Feuilleton-vertellingen
GEMENGDE BERICHTEN.
IlNljliZAJNDEN MEDEDBELINGBN
Zenuwachtig, Overspannen
en SJapeloos
Mijnhardt's Zenuwsableiten
rechtszaken.
BRABANTSCHE brieven.
TEN TWEEDE MALE DEN DANS
ONTSPRONGEN.
INGEZONDEN mededeelingen.
MlJIi H/lrCTp?LUeHen
WAAR BLEEF HET GELD VAN HET
BROODBEZORGERTJE
TERUGGEKEERD.
„pte hebben ingehad en er daarom van-
zullen Uw zenuwen kalmeeren en sterken en
Uw slapeloosheid verdrijven.
Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten.
SPOORWEGMAATSCHAPPIJ
GENTTER NEUZEN.
De Spoorwegmaatschappij Gent—Ter Neu-
zen houdt op verzoek van verscheidene groe-
pen aandeelhouders 31 Dec. 's nam. 2 ure een
algemeene buitengewone vergadering te Gent,
ter behandeling van een voorstel tot omzetting
van de voorkeuraandeelen in sociale aandeelen,
op voet van 5 voorkeuraandeelen voor 1 sociaal
aandeel.
A rroiadisseinenrs-Rechtoank, Klidc-elbui ti
De rechtbank heeft in hare zitting van 21
December de volgende zaken behandeld:
WES.de J., oud 29 j., motorhersteller te
Axel, was door den kantonrechter te Hulst ver-
oordeeld tot f 10 boete of 5 dagen hecht., we-
gens overtreding van de Motor- en Rijwielwet
(aan den linkerkant van den weg njden). De
verdachte was in hooger beroep gekomen.
Eisch vrijspraak. Mr. Kuipers, raadsman,
vraagt eveneens vrijspraak.
C. A. v. d. H., oud 28 j., koopman te Eede,
was door den kantonrechter te Oostburg ver-
oordeeld tot 150 boete of 150 dagen hecht.,
wegens het doen vervoeren van 2 kalfvaarzen
door zijn knecht Van de Voorde, binnen den
afstand van den K.M. van de Nederlandsch—
Belgische grens. De ambtenaar van het O. M.
was in hooger beroep gekomen.
Eisch vrijspraak.
In de zaak tegen B. C. P., oud 65 j., dijkgraaf
van den Moerspuipolder te Sas van Gent, was
de ambtenaar van het O. M. door den Kanton
rechter te Hulst niet-ontvankelyk verklaard in
de ten laste legging dat verdachte als dijkgraat
zijne verplichtingen om een weg loopende van
Roodesluis tot grenspaal 294 te onderhouden
niet is nagekomen.
De ambtenaar van het 0. M. was in hooger
beroep gekomen.
Eisch vemietiging van het vonnis van den
kantonrechter met vrijspraak van verdachte.
Tegen B. C. P. voornoemd diende nog een
soortgelijke zaak over hetzelfde weggedeelte.
Ook hier was de Ambtenaar van het 0. M.
in hooger beroep gekomen.
Eisch vernietiging van het vonnis van den
kantonrechter met vrijspraak van verdachte.
H. B., oud 69 j., dokter en dijkgraaf van den
Moerbekepolder, te Moerbeke, werd eveneens
ten laste gelegd dat hij in zijn functie van
dijkgraaf niet heeft gezorgd voor een behoor-
lijke onderhoud van den weg Roodeschouw tot
grenspaal 294. De Kantonrechter te Hulst had
ook in deze zaak den ambtenaar van het O. M.
niet-ontvankelijk verklaard, die eveneens in
deze zaak in hooger beroep was gekomen.
Eisch vemietiging van het vonnis van den
kantonrechter met vrijspraak van verdachte.
H. B. werd nog een soortgelijke zaak ten
laste gelegd over het weggedeelte Roodesluis
tot grenspaal. Ook hier was de ambtenaar van
het O. M. in hooger beroep gekomen.
Eisch vemietiging van het vonnis van den
kantonrechter met vrijspraak van verdachte.
Ulvenhout, 18 December 1928.
Menier,
Donkere dagen,
amico pikdon-
kere dagen veur
Kerssemus. Hier
op d'n weg steken
ze veur vieren de
laanteerns al aan,
dus dan wit 'm
wel houwen! 't Zal
bij jullie nie veul
later zijn denk k.
Maar daar biijf et
ler nie bij, bij die
donkerte, kamme-
raad.
Onderlest schreef ik oew ommers, hoe ze hier
aan 't stelen en rooven, ja, aan 't moorden zijn
zelfs, mee die dagen die eigenlijk vierentwin-
tig urige nachten zijn!
De kraanten schreven d'r nouw ok van. Die
schreven onder aanderen, as dat er in t Noord
Oosten van ons pervinsie 'n kepleete dieven-
bende aan den gank is. Da's zoowa schuin
boven d'n Bosch.
Maar't dugt er in 't Z u i d-Oosten evennun,
amico.
Want wa daar aan 't licht gekomen is, da s
heelemaal 'n schandaal.
In Eindhoven!
Daar schijn et zaken'oloed van Nederland te
sitten, amico. Daar wor zooveul geld verdiend,
lat de schandaaltjes nie van de locht af zijn.
Amerika in 't klein.
Ge wit: daar zit de Fielps, Kareleen, en die
stad brei z'n eigen uit da ge'r akelig van wordt.
Daar regeert op den oogenblik den riks.
En allevel dat daar in de Fielpsstad 't licht
moes overheerschen, is et er zoo donker as de
wiedeweergaai.
De kerupsie is daar niet van de locht. De
gemeente had 'n paar boerderijen noodig om
d'r eigen weer verders uit te kunnen breien.
D'n eene boer wilde z'n gedoeike verkoopen
veur dartigduuzend gulden en d'n andere veur
vijfenzestig duuzend gulden. En de gemeente
ee ze „g e k re g e n" veur tachetig en honderd
vijfendertigduuzend gulden En zijn die hon-
derdveftien duuzend guldens, aan de vingers
blijven plakken van 'nen wethouwer, raadsle-
jen, ambtenaars, kortom van zukke lui die deur
de kiezers zijn gekozen om de belangen van
de gemeente zoo goed meugelijk te dienen.
Ik zou wel 's willen weten wat er allemaal
veur aanbevelingen emmen gedrukt gestaan in
d'n verkiezingstijd van die gdaaivingers. D'r
zat ok weer 'nen avvekaat tusschen, maar da's
nogal wiedes. As eh teugeswoorig duistere
geldzaakjes worren ontdekt, dan zit er altij
zo'nen rechtsgeleerden grappenmaker tus
schen. Ge mot anders veur 'nen rechtsge-
leerde, zoomaar 'n aardig idee van recht
emmen om oew vak zoo uit te oefenen-
Net eender as da 'k m'n zeuns naar de land-
bouwschool doei, da's ok zoo de mode ge-
worren en da ze daar in de puntjes leeren
hoe da ge 'nen savooje kool mot kweeken en
da ze mee 'n dieploma thuiskomen en ginnen
savoojen kool kunnen onderscheijen van 'n bos
peeen.
Maar allee, politiek en rechtsgeleerdheid da
lijn dingen, daar motte maar liever nie mee
oew gezond verstand over peizen, want dan
zoude aan oew eigen gaan twijfelen!
Maar ons goeie en schoone pervinsie, waar
k zoo erg op gestelu ben en zoo veul von
houw en dus gere mee trots en fier over
spreek en schrijf, dat die in zo n kwaai licht
gezei wordt deur zukke roovers en inbrekers
en deur zukke gauwdieven, dat kan ik nie ver-
kroppen, amico.
As de gemeente mijn gedoeike nog s noodig
mocht emmen, dan zou 'k perbeeren om er
zooveul centen van te maken as k m,aar kon,
maar as er dan van die galipapers kwammen
en de prijs te verdubbelen en hullie mee te la-
ten deelen, dan laggen ze in tijd van 'n oogen-
blikske op d'n mesthoop, waar ze thuishoorer,.
t Bloed krupt waar't nie gaan kan wa gij
Maar da zijn ier dan de donkere dagen veur
Kerssemus, amico. Hedde 'r van trug Kun de
'm wisselen?
In d'n Bels is 't veur mekaar. Zemmen daar
Dokter Borms, die al tien jaar in de doos zit,
gekozen veur de Kamer.
En een van die Franskieljonsche bladen
schreef nouw van z'n eigen volk: het Arrondis-
sement Antwerpen telt 37.000 Belgen, 72.000
moffen en 45.000 lafaards. Maar ondertus-
schen zijn 't allemaal Belgen! As 'n ander 't
gezeet had, hadden ze'm d'n oorlog verklaard!
Maar 't is wel kasjeweel, amico, dat Ant
werpen, da nouw zo'n bietje in kladboekske
staat as verrajer, in 1930 de tentoonstelling
mot houwen van d'ren opstaand teugen Neder-
laand! 't Is bijna net zoo kasjeweel as het feit
da-d-onze regeering meedoet aan die tentoon
stelling!
Antwerpen viert feest strakskes omda ze
van ons los zijn gevochten, maar ze zouwen op
't zelfde mement nog liever Nederlaander zijn
as Belg! Nouw gij weer!
En Italie wil maar oorlog. As d'n Moes meer
centen had, he 'k gelezen, verklaarde-n-ie d'n
oorlog aan Frankrijk. Da schijnen net zukke
vriendelijke buren te zijn as wij en Belgie.
Alle kraanten van Italie, waar gin letterke
inkomt zonder d'n Moes verklaren elken dag
aan Frankrijk d'n oorlog. Ze schrijven daar dat
et bloed van d'r martelaren om wraak roept
teugen Frankrijk. Wa ze daar mee bedoelen,
weet ik nie, en da zullen die aangebakken snor-
opstrijkende zwarthemders ok wel nie weten
maar't ruikt verdacht veul naar orlogsgekken-
praat. Ik zou zeggen: lot da bloed nouw maar
kalm leggen roepen en zurgt dat er nie meer
bloed hoeft te vloeien, want anders wordt da
geroep heelemaal niemeer om nie-uit-te-staan!
Maar zeuven jaren achtereen et-de Moes
Moes nouw nie anders gedaan as 't volk opge-
leid veur d'n oorlog: eenen keer zal ie er de
vruchten van plukken, amico en nouw
gift dan m ij n porsie fruit maar aan't verken.
as 't zooveer is!
Toch, amico, 't is wel donker,op heel de
wereld
En dat de menschen nie wijzer worren, na
de les die me g'ad emmen, 't is kurejeus.
Mot er nouw soms weer oorlog komen
Motte de kenonnen weer dood en vuur staan
spouwen in d'n Kerstnacht?
Ik vergeet't nooit, amico.
'n Jaar of wa gelejen, toen d'n oorlog in vol-
len gank was en toen me hier, dag en nacht 't
gebulder en gedonder van 't Yserfront konnen
hooren.
Da was afgrijselijk!
En sjuust vooral in dieen nacht van de ge-
boorte van 't ermste Kinneke dat er ooit gebo-
ren wier.
Neee, ik vergeet et nooit.
De kerk was schoon verlicht en versierd.
't Stalleke van Betteljem da sting er weer
zoo schoon opgesteld ee! En't kinneke lag er in
mee z'n ermkes open, net of ie zoo iedereen
zou willen aanhalen.
Duuzende kerskes waren aangestoken en
waar ge ok keek, overal zagde zo'n wit staafje
mee 'n zonneke d'r boven. D'n urgel spulde da-
d-et 'n lieve lust kas en't was net of alles veul
beter en mooier was as anders.
't Goud en't koper da blonk da't 'n lust was
en toen ineens amico, toen wier daarboven op
't koor mee engelen-stemmekes 't stille-nacht-
liedeke gezongen.
'k Wier d'r kepleet koud van en 'k zou er
best van hebben kunnen schreeuwen.
Wa zongen die Ulvenhoutsche kwajongens,
die oew anders geregeld temteeren, toch prach-
tig. Engelenstrmmekes hadden die kleii. boe-
ven.
Maar net hadden ze een koepletje gedaan,
amico net zullen ze weer prachtig inzetten
(wezenlijk kouwe stralen liepen ervan over
m'nen rug) toen er ineens 'nen dreun deur de
kerk dreef om akelig van te worren. 't G e-
schut! Wilde geleuven da 'k op 't zelfde
mement d'r beroerd van wier?
Weg stille nacht! Weg vrede op aarde!
En't was net, amico, of ik onzen Pastoor z'n
schouders zag schokken onder z'nen kazuivel
Neee, amico, da hoop ik nooit, nooit meer
mee te maken!
En as de Moes ons da weer aan wil doen,
nouw as ie dan de helft aan z'nen kerstboom
krijgt van wa-d-ik toewensch, dan --
Maar neee, vrede op aarde: laten me-'t maar
weer 's afzien.
Amico, 'nen zaligen Kersemus. Ok namens
Trui! Veul groeten en as altij
toet a voe
DRe.
kwam dezer dagen deze advertentie voor:
i.ou de ueer, die op 23 uctooer per trein van
r.yt-hPT.i naar Waterloo-road reisde, en die
zoo aandachtiig naar mij keek zonder mij aan
te spreken, ten spoedigste met mij in corres-
pondentie willen treden Het zal voor hem
van belang zijn." Vele lezers moeten deze
annonce als een ingeving van „liefde op het
eerste gezicht" hebben opgevat, maar een
vertegenwoordiger van de „Daily Chronicle"
is achter de ware toedracht gekomen.
De steller der annonce was mr. Thomas
Wareing uit Blackpool, wiens zoon 20 jaar
geleden uit het ouderhuis naar Canada ver-
trok. De jongen had een zwerversnatuur en
correspondentie bereikte hem vaak heel moei-
lijk. In zijn vaders laatsten brief, waarin
deze wilde zeggen: „Ik schrijf je niet meer
alvorens ik van je gehoord heb" viel door
vergissing het laatste zinsdeel weg, en de jon
gen, die van een stijfhoofdige en onafhanke-
lijke natuur was, vatte dit als de breuk op en
schreef zelf ook nimmer meer.
Het was een vreeselijk iets voor den vader,
die intusschen 78 jaar oud is geworden en
reeds alle hoop, zijn zoon ooit weer te zien,
had opgegeven tot hij dien vreemdeling in
den trein ontmoette, van wien hij zeker ge-
looft, dat het zijn zoon was, die hem ook aan-
keek, doch dien hij, uit pure ontroering over
deze ontmoeting, verzuimde zelf aan te spre
ken! Hij hoopt, dat de annonce hem in zijn
levensavond nog zijn kind zal teruggeven.
SKILOOPERS BEVROREN.
De eerste winterdag heeft naar thans be-
kend wordt, twee slac^toffers geeischt. Een
skilooper en een skiloopster uit Weenen wer-
den in de Alpen door den storm overvallen en
zijn later bevroren teruggevonden.
Jack Webster, een Amerikaansche postvlie-
ger, is voor den tweeden keer in twee maan-
den tijds aan een wissen dood ontsnapt door
van een hoogte van 1500 M. met een parachute
uit zijn vliegtuig te springen. De motor van
het toestel weigerde wegens gebrek aan ben
zine. De gelukkige Jack bereikte veilig en wel
den bodem.
DOOR ZIJN VROUW DOODGESCHOTEN.
De ingenieur Robert Weiler te Parijs, die
als aviateur zich in den oorlog met lauweren
heeft overdekt, is Zondagochtend vroeg door
zijn vrouw doodgeschoten, meldt de Tel. Het
echtpaar Weiler bewoonde fraaie appartemen-
ten te Passy en scheen zeer gelukkig. Zater-
dag brachten man en vrouw den avond op
Montmartre door, vanwaar zij eerst om 4 uur
huiswaarts keerden.
Kort na vijven belde mevrouw Weiler de po-
litie op en deelde mede, dat zij haar man had
doodgeschoten. Toen de agenten kwamen,
zeide zij in zelfverdediging te hebben gehan-
deld, daar haar man haar bedreigd had in een
zijner vlagen van enbeheerschte woede, die hij
had overgehouden van een schedellichting
(trepanatie) na een oorlogsverwonding. Even
na hun thuiskomst had hij zulk een woedebui
gehad, haar en de kinderen met den dood be
dreigd en haarzelf reeds bij de keel gegrepen.
Toen had zij geschoten. Vermoedelijk was zijn
„aanval" het gevolg van den's nachts gebruik-
ten drank, waarvan hij sinds zijn verwonding
geen druppel kon verdragen.
Alvorens de agenten te volgen, maakte me
vrouw intusschen in alle kalmte heur haar in
orde en poederde zich. Het bleek, dat de moord
had plaats gehad in tegenwoordigheid der drie
kleine kinderen en dat een derde schot is af-
gevuurd toert de heer Weiler reeds ter aarde
lag.
stel maakte nog een sprong van 50 M., waar-
bij het verscheidene boomen omtrok en bleef
toen brandend op den grond liggen. Dadelijk
snelden voorbijgangers ter hulp. Een van de
passagiers, de heer Hermann uit Ohligs,
scheen vrijwel ongedeerd, doch was van den
schrik zoo goed als zijn bezinning kwijt en
stamelde maar niets anders dan ,,ik weet van
niets, ik weet van niets". Van den tweeden
passagier vond men het lijk op korten af-
stand van het toestel. Dorr, de vlieger, en
zijn mecanicien, waren op hun zitplaatsen in
de vlammen omgekomen. Het terrein werd
afgezet en de post, die niet door de vlammen
vemield was, in veiligheid gebracht.
De overlevende passagier werd naar het
waar bleek, dat hij er inderdaad met eenige
ziekenhuis van Gardelegen overgebracht,
waar bleek, dat hij er inderdaad met eenige
geringe kwetsuren aan armen en handen en
aan het hoofd af was gekomen.
Omtrent de oorzaak van het ongeluk tast
men nog in het duister. Het toestel was een
Junkers met drie motoren, van hetzelfde type
als de Hermann Koehl en de Deutschland,
die eenigen tijd geleden eveneens verbrand
zijn.
BEROOV1NG IN EEN BANK.
De directeur van een bankfiliaal te Dat-
teln (bij Essen) werd Vrijdagavond op den
weg naar Waltrop door een wielrijder omver-
gereden, die hem met behulp van een hand-
langer in een boschje sleepte, waar zij hem
aan een boom bonden en hem zijn sleutels
ontnamen. Een der twee bleef de wacht bij
hem houden, de ander liep met sleutels naar
eenige medeplichtigen, die in de nabijheid
stonden te wachten, waarop alien per auto
naar het bankfiliaal reden, er binnendrongen
en er 4000 mark aan contanten en gelds-
waardig papier tot een onbekend bedrag roof-
den. De directeur slaagde er, nadat zijn be-
waker verdwenen was, in, zich los te werken.
Hij waarschuwde de politie, maar toen deze
bij de bank verscheen, waren de vogels al
gevlogen.
ALLEEN OP REIS!
Met den ochtendtrein kwam dezer dagen te
Belgrado een zevenjarig Russisch meisje aan,
dat de heele reis van Moskou naar de Ser-
vische hoofdstad alleen gemaakt had. Het
doel van het kind was haar ouders te vinden.
Het meisje was n.l. in de Krim geboren en
toen het twee maanden oud was door de
ouders, die gevluoht waren, bij haar groot-
moeder achtergelaten. De grootmoeder nam
het kind later mee naar Moskou. Daar ver-
namen zij door bemiddeling van het Roode
Kruis, dat de ouders van het kind zich te
Belgrado gevestigd hadden. Het kind ging
daarop den 4den December uit Moskou op weg
naar Belgrado en kwam den lOden te Belgra
do aan, waar het inderdaad haar ouders op
het aangegeven adres vond. Het kind droeg
een bordje om den hals met haar naam en het
adres harer ouders. Haar bagage bestond uit
een kartonnen doos, waarin zij eetwaren en
haar poppen had meegenomen.
DE AANMOEDIGING VAN GROOTE
GEZINNEN.
In verband met Mussolini's campagne ter
vergrooting van het geboortecijfer heeft de
Giomalo d'ltalia e?n insohrijving geopend
ten einde met Kerstmis aan de grootste ge-
zinnen een gave te kunnen aanbieden. Mus
solini zelf zond een cheque van 10.000 Lire
met een brief, waarin hij o.a. zegt, dat deze
gave niet moet beschouwd worden als een
hulp voor de talrrjke gezinnen, daar de som
hiervoor te gering is, doch meer als een mo-
reele erkenning van verdienste.
GEDISCIPLINEERDE KINDEREN.
Bij branden in gestichten en tehuizen is pa-
niek altijd weer de oorzaak van de grootste
verliezen gebleken en daarom heeft in Enge-
land het stelsel ingang gevonden. om in zulke
inrichtingen jongeren en ouderen te leeren,
hoe zij zich bij brand te gedragen hebben. In
het Weeshuis te Wanstead heeft dit stelsel
Zondagochtend de proef weer glansrijk door-
staan.
Er brak toen om half zeven brand uit in een
j schoollokaal op de verdieping gelijkvloers in
den Oostelijken vleugel. Een dienstbode zag
vlammen en rook uit het lokaal komen, dat
vlak onder een slaapzaal ligt waar vijfentwin-
tig jongens in bed lagen.
Zij maakte alarm en binnen enkele seconden
sprongen de vijfentwintig jongens uit bed,
sloegen ieder een deken om zich heen en mar-
cheerden in het gelid door den rook heen naar
buiten.
Er was niet de minste paniek en nadat er
appel over de jongens in pyjamas was gehou-
den, werden zij in een ander gedeelte van het
gebouw ondergebracht.
De wind wakkerde de vlammen aan. Intus
schen kleedden de jongens en meisjes op an
dere zalen zich haastig aan en marcheerden
eveneens in volmaakte militaire orde weg.
De secretaris van het weeshuis vertelde aan
een journalist dat er geregeld met de kinderen
oefeningen voor brandgevaar werden gehou-
den. Ditmaal hadden alle kinderen het gebouw
in een record-tijd verlaten.
Zeven zalen en kelders brandden gedeeltelijk
uit.
Een broodbezorgertje, wonende in de Groen
van Prin3terenstr. Den Haag, die met eere den
60-arigen leeftijd had bereikt, haakte naar
eenige gezelligheid. Daarom plaatste hij een
advertentie, waarin hij een huishoudster
vroeg, die van de gebruikelijke goede getuig-
schriften moest zijn voorzien. Deze kwam
inderdaad opdagen in den vorm van een on-
geveer 50-jarige juffrouw, die zonderling ge-
noeg dadelijk overeenkwam haar nieuwen
meester te zullen dienen zonder salaris. Het
huishoudsterschap scheen op zichzelf al een
belooning voor deze dame.
Intusschen bleek, dat zij op financieel ge-
bied zeer goed op de hoogte was. Zij sprak
over effecten zooals de broodbezorger over
zijn brood sprak en ten slotte stelde zij hem
voor het geld, dat de man in den loop der ja
ren had gespaard, te beleggen. Hij gaf haar
voor deze financieele transactie een bedrag
van f 1000, toen een van f 500, f 400, 600 en
later 250, te zamen precies 2750. Waar de
juffrouw dat belegde, mag Joost weten, doch
Dinsdag j.l. bleek de dame, die zich weduwe
Ares liet noemen, verdwenen te zijn, evenals
het geld, mitsgaders haar hebben en houden.
De man liep spoorslags naar het politie-
bureau Spaarndammerstraat. Deze informeer-
de bij de politie te Oosterbeek waar de
weduwe Ares zou hebben gewoond doch
kreeg ten antwoord, dat zoo iemand daar niet
bekend was.
Er wordt nu langs anderen weg een onder-
zoek ingesteld. Intusschen zijn alle spaar-
duiten van den broodbezorger verdwenen en
hem rest nog slechts een bedrag van een
paar gulden op zijn spaarbankboekje.
GESG'HIEDENIS VAN EEN BRIEF, EEN
TREINREIS EN EEN ANNONCE.
In een blad, dat in Lancashire verschijnt,
EEN AANVAL VAN ALGERMNEN.
Volgens een telegram uit Algiers aan de
„Temps" deden dissidenten op zestig K.M.
ten zuiden van Colomb-Bechar een aanval op
drie gepantserde automobielen. Een kolonel
der cavalerie, cljef in het gebied van Ain
Sefra, en twee kapiteins, die hem vergezel-
den, werden gedood, evenals twee wacht-
meesters. Twee soldaten werden gewond,
een soldaat wordt vermist. Op het ministerie
van Oorlog bevestigt men de juistheid van
deze inlichtingen. De gouvemeur van Alge-
rije vertrok tot het instellen van een onder-
zoek ter plaatse.
ONGELUK MET HANDGRANATEN.
Bij een oefening met handgranaten van de
Thuringsche staatspolitie te Gotha is een der
granaten ontploft op het oogenblik dat
wachtmeester Grossmann haar wilde werpen.
De wachtmeester werd ter plaatse gedood,
een collega die naast hem stond is levensge-
vaarlijk gewond.
TWEE MENSCHEN VERDRONKEN.
Op het Beetzmeer in Brandenburg is een
schuit van den waterstaat die er metingen
verrichtte, omgeslagen. De waterbouwkun-
dige ingenieur Fritz Markfritz en de arbei-
der Paul Bergemann zijn verdronken.
ERNSTIG VLIEGTUIGONGELUK.
Een vliegtuig van de lijn KeulenBerlijn
is bij Letzlingen in den kreits Gardelegen bij
een noodlanding in brand gevlogen. Van de
vier inzittenden is er slechts een, een passa
gier, den dood ontkomen.
Tegen zes uur 's middags zagen de bewo-
ners van Letzlingen een vliegtuig op onge-
veer 100 M. hoogte voorbijgaan, waarvan de
motor een ongewoon gedruisch maakte. Plot-
seling helde het toestel voorover en sloeg
toen tegen grond. De schroef brak. Het toe-
OM EEN VORSTELIJKE ERFENIS.
Bij het overlijden in 1921 van prins Philip
van Saksen, Koburg en Gotha verviel het
majoraatsgoed KoburgKohary aan prins
Philip Josuah, terwijl de overledene verder
beschikt had, dat van zijn vrije vermogen zijn
dochter Dorothea, de weduwe van hertog
Ernst Gunther van Sleeswijk-Holstein, de
helft zou krijgen, terwijl de Bulgaarsche prins
Cyriel en prins Philip Josuah de andere
helft zouden deelen. Prinses Dorothea en
prins Cyriel hebben echter nooit iets ontvan-
gen, omdat er volgens prins Philip Josuah
buiten het majoraatsdeel geen nalatenschap
meer was. Dit heeft aanleiding gegeven tot
een civiel proces voor het Opper-hofmaar-
schalksgerecht te Boedapest, dat Dinsdag
diende. De raadslieden van de prinses en
van prins Cyriel betwistten de juistheid van
de schattingen voor de opgave voor de suc-
cessierechten en eischten een nieuwe schat-
ting. De vertegenwoordiger van prins Philip
Josuah vroeg en verkreeg uitstel voor zijn
antwoord tot 8 Februari.
Drie- en een half jaar geleden verdween
uit Berlijn de bloem-verkooper Otto Doring
die een stalletje had op de bloemmarkt in de
Lindenstrasse. Enkele dagen daama werd in
het Grunewald het lijk gevonden van een man,
die zich aan een boom had verhangen. De
vrouw van Doring en een paar kennissen
meenden in het lijk dat van D. te herkennen
en zoo werd de gehangene op het kerkhof te
Schildhom begraven. Op het graf staat een
steen ten name van Doring.
Groot was dus de verbazing van de bloemen-
handelaars in de Lindenstrasse toen Maandag
Doring plotseling in levenden lijve voor hen
stond. Hij vertelde bij zijn verdwijning de
door te zijn gegaan, zonder iemand van zijn
plan te verwittigen. Hij was al dien tijd in
Mecklenburg als tuinman werkzaam geweest
en had zich over de berichten omtrent het
vinden van zijn lijk kostelijk geamuseerd.
De vraag is nu, wie in de plaats van Doring
op het kerkhof te Schildhorn begraven ligt.
DE STRIJD TEGEN DE RADIO-
STORINGEN.
De Deutsche Rundfunk schenkt den laat
sten tijd buitengewone aandacht aan het
vraagstuk der radio-storingen door electrisch
gedreven apparaten. Onlangs heeft de arron-
dissements-rechtbank te Dresden zich positief
uitgesproken omtrent de vraag, of het veroor-
zaken van radio-storingen strafbaar is.
Thans schrijft het blad o.m. het volgende.
Het is de plicht van de overheid om het ver-
oorzaken van storingen tegen te gaan, uitge-
zonderd wanneer ze om bepaalde redenen
niet zijn te vermijden. Het spreekt b.v. van-
zelf, dat ziekenhuizen, klinieken en doktoren
voor ziekenbehandelingen hun apparaten moe
ten gebruiken en dat daarmede storingen sa-
mengaan, die niet zijn te vermijden; maar
deze storingen kunnen zich in vele gevallen
beperken tot tijden, die men in overleg met de
overheid heeft vastgesteld, opdat de belang-
rijke uitzendingen van den radio-omroep er
niet door worden beinvloed. Veel erger zijn de
storingen door personen, die gedurende de be-
langrijke uitzendingen zonder verder na te
denken hun apparaten aanzetten. Werkten
vroeger de storingen door terugkoppeling hin-
derlijk, thans zijn het juist die, welke door tal-
rijke z.g.n. massage apparaten in handen
van particulieren worden veroorzaakt. De
overheid heeft van rechtswege de bevoegd-
heid tot ingrijpen. Iedere radio-luisteraar,
die een luidspreker bezit, heeft het recht
deze in te stellen. Wanneer door massage-
apparaten e. d. de bekende, bijna onverdra-
gelijke geruischen ontstaan, zoo behoort de
overheid de storingsbron op te zoeken en
haar te verwijderen.
De weg, dien men hiertoe heeft te volgen,
is in een bespreking tusschen belanghebben-
den en de Rijksposterijen vastgelegd.
Door peilingen is het mogelyk den onver-
beteriijken stoorder te vinden. Tegenwoordig
bestaat teohnisch de mogelijkheid de mas-
sage-apparaten met toestellen te voorzien,
die de storingen volkomen uitschakelen.
De overheid hoopt, dat er niet eerst een
algemeene politieverordening noodig is, doch
dat bovengenoemde aan wij zing voldoende
moge zijn, de zoo langzamerhand ondrage-
lijk geworden storingen absoluut te doen
verdwijnen.
„VERDWENEN CULLIN AN-DI AM ANT
EEN LEGENDE.
Uit Johannesburg wordt gemeld, dat ma-
joor Brink, de vroegere leider der regeerings-
diamantafdeeling, de geruchten over een
tweede vermiste helft van den beroemden
Cullinan-diamant als de grootste legende van
Afrika beschouwt.
Naar hij verklaarde, valt uit den aard van
den Cullinan-diamant op te maken, dat de
steen in het grrjs verleden bij de vorming van
den diamant reeds in tweeen is gespleten,
waarna de andere helft in honderden kleine
steenen uit elkaar moet zijn gevallen. Deson-
danks heeft majoor Brink niet willen nalaten,
de beweringen, volgens welke de andere helft
van den diamant zich in het bezit van een
injboorling zou bevinden, na te gaan. Derhal-
ve heeft hij eenigen tjjd geleden een belooning
van 10.000 pond sterling uitgeloofd aan den-
geen, die kan mededeelen, waar de steen be
graven is. Er heeft zich tot dusver echter
nog niemand aangemeld.
REDDING OP HET LAATSTE NIPPERTJE.
Een jong Amerikaansch medicus, dr.
Schdffman, die den Atlantische Oceaan aan
boord van de ,,Berengaria" overstak, werd in
den vinger gebeten door een van de slangen,
welke onder zijn geleide getransporteerd
werden naar een laboratorium te Weenen.
De arm van den gebetene begon onru»t-
barend op te zwellen. De scheepsdokter
deed wat hij kon, om het slachtoffer te hel-
pen, maar alles was vergeefsch; de gebetene
raakte bewusteloos en zijn hartslag ver-
flauwde merkbaar.
Toen kwam men op het idee, om den be
roemden expert op het gebied van slangen-
gift en slangenbeten, professor Dittman, ver-
bonden aan een laboratorium te New-York,
draadloos om advies te vragen.
De marconist van de ,,Berengaria" seinde
onmiddellijk naar New-York, waar men zich
telefonisch met den expert in verbindtng
stelde. Binnen zeven minuten had men het
gevraagde recept in handen en kon de
scheepsdokter aan het werk gaan. De boot
bevond zich toen 1200 mijl van New-York af.
Eenige dagen later kon dr. Schiffman bijna
geheel genezen te Cherbourg aan wal gaan.
HAAR
„GAST" BIJ DEN NEUS
GENOMEN.
Een hoofdambtenaar van de Parijsche
„metro" is het slachtoffer geworden van de
sluwe true eener schoone oplichtster. Hij
maakte dezer dagen kennis met de knappe
madame Latoz althans zoo noemde zfj
zich die hem uitnoodigde haar gast te z#n
op haar kasteel te St. Germain.
Er werd een afspraak gemaakt tegen den
volgenden dag, toen de vrouw per taxi haar
gast in de Rue de Clichy kwam halen. Zij
zei toen, dat zij, alvorens naar St. Germain
te rijden, nog eenige inkoopen in een groot
magazijn moest doen, waarheen de chauffeur
dan ook den koers richtte. Nadat zij een
paar minuten in den winkel was geweest,'
kwarn zij naar buiten en vroeg haren gast,
haar even 100 francs te geven, daar zij niet
genoeg geld ter betaling van het gekochte
bij zich had.
De man had maar 50 francs bij zich, doch
de chauffeur foumeerde wel zoolang het ont-
brekende. Daarop begaf zij zich weer naar
binnen om niet terug te komen. Haar met-
gezel en de chauffeur wachtten een uur ver-
geefs en gaven toen het geval aan. De vrouw
moet door een anderen uitgang verdwenen
zijn.
EEN SPANNENDE KROKODILLENJACICT
OP DE MOESI.
Den 2den November j.l. des morgens om 7
uur, juist op het moment dat wij te Pradjin,
16 K.M. benedenstrooms van de hoofdplaats
Palembang, zouden aanvangen met de oploo-
den van de ondiepten in de rivier daar ter
plaatse, werd de aandacht getrokken door
geschreeuw en gekrijsch van de kampong-
bevolking aldus schreef men uit Palem
bang aan het A. I. D.
Er was een doode aap, aan een stevige
ijzeren haak als aas gelegd voor het vangen
van krokodillen, omdat er een paar menschen
door een van deze ongure beesten waren
weggehaald. Daar het aas, evenals het vo-
rige, was verdwenen, moest er dus een kro-
kodil ergens in den omtrek zwerven.
Het is n.l. de gewoonte, wanneer de inlan
der een krokodil wil vangen, en dit ge-
schiedt eerst, als een van die monsters zich
aan een mensch vergrepen heeft, het een
of andere cadaver, liefst sterk riekend aan
een ijzeren haak ergens op den oever te leg
gen. Aan die haak zit een stuk ketting be-
vestigd aan een stevig rjzerdraad van onge-
veer 3 M. lengte. Deze ketting is weer ver-
bonden aan een 30 M. langen rottan, aan
welks einde een flinke bamboe bevestigd is.
Slikt nu zoo'n monster het aas in, dan kan
hij zich nog vrij in het water blijven bewegen,
doch zijn verblijfplaats wordt door de dr^j-
vende bamboe verraden.
De reden van het geschreeuw was dan ook,
dat de bamboe gevonden was, waarmede de
knaap rondzwom.
Fluks ging een praauwtje met vier Inlan
ders er in achter het monster aan. Men durf-
de echter niet tot ophalen over tegaan en
daarom werd om hulp geroepen. De uitnoo-
diging om aan de jacht deel te nemen, of an
ders met de motorboot versterking voor de
jagers aan te voeren, viel in goede aarde.
Een vijftal praauwen, vol inlanders, werd
naar de gewenschte plaats gesleept en daar
begon het spel. Door een man op den voor-
steven van een der kleinste praauwen, werd
met de lange rotan gewerkt, nu eens inhalen,
dan weer bij heftige rukken vierend, moest
de prooi vermoeid worden. Nadat dit eenigen
