V A EI A.
EEN SPREEKGESTOELTE IN DEN
ZWITSERSCHEN NATIONALEN RAAD.
PAPYRUSROLLEN TE HERCULANUM
GEVONDEN.
LEV EN VAN MILLIOENEN, DIE NIET
BESTAAN.
Van de millioenen van een man te leven,
die nooit heeft geleefd, dus ook geen millioe
nen kon bezitten of nalaten, is zeker niet ge-
makkelijk. Toch hebben, naar uit Geneve
aan het „Berl. Tag." wordt gemeld, twee
oplichters het jarenlang klaargespeeld.
Ongeveer 20 jaar geleden dook de geschie-
denis op van een uit Vorarlberg afkomstigen,
in 1789 geboren Russischen generaal, die 53
millioen in Moskou moest hebben nagelaten.
Dit vette sommetje, moest door een man uit
St. Gallen naar Zwitserland zijn overgebracht
waar hij het bij een bank had ^edeponeerd.
Met rente op rente zou het deposito reeds tot
een half milliard Zwitsersche francs (250
millioen gulden) zijn aangegroeid.
Een waarzegster onthulde aan een aantal
brave lieden uit Vorarlberg het geheim
praatte hun in dat zij rechthebbenden op de
erfenis waren en een zekere Mittelholzer
bood zich aan, om hen aan de erfenis te hel-
pen. Daarop liet hij zich jarenlang door de
„erfgenamen" onderhouden, tot de autoritei-
ten aan dit spelletje een eind maakten. Later
verscheen een zekere Ernst Nagel uit Luste-
nau, en ook hem, gelukte het, van de gefabel-
de millioenen van den gefabelden generaal te
leven. Zoodat dertig fainililes deelen in de
eer, den kampioen van het recht te onderhou
den, wiens tactiek hieruit bestond, dat hij den
officier van justitie te St. Gallen er van be-
schuldigde, de akten te hebben laten verdwij-
nen, waarop het aankwam. Toen hij deze
bewering ook in pamfletvorm afdrukte, nam
de rechtbank van St. Gallen de taak zijner
verzorging over voor den duur van zes
maanden, in de gevangenis doorgebracht.
Of de families, die het zich tot een eer ge-
rekend hebben, hem vanwege de millioenen
van den generaal van de zorg voor zijn
levensonderhoud te bevrijden, deze taak ook
na zjjn invrijheidstelling verder zullen dra-
gen, blijft af te wachten.
HARDLOOPER WINT HET VAN
STOOMTRAM.
Er zijn nog altijd hoekjes in het hard-
opkomend, graag-modem Italie, waar het
tempo niet „bij" is. En niet juist in de klein-
ste plaatsjes en op het land, neen, zelfs in
een zoo modeme nijvere groote stad als Tu-
rijn. Het leven gaat er nog herhaaldelijk
ietwat slakachtig. Maar wie zich daarover
ergert, werkt er niet met ingezonden stukken
en dikke petities hij doet het eleganter
sportiever en ook geestiger.
Te Turijn rijdt met name de tram veel te
langzaam. De verbindingen tusschen de
stad en de voorsteden laten heel veel te wen-
schen over. De burgers van Turijn bedachten
er toen ter remedieering dit op:
In een der voorsteden, Druente, woont de
kampioen-hardlooper Antonio Robino. Nu
hadden juist de Druenters zich bijzonder erg
beklaagd. Robino nu organiseerde op een dag
een wedloop tusschen zichzelf en de tram,
over het traject DruenteTurijn. Hij startte
tegelijk met de tram, begeleid door een aan
tal supporters in auto's en op fietsen en deed
doordien de kleine stoomtram ontelbare
malen moest stoppen en werkelijk in slakken-
teanpo opschoot, over de 13 K.M. juist 4%
minuut korter dan de tram. Aan de finish
ging h(j vol trots met zijn gevolg de tram
staan afwachten. Toen deze eindelijk knar-
send en puffend arriveerde, brak de talrijke
menigte in een waar vreugdegehuil los.
Het heet, dat het stadsbestuur zich deze
prestatie eenigszins ter harte heeft genomen.
In ieder geval hoopt men te Turijn, dat men
weldra een klein beetje vlugger naar Druente
zal kunnen komen dan tot dusver. Men is
heel bescheiden te Turijn!
EEN MERKWAARDIG GEVAL VAN
BIGAMIE.
In de Old Bailey had de rechter Woens-
dag uitspraak te doen in een geval van bi-
gamie, dat eenig was onder de honderden
gevallen, die hij reeds behandeld had. De
schuldige was een dertigjarig Ier, genaamd
Michael Cullen, metselaar van beroep. Hij
was in 1914 te Dublin op zestienjarigen leef-
tijd getrouwd met een vrouw, die tien jaren
ouder was dan hij zelf. Het jaar daarop ver-
trok hij naar het oorlogsfront, waar hij tot
1918 diende; daama bleef hij te Londen. Tot
v66r zes weken zond hij geregeld geld voor
het onderhoud van zijn vrouw en twee kin-
deren. In 1926 huwde hij een juffrouw Met
calfe, met wie hij een jaar lang in intieme
verstandhouding had gestaan. Michael Cul
len voerde te zijner verdediging aan, dat hij
dacht dat zijn eerste huwelijk onwettig was,
omdat hij minderjarig was toen hij trouwde.
In Ierland was men n.l. van opvatting dat
het huwelijk van een minderjarige zonder de
toestemming der ouders voor de wet niet gel-
dig was. (De Iersche huwelijkswetten be-
palen, dat een dergolijk huwelijk ongeldig
wordt verklaard indien binnen twaalf maan
den stappen worden gedaan om het nietig te
verklaren). Cullen had aan miss Metcalfe
wel de feiten van het huwelijk medegedeeld,
doch erbij gezegd, dat zij betrekking hadden
ip een vriend van hem. Zij had de meening
geuit, dat het huwelijk niet wettig was. Cul
len vroeg haar daarop of het eenig verschil
voor haar zou uitmaken indien de feiten op
hemzelf betrekking hadden, waarop zij in
ontkennenden zin antwoordde.
De rechter gaf als zijn meening te kennen,
dat Cullen inderdaad geloofde dat zijn eerste
huwelijk niet geldig was, doch hij had de
fout gemaakt dat hij niet direct aan miss
Metcalfe de feiten had medegedeeld precies
zooals zij waren. De rechter was van oordeel
dat het geen zin had Cullen naar de gevan
genis te sturen, daar beide vrouwen en de
kinderen daardoor hun onderhoud zouden
missen. Hij veroordeelde Cullen daarom
slechts tot twee dagen opsluiting. Cullen,
die preventief had gezeten, werd onmiddellijk
op vrije voeten gesteld.
HUMOR IN DE AETHER-POLITIEK.
De Berljjnsche radioluisteraars zijn Zater-
dagavond, naar de Tel. meldt, het slachtoffer
van een communistischen propagandatruc ge-
worden.
Op het radioprogram voor Zaterdagavond
stond namelijk, dat de redacteur van de so-
ciaal-democratische „Vorwarts", Schwarz, zou
spreken over het onderwerp: „Is vrede moge-
lijk De rede werd' dan ook inderdaad Zater
dagavond door de radio aangekondigd, doch
hetgeen volgde, was een communistische pro
paganda-speech, die zich bezig hield met het
referendum tegen den bouw van pantserkrui-
sers en waarin op de Duitsche regeering de
scherpst mogelijke aanvallen werden gedaan.
Aan het slot der rede volgde de mededeeling,
dat Zondagochtend in het communistiseh or-
gaan, de „Rote Fahne", te lezen zal zijn, hoe
de communistische redenaar erin geslaagd is,
voor het radiopubliek het woord te voeren.
Bijzonder grappig deed het feit aan, dat na
deze rede de gewone beambte het volgend
nummer aankondigde, alsof er niets was ge-
beurd. De man was blijkbaar bij het uitspre-
ken der communistische rede niet tegeniwoor-
dig geweest.
De true der communisten heeft hierin be
staan, dat zij den sociaal-democratischen spre-
ker hadden doen weten, dat hij met een auto
van huis zou worden gehaald. Inderdaad kwam
spoedig daarop een keurige auto voorrijden,
waarin de redacteur van de ,,Vorwarts" zich
behagelijk nestelde. De auto ging er in voile
vaart vandoor, doch in plaats van naar het
,.Voxhaus" snelde de chauffeur met zijn stom-
verbaasden passagier naar buiten de stad.
Eerst ver buiten Berlijn stopte de wagen en
de chauffeur verzocht zijn passagier te willen
uitstappen. Daar men zich in een volmaakt
afgelegen streek bevond, was het den redac
teur onmogelijk telefonisch mee te deelen, wat
hem was overkomen.
Terwijl hij zich buiten Berlijn in deze nete-
lige positie oevond, begaf zich een communis
tiseh collega naar het Voxhaus, van waar h
de Berlijners op een Rote Fahne-artilcel trac-
teerde.
HET KASTEEL PEEL OP MAN.
Dezer dagen is gemeld, dat het oude bouw-
vallige kasteel Peel op het eiland Man door
koning George aan de regeering van dat
eiland ten geschenke was gegeven.
Een van de eerste dingen die de nieuwe
eigenares denkt te doen, zal zijn, een onder-
zoek in te stellen naar de aanwezigheid van
een schat waarover al eeuwen lang geruch-
ten van vader op zoon zijn overgebracht. Het
heet dat de Denen zeven eeuwen geleden
groote rijkdommen in het kasteel verborgen
hebben. Het vinden van gouden en zilveren
munten in den omtrek van den bouwval in
den loop der jaren heeft nieuwen steun aan
de oude verhalen gegeven.
Een
DE 100.000 GETROKKEN.
Chineesche geemployeerde aan het
hoofdkantoor der N. I. Escompto Mij te Ba-
tavia, de heer Peng, had een lot in de loterij
„Onder de Bogen" het in aanbouw zijnde
R. K. Ziekenhuis te Jogja dat netjes thuis
opgeborgen lag. Het nummer had hij echter
Ip het hoofd, gelijk deze memo-technische
vraagbaak alles in zijn geheugen geprent
houdt, wat hij noodig heeften nog een
beetje meer! Op een morgen, enkele weken
geleden, kwam het bericht binnen, dat de
100.000 gevallen was op no. 22236. Hb, dat is
mijn nummer, als ik mij niet vergis," zeide
de heer Peng laconiek en ging met zijn arbeid
door. Dat kon, want het lot van dit cijfer
was in de Benedenstad verkocht. En men
weet op de bank, welk een geheugen de heer
Peng heeft.
„Ga het lot even halen," zeide een zijher
chefs. ,,Waarom? Ik kan het geld toch nog
niet krijgen", repliceerde de winnaar phleg-
matiek.
Het lot is later evenwel gehaald en het
wits 22236. Maar de heer Peng, zoo vertelt
het „,Nws. v. d. D. voor N.-L", liet zich door
niets van zijn stuk brengen. Hij bleef kalmp-
jes doorwerken en ruimde 's avonds zes uur
met zijn gewone zorg z'n schrijftafel op. Het
geld komt immers wel
EEN NIEUWE „TONG-OORLOG".
Na meer dan twee jaren van vrede is er
tusschen de On Leong-tong en de Hip Sing-
tong, de twee machtigste Chineesche Tongs
(genootschappen) in de Vereenigde Staten,
opnieuw een „tong-oorlog". uitgebroken.
De directe aanleiding tot het uitbarsten van
den oorlog was de moord op een zekeren
Wong Toen, den rijken eigenaar van een
dobbelhuis in de Chineezenwijk van New-
York, die bij de leden der Hipp Sing-tong,
hoog stond aangeschreven, Zondag door een
lid van On Leong gepleegd. Nauwelijks had
de telegraaf het bericht van Toens lot ver-
spreid, of de leden van On Leong zochten in
een tiental steden een goed heenlcomen om
zich te beveiligen voor de wraak der Hipp
Sings. Deze wraak bleef niet lang uit. Bin
nen twaalf uur na het vallen van het nood-
lottige schot waren te Vfrashington twee On
Leongs gedood, te Washington een, te Chica
go drie, en men verwacht, dat voordat de
autoriteiten de kans hebben om in te grijpen
er nog meer On Leongs het slachtoffer zul
len worden van de wraak der Hipp Sings.
Speciale politieposten patrouilleeren thans in
de Chineezen wijken der groote steden, waar
bekend is, dat leden der On Leongs en Hip
Sings bestaan, uit vrees voor een herhaling
van den oorlog van twee jaar geleden, toen
vijftig Chineezen werden gedood en de Hip
Sing te St. Louis werd gereduceerd tot e6n
lid, dat nog in het hospitaal moest worden
opgenomen
GEVAARLIJKE PASSAGIERS.
Het SOer. Hbl. interviewde den gezagvoer-
der van de ,,Tjikembang" der Java-China-
Japan-lijn, den heer T. P. Schattenburg. De
heer Schattenburg verklaarde, dat de zee-
roof op deb stoomer „Anking" veel ongerust-
heid verwekt heeft in scheepskringen we-
gens de verandering van de aanvaltactiek
der zeeroovers. Deze bestormen nu plotse-
ling in grooten getale en zonder waarschu-
wing de brug, ieder lid der bemanning neer-
schietend, terwijl vroeger de bemanning
veelal gespaard werd. De schepen van de
Java-China-Japan-lrin vervoerden tot dus-
verre passagiers uit de betere Chineesche
volksklasse en hadden nimmer last van on-
gunstige elemenien, doch dit is in den laat-
sten tijd verand^rd.
Het vechten op groote schaal in China is
afgeloopen, waardoor veel geboefte, dat
vroeger als soldaat diende, thans zonder
middelen van bestaan is. Onder de voor-
Indische ondernemingen aangeworven koelies
zijn daardoor veel ongunstige elementen.
De stemming wordt er niet beter op, als
zij aan boord merken, dat zij aangeworven
zijn voor landbouw- en mijnbouwondememin-
gen, terwijl de ronselaars in China hun een
vet baantje als soldaat in het Indische leger
hebben voorgespiegeld.
De jongste reis van de ,,Tjikembang" is
i eveneens zeer rumoerig verloopen door het
ongebonden gedrag van 150 koelies voor Ban-
i ka bestemd, die, volgens hun beweren voor
i het meerendeel soldaat waren geweest in het
i leger van den een of anderen generaal. Her-
haaldelijk kwamen vechtpartijen met de be
manning voor, terwijl him houding tegenover
de officieren zeldzaam brutaal genoemd
moet worden
stations door amateurs een dergelijken om-
vang aangenomen, dat, naar het ,,Berl. Tag."
meldt, men te bevoegder plaatse besloten
heeft krachtig in te grijpen. De clandistiene
zenders storen het geheele officieele radio-
verkeer en kunnen zelfs het geheele trans-
oceanische radioverkeer stilleggen. Vele ama
teurs, meestal betrekkelijk jonge personen,
onderhouden zendstations op de korte golf,
waarvan de kosten betrekkelijk gering zijn,
meestal slechts uit liefhebberij.
Men heeft vastgesteld, dat er een groot
aantal verboden zenders bestaat, welke on-
geoorloofde berichten doorgeven. Sedert
maanden hebben officieele personen clande-
stiene zenders in het oog gehouden. Door een
vernuftig systeem is het gelukt 150 clande-
stiene zenders vast te stellen. Meestal heb
ben deze, daar zij niet wisten, dat zij beluis-
terd werden, zichzelf verraden, door hun
naam en adres op te geven. Er zullen de
noodige maatregelen tegen hen worden ge
nomen.
HET TEGENGAAN VAN GEVAARLIJKE
VLIEGERIJ.
In de Vrijdagavond gehouden vergadering
van den gemeenteraad van Lonneker is de
politieverordening aangevuld met een reeks
bepalingen aangaande het gebruik van vlieg-
machines en het vliegen in die gemeente.
Aanleiding hiertoe is het volgende: Vier jon-
gelieden zijn eigenaar geworden van een
vliegmachine van verouderd Fokkermodel,
nog in gebruik tijdens den grooten oorlog. In
Lonneker hebben zij een schuur gehuurd en
een stuk grond, en daar zijn zij zich thans
bezig te beoefenen in het monteeren van een
vliegtoestel. Geld hebben zij niet, waarom
zij de machine tegen een klein bedrag voor
het publiek demonstreeren. De politie vreest
nu, dat zij binnenkort allicht pogingen zullen
doen met hun machine van den grond te ko
men, waardoor gevaar zou kunnen ontstaan
voor het publiek en voor de waaghalzen zelf.
Met het oog hierop is een verordening ge
maakt, waarbij het verboden is te vliegen in
de gemeente Lonneker van terreinen af en
met machines, die niet tevoren voor dit doel
zijn goedgekeurd, en door personen, die daar-
voor niet de vereischte bevoegdheid bezitten.
Op overtreding staat een boete van 25 of
vijf dagen hechtenis.
Enkele raadsleaen maakten eenig bezwaar
tegen deze inperking van de persoonlijke vrij-
neid, doch het gemeentebestuur achtte zich
tegenover het publiek en de jongelieden zelf
niet verantwoord, als het de zaak maar op
zijn beloop liet. De verordening werd ten
slotte met drie stemmen tegen vastgesteld.
DE TOEKOMSTIGE SHERLOCK HOLMES.
Iemand, die het weten kan, n.l. de schepper
van de Sherlock Holmes-figuur zelf, Sir Ar
thur Conan Doly, heeft voorspeld, dat er in
de toekomst Sherlocks zullen komen, die hel-
derziend zijn (men weet, dat Sir Arthur spi
ritist is). Aan elk politiebureau zou er dan
een clairvoyant zijn, die iedere misdaad zou
ontdekken, waardoor z.i. het plegen van mis-
drijven zeer moeilijk, zoo niet onmogelijk zou
worden.
Conan Doyle heeft nog eens weer verze-
kerd, dat Sherlock Holmes niet meer zou op-
dagen. Trouwens, tegen de clairvoyance zou
hij het toch afleggen en bovendien, als er
door die clairvoyance, stel hij ging er mee
concurreeren, geen misdaden meer zijn, kan
hij er wel mee uitscheiden.
ONGEOORLOOFDE IN WERKING
STELLING VAN ZEND-STATIONS.
Sedert de invoering van de radio-telegrafie
op korte golf, heeft het particuliere en vooral
ongeoorloofde in werking stellen van zend-
IN DE CACTUSSTEPPEN VAN
CALIFORN1E.
Wianneer we tegenwoordig van Californie
spieken, dan denken we het eerst aan Hoiy-
w-ood, aan badende meisjes en huizenmake-
laars. Van de wildromantische schoonheid van
ait land met zijn mijlenverre cactussteppen
kunnen we ons, evenwel, nauwelijks een voor-
stellmg maken. Het is geen cultuurland, zooals
we het .opvatten, het is werkelijk nog een oor-
spronkelijke wildernis.
Dagenlang ziet men niets anders dan step-
pen: hooge bergen staan daar, als door reu-
zenhandan neergeworpen rotsen. Ze maken
een gigantischen indruk in het vale maanlicht,
dat ook de hooge cactusheesters als spoken
doet schijnen. Wat wij bij ons als cactussen
zien, zijn eigenlijlc niets anders dan dwergen
van een reusachtige plantengroei, die in den
gioed van de Californische zon is ontstaan.
Wanneer wij de stekelachtige kogeltjes en de
met stekels omrande 'oladeren, die wij hier te
zien krijgen in de tuinen, waar men zich op
de teelt van cactussen toelegt, ons tien, twaalf
maal vergroot voorstellen, dan hebben we, on
geveer, de natuurlijke grcotte van de cactus
heesters, zooals ze in de Californische woestijn
voorkomen. Heerlijke kleurige bloemen, in
verschillende variaties, omfladderd door veel-
kleurige vlinders, maken het begnjpelijk, dat
de cactus ook de koning der bloemen in de
steppen wordt genoemd. De Indianen maken
uit de bladeren van eenige caetussoorten ge-
neesmiddelen. De vloeistof, die zich in meer-
dere liters in de groote kogeicactussen be-
vindt, heeft vaak reizigers, die waren ver-
dwaald, tegen het versmachten van dorst be-
schermd. Zoo weerzinwekkemd deze melkach-
tige vloeistof ook srnaakt, zoo uitstekend is ze
tegen dorst.
Natuurlijk moet men de verschillende soor-
ten kennen. Verteld wordt van een reiziger,
die jaarlijks uit Engeland naar Californie gaat,
om nieuwe soorten te zoeken, en hij vindt
telkens nieuwe, ofschoon hij reeds tien iaar
naar Californie gaat. Eigenaardige sprookjes-
achtige groepen worden door de verschillende
caetussoorten in de steppen getooverd. H er
wordt men heriimerd aan de verhalen der oude
Indianen. Wie heeft niet als kind met rood-
gekleurde wangen en hartkloppingen van „Le-
derkous" gelezen?
De breede, geasphalteerde autoweg, die van
het Oosten naar het Westen voert, is zen-
doorgloeid. Het gebeurt vaak, dat de gummi-
banden beginnen te smelten van de hitte,
schitterende hagedissen van reusachtige
grootte springenover den weg, men denkt,
het zijn reuzenslangen, maar het zijn slechts
onschuldige dieren, die de menschen niet aan
vallen. Woestijnmuizen in groote menigte hup-
pelen over den weg, Waar van een rotshoogte
water te leiden is, daar vestigen zich dadelijk
menschen, omdat aan liet land nog groote
schatten kunnen worden ontnomsn. Zoo ont-
stond reeds jaren geleden het plaatsje Carls
bad bij Hollywood. Dat zijn gelukkige oasen
van Oalifomie, maar wee dengene, die ver-
dwaait en in de wildernis terechtkomt. Midden
in de woestijn ligt de met sagen omzweefde
Table Mouthain. Hij is van boven plat en met
wouden bedekt en men vertelt de wonderli.ik-
ste dingen van de bewoners van deze wouden
Sinds eeuwenoude tijden zouden hier alleen
slangen huizen. Voorhistorische monsters, die
niemand op d'e berghoogben toelatan. Automo-
bilisten, die er in den nacht voorbij zijn ge-
reden, beweren geschreeuw te hebben gehoord
en in den bleeken maneschijn mefkwaardige
figuren te hebben gc^ien. De inboorlingen be
richten, dat op den berg betooverde menschen
leven, wier onmetelijke schatten door draken
en monsters worden bewaakt.
Aan de voeten van dezen akeligen berg staan
als wegwijizers buitcngewoon groote cactus-
struiken, duister en dreigiend", als willen ze de
reizigers waarschuwen en beschermen tegen
OTiiheil.
In Londen, Parijs, Ween en, Berlijn, droomen
de cactussen van hun zonnig vaderland, ze
hebiben. een verlangen naa.r de roode aarde,
waar hun wilde schoonheid de gloeibeete
steppe verlevendigde. Zoo bracht men de
schoonheid van d'e steppe over, maar alleen
zij, die het vaderland van de cactus kennen,
die eerst kan haar groote betoovering in zich
opnemen.
PRINSES, STUURMAN VOOR DE GROOTE
VAART.
Prinses Ileana, de jongste dochter van wij-
len koning Ferdiand van Roemenie en van
de koningin-weduwe Marie, heeft zich met
goed gevolg aan de zeevaartschool te Con-
stanja het examen voor stuurman van de
groote vaart afgelegd. Zij heeft met de an-
dere candidaten tezamen schriftelijk en mon-
deling van hare kennis moeten getuigen en
de praktische proeven van haar bekwaam-
heid afgelegd aan boord van edn der kanon-
neerbooten der koninklijke marine. Het bre
vet voor stuurman voor de groote vaart is
haar daarop in tegenwoordigheid van haar
moeder door den admiraal, commandant van
het marinestation der Zwarte Zee, met bij-
zondere plechtigheid uitgereikt.
Blakend van geestdrift voor alles wat de
zee betreft, stoutmoedig en beslist van ka-
rakter, heeft prinses Ileana sdert drie jaren
zich voor het stuurmansschap geoefend. Zij
bezit een eigen jacht ,de ,,Isprava", dat een
model in zijn soort is, en waarmede zij van
uit Monnia of Baltsjik, waar de koninklijke
famiiie een villa heeft op de zoo wispelturige
wateren van de Pontus Euxinos tochten on-
derneemt, welke van haar kunnen en durf
sprekende bewijzen afleggen.
Met haar broeder, den prins-regent Niko-
laas, die eveneens is gebreveteerd door de
zeevaartschool, en luitenant ter zee in de
marine is, beijvert de ondernemende prinses
zich orn de jeugd smaak en lust voor het zee-
mansvak 'bij te brengen, Roemenie, dat de
monden van den Donau de grootste rivier
van j-Airopa bezit, en een kust van ruim 600
K.M. moet ook ter zee een veel werkzamer
en belangrijker rol gaan innemen dan tot
dusverre het geval is. Daartoe behoeft het
echter niet alleen schepen, maar vooral en in
de voomaamste plaats goede zeelieden. Om
het die te bezorgen, werken de koninklijke
broeder en zuster door hun voorbeeld naar
vermogen mede.
Prinses Ieana, die negentien jaar is ge
weest, is de eenige nog ongetrouwde dochter
van koningin Marie. Haar oudste zuster
Elizabeth is koningin der Helleenen geweest,
de tweede, Marie, is de koningin van Zuid-
Slavie; en reeds meermalen is het gerucht
verhreidt, dat de koningin-weduwe ook voor
haar jongste dochter een Balkantroon zou
wenschen.
JACKIE COOGAN TE PARIJS.
Sommigen hebben er over geklaagd, dat
er zooveel ophef wordt gemaakt, wanneer
buitenlandsche filmsterren naar Nederland
komen en het oude praatje van kleinsteedsch
gedoe kwam weer op de proppen. Maar, ze
kunnen gerustgesteld zijn, want, te oordee-
len naar hetgeen de Parijsche correspondent
van de H. Crt., meldt, is het in de mil-
lioenenstad niet beter.
Jackie Coogan, vroeger „the Kid",, maar
thans een opgeschoten jongen, vertoeft
momenteel in Parijs en dag en nacht letter-
lijk wordt zijn hotel belegerd door jouma-
listen, die Jackie te spreken vragen, hopend
enkele „souvenirs" te kunnen opteekenen.
Maar ,,the ex-Kid" verleent geen audienties
voor het oogenblik en volstaat er mede door
den hotelportier portretten te laten afgeven,
waarop Z.Ed, zijn handteekenlng heeft gezet.
En nauwelijks is dat bekend of men moet in
allerhaast naar de politie telephoneercn om
versterking, want het hotel begint te lijken
op de oude Bastille op een zekeren 14en Juli.
De portier alleen kan het niet meer af; de
Parijsche jongedames vermoorden hem bijna
in zijn portiersloge. En dan een nieuwe sen-
satie: Jackie Coogan is ongesteld, heeft een
verkoudheid opgeloopen en moet te bed blij-
ven. De geheele geleerde wereld moet er bij
worden geroepen. Een extra-wagen, gehuurd
voor Jackie, die naar Cannes of Nice zou
vertrekken, moet worden afbesteld. De
hoteldirecteur is in zijn nopjes. Bulletins
worden uitgegeven, Radio-Paris verspreidt
het ongeluksnieuws over de heele wereld:
Jackie, the ex-Kid is verkouden.
Het Zwitsersche parlement, de Nationals
Raad, bezit geen spreekgestoelte. Ieder rede
naar spreelct vanaf zijn plaats.
De parlementsleden, die zich voor de rede
interesseeren, kunnen zich, evenals de leden
der Bondsregeering, er omheen scharen, terwijl
de andere afgevaardigden in groepjes gemoe-
delijk staan te praten.
Hierdoor vertoont een zitting van den Zwit-
serschen Nationalen Raad uit den aard der
zaak een onordelijk beeld en kunnen de pers-
vertegenwoordigers en het publiek de debatten
slechts met moeite volgen.
Teneinde deze misstanden uit den weg te
ruimen, diende de regeering een voorstel in en
een spreekgestoelte op te richten.
Na lange debatten, waarin de oprichtiug
door de oppositie als „ondemocratisch" werd
gekwalificeerd, werd het voorstel echter met
70 tegen 67 stemen verworpen, zoodat alle3 bij
het oude blijft.
HOE DROOG ZIJN DE -V. S.?
Hoe droog zijn eigenlijk de Ver. Staten?
Die vraag, door alle vreemdelingen en steeds
meer Amerikanen opgeworpen, wordt schrijft
de United Press, al naar de gezindheid van den
ondervraagde verschillend beantweord. Edn
ding is echter zoo deelt een der United
Press-correspondenten te Washington mee
wel zeker, n.l. dat het alcoholverbod't alcohol-
verbruik niet belet. Deze correspondent, die
in tal van deelen der Unie heeft gewoond, zou
veeleer constateeren, dat men in bijna iedere
plaats van 3000 of meer inwoners alcohol kan
krijgen, mits men de bron kent. In de groote
steden is het heelemaal geen kunst, bedwel-
mende dranken te verkrijgen. Men kan bij de
eerste de beste taxi-standplaats een of meer
adressen vernemen, waar men bier en brande-
wijn kan vinden. Te New-York, Chicago, De
troit en vermoedelijk ook elders bestaan ,,bars"
als in de tijden vo6r de prohibitie, met den
traditioneelen messing stang tot steun voor
den voet, met eetwaren die gratis worden ver-
strekt om den dorst te prikkelen, met de groo
te spiegels achter de toonbank. En vele dezer
inrichtingen hebben haar stamgasten voorna-
melijk onder de rustige burgers uit de buurt.
Een zekere uitzondering maakt Washington,
dat, voor zoover gezegden correspondent, be
kend is, geen bar meer binnen zijn muren her-
bergt. Daarmee wil overigens niet gezegd
zijn, dat er geen drank meer is te krijgen.
Integendeel, er zijn ontelbare bootleggers"
(dranksmokkelaars), en een telefoontje naar
't juiste nummer is voldoende, om een bestel-
ling op te geven, die prompt wordt uitge-
voerd. Reeds na eenige minuten verschijnt
iemand met een pakket, waarvan de inhoud
zeker bedwelmend werkt, ten deele waar-
schijnlijk zelfs vergiftig is, maar toch wel
nooit doodelijke uitwerking zal hebben.
Anders is de situatie in meer op landbouw
aangewezen gewesten, zooals b.v. Oklahoma.
Deze staat is sinds 1907 droog. En nu doet
zich daar een verschijnsel voor, dat in menig
opzicht interessant is. Terwijl n.l. in andere
dingen een taenemende mate van standaardi-
seering is waar te nemen men eet uit con-
servenblikjes, kleedt zich louter met confectie,
de fabriek heeft alom gezegevierd is men
op e6n punt tot de vormen der oude huis-
industrie teruggekeerd. Steeds vaker brouwt
in Oklahoma de particulier zijn bier, lagert
zijn wijn. De brandewijn wordt in ruwen staat
van geheime branders betrokken en men laat
hem dan in gebeitste vaten „rijpen". Meer-
bedoelde correspondent kent elders in Oklaho
ma, aan wier wanden rekken met biervaten
staan, waarvan de inhoud met de toenemende
ervaring der huisbrouwers steeds beter wordt.
Daarentegen was de whisky, die men eenige
jaren geleden in kleine plaatsen van Missouri
kreeg, niet veel zaaks. Deze drank werd door
rondreizende smokkelaars gesleten lieden die
alle acht of veertien dagen in groote auto's de
treek bezochten, bestellingen in ontvangst
namen en hun waar deponeerden bij hun plaat-
selijken vertegenwoordiger.
Overigens is deze zeifverzorging geen
pecialiteit van het platteland. Ook in New-
York wordt gebrouwen, maar vooral veel wijn
geperst. De commissaris van straten en wegen
heeft in September meer straatreinigers noo
dig dan anders, omdat, naar hij zelf verklaard
heeft, er dien tijd zulk een massa druiven-
schillen is op te ruimen, dat hrj het met den
gewonen staf niet meer af kan. Er zijn dan
ook dozijnen winkels in New-York, die in hun
etalages al wat voor het brouwen en lageren
noodig is ten toon stellen, dus ook flesschen,
kurken, capsules, enz. De verkoop van deze
dingen is evenmin strafbaar als de verkoop
van hop en druiven. De wijnbouw in Califor
nie is sinds de prohibitie buitengewoon sterk
toogenomen, en het is zeer kenteekenend, dat
de wijnbouwers, die eens tot de tegenstanders
der prohibitie behoorden, thans voor de hand-
having er van op de bres staan.
Dat in Amerika gedronken wordt, staat dus
vast. Maar wie drinkt? De United Press-
correspondent sprak onlangs met een dagblad-
directeur, die juist van een conferentie der
directeurenvereeniging van het Midden-Westen
terugkeerde een vergadering, waarvan alle
leden publiekelijk voor de prohibitie optreden.
Op hun bijenkomst echter dronken de heeren
alcoholica.
Nog duidelijker trad het contrast tusschen
woord en daad bij de democratische partijeon-
ventic te Houston aan het licht. De prohibitie-
autoriteiten verklaarden, dat Houston droog
zou zijn. Maar minstens twee bierhuizen wa-
len dag en nacht geopend, en deze bevonden
zich niet in een donkeren uithoek der stad,
maar in de beste hotels, waar afgevaardigden
en senatoren woonden.
Wellicht zal de komende regeering zorgen,
dat het drankverbod streng wordt doorge-
voerd. Wellicht zal zij voor zekere wijziging
der geldende bepalingen zorgdragen. Dan zal
men mogelijk ook de vraag kunnen beantwoor-
den: „Hoe droog zijn eigenlijk de Ver. Staten?"
HONDEN-DRESSUUR.
Honden bezitters ergeren zich voortdurend
aan de hebbelijkheid van hun dieren om, als
ze ,,uit" zijn met den baas allerlei lekker-
nijen van de straat op te peuzelen. De hond
blijkt dan een heel anderen smaak te hebben
dan zijn baas, want die bromt over dien „vie-
zen rommel", waarvan zijn Caro maar niet
af wil blijven. Die snoeperijen zijn mede oor-
zaak, dat de hond dikwijls z66 onaangenaam
uit den bek riekt, dat hij niet in de kamer
te dulden is. Een middel om het af te leeren
kennen we niet tenzij men het absoluut be-
nemen van elke bewegingsvrijheid een mid-
del" zou willen noemen. De ondeugd is een-
voudig een later niet of moeilijk te herstellen
gebrek in de opvoeding van het dier.
Als men tegen zulke alles-vreterij is, dan
moet men den jongen hond bij zijn eerste
wandelingen reeds leeren niets van de straat
op te nemen. Voor die oefeningen kieze men
bijv. een stillen landweg. Men ga er eerst
alle<5n been en legge hier en daar op plekjes
langs en op den weg die men onthoudt, iets
„lekkers" neer, een stukje lever, een brokje
baring of andere visch, een rauw stukje
vleesch, of iets dergelijks. Nu haalt men
den jongen hond, laat hem op den bewusten
weg aan een lang touw z.g.n. „vrij" loopen,
doch zorge bij de plaatsen, waar de hond in
de verzoeking geleid kan worden het touw
eenigszins gespannen te hebben. Men draait
er zoo wat rond, tot de hond het ..lekkers"
gevonden heeft en zoo gauw hij wil toehap-
pen, laat men een nadrukkelijk „foei!" hoo-
ren en geeft meteen een ruk aan het touw.
Als men zoo twee of drie keer geoefend heeft,
kent de hond het verbod.
IN EEN 2000 JAAR OUD ETRUSKISCH
GRAF.
In 1828 werden de uitgestrekte kerkhoven
van de eens machtige en bloeiende stad
Vulci ontdekt en daar zijn meer kunstwerken
gevonden dan in eenig ander deel van
Etrurie.
Het was prinses Bonaparte, de vrouw van
Napoleon's broeder Lucien, die de ontdekking
deed. Toen ze stond te kijken hoe boeren
haar velden in de Pian di Voce beploegden,
i zag de prinses een span ossen onder den
grond verdwijnen. Het bleek, dat ze in een
Etruskisch graf waren gevallen, en er war
den daarna opgravingen op groote schaal
gedaan.
In den loop van 25 jaar werden 6000 gra
ven geopend, hun inhoud die naar verschil
lende musea in Europa werd gebracht lever-
de prinses Bonaparte een aardige winst op.
De toen ter tijde gevolgde methode was
eenvoudig. Graven werden ggopend en ge-
ledigd, daarna werden ze met aarde gevuld;
de grond werd gelijk gemaakt en bebouwd.
De tegenwoordige opgravingen, gefinan-
cierd door een Italiaansch zakenman, Signor
Ferraguti, zijn langs wetenschappelijken weg
ondernomen.
Er is een aantal nog ongerepte graven ge
vonden, waarvan 66n een geraamte bevatte,
dat bedekt was met de blauwe en witte
sluiters, die men toen gebruikte in plaats van
een laken.
In de graven werden leeren voorwerpen
gevonden met lgnteekeningen versierd, beur-
zen met gekleurde glazen kralen, stukken
geweven stof en een lauwerkrans, die nog
even groen was als toen hij voor 2000 jaar
in het graf van een Etruskischen held werd
gelegd Het feit, dat er geen vazen zijn ge
vonden, die men anders bijna altijd in Etrus-
kjsche graven aantrof, wordt beschouwd als
5 als een aanwijzing, dat nieuw licht zal op-
j! gaan over de begrafenisplechtigheden van
5 Etrurie.
A
Herulammr heeft de wetenschap reeds veel
raadsels voorgelegd. Tot de moeilijkste be-
hoort wel de ontcijfering van een aantal
paryrusrollen, die bij de uitbarsting van den
Vesuvius in het jaar 79 gedeeltelijk verkoold
zijn en die eerst onlangs zijn ontdekt. De rol-
i len zien er uit als verschrompelde bladen;
toch kan men er de letters nog op onder-
j scheiden. De groote breekbaarheid der rol-
1 len, die reeds bij de geringste aanraking uit-
een dreigen te vallen, maakt het onderzoek
buitengewoon lastig. Men hoopt door ioto-
grafische opnamen op orthochromatische
platen en met behulp van eiectrisch belichte
reflexspiegels de onduidelijke schriftteekens
leesbaar te maken. Het werk der ontcijfe
ring wordt echter nog verzwaard door het
feit, dat bij de verkoling van de rollen don-
i kere vlekken ontstaan zijn, waardoor het
schrift volkomen is uitgewischt, zoodat naar
een deel van den zin geraden moet worden.
