ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No 8280.
Vrijdag 8 Juni 1928.
68e Jaargang
Eerste Blad.
3am en zijn schat
ABONNEMENTSPRIJS:
BINSENLAND.
FKTTILLKT OH,
BUITENLAND.
Binnen Ter Neuzen f 1,40 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen fr. per post f 1,80 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post 6,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika f 2,25, overige landeij /2,60 per 3 maanden fr. per post A'bonnementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Dit fclad verschijnt iederen Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond.
DE SCHELDEKWESTIE.
In de Kamer van Koophandel te Ant-
werpen heeft burggraaf Ch. Terlinden uit
Lettven, gesproken over het geschiedkun-
ctog vraagstuk van de Schelde en de oe-
kcwast van Antwerpen.
Blijkens het verslag in de Brusselsche
Slandaard zeide hij, dat, onder juridisch
oogpunt, de Schelde een internationale
stroom is, welke echter slechts nut ople-
vert voor een der drie landen, welke hij
besproeitalleen voor Belgie is hij een
levensader. Door zijn bekken, zijn bij-ri-
vieren, zijn economie, en zijn trafiek, hoort
de Schelde toe aan Belgie, en zij vloeit
door een strook Hollandschen grond zon-
der eenig economisch nut voor Neder-
land, een toestand, welke z.i. slechts kan
verklaard worden door politieke redenen.
Bij de omwenteling van 1830 werd de
Scheldeblokkade opnieuw uitgevaardigd
door Holland, terwijl Belgie de vrijheid
de* Schelde en de teruggave van
Zeeuwsch Vlaanderen en Maastricht op-
eischte. De mogendheden verwierpen de
Belgische territoriale eischen, maar gin-
gen in op de maritieme. Met Holland
bleef het bij een voorloopig modus Viven
di tot het tractaat van 1839 een oplossing
bnacht, welk voor Belgie geen voldoen-
de is.
De nadeelen voor Belgie van het Schel
de -regime, voortvloeiende uit dit tractaat.
noetnde hij de werken van onderhoud,
waarvoor Belgie geen genoegzame waar-
bongen heeft. met de passen en dijken de
loodskwestie, het visitatierecht op de sche-
pen, de kwestie van de Scheldeverbinding
met het achterland, bijzonder met het
Rijnbekken, en van de verbinding met de
Rijnmonding, t.t.z. de kwestie van het
Moerdijkkanaal.
Wat de toekomst betreft, betoogde
prof. Terlinden, dat het steeds de tactiek
van Nederland is geweest de Schelde-
kwestie door diplomatische procede's te
houden tusschen beide landen en door ge-
deeltelijke detailtoevoegingen de voor-
naamste punten onopgelost te laten. Juri-
cRsch gesproken acht hij de Belgische
rechten onaanvechtbaar 1 e. Artikel 113
van de slotacte van het Congres van
Weenen zegt, dat elke staat, gelegen aan
den oever van een internationalen stroom
zich zal belasten voor dat gedeelte van
den stroom dat vloeit door zijn gebied,
met de noodige werken in de bedding van
dc rivier, opdat de scheepvaart geen hin-
derpaal zou ontmoeten 2e. Paragraaf 8,
artikel IX van het tractaat van 1836 ver-
plkrht Holland Belgie naar den Rijnmon-
dingen uitwegen te geven, welke zoo vei-
lig, zoo goed, zoo gemak'kelijk zijn als die
v*elke het Belgie ontnam door de oostelijke
Schelde af te sluiten.
En daarom bepleitte de heer Terlinden
de internationaliseering der Sc-heldekwes-
tie, welke z.i. heelemaal overeenkomt met
de algemeene beginselen der na-oorlog-
sehe diplomatic en met de huidige evolu-
tee van het Volkenrecht.
Uit het Engelsch
door
P G. WODEHOUSE.
56) Vervolg.
Het wilde Glibber toeschijnen, dat hij
au meer te dragen kreeg, dan men rede-
hfkerwijze van een mensch verwachten
kan. Tenminste, dat inzicht had hij, toen
zijn moede ledematen naar de deur
sleepte. Maar eerst, toen hij de deur open
had. besefte hij, dat hij zijn noodlot on-
derschat had. Want boven op de stoep
stond een politie-agent.
..Verdikkeme!" riep Glibber uit. En al
moeten we deze uitdrukking van hem la-
ken, toch gebiedt de eerlijkheid om toe
te stem-men, dat de omstandigheden een
dergelijke onverhoedsche uitdrukking
wettigden. Hij stond te staroogen en ijs-
koude rillingen gingen voortdurend langs
zijn ruqigegraat.
,,'n Avond, mijnheer", zeide de agent.
Mijnheer Shotter?"
Glibber begon weer regelmatiger adem
le halen.
„Dat ben ik", zeide hij heesch. En dit
volgde zoo snel op de niet gerepeteerde
personificatie van Snert Todhunter, dat hij
let verwezen gevoel kreeg van een ac-
teur, die eerst moet opkomen als Kees
de knecht, om dadelijk daarna, naar de
kleedkamer te hollen en zich te transfor-
meeren in Graaf George Spelvin, een past
van Lady Hemmingway.
De politie-agent zocht in de diepe zak-
ken van zijn jas.
,,Een nieuwe bewoner, mijnheer?"
„Ja."
ONTHEFFING VOOR DE ZEEUW-
SCHE STROOMEN.
Nadat de heer Lindeijer in de Eerste
Kamer ook voor de Zeeuwsche visschers
ontheffing van de bepalingen, omtrent de
ondermaatsche visch had bepleit, hebben
de burgemeester van Breskens en een
vertegenwcordiger der visschers een be-
s-p re king gehad met een ambtenaar der
visscherij-inspectie. Als gevolg hiervan
zijn de bepalingen omtrent de maat ook
voor de Zeeuwsche stroomen buiten wer-
king gesteld, zoodat nu de kleinste visch,
die vroeger veelal dood en dus waarde-
loos weggegooid moest worden, nu aan de
V'ischmeelfabrieken. kan geleverd worden
en de lage inkomsten der visschers weer
wat doet stijgen.
BUITENLANDSCHE ZUIVEL-
DESKUNDIGEN IN ONS LAND.
Naar vernomen wordt zal in Septem
ber een aantal buitenlandsche deskundi-
gen op zuivelgebied uit de omringende
landen, voornamelijk cemici; die belast
zijn met de bctex- en kaascontrole in hun
landen, een bezoek brengen aan ons land,
teneinde hier de boter- en kaascontrole
te bestudeeren. Zij zullen in Den Haag
door de Regeering worden ontvangen. Be-
zocht zullen worden o..a. de boter- en
kaascontrolestations in Noord- en Zuid-
Holland, Friesland, Gelderland, Overijs-
sel en Limburg.
Te Leiden zal een bezoek worden
gebracht aan het Rijks Zuivelstation en
aan de fabriek voor de vervaardiging van
Rijkskaasmerken ,,Het Kaasmerk".
GROOTE LEGATEN.
In de Maandagavond daarvoor bijeen-
geroepen vergadering van den gemeente-
raad te Dirksland werd, naar de N. R.
Crt. meldt, mededeeling gedaan van de
volgende door wijlen mevrouw P. M. van
Weel aan de gemeente vermaakte legaten,
alles vrij van successierechten en kosten
j 50.000 voor oprichting en exploitatie
van een badhuis voor te Dirksland school
gaande kinderen;
35.000 om uit de rente ieder jaar de
kinderen van alle scholen op Sint Nico-
laas te onthalen en een geschenk aan te
bieden.
Aan de gemeente en aan de diaconie der
Ned. Herv. Kerk aldaar gezamenlijk
f 100.000 voor oprichting en exploitatie
van een naai- en breischool, toegankelijk
voor meisjes uit Dirksland en Melissant's
en Sommelsdijk's Kralingen, bij Dirksland
gelegen, en
f 1,000.000 voor oprichting en exploita
tie van een inrichting ter opneming en
verpleging van arme en minvermogende
zieken uit Dirksland en Melissant's en
Sommelsdijk's Kralingen bij Dirksland ge
legen.
De naai- en breischool en de ziekenin-
richting te stichten op eveneens gelega-
teerd terrein gelegen aan den Stations-
weg.
Verder heeft zij nog f 200.000 vermaakt
aan de Vereeniging het Nederlandsche
Kankerinstituut, en nog f 200.000 aan de
diaconie der Ned. Herv. kerk te Dirks
land voor armenzorg. Dat is dus 1 mil-
lioen 300 duizend gulden alleen aan die
,,Dan zult u zeker wel graag", zeide de
politie-agent, zijn oogen sluitend en met
ongelooflijke snelheid voortratelend, als-
of hij getuigenis aflegde voor de recht-
bank, ..gebruik maken van de gelegenheid
om een liefdadige instelling te steunen,
die niet alleen heel verdienstelijk is, maar
bovendien bestaat uit mannen, aan wie u.
als huisbezitter de veiligheid van uw per-
soon en de rust van uw huis verschuldigd
is. De politie", verklaarde de agent en
sloeg zijn oogen weer op.
Nu was dit niet precies de meening,
die de heer Molloy over het politiecorps
had, maar hij wilde de gevoelens van den
man niet kwetsen, door zooiets te zeggen.
„Deze liefdadige instelling, waarop ik
doel", hervatte de agent, zijn oogen weer
sluitend, ,,is het Politie-Weeshuis, waar
voor ik te zamen met vele anderen
kaarten verkoop voor het jaarlijksche con
cert in de groote concertzaal in Oailvy-
street op den zestienden van deze maand.
Kaarten, die in elke hoeveelheid kunnen
worden aangekocht, kosten drie gulden,
twee gulden, een gulden, vijftig cent of
een kwartje". Hij deed zijn oogen weer
open. „Mag ik het genoegen hebben om
u en mevrouw een paar drie-guldens-kaar-
ten te verkoopen?"
„En als ik er dan nog eens bij u op
mag aandringen, u zult geen spijt van uw
geld hebben, mijnheer Shotter. Het is een
heel verdienstelijk werk."
De laatste spreker was iemand, als gees-
telijke gekleed, die nergens vandaan was
gekomen en nu naast den agent stond.
Zijn stem schonk Glibber eenige verlich-
ting; want toen hij een oogenblik tevoren
plotseling een tweede donkere gestalte op
de stoep ontwaarde, scheen het hem toe.
dat de hevige emoties van de laatste uren
hem dubbel deden zien.
„Ik heb toch het genoegen met mijn
heer Shotter te spreken", vervolgde de
nieuw-aangekomene. Het was een man
kerkeiijke gemeenschap. Dan nog f 50.000
aan de gemeente Herkingen voor het
stichten eener bewaarschooi.
NOG EEN RUMOERIGE VER
GADERING.
Dinsdagavond had de federatie Zuid-
Holland van de C. L. H. in het Verkoop-
lokaal een openbaru vergadering belegd
waar de heer Lou de Visser, Vanter en
een Duitscher zouden spreken over de
P ij nvaar tstakin g
Even voor 8 uur had zich voor de zaal
Van Burink met een aantal Wijnkoopia-
nen verzameld en toen op het uur dat de
vergadering moest aanvangen de heer De
Visser niet was gekomen, opende de voor-
zitter de vergadering en deelde mede, dat
de secretaris van de Belgische Comm.
i Partij Morriens in de plants van den heer
De Visser zou spreken.
Er waren toen 25 menschen aanwezig.
Buiten stond een grootere groep te wach-
ten, Nauwelijks had de voorzitter de ver
gadering geopend of Van Burink c.s. kwa-
men binnen. Zij begonnen te schreeuwen
„Waar is Lou de Visser, de vrouwen-
beul Het duurde niet lang of een groot
rumoer ontstond. Her bleef niet bij woor-
den, weldra werden stoelen naar het po
dium gegooid.
Dat was het teeken voor de politie om
in te grijpen. Zoowel de menschen van
de C. P. H. als de Wijnkoopianen wer
den uit de zaal gedreven.
Binnen een half uur behoorde de
..openbare" vergadering tot het verleden.
Buiten de zaal verspreidde de politie
de menigte.
MUSSOLINI'S REDE.
In den Italiaanschen Senaat heeft Mus
solini Dinsdag in een groote rede de be-
trekkingen met het buitenland de revue
laten passeeren. De openhartigheid waar-
mee hij die betrekkingen differentieerde
en in zekeren zin voor de warmer of koe-
ler verstandhouding met verschillende
mogendheden de judste temperatuur aan-
gaf, is niets nieuws. In de kleurlooze di-
plomatieke taal van voor den oorlog, die
echter in vele parlementen nog gebruikt
wordt, zou gezegd zijn dat de betrekkin
gen met de vreemde mogendheden vriend-
schappelijk waren en dat alleen een mis-
verstand dat kortgeleden met Servie ge-
rezen was, een bevredigende regeling te-
gemoet ging. Maar het fascistdsch tem
perament heeft meer hartstocht in de po-
litiek gebracht. De Italiaansche politiek
manifesteert zich, ook zonder officieele
verklaringen in het parlement, telkens met
zoo weinig terughouding voor de buiten-
wereld dat Mussolini's mededeelingen
geen verrassende nieuwigheden aan het
licht gebracht hebben.
Het bevredigende erin was dat hij. na
een zeer heftigen uitval tegen de aanstich-
ters der betoogingen tegen een ratificatie
van de overeenkomsten van Nettuno, ver
klaarde dat ,,de incidenten, van diploma-
tiek standpunt beschouwd gesloten zijn"
en dat hij het antwoord van de Servische
regeering kenschetste als ,,een snelle en
met een scherp gezicht en doordringende
oogen en een ellendig oogenblik leek hij,
volgens Glibber, precies op Sherlock Hol
mes. ,,Ik ben hier juist als dominee be-
roepen en maak nu mijn eerste bezoeken
om met mijn gemeenteleden bekend te ra-
ken. De heer Cornelius, makelaar in hui-
zen, was zoo vriendelijk mij een lijst te
geven der namen. Mag ik mij even voor-
stellen dominee Aubrey Jerningham.'
Er mag wel gezegd worden, dat de
grootste mannen de minste bekendheid
genieten. Deze naam zou Kay Derrik
hebben doen opspringen, maar maakte
niet den minsten indruk op Glibber Mol
loy. Hij las gewoonlijk niet veel; en als
hij las, dan was het lichtere en vooral luch-
tiger lectuur.
„Aangenaam,zeide hij kortaf.
„En hoeveel drie-guldens-kaarten mag
ik u en mevrouw verkoopen?" vroeg de
politieagent. Zijn eerbied voor het gees-
telijk kleed had hem gedurende het voor-
gaand gesprek doen zwijgen, maar nu wil
de hij er toch even op wijzen. dat zaken
per slot zaken zijn.
„Het is een zeer verdienstelijk werk",
zeide dominee Aubrey l^ngs Glibber heen-
schuivend, niettegenstaande diens wanho-
pige pogingen om hem den doorgang te
beletten. ,,En ik heb vernomen, dat ver-
scheidene zeer bekwame executanten zul
len optreden. Heb ik geliik of niet,
j agent?"
,Ja mijnheer. groot gelijk. In het eerste
qedeelte zal de agent Purvis zingen: De
Heilige Stad O neen, Rusfcig te midden
der woedende baren; agent Jukes zal be-
kende acteurs imiteeren; inspecteur Oaks-
hott zal goocheltoeren uitvoeren, agent
,,Een uitstekend programma, inder-
daad," zeide de dominee. ..En ik zal de
vergadering leiden.'
„En dominee zal de vergadering leiden
zeide de politie-agent, gretig deze attrac-
tie uitbuitend. „Hoeveel drie-guldens-
eerlijke aanvaarding" van de Italiaansche
eischen. Met dat al blijven de Italiaansch-
I Servische betrekkingen een kiesche aan-
gelegenheid en een zorg voor Europa in
het algemeen, omdat men nog moet af-
wachten wat er gebeuren zal wanneer de
Servische regeering de overeenkomsten
van Nettuno ter bekrachtiging aan de
Skoepsjtina voorlegt; hoe het verder zal
gaan met den wedijver tusschen de twee
landen ten opziehte van Albande, en zoo
meer. Dit is echter al zoo dikwijls uit-
eengezet dat wij er nu niet bij behoeven
i stil te staan. Het is hiertegenover gerust-
stellend dat Mussolini met zoo groote
warmte over de betrekkingen met Enge-
land sprak. De vriendschap met Enge-
land is, zeide hij, een van de steunpilaren
van de Italiaansche politiek, en het geval
wil, dat de Engelsche politiek, welke reeds
de door Mussolini erkende toenadering
tusschen Frankrijk en Italie bewerkt heeft,
ook rusteloos werkzaam zal blijven, om
gevaarlijke uitbarstingen aan de Adriati-
sche Zee te verhoeden.
Terwijl hij de betrekkingen met Duitsch-
land als hartelijk kenschetste, liet hij niet
na den Alduitschers de duidelijke waar-
sohuwing te geven dat de kwestie der
Dudtsche minderheden in Italiaansch
Zuid-Tirol een binnenlandsche aangele-
genheid voor Italie is, waarin het geen in-
mengdng van buiten af kan, dulden, en
tegelijk prikkelde hij de Duitschers door
van Polen te spreken als ,,de groote mo-
gendheiddie met den dag „haar staat-
kundige, oeconomische en zedelijke positie
versterkt".
Voor de rest weerspiegelde Mussolini s
rede het reeds duidelijk gebleken streven
naar het versterken van oude vriend-
schapsbanden en het aanknoopen van
nieuwe. De oude vrienden blijven Spauje,
Hongarije, Bulgarije, Albanie, de nieuwe
die Italie aan zich tracht te binden, zijn
Tsjeeho-Slowakije, Roemende, Grieken-
land, Turkije, waardoor Italie de over-
heerschende mogendheid in het Zuid-Oos-
ten van Europa tot klein-Azie toe hoopt
te worden en, tot nadeel van Servie, de
Kleine Entente haar beteekenis tracht te
ontnemen.
De moeilijkheid van het ontwapenings-
vraagstuk kwam opnieuw uit in Musso
lini's uiteenzetting van Italie's standpunt.
Italie wenscht gelijkheid in wapening met
de zwaarst gewapende continentale mo
gendheid en geen verhouding op grond
van den status quo. Er zijn echter mo
gendheden die zich in hun veiligheid van
meer dan een kant bedreigd gevoelen,
andere (zooals Engeland) die zich beroe-
pen op een bijzondere positie van wege
de beveiliging van hun aanvoers- en ver-
bindingswegen. Men kan niet zeggen dat
Mussolini het uitzicht op een oplossing
verhelderd heeft, vooral omdat hij geen
toezicht op de wapeningen van buiten af
schijnt te willen toelaten.
Voorts heeft hij er nog nadruk op ge-
legd dat vredestractaten geen onverander-
lijken toestand scheppen, en ook het trac
taat van Versailles dit niet doet. Het
voorbeeld van het tractaat van Sevres,
dat zoo spoedig nadat het geteekend was,
gewijzigd werd, was niet gelukkig. Want
die wijziging werd door een tweeden oor-
kaarten wilt u hebben voor u en me
vrouw?"
Glibber was evenals Chimp een zuinig
man; en niet alleen om de kosten, maar
zijn heele ziel deinsde er voor terug om
iets in het belang van de politie te doen.
Hij ontdekte echter, dat er geen ontkomen
mogelijk was en besloot, dat hij dan maar
nog zooveel mogelijk uit den storm moest
redden.
„Geef er maar een", zeide hij en de
woorden schenen hem letterlijk ontwron-
gen te worden.
,,Een maar", zeide de agent teleurqe-
steld. „En de dame dan?"
,,Ik ben niet getrouwd.
,,En hoe moet het met uw zuster
,,Ik heb geen zuster."
,,En als u nou vrienden ontmoet in de
club, die met u mee willen, wat doet u
dan?"
,,Geef mij er een", zeide Glibber.
De agent gaf hem er een, ontving het
geld, gaf eenige vriendelijke woorden te
rug en blies den aftocht. Glibber ging
weer in huis en mer'kte tot zijn misnoegen
dat de dominee ook mee kwam.
,,Een allerverdienstelijk werk' zeide
de dominee.
Glibber keek hem somber aan. Hoe
sehoof men zich dominees van den hals?
Behalve het universeele middel, dat zijn
jonge vrouw voortdurend wenschte toe-
gepast te zien, hem een mep geven, dat
hij neerzeeg, kon Glibber niets bedenken.
..Woontu al lang in Valley Fields,
mijnheer Shotter?"
..Neenl"
..Ik hoop, dat we elkaar veel zullen
zien, mijnheer Shotter.
,,Och ja," zeide Glibber mat.
,,De eerste plicht van een geestelijke,
is volgens mij
De heer Molloy had geen flauw besef
van wat de eerste plicht van een geeste
lijke is en was bestemd om daar nooit ach-
log bereikt. Men moet zich daarom goed
rekenschap ervan geven, welke wijzigin-
gen na minnelijk overleg te bereiken zijn
en welke alleen door een nieuwen ge-
welddadigen omkeer te verwezenlijken
zouden zijn. Juist hierom is Lord Rother-
mere, die zoo'n propaganda maakt voor
uitbreiding van Hongarije's ingekrompen
grenzen, door zijn landgenooten herhaal-
delijk gewaarschuwd dat hij met het vuur
van een nieuwen oorlog speelt. Alleen
wijzigingen die in den vreedzamen schoot
van Geneve doorgezet kunnen worden,
zullen de rust der wereld niet verstoren.
MEXICO.
De World zegt, dat volgens de" ge
sloten overeenkomst de Mexicanen hun
gewone godsdienstoefeningen zullen kun
nen hervatten. De kerken zullen worden
heropend. De pr-iesters zullen hun dien-
sten hervatten. De sacramenten zullen
openlijk worden toegediend.
MISHANDELING VAN EEN
POLITIECOMMISSARIS DOOR
ZIJN EIGEN AGENTEN.
De vice-president van politie te Ber-
lijn, dr. Weiss, is Zaterdag bij de com-
munisten-demonstratie door zijn eigen
agenten met den gummiestok afgeranseld.
Een streng onderzoek naar dit incident is
geopend.
Reeds op Zondag werden ooggetuiqen
van het incident, waaronder de communis-
tische afgevaardigde Hoffmann, op het
hoofdbureau verhoord,
Het geval heeft zich aldus toegedragen.
Bij de begrafenis van een communist, die
bij een relletje door de politie was dood-
geschoten, ontstond weer een gevecht met
de politie. Het Rijksdaglid Hoffmann had
den heer Weiss verzocht ter plaatse te ko-
men daar het optreden der politie bij de
begrafenis hem al te bar toescheen.
Toen dr. Weiss aan het verzoek ge
volg gaf kreeg hij van de al te ijverige
agenten, per abuis, een deel van de Hap
pen die onder de steeds meer opdrinqen-
de betoogers werden rondgedeeld. a.an
het straatgevecht namen een groot aantal
Schupo's deel, die met vier vrachtauto's
waren aangevoerd.
DE RADIUM-DERMATITIS.
Verpleegsters uit de Staatslaboratoria,
te Newark (New Jersey) hebben op aan-
raden van verscheidene doctoren den
staat een proces aangedaan, omdat niet
voldoende voorzorgsmaatregelen geno-
men waren tegen het optreden van de
huidontsteking als gevolg van radiumstra-
ling, waaraan de verpleegsters qeruimen
tijd blootgesteld zijn geweest. Rechter
Clark heeft de zaak tusschen partijen ech
ter in den minne weten te schikken en aan
elk der betrokken verpleegsters een
schadevergoeding van 48000 dollar aan-
geboden, mits het proces ingetrokken
werd, waarmee de verpleegsters genoegen
hebben genomen.
HET DRANKMISBRUIK.
Een onderzoek naar het alcoholgebruik
onder de fabrieksbevolking, dat te St.
Petersburg is ingesteld en dat zich over
niet minder dan 132,926 personen heeft
uitgestrekt, heeft aan het licht gebracht.
ter te komen. Want op dit oogenblik
kwam er uit hootgere sferen het heldere
muzikale geluid van een vrouwenstem.
,,Liefje!"
De heer Molloy schrok versohrikkelijk.
En dominee Aubrey Jerningham even
eens.
,,Ik ben in de slaapkamer, honingraatje
Kom gauw boven."
Een donkere bios verfde de ascetische
kaken van dominee Aubrey.
,,Ik meende, dat u zeide niet getrouwd
te zijn, mijnheer Shotter", zeide hij met
een metalen geluid.
,,Nee... ooh..."
Hij onderschepte den blik van dominee
Aubrey. Hij zag er uit, als Sherlock Hol
mes, die dokter Watson zijn horloge zag
stelen.
,,Neen, ik...e..."
Het is niet een ieder gegeven om altijd
het juiste woord op de juiste plaats te
zeggen. De heer Molloy maakte een
grove fout tegen de etiquette. Hij grijns-
de een afschuwelijken mismakenden grijns
hief den vierden vinger van zijn rechter-
hand omhoog en porde zijn bezoeker daar
na handig tusschen de ribben.
,,Nou zeg, je snapt het' zeide hij
heesch.
Dominee Aubrey Jerningham beefde
van het hoofd tot de voeten. Hij richtte
zich hoog op en keek Glibber eens aan.
De vinger had hem lichamelijk bezeerd,
maar zijn zieleangst kwetste hem nog
scherper.
„Helaas, ik snap het", zeide hij.
,,Een man van de wereld", zeide Glib
ber verlicht.
,,Goeden avond, mijnheer Shotter".
zeide dominee Aubrey.
De huisdeur sloeg toe. Dolly verscheen
op het bovenportaal.
(Wordt vervolqd.)
J V
