Rolhammetjes
V ARIA.
&DVEBTENTIEN.
AFWEZIG
P. Fijn van Draat
Openbare Verkooping.
De afgebrande WONING
Openbare Verkooping.
Een Woonhuis,
Openbare Verkooping.
het WOONHUIS
SCHEEP V AARI'BE WEGING.
ZEEVAARTMAATSCHAPPII
..SCHELDESTROOM."
HOOGWATER TE TER NEUZEN.
WISSELKOERSEN.
A. C. LENSEN'S STOOMVAART-
MAATSCHAPP1JTER NEUZEN
D. W0LFERT, Kanaaldijk C 48.
van 20 t/m 25 Aug.
Tandarts
TER NEUZEN,
Mooie magere kleine
A. A. MAR5ILJE Jz.
Inboedel, 13 Kippen,
Vrachtrijdersinventaris,
Smederijinventaris,
DE MOL.
Een oude mol
Zat in zijn hoi,
Hch! eenmaal paradrjs, te kniezen. Voor zijn
[zaken
Had Pierenschrik
Geen enklen blik,
I>e sappigste engerling kroop strafloos langs
[zijn kaken,
Sinds Egelbuur
Hem wees op 't zuur
Van zjjn bestaan en roemde, wat de aarde
[zoeters
Dan in haar schoot
Aan d'omtrek bood,
Was't met zijn vree gedaan, De ellendigste
[aller wroeters
In 't somber rijk
Van stof en slijk
Was hij, dacht Puntsnuit, Neen! hij wou niet
[langer sloven
In 't duister gat,
Waarin hij had
Gek-efd, van elk genot beroofd! Hij moest
[naar boven,
Waar klein en groot
Ten feest genood
Werd door de dagvorstin. Zoodra de zon
[ontwaakte,
Wou hij omhoog,
Opdat zijn oog
Den gouden luister zag, waarvan de morgen
[blaakte,
En lentes pracht:
Het boschsmaragd,
Het kristallijn der beek, het mozaiek der
[weiden
En 's hemels blauw
Hjj klimt. Maar nauw
Gaat aan de oosterkim Auroor haar rozen
[spreiden,
Of 't zwak orgaan,
Fel aangedaan
Door Phoibos' heldre stralen, moet zich
[aanstonds sluiten.
Daar duikt, verblind,
Het beest gezwind
Woer in zjjn donkre gang en komt er niet
[meer buiten.
Moraal: Een mol
Verruil' zijn hoi
Niet voor 't gebied er boven: 't zou hem
[enkel schaden.
Niet elk gezicht
Kan in het licht
Der zon, gelijk het oog-des adelaars, zich
[baden.
F. VAN DIXHOORN.
VREESELIJKE TREINRAMP IN
JOEGO-SLAVIe.
Op het traject Nisj—Skoplje (Uskub) is
Donderdagmiddag ten gevolge van het breken
van een rail een personentrein ontspoord en
van de helling van de spoorbaar gevallen.
Dertien wagons werden versplinterd. Volgens
de eerste berichten zijn meer dan 100 perso-
nen deels gedood, deels zwaar gewond onder
de versplinterde wagons bedolven. Volgens de
laatste berichten zijn reeds 20 dooden en 30
zwaargewonden geborgen. Nader wordt ge-
meld. dat op de Joegoslavische spoorwegen in
de laatste 24 uur nog twee andere ernstige
ongevallen zijn voorgevallen. De stoomketel
van de locomotief van een sneltrein Belgrado—
Nisj is ontploft. De machinist en een hoog-
geplaatst spoorwegambtenaar werden gedood,
twee beambten levensgevaarlijk gewond. Bij
Skopljo is verder Donderdag een spoorwegfiets
ontspoord en omgevallen, waarbij vier spoor-
wegbeambten emstig werden gewond.
(De Crt.)
RIJKDOM UIT TABAKSROOK.
Vele menschen jagen een massa geld in den
vorm van tabaksrook de lucht in. Er zijn er
echter ook, die uit deze liefhebberij een groote
vermogen bij elkander rapen. Men leze slechts
de voorloopige beeedigde verklaring, afgelegd
over den omvang van het vermogen, nagelaten
door den Engelschen tabaks-magnaat sir
George Alfred Wills, die niet lang geleden ge-
storven is. Volgens deze verklaring heeft sir
George ongeveer honderdtwintig millioen gul
den nagelaten. Daarvan komen acht en veer-
tig millioen aan de gemeenschap in den vorm
van successierechten, namelijk voor het voile
wettelijke maximum van veertig percent.
EEN ZONDERLINGE GIFT AAN DE
STAD BERLIJN.
Men meldt uit Berlijn:
Te San Vicente de la Barquera in Spanje
stierf dezer dagen een gewezen Spaansch of-
ficier, die de laatste 20 jaar van zijn leven
in eenzaamheid heeft doorgebracht en alleen
omging met zijn knecht en zijn dieren, voor-
namelijk voor vogels had de man een groote
voorliefde. Hij heeft een zonderling testament
nagelaten. Hij vraagt te worden begra'ven op
een zoogenaamd burgerkerkhof, daar waar
alleen misdadigers, Joden en ketters rusten.
Het testament bevat voorts heel wat onvrien-
delijkheden aan het adres van enkele persoon-
lijkheden, die den officier in zijn leven slecht
hebben behandeld, en verwenschingen aan het
adres van Engeland en Frankrijk. Voor
Dultschland heeft hij vriendelijke woorden.
Zijn geheele vermogen, ongeveer 100.000 pese
ta's, laat hij na aan de stad Berljjn en wel
voor liefdadige doeleinden. Bovendien laat hij
13 ons goud na als huwelijksgeschenk voor
een deugdzame jonge Duitsche, die een burger-
huwelijk aangaat. De bloedverwanten van den
overledene stellen zich op het standpunt, dat
de officier niet normaal was, toen hij het tes
tament vervaardigde en eischen, dat het zal
worden geannuleerd. De Spaansche bladen
verwachten echter, dat de stad Berlijn voor
haar rechten zal opkomen.
HEREENIGDE BROEDER EN ZUSTER.
Mrs. Charlotte Rittenhaus, telefoniste bij
een plaatselijk blad te Sioux City, in Iowa
(V. S.), heeft zich de eeuwigdurende dank-
baarheid verworven van Howard Myers en zijn
zuster, mrs. Viola M. Fiske.
Myers is employe bij een reizend circus, dat
op zijn tournee, ook Sioux City zou aandoen.
„Sioux City", bepeinsde Myers, „ik moet daar
nog een zuster hebben!" En hij ging naar het
krantenbureau, waar de telefoniste hem haar
steun toezegde. Mrs. Fiske's naam kwam in
het adresboek voor, maar een telefoontje aan
haar adres leidde tot de conclusie, dat zij daar
niet meer woonde. Zij stond te boek als kell-
nerin, weshalve de telefoniste aanbood, elk
restaurant in Sioux City op te bellen. Pas bjj
de 51ste poging werd resultaat verkregen, en
Meyers zag zijn zuster weer na 15 jaar
want zoolang was het geleden, dat zij van huis
was gevlucht en zich in Iowa had gevestigd.
Voor mrs. Fiske was de ontmoeting echter
nog meer dan een hereeniging. Het was een
herrrjzenis uit den dood. Kort nadat zij uit
haar ouderlijk huis in Astoria (staat New-
York) was weggeloopen, was haar broer bij
een circus gegaan. Twee jaar later nam hij
dienst bij het Fransche Vreemdelingenlegioen
en na verloop van tjjd kwam bericht, dat hij in
Egypte was gesneuveld. „Dat bericht was on-
juist", vertelde Meyers zijn zuster. ,,Ik was
wel gewond, niet gedood".
Daarop zegt hij, dat hij in 1922 uit het
Vreemdelingenlegioen was ontslagen, en een
jaar later naar Amerika was teruggekeerd.
„Ik heb me er nooit druk om gemaakt, brieven
te schrijven naar mijn familie", zei hij met een
kleur. Maar hij beloofde nu, zich onverwrjld
met zijn overige familie in New-York in ver-
binding te zullen stellen.
EEN DWALING VAN DE JUSTITIE.
In 1891 heefi het Hof van gezworenen te
Epinal Justin Adam en zijn vader schuldig
verklaard aan moord op een oude dame en bei-
den tot 15 jaar dwangarbeid veroordeeld. Toen
de moeder van Justin het vonnis vernam, is zij
krankzinnig geworden; zij stierf in een krank-
zdnnigengesticht. De beide mannen werden
naar de strafkolonie overgebracht, waar de
vader,, na het grootste gedeelte van zijn straf-
tijd te hebben volbracht, het leven liet. De
zoon keerde, toen de vijftien jaar om waren,
naar Frankrijk terug; hij had echter het ver-
stand» verloren.
Louis Adam, een breeder van dezen onge-
lukkige, oveAuigd van de onscbuld van Justin
en zijn vader, heeft zeven en dertig jaar ge-
werkt om recht voor beiden te krijgen. Hij
heefi daarbij den steun gehad van den Bond
voor de rechten van den mensch en nu zal het
proces herzien worden. Naar verluidt, laat het
thans bq de bevoegde autoriteiten ingediende
rapport geen twijfel bestaan of de Adams zijn
het slachtoffer geweest van een verschrikke-
lijke justitieele dwaling.
Helaas kan het aangerichte kwaad niet meei
ongedaan worden gemaakt.
MAILBOOT BIJ CALIFORNIA AAN DEN
GROND.
In de nabijheid van kaap San Lazaro (Cali-
fornie) is de mailboot ..Ecuador" met 250 per-
sonen aan boord aan den grond geloopen. Ver-
schillende schepen zijn onderweg om hulp te
bieden. (De Crt.)
ROZENKVVEEKERS.
Dezer dagen kwamen te Londen het congres
der rozenkweekers bijeen, om over de toe-
komst van de roos te spreken. Bloemen zijn
voor duizenden van menschen een luxe-artikel
geworden, en zooals ieder luxe-voorwerp, aan
de mode onderworpen. Wel hebben de rozen
zich steeds in de gunst van de menschen mo-
j gen verheugen, maar hoe meer men zich met
haar bezig hield, hoe verfijnder werden de
eischen, welke men haar stelde, wat betreft
kleur, geur en vorm. Het congres der rozen
kweekers zal zich daarom bezig houden met
vraagstukken, welke ongeveer gelijk zijn met
die op een congres van de modemakers. N.l.
met vraagstukken over den smaak, het schep-
pen van nieuwe kleuren, parfums enz.
Men heeft de roos uit Damaskus met de
Galila en de gewonnen nieuwe soort met de
theeroos gekruist en tenslotte door kruising
van de eindproducten met de wilde Perzische
roos een nieuwe soort geteeld. Intusschen is
men tegenwoordig al zoo ver, dat men zich
„afvraagt", ,,wat moeten we nu doen?" ,,hoe
i kan men voortdurend voldoen aan de vraag
naar nieuwe „sensationeele" soorten?"
De secretaris der Engelsche ..National Rose
Society", mr. Courtney Page, deelde, in ver-
band met het congres, belangwekkende bijzon-
derheden mede. Sterke geur wordt tegenwoor
dig niet meer gevraagd. Men wil eigenaardig
gevormde rozen met lichte kleuren en zeer
zwakke geur. Heeft een doos een bepaalde
kleur, dan gaat ze, vroeg of laat, uit de mode.
Het moeilijkste probleem is het verdwijnen
van de in het wild groeiende haagroos. De wil
de rozen, die zoo overdadig bloeiden en in
Juni in vollen bloei stonden, worden steeds
zeldzamer. De oorzaak moet deels gezocht
worden in de mode, die geen wegen met hagen
wenscht. De voomaamste oorzaak is voor-
namelijk te zoeken in de steeds stijgende
vraag naar standaardrozen, die voor het telen
van wilde rozenstruiken onontbeerlijk zijn.
Veertig jaar geleden werden b.v. in Enge
land jaarlijks ongeveer 40.000 rozenstokken
verkocht.
Thans bedraagt het aantal bijna een half
millioen, waarvan er ongeveer een derde ster-
ven. Het is niet ongewoon, wanneer een kwee-
ker 70.000 tot 80.000 stokken plant. Dat wil
zeggen, dat jaarlijks ongeveer 400.000 wilde
rozenstruiken worden vernietigd. Het Engel
sche landschap eens zoo rijk aan rozenhagen,
is thans bijna geheel van zijn sier beroofd. En
in de andere Europeesche landen is 't nauwe-
lijks anders.
VIJANDEN VAN DE THEE.
Wanneer de geestig Iersche schrijver Shaw,
in een van zijn boeken de thee noemt: ,,Het
gevaarlijke, Chineesche opwekkingsmiddel",
dan is zijn uitspraak vergeleken met die van
andere vijanden van de thee, tamelijk zacht
en onschuldig.
Zoo zeide John Wesley, de beroemde stichter
van de Engelsche methodistenkerk, eens tot
een vriend: ,,Je moet er toe overgaan de thee
als een doodaanbrengenden drank te beschou-
wen en hem voor goed verbannen". James
Lacy verklaarde eens, dat de thee op het men-
schelijk organisme een niet minder storende
werking uitoefende dan de opium. In New-
York kookte eens een tandarts, die het gevaar
van het overmatige theeverbruik wilde demon-
streeren, een pond versche Hyson thee, tot ze
op een kwart liter was verkookt en stelde
vast, dat zes druppels van deze ingekookte
thee, voldoende waren om een konijn van drie
maanden te dooden. „En te denken", zoo riep
een tegenstander van de thee, met het oog op
dit experiment uit: „dat de meeste men
schen, die gewoon zijn thee te drinken, in
drie maanden, niet minder dan een pond thee
gebruiken. En toch bevat, zooals het experi
ment heeft bewezen een pond thee vergift ge-
noeg om meer dan 1700 konijnen of rond twee
honderd per dag van het leven te berooven".
Met het oog op de aanklachten van de thee,
wordt herinnerd aan het „godsoordeel" dat de
Zweedsche koning Gustaaf in inriep, in ver-
band met den strijd over de schadelijkheid van
de thee. Twee tweelingbroeders, die ter dood
waren veroordeeld en in hun lichaamsverhou-
dingen precies overeenstemden, zouden zich
als waamemingsobject beschikbaar stellen.
De een moest dagelijks een bepaalde hoeveel-
heid zwarte koffie drinken, de andere een
kwantum sterke thee gebruiken. Maar tot
groote verbazing van de geleerden, die hadden
voorspeld, dat deze manier om te dooden zeer
snel werkte, hadden de personen in kwestie
er niet de minste last van. De eene professor
na den andere stierf, de koning werd ver-
moord, maar de beide ter dood veroordeelden
leefden voort. De theedrinker stierf het eerst
toen hij drie en tachtig jaar was.
ENGELSCHE BANANEN.
Henry Spencer te Irvon Hill bij Wickford,
in Essex, heeft in zijn warme kas den eersten
bos van meer dan 200 bananen, die ruim 50
pond woog, van een daar door hem opgekweek-
ten boom gesneden. De vruchten zijn flink ont-
wikkeld en hebben een zeer fijnen geur.
Spencer is al lang doende geweest met proe-
ven om bananen te kweeken en heeft nu voor
het eerst daarmee succes gehad. Hij heeft nu
zes kleine bananenplanten, die hij van scheu-
ten van den boom heeft gekregen. Twee ervan
werden met Paschen in een bijzonder toeberei-
den grond geplant. Zij waren toen 3% d'.M.
hoog, nu zijn zij al 1.5 M. Hij hoopt dat deze
plantem over achttien tot twintig maanden ook
vrucht zullen dragen.
Zijn doel is niet om met de ingevoerde ba
nanen te concurreeren, maar om vruchtdragen-
de bananenboomen te kunnen leveren. Hij heeft
verklaard dat de Engelsche kweekers te vee!
aan oude method'en vasthielden en het voor-
beeld van het buitenland niet volgden in het
zoeken van nieuwe wegen.
HET REINIGEN VAN ZINKEN
VOORWERPEN.
In menige huishouding wordt nog heel wat
afgewreven en geschuurd op verschillende zin-
ken voorwerpen. En dat is een zwaar werkje.
Daarom is hat zaak, dit op de handigste ma
nier te doen en zoo goed mogelijk voor het
onderhoud van het zink zorg te dragen. Groote
„lappen" zink, als een zinken aanrecht of bad-
kuip, worden in de meeste gevallen geschuurd,
omdat het poetsen met een poetsmidd'el al te
veel tijd zou vergen. Het best wordt zink ge
schuurd met azijn en Brusselsch zand. Ook
neemt men wel azijn met fijn zand en zout.
Na het schuren moet het aJtijd goed nage-
spoeld worden met schoon water en vooral
stevig afgedroogd. Dit is de beste manier om
zink zoo lang mogelijk goed te houden: droog
houden! Die witte zinkaanslag, vlekken enz.,
ontstaan door inwerking van water of zuren,
kan men wegwrijven met wat verdund zout-
zuur. Doch men moet daarna alle sporen van
zoutzuur wel heel goed wegspoelen met veel
schoon water, anders komen er door het ach-
tergebleven zoutzuur weer nieuwe vlekken.
Het allerbeste is om, als men het zink ter-
dege schoon geschuurd heeft, het na te poet-
sen, waardoor er meer glans op komt en het
zink langer schoon blijft, doodat de opper-
vlakte gladder wordt van het poetsen. Voor
het poetsen neemt men bij voorkeur poets-
extract, dat men met petroleum of terpetijn
verdund heeft. Wanneer men het dan ten slotte
nog met krijt nawrijft, zal het glimmen als
een spiegel en veel langer mooi s^ioon blijven
dan anders het geval zou zijn. Ja, zink is een
metaal in d'e huishouding, dat ons heel wat
werk kan verschaffen. Het zet sterk uit dcor
warmte, hetgeen we kunnen zien aan badkui-
pen bijvoorbeeld, of tijien, d'e door heet water
uitzakken en uit model raken. Daarom is het
verstandig om te zorgen, dat kokend water
nooit te plotseling met het zink in aanrakir.g
komt; we g'eten daarom eerst wat koud water
in de badkuip of de tijl.
KEELAMANDELEN.
Tusschen 1919 en 1921 werden in een kliniek
te Rochester (New-York) bij 15.000 kinderen
de amandelen of tonsillen verwijderd, terwijl
dit bij 5000 kinderen geschiedde door den huis-
dokter. De aldus geopereerde 20.000 kinderen
werden geregeld gecontroleerd en vergeleken
met 28.000 kinderen die in het bezit van hun
keelamandelen waren gebleven. Het aldus ver
kregen materiaal is na 'n jaar statistisch be-
werkt door dr. Albert D. Kaiser en het heeft
er alien schijn van, alsof de amandelen evenals
de blinde darm tot die deelen van ons lichaam
behooren, welke ons van geen nut zijn, doch
enkel ons leven in gevaar brengen. Naar we
in „die Umschau" vinden medegedeeld, zouden
,,amandelvrije" kinderen minder vatbaar voor
rheumatische aandoeningen zijn, dan gewone.
Van de geopereerde kinderen kregen verder in
den loop der jaren 7.6 roodvonk, van de niet
geopereerde 16 Hartkwalen van rheuma-
tischen aard kwamen voor bij 540 van de
20.000 geopereerden, bij 817 van 28.000 niet-
geopereerden. Maar van die 540 waren reeds
83 aangetast vbor de operatie, zoodat
slechts 1.7 daarna hartziek werden. Kaiser
meent tot de slotsom te mogen komen, dat het
bezit van amandelen den mensch vatbaarder
maakt voor roodvonk, rheumatische ziekten en
daaruit voortspruitende kwalen en dus, weg
met de amandelen.
KIESPIJN. 1
Tand- en kiespijn komen veelvuldig voor
en bezorgen menigeen onaangename oogenblik-
ken. Al wordt er in de laatste jaren ook meer
aandacht geschonken aan het behoud van een
goed gebit toch is de tandverzorging nog niet
zoo algemeen dat een vroegtijdige behande-
ling van het gebit de felle pijnen tot een mini
mum beperkt.
Maar in vroeger eeuwen was het nog erger.
Van deskundige tandbehandeling was nog in
het geheel geen sprake en het trekken van een
zieken tand was zoo pijnlijk, dat men er vol
angst tegen op zag.
Zoodoende nam men zijn toevlucht tot aller-
lei middeltjes en ook de dokters schreven de
onmogelijkste recepten voor, om de pijn te
laten bedaren.
Een recept uit het laatst der Middeleeuwen
b.v. luidde:
Gom dragant, een once; Drakenbloed, een
lood; laat twee dagen weeken in rozewater;
en dan hieribij doen in een steenen vijzel: sui-
ker, anderhalf lood; kaneel, drie vierendeel
loods; stijfsel, vjjf vierendeelloods; moskeljaat,
een serupel en twintig azen.
En een nog ander recept uit dien tijd:
Brand wat pierwormen of den tand van een
hert, tot asch en doe dat in de holligheid of
muizekeutels, of sap van stinkende gouwe; of
patrijshersenen. Of zijt ge op mixturae gesteld,
neem gekneusde en gestampte moerbezie-wor-
telen; zet die vijftien dagen lang in de zon
te weeken; doe ze na het weeken in de zon
drogen en maak er pulver van.
Dergelijke recepten zullen dokters van te
genwoordig niet meer afgeven, maar als huis-
middeltjes komen nog de wonderlijkste raad-
gevingen voor.
Om de pijn te doen bedaren, doet men Creo-
soot in holle kies, een watje met brandewijn,
een peperkorrel, een kru'dnagel of tabak met
teer.
Bjj tandabcessen legt men er wel een open-
gesneden vijg op, of boekweitpap met blauwsel,
roggebrood met azijn en mosterd en zelfs var-
kensmest. Maar ook een lapje met zeep en
peper achter het oor gelegd, heet goede dien-
sten te bewijzen, evenals kalk met groene zeep
enz.
Een middel, om van kiespijn gevrijwaard te
blijven is het knippen van de nagels en Vrijdag.
In Stiermarken moet het knippen bij afnemen-
de maan gebeuren. Dan doet men de nagel-
knipsels in een papier en brengt het pakje voor
zonsopgang naar een eenzame plaats, waar
men het over den schouder gooit en zonder
om te zien driemaal het Onze Vader bidt.
Een ander voorbehoectaiiddel tegen kiespijn
is, elken morgen koud water achter de ooren
te druppelen.
Ook het dragen van amuletten is nog niet
geheel in onbruik geraakt. In de buurt van
Gorkum doet als zoodanig dienst het rotsbeen
uit een varkensschedel. En verder komen voor:
het gedroogde puntje van een ossentong in den
zak dragen of een looden of zinken plaatje op
den rug.
In Vlaanderen tracht men zich op de vol-
gende wjjze van kiespijn te verlossen: Een be-
spreker of bezweerder snijdt een driehoekig
spits stukje hout uit een vlierboom, nadat hij
eerst den bast losgemaakt heeft. Met dat
stukje hout boort hij in de zieke kies tot er
wat bloed aan komt. Dan brengt hij het houtje
terug op de plaats, waar hij het weggesneden
heeft, schuift den losgemaakten barst er over-
heen en bindt er een windsel om. Met ontbloot
hoofd zegt hif driemaal: „In den naam des
Vaders, des Zoons en des Heiligen Geestes" en
maakt het kruisteeken over den tak.
In plaats van een stukje vlierhout neemt
mem ook wel een spijker, dien men, na er eerst
de kies mee te hebben aangeraakt in een boom
slaat. Met een nagel van een doodkist in de
holle kies te peuteren en dan den nagel weg-
gooien, heeft dazelfde beteekenis als symboli-
sehe handeling, waarbjj de pijn wordt overge-
dragen op iets anders.
HOE STERVEN DE DIEREN?
Een boek van den Engelschman Long: „De
dieren in de wildemis", bevat menig boeiend
hoofdstuk, dat ons de dieren in een ander licht
laat zien dan wij het gewoon zijn. We zien de
mensch de heerschappij over alle dieren in zijn
omgeving uitoefenen. Hij gebruikt of mis-
bruikt ze om zooveel mogelijk nut van ze te
hebben, bekommert zich zoo weinig mogelijk
om hen en doorkruist hun levenspad, wanneer
het hem goeddunkt. Long volgde de dieren en
bestudeerde hun levenswijze in de vrije na-
tuur, om hieruit gevolgtrekkingen te kunnen
maken.
,,Hoe sterven de dieren?" vroeg hij. Het is
waar ook, in de wildernis hebben de dieren
hun vijanden, het eene dient het andere tot
voedsel en het zwakke is aan het sterke als
buit overgeleverd. Maar terwijl wij geneigd
zijn de handelingen van de dieren tegenover
elkaar als iets verschrikkelijks te beschouwen,
vertelt ons Long, dat in vele gevallen een wel-
dadig aandoend gevoel van verdooving in-
treedt, waardoor het lijden van het slachtoffer
wordt verlicht. Hq baseert zijn meening op
de verklaring van den ontdekkingsreiziger, dat
hij geen pijn voelde, zelfs niet wist, dat hij ge
wond was, toen hij met een zware sehouder-
wonde onder de klauwen van een leeuw lag.
,,Medelijden is bij dieren onbekend", zegt
Long. ,,Zij gevoelen een geweldig wantrouwen
tegenover alles, wat maar eenigermate vreemd
of gewoon is onder hun soortgenooten. Zij dul-
den geen verminkten, geen misvormde of zieke
dieren in hun gemeenschap, eenige gevallen
uitgenomen. Wanneer een dier oud en zwak
is geworden, als een eigenaardig gevoel van
het onbekende hem besluipt, dan volgt hij een
zeker instinct en verdwijnt.
In het boek van Long vinden we een be
langwekkende beschrijving van een stervende
adelaar, wiens laatste, wellicht uit zuiver in
stinct, voortkomende bewegingen, Long uit
zijn schuilhoek kon gadeslaan, nadat hij reeds
langen tijd had gezien, hoe de adelaar met
rustige blikken revue hield over de heerlijke
S natuur, waarvan hij de heerschappij aan an-
deren overliet.
Dan verhief hij zich van het nest en breidde
zijn vleugelen uit. Hij scheen in onregelmatige
voortdurend kleinere kringen om een middel-
j punt te vliegen, stiet een wild geschreeuw uit
en hield zijn vleugels wrjd en stijf uitgebreid.
Hij kwam al lager en lager, vloog rechts over
een landtong en kwam met halfgesloten oogen
in een boschje aan de tegenovergestelde zijde.
Kort daarna vond Long hem dood.
DE EGEL.
De egel, die zich overdag schuil houdt en
1 alleen des nachts er op uit trekt, om prooi te
zoeken, is door moeder natuur met een eigen
aardig verdedigingsmiddel begiftigd. In dit
opzicht is hij wel een unicum onder het in-
heemsche gedierte. In andere landen zijn nog
wel enkele andere dieren, die geheel met
scherpe stekels bezet zqn, waardoor zij hun
vijanden op een afstand weten te houden,
maar hun aantal is heel gering. We noemen
in dat verband het stekelvarken, zooals de
egel in sommige deelen van ons land ook wel
maar ten onrechte genoemd wordt.
De egel heeft den bovenkant van zijn
lichaam bezet met scherpe stekels. Alleen
kop, pooten en buik zijn onbeschermd, maar
die kunnen in een huidzak verborgen worden,
waardoor het dier zich dan geheel oprolt en
een bal gelijkt, die aan alle zijden slechts
stekels vertoont. Menige hond, die doldriest
zoo'n opgerolden egel probeerde te pakken,
heeft zijn aanval met een flinken bloedmuil
moeten bekoopen. Alleen de vos is slimmer
en weet er raad op, om het lekkere hapje te
verschalken. Dat het egelvleesch lekker is,
blijkt wel hieruit, dat rondtrekkende zigeu-
ners er zich aan vergasten, als zij het diertje
kunnen vangen.
Maar de vos? Als de egel des nachts rond-
kruipt in het gebladerte, onder de boomen of
in een droge sloot en daar menig kevertje of
een vetten regenworm verschalkt, moet hij
steeds op zijn hoede zijn voor den vos. Want
als deze sinjeur hem ontdekt, is zijn laatste
uur geslagen. Wel rolt hij zich natuurlrjk op,
zoodra zijn doodsvijand gevaarlijk dicht gena-
derd is. Maar dit helpt hem niet. Reintje
komt voorzichtig met zijn poot en rolt den
stekelbal om en voort tot in nabijzijnd water.
Want de vos weet, dat in het water het
lichaam zich terstond ontrolt. Wil de egel niet
verdrinken, dan moet hij zijn eenig verdedi
gingsmiddel prijs geven.
En als er geen water in de nabijheid is,
weet de vos er wel een ander middel op. Hij
doet iets op den egel, wat een hond gewoonlijk
tegen een boom of een lantaampaal doet.
Zoodra de egel het nat voelt, steekt hij in-
stinctmatig kop en pooten uit den stekeligen
huidzak en v66r hij1 goed weet, wat er ge-
beurt, heeft de vos hem bij zijn kwetsbare dee
len te pakken en verscheurd.
Voor Ter Neuzen: 15 Aug. Belg. s.s. SCHEL-
DEDAM, 346, ledig, Londen.
16 Aug. Belg. s.s. REN A, 1544 kolen, New
castle.
Van Ter Neuzen: 15 Aug. Deensch s.s.
SVEND-PH, 1074, ledig, Uleaborg; Belg. s.s.
SCHELDEDAM, 346, gem., Londen.
Voor Sas van Gent: 15 Aug. Zweedsch s.s.
SVANGER, 653, ledig, Vlissingen.
16 Aug. Slowak. s.s. ILIR, 1314, fosfaat,
Sfax.
Van GentTer Neuzen: 16 Aug. Eng. s.s.
MERANNIO, 563, stukg., Londen.
Voor Gent: 15 Aug. Eng. s.s. FALCONER,
270, steen, Lysekil; Duitsch s.s. CONSUL
POPPE, 877, kolen, Danzig; Nederl. s.s. JO
HANNA, 1243, pyriet, Granville; Eng. s.s.
KENTWOOD, 1244, kolen, Newcastle;
Noorsch s.s. SEXTANT, 956, pyriet, San Juan;
Eng. s.s. MICKLETON, 364, ledig, Londen;
16 Aug. Belg. s.s. ROSA, 828, ledig, Brugge;
Eng. s.s. BEAULY FIRTH, 202, ledig, Lon
den; Eng. s.s. FALCON, 738, stukg., Londen;
Spaansch s.s. UROLA, 2316, fosfaat, Sfax;
Eng. s.s. CRICHTOUN, 506, stukg., Leith;
Lett. s.s. RAUNA, 1441, hout, Riga; Noorsch
s.s. BOMMELSTAD, 652, hout, Riga; Noorsch
s.s. BRATHOLM, 724, kunstmest, Odda; Eng.
s.s. DON, 429, stukg., Goole; Eng. s.s. TEES-
SIDER, 535, stukg., Antwerpen; Lett. s.s.
EVERITA, 2409, hout, Riga.
Van Gent: 15 Aug. Eng. s.s. FULLER-
TON ROSE, 943, ijzer, Birkenhead; Eng. s.s.
HULL, 451, stukg., Hull; Eng. s.s. CASTLE
GALLEEN, 446, steen, Londen; Noorsch s.s.
ATHENE, 2644, ledig, New-Orleans.
16 Aug. Eng. s.s. HORSHAM, 156, ledig,
Antwerpen.
Directie T. L. L. NOLSON.
s.s. SCHELDEJOL, 260 tons, in lossing te
Gravelines.
s.s. SCHELDEDAM, 650 tons, heden te Ter
Neuzen verwacht, laadt voor Londen.
s.s. SCHELDESOP, 750 tons, 16 dezer ver-
trokken van Yarrow naar Ter Neuzen.
s.s. SCHELDESTROOM, 1500 tons, in lading
te Port Talbot voor Sarpsborg.
s.s. SCHELDEDIJK, 7500 ton, in lossing te
Nicolajeff, laadt daarna voor Continent,
s.s. SCHELDESTAD, 8000 tons, 17 dezer ver-
trokken van Leith naar Duinkerken.
s.s. SCHELDEPAS, 8500 tons, van New-Castle
(Australie) naar Singapore 15 dezer Torres
Straits gepasseerd.
s.s. SCHELDELIJN, 11000 tons, in lossing te
Hamburg.
(Zonnetqd.)
Zaterdag
Zondag
Maandag
Dinsdag
Woensdag
Donderdag
Vrrjdag
Amsterdam, 17 Aug. 1928.
Bieden. Laten.
Londen 12,10% 12,11
Berlijn 59,42 59,44
Parqs 9,73% 9,74%
Brussel 34,68 34,70
Weenen (100 sh.) 35,12% 35,22%
Vreemd Bankpapier.
Duitsch 59,42 59,44
Fransch 9,73% 9,74%
Belgisch 6,90 6,95
Oostenrijksch (100 sh.) 35,12% 35,22%
Vriendelijk dank aan alien,
die op 12 Augustus aan raij
voorm.
nam
18 Augustus
3.24
3.42
19
4.—
4.17
20
4.34
4.50
21
5.10
5.28
22
5.45
6.04
23
6.27
6.51
24
7.19
7.52
s.s. HELENA van Villa Constitucion naar
Bristol passeerde 15 dezer Madeira,
s.s. MAGDALENA vertrok 14 dezer van Aal-
borg naar Santa Marta via Newcastle on
Tyne.
s.s. TERNEUZEN in lossing te Riga.
dachten.
Zaamslag.
Ds. G. VAN D1S.
Aan belanghebbenden wordt
bekend gemaakt, dat als
w e g e r aan de weegbrug Goesche-
polder is benoemd
Het Bestuur.
J. TOLLENAAR, Secretaris.
Noordstraat 38. Tel. 223.
Notaris VAN DER VEENte Ter Neuzen,
is voornemens op Donderdag
23 Augustus 1928, des n.m.
2 uur, te Ter Neuzen in het Hotel „du
Commerce" van den heer De Vrieze,
publiek te verkoopen
met ERF, groot 95 c.A te Ter
Neuzen, aan de Steenkamplaan no. 1,
bewoond geweest door den heer
J. M. de Putter.
Aanvaarding bij de betaling.
Betaling der koopsom binnen 30 dagen
en der onkosten binnen 6 dagen n& de
toewijzing.
Inlichtingen ten kantore van genoemden
Notaris.
Notaris VAN DER VEEN te TerNeuzen,
is voornemens op Donderdag
3d Augustus 1928, te Tei
Neuzen, Driewegen, des namiddags te
2 uur, (N.T.) in het Cafd bij mejuffr.
A. Goethals, publiek te verkoopen
schuur (waarin Smederij) met Erl,
Wei- en Bouwland te Ter Neuzen,
buurt Driewegen O 125, groot
25 A. 76 c.A.
Bewoond door lz. Verelst.
Te aanvaarden bij de betaling.
Betaling koopsom binnen een maan-a"
onkosten binnen 6 dagen na toewijzing.
Onmiddellijk daarna tegen contante
betaling aan voormeld woonhuis:
alsMenwagen, Driewielskar, 2
Wielen Ploeg, Eggen, Slepers, Bas
cule, Windmolen,Snijmolen,Rolblok,
Rieken, Schoppen
als: Boormachine, Smidsvuur, Hoog-
blazers, Waterbak, Pijpklem, Pijp-
snijder en verder Gereedschap enz.
Inlichtingen ten kantore van genoem
den Notaris.
De Notaris J. A. DREGMANS te Axel,
zal ten verzoeke van de heer P. DE VOS
te Zaamslag, in het h6tel „De Appel"
bij C. P. de Regt te Zaamslag, op
Dinsdag den 21 Augustus
1928, des n.m. 3 uur verkoopen:
met TOEBEHOOREN en ERF, te
Zaamslag, Axelschestraat A 119,
kadaster sectie F, no. 1015, groot
1 A. 40 c.A.
Terstond bij de betaling te aanvaarden.
Betalen 15 Sept. 1928.
Hypotheek beschikbaar, nadere inlich-
tingen ten kantore van den Notaris.
