Feuilleton-vertelling en. Dam- en Scbaakrubriek. KORTE ROKKEN NOODLOTTIG VOOR NA EEN HALVE EEUW HEREENIGD. BRABANTSCHE BRIEVEN. Ulvenhout, 18 Sept. 1928. Menier, Wa-d-eb ik m'nen slinger Wa-d-is-t-ie toch effen veur den bakker! Wa- d-is-t-ie dik veur mekaar. Heel d'n daa hang me da liedeke in m'nen kop: ,,Wij zijn jongens van Jan de Wit" en ik kan t nie kwijt- raken. Trui is t er al zeeziek van, zee ze, maar da zal wel over gaan veur ze 'n jongeske is. „Wij zijn jongens van...", daar hedde 't weer! Hoe koom ik er af, amico, hoe koom ik eraf. Wij zijn jongStop! Keb giesteren onder d'n frambozenpluk, op de maat van ,,Wij zijn jongens van Jan de Wit", die lekkere vruchjes stuk veur stuk van de struiken getrokken en op: ,,Wij zijn jon gens van Jan de Wit ha'k er telkens vier af. En zoodoende he'k er Trui en de jon- ger W< ens en de meiden allemaal uitaewerkt. ant da's feit, amico, as ge zo'n lie-ke in oewen kop het zitten onder t werk, da ga- g-et veul vlugger. Want dan denkte meer aan Jan de Wit of aan ,,Auguust, waar zijn je haren' of ,,d'r is gin club in 't zuyen' dan aan oew werk en.'t werk vlot vanzellevers! En de framboskes loopen uit d'r eigen in oew mandje. ,,Wij zijn jon, amico't wordt 'n ziekte! Nouw zoude meschient wel 's willen weten waarom ik zoo m'nen slinger eb? Welnou, t klinkt meschient 'n bietje sentementeelerig, maar omdat mijnen grond, waar de piepers en de slaai en boontjes en de pee-kes en d'n blomkool en t fruit en d'n heele mik-mak zoo merakels lekker op groeit, omdat dieen grond, 'n stukske Nederland is! Want, amico boer of gin boer, vandaag ben k grotsch op m'n Nederianderschap! ,,Wij zijn jongens Schei uit, zeg! schei uit, want da versje krijat nog jong. e Want in gedachten, amico, in gedachten ben ik bij die vijf postvliegers naar Indie en me scihieten lekker op. Veruit Koppen, ollee dan toch, nog harder, nog kwieker, vlieg man, vliegt da veur mijn part m'n pet terug is gewaaid op t puntje van d'n III- venhoutschen toren, terwijl ik in Batavia afstap, vliegt dan kerel, da ze scheel wor- ren van jeloerzigheid, vliegt as 'nen vlie- genden Hollander over bergen, dalen, zeeen en alle werelddeelen, vliegt da ze vuur spouwen van afgunst, veruit Koppen, gift 'm van jetje, gift 'm ketoen, wij zijn jongens van Jan de Wit, vliegt Koppen, Koppen. Koppen! De Nederlanders, daar hoog in de loch- ten, ze zien de wereld, de heele verbaasde wereld, die even stil is en z'nen kop schudt, onder d'r derrejere wegschieten. Ze zien, amico, ze zien onder d'r, op de zeeen, de andere Nederlanders, die mee vijf sleepers de grotste dokken van de wereld verslepen veur d'n Enaelschman. Op de zeeen en in de lochten, daar knappen de Nederlanders 'n stuk werk op, waar al t aesauwel en ge- zeeyer in Zjeneve, 't Noorapooldrama van de Fascisten, 't gekonkel van Pwankaree en Briejand, 't verdragske van Kellog en de kemeedie van onbekende soldaten, ouwe-heeren-bakerprotjes zijn! Amico, wij tellen weer mee, ouwe jongen, me schrij ven weer geschiedenis! ,,\Vij zijn jongens van Jan de Wit", (weer 4 frambozen). En op deuzen oogenblik terwijl ik ditte zit te schrijven, amico, rijdt ons Koningin in de gouwen koets naar de Kamers deur onze schoone residentie en da-d-oe veur mijn vandaag n schoone beteekenis. De ferme. kloeke jongens van Jan de Wit schrijven mee gouwen letters n schoon blaaike in ons geschiedenisboekske en de Landsvrouwe over zukke mannen mot in't goud rijen! Ter eere van d'r kloe ke mannen, die daar hoog in de lochten. daar ver op de zeeen, den Nederlandschen faam over de wereld dragen. Lot ze maar kammen, die gin haar em- men! Lot Engeland, de zeemogendheid, van jaloersigheid maar stukskes in de kranten Reuteren, al da ge-reuter is geleu- ter! Ollee, dokken wegslepen van n kerk grotte over de ooseejanen, mee nen zwerm vliegmesjienen over de werelddee len zweven om de post te bezurgen, da's ander werk as stukskes schrijven. Neee, Engelschmanneke, t is gin oorlog meer, die ge mee pepier kunt voeren, nouw motte wa doen! Waarom of ik zoo op d'n Engelschman z'nen kop zit zylde denken? Ten eerste amico, da ben k nog nie vergeten al maggen ze da denken, da ze vati t jaar m'n verkens emmen afgekeurd en daar 'n smerig stukske van over de wereld emmen ge-reuterd. Tweedens omda z'ons kersen emmen ingestoken mee zo'n smoesje, der- dens, omda ze nie willen bekennen da ze zelvers die dokken nie konden versjouwen en vierdens, da doe-d-heelemaal de deur dicht, omdat ze nouw onze Koppen wil len afkammen! Van den mergen n be- richje van Reuter in de kraanten da-d'nen Engelschen ootoorietijd van de Engelsche Lochtvaart offiesjeel ee meegedeeld, dat 't niewaar is, dat de Nederlanders de Engel schen veur zijn mee d ren lochtdienst naar Indie, dat da-d-eelemaal onjuist is! Enge land doet da pas in April van t volgende jaar en dan telt da pas mee! Nouw, amico, wa zegde van dieen groo- ten broer? Wij zijn jongens van Jan de Wit! Veruit Koppen, veruit kerel, lot ze reu teren en leuteren, veruit jong, ze halen jouw niemeer in, al leuteren ze de kraanten vol mee offisjeele bakerprotjes! Veruit! Statig en zonder fout, strijken ze straks neer in d'Oost, stuk veur stuk en in ge dachten zie ik m al staan, zo'nen grooten vogel, waar de Indiers de Nederlandsche locht nog aan ruuken, mee z'n neus trotsch in den wind en 'n uitwentelenden schroef: ,,Hier ben ik." En 'n paar dagen later: „hier ben ik" en n paar dagen later: ,,hier ben ik" en nog es en nog es: ,,hier ben ik.' En as nen zwerm trekvogels komen ze dagen aaneen neeraestreken in de verre, werme Oost, net of er gin een leuterbe- richje in de kranten ee gestaan En daar ben k trotsch op, gloeiend trotsch. Da's nasionalisme in d'n goeien zin en heel wa mooier, dan nen troep vol- wassen, groote Belgen, die achter wa Duit- sche kienders loopen te bleren, zooas n paar dagen gelejen in Blankenberge, die Belze badplots! Veur d'n grooten Duts liepen ze Antwerpen uit en kwampen bij ons in den kost, maar veur de kleine duts- kes emmen ze ginnen vrees, zulle. Awel, die luupen ze na en die geven ze schelles Witte wat 'r gebeurd is Kienderkes waren aan t strand n zand- vesting aan't bouwen, Belskes en Dutskes en zetten d'r toen mee schellepkes nen naam in: „Neurenberg." Warschijnelijk de naam van 't Dutsche stadje, waar zo'n klein lozjee-ke vandaan kwam! Groote menschen, Bellegen, stokten toen de Belze kienders op, om de vesting te ,,nemen' (awel, 't was ginnen Antwaarpschen sie- tadel, verstade!en da liep uit op vechten. En toen emmen die groote menschen, zoo dat de pliesie er aan te pas moes komen en de Dutskes moest beschermen de kleine kienders uitgejouwd! Wa zegde van zulk nasionaliteitsgevoel, amico Is et nie om uit oew vel te sprin- gen, oew bloed op te eeten Zijn da man nen Veur gin tienduuzend zo, ruil ik eenen Koppen Nog nie mee de tienduuzend wefkes erbij (Schei uit zeg, zit nouw nie te knipoogen, ik ben vandaag zoo seere- jeus as 'nen stadhuisklerk.Keb m n eigen van deus week n hand gegeven en teugen me gezeet: „Dre, jongen, g ad m aan 't goei end vast, den lesten keer. Ik las 'n heel seerjeus krantenstuk over d'n Nederlandschen schilder Nanninga, die zestig jaar wier. t Is zoo de gewoonte, as ge as schilder of boekenschrijver zestig iaren wordt, dan ontdekken z'oew. Affijn, me kunnen nie alemaal Zjakkies Koegan zijn, die op d'r derde jaar al wereldbe- roemd zijn en op d r achtste jaar n salaris verdienen van vijftien-duuzend guldens in de week. Net zooveul as hier nen menister in n jaar Nou zoude kunnen zeggen: al les goed en wel, maar ons menisters kun nen nie veur jochie speulen, maar dan zeg ik: da motte nog afwachten. Er zijn heel aardige jochies bij die d'r departement niks broer'der behandelen as Zjakkie zou doen...! Maar ik dwaal van d n weg. Nanninga dan, is 'nen verver, die schil- dert naar m'n hart. As die 'nen boom schil- dert, is 't 'nen boom en gin perepluu. As die 'n huis schildert is't 'n huis en gin zat manneke. As-ie d n hemel schildert is 't nen hemel en ginnen ommelet. Kortom, da's nen verver die nie kleurenblind is Die gin gruune lochten en rooie weilanden en houtere koeien en vierkante sirrekels neerkladert. En wa lees ik nouw 'n Kunstkretiek mee niks as goeds van 'm Is da gin mirakel Nog sterker: ze noemen'm tenslotte modern Wa-d'n leu- gen is. Hij is zoo ouwerwetsch as de na tuur zelf, maar da schreef dieen kretieker om z'nen pad schoon te vegen van al de larie die ie in de leste jaren geschreven heet! D'r zijn gin kubieke ballen en ronde vierkantjes en groene gezichten en blauw haar! En die zijn d'r nooit gewiest ok. Maar die kwastende kwasten, die niks j kennen en 't dus beter wouwen weten, die gaven da-d-uit veur zoete koek. Da was valsche munterij, amico En toen k een paar jaar gelejen da schreef, toen zeeen ze: och, wat wit nen boer van saffraan, maar nouw komen ze in mijn schuitje varen. Amico, ik schaai d'r af. 't Is mooi ge wiest. ,,Wij zijn jongens van de Wit" (weer vier frambozen). Veul groeten van Trui en gin horke minder van oewen toet a voe Zwart: 6X7, 23X34, 34X45, 45x34, 16x27, 26X37, 7 16, 36X47, 47X44, 2x11. Zwart is verloren. Zwart: 27X36, 28X37, 37X48, 36x47, 48x 45, 47X33, 45X34, 4X15, 16x7- DRe. Hoogst merkwaardig is het openingsspel van het volgende „vluggertje". Op het oogenblik, dat zwart schijnbaar niet aan schijfverlies kon HI m i Wm 4 WK% i 1NGEZONDEN MEDEDEELINGEN «igen taal haar meening over den Franschman. Stellig geloofden zij, dat wanneer zij Bngelsch spraken, zij opmerkingen mochten maken, die voc.i haar medereiziger zeker allerminst vleidend waren. De oude schilder amuseerde zich echter kostelijk, maar was te veel heer, om op eenige wijze te laten merken, dat hij notitie nam van't gesprek zijner medereiziger- sters. Toen de trein kort kort daarop door een tunnel ging, boog Vemet zich een weinig voor- over en drukte een klappenden zoen op zijn eigen hand. De trein reed nu weer buiten den tunnel en schelmsch keek Vernet de beide da mes aan, die elkaar er wederkeerig van be- schuldigden een kus te hebben gekregen van den vreemden heer. Toen de trein de plaats van bestemming bereikt had, stond Vernet op, hielp zeer galant zijn beide reisgenooten uit- stappen en terwijl hij zijn hoed afnam, sprak hij met een diepe buiging in zeer correct En- gelsch Vaarwel, dames. Nooit zal zich voor mij ■de gelegenheid voordoen te vernemen, wie van u beiden zoo lief was, mij in den tunnel zoo hartelijk te omhelzen. STEEKMUGGEN. Jaarlijks met de warme dagen treedt ook de muggen- en vliegenplaag weer in. Van de mug- gen zijn alleen de vrouwtjes de boosdoeners; zij zjjn in het bezit van een steekinstrument, door hetwelk gifthoudend speeksel in de won- de terecht komt. De vrouwelijke mug heeft bloedvoedsel noodig om zich te kunnen voort- planten. Voedert men vrouwelijke muggen met bloesem-essence, het voedsel, waarvan de mannetjes leven, dan kunnen zij wel in leven blijven. maar zijn niet in staat, nakomeling- schap voort te brengen. Onderzoekingen van Schaudinn hebben aangetoond, dat de giftige uitwerking van het speeksel bij bepaalde mug- gensoorten tot stand komt, doordat een in de ,,voorraad maag" gevormde chemische verbin- ding aan het speeksel wordt toegevoegd. De grootte van de muggen houdt geen verband met de kracht van hun steken; er bestaat een soort muggen, die slechts 2 m.M. groot zijn, maar zij steken zoo intens dat men nog dagen lang jeuk bespeurt. De gevreesde kriebelmug is niet veel grooter, maar menschen en dieren vluchten voor deze muggen, omdat hun zeer pijnlijke steken; wanneer deze dieren in massa optreden zelfs doodelijk zijn. Onder de vliegen, die in den zomer optreden, zjjn er maar betrekkelijk weinig die met ste- kende mondwerktuigen zijn toegerust. De ge- wone kamervlieg, hoeveel zonden zij ook op haar geweten heeft, behoort daar niet toe. Daarentegen kan een diertje, dat op de gewone huisvlieg als twee druppels water lijkt, zeer on- aangenaam zijn, namelijk de kuitenprikker, die aldus genoemd wordt, omdat hij zich bij voor- keur op de beenen van menschen en dieren vastzuigt. Deze steekvlieg maakt het voor- namelijk paarden en runderen zeer lastig, daar deze vlieg zeer van de warmte houdt, die men in de stallen aantreft. Beide geslachten zuigen bloed, maar de vrouwtjes zijn het gevaarlijkst, Gedurende het warme jaargetijde zoeken zij om den anderen dag een slachtoffer: eerst in den herfst wordt hun behoefte aan voedsel minder. DE ACOUSTIEK. Zoo op het eerste moment zou men de bewe- ring, dat korte rokken een slechten invloed op de acoustiek uitoefenen, voor pure nonsens houden. Toch schijnt dit inderdaad niet zoo gek te zijn. Althans wanneer men het vol- gende voorbeeld gelooven mag. Men had in Londen n.l. opgelet, dat de acoustiek in Albert Hall, de bekende groote concertzaal, hoe lan- ger hoe slechter werd. Ingenieurs en experts op dit gebied werden aan het werk gezet om de oorzaak van dit euvel op te sporen, Zonder resultaat totdateen van de ingenieurs op het id6e kwam, dat de tegenwoordige dames- kleeding er wel eens schuld aan zou kunnen hebben. Vroeger, zoo redeneerde hij, droegen de dames wijde en lange kleeren en in dien overvloed van stof werd het geluid voldoende geatsorbeerd. Nu echter de damesjaponnen uit niet meer dan het hoog noodige bestaan, is als het ware de bekleeding van de zaal voor een goed deel weggenomen en heeft het geluid veel te veel vrijheid voor den bouw van de zaal. Men ging op deze stelling in en bekleed- de nu de zaal met vilt en een zekere stof, die gewonnen wordt uit suikerriet. Inderdaad schijnt de bewuste ingenieur het aan het rechte eind te hebben, tenminste de acoustiek verbe- terde onmiddellijk en men kan de concerten, die het publiek aangeboden worden, weer ge- nieten, zonder zich te ergeren aan een hinder- lijke echo. In het dorp Long Itchington, in Warwicks hire, is een paar in den echt verbonden, waar van zoowel de man als de vrouw 74 jaar waren. Ze waren samen opgegroeid in twee naburige dorpen. De vaders waren over en weer peet- vaders geweest, samen hadden ze schoolge- gaan en toen beiden twintig waren was de ver- keering begonnen. Maar na eenige jaren gin- gen ze hit elkaar en eerst zes weken geleden zag ,,hij" ,,haar" terug. Ze waren beiden in- middels getrouwd, doch hun echtgenooten wa ren gestorven. Na den dood van zijn vrouw had de man naar zijn jeugdliefde terug ver- langd en eindelijk vond hij haar in het dorp in Warwickshire, waar zij van hun jonge oude liefde onder een rieten dak genieten. HYPNOTISEEREN VOOR EXAMENS. Dr. Buchanan heeft in de vergadering van de British Association te Glasgow een nieuwe bijdrage tot het dikwijls verrassend succes van geestelijlte geneeswijzen geleverd, toen hij ver- telde dat studenten te Cambridge zich voor hun examens in hypnose hadden laten brengen. Wij hebben, zeide hij, jongelui v66r een examen zoo diep mogelijk gehypnotiseerd en hun ge- zegd, dat zij alles wat zij wilden gemakkelijker nauwkeuriger en sneller dan ooit zouden kun nen doen. Zij zijn met vlag en wimpel door hun examens gekomen. Men kan iemand die gehypnotiseerd is, tegenwoordig ertoe nopen 'a ochtends om drie uur aan iemand een brief- kaart te schrijven en te verzenden, maar dade- lijk daarna is hij vergeten, dat hij het gedaan heeft Dr. Buchanan had sommige menschen vele vreemde cfingen laten doen, maar zij zullen geen dingen tegen hun betere natuur in doen, zooals een ander met een mes doodsteken. (Een gevaarlijken proef, naar ons voorkomt!) Verder stond hij stil bij vele, met succes be- handelde gevallen van soldaten die door shell shock" (granaatschok op het slagveld) blind of doof waren geworden. Er is een chirurg te Calcutta die al zjjn operaties onder hypnose verricht. DE RADIO OP DE ENGELSCHE SCHOLEN. Werpt het onderwijs per radio op de school vruchten af? Dat is de vraag welke vele ouders in Enge- land, waar de radio-schoollessen hoe langer hoe meer worden doorgevoerd, zichzelf vaak stellen. Mr. Clazton schrijft hierover in Radio Times het volgende: Denk niet, dat uw jongen op school even weinig belangstelling heeft voor een causerie over een of ander onderwerp als bij u thuis, waar tal van dingen hem afleiden. Bovendien gaat op school aan een radioles altijd een voor- bereiding vooraf. Ik bezocht laatst oen school, waar naar een radio-les over Indie zou worden geluisterd. De heele week ervoor h'ngen kaarten van Indie aan den muu:. De jongens mochten alles mee- brengen, wat ze thuis een Indische merkwaar- d'gheden bezaten en verschillende uren werden van tevoren reeds aan het onderwerp besteed. Tijdens de radio-les hebben de leerlingen een boekje voor zich, uitgegeven door de B.B.C. (British Broadcasting Company) dat voor den geheelen cursus geldt en waarin duidelijke kaartjes en verschillende aanduidmgen voor- komen. De leerlingen hebben verder een schrift en een potlood bij de hand. Voor de klas hangt een groote kaart. Degeen, die de draadlooze les geeft, is na- tuurlijk volkomen in dit onderwerp thuis en iemand, die iets weet te vertellen buiten het geen gewoonlijk op school geleerd wordt om. Doordat de leerlingen reeds een en ander over het onderwerp hebben gehoord, als 't ware zijn ingewijd, kunnen ze deze nieuwe beschouwing nu be'.er volgen. Den tijd, aan de radio-les besteed, vinden de meesten veel te vlug omgaan, Nu en dan vraagt de stem uit den loudspeaker aan den onderwijzer iets op het bord te schrijven of ze stelt aan bepaalde jongens vragen: De eerste jongen in de middelste rij, ver- tel me eensof De achterste jongen bij het raam, ant- woord eens-.- De onderwijzer luistert of de antwoorden goed zijn en corrigeert ze zoo noodig. U zult geen enkelen jongen zien geeuwen of verstrooid naar buiten kijken. Na afloop moe en de leerlingen, met behulp van hun aan- teekeningen, een opstel maken over het ge- hoorde en wat ze er verder van weten. De onderwijzer beoordeelt ze en zendt het beste op naar de B.B.C. Voor de volgende les begint, wordt de naam van dengeen, die een eervolle vermelding heeft verdiend, genoemd. U moet zien met welk een spanning dit oogenblik wordt afgewacht! En dan te denken, dat lOO.OOOden luisteraars in en buiten het land en misschien ook moeder thuis wat zal ze trotsch zijndien naam ook hooren! Vooral het verlangen om ook eens een oogenblik een „gewichtig personage" te zijn, doet de aandacht en den ijver geen oogen blik verflauwen. Radla-Iessen op die manier gegeven, kunnen niet anders dan gunstig ten opzichte van het onderwijs werken. ontkomen, had deze een verrassende ressource tot zijn beschikking, die voor den geoefenden dammer zelfs meer dan gewone aandacht ver- dient. Wijzelf hadden dit verloop te voren nog niet gezien Wit. Zwart. 1. 3228 1822 2. 3732 1218 3. 41—37 7—12 4. 46—41 1—7 5. 32—27 20—25 6. 37—32 1520 7. 41—37 10—15 8. 34—29 1924 9. 4034 510 10. 4540 13—19 De eenige zet, want 1419 kon niet wegens 29 23 dam. 11. 50—45 813 uer is de bewuste stand ontstaan. Wit meent nu tot schijfwinst te kunnen komen. Daartoe is eerst een uitruil noodig. Er moet trouwens iets gebeuren, want er is nog geen enkel stuk van het bord. 12. 28—23 19X28 13. 32X23 Wit dreigt nu met 3430. Door 1621 en 2227 kan Zwart het spel vereenvoudigen, maar verzwakt dan zijn korten vleugel en krijgt een lastige witte schijf op 16. Ook 17— 21 gaat niet door wits 4741 en 37X30. 1313—19 14. 38—32 19X28 15. 32 X 23 Wit denkt nu de lang begeerde schijf te win- nen door 3430. Zwart mag nog steeds niet 1721 spelen wegens 4741 en 37X8. Thans echter komt hij met zijn sierlijke ma noeuvre, waardoor hjj zich aan alle gevaar ont- trekt en plots het beste spel verkrijgt. Deze stand heeft werkelijk meer dan gewone betee kenis, want de 1822 voortzetting na Wits openingszet 3228 blijkt in deze variant ge- weldig sterk te zijn. 15. 22—28 16. 33X43 24X33 17. 39X28 9X29 18. 34X23 25—30 19. 35X24 20X18 Van aangevallene is Zwart aanvaller gewor den. Er dreigt 18—22. Op 37—32 volgt 17— 21 met zeer lastig spel voor Wit. 20. 28—22 17X28 21. 27—21 16X27 22. 31X33 28 23. 44—39 4—9 24. 43—38 9—13 25. 49—43 11—17 26. 37—32 14—19 27. 42—37 0—11 28. 4742 1116 29. 40—34 10—14 30. 36—31 7—11 31. 31—26 16—21 32. 37—31 11—16 33. 31—27 18—23 34. 4540 12—18 35. 40—35 15—20 36. 33—29 19—24 Het is voor beide partijen een moeilijke stand. Door zijn laatsten zet is Zwart in het voordeel gekomen en het laat zich aanzien, dat Wit overspeeld zal worden. 37. 39—33 13—19 38. 42 —37 8—13 Dreigt Wit door 2328. 39. 37—31 Wil zich bevrijden door 3228 (23X32); 27—22 (17X30); 26X17 (24X42); 48x28, enz. Het is echter te laat! 39. 24—30 40. 35X15 14—20 41. 15X24 19X37 42. 31X42 23X34 43. 38—33 21X32 44. 43—38 32X43 45. "48X30 3—9 Wit gaf op. Voor de liefhebbers van problemen, slagzet- ten, enz. plaatsen wij hieronder eenige meester- stukjes, die onze lezers een beeld kunnen geven van hetgeen straks in onzen oplossers- wedstrijd aan hen voorgezet zal worden. De namen der auteurs zeggen overigens genoeg met betrekking tot de waarde der composities. Ten eerste een diep verborgen probleem van den Haagschen auteur P. Kleute Jr. Zwart: 2, 3, 6, 7, 8, 12, 13, 14, 16, 19, 23, 24, 25, 26, 30, 36. Wit: 11 27, 35, 37 tot 40, 42 tot 50. Oplossing Wit: 40--34, 34—29, 4540, 44—40, 27—21, 37—31, 42X11, 4741, 46—41, 49X7, en 35 X 2. Combinatie-oefening van G. L. Gortmans. Zwart: 2, 4, 7, 8, 9, 14, 16, 20, 23, 27, 28, 29. Wit: 11, 25, 35, 36, 37. 38 40, 44, 47 tot 50. Oplossing: Wit: 3631, 37—32, 4842, 4741, 49—43, 35—30, 44—40, 30X10, 25X1, en 1X45 wint. De wedstrijd Zeeuwsch-Vlaanderen-Walche- ren, welke op Zondag 30 September op de bovenzaal van „Hotel du Commerce" te Ter Neuzen plaats vindt ,vangt aan des voormid- dags 11 uur. De eerste ronde wordt gespeeld van 11 tot 1, de laatste ronde van 2 tot 4% uur. J. J. K. Eindspel. (MarshallEuwe; Kissingen.) DAMMEN. XCI. 28... 29. Tflf3 f g h Th8c8 Tc8clt Terecht valt zwart aan, onbezorgd om het verlies van zijn damevleugelpionnen. De vrije centrumspionnen die hij verkrijgt zijn sterker, des te meer als de zwarte Toren in den rug van de witte vrije a- en b-pionnen zal blijven opereeren en hun opmarsch storen, onderwijl van uit de flank het voorwaartsgaan van de eigen pionnen steunend. Twee conclusies zul len zich aan den lezer opdringen: 1. In 't alge- meen zijn, bij overigens gelijke omstandigheden centrumspionnen sterker dan vleugelpionnen. 2. Een toren in de rug van vijandelijke pion nen is sterker dan in front van deze. - Dat Wit (Marshall) zich niettegenstaande deze hem bekende waarheden op een tegenactie met 29. Tf3 inlaat, zal wel minder eigen overschat- ting dan de behoefte zijn om een kans te wa- SlOP DIE RHEUMATIEK Verwaarloos nimmer de geringste aanval van rheumatiek. Die kan u maanidenlang pijn en ongemak kosten. Of schoon weinig men schen bij voehtig of koud weer geheel van rheumatiek bevrijd blijveri, belhoeft deze kwaai niet die kweliing te zijn als het geval is. De oorzaak is gewoonlijk urinezuur, en zooals be- kend, is het de taak der nierem om dit urine zuur en andere schadelijke bestanddeelen uit het bloed te filtreeren. Men kan derhalve in het algemeen zeggen, dat men bevrijd kan blijven van rheumatiek, als de nieren gezend en geregeld werken. Bij slecht weer en na een gevatte koudie, of als ongewone inspanning de nieren verzwakt heeft, is derhalve de eenige veilige weg om de werking dezer allerbeLangrijkste organen te versterken. Daarvoor wordt geen middel ster ker aanbevolen dan Foster's Rugpijn Nieren Pill en, want tenzij de nieren gezond zijn en goed werken, hebt gij kans niet van rheuma tiek verschoomd te blijven. Verzuim geen kost- bare tijd. Neem Foster's Pillen zoodra gij de minste rheumatische pijn voelt; weik de trage nieren op en versterk ze, en bevrijd u zoo doende van nierverschijnselen als rugpijn, spit, ischias, nheumatieik en die ellendige urine- stoormssen. Verkrijgbaar (in glasverpakking met geei etiket let hier vooral op) bij apotheken en drogisten a 1,75 per flacon. 35 Te Ter Neuzen bij Firma A. van Overbeeke Leunis, Axelschestraat en Westkolkstraat gen, aangezien na 29. Tf2 het spel voor WW zeer moeilijk is. 30. Kgl—h2 Tel—dl 31. Tf3—b3 Tdl X d4 32. Tb3Xb7 Td4Xf4 33. Tb7 X a7 Tf4—f2 34. b2—b4 Tf2—b2 Men behoeft geen kenner te zijn om nu te zien, dat hoe fantastische wendingen het spel ook mocht nemen, de zwarte centrumspionnen per saldo minder tegenstand zullen ontmoeten en meer steun ondervinden, om naar dam te loopen, dan de witte vrije vleugelpionnen. Dit komt o.m. omdat de Koning centrumspionnen gemakkelijker steunt dan vleugelpionnen, d&ar- bij meer vrijheid behoudend. 35. Ta7b7 Tb2—a2 36. Tb7a7 Kg7—g6 37. b4b5 d5—d4 38. b5b6 Ta2—b2 39. Ta7a4 Tb2Xb6 40. Ta4Xd4 Tb6—b3 41. Td4a4 Kg6Xg5 Zie onze bespreking hieronder over voeruit geschoven pionnen. 42. Ta4a8 f5—f4 43. a3a4 f4—f3 Nu beschikte wit over een sterken zet. (Wordt Vervolgd. Het doorschuiven van pionnen komt vooral bij minder geroutineerde spelers voor, zij het als td eenvoudige oplossing van een moeilijkheid, zij het om een stuk van den tegenstander te verjagen of .in min of meer trjdelijke ongelegenheid te brengen, of gewoon om terrein te bezetten. Zulk een vooruit- geschoven pion, vooral wanneer hij deel van een keten uitmaakt, geeft weleens een gevoel van veiligheid die slechts schijnbaar is. Men kan in het algemeen zeggen, dat een verder dan de (eigen) vierde rij voorgeschoven pion steeds aan zijn partij eenige zorg mddr baart dan zijn collega's. Men mag dus slechts door- of voorbijschuiven met een meerder gevoel van verantwoordelijkheid; bereid om op gevaar te letten; nadat men zich heeft vergewisd, dat men de ontstaande positie kan houden en tot gezond spel gebruiken. Nu het speelseizoen weer nadert en menig- een zich voorneemt zijn oude gebreken te ver- mijden, stippen wrj zoo iets even aan. Het vol- gend partijtje, dat wij met Zwart tegen een minder geoefenden speler mochten behandelen, is slechts een voorbeeld onder velen, dat zulk een fout meestal het kristal is, waarop andere fouten komen aangroeien. Is zij op zichzelf reeds aanleiding tot verliesspel, ook wanneer in het verdere partijverloop geheel correct zou gespeeld wordjjp, zij wordt noodlottig door dat de latere fouten het spel onhoudbaar maken, terwijl zij slechts van geringe beteeke nis waren gebleven, indien vooraf niet lichtzm- nig een pion was voorwaarts geschoven. 1. d4, d5, 2. c4, e6, 3. Pc3, Pf6, 4. Rg5, Pbd7, 5. e3, c6 (de Cambridge-Springs-variant, welke Zwart, bij niet ongevaarlijk spel, een kans biedt), 6. Pf3, Da5,' 7. Pd2, Rb4, 8. Dc2 (Wit, het paard verdedigend, hoopt zijn stukken op de c-baan op, hetgeen wel Zwart tot afruil of terugtocht dwingt, maar daarna Wit zonder voordeel achterlaat. Al zijn stukken hebben dan geen direct emplooi, hij moet oppassen, dat er geen stagnatie of stroefheid in zijn spel ontstaat, 8dXc4, 9. RXf6 (noodig, alvo- rens PXc4 te spelen, daar DXg5 dreigt, resp. b5!), 9PXf6, 10. PXc4, Dc7, 11. a3, Re7 (Zwart heeft zich geheel teruggetrokken, met het materieele voordeel van 2 Raadsheeren tegen Raadsheer Paard. Zijn stand, hoe- wel op het eerste gezicht niet schitterend, schijnt ruim te voldoen voor de verdediging), 12. e4 (een voorbarige opmarsch: Wit is nog te ver achter in zijn ontwikkeling; er zijn drie zetten die veiligheidshalve eerst moeten ge daan worden; dat zijn Re2, 90 en Tacl. Juist is dan ook 12. Re2 of 12, g3 en 13. Rg2), 1200, 13. eo (een fout, grover dan ze lijkt. Zelfs bij goede voortzetting van Wit verkrijgt Zwart winstspel. Zie b.v.: 13 Pd5, 14. Tacl, Rd7, 15. PXd5, cXd5, 16. Pe3, DXc2, 17. TXc2, Tc8, 18. Rd3, TXc2, 19. RXc2, Tc8 en Zwart behoorde met zijn 2 loopers, het bezit van de c-baan en het aan- valsdoel d4, ook b2 (resp. na b4, het punt a3) zeker te winnen), 13... Pd5, 14. PXd5 (hier was Tacl noodig) cXd5, 15. Rd3 (het paard kan niet weggespeeld worden, daar de Dame op c2 „hangt" een gevolg van den door e4 en e5 verloren tijd, die o.m. aan Tacl had moeten worden besteed), dxc4, 16. RXh7f, Kh8, 17. Rd3(<y dreigden 17... g6, den Raadsheer tegen 2 pionnen winnend, Wit, die Re4 moest spelen, meent ten onrechte met Rd3Xc4 een tweeden pion voor zijn paard te kunnen krrj- gen), Da5f, 18. b4, RXb4f Wit geeft op. Men weet dat ook c4c5 in het damegam- bief zelden of nooit goed is. B.v. 1. d4, d5, 2. c4, e6, 3. Pc3, Pf6, 4. Rg5, Pbd7, 5. e3, Re7, 6. Pf3, 00, en nu, b.v. om Rd3 te kunnen spelen zonder het bekende tempoverlies dXc4, Rd3Xc4, de fout: c4c5? Dan neemt Zwart dadelijk maatregelen voor den doorstoot e6 e5, met winstspel. Over een zeer schitterende uitzondering op dezen regel, in de partij Alje- chinRubinstein, Den Haag 1921, in een vol- gend artikel. Berichten. MiddelburgGent. Deze ontmoeting, die op 18 Sept. te Middelburg moest plaats hebben, is voorloopig uitgesteld. RisseeuwDelvaux. De heeren zijn voor- nemens him match voort te zetten Zondag 22 dezer, van af 11 uur in Hotel „Pays-Bas", Ter Neuzen. BerlijnStockholm eindigde remise. Beide clubs hadden hun 10 beste spelers afgevaar- digd. In de eerste ontmoeting won Berlijn met 5Y2 tegen 4%, in de tweede deed Stockholm hetzelfde. Resultaat: 10 tegen 10.

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1928 | | pagina 2