ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No 8264
Maandag 27 Augustus 1928
68' Jaargu-r
A89!4»l£*£flTS?R!jS:
BINNENLAND.
IE U IL L JBt ON.
Oe innemende Landiooper
B U I T E N L A N D.
"DEELINGEN.
iwmikimimA
Binnen Ter Neuzen f 1.40 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen fr. per post f 1.80 per 3 maanden Bij vooruitbelaling fr.
Voor Beloie en Amenka f 2,25, overige ianden ,f2,60 per 3 maanden fr. per post Abonnementen voor het buitenland alleen bij
DO blad verschijnt iederen Maardag-. Woerssdag- en Vrijdarjavond.
per post
J 6.60
aling.
per jaa
GEBREK AAN LEIDING BIJ HET
DEPARTEMENT VAN
WATERSTAAT.
De N. R. Crt. heeft in enkele artikelen
er op gewezen dat de leiding bij het de-
partement van waterstaat schromelijk te-
kort schiet, een vaste lijn geheel ontbreekt
beslissingen veel te lang uitblijven of op
de lange baan worden geschoven, in het
kort, de zaken niet meer beheerscht wor
den.
Nadien worden dezelfde klachten van
meer zijden gehoord. Zoo zegt het Hbl.,
dat het over Waterstaatvermelde he-
laas kenschetsend is voor de reputa-
tie van een der allerbelangrijkste depar-
tementen van algemeen bestuur.
Maar gaat het blad verder water
staat is niet het eenige departement, dat
dezen indruk geeft, sedert wij gezegend
zijn met het intermezzokabinetDe Geer.
Ten aanzien van kolonien heerscht in vrij
ruimen kring dezelfde opvatting: er is van
iets dat op stevige leiding gelijkt geen
sprake meer. Oorlog heeft bij de jongste
ontmoeting met de Tweede Kamer een
schouwspel opgeleverd, dat menschen die
aan de toekomst van ons volk gelegen is
met groote onrust vervult. Ook daar was
alles wat lijkt naar leiding volstrekt zoek.
Het gebrek aan leiding is bij de tegen-
woordige regeering helaas spreekwoorde-
lijk. Wij willen thans niet diep op de oor-
zaken ingaan. De fout daarop wezen
wij herhaaldelijk ligt in de omstandig-
heid, dat de kabinetsformateur die ons uit
het moeras van de crisis van 100 dagen
leidde, de hem geboden gelegenheid niet
ieeit aangegrepen om boven de botsing
der partijwenschen uit te komen, maar
1 ever zoekt naar de vaarwatertjes, waar
hij tusschen de partijen kan doorlaveeren.
Onder dergelijke omstandigheden
verschuiven en verdeelen zich verant-
woordelijkheden die haar zedelijke waar-
de feitelijk alleen ontleenen kunnen aan
het feit, dat ze "rnet rustige verzekerdheia
worden aanvaard en practisch ui.ge-
oefend.
Ads men het oor te luisteren legt naar
den weerklank van de gemaakte klachten
dan blijkt daaruit zeer duidelijk, dat men
zich, ondanks alien eerbied voor de groo
te kennis van onze waterstaatkundige
amutenaren, ongerust maakt over het feit
dat de leiding aan Waterstaat de teugels
zoozeer laat sleepen. Het departement
schijnt te regeeren, inplaats van de minis
ter.
Voor het departement is het regime van
thans niet veel minder dan een dorado.
Het doet vrijwel wat het wil. Met welke
gevolgen: dat heeft men in de geschiede-
nis van het kanaal door het Bossche veld
bij Maastricht bijv. kunnen zien. Daar is
re bete-.ienis van een stap, die voor onze
verhouding tot Belgie van de allergroot-
ste beteekenis had kunnen zijn, bijna ge
heel vernietigd, omdat het departement dat
zoo wilde. Wat daarbij de overwegingen
van het departement zijn geweest zij
waren wellicht velstrekt eerbiedwaardig,
maar het feit, dat het zich tegen de uitge-
spioken bedoeling van den minister een
jaar lang kon verzetten, bewijst afdoende,
dat het niet langer zoo mag blijven. Er
moet met de reorganisatie van Water
staat voortgang worden gemaakt. Er
door
E. J. RATH.
2i
Vervolg.
moet een einde komen aan de paperasse-
rij, die elk frisch initiatief van de water-
staatsdirecties krachteloos maakt, die za
ken, waarover een spoedige beslissinq
broodnoodig is, in het eindelooze voort-
sleurt.
Of de minister daarvan is doordron-
gen? Wij betwijfelen het. Er is in de
Tweede Kamer meer dan eens gepoogd
het hem duidelijk te maken. Als hij zich
bewust was van den omvang van het
kwaad, zou er meer gebleken zijn van
pogingen, daaraan een einde te maken. In
een parlementair kabinet zou hem dat
ongetwijfeld zijn beduid.
Als in den nagelaten boedel van het ka
binet, als dit eens komt te overlijden, ook
een gedesorganiseerde waterstaat" wordt
aangetroffen is dat mede te wijten aan het
min of meer onaantastbare karakter van
dit ministerie, dat zich van Kamer of pu-
blieke opinie vrijwel niets aantrekt. Maar
ook aan den minister, dien het of aan den
wil, of aan de kracht ontbreekt, om zich
te stellen op de plaats, waar het behoort:
boven het departement.
WACHTGELDERS-MISeRE.
Men meldt uit Barsingerhorn aan de
Maasbode
Nadat de school te Holhorn, een dorp
in deze gemeente, reeds een week geslo-
ten is geweest wegens gebrek aan wacht-
gelders, die slechts als leerkracht voor een
benoeming in aanmerking mochten ko
men, wilde het gemeentebestuur aanspraak
hebben op de wettelijke rijkssubsidie voor
he"t onderwijs, heeft thans de gemeente-
raad besloten ook de school te Barsinger
horn te sluiten, daar noch van den In-
specteur, noch van den minister de noodi-
ge medewerking is te verkrijgen. Er zal
nu aan dezen laatste een telegrafische
audientie worden aangevraagd ten einde
te trachten op die wijze uit de wachtgel-
ders-misere te geraken.
Rawlins haalde de schouders op en
wachtte. Hij begon te begrijpen, waarom
de situatie zoo uiterst pijnlijk geweest was
voor Hilda Kilbourne.
e oe, c toe:, ook aan ons denken,'
klaagde Marian. ,,Ik wed, dat jij hem ook
niet als zwager zoudt willen hebben.
Waar of niet
Rawlins lachte, maar besloot voorzich-
tig te zijn en antwoordde dus niet.
,,Zeg, Wade, weet je wel, dat ze giste-
ren aan tafel aldoor over jou gesproken
hebben Je hebt iedereen nieuwsgierig
gemaakt - behalvevmij."
Hij had een vraag op de lippen, maar
bleef zwijgen.
,,Wie ben je eigenlijk? vroeg Marian
onlogisch.
De zeemleeren lap lag plotseling stil en
Rawlins bekeek zijn spiegelbeeld in de
tochtruit. Hij bestudeerde het met een
onzekere uitdrukking in de oogen en her-
vatte even later zijn werk.
,,Mij kan je het wel vertellenzei ze
met gefronste wenkbrauwen. ,,lk zou je
nooit verraden, als je niet wou. Ik zou er
niet over denken het aan Hilda te vertel
len
..Het zou haar niet veel kunnen sche-
len, denk ik", veronderstelde hij.
VOOR- OF ACHTERUITGANG
Heden werd te Parijs het verdrag van
Kellogg, dat tot dcel heeft den oorlog bui
ten de wet te stellen, geteekend. De vol-
gende maand komen Raad en Vergadering
.an den Volkenbond weer bijeen ter be-
spreking van belangrijke internationale.
vraagstukken, wier oplossing het geluk der
vblken en den vrede dienen moet. Frank-
rijk en Engeland zijn tor een compromis
gekomen inzake een regeiing, die een ver-
aere beperking van de wapening ter zee
mogelijk moet maken. Het aantal onder-
linge arbitrage- en verzoeningsverdragen
vermeerdert met den dag. Op internatio
nale bijeenkoi'isten creden de lieden uit
gewezen vijandelijke landen elkaar vriend-
s fiappelijk tegemoei: en knoopen banden
des vredes aan Staatslieden en diploma-
en olgen hun voorbeeld
Men zou zoo, schrijft de N. R. Crt.,
door kunnen gaan en nog tal van factoren
van verzoening en vredelievendheid kun
nen opsommen, die aantoonen, dat de we-
reld, da. met name Europa, er sinds den
oorlog aanzienlijk op jg vooruitgegaan en
dat die vooruitgang voortduurt.
Te Berlijn vergadert de Interparlemen-
Unie. Daar zijn staatslieden en poli
tic! bijeen uit bijna alle landen ter wereld.
Zij bespreken vraagstukken van interna
tionale politiek en hun toon klinkt verre
van bemoedigend. Wat is er gekomen van
de bescherming van de nationale minder-
heden, een beginsel, dat uit de oorlogsbe-
ginselen der overwinnaars zelf is voortae-
sproten en dat een van de plechtigste be-
loften is neweest van de vredesverdragen?
Waar blijft de ontwapening, enkelen op-
gelegd om anderen het volgen mogelijk te
maken? Wat komt er terecht van de slech-
ting der tolmuren? W-iar moet de zwak-
kere recht vinden tegen den sterkere? Wat
doet de Volkenbond? Waar blijft de hoop,
eens gewekt, op betere tijden, voor de
menschheid in het algemeen, voor Europa
in het bijzonder?
Sombere klanken weerklinken er te Ber
lijn en wie er naar luistert is geneigd uit
te roepen: Vooruitgang, het mocht wat;
wij hollen achteruit.
Ligt hier als steeds de waarheid in het
midden? Ten deele wel, doch de zwartkij-
kers hebben minder recht van spreken, dan
zij die den toestand rooskleuriger inzien.
Er is inderdaad n belangrijke vooruitgang
te constateeren, maaren daarin heb
ben de zwartkijkers gelijk, die vooruitgang
kan nog steeds met een enkelen slag teniet
gedaan worden. De consolidate, die dezen
slag onmogelijk moet maken, ontbreekt
nog. Zij zal blijven cntbreken, zoolang
niet de bezwaren, die te Berlijn te berde
qebracht worden, zullen zijn weggenomen.
Zoo het nut der parlementaire conferen
ces nog moest worden aangetoond, dan
kon het hiermee geschieden. Zij bieden
ten vrijere spreektribur.e dan de bijeen-
komsten te Geneve en laten partijen aan
het woord komen, die daar niet, of slechts
door papieren protesten vertegenwoordigd
zijn, en bezorgen deze partijen die an-
ders toch ook wel hun mondje roeren
eens voor een enkele keer het oor van de
groote tegenpartij of de onverschillige
massa, die haar anders schouderophalend
voorbijgaan.
Het is heel goed, dat de Volkenbond
zich niet teveel met de'tailkwesties inlaat
en ook netelige geschilten, die tenauwer-
nood meer tot de details behooren, ont-
,,0-o-oNiet Je schijnt het te weten.
Vooruit nu, Wade Biecht op
Hi; overwcog haar verzoek en vond er
blij: baar iets grappigs in, want hij begon
te lachen.
,Er valt niets bijzonders te biechten",
zei hij.
,,Wade, je hadt me beloofd niet te
jokken.'
„lk jok niet."
,.Wel waar."
Rawlins maakte een protesteerende be-
wcging.
Iedereen weet, dat je iets op je kerf-
stok hebt zei ze heftig. ,,Het is gemeen
van je om het mij niet te vertellen."
,,Je moeder zei, dat ze
,,Onzin
,,Misschien vergist iedereen zich wel,"
zei hij.
Marian schudde het hoofd.
„Als je me dan niet wilt vertellen, wie
je bent, zei ze, ,,dan kan je me tenminste
wel zeggen, wat je hier doet."
Hij werd ernstig en bekeek haar half
lachend, half peinzend aan.
,,Wilt u me gelooven, als ik zeg, dat ik
het eigenlijk zelf niet precies weet?'
vroeg hij.
,Wat
„Ja, dat is geloof ik, het juiste ant-
woord."
„Ik geloof er geen woord van. Weet je
niet, wat je hier doet, Wade Rawlins, dat
is onzin. Tenzij ze zweeg en keek hem
nieuwsgierig aan .tenzij je een van die
menschen bent, die hoe noem je dat ook
weer Ik bedoel, die een klap op hun
hoofd hebben gehad of zoo iets en zich
niet kunnen herinneren wie ze zijn.''
Hij schudde heel beslist het hoofd.
,Neen, niets daarvan, zei hij. ,,Ik her-
inner me alles precies, van af mijn vijfde
gaat. De- Bond is nog'een joiig en ccer
instituut. dat ontzien moet worden tot het
zich zoo diep geworteld heeft in het be-
wustzijn der wereld, dat het voor geen
stootje meer behoeft te vreezen. Maar dat
neemt die kiesche geschillen. die prikke-
lende details rjiet weg, en evenmin de on-
tevredenheid, die deze verwekken, en de
ontstemming, dat zij Van jaar tot jaar maar
de aandacht blijven vergen en hun afbre-
kend werk blijven verrichten. zonder dat
er iets aan te doen schijnt. Voor die on-
tevredenheid en die ontstemming moet er
een veiligheidsklep zijn en die veiligheids-
klep vormt de interparlementaire confe
rence.
Maar zij is meer; zij is ook een baken in
zee, dat waarschuwt hier liggen de klippen.
Men doet goed te luisteren naar de klach
ten, die te Berlijn tot uitin.g worden ge-
bracht, en naar de wenschen, die er even-
eens geuit worden. Zij geven een richt-
snoer aan waar de Volkenbond t-ekort
schiet, waar gevaar dreigt, waar denkbeel-
den groeien en rijpen ter verwezenlijking.
Door zich naar dat baken te richten zal
men op den duur de belemmeringen over-
winnen, die de consolidatie van den voor
uitgang in den weg staan. Want die voor
uitgang dat is onmiskenbaar -'- die is er.
EEN ERNSTIGE WAARSCHUWING
Niemand gelooft op het oogenblik, dat
i|i|H I I il|i|» l||i>i|i,ll iin II 'X'lBiMiWM
jaar; sommige dingen zelfs, toen ik pas
vier was. Neen, ik heb nooit geleden aan
amnestie.
„Dat is het woord", riep ze uit. „En dat
heb je vast en zeker geleerd op een uni- i
versiteit. Op welke ben je geweest?"
,,Er zijn redenen
Ze viel hem in de rede met een onge-
duldig gebaar en sprong overeind.
,,Het zal je berouwen, Wade Rawlins
Je kunt me niet zoo ongestraft zitten pla-
gen. Als je denkt, dat je mij kunt wijs
maken, dat je niet weet, wat je hier doet.
dan vergis je je leelijk. Waar heb je lee-
ren duiken
,,Dat is wat anders."
..Waar dan?"
Hij dacht na.
„Als ik het vertel, wilt u me dan belo-
ven me verder niets te vragen
Marian overwoog zijn voorstel. Toen
overwon ze haar vrouwelijke nieuwsgie-
righeid.
,,Neen 1"
Rawlins trachtte niet zijn verbazing te
verbergen.
,,Neen!" herhaalde ze, met heftige vast-
beiadenheid. ,,Zoo zal je me niet vangen.
Als ik iets beloof, houd ik mijn woord en
als ik het niet hield, zou ik het mezelf nooit
vergeven. Ik zou het ook niet kunnen
houden en dan was ik onbetrouwbaar. En
dat verfoei ik. Ik verfoei jou ook en het
kan me geen steek schelen, waar je hebt
leeren duiken."
..Het is ook niet heel belangrijk". zei hij.
In het minst niet. Maar wanneer zal je
het mij leeren?"
,,Ze zouden het merken.
,.Wat dan nog?"
,,En me wegsturen.
..Wat dan Ze zweeg en bedacht
zich. ..Ik wil natuu lijk liever niet, dat ze
Engeland, Duitschland of Frankrijk oor
log wenschen. Doch tenzij Engeland,
Frankrijk en Duitschland instaat zijn sa-
men te werken om te voorkomen, komt hij
toch, aldus merkt de Manchester Guar
dian op. Het gezaghebbende Engelsche
blad betoogt, dat vooruitzicht op samen-
werking poover is, en steeds pooverder
wordt. Locarno wekte de hoop dat men
eindelijk uit het tijdperk van den oorlog
zou geraken, Thans echter verflauwt de
ze hoop en in een opzicht is, meent het
blad, de toestand zelfs gevaarlijker dan
voor Locarno, toen Frankrijk en Duitsch
land elkander beschouwden als vijanden,
die het vechten hadden gestaakt, doch
niet hadden opgehouden elkaar te haten.
Want in die dagen rekende Duitschland.
dat Engeland den wensch had om Euro
pa uit deze gevaarlijke atmosfeer te bren-
gen
Thans echter heeft Engeland deze taak
opgegeven, of het neemt ze met zoo wei-
nig bekwaamheid en verstand waar, dat
het ze heeft opgegeven. De gestrengheid
van de Rijnlandbezetting had na Locar
no niet slechts moeten zijn verminderd,
doch in plaats daarvan hebben een reeks
gebeurtenissen plaats gehad die den in
druk wekken, dat de wensch bestaat, om
de bezetting prikkelend en provoceerend
te doen zijn. Daarna is bovendien nog de
deelneming van Engelsche cavalerie aan
de Fransche manoeuvres in het gebied
van Trier gekomen. Inplaats van alles te
doen, om den angel uit de bezetting weg
te nemen. schijnt Engeland Frankrijk te
helpen om den Duitschen trots er scher-
per mee te kwetsen. Of dit maakt deel uit
van een bepaalde politiek, in welk geval
de Engelsche regeering Locarno en nog
veel meer overboord heeft geworpen, of
het is het gevolg van achtelooze domheid,
In beide gevallen zijn de vooruitzichten
ernstig. Nog een blunder, besluit het blad,
en alles, wat in jaren van krachtsinspan-
ning voor den vrede is gewonnen, gaat te
loor.
HET LUCHTSCpiP R 101.
Reuters correspondent heeft het nieuw-
ste en grootste luchtschip, de R 101 ge-
zien, dat met het zusterschip de R 100 een
langen afstandtocht zal maken. De passa-
giers zullen alle comfort kunnen gerneten
dat een goed uitgeruste Oceaanstoomer
biedt.
Het luchtschip is 724 voet lang. 20 voet
langer dan de R 100. Ze zal 100 oassa-
Cjiers kunnen vervoeren met een mini
mum vliegsnelheid van 70 mijlen per uur.
De hoogtecapaciteit bedraagt -5000 voet
met een kruissnelheid van 63 mijlen per
uur.
Zonder opnieuw brandstof aan boord
te nemen kan het 4000 mijlen in de lucht
blijven. Men heeft berekend. dat de R
101 van Londen naar New York kan
v.iegen in 48 uren en de terugreis kan
volbrengen in ongeveer 36 uren. Loodsen
en masten zullen gebouwd worden in
Egypte, Britsch-Indie, Canada en Zuid-
Afrika.
Dit alles zal gereed zijn wanneer bin-
nenkort de proefnemingen zullen worden
geho den met de twee reusachtige lucht-
schepen. De proefvluchten van de R 101
zullen loopen over een tijdvak van drie
tot zes maanden. Verwacht wordt, dat na
de proefnemingen een luchtschipdienst
met de twee luchtschepen zal worden tot
stand gebracht.
GRAFSCHENNIS OP ENGELSCHE
OORLOGSGRAVEN.
Volgens een Exchange Telegraphbe-
richt zijn op het Engelsche soldaten-
kerkhof te Fletre bij Hazebrouck 55 eiken
kruizen, die binnenkort door grafsteenen
zouden vervangen worden. gestolen. Het
hoofd van de Engelsche commissie voor
de oorlogsgraven in Frankrijk heeft bij de
politie een klacht ingediend.
TOEZICHTLOOZE KINDEREN TE
ST. PETERSBURG.
Bij een onderzoek, dat te St. Petersburg
werd ingesteld, in verband met de sterke
toeneming van het aantal z.g. toezichtloo-
ze kinderen is. naar de Krasnaja Ganata
mededeelt, gebleken, dat zich daaronder
ook veel kinderen bevinden, die wel de-
gelijk een ouderlijk huis hebben en nog
wel in de stad St. Petersburg zelf. Voor
het grootste deel zijn dit kinderen uit be-
delaarsfamilies afkomstig, die door hun
ouders voor bedelarij, diefstal enz. wor
den geexploiteerd en zich bij de benden
zwervende kinderen aansluiten, om met
meer succes werkzaam te kunnen zijn. Het
gemeentebestuur heeft thans besloten, te
gen deze en dergelijke vormen van kin-
derexploitatie zeer streng op te treden en
heeft reeds een aantal arrestaties onder
de ouders van zoodanige kinderen laten
uitvoeren.
DE GUILLOTINE IN MAROKKO.
In Marokko is Dinsdag voor het eerst
de guillotine gebruikt bij de terechtstelling
van twee misdadigers die een Fransche
familie vermoord hadden. De terechtstel
ling had op een openbaar plein te Casa
blanca plaats, in tegenwoordigheid van
een groote menschenmenigte.
KORTE ROKKEN.
Volgens een B. T. A.-telegram uit Rome
heeft de Pans ter gelegenheid van de voor-
lezing van een decreet, waarbij de deug-
den verheerlijkt werden van de Heilige
Frajjinetti, stichtster van de orde van de
Heilige Dorothea en van Broeder Conrad,
een Beiersch Capucijner monnik, zijn leed-
wezen uitgesproken, dat de tegenwoordige
vrouwen in haar kleeding een absoluut ge
brek aan schaamtegevoel toonen. De Paus
verklaarde zeer bedroefd te zijn, dat de
ijdelhejd zoo grooten invloed op de vrou
wen heeft.
Ook de Italiaansche minister van Fi-
nancien heeft bij de directeuren der Staats-
tabakfabrieken in een rondschrijven er de
aandacht op gevestigd, dat sommige ar-
beidsters in zeer korte kleeding naar de
fa'-riek komen, hetgeen bewijst. dat zij niet
her niiste begrip en de moreele correctheid
bezHen, die alle jonge vrouwen of moe-
ders van gezinnen moeten hebben. De re-
peering spreekt haar vertrouwen uit, dat
de directeuren hun overredingskracht met
sucCes zullen aanwenden ter bestrijding
van dit kwaad.
GEBOBDE CHINEESCHE
VROUWEN.
autoriteiten te Peking hebben bevo-
j k dat alle V.c wen i meisjes onder de
1 hun haar - oeten laten ..bobben An-
J s oeten j een extra belasting beta-
Het voorschrift wordt van kracht op
Nog niet zoo lang geleden zijn in China
wel vrouwen doodgeschoten, omdat zij
zich het haar hadden lat^n bobben.
je nu al wegsturen. Zelfs de slechtsten
houden het^minstens een week uit. We
hebben zelfs een gehad, d'e een maand
is gebleven. Moeder dacht heusch, dat hij
bekeerd was, totdat we ontdekten, dat hij
wijn stal uit den kelder. Het was een vree-
selijke teleursielling voor haar, maar voor
vader was het nog veel erger. Hij ging te
keer en raasde en tierde zoo. dat ik er
bang van was. Als je van plan bent te
stelen, blijf dan tenmnste van de flesschen
af. Als zoo iets gebeurt, is hij dagen lang
niet te spreken."
„Ik hoop er aan te denken".
De huistelefoon rinkelde en ze nam den
hoorn op. Vijf tellen later hing ze hem
met een ruk op.
Grosvei or legde ze uit. ,,Hij zegt. dat
moeder wil, dat ik kom ontbijten. De klik-
spaan! Ik wed, dat hij niet eens zeker wist,
dat ik hier was".
Ze slenterde naar de deur, maar bleef
op den drempel staan om te kijken naar
een roodborstje, dat precies wist, waar he
wormen kon vinden.
Kom eens even hier, Wade!"
Toen hij nader kwam, dacht hij, dat ze
een ontdekking gedaan had op het ge
bied van roodborstjes, zoo aandachtig be
keek ze den kleinen wormen jager, maar
toen ze langzaam en ernstig naar hem op-
keek, begreep hij, dat hij zich vergiste.
„Welke wagens zijn gisteravond uitge-
weest. Wade?" Het was een onverhoed-
sche aanval en haar onverschillige toon
verdubbelde de kracht.
Gisteravond?" herhaalde hij.
,,Ja. Zoek geen uitvluchten!"
Alle wijsheid en geheimzinnigheid van
een sphinx school in haar oogen.
,,En jok niet," voegde ze er aan toe.
Welke wagens en waar zijn ze heen ge
weest?"
,,Bedoelt u onze wagens?"
,,Ik heb je gezegd geen uitvluchten te
verzinnen. Natuurlijk bedoel ik onze wa
gens. Denk je, dat ik belang stel in ander-
mans auto's? En wie zijn er mee uit ge
weest? Hij kon den onverhoedschen aan
val niet anders dan bewonderen; maar er
kwam hoogere politiek bij te pas en prin-
cipieele moeilijkheden. „In het leven van
alle groote mannen Hij herinnerde
zich precies Henry Kilbourne s stem. Met
zijn eigen geheimen kon hij doen, wat hij
wilde, maar met die van den heer des hui-
zes en diens zoon
,,Ik wacht".
„U vergeet uw ontbijt, juffrouw Ma
rian".
,,Neen. Ik heb honger maar ik
wacht".
,,Weet u zeker, dat de wagens uit zijn
geweest?" vroeg Rawlins.
Minachtend krulde ze de lippen.
,,Een mensch hoeft niet oud en zenuw-
ziek te zijn om aan slapeloosheid te lij-
den zei ze. ,,lk heb het zelf soms. Het
zal je berouwen, als je mijn vraag niet be-
antwoord
,.Doet u ooit iets tegen die slapeloos
heid?" vroeg hij.
„Ja. Soms sta ik op en ga ik voor het
raam zitten.
„OI"
,,'s Ochtends om drie uur."
En helpt het?"
Ze keek hem koel berekenend aan.
,,Ja soms."
Hij kon op geen stukken na gissen, hoe-
vee ze eigenlijk wist; ook wist hij heele-
maal niet, hoe ze haar kennis zou gebrui-
ken.
(Wordt vervolgd.)
- - - - i... y* W -in V 1 I.
f'X
