ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No. 8250,
Woensdag 25 Juli 1928
68e Jaargang,
ABONNEMENTSPRIJS:
BINNENLAND.
FKiriLI.IT OH.
De innemende Landlooper
BUITENLAND.
-jmm
Dit blad verschijnt iederen Maandag-, Woensdag- en Vnjdagavond.
INDIe'S BODEM EN PRODUCTEN.
Ongetwijfeld is de belangstelling in on-
ze kolonien in de laatste jaren belangr—K
toegenomen, al mag wel eens gevraagd
worden, of deze belangsteiling wei in vol-
len omvang aan het land ze!r ten zegen
strekt. Niet altijd geldt deze belangstel
ling Indie's bodem en producten, welke
toch zoozeer ons eigen bestaan raken.
Veelal hoort metf zelfs de opmerkinap
,,wat hebben wij eigenlijk met Indie s
bodem te maken, die bodem is immers on-
uitputtelijk rijk, en wat men er in den
grond stopt, groeit wel
Was dat maar waar! Neen, voor de
productie van alle schatten, die de Indi-
sche bodem inderdaad voortbrenat, is meer
noodig, en dienen, gelijk Prof. Mohr ons
zoo duidelijk heeft geschetst. de volgende
faetoren samen te werken: 1 de bodem
zelf; 2. het gunstige klimaat; 3. veel ar-
beid; 4. veel kapitaal en 5. kennis, kundig-
heid, organisatie. Over elk dier punten
een enkel woord.
Als men door de vergelijking van de op-
pervlakte van Indie met die van Europa
gaat beseffen, hoe groot Indie eigenlijk
wel is, dan zal het niet ipoeilijk zijn, in te
zien, dat in zoo'n uitaestrekt gebied de
bodem niet overal gelijk, niet overal even
mooi kan zijn. Inderdaad, er zijn streken,
waar de vruchtbaarheid arooter is dan die
der rijkste stukjes van Nederland. Van
nature qroeit daarop dicht, weelderig
bosch. Maar er zijn ook streken, wier
bodem zoo arm is, dat er niets op wil
groeien, zelfs ondanks het warme klimaat
met veel zonneschijn en regen, nagenoeg
geen onkruid. De armste heigrond der
Veluwe is rijk in vergelijking met zulke
Indische streken. En toch ziet men tegen-
woordig van de laatsten nog wel eens
een nuttig gebruik maken, maar dan ligt
dat aan de andere hierna genoemde fac
toren.
Het klimaat is werkelijk voor planten-
groei schitterend. Het gansche jaar door
groote warmte zonder de verzengende
hitte van de Sahara of Arabie; veel regen
en rijkelijk zonneschijn. Toch zijn er wat
den regen betreft belangrijke deelen van
Indie, zooals Midden- en Oost-Java, Ma-
doera, Bali, enz„ die jaarlijks maanden-
lang droogte hebben. Schijnbaar een na-
deel is, dat in werkelijkheid weer een voor-
deel: cultuurgewassen als koffie, kapok,
suikerriet gedijen daarbij zelfs uitstekend.
De bodem is onder zulk een klimaat ge-
middeld rijker en een eventueel tekort aan
water laat zich aanvullen.
Maar al die rijke gaven der natuur zou-
den, wat de productie betreft, niet tot hun
recht komen zonder arbeid, veel arbeid.
Inlanders, Chineezen, Europeanen. alien
werken flink. Lijntrekkers vindt men
overal, ook in Indie, maar vermoedelijk
daar gemiddeld eerder minder dan meer
dan hier in Europa. Het alom verbeide
verhaaltje van de luiheid van den Inlander
is zeker ,,een verhaaltje al mag het waar
zijn, dat hij per hoofd per dag minder werk
verzet dan zijn Hollandsche collega; maar
hij doet het dan ook bij een temperatuur
waarbij een Hollandsch werkman ook niet
op zijn best is.
Dit daargelaten de grondbewerking
in de suiker en tabakscultuur is inten-
siever dan ergens anders ter wereld. Of
het nu in den Inlandschen rijstbouw is, of
in de tabakscultuur. of het is in de Euro-
peesche suiker- of theecultuur, steeds
wordt men getroffen door de intensiteit
van, de groote zorg voor de grondbewer
king, de bemesting, het uitplanten, het
wieden, enz. Neen, waarlijk, grooc is de
productie, van Indie, maar grootsch is ook
de arbeid daarvoor voortdurend verricht
Intusschen vele der Indische cultures
geven pas na 46 en meer jaren product;
in het bijzonder de struik- en boomcul- j
tures als thee, kina, rubber, oliepalmen,
enz. Al die jaren moeten de bodem en de
cultures met veel zorg worden onderhou-
den, en dat kost veel geld. Daarvoor is
dus veel kapitaal noodig. Verder zijn er
voor de bewerking van den oogst dikwijls
zeer groote en kostbare installaties en fa-
brieken noodig; ook daarvoor zijn groote
kapitalen noodig. Verder nog voor we-
gen, bruggen, woningbouw, hospitalen,
enz.
En daarmede is men er nog niet! Ook
na het oogenblik, dat de bodem zijnen
rijken oogst, (die soms erg tegenvalt)
heeft gegeven, en het marktproduct is be-
reid, komt er nog heel wat kijken, aleer dat
product wordt verkocht en betaald (soms
qoed, en soms slecht). Dat alles valt bui-
ten het bestek van deze beschouwing.
Alleen zij hier gereleveerd, dat zonder
veel kapitaal in goed vertrouwen in al die
ondernemingen van Indie gestoken, van de
gansche productie maar heel weinig ware
terecht gekomen.
Tensfotte gegeven al dien meer of
minder vruchtbaren bodem, het groeizame
Idimaat, de talrijke willige arbeidskrach-
ten, en groote beschikbare kapitalen, zou
de Indische productie nimmer de hoogte
en het succes hebben bereikt, die zij nu
heeft, wanneer de Nederlanders in Indie
niet kennis, kundigheid, organisatievermo-
gen, initiatief en volharding hadden ont-
wikkeld, die de gansche wereld bewonde-
ring en eerbied afdwingen, behalve, ja
nu moet een pijnlijk" woord uit de pen
behalve een zeer groot deel van het moe-
derland zelf! Want hoe weinigen hier te
lande weten, hoe in weinige tientallen
jaren onbewoonde streken, grooter dan
Nederland, veranderd werden in bloeien-
de landen, waar Inlanders en Europeanen
aenieten van de geschapen welvaart. hoe
Hollandsche inaenieurs door prachtige
irrigatiewerken dorre vlakten herschiepen
in vruchtbaar bouwland.
Gelukkig begint er de laatste jaren ech-
ter een verandering ten goede te komen:
begint men, ook in kringen, die nooit zelf
in Indie waren of daar relaties hebben. in
te zien. wat voor dit deel van het Rijk
Nederland het andere deel van het Rijk
Nederlandsch-Indie beteekent; ma-
terieel en cultured, en het laatste is daar-
van zeker niet het minste
BESLAG GELEGD OP HET
DEPARTEMENT VAN BUITEN-
LANDSCHE ZAKEN.
Naar aanleiding van het feit, dat de
Staat niet binnen den bepaalden termijn
heeft voldaan aan de hem bij vonnis van
de Haagsche rechtbank opgelegde ver-
plichting aan de tegenpartij in het ciyiele
proces, den heer Wenniger, vroeger kan-
selier bij het Nederlandsch gezantschap te
Tokio, rekening en verantwoording af te
eggen van den verkoop van aan den heer
Wenniger toebehoord hebbende goederen
reeft gisterochtend deurwaarder Grondel
voor den heer Wenniger beslag gelegd
door
E. J. RATH.
7) Vervolg.
Zijn blik dwaalde af naar het meisje
op den grond en iets trof hem. Met ge-
fronste wenkbrauwen zat ze hem aan te
kijken, met een vastberaden, bijna uitda-
gende uitdrukking in haar donkere oogen.
Zonder het te merken, ging hij weer recht-
op zitten. Misschien maakte ze de zaak
ook niet moeilijker en had ze juist in de
atmosfeer gebracht wat hij te voren ge-
mist had.
„In die stad", zei hij, „ik schaam mij
het te vertellen maakte ik kennis met
eenige jongens van mijn leeftijd, die zich
al ophielden met minder eerlijke praktij-
ken. Een tijdlang verkocht ik kranten,
maar het was heel moeilijk eerlijk te blij-
ven temidden van zooveel verleiding. Ik
leerde stelen, wel geen groote dingen. Ik
stal alleen kleinigheden, maar dat bena-
deelde mijn karakter evenzeer, alsof ik
groote diefstallen had gepleegd.
Marian Kilbourne's oogen tintelden.
„Moeder," fluisterde ze, „dit is er een
met opvoeding."
„Om uit dit millieu te ontkomen, ginq
ik naar zee."
Een lange en tevreden zucht kwam uit
de richting van het kind op den grond.
Rawlins begon er in te komen.
,,Ik was toen bijna vijft:en, en sterk en
groot voor mijn leeftijd. Dus werd ik aan-
genomen als lichtmatroos. Het schip was
een bark. Na honderd dertien dagen op
op het departement van buitenlandsche
zaken.
De heer Grondel ging daartoe naar het
departement van buitenlandsche zaken,
waar hij mededeeling deed aan den heer
Burgy, referendaris. chef der afdeelinq
comptabiliteit van dat departement, dat hij
zich zou begeven naar den procureur-ge-
neraal bij den Hoogen Raad, teneinde
beslag op het departement te leggen.
Aangezien het zich achter dat departe
ment gelegen Rijksarchief onder een Hum
mer is ingeschreven op het kadaster en
men niet precies de hoegrootheid van het
departement kon opgeven -de deurwaar
der moet in de akte de grootte van het in
beslag genomen goed noemen moest
de heer Grondel ook beslag leggen op dat
Rijksarchief.
Hier heeft hij gesproken met den hoofd-
commies van Rosmalen.
Vervolgens is deurwaarder Grondel
naar den procureur-generaal bij den Hoo
gen Raad, mr. Tak, gegaan, waar hij het
exploit voor den staat heeft uitgebracht.
Hierna restte hem niets anders dan het
origineel van het exploit te laten registree-
reri en precies om 12 uur werd het uitge-
brachte exploit op het hypotheekkantoor
in de registers overgeschreven.
WERELDTENTOONSTELLING IN
1930 TE ANTWERPEN.
Thans heeft de Nederlandsche regee-
ring besloten, dat voor zoover het Depar-
j tement van Kolonien betreft, deel zal wor-
den genomen aan cje Wereldtentoonstel-
ling voor Kolonien, Zeevaart en Vlaam-
sche Kunst, welke in 1930 te Antwerpen
zal worden gehouden. Deze deelname zal
slechts beperkt zijr en van ambtelijken
aard.
WAT ONZE NEDERLANDSCHE
INDUSTRIE VERMAG.
Niet alleen de Rotterdammer, maar ook
elke Nederlander zal moeilijk kunnen on-
derdrukken een gevoel van nationalen
trots, nu spoedig in de vaart zal worden
gebracht het nieuwste schip van de Hol-
land-Amerika-lijn: de ..Statendam welke
op de Wiltonwerf zijn voltooiing begint te
naderen. Reeds uit den naam van het
schip blijkt, dat hiermede wordt voortgezet
de fiere reeks van voorafgaande ,,dams
van welke er vooral twee in den laatsten
tijd algemeene bekendheid hebben ver-
kregen: de ,,Veendam", welke gelukkig
voor onze nationale vloot behouden kon
blijven, en de ..Rijndam", waarmede de
Nederlandsche Reisvereeniging dit jaar
voor het eerst haar triomftochten naar
Noorwegen en Engeland maakt.
Aan den Nieuwen Waterweg ziet men
het nieuwe schip zijn silhouet reeds om-
hoog steken. Juist ruim een jaar aeleden
werd het casco, op een werf te Belfort ge-
bouwd, naar de Wilton-werven te Schie
dam gesleept. De afwerking werd dadelijk
met bekwamen spoed ter hand genomen.
En wanneer men slechts de cijfers raad-
pleegt, kan men zich een indruk vormen
van hetgeen er in twaalf maanden tijds
werd gewrocht. Niet minder dan 2.000.000
K.G. staal werd aan het vaartuig verwerkt,
waarvoor 750.000 K.G. klinknagels noodig
waren; hierin zijn nog niet begrepen de
drie geweldige schoorsteenen, welke nog
ontbreken. De masten steken 54 M. boven
de kiel uit, en de hoogte van kiel tot sloe-
pendek bedraagt 25 M. De lengte van het
schip is 213 M., de breedte 25 M. Het
draagvermogen zal 30.000 ton bedragen.
Het electrische net is niet minder dan 730
K.M. lang; de lengte der pijpen voor stroo-
mend warm en koud water is 75 K.M.
Vooral aan de afwerking wordt groote
zorg besteed, want groot is de concurren
ce van vreemde Atlantische stoomers,
welker luxieuse inrichting steeds wordt
opgevoerd. Maar de Statendam'' is een
geweldige concurrent: de groote feestzaal
wordt 6 M. hoog en bevat 64 groote ven-
sters; alle hutten zijn voorzien van dubbel
openslaande ramen. Vooral de derde klas-
se wordt zoo aantrekkelijk mogelijk inge-
richt, omdat juist de pleizierreizigers uit
Amerika steeds meer gebruik aaan maken
van goedkoopere scheepsgelegenheden,
waarbij het comfort toch niets te wenschen
mag overlaten. En men mag aannemen,
dat hun voorbeeld door velen in ons land
zal worden gevolgd
DE RIJKSTE MAN IN ZWEDEN IS
EEN HOLLANDER.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
bij verkoudheden
en rheumatiek
Weiger namaak en let er op dat op elke
tablet het woord "Bayer" staat. Prijs 75 d».
„Dagens Nyheter", te Stockholm geeft
een groot speciaal nummer uit over
Nederland.
..Dagens Nyheter", het eerste liberale
dagblad van Stockholm, tevens het groot-
ste van Zweden, zoowel wat oplage als
advertenties en technische inrichting be
treft, heeft naar aanleiding van de opening
der Olympische Spelen zijn geheele in
meerdere kleuren artistiek bewerkte Zon-
dag-bijlage van den 22en dezer gewijd aan
Nederland en de relaties tusschen Zwe
den en Holland. Het nummer, dat 24 blad-
zijden groot is, bevat omtrent vijftien ar-
tikelen en onqeveer 100 illustraties, daar-
onder een aantal teekeningen van Zwe
den s beste levende kunstenaars op dit
gebied: Torsten Schonberg, Eigil Schwab
en Hialmar Straat.
Onder de artikelen komen voor: schil-
deringen van Amsterdam, de Hollandsche
provincie, alsook beschrijvingen van in-
dustrie en visscherij. Een aardig opsiel
over Koningin Wilhelmina heeft den titel
gekiegen ,,L)e Koningin van den Haag en
Abisko", een toespeling op de liefde der
Koningin voor het Zweedsche gebergte,
een lietde, die in Zweden zeer op prijs ge-
steld wordt. De vooraanstaande kunst-
criticus doctor Tor Hedberg schrijft over
de Oud-Hollandsche kunst en een lang
artikel, met den titel ..Holland's veroverde
provincien" behandelt de merkwaardige
arooglegging der Zuiderzee.
Een p'aar artikelen houden zich bezig
met de groote sportgebeurtenis te Amster
dam; zoo schrijft een der meest betrouw-
bare sportkenners van Zweden, de heer
Erik Bergvall, chef van het Stadion te
Stockholm over de Hollanders a.s sports-
lieden en na een beschouwing van de kan-
sen der verschillende naties houdt hij het
voor waarschijnlijk, dat Nederland de
tweede plaats zal veroveren.
Van groot interesse voor het Neder
landsch publiek is een artikel over de Hol
landers in Zweden, waaruit o.a. blijkt,
dat de rijkste persoon in het land, de heer
Arend Versteegh, Hollander is. Een in
Nederland wonende Zweedsche dame,
mevrouw Else Almquist, draagt bij met
een paar sympathieke artikelen over Hol
landsch familieleven en houdt zich in het
bijzonder op bij het in Zweden geheel on-
bekeride feest, Sinterklaasavond.
Ten slotte heeft „Dagens Nyheter"
door de Vereeniging .Nederland in den
Vreemde" een novelle verworven van
den pseudonym Hendrik van Grave.
DE SCHIPBREUK VAN DE ITALIA.
In den ministerraad heeft Mussolini ge-
zegd, toen hij sprak over de binnenland-
sche politiek, dat twee gebeurtenissen de
laatste weken het Italiaansche volk in be-
roering hebben gebracht. De schitterende
vlucht van Ferrarin en Del Prete heeft Ita
lia met trots vervuld, de Poolexpeditie
heeft het Italiaansche volk diep leedwe-
zen ingeboezemd. Aivorens omtrent de
ze expeditie een blijvend oordeel uit te
spreken, zei Mussolini, moet men afwach-
ten tot het drama zijn epiloog genaderd is.
Men kan thans slechts verzet aanteekenen
tegen de on-menschelijke, anti-Italiaan-
sche beweging, die zich uitstort over de
hoofdpersonen van deze ongelukkige on-
derneming mannen, die, toen zij vertrok-
ken, wisten wat zij gingen ondernemen,
n.l. een zeer gevaarlijke onderneming, en
die daarbij hun moed en hun geestkracht
getoond hebben, zijn de algemeene ach-
ting waardig. Pas nadat alle mogelijke na-
sporingen verricht zullen zijn om de rest
der schipbreukelingen te vinden zal er een
normaal en volkomen objectief onderzoek
worden ingesteld over het beloop van de
onderneming, de reddingspogingen, kort-
om over alle fazen van dit treurspei, dat de
heele wereld ontroerd heeft. Dit gewone
onderzoek, zoo vervolgde Mussolini, zal
ualuurlijk in ltalie geschieden, door Ita-
lianen. Een andere veronderstelling zou
dwaas en kwetsend zijn en zoo iemand,
wie ook, zulks voorstelde, zou dat dadelijk
moeten worden van de hand gewezen.
Nadat Mussolini er nog aan herinnerd
had, dat de Italiaansche vlieger Maddale-
na de eerste was, die de schipbreukelin
gen ontdekte, besloot de ministerraad zich
"tot den tolk te maken van het eenparig
gevoelen van het Italiaansche volk, door
alien te bedanken, die zich ingespannen
hebben voor de redding der schipbreuke
lingen en vooral voor de Russische be-
manning v|in de Krassin, en door een eer-
biedigen en bewogen groet te brengen
aan de nagedachtenis van den Zweed
Malmgren en den Italiaan Pomella. die bit
de expeditie zijn omgekomen.
DE NIEUWE ARBEIDSVOOR-
WAARDEN DER ANTWERPSCHE
HAVEN ARBEIDERS.
Alle in het havenbedrijf bestaande pa-
troons- en werkliedenorganisaties hebben
hun volkomen goedkeuring gehecht aan,
door de havencommissie, ontworpen nieu
we arbeidsvoorwaarden, welke luiden
Aan tot een maximum van een jaar aan-
genomen werklieden wordt wekelijks vijf
betaalde werkdagen gewaarborqdde
aanwerving van losse werklieden ge-
schiedt op een wijze, dat een vrije keus
uit hen kan worden gedaan weigering
zee, waarin geen land in zicht kwam -
we gingen om Kaap Hoorn gedurende den
nacht kwamen we bij..."
„Zagen jullie heelemaal geen schepen
ook vroeg Marian.
,,Zeventien", antwoordde hij vlot, Ik
vergat dat te noemen. Eindelijk kwamen
we bij het eiland Borneo."
,,0...o...o...o...o... Moeder
Mevrouw Kil'bourne knikte alleen met
het hcofd. Ze had haar handen nog in
haar schoot en zat gemakkelijk in haar
stoel te schommelen. Maar het bruin ver-
brande kind was opgewonden, als ware
het geelectriceerd. Hij kon van zijn plaats
af bijna voelen hoe ze energie uitstraalde.
Borneo," peinsde hij, en Marian zag
in zijn oogen, dat hij bijna even opgewon
den was.
..Dat waren drie wonderlijke jaren in
Borneo. Ik woonde in het huis van een
inlar.dsch opperhoofd en leerde er de taal
en gewoonten van de wi.den. Na afloop
van die..."
,,Zeg eens iets in het... in het Borneo-
neesch", zei het kind.
Hij keek haar aan en schudde zijn
hoofd ontkennend.
,,Ik ben die taal vergeten. Na afloop
van die drie jaar ontsnapte ik, kwam ik
met moeite aan boord van een Engelsch
schip. Het schip..."
,,Hoe ontsnapte je De vraag klonk
als een bevel.
,,Dat eh... vertel ik liever niet.
,,Onzin. Als ik het nu weten wil. Ik
moet..."
Marian", zei mevrouw Kilbourne. .,ik
heb hem gezegd, dat hij niets behoeft te
vertell'en, dat hij niet prettig vindt.'
,,Maar als we niet weten, hoe hij aan
de wilden ont...
,,Genoeg, Marian."
Rawlins keek zijn oude vraagster aan
met een bijna triomfantelijken blik.
„Alles wat ik u zeggen kan is, dat ik
op een allermerkwaardigste en hoogst
avontuurlijke wijze ontkomen ben."
Marian beet zich op de lip en keek
ontevreden.
,,Het schip waarop ik terecht was geko-
men ging naar Zuid-Afrika, met een la
ding waar ik liever over zwijgen zal. In
den Indischen Oceaan geraakten we in
een orkaan die drie dagen duurde. Het
schip werd geheel lek geslagen en we
moesten het verlaten. Onze boot qeraakte
van de ande^en af en toen we eindelijk
aan een onbewoond eiland kwamen, was
ik nog maar alleen in leven.'
Mevrouw Kilbourne was nu toch ook
onder den indruk, maar zei niets. Marian
steunde haar kin met beide handen en zat
onbeweegl'ijk.
,,Tot mijn twintigste jaar bleef ik op
dat eiland. Ik behoef u dit merkwaardig
avontuur niet nader te beschrijven, me
vrouw Kilbourne het zou u niet interes-
seeren. Ik wil alleen zeggen, dat ik
of neen, zelfs dat niet."
Hij hield op en bedekte zijn oogen met
de hand. Marian knarsetande, wat hem
natuurlijk niet ontging.
„Niet lang daarna was ik terug in Ame-
,,Wil je ons tenminste zeggen, hoe je
naar Amerika ging vroeg het meisje
..Met een zeil'schip.antwoordde hij.
,,Na mijn terugkomst heb ik van alles en
nog wat gedaan, maar lang ben ik ner-
cens geweest. Ik begon als kellner. Daar
na was ik stoker op een locomotief, cow
boy, mijnwerker, werkte ik aan een boor-
toren, was ik looper voor een bank, boek-
houder, chauffeur, hotelportier, loodgie-
ter en beroepsbokser."
„Tegen wien heb je gebokst? Marian
kon de vraag niet inhouden. Rawlins keek
haar ernstig aan en deed alsof hij nadacht.
,,Den kampioen, zei hij eindelijk. „Na-
dat ik voor het laatst gebokst had, speel-
de ik kleine rolletjes bij een tooneelgezel-
schap. De ondervinding, die ik...'
„lk wil weten
Marian," zei mevrouw Kilbourne,
„val hem toch niet in de rede."
,,Maar ik wil weten wie het gewonnen
heeft," jammerde Marian.
„We stopten in de zeven-en-twintigste
ronde ten gevolge van een vreemdsoortig
maar dat doet er eigenlijk niets toe. Ik
vond het leven als acteur bijna het inte-
ressants van alles. Aan het hoofd van den
troep stond iemand, waarvan iedereen in
Amerika den naam kent. Eens was ik...
,,Hoe heette hij?
Ja, eigenlijk... ik vind..." Hij zweeg
plotseling en bleef geruimen tijd zwijgen,
terwijl hij den blik op mevrouw Kilbourne
gevestigd hield. „Ik hoop, dat u het mij
1 niet kwalijk neemt, mevrouw, maar ik
geloof werkelijk, dat het beter is, als ik
dat maar verzwijg."
J Marian stond al, maar bedacht zien.
Langzaam liet ze zich weer in haar voriqe
houding op den grond zakken. Ze had
een donkeren bios op de wangen, en het
J kon haar niet schelen of hij het zag of
niet.
„Ik zal maar niets meer zeggen over
mijn acteursleven. Het was heel interes-
sant, maar niet erq winstgevend. Ik ging
weg van het tooneel, en deed weer van
alles. Ik reisde het heele land door. Ik
ontdekte, dat tusschen de tijden, dat ik
werkte steeds grootere tusschenpoozen
ontstonden, en... ik vond het prettig. Ik
begon pleizier te krijgen in niets-doen.
Mevrouw Kilbourne zat met het hoofd
te schudden. Ze kende ook dit deel van
de geschiedenis.
,,U hebt geen idee hoe makkelijk het
is landlooper te worden." zei hij, half
tegen zich zelf. „Ik zal het niet verdedi-
gen als beroep, maar het heeft toch zijn
aantrekkelijkheden, vooral voor een ge-
zonden jongen man. Nadat ik goed en wel
gewend was geraakt aan het luie leven,
deed ik slechts een ernstige poging me-
zelf te verbeteren. Dat was, toen ik werk-
zaam was als detective.'
Hij streek zich over de kin en keek
tersluiks naar het meisje op den grond.
Dit keer keek ze hem niet aan. Een vlekje
op den zoom van haar rok nam al haar
aandacht in beslag.
,,Ik moet toegeven, zei Rawlins met
eenige stemverheffing, dat ik detective-
zijn een buitengewoon boeiend beroep
vond. De vele toevalligheden, het gevaar
soms, trokken me aan. Ik zal nooit het
geval van Hopkinson vergeten."
Marian keek naar de oprijlaan en
gaapte beleefd. Even knipperde hij met
de oogen en wendde zich toen weer tot
mevrouw Kilbourne. Te gelijker tijd
wierp Marian hem een kwaadaardigen
blik toe.
Misschien stelt u geen belanq in het
geval van Hopkinson, mevrouw Kilbour
ne" vroeg hij.
„Net zooals je wilt, Rawlins.
Hij aarzelde, nog steeds hoopvol, maar
Marian gaapte diep en rekte zich uit.
(Wordt vervolgd.)
Mj-h wui/i KM
