AL6EMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH VLAANDEREN.
No. 8417.
Maandag 26 Augustus 1929.
69e Jaargacg
r
-b IT T¥"N~L"TTpr
©sa, geexa, geld.,
4S0NNEMENTSPRIJS:
FEUILLETON.
BUITI1L AID,
smaaki als room
HET HOLLAND HUIS TE BRUSSEL.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
liWi mar I'lriTn r i
NEUZENSCHE COURANT
Binnen Ter Neuzen f 1,40 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen fr. per post f 1,80 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post f 6,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika f 2,25, overige landen f 2,60 per 3 maanden fr. per post Abonnementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Dit blad verschijnt iederen Maandaq-, Woensttaq- en Vrijdaqavond.
GEMEENTE TER NEUZEN.
Op Woensdag 28 Augustus a.s., des namid-
dags half twee, zal door den gemeente-genees-
heer in het gebouw van de voormalige school
A aan het schoolplein, gelegenheid worden
gegeven worden tot kostelooze
VACCINATIE en REVACCINATIE.
Te SLUISKIL zal hiertoe gelegenheid wor
den gegeven op Donderdag 29 Augustus a.s.,
des namiddags half vijf, in de openbare
school D.
Ter Neuzen, 26 Augustus 1929.
Burgemeester en Wethouders van Ter Neuzen,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
B. I. ZONNEVIJLLE, Secretaris.
DE RONINGIN-MOEDER NAAR
BEESTERZWAAG.
De Koningin-Moeder heeft Vrijdagmiddag
een hezoek gebracht aan de Comeliastichting
te Beesterzwaag, waar op het oogenblik 50
Fransche zwakke en gebrekkige kinderen van
een tot dertien jaar uit den on- en minver-
mogenden stand worden verpleegd. H. M.
maakte de reis geheel per auto, de terugreis
met den trein van 4.48 uit Heerenveen.
DE KONINGIN BEZOEKT DE
MANOEUVRES OP DE VELUWE.
Qnder een zwaarbewolkte lucht, waaruit de
regen langzaam neersijpelde, bracht Donder-
dagmorgen vroeg de Koningin een bezoek aan
de manoeuvres op de Veluwe. Zij was verge-
z.eld van haar adjudant, majoor Storm, Ver-
der bestond het gezelschap uit vice-admiraal
Bauduin en hofdame barohesse Tuyl van
Serooskerke. De Koningin werd rondgeleid
en voorgelicht door overate van Andel.
Ailereerst bezocht de Koningin de achter-
gebleven troepen van de ,,rooden", daarna
heeft zij den opmarsch der ,,blauwen" bijge-
woond, de commandantsposten en de artillerie
in oogenschouw genomen.
Vervolgens sloeg zij van de ,,roode" troe
pen de opstelling van het 16e regiment gade,
evenals de commandantsposten en de roode
artillerie-stukken. De Koningin heeft hoofd-
zakeljjk de manoeuvres te voet bijgewoond.
Tegen ongeveer 7 uur is zij weer per auto
naar het Loo teruggekeerd.
Verder woonden de manoeuvres bij de Mi
nister van Defensie, die vergezeld was van
majoor baron van Voorst tot Voorst, hoofd
der 2e afdeeling, kapitein van Weel, adjudant
van de landmacht van den Minister, de leger-
en vlootpredikant Jansen en de oud-comman-
dant van het veldleger, generaal Muller
Massis.
DE HEER EN MEVR. SNOWDEN BIJ
MR. VAN HOUTEN.
Zaterdagmiddag hebben de heer en mevr.
Snowden een bezoek gebracht aan onzen be-
kend^n landgenoot Mr. S. van Houten, wiens
dochter de echtgenoote is van den heer F. W.
Leith Ross, een der hooge amtotenaren van
het Britsche ministerie van Financien, die
deel uitmaakt van" de Britsche delegatie.
DE VERDWENEN POSTZAK.
De Nederlandsch-Indische postzak, welke
9 December 1928 verdween bij de mailverzen-
ding van Genua naar Amsterdam via Ant-
werpen is nog steeds zoek. Het Italiaansch
justitioneel onderzoek heeft, voor zoover hier
bij het Hoofdbestuur der Posterijen, Tele-
grafie en Telefonie bekend is, niet geleid tot
eenig resultaat betreffende het verblijf van de
verdwenen stukken noch omtrent de daders.
De Italiaansche administratie heeft tot nn
toe de aansprakelijkheid van het verlies der
stukken niet erkend. De postzak bevatte 103
waardebrieven, waarvan aan belanghebben-
Uit het Enqelsch
door
E. PHILLIPS OPPENHEIM.
50) Vervolg.
Op zijn gemak wandelde Bliss de stad
'j1 en k,ocht een en ander, dat hij noo-
diq had. Dien avond ging hij vroeg naar
bed, om eens goed uit te slapen. Den vol-
genden morgen werd hij de koffiekamer
binnengelaten, waar de jonge dame zat te
ontbijten. Bij zijn binnenkomen keek ze
meteen naar de groote klok, welke vlak
tegenover haar aan den wand hing. Het
was precies half elf.
„U bent precies op tijd", zeide ze goed-
keurend. „Mijn koffer is al gepakt en ik
ben zelf juist klaar met mijn ontbijt. U
wilt misschien wel meteen voorrijden."
Bliss deed wat hem gezegd was; nog
geen vijf minuten daarna reden ze weer
onder de middeleeuwsche poort door.
,,Waar gaan we naar toe, mevrouw?"
vroeg Bliss.
„Ik zou werkelijk liever willen, dat u
het maar zei," was het eeniqszins luste-
looze antwoord. „Ik heb geen vast plan."
,.Voelt u wat voor de zee?" vroeg Bliss,
,,of zullen we eerst nog eens naar een an
der typisch stadje gaan? Ely en Peter
borough liggen hier alle twee niet ver van-
daan, of ais u liever naar zee will, dan
kunnen we naar Cromer gaan, dat is
dien kant op."
,,I,aten we dan naar Cromer gaan."
j den de schadevergoeding ad f 8356,50 is uit-
gekeerd. Vier waardebrieven werden nog
niet verrekend. Twee daarvan bevatten stuk-
ken, die voor vemieuwing vatbaar zijn, zoo-
dat de schadevergoeding zich zal bepalen tot
een betaling van onkosten.
WEDER EEN POSTZAK ZOEK
GERAAKT.
Naar gemeldt wordt is een postzak, be-
bestemd voor 'n Amsterdamsche firma, inhou-
dende vele aangeteekende stukken zoek ge-
raakt. Deze postzak maakte deel uit van
de mail, welke in Amerika ingeladen werd
aan boord van het s.s. .Majestic" en in
Frankrijk in den trein overgeladen om via
Parijs Nord naar Nederland te worden ver-
voerd. Aan de Belgische grens werd de ver-
missing ontdekt: de zak was niet aanwezig,
hoewel op het advies de aangeteekende stuk
ken vermeld stonden. Natuurlijk werd ook
door de Nederlandsche posterijen de vermis-
sing geconstateerd.
Of hier sprake is van diefstal, of dat de
aangeteekende stukken in Frankrijk per abuis
van de mail gescheiden zijn, kan nog niet met
zekerheid worden vastgesteld. Ook de waarde
kon niet opgegeven worden
DE OVERVAL VAN WILLEMSTAD.
Een commissie uit de burgerij heeft, naar
de Amigoe di Curasao meldt, aan gouvemeur
Fruytier een adres, door ongeveer 800 man-
nen uit alle standen van de Curagaosche
maatschappij onderteekend, aangeboden met
het verzoek dit adres radiografisch ter kennis
van H. M. de Koningin te willen brengen.
Dit adres zegt, sprekend in naam van de
overgroote meerderheid der bevolking, dat
i toen in den nacht van 8 op 9 Juni j.l. de
i kapitein-commandant der troepen gevangen
genomen en het Waterfort overrompeld was,
aanwezige wapenen en munitie in handen der
Venezolaansche bende gevallen waren, de
politiedienst in Willemstad gestaakt, en Wil
lemstad zelf onverdedigd en anbeschermd,
bij de minste poging tot tegenweer zou zijn
bloatgesteld aan brandstichting en plundering,
hare weerlooze inwoners aan aanranding en
berooving, gouvemeur L. A. Fruytier door zijn
kalme houding en beleidvol optreden, zelfs
ten koste van eigen persoonlijke veiligheid
Willemstad en hare inwoners behoed heeft
voor geweldpleging en andere onheilen, waar
van de omvang niet te overzien zoude ge
weest* zijn.
Adressanten veroorloven zich derhalve aan
de Koningin kenbaar te maken, de gevoelens
van dankbaarheid en erkentelijkheid, die zij
t.a.v. den gouvemeur koesteren, wegens zijn
beleidvolle houding en optreden in bedoelden
nacht, waardoor vele rampen voor land en
volk zijn voorkomen, en spreken dus de hoop
uit, dat de gouvemeur voor Curasao behouden
mag blijven.
Na overhandiging van dit adres door
den heer J. H. Sprockel, verklaarde de
gouvemeur de vaste en diepe overtuiging te
hebben in gemelden nacht volgens geweten
te hebben gehandeld en den weg te hebben
gekozen dien hij volgens geweten den besten
oordeelde voor volk en land van Curagao. De
stap door hem was geen onberaden, een in
overhaasting genomen stap geweest. Hij had
overvloedig tijd gehad om te wikken en te
wegen wat het best zou zijn. Daarom sprak
hij zijn voile overtuiging uit, dat wanneer hij
nogmaals voor zulk een geval zou komen
te staan, hij niet anders zou kunnen handelen
als hij gedaan heeft.
De heer Fruytier verklaarde verder, dat
door de gebeurtenissen van 8 Juni er een
boom over zijn weg gevallen was, die hem het
voortgaan belemmerde. Hij sprak echter de
hoop uit, dat door 't vertrouwen en de mede-
werking van de bevolking deze boom zou
worden weggenomen, opdat hij in staat moge
gesteld worden ten voile uit te voeren, wat hjj
zich in het belang van Curagao en zijn bevol
king had voorgenomen.
DE TIENDE ZITTING VAN DE
VERGADERING VAN DEN VOLKENBOND.
Bij Kon. besluit zijn benoemd tot vertegen-
woordigers van Nederland ter tiende zitting
van de vergadering van den Volkenbond, wel
ke is bijeengeroepen op 2 September 1929 te
Geneve
Jhr. Mr. F. Beelaerts van Blokland, Minis
ter van Buitenlandsche Zaken;
Jhr. Dr. J. Loudon, Harer Majesteits bui-
tengewoon gezant en gevolmachtigd Minister
te Parijs, oud-Minister van Buitenlandsche
Zaken;
H. Colijn, oud-Minister van Financien, lid
van de Eerste Kamer der Staten-Generaal;
Prof. Jhr. Mr. W. J. M. van Eijsinga, hoog-
leeraar aan de Rijksuniversiteit te Leiden;
en tot plaatsvervangende vertegenwoor-
digers
Mr. J. Limburg, lid van den Raad van
State, oud-lid van de Tweede Kamer der
Sthten-Generaal
E. Heldring, voorzitter van de Kamer van
Koophandel en Fabrieken voor Amsterdam;
Prof. Mr. Dr. J. P. A. Frangois, administra-
teur, chef van de afdeeling Volkenbondzaken
t van het departement van buitenlandsche
zaken, buitengewoon hoogleeraar aan de
Handelshoogeschool te Rotterdam;
Raden Adipati Ario Achmad Djajadinin-
grat, oud-regent van Batavia, lid van het
college van gedelegeerden van den Volksraad
van Nederlandsch-Indie;
met dien verstande, dat tijdens de aan-
wezigheid van Jhr. Beelaerts van Blokland te
Geneve ook Jhr. Van Eijsinga als plaatsver-
vangend vertegenwoordiger zal worden be-
schouwd,
j
DE ALASTRIM.
J Bij een ingezonden stuk in „De Telegraaf"
teekent Dr. I. H. J. Vos te Amsterdam het
volgende aan:
Naar mijn meening zal de alastrihl-epide-
mie in ons land niet worden bedwongen. Deze
epidemie vindt ons dank zij onze regee-
ring ganschelijk onvoorbereid. Het heeft
outbroken aan alle logische bestrijdingsmaat-
regelen. Isolatie van alle gevallen en alle
contacten lijkt mij in dit stadium geboden en
de regeering had daarvoor moeten zorgen.
Het advies om te vaccineeren komt m.i. te
laat en men zal er wanneer het eerst ge-
schiedt als er ziektegevallen in een bepaald
millieu optreden niet het gewenschte re
sultaat van zien. Wanneer men het ver-
sleepen der alastrim gedoogt zooals dat
thans geschiedt loopt men de kans, evenals
elders jarenlang aan deze ziekte vast te zitten
met alle ellendige gevolgen van dien.
DE KWESTIE VAN HET AFBETALINGS-
SYSTEEM.
Op de vergadering van den Kon. Ned. Mid-
denstandsbond is door den heer J. J. Korff,
Amsterdam, een rapport ingediend over „het
afbetalingssysteem". Spreker gaat uit van
aanvaarding van het stelsel. Hij wil speciaal
beschouwen, welke gevaren de leverancier bij
dit systeem loopt. Men overschat zoo licht
zijn koopkracht ,terwijl bijkomende omstan-
digheden fataal kunnen zijn. Wanneer een
kooper verschillende artikelen in huurkoop
bij diverse handelaren koopt, is het gevaar
des te grooter. De verkooper dient op de
hoogte te zijn van het aantal huurkoopen, dat
j een bepaald persoon heeft aangegaan. Daar-
toe moet een lichaam deze zaak ter hand
nemen en voor de ineasseering zorgdragen.
De instelling van een dergelijk lichaam moet
van den middenstand uitgaan, zoo mogelijk
moet de Middenstandsbank deze zaak ter
hand nemen. In elke plaats van beteekenis
moet een dergelijke instelling komen. Het
afbetalingsstelsel moet noodzakelijk binnen
de grenzen van de draagkracht der koopers
blijven. In Amsterdam is de zaak reeds op
,,]VIaar 't is heel dicht bij, ongeveer een
uur rijden", waarschuwde Bliss haar.
,,We kunnen in elk geval eens gaan
kijken, hoe het er uitziet", antwoordde ze.
„Als het een leuk plaatsje is, dan heb ik
veel lust, om er een paar dagen te blijven.
Norwich vind ik afschuwelijk."
,,Dat is jammer, mevrouw", zeide Bliss
belecfd deelnemend.
Gedurende een paar minuten reden ze
stilzwijgend voort. Toen, alsof ze plotse-
ling tot een besluit gekomen was, keerde
ze zich tot hem.
,,Ik zal u vertellen, waarom ik Nor
wich zoo afschuwelijk vind." zeide ze toen
vastbesloten. ,,De meeste menschen kun
nen niet begrijpen dat er omstandigheden
zijn, waarin een heel gewoon meisje, al
leen reizen moet. Nu moet u 't me
toch eens vertellen, heb ik nu het uiter-
lijk van iemand, die op avontuurtjes uit
is
Bliss keek haar even onderzoekend aan.
Voor het eerst drong het pas goed tot hem
door, dat zijn tijdelijke werkgeefster bij-
zonder knap was. Ze was een rijzige,
flinkgebouwde vrouw, met gelaatstrekken
die heel mooi, maar naar zijn smaak iets
te forsch waren. Ze had donkere oogen,
die ze, waarschijnlijk uit gewoonte, iets
toegeknepen hield, maar die een heel
prettige uitdrukking hadden. Tot zijn ver-
wondering merkte Bliss, dat ze hem met
een tikje coguetterie aankeken.
,,Neen, in 't minst niet", verzekerde
Bliss haar.
„Dan denk ik, dat de menschen het
eenvoudigweg niet begrijipen", zeide ze
nadenkend. „Ik kleed me zoo onopvallend
mogelijk, ik kijk niemand aan en toch doe
ik steeds dezelfde ondervindingen op. In
Norwich was het heel sterk. Onder het
eten hadden twee mannen me al aanhou-
dend aan zitten staren, en toen ik na het
eten een wandeling ging maken, zijn ze
al dien tijd achter me blijven loopen. En
naderhand werd het nog erger. Toen ik
naar het hotel terugging werd ik aange-
sproken door een ondernemend jong-
mensch, dat me inviteerde om mee naar
een bioscoop te gaan."
Bliss knikte maar eens, omdat hij nog
niet begreep waarom ze hem dat alles ver-
telde. Het was een verhaal, waarop
eigenlijk niet veel te antwoorden viel.
Plotseling keek ze hem aan.
,,Ik hoop, dat u het me niet kwalijk zult
nemen," zeide ze toen, ,,maar ik wilde
qraag op een gedeelte van uw vrijen tijd
beslag leggen. Heeft u er iets op tegen,
om vanavond met mij te dineeren
Verschrikt keek Bliss haar aan.
,,Maar mevrouw," protesteerde hij, ,,u
weet toch wel, dat ik geen andere kleeren
bij me heb."
..Verschijnt u maar gerust in de kleeren
die u nu draagt," was haar antwoord.
Met een blik, die ernstigen twijfel uit-
drukte, monsterde Bliss zijn eenvoudigen
plunje.
HOOFD STUK XXII.
't Was ongeveer twaalf uur toen ze
Cromer inreden. Vijf minuten daarna
hield de auto stil voor een van de vele
hotels aan den zeekant, waar ze uitstap-
ten en te zamen in de groote eetzaal hun
lunch gebruiikten. Daarna vergezelde
Bliss zijn ,,patroon op haar uitdrukkelijk
verzoek, op een wandeling langs de klip-
pen, tot ze een beschut plekje vonden.
,,Laten we hier even gaan zitten," zeide
ze. ,-Ik zou qraag wat met u willen pra-
ten."
Lang niet op zijn gemak voldeed Bliss
aan haar verzoek. Er was nu eenmaal iets
in het type van zijn metgezellin, in haar
ongewone manier van doen, in de ge-
de door spreker aangegeven wrjze ter band
genomen en besprekingen met de Midden-
standsband zijn reeds gaande. Spreker gaf de
vergadering in overweging, deze zaak in de
vereenigingen ter hand te nemen.
In dien geest werd door de vergadering
onder applaus besloten.
Het Holland Huis te Brussel heeft zich ge
durende het toeristenseizoen in een buitenge-
wone belangstelling mogen verheugen. Naast
het gewone hezoek van Belgische zijde heeft
een groot aantal buitenlanders het Holland
Huis bezocht.
Op het oogenblik is men bezig met de voor-
bereiding van de viering van Koninginnedag,
die op 31 Aug a.s. zal plaats hebben. De
soiree zal vereerd worden met de tegenwoor-
digheid van den Nederlandschen gezant te
Brussel, Jhr. Mr. 0. F. A. M. van Nispen tot
Sevenaer. Aan de avondpartij zullen o.a. hun
medewerking verleenen de heer en mevrouw
Speenhoff.
Voorts organiseert het Holland Huis een
Indische week, die vermoedelijk op 20 Septem
ber a.s. zal aanvangen. Het doel hiervan is
Nederlandsch-Indie op zoo groot mogelijke
schaal in het buitenland bekend te maken. Het
voorloopig programma vermeldt o.m. Indische
muziek, batik, Javaansche dansen, gam elan,
films en voordrachten.
EEN OUDE WET.
Wrj lezen in het ,,Hbld.":
Donderdagnacht om 12 uur, volgens de in
Belgie geldende tijdrekening, verviel in onzen
nabuurstaat een wet, die nog iminer verband
hield met de scheiding van 1830. Voor de
Nederlandsch-Limburgers, mits afstammen-
de van in 1830 reeds in Limburg wonende
voor-ouders, was het niet noodig zich in Bel
gie te laten neutraliseeren wanneer ze een
maal in dat land hun verblijf hadden gekozen.
Door simpele opteering voor den ambtenaar
van den burgerlijken stand, konden ze aldoor
de Belgische nationaliteit verwerven. Er be
stond dus nog een wet, met een element van
,,Limbourg-cede". Deze bestaat sinds Don
derdagnacht niet meer, al gelden nog enkele
overgangsbepalingen voor minderjarigen.
Van dit voorrecht werd door in Belgie wo
nende Limburgers druk gebruik gemaakt, het
was immers praktisch en goedkoop. Een ge
wone naturalisatie vergt jaren van verblijf en
kost zeker nog duizend fraaken. Alleen in
Luik moeten over de 40.000 afstammelingen
van Limburgers wonen. Tweemaal had iets
als een uittocht plaats van voomame families,
na 1839, om idealistische redenen, en om-
streeks 1920, doch toen waren het vooral de
hooge Nederlandsche belastingen, die tot ver-
huizen noopten. Sindsdien zijn die evenwel in
Belgie ook aardig gestegen
Bij wet van 4 Aug. 1926 werd de genoemde
regeling, voortvloeiende uit de telkens ver-
lengde oudere wet ,definitief opgegeven bin
nen den tijd van drie jaren. Sindsdien heb
ben nog velen ervan gebruik gemaakt, want
er zijn nog heel wat Limburgers in allerlei
postjes en eerebaantjes b.v. politieagenten in
en om Luik, leden van kerkbesturen enz.,
waarvoor nationaliteitswisseling gewenscht
was. Voor den verkiezingstijd ontvingen de
Limburgers over 't algemeen goed katholiek
blijvende in het roode Waalsche industrie-
gebied ook wel aansporingen om te opteeren.
Dat was evenwel kiezers kweeken!
Soms zijn ze er ook te vlug mee geweest.
Wanneer ze later in Nederland terugkwamen,
moesten ze zich op de normale, dure wijze
laten her-nationaliseeren. Aan het een en
ander is nu een einde gekomen. Het heet, dat
verzet van officieele zijde in Nederland daar-
aan niet vreemd is, want, hoe praktisch het
voor de begunstigden ook was, er lag een
geest van „revendication" over deze wet.
heele eigenaardige situatie, dat hem niet
geheel en al beviel.
„Ik zal u nu eens wat over mezelf ver
tellen," begon ze zonder meer. ,,Ik heb
den indruk gekregen, dat u belang in me
stelt. Misschien vergi-s ik me. Vindt u
goed, dat ik nu maar begin
,,Heel graag, mevrouw," zeide Bliss be-
leefdu
„Ik ben in dat bewuste huis in New-
mcirket geboren", begon ze. ,,Toen mijn
vader stierf, was hij heel rijk. Het was
in onze kringen algemeen bekend, dat
mijn broer de stoeterij zou krijgen en ik
het grootste gedeelte van het geld. Nu
moet u imij eens eerlijk vertellen, vindt u,
dat ik knap ben
Bliss ging op haar stemming in. Hij
keerde zich iets om en bekeek haar cri-
ti-sch.
,,Ja", zeide hij toen met een gezicht als
of hij het voor en tegen van haar uiter-
lijk nauwkeurig woog, „ja, ik vind u wel
knap."
,,Zoo", antwoordde het meisje naden
kend, „ja, dat was de alqemeene opinie
van iedereen, die daar kwam. Toen ik
achttien jaar was, kwam ik van kost-
school. U kunt wel begrijpen, dat we al-
tijd veel bezoekers hadden en natuurlijk
altijd mannen, trainers, jockeys of eige-
naars. In mijn oogen hadden ze allemaal
eenzelfde type, een type, dat ik niet kan
uitstaan. 't Was een stel kerels, waarvan
de een nog ruwer en onbeschaafder was
dan de ander. En de erqste van dat illus-
tere stel was wel Sam Brownley, de
tegenwoordige compagnon van mijn
broer. U heeft hem gezien, dus kunt u
wel begrijipen, dat ik, door het voortdu-
rend contact met zoo'n type, wel het land
aan alles wat man was moest krijgen.
Mijn broer staat heelemaal onder zijn in-
vloed; u zult zien. dat hij binnenkort vol-
komen gerui'neerd is. Daarom kon ik daar
DE SCHELDE.
De dien.st van het onderhoud van de Zee-
schelde, heeft besloten, de diepte der rivier
niet alleen in den pas van Bath, maar over
haar heele lengte van de vaangeul tot de
Kruisschanssluis op 9 meter bij laag tij te
brengen.
LOVEN EN BIEDEN.
Vrijdag hebben de ,,aanbiedende staten"
een nieuwe in Den Haag bedachte diploma-
tieke term, schrijft de N. R. Crt„ de En-
gelsche delegatie nogmaals 1 of 2 financieele
voorstellen gedaan, wier waarde op 'n 60 pCt.
van de Engelsche eischen werd geschat.
Snowden, die in den loop van den dag een
telefonisch gesprek met MacDonald had ge
had, achtte het aangebodene echter weer on-
voldoende en wees het van de hand. Verder
zoeken zou hopeloos kunnen schijnen, als het
feit, dat de Engelsche delegatie van haar ulti
matum heeft afgezien, niet anders leerde,
De nog ontbrekende 40 pCt., van de Engel
sche vordering mogen in geld niet te vinden
zijn, zoolang Italie de hand op den zak
houdt, ze zijn waarschijnlijk wel in natura
te vinden en daarover gaat thans het over-
leg met Duitschland.
Men weet dat Engeland zeer emstige be-
zwaren heeft tegen het voortbestaan, gedu
rende nog tien jaar, van de leveringen in
natura. Het ziet daarin een der factoren,
die de werkloosheid aanwakkeren. Een re
geering uit de arbeiderspartrj, die zich tot
taak heeft gesteld alle krachten in te span-
nen om de werkloosheid tegen te gaan, zou
het stellig een groot succes achten als deze
vorm van schadevergoeding zoo snel mogelijk
verdween. Vandaar de onderhandelingen met
Duitschland om de betalingen in natura,
welke krachtens het plan-Young nog tien
jaar zouden duren, in versneld tempo te laten
afloopen. Stresemann schijnt hiervoor wel te
vinden te zijn, mits hem daarvoor een ver-
vroeging van den ontnuimingstermijn voor de
derde Rrjnlamdzone, het bruggehoofd van
Mainz, wordt toegezegd.
-t ■nr.m.ar'aa
Het is niet uitgesloten, dat de Haagsche
conferentie in deze oplossing nog een weg
weet te vinden uit de impase, waarin zij was
geraakt.
Of de Engelschen zich geen overdreven
voorstelling maken van de nadeelen der leve
ringen in natura, is 'n andere vraag. Schade
vergoeding, in welken vorm ook, heeft nu een
maal schaduwzijden, ook voor de staten die
ze ontvangen. Duitschland kan ten slotte
alleen betalen met goederen en diensten, en
betalingen in geld zijn slechts in geld omge-
zette goederen en diensten, waarvan de
gratis-ontvangst voor de betrokken staten
geen onverdeeld genot kan zijn. Niettemin
zullen concessies op dit stuk in Engeland met
groote voldoening worden begroet en daarom
mag men alsnog hopen op een vergelijk te
elfder ure.
DE ZEPPELIN IN EEN ONWEERS-
STORM.
Vrijdagavond (Japansche tijd) matdde de
Zeppelin aan het Japansche regeeringsradio-
ook niet blijven wonen. 't Leven was er
eenvoudigweg niet uit te houden."
„Ja, zooiets valt niet mee", zeide Bliss
deelnemend.
„En nu weet ik eigenlijk niet, wat ik
moet doen", ging ze voort. ,,Ik heb geld
genoeg, zestig duizend pond, maar ik weet
er geen raad mee. In Salisbury woont
nog een oude tante van me, daar ben ik
tot nu toe in huis geweest. Dat is ook
nu weer het einddoel van mijn tocht.
IMaar ik vind het er verschrikkelijk ver-
velend. ]e hebt niets te doen en je hebt
niemand met wie je kunt spreken, vrien-
dinnen heb iik niet en een betaalde cha-
peronne zou eenvoudig je reinste bespot-
telijkheid zijn. Ik heb u dit alles verteld,
omdat ik niet wil hebben, dat u me als
volslagen gek beschouwt. Want dit alles
is eigenlijk maar een inleiding... een in-
leiding tot een verzoek... een heel eigen-
aardag verzoek..."
Llit pure verlegenheid hield ze op. Alle
hardheid was uit haar gezicht verdwenen,
haar stem klonk week, eeniqszins smee-
kend zelfs. Bliss begon het benauwd te
krijgen.
,,Laat ik het nu maar meteen zeggen",
ging ze ineens cordaat door. ,,Als u het
goed vindt zou ik kleeren en zoo voor u
willen koopen, dan kon u 's avonds met
me dineeren en daarna konden we samen
uitgaan. Zoo> bij wijze van mannelijke
chaperonne. t Zou me werkelijk spijten
als u er niets voor voelde. 't Is natuur
lijk wel iets heel ongewoons, maar de om
standigheden zijn nu eenmaal ook onge-
woon. Een autotocht maken heb ik al
tijd heerlijk gevonden en een rondreis per
auto is wel het prettigste, wat ik me zou
kunnen denken. En daarbij komt, dat
u de eenige man is, die me een gevoel van
vertrouwen geeft, ik ben overtuiqd, dat
u me niet verkeerd zult begrijipen."
(Wordt vervolgd.)
