ruimte te krij
gen, om de spijlen uit elkaar te trekken. Als
een zoutzak viel mister Williams toen ten
slotte op den grond.
Rusland was vroeger het eldorado van
wouddieven. Kleine misdadigers, die dikwijls
op heeterdaad betrapt werden, moesten voor
de groote meeboeten. Een opperhoutvester,
die zich na een diensttijd van eenige jaren
nog niet verrijkt had ten koste van den staat,
werd eenvoudig onbekwaam geacht, om zijn
ambt ,,naar behooren" te vervullen, want ook
de hooge Overheid wilde van het ,,vette der
aarde" profiteeren. Een ambtenaar daaren-
tegen, in wiens district de boomen ziender
oogen uit de bosschen verdwenen, zraodat zich
hier en daar reeds bedenkelijk groote kale
plekken vertoonden, werd naar een ander
district verplaatst, waar 't woud nog dicht
begroeid wasIn de vroegere Russische
districten van het Oosten sehijnt de toestand
op dit punt echter veranderd te zijn. Thans
schijnen namelijk ook andere kringen van
meening te zijn, dat de uitbuiting der wou-
den geen speciaal voorrecht der houtvesters
behoeft te zijn.
Volgens berichten uit de kranten van
Reval hebben de dieven, die nu hun bedrijf
in de Staatsbosschen uitoefenen, him zaken
op geheel modemen leest geschoeid.
Afzonderlijke strooptochten, langs allerlei
sluipwegen worden thsuns niet meer onder-
nomen, de zaak wordt geheel systematisch
gedreven. Kleine tochten loonen de moeiten
niet meer. De verkenners, die van fietsen
voorzien zijn, gaan eerst het terrein op-
nemen. Dan worden er enkele posten in de
nabijheid van de houtvesterswoning uitgezet,
die de ,,hoofdmacht" van alles op de hoogte
houden. Ondertusschen worden in het woud
alle bruikbare stammen neergelegd! Is dit
gebeurd dan begint de spionnagedienst weer
zijn werk. Naar alle kanten wordt onder-
zocht of de wegen veilig zijn. Het transport
gesohiedt des nachts.
Nadat men eenige schoten in de lucht heeft
gelost, wordt er een krijgsgehuil aangeheven,
zooals men dat in de jachtvelden der India-
nen kan hooren. Daardoor moet een hout-
vester die zich toevallig in den omtrek mocht
bevinden, bang gemaakt worden en over-
tuigd zijn, dat de vijand overmachtig is.
Dezer dagen nu is een bende wouddieven
onschadelijk gemaakt. De „blieekneuzen", die
alle voorbereidselen gevolgd hadden, versche-
nen met een veel grootere overmacht en om-
singelden heel de bende. Onder de dieven
bevonden zich ook eenige bekende politieke
persoonlijkheden. Hierin is dus blijkbaar
niets veranderd
DE VOORSPELLING VAN EEN HEKS.
Kapitein Graeme en zijn vrouw te Aberuth-
ven, bij Inchbrakie, hebJben kennis gegeven van
de geboorte van een zoon. Aan het slot van
de advertentie, waarin zij dit mededeelen, leest
men tusschen haakjes de raadselachtige woor-
den Voorspelling van de heks van Monzie"
Een verslaggever van de Daily Mail is den
gelukkigen 55-jarigen vader die totnogtoe
slechts twee dochters had opheldering gaan
vragen en deze heeft hem het volgende ver-
teld
De legende van de heks van Monzie is deze:
In het begin van de achttiende eeuw werd
een vrouw die bekend stond onder den naam
van de Heks van Monzie, op den mutsaard
verbrand. Terwijl de vlammen oplaaiden, ver-
vloeikte zij het volk van Monzie, dat haar ter
dood veroordeeld had. Op dat oogenblik zag
zij een man, Graeme uit Inchbrakie, die geko-
men was om een poging tot haar redding te
doen. 1
(Zij droeg een halssnoer en slaagde erin een
steen daarvan met haar mond te grijpen. Zij
spuwde dien steen naar Graeme toe en riep
dat zoo lang de steen in Inchbrakie bewaard
zou blijven, en daar een lid van de familie
woonde, haar een erfgenaam geboren zou wor
den.
Ongeveer veertig jaar geleden werd het
landgoed door de familie verkocht en kwam
de steen, die in een ring gezet was, op het
kantoor van een advokaat te Ediriburg terecht.
,,Sedert dien tijd", vertelde kapitein Graeme
verder, „is geen rechtstreeksche erfgenaam in
de familie meer geboren. Het laatste hoofd
van de familie, een neef van mijn vader, is
eenige jaren geleden kinderloos gestorven.
Mijn vader is dood en mijn broer is zonder
nakomelingen gestorven.
„Een tijd geleden kon ik een klein gedeelte
van het oude landgoed dicht bij Inchbrakie
waarop een huis stond, terugkoopen. Daarna
kon ik ook weer den ring in mijn bezit krij
gen. Aangezien ik een Schot ben, geloof ik
aan zulke familie-legenden. En dus nam ik
den steen naar het oude huis bij Inchbrakie
mee en begroef hem daar onder den vloer.
„De legende is uitgekomen, want mij is in
het oude huis een zoon geboren. Mijn vrouw
en jongen maken het goed." De steen is een
soort van maansteen, genaamd saffier-maan-
steen.
IN DIENST VAN „MADAME LA
MODE",
Sen der redacteuren van het Sem. Aig. Hbl.
heeft dezer dagen een kijkje genomen bij de
Semarangsche Leder-industrie en Handel Mij.,
gewoonlijk bekend onder den rfaam „de Slieh-
mij", en vertelt daarover o.a. het volgende:
De Sliehmij is een zeer bijzondere industrie,
waarover naar buiten nog slechts weinig be
kend is. De maatschappij heeft een twee-
ledig doel en is behalve een export-huis voor
bijzondere huiden ook een fabriek, waarin van
slangen, krokedillen en leguanen verschillende,
meestal echter luxe artikelen worden vervaar-
digd. Deze verschillende huidensoorten wor
den betrokken van Borneo, Sumatra en Cele
bes, maar toch wel in hoofdzaak van Borneo
en dan nog meer speciaal uit de omgeving van
Samarinda. De huiden worden, na zorgvul-
dig van vleesch en dergelijke, aan bederf spoe-
dig onderhevig zijnde stoffen te zijn „ont-
daan, naar het hoofdikantoor te Semarang op-
gezonden en daar zorgvuldig gesorteerd naar
de kwaliteit.
Is deze bewerking klaar, dan wordt een zeer
belangrijk deel van deze huiden naar het bui-
tenland verzonden, terwijl de grootste kwan-
tums naar de groote EUropeesche hoofdsteden
als Parijs, Londen, Weenen, Brussel, Amster
dam en Berlijn gaan, en eerst daar worden
de vellen nader bewerkt. Om zich eenig denk-
beeld van den omvang van dezen export te
kunnen maken, diene, dat er per maand al-
leen naar Parijs soms 20.000 slangen-vellen,
ongeprepareerd, „rauw" zooals de vakterm
heet, worden verzonden. De Parijsche afnemers
zouden wel zesduizend vellen van pythons per
maand wenschen te ontvangen, zoo groot is
thans de vraag naar dat artikel, doch daarvan
lean bezwaarlijk worden voldaan, doch soms
gebeurt het wel, dat er een kleine drieduizend
alleen al naar Parijs gaan.
honger is gestorven; maar bij dit onderzoek
kwam bovendien de valsche bochel te voor-
schijn, die als schatkamer gediend had en
waaiuit men in opgerolde bankbiljetten en ef-
fecten een waarde van meer dan tien miljoen
lire hiaalde. De man had papieren op naam van
Georg Bernstein bij zich en hij was zonder
eenige bagage van Algiers gekomen en in het
herbergje afgestapt.
Een medewerker van de Daily Mail laat het
licht vallen op het hand over hand toenemend
kwaad van de scheidingen van tafel en bed,
die de politie-hoven gemakkelijk verleenen,
zoodra een vrouw zich over mishandeling,
dronkensdhap of andere slechte gedragingen
van haar man komt beklagen. De kosten be-
dragen voor haar niet meer dan 2 sh. voor de
dagvaarding. De man'krijgt zelden een kans.
Hij is er niet bij, wanneer de dagvaarding
wordt toegestaan. Hij is dikwijls niet in de
rechtzaal, wanneer de zaak dient en hij krijgt
daarna te hooren dat hij aan zijn vrouw die
van hem af is, een groot deel van zijn loon
moet afstaan.
|De gevangenis van Brixton zit op het oogen
blik vol mannen, die hun vrouwen de wekelijk-
sche toelage onthouden welke de magistraat
haar heeft toegewezen, dikwijls op weinig om
het lijf hebbende gronden. Betaalt hij niet, dan
wordt hij gevangen gezet, Betaalt hij, dan is
zijn vrouw vrij om met zijn geld haar eigen
leven te leven. Hij mag haar niet lastig val
len, hij mag niet in haar nabijheid komen,
maar hij moet haar onderhouden. Ieder jaar
worden er ongeveer 30.000 getrouwde paren in
de politie-hoven van tafel en bed gescheiden
ten koste van een dagvaarding van 2 shillings.
De vrouw is voor haar leven pensioentrek-
ster en de man heeft geen wettelijke redenen,
tenzij hij een echtscheiding kan verkrijgen.
lOnder de arme klassen wordt het huweliik
nu gaandeweg geen loterij, maar een veilige
„belegging" voor vrouwen voor wien een man
op wien een en ander aan te merken is, een
bron van inkomsten beteekent zonder dat zij
aan de verplichtingen van een huisvrouw be-
hoeven te voldoen.
Deze vrouwen kennen haar recht. Zij weten
heel goed dat de wet aan haar kant staat en
het bewijsmateriaal dat vereischt wordt, is zoo
onbeteekenend dat het geen wonder is dat zij
iederen ochtend bij twintigtallen voor den po-
litie-rechter versdhijnen.
Tenzij men tegen het euvel iets doet, zal het
huwelijk een vorm van chantage worden voor
hebzuchtige vrouwen en inplaats van de open-
bare zeden te beschermen, zal het kwaadwillige
en luie vrouwen de gelegenheid verschaffen om
haar gang te gaan.
De medewerker van de Daily Mail zegt dat
er geen week voorbijgaat waarin hij niet brie-
ven van mannen krijgt, die hem zeggen dat
hun vrouwen opzettelijk het huiselijk leven tot
een hel maken om scheiding van tafel en bed
te verkrijgen.
Er is ten minste een magistraat te Londen,
van het politie-hof Marylebone, die de eische-
ressen scherp ondervraagt, als zij bij hem met
klachten over kwaadwillige verlating of mis
handeling aankomen.
EEN NIEUW „LEVENS-ELIXIR".
Sir Jagadis Bose is een Britsch-Indisch
geleerde, die een naam te verliezen heeft, en
om die reden alleen maken wij melding van
een bericht uit Calcutta aan de Morning
Post, volgens hetwelk hij uit een plant die
in den Himalaya groeit, een geneesmiddel
zou bereid hebben dat wonderbaarlijke eigen-
schappen moet bezitten.
Inspuitingen met dit middel „brachten
doode kikvorschen weer tot leven" en bij een
vrouw wier hart haar geheel scheen begeven
te hebben, zoodat zelfs sterke prikkels als
strychnine niet werkzaam meer bleken, werd
het middel „met volkomen succes" toegepast.
Dit alles onder groot voorbehoud mede-
deelende, wenschen wij af te wachten wat er
over de bijzonderheden bekend zal worden in
een lezing die Bose tegen einde November
aangekondigd heeft.
Sir Jagadis Bose is oud-hoogleeraar van de
universiteit te Calcutta, stichter en directeur
van het Instituut Bose voor wetenschappe-
lijk onderzoek. In 1919 maakte hij een me
thods openbaar om boomen gevoelloos te
maken, zoodat zij zonder schade overgeplant
konden worden, en hun groei door prikkeling
te bevorderen. Voorts bedacht hij een toestel,
bekend onder den naam van crescograaf, dat
de natuurlijke bewegingen in de planten
honderdduizendmaal vergroot en het daar
door mogelijk maakt hun groei te registree-
ren. Bekend is dat al te zware bemesting
den groei vertraagt in plaats van bevordert,
en met behulp van de crescograaf kan een
onderzoeker de onmiddellijke uitwerking van
zijn bemestingsproeven zien en de juiste
dosis te weten komen die met een maximum-
pitwerking aan een bepaald gewas moet toe-
gediend worden.
JUISTE WEEIiBERICHTEN.
Eenigen tijd geleden is men op een der
Noordeiijkste punten van Alaska, Point Bar
row, op kosten van de Vereenigde Staten met
den bouw van een kortegolfzender aangevan-
gen, welke speciaal bestemd zal zijn voor het
uitzenden van weerberichten. Wanneer men
in de Vereenigde Staten voortdurend op de
hoogte is van de weersomstandigheden in het
Noordelijke deel van Amerika, kan men hier-
van ongetwijfeld goed gebruik maken bij het
doen van weervoorspellingen.
Point Barrow bevindt zich op 70° N.B. en
ligt dus binnen den Poolcirkel. Proefnemin-
gen hebben uitgewezen, dat deze plaats het
meest geschikt was voor het opstellen van den
zender. Het plan tot het bouwen van het sta
tion ging uit van de telegrafie-afdeeling van
het ministerie van oorlog en van het meteoro-
logische bureau van het ministerie van land-
bouw.
Sergeant Stanley R. Morgan van het leger
der Vereenigde Staten is aangewezen om de
leiding van dezen zender op zich te nemen.
Zijn vrouw zal hem vergezellen en zal tevens
actieve medewerking verleenen bij de metereo-
logische waarnemingen. Zij volgt op het oogen
blik een cursus om op de hoogte te komen van
de beginselen der metereologie.
NIEUWE HEERENMODE?
Een dappere professor van de universiteit
te Evanston (Illinois), zoo lezen we in de
„Christian Science Monitor", verscheen in een
wijde blouse, die zijn pantalon van het gebrui-
kelijk model ten deele bedekte en aan den hals
puntig uitgesneden was. Deze blouse, laag,
ruim, netjes, verborg volkomen het vervelend-
ste en leelijkste stuk van het mannelijk har-
nas, de bretels, om het middel zat een breede,
losse ceintuur. Diepe zakken, gemakkelijk
binnen het bereik der handen en niet te lange
mouwen, die den pols vrijlieten, maakten het
costume nog dienstiger.
[Deze vinding van den professor maakte
zoo'n indruk op den kleermaker, die de blouse
maakte volgens aanwijzingen van den prof,
dat hij besloot zoo'n kleedingstuk in den han-
del te brengen, zoodat alle mannen een kans
krijgen op gemakkelijker kleeding.
Deze revolutie in de kleeding, zoo dapper
geproclameerd tegenover de domme traditie,
die een man wil laten rondloopen in een som
ber gekleurden, zwaren zak, die om den hals
stevig dichtgesmoerd is en dik gewatteerd bij
de schouders, zal schrijft de VI. Crt.
hopeloos het begin beteekenen van een be-
vrijdingstijdperk der door de mode verdrukte
mannen.
ISinds tientallen jaren zijn de vrouwen be-
vrijd van kleedingsongemakken en haar jurken
in elke kleur van den regenboog zijn niet al
leen een vreugde voor het oog, maar tevens
luchtig en praktisch voor den zomerdag, wan
neer de volledig gehamaste man onmensche-
lijke kwellingen verduren moet.
Moge de moedige strijder voor modehervor-
ming zijn weldadige campagne voortzetten ten
bate zijner vredemannen. Laat hij vroolijke
kleuren, wellicht purper of scharlaken, toe-
voegen aan de dagelijksche dracht, zoodat de
saaie kantoorjasjes voor goed naar de motten
verwezen worden. Laat hij dien nutteloozen
wimpel afdanken, dien we das noemen. Laat
hij een artistieken vervanger voor het antieke
vest uitdenken, dat nu niet anders is dan een
uitpuilende bergplaats voor potlooden, vulpen
en horloge. Laat hem een stroohoed creeeren,
die een ietsje individualiteit heeft en er niet
uitziet als millioenen andere. En laat deze
stoutmoedige zijn kunst beproeven op smo-
kings en gekleede jassen, deze toppunten van
mannelijke ellende.
HOE DIEP DE ZEE IS.
Er is een tijd geweest, dat men ten op-
zichte van de diepte der zeeen slechts schat-
tingen kon doen, die meestal onjuist bleken.
Omstreeks het midden van de vorige eeuw
nog schatte men de diepte op 10.000 tot
15.000 meter; eerst toen men begon de ver
schillende werelddeelen door kabels te ver-
binden, stelde men nauwkeuriger metingen
in en toen bleek het, dat men de diepte wel
wat overschat had.
Volgens de onderzoekingen, die tot nog toe
zijn ingesteld, wint de Groote Oceaan het met
9623 Meter. Men ontmoette deze diepte bij
het leggen van een telegraafkabel tusschen
San Francisco en de Philippijnen. De groot
ste diepten van den Atlantischen Oceaan be
vinden zich ten Noorden van Portorico (8361
M.) en in den Indischen Oceaan met 7300 M.
in de nabijheid van Amboina.
De Noordzee maakt hierbij vergeleken een
min of meer erbarmelijk figuur. De diepste
punten liggen in het Noordelijk gedeelte en
zijn weinig dieper dan 120 M. In de Oostzee
is de diepte ook niet groot, bij de Aalands-
eilanden tusschen Stockholm en Gothland,
Alles wat aan vorstschade onderhevig is
moet nu in veiligheid zijn, om,dat het risico
anders te groot wordt. Zoo langzamerhand
gaan we de nachtschuit in, de dagen korten
aanmerkelijk en waar de grond van vrucht
ontbloot is, beginnen we onverwijld met om-
spitten. Over het nut hiervan zullen we ver
der zwijgen, aangezien zulks voldoende be
kend mag worden geacht.
Heeft dit zomer het frambozenkevertje ons
genoegen vergald, dan worden bij het omspit-
ten ook de frambozen vooral niet vergeten, in-
dien verplaatsing der struiken om een of an
dere reden onmogelijk of niet gewenscht is. De
grond waarin de frambozen staan en de naaste
omgeving hiervan, worden dan ondiep omge-
werkt. Het larfje van het frambozenkevertje
zit nu in den grond, doch ondiep. Bij ondiep
omrwerken komen deze larfjes boven, zoodat
een niet gering deel dezer ongewenschte gas-
ten ten prooi vallen aan vogels of kippen. Na
deze ondiepe omwerking strooien we dan wat
roet en kalk uit, waardoor eveneens heel wat
ongedierte onschadelijk wordt gemaakt, ter
wijl dit tevens als bemesting uitstekende
diensten bewijst.
Jndien we dit najaar nog vruchtboomen
wenschen te planten, eenige haast met het be-
stellen is gewenscht, dan komt er nog wat
meer kijken als alleen goede plantgaten te
graven. De grond moet niet alleen plaatselijk
worden bewerkt, doch ook waar later de wor-
tels moeten zoeken, moet goed losgemaakt
worden. Veel te vaak wordt de ondergrond on-
voldoende bewerkt, zoodat eventueele harde
lagen, z.g. banken,-blijven zitten. Vraag aan
den kweeker zoo noodig inlichtingen indien we
hiermede niet vertrouwd zijn, want een fout
bij de planting begaan, is in den regel nooit
geheel weer te herstellen, soms zelfs niet ge-
deeltelijk.
Vragen, deze rubriek betreffende,
kunnen door de abonne's worden
gezonden aan Dr. Te Hennepe,
Diergaardesingel 96, Rotterdam.
Postzegel van 7j4 cent voor ant-
woord insluiten en blad vermelden.
PLUIMVEEHOUDERIJ IN JOEGO-SLAVIe.
Van Buda-Pest naar Belgrado trekken we
dus naar het Zuid-Oosten, tusschen Donau en,
Theiss in, die beide vrijwel zuidwaarts loopen.
Den geheelen dag rijden we door de enorme
vlakte, door eindelooze maisvlakten. Sommige
velden zal al geoogst, andere staan nog groen.
As de mais geoogst is, zien we op den grond
overal een soort meloenen liggen, die tusschen
de mais gekweekt worden en als voedsel die-
nen. Opvallend is in al deze streken, dat men
zoo weinig huizen ziet en het bleef mij dan
ook een raadsel, waar eigenlijk de menschen
wonen die deze vlakten bewerken. Aan de sta
tions zien we enorme hoopen van een klein
soort suikerbieten, die door de boeren van alle
kanten op ossewagens aangevoerd worden.
:Bij de dorpen zien we tallooze koppels gan-
zen en kippen. Deze zijn zoo van uit den trein
gezien totaal rasloos, allerlei kleuren dooreen.
Hier en daar zien we ook groote troepen
kroesharige varkens, waartusschen weer gan-
zen en kippen. Reeds op grooten afstand zijn
de waterputten te zien met groote hefboomen,
zooals men die ook in bepaalde streken van
ons land ziet. Naast de put ligt een uitgeholde
boomstam, waarin het water geloosd wordt en
waaruit de dieren drinken.
Meer naar het Zuiden zien we groote akkers
bedekt met ongeveer 4 M. hooge palen, die
weer door dwarsdraden verbonden zijn. Een
allereigenaardigsten indruk maken deze reuze
boonenstaken reeds op een afstand. Dit zijn de
geleidboomen en draden waarlangs de hoop
groeit, die men hier exporteert naar de bier-
brouwerijen. Ook groote akkers met hennep
beplant passeeren we en groote velden met
druivenstruiken. Deze druiven worden niet
langs stokken geleid zooals in de wijnbergen
in Duitschland en Frankrijk, doch staan ge
heel zelfstandig en lijken wel bessenstruiken.
Sommige zijn totaal volgeladen met druiven
en bladeren ontbreken bijna geheel.
In de buurt van Belgrado wordt het land
meer heuvelachtig en tenslotte, als we de Do
nau bereikt hebben, zien we tegen den achter-
grond van bergen de oude, beroemde, sterke
vesting Belgrado liggen, de hoofdstad van Joe-
go-iSlavie, wat beteekent Zuid-Slavie. Waren
we al in Hongarije de kluts kwijt met de taal,
hier in het oude Servie wordt het nog erger,
daar we hier uit de letterteekens ook niet meer
wijs kunnen worden. Meestal worden de plaats-
namen in twee lettertypes aangegeven, de ons
bekende Latijnsche letters worden door de
Kroaten gebruikt, die grootendeels Roomsch-
Katholiek zijn, terwijl de andere letterteekens
gebruikt worden door de Serven, die Grieksch-
Katholiek zijn.
De pluimveeteelt staat in dit land in groot
aanzien, daar de eieruitvoer belangrijk is en
veel opbrengt. De regeering, die thans inziet,
oostelijk van Bornholm en tusschen Gothland van +hoeveel. de pl™€e-producten-
wL»„ vrnid men een diente van 180 export zyn, doet al, het mogehjke de pluimvee-
TIEN MILLIOEN LIRE IN EEN BOCHEL.
De Milaansche bladen melden den dood van
een zonderling gieregaard, die zijn schatten
zijn leven lang in een valschen bochel ver-
stopt hield en dezer dagen den hongerdood is
gestorven. Hij was in een armzalige herberg
in Palma di Majorla terecht gekomen, waar
hij als inrvaliede vreemdeling met een wan-
staltige bochel het medelijden trachtte op te
wekken. De herbergierster vertelde da,t de man
bijna geen voedsel had genomen en bij de lijk-
schouwing bleek dan ook, dat hij letterlijk van
GEEN DANSENDE BEREN MEER!
In afzienbaren tijd zal het rijk voor bdren-
leiders in Beieren uit zijn. De Beiersclie
regeering heeft n.l. de politie-autoriteiten ge-
last geen nieuwe machtigingen meer uit te
reiken aan de beoefenaars van dit gilde. De
regeering is bij haar besluit uitgegaan van de
overweging, dat de uitoefening van het vak
van het rondtrekken met dansende beren ge
woonlijk gepaard gaat met dierenmishande-
ling; dat bovendien de bevolking weinig be-
langstelling meer heeft voor de vertooningen
en dat de meestal weinig vertrouwen verdie-
nende berenleiders, gewoonlijk Zigeuners, on-
gevoelig zijn voor de verontwaardiging van
het publiek bij mishandeling van hun dieren.
Voortaan worden dus geen machtigingen
meer verstrekt of bestaande verlengd.
EEN LEEUWENVOEDSTER.
Drie leeuwenwelpen, die Maandag j.l. in
den dierentuin te Warschau zijn geboren, heb
ben hun leven te danken aan de moederlijke
zorgen van een Poolsche dame, die zich be
reid heeft verklaard, de dieren te voeden. Kort
na de geboorte der jongen leeuwtjes bleek
namelijk, dat het moederdier niet in staat was,
haar jongen te zoogen. De veearts werd ge-
raadpleegd en deze verklaarde, dat de afwij-
king slechts van tijdelijken aard was, doch dat
intusschen de welpen zouden sterven, indien
zij niet op andere wijze voedsel tot zich zou
den nemen. Getracht werd, de leeuwtjes met
behulp van de flesch melk te voeden, doch dit
mislukte.
Ten einde raad beide de directeur van den
dierentuin de echtgenoote op van een dokter
te Warschau, met wien hij goed bevriend was
en vroeg haar, of zij tijdelijk de rol van mm
wilde aanvaarden. Onmiddellijk verklaarde zij
zich daartoe bereid en een half uur later waren
de welpen gered.
VLIEGER VOOR DE OOGEN VAN ZIJN
VADER DOODGEVALLEN.
In de buurt van Nancy is de Fransche vlie-
ger-officier Thiriot, die van Straatsburg uit
zijn familie per vliegtuig wilde bezoeken, met
zijn vliegtuig neergestort en omgekomen. De
vader van den ongelukkige, majoor Thiriot,
was ooggetuige van de ramp. Hij spoedde zich
naar de plaats des onheils, maar kon slechts
constateeren, dat zijn zoon reeds was over-
leden.
en Winnau, vond men een diepte van 180
tot 200 M., maar overigens peilde men ner-
gens meer dan 100 M.
OVER KIPPENMEST EN NAJAARSWERK.
De waarde van kippenmest als meststof
wordt nog zeer veel onderschat en de wijze
waarop hiermede soms wordt omgesprongen,
bevestigt zulks volkomen. In vele streken van
ons land houden ook de kleine bezitters van
tuinen er een soort van mestfaalt op na, veel-
al is zulks een uitgegraven gat ter diepte van
ongeveer 1 M, en deze plaats wordt dan benut
als voorloopige bewaarplaats van allerlei af-
val van de meest uiteenloopende soort. Blad-
afval, keukenafval, konijnemest, asch en kip
penmest, alles wordt in zoo'n mestfaaltje ge-
deponeerd. I
Om in zoo'n rariteiten-verzamelmg ook kip
penmest te deponeeren is evenwel niet aanbe-
velenswaardig. Kippenmest dankt zijn groot
ste waarde als meststof aan het betrekkelijk
hooge percentage stikstof en fosforzuur.
Wordt evenwel kippenmest niet met eenige
zorg verzameld en bewaard, dan zal het een
groot deel der stikstof verliezen. Om de
waarde van kippenmest te verhoogen moet het
geregeld worden verzameld en apart worden
opgeslagen. Afdeikking met een. laagje blade-
ren is gewenscht. In ieder geval is het ver-
keerd kippenmest in of op de mestfaalt te
werpen, aangezien dan tevens de kans groot
is, dat de mest met asch in aanraking komt,
waardoor een beduidend verlies van stikstof
het gevolg is.
(Kippenmest is een uitstekende meststof
voor potplanten, voor groenten en eveneens
voor fruitboompjes. Het toedienen van te
sterke hoeveelheden kan schadelijk werken,
zoodat het verstandiger is een keer vaker te
geven. De juiste percentages van kippenmest,
wat de stikstof en fosforzuur betreft, loopen
vrij sterk uiteen en staan in nauw verband
met de voedering der dieren. Hoe krachtiger,
dit is eiwitrijker, het voeder, des te hooger
is het percentage aan stikstof. Nog rijker aan
plantenvoedsel dan kippenmest is de mest van
duiven, terwijl die van eenden en ganzen min
der krachtig is.
De najaarswerkzaamheden in den turn be-
palen zich tot het binnenhalen of afdekken der
laatste groenten, met uitzondering der winter-
harde soorten.
houderij zoo snel mogelijk te bevorderen.
Joego-Slavie is een der meest exporteerende
eierlanden van Europa en waar thans door
allerlei maatregelen in importeerende landen
als Zwitserland, de eigen eieren-export ge-
daald was, tracht men deze door verbeterin-
gen in het land zelf weer op te voeren. Het
Landbouwministerie richt op staats- en pro
vincial landerijen model-pluimveebedrijven op,
steunt de particuliere pluimveefokkers, deelt
premien uit op tentoonstellingen en bewerkt
het geheele land met een machtige propagan-
da-campagne.
Dit jaar heeft men meer geld besteed voor
de pluimveefokkerij dan voor de paardenfok-
kerij, die altijd een der voomaamste bedrijven
was.
De besteedde gelden voor de pluimveehouderij
loopen in de tonnen gouds, daar zoowel de
staat als de provincies gelden verstrekt heb
ben. De onder controle van den staat gesubsi-
dieerde bedrijven zijn verplicht elk jaar een
zeker aantal broedeieren en pluimvee af te
leveren aan nieuwe bedrijven, die op hun beurt
weer gaan fokken met dit uitgezochte mate
riaal. Door de gevoerde propaganda zijn de
boeren thans fel op deze betere kippen en
goede fokhanen en wordt dus snel het land
van goede legsters voorzien. Voorwaarde om
deze goede kippen te krijgen is: eerst al het
pluimvee wat er op het bedrijf is radikaal op-
ruimen. Men wil er dus zeker van zijn dat het
nieuwe keur-materiaal niet weer bederft door
kruising met de oude, minderwaardige kippen.
Heel interessant is ook het systeem waarbij
de stationschefs of het personeel der stations
op de boerenplaatsen modelhokken en elite-
kippen krijgen. Als de boeren nu op de sta
tions op den retin zitten te wachten, hebben
zij gelegenheid de modeme pluimveehouderij
in de praktijk te bestudeeren.
Joego-Slavie, dat eerst het derde land was
wat betreft eier-uitvoer, is thans het zesde
(de volgorde is thans ongeveer Rusland, Ne
derland, Belgie, Polen en Joego-Slavie). De
export der eersten is ongeveer 7000 wagons
per jaar, terwijl Joego-Slavie per jaar onge
veer 2700 wagons eieren exporteert.
In Zegreb, een der centra's, in het Westen
(het oude Agram) is onlangs een groote
pluinweevereeniging gesticht voor het geheele
land en deze werkt nu met de regeering sa-
men om snel de pluimveehouderij te moderni-
seeren en uit te breiden. De hoofd-ambtenaren
en ook de minister zijn zeer enthousiast, even-
als alle hierbij betrokken kringen.
Dr. TE HENNEPE.
