ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
No 8380,
Vrijdag 31 M.ei 1929
69e Jaargang
Eerste Blad.
buitenland.
ABONNEMENTSPRIJS:
BIHHKHLAND,
FEUILLET0N,
Zorgt voor Uw Dieren
SjDDlN®
smaakt a/s room
m.
BARBAARSCHE TERECHTSTELLINGEN.
TER NEUZEN, 31 MEI 1929.
INGEZONDEN MEDEDEELIN GEN.
Steeds voorradig FLORA'S
Fa A VAN OVERBEEKE-LEUNIS
INGEZONDEN MEDEDEELIN GE3SL
13)
NEUZENSCHE COURANT
Binnen Ter Neuzen f 1,40 per 3 maanden
nerika f 2,25, overige
Dit blad verschijnt iederen Maandag-, Woensdaq- en Vmdagavond.
xt f nnct f 1 80 oer 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post f 6,60 per jaaz
Buiten Ter Neuzen fr; per post J ^pejjUitenland alleen bij vooruitbetaling.
Voo, Belgie MAier^f 2.25. o«Ti0e knda. /2.60 per 3 b per post - Abop.ernemen voor
DE CRISIS IN DE SUIKERINDUSTRIE.
Behalve Bergen op Zoom, Breda, Sas van
Gent, Franeker enz. zal, naar de ,,Volkskr.
meldt, ook Zevenbergen door de crisis in de
suikerindustrie worden getroffen, doordat de
beetwortelsuikerfabriek „Azelma" te Zeven
bergen dit jaar geen bieten zal verwerken.
NATIONAAL GESCHENK AAN DE
MINAHASSA.
Het was op 10 Januari van dit jaar 250
iaar geleden, dat het eerste contract werd ge-
sloten tusschen de Oost-Indische Compagnie
en de gezamenlijke hoofden van de Mmahassa.
In Nederlandsch-Indie is dit jubileum m
den aanvang van dit jaar dankbaar herdacht.
Het plan is thans gerijpt ,om aan de Mma
hassa uit particuliere giften, door Nederlan-
ders brjeengebracht, een nationaal geschenk
van blrjvende sociale waarde te geven, als ge-
dachtenis aan dit jubileum.
De hygienische toestanden in de Mmahassa
laten nog zeer veel te wenschen over. De
tuberculose maakt nog steeds vele slacht-
offers.
Het voornemen bestaat, uit de binnenko-
mende bijdragen de oprichtingskosten van een
Sanatorium voor longlijders en van een Cen-
trale Ziekeninrichting te betalen. De Neder-
landsch-Indische regeering zal als haar aan-
deel in dit geschenk de exploitatie van beide
inrichtingen op zich nemen.
Hieraan bestaat dringend behoefte. In
totaal zal daarvoor een bedrag van f 400.000
noodig zijn.
Het behoorde in onzen tijd niet meer mo-
gelijk te zijn, schrijft de N. R. Crt., dat men-
schen zonder vorm van proces of althans zon-
der behoorlijke behandeling van hun zaak
voor een openbare rechtbank ter dood ge
bracht werden, maar met dat al gebeurt dit
in zoogenaamd beschaafde landen nog. Dezer
dagen hebben wij uit een officieel bericht uit
Moskou vemomen dat Paltsjinsky, von Meek
en Welitsjko, wien samenspanning tot om-
verwerping van het Sowjet-regime ten laste
werd gelegd, volgens een beslissing en op last
van de G. P. Oe., den kogel hadden gekregen.
De correspondent van de Times te Riga
verklaart, dat deze summiere terechtstelling
niet alleen op het groote publiek te Moskou,
maar ook op den rechter vleugel van de com-
munistische partij diepen indruk gemaakt
heeft, omdat hiermee een flagrante inbreuk
op de grondwet begaan is. Sedert de afschaf-
fing van de doodstraf, zegt hij, verbiedt de
grondwet zulke terechtstellingen zonder pro
ces behalve in gevallen waarin bandieten op
heeterdaad ibetrapt worden. Uit Moskou was
gemeld, dat de drie slachtoffers al sedert
Februari van verleden jaar in hechtenis had
den gezeten en daarmee werd de officieele be
waring, dat het de ontdekking van een meuwe
samenspanning gold te niet gedaan.
Aldus de correspondent van de Times. De
gewone verontschuldiging van Moskou als
men aanmerking op zulke met de grondwet
strijdige barbaarsche terechtstellingen maakt,
is dat de G. P. Oe. een soort van zelfstandig
departement in welks hoofd in den raad der
volkscommissarissen zit, en bevoegd is om op
grond van een onderzoek dat haar de over-
tuiging van schuld der verdachten schenkt,
contra-revolutionairen ter dood te laten bren-
gen. De beruchte doldriftige methoden van
1 de G. P. Oe. (alias Tsjeka) kunnen echter on-
bevooroordeelden menschen geenszins het ver-
i trouwen schenken, dat in dit geval werkelijk
schuldigen getroffen zijn en zullen veeleer aan
den argwaan voet geven dat weer eens een
wandaad van blinde terreur is gepleegd, bij
wijze van afschrikwekkend voorbeeld voor an-
deren, die tegen het regime van dwang en
onderdrukking in de Sowjet-Unie in verzet
mochten willen komen.
De Sowjet-regeering heeft voor het overige
de doodstraf al verscheiden malen afgeschaft,
laatstelijk bij de tienjarige herdenking van de
roode revolutie bij wijze van geschenk aan de
niet door goedertierenheid verwende natie.
Ondanks dit fraaie vertoon, wenscht de G. P.
Oe. zich niet van dit in haar oog nuttige in-
stituut van schrikverspreiding te ontdoen. De
terechtstellingen gaan dus onverdroten voort.
De Manchester Guardian, die onder de En-
gelsche bladen bekend is om haar objectiviteit
tegenover de Sowjet-Unie en een voorstand-
ster is van de hervatting van de diplomatieke
betrekkingen, somt er eenige voorbeelden van
op: In 1927 werden twintig menschen, die in
een Moskousche gevangenis zaten, eruit ge-
haald en doodgeschoten om geen andere reden
dan om den indruk te vestigen, dat de com-
munistische dictatuur zeer streng en machtig
was. Onder deze ongelukkigen was prins Dol-
goroekof, een humaan, verlicht en vooruit-
strevend man. Verleden jaar werden eenige
ingenieurs terechtgesteld wegens vermeende
contra-revolutionaire samenspanning. Maar
hun zaak werd ten minste in het openbaar
behandeld, ofschoon de autoriteiten alles
deden om de openbare meening tegen hen m
te nemen en een schuldigverklaring van hen
te verkrijgen. Ditmaal werden echter drie
ingenieurs zonder rechtsgeding door de G. P.
Oe. gevonnist en bijna onmiddellijk terecht
gesteld.
De wereld walgt van zulke methoden en de
bolsjewiki hebben tegen den opstand dien zij
in weldenkende gemoederen veroorzaken, ge-
woonlijk geen ander argument dan dat onder
het Tsarisme gewelddaden ook aan de orde
van den dag waren. Als zij echter het oude
verfoeilijke stelsel van de in het geheim wer-
kende en woedende politieke politie nog altijd
van noode meenen te hebben, is dit ten eerste
een bewijs, dat zij in Rusland de beloofde ver-
nieuwing niet gebracht hebben, en verder dat
hun regime zichzelf van zijn innerlijke zwak-
heid bewust is.
De Sowjet-Unie mag zich er op blijven be-
roemen, dat zij onder de vele thans dictato-
riaal geregeerde landen Italie, Spanje,
Hongarije, Bulgarije, Litauen, Mexico in
meedoogenloosheid van methoden de kroon
spant.
werd gehouden ter stichting van een fonds
voor kankerbestrijding, heeft ruim 5 millioen
kronen opgeleverd.
MUSSOLINI OVER KERK EN STAAT.
De Italiaansche Senaat heeft de Lateraan-
verdragen met 315 tegen 6 stemmen aange-
nomen. Eenige Senatoren, van wie men had
verwacht, dat /.ij tegen zouden stemmen, zijn
van de zitting weggebleven. De rapporteur
Senator Boselli, verdedigde het wetsontwerp
tegen de critiek van eenige Senatoren, waar-
na Mussolini het woord nam om de passage in
zijn kamerrede die in enkele kringen der ka-
tholieke kerk verkeerd is begrepen, nader toe
te lichten. Mussolini verklaarde, dat hij in
de desbetreffende passage slechts heeft wil
len zeggen, dat Rome voor de uitbreiding van
het Christendom zeer gunstig was gelegen.
Ook trachtte Mussolini de bezorgdheid van
streng religieuze kringen met betrekking tot
de opvoeding van de jeugd te doen verdwij-
nen. Men moet zich, aldus de dictator, op
zuiver practisch standpunt stellen, dat slechts
de staat voor het geven van het onderwijs in
het algemeen, zelfs van het godsdienstonder-
wijs kan zorgen. Bij de tegenwoordige eco-
nomische toestanden kan het huisgezin meest-
al zeer weinig voor de opvoeding der kinde-
ren doen. Hoe overigens de tegenwoordige
regeering over het vraagstuk der opvoeding
denkt, bewijst het feit, dat het fascisme zelf
een katholieke universiteit heeft toegelaten.
Mussolini ging vervolgens nogmaals de na-
deelen na welke d,e vroegere toestand voor de
Italiaanschen staat had.
Toen hij er aan herinnerde, dat een buiten-
landsche mogendheid zich over den twist tus
schen het Vaticaan en het Quirinaal heeft
verheugd en daarvan gebruik heeft gemaakt,
stond de heele senaat op en bracht Mussolini
een grootsche ovatie. Naar aanleiding van de
bewering, tijdens de beraadslagingen geuit,
dat de vrede tusschen den staat en de kerk
niet van langen duur kan zijn, merkte Musso
lini op, dat het feit, dat over de verschillende
artikelen van de verdragen 3 jaar lang is be-
raadslaagd, voldoende waarborgen biedt, dat
de vrede duurzaam zal zijn. Overigens moet
het geen verwondering baren, indien er mee-
ningsvers chill en of conflicten ontstaan, want
het geheele leven is slechts actie en reactie.
Indien van weerszijden maar ter goeder trouw
wordt gehandeld, zal men ook in de toekomst
alle moeilijkheden kunnen overwinnen. Het
fascisme heeft de kerk eerlijk de hand ge-
geven, doch denkt er niet aan haar den ge-
heelen arm te laten. Nadat Mussolini zijn rede
had gehouden, werd gestemd over de vraag,
of over de afzonderlijke artikelen zou wor
den gedebateerd.
VROUWEN, DIE NIET WILLEN VEOHTEN
Het opperste gerechtshof te Washington
heeft beslist, dat in het buitenland geboren
vrouwen, die weigeren eventueel ter verdedi-
ging van het land, wapens te dragen en zich
onder alle omstandigheden tegen wapenge-
weld verzetten, geen Amerikaansch burger-
recht kunnen verkrrjgen.
Deze beslissing werd door het Hof genomen
ten aanzien van de zaak van de bekende Hon-
gaarsche pacifiste Robika Schwimmer, die te
Chicago woont en bij het onderzoek tot natu-
ralisatie verklaard had, dat zij indien het noo
dig was, toch niet naar de wapens zou gnj-
pen om de grondwet te verdedigen. Mevrouw
Schwimmer had aangevoerd, dat het bonds-
congres de vrouwen uitdrukkelijk van mili-
tairen dienst heeft vrijgesteld, nl. door de be-
paling, dat de gewapende macht uit daartoe
geschikte mannen moet bestaan.
VIJF MILLIOEN VOOR KANKER
BESTRIJDING.
De inzameling die vorig jaar ter gelegen-
heid van koning Gustaaf's 70en verjaardag
GEDENKBOEK VAN DE
PROVINCIALE STOOMBOOTDIENSTEN.
Den 22sten Mei van het vorig jaar werd
herdacht het feit, dat de verbinding tusschen
Vlissingen en Breskens met stoombootdien-
HONDENBROOD
KATTENVOEDER
DU1VENVOEDER
HOENDERBESCHUIT
KUIKENVOEDER
TER NEUZEN
sten gedurende een eeuw was uitgeoefend.
Dat feit heeft Gedeputeerde Staten aanlei
ding gegeven tot het doen samenstellen van
de geschiedenis van deze en de andere pro-
vinciale verkeersmiddelen, te water, zooals
deze zich sinds dat tijdsverloop hebben ont-
wikkeld.
En aan wie kon dit beter worden opgedra-
gen dan aan den heer H. J. G. Hartman, den
oud-griffier der Staten, tevens oud-secretaris
der commissie van toezicht op de Prov.
stoombootdiensten. Het is een in historiscn
opzicht kostbaar boek, dat tal van gegevens
bevat over de verbindingen over de Schelde
van af 100 jaar terug, en hoe die diensten na
tal van jaren een betrekkelijk sober bestaan
te hebben geleid, zich vooral sinds de 90er
jaren hebben ontwikkeld tot den tegenwoor-
digen omvang.
Verschillende teekeningen en foto s brengen
ons voor een deel het verleden, maar ook nog
het heden voor de oogen.
In zijn voorwoord deelt de heer Hartman
mede, dat het plan tot het schrijven van de
geschiedenis van den dienst reeds bij hem ge
rijpt is, spoedig nadat hij tot secreta.ris der
commissie van toezicht op den Provincialen
stoombootdienst was benoemd, en hij daar-
door met dezen dienst in kennis was geko-
men. Hij wilde daardoor bekendheid geven
aan vele belangrijke bijzonderheden, die
anders in de archieven begraven zouden blij
ven liggen en nimmer onder de oogen van
belangstellenden zouden komen. Hij heeft
eerst na zijn aftreden als griffier der Staten
meer geregeld aan dit boek kunnen doorwer-
ken en het lOOjarig bestaan van den dienst
bood de geschikte gelegenheid voor de ver-
schijning van het boek.
Aan de velen die hem op de een of andere
wijze hulp verleenden brengt hij gaame dank.
Hij kan die niet alle noemen. Doch een
woord van waardeering spreekt hij uit aan
den heer Ir. H. van Oordt, hoofdingenieur-
directeur van den rijkswaterstaat in de direc-
tie Zeeland, den heer Ir. J. J. van Leeuwen,
hoofdingenieur van den Prov. waterstaat in
Zeeland, en in het bijzonder ook aan den heer
A. J. van Luijk, de tegenwoordige secretans
der commissie van toezicht.
In het gedenkboek, dat in 14 hoofdstukken
verdeeld is, worden achtereenvolgens behan-
deld: het oude veer tusschen Vlissingen en j
Vlaanderen, waaromtrent de oudste oorkonde,
berustend in het rijksarchief te Middelburg
van 1311 dateert, daaruit valt af te leiden,
dat van een geregelden veerdienst tusschen
Vlissingen en Breskens in de oudste tijden
geen spraike was.
Eerst de jaren 1824 tot en met 1828 mogen
als een voorbereiding voor een geregelden
dienst worden beschouwd. Van 1828 tot en
met 1866 is de dienst door particulieren geex-
I ploiteerd, en werd bij besluit der Staten d.d.
1 Maart van laatstgenoemd jaar onder toe
zicht en beheer van Gedep. Staten gesteld.
Noodgedrongen is men tot exploitatie van
wege de provincie overgegaan, maar wegens
de met particuliere exploitatie opgedane er-
varing, had men daar meer dan genoeg van.
Een uitvoerige ibesehrijving wordt gegeven
van de verschillende booten die bij den dienst
in gebruik waren en nog zijn, en waarvan de
laatste is de nieuwe groote motorveerboot
„Koningin Wilhelmina".
Opgenomen zijn ook de portretten van de
leden der commissie van toezicht, van den
voorzitter, van den regeeringscommissaris,
van de secretarissen en de directeuren en van
verschillende personen die vroeger in die
functies aan den stoombootdienst waren ver-
bonden.
Er wordt een mooi overzicht gegeven van
de verschillende uitbreidingen die de dienst
onderging. Eerst een veer tusschen Vlissin
gen en Breskens, werd later ook Ter Neuzen
er in opgenomen, werd ook mettertijd Bors-
seie er in opgenomen, en werd ook naar Hoe-
dekenskerke gevaren.
Later kwam de dienst WalsoordenHans-
weert, aanvankelijk ook particulier, met steun
van de provincie. 't Was ook door de zorg
der provincie, dat Hansweert met het Staats-
spoor te Vlake werd verbonden door een.
tram, terwijl in 1916 ook is geopend 'n dienst
van Ter Neuzen op Hoedekenskerke en Hans
weert, welke, in verband met den aanleg van
het locaalspoor op Zuid-Beveland nu bijna uit-
sluitend tusschen Ter Neuzen en Hoedekens
kerke wordt uitgevoerd.
Doch niet alleen bij de Wester-Schelde be-
paalde zich de zorg der provincie, deze heeft
zich in toenemende mate uitgestrekt tot de
Ooster-Schelde en de veeren over de Zand-
kreek.
Het boek geeft voorts grafische overzich-
ten omtrent het passagiersverkeer en de ont-
vangsten van den dienst.
De heer Hartman heeft door de samenstel-
ling van dit boek den stoombootdienst en de
velen die daarin voorzeker belang zullen stel
len, ten zeerste aan zich verplicht. Hem werd
het vorig jaar, bij de officieele herdenking-
van het eeuwfeest, aan boord van de motor
veerboot „Koningin Wjlhelmina" door Z.Exc.
den Commissaris der Koningin, voor dit be-
langrijk historisch werk reeds hulde gebracht.
De typografische uitvoering is door de
drukkerrj der Firma De Boer te Middelburg
keurig verzorgd. Het is daardoor te meer een
boek, dat door de bezitters zal worden ge-
waardeerd.
BELASTING VAN BINNENSCHIPPERS-
De Minister van Financien, gezien het Kan.
besluit van 27 April 1929 (St.bl. no. 2151„ tot
verzekering van de belastingen naar iiikoTiien
en vermogen van binnenschippers en van tot.
de bemanning van een binnenvaartuig behoo-
rende personen, die binnen het Rijk him be-
drtjf of beroep uitoefenen zonder er eane
vaste woonplaats te hebben; heeft bepaaldv
1. Als kantoren der directe belastingen,
alwaar de door art. 1 van het Kon. besluit
van 27 April 1929 (SLbl. no. 215) vereischte
aanmelding kan geschieden, worden aange-
wezen:
in de provincie Noord-Brabant: de kanto
ren Eindhoven, 's Hertogenbosch en Zeven
bergen
in de provincie Gelderland: de kantoren
Apeldoom, Lobith, Nijmegen (dir. bel.) Iste
kantoor en Zutphen;
in de provincie Zuid-Holland: de kantoren
Dordrecht, Gorinchem, 's Gravenhage (3e
kantoor), Leiden (le kantoor) en Rotterdam
(lste kantoor);
in de provincie Noord-Holland: de kantoren
Alkmaar, Amsterdam (lste kantoor i en
Zaandam;
In de provincie Zeelandde kantoren Hans
weert en Ter Neuzen;
in de provincie Utrecht: de kantoren.
Amersfoort en Vreeswijk;
in de provincie Friesland: de kantoren Har-
lingen, Leeuwarden (dir. bel.), Lemmer en
Sneek;
in de provincie Overijssel: de kantoren A3-
melo en Zwolle:
in de provincie Groningen: de kantoren.
Delfzijl, Groningen (dir. bel.), Veendam en
Winschoten;
in de provincie Drenthe: de kantoren Assen
en Meppel;
Uit het Engelsch
door
E. PHILLIPS OP PEN H EI M.
Vervolg.
Even viel een stilte, terwijl Mrs.
Heath nadacht.
,,'t Hangt er hedlemaal van af, wat
soort werk u hebben wilt, zeide ze toen.
,,Ik zou denken, meneer, dat u t beste
gesdhikt was voor licht werk, iedereen
kan aan u zien, dat u niet geschikt bent
voor werkelijken zwaren handenarbeid.
En daarbij komt, u hebt uw uiterlijk mee.
Als uw paik goed afgelborsteld is en u
heeft een schoone boord om, dan heeft u
werkelijk iets van een heer. Als ik u was,
meneer. dan zou ik probeeren om een of
ander licht baantje te krijgen."
,,Als ik zou moeten dicideeren zei
Bliss in gedachten, ,,wat bij mij het beste
ontwikkeld is, mijn spierkracht of mijn
verstand, dan zou iik werkelijk niet we-
ten, wat te zeggen. De gulden midden-
we,g is dus om te zeggen, wat je het pret-
tigsite zou vinden en dat is in mijn geval
mijn verstand."
,,Dan doet u het beste naar Smithson
toe te gaan. Smithson op den hoek van
Endell street", besliste Mrs. Heath. ,,Een
tijdje geleden heeft een van mijn com-
mensaais daar een goed baantje gekre
gen, ik geloof, dat hij vier en twintig shil
ling in de week verdiende en hij is twee
jaar in dezelfde betrekking gebleven."
Bliss nam zijn hoed van den haak.
Dan zullen we maar eens naar Smith-
son gaan", zeide hij, „misschien boften
WCMaar dat „boffen" lief lang op zich
wachten.
De eerste vier dagen was Bliss eenige
werk geduld oefenen. 's Morgens vroeq
ging hij adressen bij Smithson halen, het
verdere gedeelte van den dag bracht h
door met lange vermoeiende tochten op
zoek naar werk. doen hij op den morgen
van den vijfden dag weer naar Smithson
toeging, zag hij al van uit de verte, dat
het' voor het kantoor nog drukker was
d'an gewoonlijk. Een half uur lang moest
hij in de rij staan. Het was apmerkelijk,
hoe verschillend van leeftijd en van type
de menschen om hem heen waren. Zoo
nu en dan schuifelde de geheele rij eenige
stappen vooruit. Eindelijk was de beurt
aan hem. Toen hij zich voorover booc;
am door het loketje te kijiken, zag hij aan
den anderen kant denzelfden bediende,
die hem de vorige dagen ook te woord
had gestaan; het was een anaemisch uit-
ziende jonge man, die hem met een paar
eigenaardige .verschrikte oogen door twee
groote ronde brilleglazen aankeek.
,,Wat, bent u daar weer", zeide hij
verontwaardigd, ,,ik geloof, dat ik u wel
twaalf adressen gegeven heb."
„Alles geprolbeerd", antwoordde Bliss
kort en bondig. „Bij de laatste betrekking
was ik net vijf minuten te laat.
De jonge man kralbibelde een naam op
een voor de hand liggend stukje papier
en schoof het Bliss toe.
„Hoor eens", zeide hij. ,,Als dit nu ook
weer niet lukt, dan moet u maar eens naar
een ander bureau toegaan. Me dunkt, dat
u hier waar voor uw geld gekregen
helbt."
„Ik ben toch naar alle adressen, die u
me opgegeven heeft, toe gegaan zeide
Bliss eenigszins beleedigd. ,,Mijn qetuig-
schriften zijn goed en ik stel waarachtig
qeen hooge eischen. t Is toch zeker niet
mijn schuld, dat ik a'ldoor achter het net
heb gevischt."
,,Schiet nou in elk geval maar op, zei
de bediende. „En u hoeft heusch niet te
rug te komen, als u niet van plan bent
opnieuw te betalen.'
Zonder het vriendelijke jongmensch
verder een blik waardiq te keuren, wan-
delde Bliss de straat op, keek even op
het stulkje papier en sloeg toen links at.
Na een half uur loopen had hij het aan-
gegeven adres bereikt. Voor een groot.
qrauw steenen gebouw in Kingstreet
bleef hij staan, vergeleek het huisnummer
met het adres op het papiertje, ging daar-
na naar binnen en begon kalmpjes-aan
het; trap-bordes van 't groote trappenhuis
te beklimmen.
Na de zeer luxueuse trappen van de
eerste drie verdiepingen viel het lang-
zaam-aan armoedig wordend aanzien van
de volgende des te meer op. Op de laat
ste twintig treden lag zelfs geen looper,
de wanden waren kaal, met hicr en daai
uitqeslagen plekken. De lift ging met
hooqer dan de voorlaatste verdiepmp.
De eenige deur, welke op het portaal uit-
kwam, was versierd met een koperen
plaatje, waarop dezelfde naam stond,
welke Bliss van den beminneluken klerk
van het bureau voor werlkverschafting had
gekregen
Mr. W. Cockeril.
Bliss wadhtte even met aankloppen,
totdat hij wat bekomen was van t trap-
penklimmen. Toen klopte hij aan, deed
de deur open en ging naar binnen. Alls
begroeting hoorde hij een schelle
schreeuiw-stem
,,0 jou uilskuiken, jou uilskuiken.
Van schrik liet Bliss zijn hoed vallen
en vergat hem op te rapen. Vlak tegen
over hem ibevond zich de schoorsteen-
mantel. Bovenop dien schoorsteenman-
tel zat een grijze papegaai, welke hem
met een groote klont suiker in zijn eenen
poot en een eenigszins sclhuinen kop aan-
dachtig zat aan te kijken. Boven het raam
hing een groote vogelkooi met vijf kana-
ries, iets op zijde hing een kleinere met
twee goudvinken.
Midden in de kamer stond een groote
schrijiftafel, beladen met boeken en papie-
ren, waartusschen een derde goudvink
aan t rondscharrelen was; aan de schrijt-
tafel zat een oude heer, die met zijn witte
haar, frissche tint en beminnelijk-vader-
lijken oogopslag, een prachtiig type zou j
zijn geweest voor een St. Nicolaas, al was
het dan een St. Nicdlaas met een bril.
..Komt u binnen, mijnlheer, komt u bin
nen," zeide mr. Cockeril. „Let u maar
niet op mijn vogels. Ze maken wel veei
leven, maar dat is juist wefl gezelhq. En
vertelt u me nu eens, waarmee kan ik u
van dienst zijn?"
Met moeite gelukte het Bliss, tenminste
uiterlijk. iets van zijn zelfbeheerschinq
terug te krijgen. Hij raapte zijn hoed op
en kwam een paar schreden de kamer in.
Ilk heb van Smithson uw adres gekre
gen," zeide hij. ,,Ik kom voor de betrek
king van portier."
Mr. Cockeril schudde gedecideerd van
neen „Neen, vriendje, daar deug je met
voor," zeide hij vrienddijk maar heel be
slist. .t i j
,,lD'aar deug je niet voor, schreeuwde
de papegaai vanaf zijn zitplaats op den
schoorsteen.
IBliss keerde zich met een ruik om. „Wei
als u a'llebei er zoo over denkt, begon hn
met een nijdigen blik naar den kant, waai
de papegaai zat.
,,Wacht 60ns 6V6n, riep mr. (^.ockenl
uit. „Ik merk dat u gevoel voor humor
hebt. Buitengewoon buitengewoon.
Komt u nog eens hier en laat ik u eens
goed bekijken a'ls u even aan dezen
kant van de schrijftafel wil komen.'
Als een soldaat kwam Bliss aanqestapt
en ging naast de schrijftafe! in de houdinq
staan. Het was niet te ont'kennen, dat
zijn donkerblauw pak shabby begon te
worden. Zijn zijden sokken kon men niet
meer zien. Zijn keurige lage schoenen,
welke eens een „creatie" waren geweest
van een van de bekendste schoenenwin-
kels, waren nu vervangen door een paar
stevige, hooge laarzen met dikke zolen.
Hij was mager geworden, maar zijn oogen
stonden heider. Hij droeg een flaneben
overhemd met omgeslagen boord. zijn das
was echter nog keurig.
Mr. Cockeril bekeek hem van onder
tot lb oven, maar schudde toen lanqzaasn
het hoofd. rr
„Lichamelijk niet flink genoeg, ver
klaarde hij, ,,lang niet flink genoeg. Niet
wat ik hebben moet. Spijt mij heel ercjv
Hier heeft u een shilling voor de moeite.
,,Wat heb ik aan die shilling," zei Bliss
wanhopig, „ik heb een betrekking noodiq.
Wat mankeert er dan eigenlijk aan me 1
Bij Smithson zeiden ze me, dat u een heel
gewonen portier noodig had. Is er dan
zrwaar werk te doen t
,,Neen, zwaar is het woord niet," moest
mr. Cockeril toegeven. „Uw werk zou
zijn om iederen morgen de vogelikooier
schoon te maken, de vogels eten te geven
Tommy hier is bijvoorbeeld erg gesteld
op een koud bad," qinq hij voort, terwij:
hij op den goudvink wees, die nog steeds
tusschen de papieren aan t rondscharre -
len was ,,als ik bezoek krijg, de men
schen aandienen en boodschapfien doen.
(Wordt vervodgd.t
