ALGEMEEN HIEUWS- F.N APVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
Eerste Blad.
feuilleton.
No. 8421.
WOENSDAG 4 SEPTEMBER 1929.
69 e Jaargang.
te
BINHEXLAND.
BP ITEHLASD.
pin
NAAR DEN INDUSTRIEELEN VREDE.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
JUleendeze
verpakking
Tabletten
4BONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen 1.40 per 3 maanden - Buiten Ter Neuzen
fr per post /180 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post f 6,60 per jaar -
Voor Belgie en Amerika 2,25, overige lan den f 2,60 per 3 maanden fr. per post -
Abonnementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling.
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
Uitgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE.
ADVERTENTIeNVan 1 tot 4 regels /0,80 Voor elken regel meer /0,20.
Grootere letters en cliche's wor den naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd .tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
DIT
BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MA AND AG-, WOENSDAG- en VRMDAGAVON1)
r €MUaSBS3iari
INGEZONDEN
M.EDEDEEEINOEN.
DE NIEUWE VOORZITTER VAN DE
TWEEDE KAMER.
Als een emstig candidaat voor president
van de Tweede Kamer, die ook buiten zijn
eigen fractie hier en daar persona grata zou
zijn, wordt de katbolieke afgevaardigde Mr.
Van Schaik, genoemd. Gelijk bekend beboort
Mr. Van Schaik, met staatsraad Koolen, ook
tot hen, die genoemd worden als leider der
Roomsch-Katholieke staatspartij. niu Jhr.
Ruys de Beerenbrouck daarvan afstand heeft
moeten doen.
TWEEDE KAMERLID.
Het Centr. Stembureau heeft in de plaats
van den heer J. C. van Beek te Deume, die
zijn benoeming tot lid der Tweede Kamer
niet heeft aangenomen, benoemd verklaard
tot lid dier Kamer den heer Th. F. M. Schaep-
man te Den Haag, adj.-directeur van de N.V.
de eourant ,,de Maasbode".
INENTING TEN PALEIZE HET LOO.
De Tel. verneemt, dat, op bevel van H. M.
de Koningin, alle leden van de hofhouding ten
paleize Het Loo door Dr. Haverkamp zijn,
ingeent ter voorkoming van alastrim. Tevens
is door de Koningin aan alle leveranciers van
het Hof, t.w. die welke zich dagelijks hinnen
het hek moeten begeven, de verplichting op-
gelegd zich te laten inenten.
KARDINAAL VAN ROSSUM IN
AMSTERDAM.
Gnder groote belangstelling is Maandag-
avond den dag waarop hij 75 jaar werd
kardinaal van Rossum aan het Centraal Sta
tion te Amsterdam aangekomen voor een ver-
blijf van eenige dagen in ons land. Bij die
gelegenheid zal hij gehuldigd worden o.a.
heden in het Concertgebouw met zijn gou-
den priesterfeest. Op het station waren o.m.
ter ontvangst aanwezig de bisschop van
Haarlem, mgr. Aengenent; de pauselijke in-
temuntius te 's Gravenhage, mgr. Schioppa,
de deken van Amsterdam Dr. van Noort en
leden van het eere-comitb der huldiging. Tot
het uitvoerend-comitd behooren mgr. Dr.
Eras, procurator van het Nederlandsch Epis-
copaat te Rome, die dee! van het gevolg van
den kardinaal uitmaakt, Prof. Dr. J. Hoog-
veid uit Nijmegen en de heer W. J. R. Drees-
mann, in wiens woning aan het Museumplein
de kardinaal, evenals vijf jaar geleden, ver-
blijf houdt. De kerkvoogd werd aan de deur
van zijn spoorwegcoupd welkom geheeten
door de heeren Dreesmann en Verschure.
Naar de ontvangstzaal geleid, nam hij plaats
in den voor hem gereedstaanden fauteuil,
met ter weerszijden van zich mgr. Aengenent
en mgr. Schioppa.
Verschillende aanwezigen maakten hunne
opwachting bij hem. Vervolgens reed de auto
van den kardinaal, met het oog op zijn hoo-
gen leeftijd, voor op het perron voor de
wachtkamer, waar heel wat belangstellenden
waren samengedrongen. De andere auto's
van den stoet in het geheel waren er zeven
wachtten bij den Westelijken afrit., Hier
was een groot publiek verzameld, dat den
kardinaal bij zijn voorbijrijden levendig toe-
juichte. Ook langs den weg, die gereden
werd, stonden heel wat kijkers.
In de parochiekerk van den Allerheiligsten
Rozenkrans in de Jacob Obrechtstraat heeft
daarop de plechtige kerkelijke ontvangst van
kardinaal van Rossum plaats gevonden,
waarbij mgr. Aengenent de begiroetingsrede
uitsprak.
Gistermiddag te kwart over twee is Z.Em.
Kardinaal van Rossum met gevolg in twee
auto's van Amsterdam naar het Loo vertrok-
ken om door H. M. de Koningin, Z. K. H. den
Prins en H. K. H. Prinses Juliana in gehoor
LichteQeurige
R00KTABAK
ROCUE-STER
THEODORUS
NIEMEIJER
GRONINGEN
te worden ontvangen.
In den eersten auto was bij Z.Em, den Kar
dinaal gezeten Mgr. Dr. B. Eras en de secre-
taris van Z.Em. Mgr. Dr. Jos. Drehmans. In
den tweeden auto hadden plaats genomen de
gentilhomme van Z.Em., de heer Drehmans
uit Roermond, notaris Mr. A. J. Blaisse en
de heer C. W. H. Baard, directeur van het
Stedelijk Museum. Bij het vertrek werd Z.Em,
door een klein publiek eerbiedig gegroet.
In Apeldoom stonden hofrijtuigen gereed,
die Z.Em, en zijn gezelschap naar het Loo
brachten,
Eenigen tijd geleden is in Engeland een
belangrijk rapport verschenen over de in-
dustrieele toekomst van Groot-Brittannie.
Het bespreekt de oorzaken der ontevreden-
heid in de industrie en beveelt eenige midde-
len ter verbetering aan. Een passage in het
rapport, welke zeer de aandacht heeft ge-
trokken luidt als volgt:
„Er zijn nog altijd velen, die meenen, dat
de Staat zich niet moet bemoeien met de in
dustrie of op een andere wijze tusschen beide
komen in conflicten tusschen kapitaal en ar-
beid. Dit is een onhoudbare leer, die niet
overeenstemt met de feiten. De Staat kan
niet onverschillig toezien, wanneer een bur-
geroorlog woedt tusschen organisaties van
zijn burgers, want zijn voomaamste taak is
om rede en wet te laten heerschen in plaats
van geweld. Het doel van den Staat is vrede,
rechtvaardigheid en vrijheid te handhaven
voor al zijn burgers en deze verplichting
houdt niet op bij de industrie. Iedere Staats-
man heeft dan ook, wat hij ook in theorie
moge gelooven, zich steeds door den drang
der feiten genoodzaakt gezien om hoe langer
hoe meer actief op te treden op het gebied
der industrie. Dikwijls is dit met tegenzin
getschied en is aan de nijverheid de oplossing
van allerlei belangrijke vraagstukken uit han-
den genomen, eenvoudig omdat de industrie
zelf niet in staat was om zelf een goede op
lossing be geven".
Het standpunt van het rapport is dus: er
dient een oplossing gevonden te worden voor
allerlei vraagstukken. De industrie moet dit
zelf doen in overleg met de arbeiders. Mis-
lukt dit, dan moet de Staat ingrijpen.
Opnieuw blijkt hier hot groote belang van
samenwerking in de industrie. Het gaat hier
niet gelijk ,,Maatschappij-Belangen" uit-
eenzet om een vraagstuk, dat theoretisch
opgelost kan worden het gaat hier om een
stuk praktisch leven, waarvoor een vorm ge
vonden moet worden. Een vorm, waarin de
werkelijkheid van het leven beter tot udting
kan komen dan tot nu toe het geval was en
die minder aanleiding geeft tot allerlei con
flicten en misverstand.
Deze werkelijkheid, die hier tot udting
moet worden gebracht is deze, dat alles wat
wordt voortgebracht alleen tot stand ge
bracht kan worden door de samenwerking
van drie factoren: arbeid, leading en kapitaal.
Alle drie zijn ze even onmisbaar, geen van
drie heeft recht op den voorrang, maar ieder
Uit het Enqelsch
door
E. PHILLIPS OPPENHE1M.
Vervokj.
54)
jKijk eens, hoe vindt je dat", riep ze
uit, terwijl ze triomfantelijk met het pa
pier zwaaide.
,,iDaar heb ik vanmorqen even voor
qezorqd", was het antwoord.
Verheuqd kneep ze hem even in den
arm, toen ze te zamen de straat afliepen
,,Hoe is je dat qelukt?"
In korte woorden vertelde hij haar van
zijn bezoek bij Mr. Mlontaque. Frances
zei niet veel, maar haar ooqen schitter-
den toen ze hem van ter zijde even aan
keek.
,,En hoe qaat het met jou?" vroeq hij
toen, plotselinq van onderwerp verande-
rend. ,,Heb jij vandaaq qeluk qehad?"
..Morqenochtend om tien uur moet ik
bij Wolburn ternqkomen", zeide ze op-
qewekt. ,,Ik qeloof wel, dat dit lukken
zal. 't Is een soort bankierskantoor, de
boekhouder, dien ik vandaaq qesproken
heb, vertelde me, dat ze tot morqen tien
uur moeten wachten, omdat dan pas het
ziekenverlof van de voriqe typiste om
der drie stelt zijn bijzondere eischen.
Het kapitaal is onmisbaar, en moet daar-
om niet slechts in stand en op waarde ge-
houden worden, maar het moet ook zijn prijs
opbrengen, d.w.z. het moet rendeeren. De
leiddng is onmisbaar. Maar gaat het bij het
kapitaal om rendement, bij de leiding om be-
wegingsvrijheid, bij den arbeid gaat het om
menschen. En de mensch is niet een mecha-
nisme, waarin men dagelijks zooveel loon
stopt en dat men zoolang laat werken, zoo-
dat er dan zooveel productie te voorschijn
komt de mensch is een samengesteld
wezen, met psychische reacbies en meb zede-
lijk gevoel en met een hart, dat soms
hevig verlangt en dat wel eens naar iets an-
ders uitgaat dan de alledaagsche omgeving
van den arbeid biedt,
En hier ligt de bron van vele moeilijk-
heden. De bereikbaarheid van hetgeen ver-
langd wordt, wordt gewoonlijk als eenvoudi-
ger voorgesteld dan dit eigenlijk is. En het
niet bereiken er van wel eens toegeschreven
aan de boosaardigheid van een andere
„partij" of ,,klasse", die er belang bij zou
hebben den arbeider te onthouden datgene,
waarop hij recht heeft. En van de andere
zijde wordt de emst en de waarde van dit
verlangen wel eens miskend en aangezien
voor een systematische ontevredenheid en
vijandschap (waartoe dan ook een valsche
demagogie niet zelden tracht het op te zwee-
pen). Maar in werkelijkheid leeft hier in
hoofdzaak een gerechtvaardigd verlangen
om mensch te zijn en als mensch erkend te
worden. En alle beperkingen, die de gang
van den dagelijkschen arbeid en de econo-
mische noodzaak opleggen, zullen zeker lich-
ter gedragen worden, wanneer bij de arbei
ders de overtuiging bestaat, dat zij als
mensch erkend en behandeld worden. Het is
wat anders om zich alleen leverancier van
per uur of naar het stuk betaalde arbeids-
kracht te gevoelen, dan wel zich medewerker
te weten in een gemeenschap, waar alien
gezamenlijk verantwoordelijk zijn voor den
gang en het resultaat van den arbeid. De
eerste voelt zich alleen maar onderworpen
aan andere machten, tegen wier overmacht
hij zich steeds weer te verzetten tracht, hij
is onderworpen, onderwerp, object. De tweede
is subject, mede-deelhebber aan het bedrijf,
mede deel er van. Het welvaren van het be
drijf is zijn belang, het is mede zijn bedrijf.
Samenwerking he.t gaat om het vinden
van den juisten vorm waarin tot zoo vol-
komen mogelijke uiting komt datgene wat
de werkelijkheid noodzakelijk maakt, de vorm
waarbij. voldaan is aan de voorwaarden die
kapitaal en leiddng behoeven om hun taak te
kunnen vervullen en waar de arbeiders zich
als medewerker, als mensch erkend en be
handeld gevoelen.
Maar deze vorm zal vamzeif gevonden wor
den, wanneer het leven, dat er de inhoud van
is, zoover gegroeid is, dat de behoefte aan
dezen nieuwen vorm duidelijk bewust wordt.
Wanneer van alle zijden de noodzakelijkheid
gevoeld wordt om de samenwerking, die er
bij de voortbrenging in het bedrijf in werke
lijkheid steeds is, in een dergelijken vorm tot
udting te doen komen, dat het gezamenlijke
van dezen arbeid en van de verantwoorde-
lijkheid daarvoor meer blijkt en tot erkenning
is. Als ze dan niet teruq is, moet ik met-
een blijven, temminste als ik een qetuiq-
schrift van mijn voriqen patroon kan
overleqqen. je kunt dus wel beqrijpen,
wat ik dacht, toen ik zoo even dat qe-
tuiqschrift uit de enveloppe haalde. Ik
had vanavond noq joust een laatste po-
qinq bij Mr. Montaque willen waqen".
„He, wat zou daar te doen zijn", zeide
Bliss, terwijl hij naar den overkant van
de straat keek, waar een auto stond met
een qroep menschen erom heen. Zullen
we eens even qaan kijken?
Met moeite dronqen ze zich door de
dichte rijen kijikqraqe menschen heen.
Nerqens was ook maar eeniq teeken van
een onqeluk te bespeuren, blijkbaar was
er dus iets anders qebeurd. De kleine
qrijze auto stond vlak teqen den trottoir-
iband aan, terwijl de eiqenaar, een keuriq
qekleed jonqmensch. dat blijkbaar juist
uitqestapt was, hulpeloos stond rond te
kijken.
,,Wie kan er hier rijden?" vroeq hij
eensklaps. ,,Xk moet verder en mijn chauf
feur is ziek qeworden."
De meeste omstanders hadden al hun
aandacht qevestiqd op de taxi, waarin
een paar hulpvaardiqe zielen juist den
zieken chauffeur qetild hadden; daardoor
was Bliss onqeveer de eeniqe, die de
vraaq van den jonqen man hoorde.
,1,1c wil u wel even weqbrenqen, zeqt u
maar waar u naar toe moet' zeide hij
hulpvaardiq. ,,'t Is toch een kleine Pan-
hard, is het niet? la, dat soort waqens
ken ik heel qoed."
De jonqe man mompelde een verlicht
„he, Goddank", maar toen hij Bliss even
onderzoekend aankeek veranderde de
komt wanneer de wil er is om datgene te
aanvaarden, wat samenwerking van gelijk-
gerechtigde factoren meebrengt, dan zal het
geen moeite kosten den juisten vorm daar
voor te vinden. Deze vorm zal geen alge-
meen schema zijn kunnen, maar overal aan
de bijzondere eigenaardigheden van iedere
groep aangepast moeten worden. De vorm
is maar het uiterlijke; de werkelijkheid, het
leven is de inhoud ervan. Dit groeit en ver-
andert steeds, de vorm blijft en veroudert
totdat een verandering als noodzakelijk ge
voeld wordt en de behoefte aan nieuwen
vorm ontstaat. Wanneer het leven zooveel
verder is gegaan, dat duidelijk is geworden,
waar de oude vorm niet meer voldoet, waar
iets nieuws moet gevonden worden, dan is de
tijd gekomen voor het bewust zoeken naar
dezen nieuwen vorm.
Waar het hier op aan komt, is of alle fac
toren aanwezig zijn om de samenwerking in
de voortbrenging in den vorm daarvan tot
uiting te brengen. Hiervoor is nooddg in de
eerste plaats begrip van de economische
eischen van de voortbrenging en van de be
perkingen, die eenerzijds de economische
noodzaak, anderzijds de verplichting van
samenwerking opleggen. In de tweede plaats
de wil om deze beperkingen en verplichtingen
te aanvaarden en zijn taak in deze samenwer
king zoo goed mogelijk te vervullen. En in
de derde plaats vertrouwen. Vertrouwen in
de oprechte bedoelingen en de verrichtingen
van de andere partij.
Misschien is dit wel het voomaamste. Wan
neer er vertrouwen is, zal het gelukken. Ont-
breekt dit alsnog, dan zou de tijd nog niet
rijp blijken te zijn. Met het begrip en den wil
moet het vertrouwen groeien. Moge niet
door het aankweeken van wantrouwen dit
element ontbreken aan de mogelijkheid am te
komen tot nieuwe vormgeving, waar deze
overigens als wenschelijk gevoeld wordt en
van groote waarde zijn kan voor de direct
betrokkenen en voor de samenleving.
EEN BOMONTPLOFFING BIJ HET
RIJKSDAGGEBOUW.
iZondagmorgen omstreeks 4 uur is een bom
voor den Noordelijken ingang van het Rijks-
daggebouw ontploft. Een gedeelte van de mi-
ten is gesprongen. De materieeie schade is
gering. De politie heeft een onderzoek inge-
steld doch heeft nog niet kunnen ontdekken,
wie de dader van. dit misdrijf is. Men lieeft
slechts eenige deelen van het uurwerk van de
bom gevonden. De straat is afgezet, teiwijl
het gebourw door de politie is bezet.
Omtremt den aanslag, wordt nader gemeld,
dat de bom te vier uur 's nachts explod'eerde
bij het vijfde portaal van den Noordeliiken
ingang van het Rijksdaggebouw. Deze ingang
geeft toegang tot den rechtervleugel van het
Rijksdaggebouw en leidt naar het sousterrain,
naar de krantenarchieven, naar de parterre en
naar de ganderobe. Op de eerste verdieping
van dezen vleugel is over een front van 20
meter de kamer ten d'ienste van het Senioren-
convent. Daaraan grenst een groote toilet-
ruimte en daarnaast bevindt zich het trappen-
huis. De bom was neergelegd voor een der
drie vensters van het sousterrain waarin het
krantenarchdef gevestigd is. Door de explo-
sie werden alle ruiten van de ram en van het
sousterrain vernield en de kozijnen eruit ge-
slingerd, terwijl de schade aan den binnenkant
slechts gering was. Ook van de ramen van
d'e hoog gelegen parterre werden alle ruiten,
die daar 12 m.m. dik zijn, vemield, terwijl op
de eerste verdieping slechts het raam van de
waschgelegenheid bezweek. Het Rijksdagge
bouw werd onimiddellijk door de Schupo in een
wijden kring afgezet. Kort na den aanslag
verschenen de vice-politiepresident dr. Weiss,
de depantementsdirecteur Wuendisch en de
chef der recherche Werner met de comimissa-
rissen dr. Braschiwitz en Muehlfriedel van de
afdeeling IA der Berlijnsche politie. Van de
bom werden verschillende deelen gevonden,
o.a. van de lading, deelen van een wekkeruur-
werk en van zaklantaambatterijen, die zelfs
voor een deel naar de overzijde van de straat
waren geslimgerd.
het BAYER-
ruis en oranje band
geeft U waarborg
voor de echtheid der
Prijs 75 els. Vr
Op een der spanningsmasten van het tram-
net, ter hoogte van de plaats, waar de bom
was neergelegd, werd een z.g. sluitzegel ge
vonden met het Swastikateeken der Haken-
kreuzlers en het opschrift: „Groot-Duitsch-
land ontrwaakt!"
De door de politie ontboden deskundige van
het Chemisch-technisch Rijksbureau dr. Rich-
ter, die ook medewerkte bij het onderzoek naar
de verschillende bomaanslagen in Luneburg,
Oldenburg en Sleeswijk, stelde ook hier een
onderzoek in. Weliswaar kon hij den juisten
aard van d'e lading nog niet vasstellen, doch
het is dezelfde ontplofhare stof die ook bij de
bomaanslagen in genoeimde plaatsen gebruikt
werd. Men acht het daarom aannemelijk, dat
er verhand bestaat tusschen dezen aanslag op
het Rijksdaggebouw en de aanslagen van den
laatsten tijd in Sleeswijk en Oldenburg. De
politiep resident heeft een belooning van
25.000 mark uitgeloofd, waarvan 10.000 voor
degenen, die aanwijzingen kunnen geven om-
trent den aanslag op het Rijksdaggebouw die
tot arrestatie van de daders leiden, en 15.000
mark voor degenen, die aanwijzingen kunnen
geven omtrent dezen aanslag en de aanslagen
in &leeswijk en Oldenburg.
De aanslag was van te voren aangekondigd.
Kort voor de ontploffing werd de uitgevers-
firma Ullstein opgebeld met de vraag of zij
al iets van een ontploffing in den Rijksdag
had vemomen. Toen hem ontkennend werd1
geantwoord, zei de onbekende, dat men dan
wel spoedig daariets van hooren zou.
SNOWDEN'S TERUGKOMST.
-Hoewel Snowden, zooals aangekondigd was,
Zonidag op een vroeg uur met andere leden
der Britsche delegatie uit Harwich te Londen
aanfcwam, had zich aan Liverpool Station een
reusachtige menigte te zijner verwelkoming
verzameld, die hem een ware ovatie bracht.
In een gesprek met een medewerker van
Reuter zeide Snowden dat de Haagsche con-
ferentie aan Engeland's hoogste verwachtin-
gen had beantwoord.
iHet herstel van de politieke en oeconomische
souvereiniiteit van Duitschland was een van de
grootste uitkomsten. Wij hebben op alle pun-
ten van belang succes gehad, zeide hij. De
overeenkomst over het Rijnland is het groot
ste politieke gewin sedert Locarno.
De invloed van Groot-Britannie op de inter-
nationale aangelegenheden is, vervolgde hij,
hersteld en de betrekkingen met andere lan-
den zijn hartelijker geworden. De conferentie
is in een atmosfeer van hartelijkheid en wel-
willenidheid uiteengegaan, die voor de toe
komst een goed teeken is. De zaak van den
vrede heeft groote vorderingen gemaakt en
alle delegaties hebben tot het goede eind bij-
gedragen.
DE ENGELSCH-AMERIKAANSCHE
VLOOTONDERHANDELINGEN.
De onderhandelingen tusschen Londen en
Washington over een vermindering der wape-
ningen ter zee zijn schrijft de N. R. Crt.
den heelen zomer door ijverig voortgezet en
de optimistische toon dien Ramsay Mac
Donald, de Britsche eerste-minister, voor zijn
onverschilliqwriendelijke uitdrukkinq
van zijn ooqen plotselinq in een van
qroote verbazinq. ,,Wel verduiveld
mompelde hij zachtjes.
Het eerste ooqenblik was Bliss banq,
dat hij herkend was, maar toen de jonqe
man niet de minste toespelinq meer
maakte op de oorzaak van zijn zeer op-
vallende verbazinq van een ooqenblik
qeleden, trok Bliss de conclusie, dat hij
zich blijkbaar verqist had.
,,Zoudt u mij zoo snel moqelijk naar
Princess restaurant wiillen brenqen"?
vroeq de jonqe man. ,,Ik heb daar een
dineetje en ik ben toch al te laat.
,,Met 'het meeste qenoeqen, mijnheer
antwoordde Bliss.
..Maar laat ik eerst vraqen naar welk
qasthuis ze mijn chauffeur willen bren
qen", qinq de jonqe man voort. „Ik qe
loof niet dat er veel aan hapert. maar hij
is pas qeopereerd en voelt zich natuur-
lijk noq wat slap".
Bliss startte den motor en qinq vast op
zijn plaats zitten; een paar minuten daar-
na zaq hij den eiqenaar van den waqen
teruqkomen.
,,Gelukkiq, dat ik zoo qauw een plaats-
vervanqer qevonden heb", zeide de jon
qe man toen ze weqreden. .,1k kan mer-
ken idat u de soort waqen kent. Bent u
al lanq chauffeur?"
„Nieen, noq niet zoo lanq, mijnheer
antwoordde Bliss. Pot mijn spijt ben ik
juist buiten betrekkinq qekomen door het
likwrdeeren van de Sun motor Company
Weer keek de jonqe man Bliss scherp
aan. Het leek wel, alsof hij om een of
andere reden het uiterlijk van Bliss bui-
tenqewoon belanqwekkend vond.
„Zijn je qetuiqschriften in orde?'
vroeq hij.
„Ja, volkomen mijnheer", verzekerde
Bliss hem.
,,Zou je er wat voor voelen, om tijde-
lijk erqens qeplaatst te worden?"
,,Als chauffeur, mijnheer?"
„Neen, om je de waarheid te zeqqen...
maar het is veel beter, als we daar mor
qen over spreken. Hier heb je in elk qe-
val vast vijf shillinqs, omdat je me hier
naar toe qebradht heibt."
Vlak voor den hoofdinqanq van het
Princess restaurant bracht Bliss de auto
tot staan. Bijna qelijktijdiq stond zijn
toekomstiqe patroon op, om uit te stap-
pen.
,,Waar stalt u de auto, mijnheer?
vroeq Bliss.
,,De qaraqe is in Bulow street no. 14;
wil je haar daar even naar toe brenqen.
,,Mloet ik u noq komen halen, mijn
heer?"
De jonqe man schudde het hoofd.
,,Neen, vanavond niet. Maar kom me
morqenochtend maar even opzoeken."
,,Heel qraaq, mijnheer".
..Mijn adres is Arleton Court no. 27
Arleton street. Daar moet je naar Mr.
Dorrinqton vraqen."
,,Ik heb het adres niet qoed verstaan,
mijnheer", bracht Bliss er met moeite uit.
.Arleton Court no. 27", riep Mr. Dor
rinqton hem in het voortloopen toe.
,,Zorq, dat je er voor tienen bent. Ik heb
misschien wel iets voor je.
In een stemminq, waarin hij niet recht
wist of hij waakte of droomde, reed Bliss
naar de qaraqe in Biulow street. Binnen
het kwartier staple hij het kleine restau
rant in Drury Lane binnen. waar Fran
ces op hem zat te wachten. Triomfantelijk
liet hij haar de vijf shillinqs zien en be-
stelde meteen, zonder haar toestemminq
af te wachten. een flesch wijn.
,,Nou, is dat niet tip top", vroeq hij
lachend. „Ik verdien ons middaqmaal,
terwijl jij hier op me zit te wachten
Ze schudde het hoofd, terwijl ze hem
verwijtend aankeek.
„Wat ben je toch onverstandig,
Ernest", zeide ze toen. ,,Je had er een
week huur van moeten betalen en niet ons
middaqeten."
,,'Kom, onzin", zeide hij quasi bestraf-
fend, terwijl hij aan het kleine tafeltje
qinq zitten. ,,We moeten zorqen, dat we
niet al te ernstiq worden, Frances. We
moeten alles een beetje lichter opvatten,
het leven een beetje van den vroolpken
kant bekijken. Ik heb zoo'n idee, dat
alles ten slotte noq qoed voor ons af-
loopt, en morqenochtend
,,Ja, wat is er met morqenochtend?"
Morqenochtend qa jij naar je nieuwe
betrekkinq en ik qa naar den mijnheer,
die mij zoo even de vijf shillinqs qeqeven
heeft en die me het meest zonderlinqste
adres ter wereld opqeqeven heeft.'
,,Toe, vertel me eens waar dat is."
.Arleton Court no. 27."
,,Maar waarom is dat het zonderlinq
ste adres ter wereld?"
,,Dat zal ik je op een anderen keer wel
eens vertellen", zeide hij met een qe-
heim'zinniq qezicht.
(Wordt vervolqd.)
